ผมเรียนวิชา เศรษฐศาสตร์การเมือง ซึ่งหนังสือที่เป็น fight บังคับที่ต้องอ่านคือหนังสือ Das Kapital ที่เขียนโดยนักปรัชญาสังคมนิยม คาร์ลมาร์กซ์

หนังสือ Das Kapital เป็นหนังสือวิพากษ์วิจารณ์ระบบทุนนิยม โดยการแบ่งชนชั้นเป็น ชนชั้นกระฎุมพี ผู้ครอบครองปัจจัยการผลิต และชนชั้นแรงงาน ผู้ปราศจากปัจจัยการผลิตทุกอย่าง

หนังสือกล่าวถึงปัญหาของการปฏิวัติอุตสาหกรรมในยุโรป ที่ชนชั้นแรงงานถูกเอาเปรียบโดยชนชั้นกระฎุมพี มีความเป็นอยู่อย่างแร้นแค้น อดอยาก

แนวความคิดของมาร์กซ์ ถูกเอามาประยุกต์โดย พรรคบอลเชวิกในประเทศสหภาพโซเวียต และพรรคคอมมิวนิสต์จีน มาใช้เป็นเรื่องในการโค่นล้มชนชั้นกระฎุมพี

ซึ่งในทรรศนะของผม คอมมิวนิสต์ในแบบที่มาร์กซ์อยากเห็น #ไม่เคยเกิดขึ้นจริงในสังคมโลก

ผมอ่านหนังสือเล่มนี้จบ แต่ไม่เชื่อว่า สิ่งที่มาร์กซ์ให้ข้อแนะนำถึงการปฏิวัติของชนชั้นกรรมาชีพ จะนำมาซึ่งความสมบูรณ์พูนสุขของคนทั้งหมดในสังคม

ในทางตรงข้าม แนวความคิดดังกล่าว เป็นการอ้างทฤษฎีปรัชญา เพื่อสร้างความชอบธรรมให้กับพรรคการเมืองตนเองเท่านั้น

ความขัดแย้งของระบบทุนนิยม และสังคมนิยม รวมทั้งการปฏิวัติภายในส่งผลให้คนทั่วโลก ตายไปหลายสิบล้านคน เฉพาะการปฏิวัติวัฒนธรรมภายในจีน ยุคเหมา ก็ทำให้ชาวจีนอดอยาก ถูกฆ่าไปหลายล้านคนแล้ว

ผมจึงไม่เชื่อ ในระบบคอมมิวนิสต์

====================================

ผมเชื่อในเศรษฐกิจแบบเสรีนิยม แต่ไม่ใช่ทุนนิยมแบบปัจจุบัน

เพราะทุนนิยมในรูปแบบปัจจุบัน มีพื้นฐานมาจากการแข่งขันระหว่างมนุษย์

สุดท้าย จะต้องมีผู้แพ้ และผู้ชนะ

ผู้ที่มีทุนมากกว่า มีอำนาจมากกว่า มีเทคโนโลยีทีดีกว่า หรือมีเส้นสายมากกว่า ย่อมเป็นผู้ชนะในที่สุด

คราวนี้คือมันเกิดปัญหา ตรงที่ผู้ชนะมีแค่หยิบมือเดียว ส่วนผู้แพ้มีเต็มไปหมด

ปัญหาเกิดขึ้นมากขึ้นเรื่อยๆ ตรงที่คนที่แพ้มีเยอะมาก และแพ้ในแบบสู้ไม่ได้

ทุนนิยมสุดโต่ง ถ้าไม่มีการประนีประนอม สุดท้ายจะทำลายตัวเอง เพราะฐานรากล้มทั้งระบบ

ผมไม่คิดว่าระบบทุนนิยมสุดโต่ง จะเป็นคำตอบที่ดีกับคนในแง่ของความสมบูรณ์พูนสุขของทุกคน ดังที่เราเห็นกันอยู่ในปัจจุบัน

====================================

เหลืออยู่ 2 อย่าง ที่ผมมองว่าเป็นระบบที่ดีที่สุด ในแง่ของความสมบูรณ์พูนสุขของคนทั้งสังคม

ระบบรัฐสวัสดิการทุนนิยมในแถบประเทศสแกนดิเนเวีย

เก็บภาษีในอัตราที่สูง นักการเมืองมีธรรมาภิบาล และนำงบประมาณเหล่านั้น มาช่วยเหลือคนที่ด้อยโอกาสกว่า เป็นการประคับประคองให้ทุกคนในสังคมอยู่ได้

ทุกคนมีงานทำ และมีความภูมิใจในอาชีพนั้นๆ

ภาษีมรดกสูง ทำให้คนไม่ได้คิดจะเก็บทรัพย์สมบัติเอาไว้

การเข้าถึง การศึกษา และสาธารณสุข เป็นไปอย่างเท่าเทียมและเพียงพอ สำหรับคนทั้งประเทศ

แต่โครงสร้างนี้ไม่มีทางเกิดขึ้นในประเทศไทย เนื่องจาก

1. ประชาชนผู้เสียภาษีมีจำนวนน้อยมาก เมื่อเปรียบเทียบกับประชาชนที่ไม่เสียภาษี

2. คนจนมีจำนวนมาก มากเกินกว่าที่รัฐหรือผู้เสียภาษีให้รัฐ จะจ่ายไหว

3. การคอรัปชั่นในทั้งระดับประเทศ และระดับท้องถิ่น

4. วัฒนธรรม ศักดินา - เกรงกลัวคนในเครื่องแบบที่มาจากภาครัฐ

5. การหวังพึ่งพาสิ่งที่มองไม่เห็น มากกว่าหนึ่งสมองของมือตัวเอง ของคนบางกลุ่ม หรือการเคยชินกับการขอตรงๆ จากภาครัฐซึ่งจะนำไปสู่ ประชานิยม ไม่ใช่รัฐสวัสดิการ

====================================

เหลือแค่ทางรอดเดียวท่ามกลาง วิกฤตชาติ ของทุกคนในประเทศ

พ่อหลวงบอกเอาไว้ ตั้งแต่ 23 ปีที่แล้ว

บทความนี้ผมเขียนอีกครั้ง เพื่อกระตุ้นเตือนทุกคนในช่วงวิกฤต

เศรษฐกิจพอเพียง คือหลักการเศรษฐกิจเพียงอย่างเดียวที่เหลืออยู่เท่านั้น ที่จะช่วยให้คนไทยรอดทุกคนรอดจาก วิกฤตชาติ

โดย กระทรวง จารุศิระ

<hr />

<a href="https://www.facebook.com/ForbesThailandMagazine/">ไม่พลาดบทความด้านธุรกิจ กดติดตามได้ที่ Facebook Fanpage: Forbes Thailand Magazine</a>

เศรษฐศาสตร์จากชีวิตกับทางออกของ "วิกฤตชาติ"

<h2 class="p1">จากสมการ GDP ของประเทศ ที่ว่า GDP = C + I + G + ( X - M ) เราลองมาดูแนวทางในการพลิกฟื้นประเทศไทย ผ่านการแก้ไขตัวแปรแต่ละตัวในสมการ</h2>
C = Consumption หรือการบริโภค
ตอนนี้การบริโภคภายในประเทศลดลง เพราะทุกคนต่างก็รัดเข็มขัด 
แม้รัฐบาลจะงัดมาตรการ ชิม ช็อป ใช้ มากระตุ้น แต่ก็อาจกระตุ้น C ได้ชั่วคราว เพราะในระยะยาว เงินส่วนใหญ่ไหลกลับไปที่กำไรสะสมของบริษัทขนาดใหญ่ ไม่ได้ถูกกระจายไปในระดับฐานราก ซึ่งก็คือคนส่วนใหญ่ของประเทศที่แท้จริง
การกระตุ้นการบริโภค ในนัยยะที่มีความยั่งยืน คือการสร้างสมดุลระหว่างรายรับและรายจ่ายของประชาชนทั้งประเทศ 
ให้การบริโภค เป็นการบริโภคที่อยู่บนพื้นฐานของการใช้จ่ายของประชาชนอย่างแท้จริง นั่นก็คือ ทุกคนต้องมีงาน ต้องมีอาชีพ ต้องมีธุรกิจ ที่มีเงินหล่อเลี้ยงครอบครัวและธุรกิจหน่วยย่อยๆ ให้เป็น Sustainable Income เพื่อนำไปใช้บริโภคแบบ Sustainable Consumption ได้
ซึ่งต้องไม่ใช่การก่อหนี้สินเพื่อการบริโภค แบบที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน
เพราะถ้าหากรายได้ของประชาชนสะดุด หนี้สินที่ต้องผ่อนแต่ละเดือนอยู่ในอัตราที่สูง การบริโภคทั้งหมดในประเทศ จะสะดุดลงทันที
&nbsp;
I = Investment 
ในปัจจุบันประเทศไทยยังเป็น Industrail Base ไม่ใช่ Innovation Base ในขณะที่ต้นทุนค่าแรง ความสามารถในการแข่งขัน เรามีต้นทุนค่าแรงที่สูงกลุ่มประเทศ CLMV
ประเทศเมียนมา ค่าแรงขั้นต่ำ 100 บาท
ประเทศ สปป.ลาว ค่าแรงขั้นต่ำ 170 บาท
ประเทศเวียดนาม ค่าแรงขั้นต่ำ 180 บาท
ประเทศกัมพูชา ค่าแรงขั้นต่ำ 285 บาท
ในขณะที่ประเทศไทย ค่าแรงขั้นต่ำ 313 บาท
ดังนั้นในการดึงดูดการลงทุนจากต่างชาติ เราไม่สามารถใช้กรอบความคิดแบบ Industrial Base มาใช้ได้เหมือนยุคปี 1980
เราต้องเปลี่ยนการลงทุนภายในประเทศให้เป็น Innovation Base โดยเฉพาะอย่างยิ่ง Sector ในส่วนของเทรนด์อนาคตเป็นแกนหลัก ไม่ว่าจะเป็น รถยนต์แบบ EV, เทคโนโลยีชีวภาพ, Robotics, Digital เป็นต้น
ขณะที่ในวันนี้ Infrastructure ของเรายังดีกว่ากลุ่มประเทศ CLMV อย่าเสียความได้เปรียบตรงนี้ไป
การกระตุ้นการลงทุนภายในประเทศ อย่ามองในมิติของการดึงดูดทุนจากต่างชาติเข้ามาอย่างเดียว แต่เราต้องเพิ่มความสามารถในการแข่งขันให้กับผู้ประกอบการภายในประเทศด้วย
ภาครัฐอาจต้องใช้กฎหมายบางมาตรา เพื่อป้องกันการผูกขาดจากทุนขนาดใหญ่ เพราะในระยะยาว ผู้ประกอบการรายเล็กๆ ไม่สามารถแข่งขันกับผู้ประกอบการที่มีสายป่านยาวกว่าได้
รวมถึงควรออกมาตรการห้ามการ Dumping (ทุ่มตลาด) จากสินค้าจากต่างประเทศ โดยเฉพาะสินค้าออนไลน์ที่มาจากจีน
สร้างความสามารถในการแข่งขันระยะยาว โดยการจัดทำระบบข้อมูลประมวลผลกลาง (Big Data) เพื่อป้องกันการประกอบธุรกิจแบบ me-too business (ธุรกิจที่ทำตามกันเช่น ร้านกาแฟ คาร์แคร์ สปา ร้านอินเตอร์เน็ตในอดีต ) ทั้งนี้ เพื่อควบคุมซัพพลายของผู้ประกอบการให้อยู่ในระดับสมดุล ซึ่งจะส่งผลทำให้การ Investment เป็นการทำลายผู้ประกอบการรายย่อยเสียเอง
จำกัดการผูกขาด ในอุตสาหกรรมที่มีสัมปทาน แต่ให้เปิดเสรีและใช้ Perfect Competition เป็นตัวขับเคลื่อน 
บังคับใช้กฎหมายสิทธิบัตรและทรัพย์สินทางปัญญา เพื่อปกป้อง Innovation ของผู้ประกอบการรายย่อย
ติดอาวุธทางความรู้ให้กับผู้ประกอบการทุกภาคส่วน ทุกคนต้องรู้จักการทำ Project Feasibility Analysts ก่อนการเริ่มธุรกิจ เพื่อป้องกันความล้มเหลวจากความไม่รู้ของผู้ประกอบการรายย่อย
รวมถึงให้สินเชื่อดอกเบี้ยต่ำ โดยกลุ่ม Angel-Investors และ Venture Capital ที่พร้อมสนับสนุนผู้ประกอบการรายย่อย โดยไม่ได้มองเฉพาะกลุ่ม tech start-up แต่พร้อมสนับสนุนธุรกิจทุกภาคส่วนที่ผ่านเกณฑ์ขั้นต่ำ
&nbsp;
G = Government Spending 
ภาครัฐต้องใช้งบประมาณที่มีอยู่ให้เกิดประสิทธิภาพสูงสุด
นักการเมืองต้องเห็นผลประโยชน์ของประเทศมาก่อนผลประโยชน์ส่วนตัว
กฎหมาย Anti-Corruption จะต้องไม่ใช่แค่เสือกระดาษ แต่มีผลในการบังคับใช้จริง
เพื่อให้ G ซึ่งควรมีประสิทธิภาพที่สุดในการเริ่มต้น คิดใหม่ทำใหม่ สามารถช่วยคนทั้งประเทศได้จริง
G ที่ใช้ไป อย่าไปสิ้นเปลืองกับการกระตุ้น C เพียงชั่วคราว เพราะไม่เกิดประโยชน์ระยะยาวแต่อย่างใด
แต่ G ต้องสามารถสร้าง Infrastructures ต้องสร้างความสามารถในการแข่งขันทางธุรกิจ สร้างความมั่นคงในชีวิตและทรัพย์สินของประชาชนได้ในส่วนรวม
ฝากท่านผู้นำพิจารณาด้วยครับ
&nbsp;
X = การส่งออกหรือการได้มาของรายการที่มาจากคนต่างประเทศที่มาใช้จ่ายในประเทศไทย
ค่าเงินบาทแข็ง ทำให้ความสามารถในการส่งออกของประเทศน้อยลง ซึ่งคงต้องฝากผู้ว่าการธนาคารแห่งประเทศไทย และรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลัง ในการสร้างสมดุล โดยที่ไม่ใช้ทุนสำรองของประเทศไปเกี่ยวข้อง ซึ่งผมคิดว่าท่านเก่งอยู่แล้ว
เราต้องการ New Product , New Service และ New Innovation เพราะนั่นคือจุดที่จะทำให้ความสามาถในการแข่งขันขึ้นสู่ Exponential Curve ได้
รัฐบาลต้องเป็นแกนหลักในการสร้างผู้ประกอบการภายในประเทศ เพื่อคิดใหม่ทำใหม่ สำหรับ New Business Model
ในแง่ของการท่องเที่ยว รายจ่ายของต่างชาติต้องถูกจัดสรรกระจายไปให้กับประชาชนในทุกภาคส่วนทั้งรายย่อย รายเล็ก รายกลาง รายใหญ่
ไม่ใช่รายใหญ่ หรือทุนจากต่างชาติเพียงอย่างเดียว
มิฉะนั้น GDP ในส่วนของ X ที่เพิ่มขึ้นมา จะไม่สามารถเพิ่มความเป็นอยู่ที่ดีให้กับคนไทยโดยส่วนใหญ่ได้เลย
&nbsp;
M = การนำเข้าหรือการใช้จ่ายจากคนในประเทศไทยไปยังต่างประเทศ
สร้างวินัยทางการเงินให้คนในประเทศ ใช้ในสิ่งที่จำเป็น สร้างทัศนคติที่เน้นใช้สินค้าภายในประเทศ เพื่อสนับสนุนคนไทยด้วยกัน
ระวังเรื่องเงินรั่วไหล โดยเฉพาะธุรกิจการพนันที่ถูกกฎหมายในต่างประเทศ แต่ผิดกฎหมายในประเทศไทย เลยทำให้เงินจำนวนมหาศาลที่มิได้มีการบันทึก ไหลออกไป มาเก๊า สิงคโปร์  หรือประเทศที่การพนันถูกกฎหมาย โดยไม่จำเป็น
ถ้าเลี่ยงไม่ได้ บางทีการมีกาสิโนที่ถูกกฎหมายในประเทศไทย โดยจำกัดและควบคุมผู้มาใช้บริการที่เป็นคนไทย อาจดีกว่าปล่อยให้เป็นอยู่ในปัจจุบัน
ธุรกิจสีเทาหรือดำที่ต้องขนเงินไปต่างประเทศ รวมทั้งเงินที่ได้มาจากการการฉ้อราษฎร์บังหลวง ล้วนแล้วแต่ทำให้เงินหายไปจากประเทศทั้งนั้น
ในส่วนนี้คงต้องฝากความหวังไปที่ผู้ออกกฎหมายและผู้บังคับใช้กฎหมาย ให้กฎหมายมีความศักดิ์สิทธิ์และเป็นมาตรฐานเดียวกันกับคนทุกระดับ
ที่สำคัญ เราทุกคนต้องตระหนักในหน้าที่ของตัวเอง
ไม่ใช่ พอเศรษฐกิจพังขึ้นมา โยนความผิดให้รัฐบาลแต่เพียงอย่างเดียว
เรามีความสามารถในการแข่งขัน มีความรู้ ความเชี่ยวชาญ ที่จะออกไปสู้กับระดับโลกได้หรือยัง
เรามีวินัยทางการเงินดีพอหรือยัง หรือยังติดอยู่ในกระแสบริโภคนิยม สร้างหนี้เพื่อเอามาสร้างโปรไฟล์ในโลกออนไลน์
ถ้าทุกคนตระหนักและรับผิดชอบพร้อมกัน
ประเทศไทยฟื้นแน่นอน
&nbsp;
<ul>
 	<li>อ่านเพิ่มเติม <a href="https://forbesthailand.com/commentaries/insights/%e0%b8%ad%e0%b8%b1%e0%b8%95%e0%b8%a3%e0%b8%b2%e0%b8%81%e0%b8%b2%e0%b8%a3%e0%b8%82%e0%b8%a2%e0%b8%b2%e0%b8%a2%e0%b8%95%e0%b8%b1%e0%b8%a7%e0%b8%97%e0%b8%b2%e0%b8%87%e0%b9%80%e0%b8%a8%e0%b8%a3%e0%b8%a9.html">อัตราการขยายตัวทางเศรษฐกิจไทยมาจากไหน?</a></li>
</ul>
&nbsp;

โดย
กระทรวง จารุศิระ
<a href="https://supertraderrepublic.com/">ซุปเปอร์เทรดเดอร์รีพับบลิค</a>

<hr />

<a href="https://www.facebook.com/ForbesThailandMagazine/">ไม่พลาดบทความด้านธุรกิจ กดติดตามได้ที่ Facebook Fanpage: Forbes Thailand Magazine</a>

โมเดลพลิกฟื้นประเทศไทยในสมการของ GDP

<h2>จากแชร์แม่ชม้อย แชร์ชาร์เตอร์ แชร์ยูฟัน แชร์แม่มณี แชร์ Forex-3D เราจะพบว่าจำนวนผู้เสียหายใน แชร์ลูกโซ่ แต่ละเคส จากมีจำนวนคนมากมายตั้งแต่ระดับหลายพันคน จนถึงหลักหมื่นคน</h2>
ไม่ใช่เฉพาะเรื่องของผลตอบแทนที่แชร์แต่ละวงเสนอให้สูงมากจนชักชวนคนเข้ามาได้ แต่ยังมีเหตุผลทางด้านเศรษฐกิจ-สังคม-วัฒนธรรม เข้ามาประกอบด้วย
<h2>1. คนไทยคุ้นชินกับระบบ การรับโดยไม่ต้องทำ</h2>
สังคมไทยพัฒนามาจากสังคมศักดินา มีผู้ปกครอง และผู้ที่อยู่ภายใต้การปกครอง ผู้ที่อยู่ภายใต้การปกครองเคยชินกับการได้รับจากผู้ที่อยู่เหนือกว่า ดังนั้น การเสนอผลตอบแทนให้ร้อยละ 10 ต่อเดือน สำหรับคนที่เคยชินกับการได้รับ จึงถือว่าเป็นเรื่องธรรมดา

ถ้าคนที่อยู่ในวงการเทรด วงการการลงทุน หรือวงการธุรกิจจริงๆ จะรู้ว่า การสร้างผลตอบแทนในระดับ 10% ต่อเดือน หรือ 120% ต่อปี ( คิดระบบ flat rate) เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ จริงอยู่ในปีที่ตลาดหุ้นขี้นเป็นสภาวะกระทิง หลายคนสามารถทำได้ แต่ไม่มีใครที่จะสามารถรักษาผลตอบแทนในระดับนั้นทุกปี

Warren Buffett นักลงทุนที่รวยที่สุดในโลก ทำผลตอบแทนย้อนหลังได้ประมาณ 21.9% ต่อปี ( วัดผลประมาณ 40 ปี )

Peter Lynch ผู้จัดการกองทุน  Fidelity Magellan Fund สามารถทำผลตอบแทนย้อนหลังได้ 29.2% ต่อปี ( 1977-1990 )

Ray Dalio ผู้ก่อตั้งกองทุนที่ใหญ่ที่สุดในโลก Bridgewater Associates ทำผลตอบแทนย้อนหลังได้ 16.3% ต่อปี

สามท่านที่ผมกล่าวมาคือนักลงทุนและผู้จัดการกองทุนระดับโลก ไม่มีใครสามารถทำผลตอบแทนได้ร้อยละ 120% ต่อปีสักคน

ไม่ใช่เพราะว่า คนไทยเก่งกว่า แต่เพราะมันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ในทางปฏิบัติ

การทำธุรกิจ ส่วนใหญ่ ROI ที่มากกว่า 10% ต่อปี ถือว่าเป็นเรื่องที่เริ่มน่าสนใจแล้ว นั่นแปลว่า ธุรกิจนี้จะสามารถคืนทุนได้ภายใน 10 ปี

ถ้า ROI = 20% แปลว่าคืนทุนได้ภายใน 5 ปี คุณสามารถเอาโปรเจกต์ไปขายให้กับบริษัทใหญ่ๆ ได้สบายๆ

ผมเคยเห็นคนทำธุรกิจ PUB&amp;RESTAURANT ถ้าบังเอิญจับทำเลได้ จังหวะได้ อาจคืนทุนได้ภายในครึ่งปีหรือไม่เกินหนึ่งปี คิดเป็น ROI = 100% แต่ส่วนใหญ่ทำได้เป็นครั้งเป็นคราวไป คนเปิดธุรกิจแบบนี้มีมากกว่าที่ต้องเลิกกิจการ

การทำ BITCOIN MINING เคยสร้างผลตอบแทนประมาณ 100-150% ต่อปี ตอนที่ราคา BTC ขึ้นไปที่ 20,000 usd แต่ทำได้แต่ปีเดียว ปีต่อมาราคา BTC ลงมาเหลือ 5,000 เหมืองปิดกันระนาว

ผมย้ำอีกครั้ง การทำผลตอบแทนในระดับ 100% ต่อปีขึ้นไป ในระยะยาว เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ เมื่อขนาดของเงินลงทุนมากขึ้น หรือมีคู่แข่งเข้ามาในอุตสาหกรรม

สังคมควรตระหนักว่า ไม่มีอะไรที่ได้มาฟรี ( there is no free lunch ) และอะไรที่ดูดีกว่าความเป็นจริง มักเป็นเรื่องโกหกเสมอ ( too good to be true is fake )

คนบางคนขยันแทบตาย ทำงานหามรุ่งหามค่ำยังไม่สามารถทำผลตอบแทนในระดับ 100% ต่อปีได้เลย นับประสาอะไรกับการเอาเงินไปฝากให้คนอื่นลงทุน นั่งกระดิกเท้ารอรับผลตอบแทนอย่างเดียว

&nbsp;
<h2>2. เศรษฐกิจในระบบคนค้าขายรายเล็กๆ เงียบมาก</h2>
ถ้าเราไปดูตัวเลข GDP หรือไปดูผลประกอบการของบริษัทมหาชนในตลาดหลักทรัพย์ เราอาจเห็นว่ามีการลดลงของกำไรบ้างเล็กน้อย แต่ถ้าลองไปถามชาวบ้านร้านตลาด คนทำธุรกิจเล็กๆ ตอนนี้พวกเขาแต่ละคน รายรับลดลงไปมากกว่า 50% สาเหตุที่เป็นเช่นนี้ เพราะธุรกิจรายใหญ่ลงมาทำธุรกิจแข่งกับรายเล็กแย่งตลาดไปจนแทบไม่เหลือที่ว่าง และผลจากการปฏิวัติทางเทคโนโลยี ( digital disruption )

เมื่อรายรับลดลงไม่พอรายจ่าย การที่แชร์เสนอผลตอบแทนที่จูงใจ อาจเป็นแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์ที่เป็นความหวังของพวกเขา

จะเอาไปฝากธนาคารก็เจอดอกเบี้ย 0.5-1.75% ต่อปี ลงทุนในหุ้นปันผล ได้ 8% ต่อปี แต่ราคาหุ้นลง ไปเทรดสินค้าอนุพันธ์ไม่มีความรู้ความเข้าใจอย่างแท้จริงก็เอาเงินไปละลายหมด

ดังนั้น แชร์ที่เสนอผลตอบแทนที่แน่นอน จึงกลายเป็นความหวังสุดท้ายของพวกเขา

แต่หารู้ไม่ว่า ผลตอบแทนที่แน่นอนคือ return ในระดับ 0% ต่อปี และ maximum drawdown 100% คือสูญเงินลงทุนทั้งหมด

&nbsp;
<h2>3. ลัทธิการอวดความรวยบน IG , Facebook คือตัวเร่งปฏิกิริยา</h2>
เด็กรุ่นใหม่หลายคนนอกจาก อยากรวยเร็วๆ อยากรวยง่ายๆ แล้ว ยังเสพติดกับการอวดร่ำอวดรวยในสื่อสังคมออนไลน์ เราจะพบว่า การถ่ายภาพคู่กับรถสปอร์ต นาฬิกาหลักล้าน กระเป๋าแบรนด์เนม เรือยอชท์ เครื่องบินส่วนตัว บ้านพักตากอากาศ คฤหาสน์ เป็นภาพที่พวกเราพบเห็นบ่อยๆ ใน IG คนดัง

เมื่อเห็นคนอื่นมี บางคนที่รู้ไม่เท่าทันก็อยากมีบ้าง

ดังนั้นวงแชร์พวกนี้เข้าใจจิตวิทยามนุษย์ จึงใช้เรื่องดังกล่าวข้างต้น เป็น theme หลักในการชักชวนคนมาลงทุน

ผมศึกษาทางด้านการตลาดมา ผมจึงเข้าใจว่า demand ในเรื่องดังกล่าว เกิดจากจิตวิทยาของมนุษย์ที่ต้องการรู้สึกเป็นคนพิเศษมากกว่าผู้อื่น ได้รับการยอมรับ หาใช้ utility ที่แท้จริงของสินค้านั้น

&nbsp;
<h2>4. ไม่ใช่ไม่รู้ แต่มั่นใจว่าลุกทัน</h2>
หลายคนรู้ว่าเป็นแชร์ลูกโซ่ แต่กล้าลงเพราะไม่คิดว่าตัวเองจะลุกเป็นคนสุดท้าย

ผมคิดว่าคนส่วนใหญ่ฉลาดพอที่จะเรียนรู้ว่า ผลตอบแทนดังกล่าวไม่ใช่เรื่องจริง อย่างแชร์แม่มณี เสนอผลตอบแทนให้ร้อยละ 95 ต่อเดือน ไปถามเด็กประถม คิดว่าเด็กประถมยังรู้เลยว่าโกหก

แต่หลายคนยอมเสี่ยง เพราะคิดว่าถอนทุนทัน

วงแชร์ที่ว่ากันว่า หลายพันล้าน หรือเป็นหมื่นล้าน จริงๆ มันถูกถอนทุนไปวนจ่ายหลายรอบแล้ว ตัวเลขจึงดูสูงกว่าปกติ

&nbsp;
<h2>5. แม่ทีม กับระบบผลตอบแทน</h2>
เรื่องแบบนี้ทำคนเดียวไม่ได้ แชร์ลูกโซ่ หลายๆ วงมีการเสนอผลตอบแทนในระดับสูงให้กับแม่ทีมที่หาลูกค้ามาให้

แม่ทีมใช้ความสนิทสนมส่วนตัว เพื่อชักจูงให้คนมาลงทุน โดยตามธรรมชาติของมนุษย์ มนุษย์มักจะเชื่อคนรู้จักใกล้ตัว หารู้ไม่ว่าคนใกล้ตัวที่มาชักชวนได้ค่าคอมมิชชั่นมหาศาล

เมื่อระบบผลประโยชน์ทำงาน จึงมีคนจำนวนมากเข้าร่วมทั้งในส่วนของ หัวหน้าทีม และลูกค้า

=========================================

ทุกคนอยากรวย

แต่บางคนคิดว่า นั่งๆนอนๆ รอถูกหวยก็รวยได้
หรืออาจมีคนใจดีแบ่งเงินมาให้ใช้โดยการเสนอผลตอบแทนร้อยละ 95 ต่อเดือน

คิดอย่างนี้ อีกสิบชาติก็ไม่มีวันรวย

ในความเป็นจริง คาถาความรวย พระพุทธเจ้าท่านทรงสั่งสอนไว้ตังแต่ 2500 ปีที่แล้ว มีแค่สี่ข้อ

ฉันทะ - Passion
วิริยะ - Training &amp; Educating
จิตตะ - Concentrates &amp; Focus
วิมังสา - Wisdom

บวกกับความคิดแกนหลักที่ว่า อตตาหิ อตโน นาโถ

ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็ตาม ถ้าคุณมีสี่ข้อข้างต้นได้ครบ ผมเชื่อว่าทุกคนสามารถรวยได้โดยไม่ต้องพึ่งใคร

<hr />

ไม่พลาดเรื่องราวน่าสนใจอื่นๆ ของเรา ติดตามเราได้ที่ <a href="https://www.facebook.com/ForbesThailandMagazine/">เพจเฟซบุ๊ก Forbes Thailand Magazine</a>

แชร์ลูกโซ่ ทำไมถึงได้รับความนิยมเป็นอย่างมากในปัจจุบัน

<h2>ทางรอดของ "คนชั้นกลาง" ในยุคปัจจุบัน ถ้าจะเปรียบเทียบแบบง่ายๆ เราสามารถจัดกลุ่มคนที่มีรายได้ได้ 3 กลุ่ม คือ กลุ่มชนชั้นคนรวย คนชั้นกลาง และคนชายขอบ</h2>
กลุ่มชนชั้นคนรวย คนรวยส่วนใหญ่ในประเทศไทย มีทั้งกลุ่มศักดินา กลุ่มแลนด์ลอร์ด กลุ่มเจ้าของธุรกิจทั้งที่อยู่ในตลาดหลักทรัพย์และนอกตลาดหลักทรัพย์ นักการเมือง ข้าราชการระดับสูงกลุ่มผู้บริหารระดับสูงในบริษัทใหญ่ๆ กลุ่มเศรษฐกิจสีเทา (บ่อน หวย เงินกู้ดอกเบี้ยโหด) และบางทีก็เป็นกลุ่มเศรษฐกิจสีดำ (ยาเสพติด)

กลุ่มนี้เป็นกลุ่มที่จะได้รับผลกระทบทางการถดถอยทางเศรษฐกิจ ค่อนข้างน้อย ถ้าไม่ทำอะไรเกินตัว เพราะถ้านับเฉพาะ asset class ที่มี คนพวกนี้ส่วนใหญ่ใช้เงินทำงาน และหลายคนมีรายได้แบบ passive income จากสินทรัพย์อยู่แล้ว (ที่ดิน อาคาร อสังหาริมทรัพย์ กองทุน หุ้น financial product)

อาจจะมีบ้างที่จะล้ม เพราะปรับตัวต่อการเปลี่ยนแปลงทางเทคโนโลยีไม่ทัน แต่เป็นในลักษณะที่องค์กรล้ม แต่เข้าใจว่าส่วนตัวก็ยังยืนอยู่ได้สบายๆ

คนชั้นกลาง กลุ่มนี้ประกอบไปด้วย พนักงานบริษัทเอกชน ข้าราชการระดับซี 4 ขึ้นไป เจ้าของธุรกิจขนาดเล็กและกลาง เทรดเดอร์อิสระ ฟรีแลนซ์ คนขายของออนไลน์ คนว่างงานที่ยังพอมีเงินเก็บ

กลุ่มนี้แต่เดิมมีความเป็น variance (การกระจายของชุดข้อมูล) สูงมาก มีทั้งกลุ่มคนที่สามารถเขยิบฐานะเป็นคนรวยในอนาคตได้ ในขณะที่บางคนหลุดลงไปกลายเป็นคนชายขอบ

แต่จากการปฏิวัติทางดิจิทัล (digital revolution) การที่ไม่สามารถปรับตัวเข้ากับการเปลี่ยนแปลงได้ กลุ่มนี้อีกจำนวนมากมีแนวโน้มว่าจะโดนกระแสการเปลี่ยนแปลงรอบนี้ ถีบลงไปให้กลายเป็นคนชายขอบแบบไม่รู้ตัว

คนชายขอบ สาเหตุที่ผมไม่อยากใช้คำว่า คนจน เพราะเป็นการวัดในเชิงปริมาณแต่เพียงอย่างเดียว แต่ผมอยากชี้ให้เห็นว่า การที่คนจน ส่วนใหญ่มีสาเหตุมาจากการขาดโอกาส

- ขาดโอกาสทางการศึกษา
- ขาดโอกาสทางอาชีพ
- ขาดโอกาสทางการเข้าถึงแหล่งเงินทุน
- ขาดโอกาสเนื่องจากประสบภาวะหนี้สินพะรุงพะรัง
- ขาดโอกาสเพราะมีทัศนคติที่ยังพึ่งพาโชคชะตาหรือวัวสามขาเป็นหลัก

กลุ่มนี้หนักอยู่แล้วในปัจจุบัน ดังนั้นการปฏิวัติทางดิจิทัล ก็เลยไม่ได้ทำให้พวกเขาแย่ลงไปเท่าไหร่ เพราะตอนนี้ก็เหนื่อยและหนักอยู่แล้ว

1.การเปลี่ยนแปลงที่จะเกิดขึ้นหลังจากนี้ ผมมีความเห็นว่า คนชั้นกลางกำลังจะถูกผลักให้เป็นคนชายขอบ (หรือเรียกง่ายๆ ว่า กำลังจะกลายเป็นคนจน) เนื่องจาก

2.เกิดการเลิกจ้างงานในหลายอุตสาหกรรม โดยเฉพาะอย่างยิ่ง อุตสาหกรรมที่ถูก disruption

3.ทุนใหญ่ผูกขาด platform ลองไปขายออนไลน์แข่งกับ Lazada หรือ Shopee บริษัทเหล่านั้นยอมขาดทุนหลายพันล้านบาทต่อปี เพื่อเปลี่ยน consumer behavior

4.AI เข้ามาแทนที่มนุษย์ในทุกภาคส่วน

5.การไม่สามารถเรียนรู้เทคโนโลยีที่เปลี่ยนแปลงได้ทัน ทำให้ธุรกิจที่ทำอยู่ไม่สามารถแข่งขันได้

ถ้าใครเห็นความเปลี่ยนแปลงตรงนี้ ต่อไปเราจะเห็นโครงสร้างของชนชั้นแค่สองกลุ่ม

กลุ่มที่ปรับตัวทัน หรือมี asset class อยู่แล้ว เป็นคนคุมระบบ
กลุ่มที่ปรับตัวไม่ทัน กลายเป็นทาสของระบบ
<h2>แล้วเราจะมีทางรอดได้อย่างไร ซึ่งทางรอดก็คือ</h2>
1. เรียนรู้ทุกเทคโนโลยีที่กำลังจะเกิดขึ้น ไม่ต้องถึงขั้นรู้ทั้งหมด แต่ต้องรู้ว่าเรากำลังต้องเจอกับอะไร

Artificial Intelligence?
Quantum Computing ?
Big Data Analysis ?
Blockchain ?
High Frequencies Trading ?

เอาคำพวกนี้ไปพิมพ์ใน google แล้วลองอ่านดู ใช้เวลาไม่นานหรอก

2. หลังจากพอรู้ว่าตอนนี้กำลังจะเกิดอะไรขึ้น ให้หันมาพิจารณาตัวเองว่า ในธุรกิจที่เราทำอยู่ ในงานที่เราทำอยู่ ในอาชีพที่เราหาเลี้ยงตัวเองอยู่

เราจะรอดมั้ย ??????

งานบางอาชีพ ผมคิดว่ารอดแน่ๆ โดยเฉพาะงานที่เป็น humanity touch เพราะ AI มันยังทำแทนเราไม่ได้

แต่งานที่ถูกผลิตซ้ำ อันนั้นเรียบร้อยก่อน

งานที่ใช้ creativity thinking ยังรอด เพราะ AI ยังไม่สามารถประเมินผลข้อมูลเพื่อตัดสินใจในทุกๆ scenario ทีดีที่สุดได้ แต่ต่อไป ถ้ามีข้อมูลมากพอ มีเวลาไม่พอ ผมเชื่อว่างานที่ใช้ความคิดสร้างสรรค์ เราก็อาจถูกแทนที่โดย AI

สำหรับผม ผมเลือกอาชีพเทรดเดอร์และนักลงทุน ถึงแม้จะเจอ high frequencies trade ในปัจจุบัน (มีอยู่แล้ว ไม้ใหญ่แย่ง order ในระดับ millisecond) ผมคิดว่าผมสู้มันได้โดยการกระจายคำสั่งที่ส่ง order และถ้าเรามีหุ้นหรือมีเงินมากพอ เรา convince ให้มันทำตามเกมส์เราได้ด้วยซ้ำ

แม้ในอนาคตจะมี Artificial intelligence เข้ามา ผมก็ไม่กลัว เพราะผมคิดว่า ผมยังใช้ time-frames ที่กว้างขึ้น และไม่ไปแข่งในระยะสั้นกับมัน (ระยะสั้นเราสู้มันยาก แต่เราใช้ระยะเวลาและ money management ช่วย)

คุณต้องไปพิจารณาความเสี่ยงในธุรกิจของคุณเอง ในงานของคุณเอง ว่า New entrant ที่กำลังจะเข้ามา มีระบบการประมวลผลที่เร็วกว่า มีชุดข้อมูลที่ครบกว่า เราจะรับมือกับมันได้อย่างไรในอาชีพของเรา

3. ถ้านึกไม่ออก ผมพูดจริงๆ นะ ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงของในหลวงรัชกาลที 9 คือทางรอดให้กับทุกคน ลองไปอ่านให้ตกผลึก จะรู้ว่า back to basic ถ้าเราปรับตัวตามระบบไม่ได้ เราก็ต้องออกจากระบบไปเลย โดยการอยู่ให้ได้ในจุดที่ตัวเองยืนอยู่

4. งานฝีมือ เลือกมาสักอย่างหนึ่งแล้วทำให้ดีที่สุด

ผมไม่เชื่อว่า คนอยากกินอาหารที่ถูกปรุงโดย robot เรายังอยากกินจากฝีมือของเชฟที่เป็นมนุษย์มากกว่า

ผมคิดว่า งานที่ต้องสื่อสารกับมนุษย์ เราต้องการมนุษย์ที่มีประสิทธิภาพมากกว่า หุ่นยนต์

ภาพเขียน จิตรกรรม ประติมากรรม ของสะสมเราคงไม่ประมูลงานจากหุ่นยนต์ที่ผลิดซ้ำได้เรื่อยๆ

ดูหุ่นยนต์เตะฟุตบอล แข่งกีฬา ร้องเพลง แสดงละคร เรายังต้องการมนุษย์ เราไม่ได้ต้องการหุ่นยนต์

ถ้าให้ผมมีภรรยาเป็นหุ่นยนต์ ผมยอมอยู่เป็นโสดดีกว่า

งานบางอย่าง หุ่นยนต์ไม่มีวันแทนที่มนุษย์ได้

5. ปรับตัวตามระบบโดยการเรียนรู้ทางเทคโนโลยี

ผมว่าอาชีพ developer หรือ data scientists กำลังจะถูกสร้างในตลาดแรงงานจำนวนมาก เพราะเทรนด์มันชัดแล้ว

แต่อาชีพอื่นๆ คุณจำเป็นต้องเรียนรู้ว่ามีเทคโนโลยีอะไร ที่จะเข้ามาช่วยในการทำงานได้บ้าง อะไรที่จะมาช่วยในธุรกิจของเราได้บ้าง ไม่จำเป็นต้องไปต่อต้านมัน แต่ให้เรียนรู้ไปกับมัน

6. ต่อต้านไม่ได้ เข้าร่วมเลยละกัน

แทนที่เราจะเป็น b2c เราอาจต้องหาธุรกิจที่เป็น b2b โดยการเป็นคู่ค้ากับคนที่ชนะในอุตสาหกรรม

ผมเชื่อว่า platform e-commerce ที่ชนะ ยังต้องการสินค้าที่มีคุณภาพที่สุด หรือ cost saving ที่สุด

ผมเชื่อว่า เราจะหาหุ้น super stock ได้จากผู้ชนะในการปฏิวัติครั้งนี้

ผมมั่นใจว่า ตลาดแรงงานยังต้องการ มนุษย์ที่มีความสามารถอยู่เสมอ

ขอให้โชคดีครับทุกท่านกับทศวรรษหน้า

&nbsp;

โดย
กระทรวง จารุศิระ
<a href="https://supertraderrepublic.com/">ซุปเปอร์เทรดเดอร์รีพับบลิค</a>

<hr />

<a href="https://www.facebook.com/ForbesThailandMagazine/">ไม่พลาดบทความด้านธุรกิจ กดติดตามได้ที่ Facebook Fanpage: Forbes Thailand Magazine</a>

อะไรคือทางรอดของ "คนชั้นกลาง" ในยุคดิจิทัล

<ol>
 	<li>ใช้สมองน้อย จะต้องใช้เงินเยอะ ดังนั้น ใช้สมองให้เยอะ จะใช้เงินน้อยกว่า</li>
 	<li>ถ้าไม่ใช่
The first - เป็นคนแรกที่ทำ
ต้องเป็น The best - ดีที่สุดถ้าเทียบกับคู่แข่ง
หรือ The difference - สินค้าและบริการต้องแตกต่างจากคู่แข่ง</li>
</ol>
ถ้าทำข้อใดข้อหนึ่งในสามข้อนี้ไม่ได้ ทำธุรกิจได้ แต่จะแค่พออยู่พอกิน ไม่มีทางก้าวกระโดด
<ol start="3">
 	<li>ทำธุรกิจตอบสนองความต้องการของผู้อื่น อย่าทำธุรกิจตอบสนองความต้องการของตัวเอง</li>
 	<li>ทรัพยากรมนุษย์ คือสิ่งสำคัญที่สุดสำหรับตลาดบริการ คุณภาพคือสิ่งสำคัญที่สุดสำหรับการผลิตสินค้า ช่องทางการจำหน่ายสำคัญที่สุดสำหรับคนกลาง</li>
 	<li>แยกให้ออกว่าอะไรเป็น trend อะไรเป็นแค่ fashion</li>
</ol>
อย่าลงทุนหนักในธุรกิจที่เป็น fashion เพราะความต้องการถูกเปลี่ยนได้เสมอ
<ol start="6">
 	<li>จับปลาในมหาสมุทร อย่าจับปลาในบ่อน้ำ</li>
 	<li>ใจอย่างเดียว สิ่งที่ได้คือเจ๊ง! ไม่แน่ใจ อยู่เฉยๆ ไม่เจ็บตัว</li>
 	<li>ขอเป็น 0.01 % ในตลาดที่ใหญ่มากๆ อาจจะดีกว่าเป็น 100% ในตลาดที่เล็กๆ</li>
</ol>
เช่น อุตสาหกรรมท่องเที่ยวทั่วโลกมีมูลค่าประมาณ 2.1 trillion usd (ล้านล้าน) กับอุตสาหกรรมผลิตสากกะเบือและครก ที่มีลูกค้าใช้อยู่ไม่กี่คน
<ol start="9">
 	<li>กลัวเกินไป อาจจะไม่ได้เริ่มทำอะไรสักที
ไปฝึกวิ่งขายประกันก่อน
คุณจะพบกับความผิดหวังทุกวัน
แต่ถ้าคุณทำสำเร็จ คุณจะขายของได้ทุกอย่างบนโลก</li>
</ol>
&nbsp;
<h2>เทรนด์ธุรกิจที่น่าสนใจในยุคปัจจุบัน</h2>
หลายคนมักจะมาถามผมบ่อยๆ ว่า ควรทำธุรกิจอะไรดี คำถามนี้เป็นคำถามที่กว้างเกินไป คำถามที่จะแคบลงมาหน่อยคือ ธุรกิจอะไรที่มีความน่าสนใจในยุคนี้ ผมต้องแบ่งประเภทของธุรกิจเป็น 4 ประเภทใหญ่ก่อนดังนี้
<h2>1.เกษตรกรรม ธุรกิจจัดหาวัตถุดิบ และทรัพยากร</h2>
เนื่องจากผมไม่เคยทำธุรกิจในหมวดนี้เลย จึงไม่มีความรู้ แต่ที่แน่ๆ ผมจะไม่ไปปลูกข้าว เพราะประเทศเรามีชาวนาเต็มประเทศ ดังนั้น Supply ในตลาดจะมีเต็มไปหมด

ผมจะไม่ไปปลูกยาง ปลูกปาล์ม หรือปลูกลำไย เพราะทุกครั้งที่ผลผลิตล้นตลาดเราจะเห็นภาพที่ชาวสวนเอาผลผลิตที่ได้มาเททิ้งหรือปิดถนน

ธุรกิจในหมวดนี้ที่น่าสนใจคือ "การทำเกษตรอินทรีย์" หรือที่เรียกว่า Organic เรื่องจากเทรนด์ในการดูแลรักษาสุขภาพ ทำให้ผลผลิตที่ได้จากการไม่ใช้สารเคมี สามารถตั้งราคาขายที่ดีกว่าได้ เช่นฟาร์มผัก hydroponics อย่างที่เราเห็น ร้านโอ้กะจู๋ ที่นำแนวคิดเรื่องการปลูกผักโดยไม่ใช้สารเคมีมาทำแบบจริงจัง

ประเทศไทยมีที่ดินเพื่อรอการเพาะปลูกอยู่พอสมควร ถ้าจะทำธุรกิจเกษตร จำไว้ว่า

1.1 อย่าปลูกอะไรที่ชาวบ้านเขาทำกันอยู่แล้วเต็มประเทศ
1.2 สร้างมูลค่าเพิ่มของสินค้าด้วยคำว่า organic
1.3 economy of scale หรือการประหยัดต่อขนาดจากการผลิตเป็นปัจจัยที่สำคัญ การหาเทคโนโลยีที่จะทำให้ผลิตได้จำนวนมาก โดยใช้แรงงานที่ลดลง ขนาดพื้นที่เพาะปลูกที่ลดลง จะทำให้มี comparative advantage ในระยะยาว
1.4 ขยายช่องทางแบบ vertical integration เพราะการเพาะปลูกขายผลิตภัณฑ์ทางการเกษตร เราอาจจะได้ margin ที่น้อย จง add value สินค้าโดยตรง จะทำให้ได้ราคาที่ดีกว่า
<h2>2.อุตสาหกรรม ผลิตสินค้า</h2>
เราจะเป็นผู้ผลิตครกที่ทนที่สุดในโลก !!!!!

ข้อความฟังดูดีใช่มั้ย แต่ทุกคนคงแอบขำ เพราะเรารู้อยู่แก่ใจว่า จะมีคนที่ต้องการใช้ครกอยู่ไม่กี่คน ที่สำคัญ ซื้อครกครั้งเดียว ใช้งานได้ตลอดไป

เราต้องยอมรับว่า ธุรกิจอุตสาหกรรมมันถูก disruption ได้ง่ายมากจากประเทศที่มีค่าแรงถูกกว่าเรา เวียดนาม จีน ดังนั้นก่อนจะทำอะไร ดูเรื่อง labor wage ขั้นต้นก่อน

จุดชนะของธุรกิจอุตสาหกรรม แต่เดิมเราให้ความสำคัญของ economy of scale แต่ในความเป็นจริงผมคิดว่า จุดชนะที่แท้จริงคือ Branding

Nike ประสบความสำเร็จในการสร้าง branding โดยย้ายฐานการผลิตไปที่ปากีสถานและจีน ประเทศที่มีค่าแรงถูกมาก เพราะต่อให้เรามี economy of scale ขนาดไหน สินค้าถูกแต่ไม่มีคนซื้อ ก็ไม่มีความหมาย

ถ้าจะทำอุตสาหกรรม จงจำไว้ว่า
<ol>
 	<li>Branding is everything
2. อย่าผลิตอะไรที่ใช้งานได้ตลอดไป เพราะเรายังต้องจ่ายค่าแรงทุกวัน
3. อย่าผลิตอะไรที่คนใช้มีอยู่จำกัด ให้ผลิตสินค้าที่คนใช้ได้ทั้งโลก
4. เหนือที่สุดคือใช้ supply create demand สร้างอุปทานของสินค้าก่อน ถ้าดีจริงอุปสงค์จะตามมาเอง เช่น iphone เป็นต้น
5. จำไว้ว่า ถ้าสินค้าของเราขายดีเมื่อไหร่ จีนจะทำได้ภายในไม่เกินครึ่งปี</li>
</ol>
<h2>3.ธุรกิจพาณิชยกรรรม คนกลาง ซื้อ-ขายสินค้า</h2>
หมวดนี้เป็นรูปแบบธุรกิจที่เริ่มต้นได้ง่ายที่สุด และใช้ทุนไม่เยอะ เราสามารถเริ่มต้นได้ทันที อาชีพตัวแทนขายประกัน กองทุน แอมเวย์ กิฟฟารีน ขายเสื้อผ้าออนไลน์ ทำร้านเซเว่นอีเลเว่น ขายโชห่วย ต่างอยู่ในหมวดนี้

ตอนเด็กๆ ผมเคยเห็นผ่านตากิจการการค้าของที่บ้าน เป็นร้านขายส่งสินค้าทั่วไป (โชห่วย) พวกน้ำตาล ถั่วลิสง นมมะลิ กระทิงแดง เมื่อกว่า 30 ปีที่แล้ว ที่บ้านเรามีคนงานเยอะมาก แต่ profit margin สินค้าต่ำมาก ไม่น่าจะถึง 1% ของราคาขาย เนื่องจากเน้นขายส่ง คือเน้น volume จำนวนมาก จึงต้องตั้งราคาขายให้ต่ำ

โตขึ้นมาหน่อย มาช่วยงานที่บ้าน ผมเคยผ่านงานการขายทอง เพชร เครื่องประดับ มาประมาณ 5 ปี profit margin สูงในเครื่องประดับราคาแพง แต่การตัดสินใจซื้อของลูกค้ายากกว่ามาก

ตอนผมออกมาทำกิจการส่วนตัว ผมเคยเป็นนายหน้าขายอสังหาริมทรัพย์ แต่ผมเน้นเฉพาะแปลงใหญ่ (ราคา 100 ล้านขึ้นไป) เพราะความเหนื่อยมันพอๆ กัน กว่าจะปิดได้แต่ละเคสยากมาก ตัวหารเยอะ ข้อดีคือไม่ต้องใช้ทุน ข้อเสียคือโดนคนอื่นข้ามเป็นเรื่องปกติถ้าไม่มีสัญญาที่ผูกมัดแน่นพอ

การเทรดหุ้นเป็นคล้ายกับธุรกิจซื้อมา-ขายไป คือพยายามซื้อให้ถูกและขายให้แพง มันเป็นการซื้อขายสินค้าที่มีสภาพคล่องที่สุด ได้กำไรเร็วที่สุด และแน่นอนมันก็ขาดทุนเร็วที่สุดเช่นกัน การได้กำไรเพียงชั่วครั้งชั่วคราว ไม่เคยการันตีว่าจะอยู่ในตลาดได้ตลอดไป เพราะหลายครั้งมันเป็นแค่ unrealized profit

ธุรกิจตัวกลาง ไม่จำเป็นต้องใช้นวัตกรรม เพราะเราไม่ได้เป็นผู้สร้าง เราเป็นแค่คนกลาง ดังนั้นปัจจัยที่จะทำให้สำเร็จในธุรกิจคนกลางได้แก่

3.1 รู้ว่าจะต้องซื้อให้ถูกตอนไหน และจะขายในราคาที่ดีตอนไหน
3.2 ช่องทางการจัดจำหน่ายครอบคลุมมากน้อยแค่ไหน
3.3 connection สำคัญมากสำหรับการซื้อขายสินค้าขนาดใหญ่
3.4 ตัวกลางที่ดี ต้องไม่จัดหาแค่สินค้า แต่ต้องมีบริการหลังการขายที่ดีเยี่ยมด้วย
3.5 คนกลางที่เหนือกว่าคนกลางคือการสร้าง Marketplace ที่ทุกคนอยากใช้ ยกตัวอย่างเช่น alibaba, amazon, booking.com Agoda, sky-scanner, Airbnb, Grab
<h2>4.ธุรกิจการให้บริการ</h2>
ธุรกิจนี้ใช้เงินทุนน้อยที่สุดสำหรับผม เป็นคนกลางยังต้องมีทุนในการจัดหาสินค้า แต่ธุรกิจบริการบางอย่างใช้แค่สมองในการเริ่มต้นกิจการ

หลายคนอาจจะยังไม่รู้ว่า ผมมีบริษัทที่เปิดขึ้นมาเพื่อเป็น Business consultant ให้คำปรึกษาทางธุรกิจ ทุนในการเริ่มต้นกิจการคือค่าจดทะเบียนบริษัทประมาณ 10,000 บาท นอกนั้นใช้ connection+สมอง ล้วนๆ

ผมเคยให้คำปรึกษาธุรกิจมาหลากหลาย หลายอย่างเริ่มต้นจากความไม่รู้และความโง่เขลา แต่พอทำนานๆ ผมคิดว่าธุรกิจนี้ให้อะไรเราหลายอย่าง ตั้งแต่ความรู้ความเข้าใจในธุรกิจแต่ละประเภท ความสามารถในการเจรจาต่อรอง ทักษะในการแก้ปัญหา ที่สำคัญถ้าเราปิดดีลตามที่ลูกค้าต้องการได้ succession fee ต่อเคสหลักล้านขึ้นไป

Investment academy ถือเป็นธุรกิจบริการเช่นเดียวกัน แต่ผมไม่ได้มองเป็น pure business เนื่องจากเป็นธุรกิจที่ขับเคลื่อนด้วย Human Resources จำนวนมหาศาล ดังนั้นรายจ่ายจึงมหาศาลเช่นเดียวกัน แต่ธุรกิจนี้มีเสน่ห์ตรงที่ได้เจอคนที่หลากหลาย และถ้าเราสามารถแก้ปัญหาให้พวกเขาได้ สิ่งที่ได้มากกว่าเงินคือความภูมิใจ

ถ้าจะทำธุรกิจบริการ อย่าลืม

4.1 ชื่อก็บอกแล้วว่า ธุรกิจบริการ งานของเราคือทำให้ลูกค้าบรรลุเป้าหมาย
4.2 ไม่มีใครเก่งทุกเรื่อง ไม่มีใครเก่งทุกอย่าง ดังนั้น sector นี้ต้องการแค่คนที่ specialist ในหนึ่งเรื่องเท่านั้นเอง
4.3 ความสามารถในการจัดการที่ต้องใช้สูงสุดคือ การจัดการทางด้านทรัพยากรมนุษย์ เพราะงานนี้ต้องเจอคนจำนวนมาก คุณจะต้องเจอทั้ง คนดี คนชั่ว ผู้ใหญ่ที่ดี ผู้ใหญ่ที่แย่ เด็กดี เด็กเกรียนกะโหลกกะลา คนสนับสนุน ตัวอิจฉา อื่นๆอีกมากมาย ถ้าใครที่ชอบทำงานคนเดียวคงทำธุรกิจประเภทนี้ยากหน่อย
4.4 เนื่องจากเป็น sector ที่กว้างมาก แต่ให้ทำความเข้าใจแบบคร่าวๆว่า มนุษย์ต้องการอะไร

- มนุษย์ต้องการปัจจัยสี่รวมถึงปัจจัยทางกายภาพ
- มนุษย์ต้องการความมั่นคงปลอดภัย
- มนุษย์ต้องการปฏิสัมพันธ์ทางสังคม
- มนุษย์ต้องการการยอมรับ
- มนุษย์ต้องการความภาคภูมิใจในตนเอง

9 หลักการทำธุรกิจและ 4 เทรนด์ธุรกิจยุคปัจจุบัน

<h2>กว่าจะเป็น Fulltime Trader ต้องผ่านอะไรมาบ้าง ผมขอประมวลเป็นเหตุผล 5 ข้อ ดังต่อไปนี้</h2>
1. ความกดดันจากครอบครัว
คนทั่วๆ ไปยังมองว่า การเทรดเป็นการพนันบ้าง เป็นการเก็งกำไรบ้าง ชีวิตไม่มีความมั่นคง การทำงานประจำมีความมั่นคงมากกว่า ดังนั้นเวลาลูกหลานอยากออกไปเทรดหุ้นเต็มตัว จึงมักไม่ค่อยเห็นด้วย
คนก่อนยุค 2540 ยังหลอนกับคำว่า วิกฤตเศรษฐกิจ ในช่วง ต้มยำกุ้ง crisis ที่ดัชนีตลาดหลักทรัพย์ ลงจาก 1780 จุด เหลือ 217 จุด ปิด 56 สถาบันการเงิน มีคนเอาปืนมาจ่อยิงตัวเองที่ตลาดหลักทรัพย์ เป็นข่าวไปทั่วประเทศ ดังนั้น ตลาดหุ้นเป็นสิ่งที่ยังน่ากลัวในใจของพวกเขา เด็กรุ่นใหม่ ยังไม่เคยผ่านวิกฤตตรงนั้น อย่างมากก็เจอแค่ Hamburger crisis ดังนั้นมุมมองจึงแตกต่างกัน

2. ความกดดันจากตัวเอง
ลองคิดดูว่าถ้าเราเลือกออกมาเทรดหุ้นเต็มตัว ในขณะที่เพื่อนๆ ของเราเลือกทำงานประจำ เมื่อระยะเวลาผ่านไป 5 ปี 10 ปี เพื่อนของเราต่างมีหน้าที่การงานและเงินเดือนที่สูงขึ้น มันจะกลายเป็นความกดดันที่เกิดขึ้นโดยไม่รู้ตัวว่า ตัวเรากำลังทำอะไรอยู่ ถ้าหากเรายังไม่ประสบความสำเร็จ จุดที่ออกมาเป็น Fulltime Trader ถ้าเราเลือกที่จะออกมาเกิน 3 ปี มันเป็นจุดที่เรียกว่า The point of no return คือกลับตัวก็ไม่ได้แล้ว เพราะตลาดแรงงานมีเด็กจบใหม่มาแข่งขันตลอดเวลา ถ้าเราไม่อาศัยประสบการณ์ที่มากกว่า เราต้องไปแข่งในตำแหน่งงานเดียวกับเด็กที่จบใหม่แทน

3. ชีวิตต้องกินต้องใช้ทุกเดือน ในขณะที่หุ้นไม่ได้เทรดง่ายทุกเดือน
จริงอยู่ เวลาตลาดหุ้นเป็นขาขึ้น เทรดยังไงก็กำไร ( แต่อาจมีบางคนที่ยังขาดทุนในยามขาขึ้น ถ้าเทรดสวนเทรนด์หรือเทรดหุ้นคร่อมจังหวะ ) แต่ตลาดมันมีทั้งหมด 6 แบบ ตามที่ผมบอก

A. ขาขึ้นเต็มตัว Super Bullish
B. ขาขึ้น Uptrend
C. Sideway แบบมี Volatile
D. Sideway แบบไม่มี volatile
E. ขาลงแบบต้มกบ Downtrend
F. ตลาดตกใจ Super Bearish

ตลาดที่เทรดยากที่สุดคือ Sideway แบบไม่มี Volatile และตลาดขาลงแบบต้มกบ การอยู่เฉยๆ บางทีเป็นทางออกที่ดีกว่า ยกเว้นจะเป็นพวก เล่นขา Short, Put Dw หรือ Scalper สายเร็วรอดไปวันๆ
ดังนั้นสมการที่ตั้งเป้าหมายว่าจะทำให้ได้ 10% ต่อเดือนอาจเกิดขึ้นเฉพาะเวลาตลาดเป็น Super Bullish , Uptrend , Sideway แบบมี volatiles (ต้องมีฝีมือ) หรือ Super Bearish (ต้องคง position Short)
ช่วงที่เทรดยาก หลายครั้งผมจะไปทำอย่างอื่นแทน เช่น ไปเที่ยว ไปทำงานอย่างอื่น แล้วเก็บเงินสดไว้ เพราะตลาดมันเทรดยาก เทรดไปก็ไม่คุ้ม แต่ถ้าฐานทุนยังน้อย แล้วดันเป็น full time Trader คำถามคือ จะเอาเงินที่ไหนมาใช้จ่าย ตรงนี้ต้องประมาณการรายจ่ายให้ดี

4. สิ่งที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นได้เสมอ
ตัวอย่างเช่น อยู่ดีๆ Donald Trump มาทวีตว่าจะขึ้นภาษีสินค้านำเข้าจากจีน จาก 10% เป็น 25% รุ่งขึ้นตลาดหุ้นทั่วโลกลงกันถล่มทลาย นี่เป็นตัวอย่างเบาๆ เล็กๆ ที่เกิดขึ้น บางทีสถานการณ์ที่ไม่คาดคิด ทำให้กำไรอยู่ดีๆ กลายเป็นขาดทุน แล้วปีหนึ่งไม่ได้เกิดขึ้นครั้งเดียว แต่ทำแบบนี้หลายรอบ Fulltime Trader จะต้องเจอเรื่องแบบนี้ หลายต่อหลายครั้ง บางครั้งมั่นใจเกินไป overtrade ใส่เต็มแม็กซ์ เจอทรัมป์ประกาศมาที เผ่นแทบไม่ทัน

5. สังคมมองว่า Trader ไม่สร้างมูลค่าเพิ่มทางเศรษฐกิจ
เนื่องจากอาชีพนี้ ไม่ได้สร้าง product อะไรที่เป็นชิ้นเป็นอัน หลายครั้งเทรดเดอร์จึงถูกมองในแง่ลบจากสังคมภาคการผลิตเราอาจเป็นแต่ฟันเฟืองในระบบซื้อขายแลกเปลี่ยน มีส่วนช่วยทำให้เกิด Volume แต่ไม่เคยสร้างสินค้าอะไรขึ้นมาเลยเรื่องนี้บางคนอาจจะมองว่า ไม่เกี่ยวกับตนเองเท่าไหร่ เป็นมุมมองทางสังคมมากกว่า แต่ผิดถนัด วันที่เราสำเร็จ จะไม่มีใครหยิบประเด็นตรงนี้ขึ้นมาพูด แต่วันที่เราเจอปัญหา ความกดดันตรงนี้แหละที่จะมาจากคนรอบข้างที่เห็นต่างจากเรา

ในส่วนนี้วิธีการที่ผมใช้สู้กันด้วยเหตุผล คือเอาเงินกำไรที่ได้ ไปทำธุรกิจต่อ เพื่อสร้างมูลค่าเพิ่มให้กับเศรษฐกิจ หรือเอาเงินไปทำบุญ ทำทาน แล้วบลัฟกลับว่า แล้วคุณทำอะไรบ้าง?
ถ้าคิดว่าความกดดัน 5 ข้อนี้ เราผ่านได้ ตอนหน้า เรามาเริ่มแบบกันจริงๆ จังๆ

กว่าจะเป็น Fulltime Trader ต้องผ่านอะไรมาบ้าง

อะไรเป็นสาเหตุของความยากจนในสังคมไทย

1.โครงสร้างของระบบ

โครงสร้างปิรามิดแบบ ยอดแคบ ฐานกว้างมาก โดยที่ตรงฐานมีจำนวนมหาศาลเกินไป ไม่สามารถปรับโครงสร้างให้เกิดความเท่าเทียมได้ เนื่องจากการขึ้นค่าแรง หรือเงินเดือน จะทำให้ consumer price index พุ่งตามทันที อำนาจในการซื้อของทุกคนจะลดลง ดังนั้นโครงสร้างแบบนี้ เป็นความยากที่จะแก้ไขความยากจนของคนทั้งหมดได้

คิดดูว่า คนงานรับค่าแรงวันละ 300 เดือนนึงทำงานเอาแบบสุดๆ ได้ 30 วัน รายได้เดือนละ 9,000 บาท เจอค่าเช่าห้อง ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าโทรศัพท์ ค่าเดินทาง ก๋วยเตี๋ยวชามละ 35 บาท จะไปเหลือเงินเก็บได้อย่างไร

โครงสร้างตรงนี้ เป็นกันเกือบทั้งโลก ยกเว้นในส่วนประเทศที่เป็นระบบ welfare state เข้มข้น ( นอร์เวย์ สวีเดน เดนมาร์ก ) แต่ที่เพราะเขาทำได้ เพราะมีประชากรน้อย 5-10 ล้านคน บ้านเรา 70 ล้านคน ยังไงก็ทำไม่ได้

2.ลงขวดเหล้า ลงหวยหมด

เมื่อความจน+ความเครียด เข้ามา ทางแก้ปัญหาดื้อๆ เลยคือลงขวดเหล้า เพราะเหล้าทำให้ลืมความเครียดชั่วคราว ผมไปตามต่างจังหวัด บางทีชาวบ้านตั้งโต๊ะก๊งเหล้ากันทุกเย็น เงินหมดก็ไปหาใหม่ พอมีกลับมาลงขวดเหล้า

ส่วนหวย ถ้าเป็นสลากกินแบ่งรัฐบาลยังไม่ค่อยเท่าไหร่ ส่วนใหญ่ไปลงหวยใต้ดินหมด บางคนแทงทีกะว่าต้องเอารวย ซึ่งส่วนใหญ่จะโดนหวยแดกมากกว่า

เงินที่ไปลงขวดเหล้ากับหวยใต้ดิน ถ้าสามารถนำมาเก็บออมเพื่อใช้เป็นทุนในการประกอบอาชีพได้ ปีนึงๆมีหมุนเวียนในระบบมหาศาล

3.การศึกษา

เราถูกสอนให้ทำงานตามระบบ แต่ไม่เคยถูกสอนให้คิดเอง

ผมมองว่าระบบที่เน้นการท่องจำเป็นนกแก้วนกขุนทอง เรียนรู้ในสิ่งเดิมๆ ไม่สามารถทำให้เด็กไทยส่วนใหญ่ไปสู้ต่อในชีวิตจริงได้

ไม่ใช่การศึกษาไม่ดี ผมคิดว่าดี แต่เราต้องเปลี่ยนมุมมอง
เปลี่ยนทัศนคติ และปรับรูปแบบของหลักสูตรให้สอดคล้องกับชีวิตจริงในสถานการณ์ปัจจุบัน

&nbsp;

4.ความเชื่อที่ไม่ก่อให้เกิดการพัฒนาตนเอง แต่หวังพึ่งจากปัจจัยอื่นๆ

เช่นการขูดเลขขอหวยกับต้นไม้ การกราบไหว้สัตว์ที่มี dna ผิดปกติ การบูชาบวงสรวงร่างทรงที่มีทั้ง พ่อปู่ไจแอ้นท์ โดเรม่อน พ่อปู่ไบรอัน

Mindset เหล่านี้ขัดขวางต่อการใช้ตัวเองเป็นจุดยืนในการดิ้นรนเพื่อทำให้ชีวิตตนเองดีขึ้น

ชีวิตเราจะดีขึ้นได้ มันอยู่ที่หนึ่งสมองและสองมือของเรา ไม่ใช่ไปไหว้หลักกิโล แล้วชีวิตจะดีขึ้น

&nbsp;

5.ทุนผูกขาดกินรวบทุกประตู

กฏหมายบ้านเรายังไม่มีประเด็นที่ให้ความสำคัญเรื่องการผูกขาดรวบอำนาจ ดังนั้นกิจการหลายอย่างเวลาเจอทุนใหญ่ทุบมาทีเดียว รายเล็กๆตายหมด สู้ไม่ไหว จะให้ทุกคนไปทำ niche market สู้กับรายใหญ่ จะไปสู้ได้ยังไง

รายเล็กๆ ทำธุรกิจสู้รายใหญ่ไม่ได้ แถมเวลาทำก็ต้องกู้หนี้ยืมสินมา หมุนไม่ทันก็เก็บของเรียบร้อยโรงเรียนเจ้าสัว

&nbsp;

6.ความสามารถในการเข้าถึงแหล่งเงินทุน

จะกู้ก็ต้องมี collateral หรือหลักประกัน ถ้าไม่มีก็เก็บเอาไว้ก่อน ดังนั้นต่อให้โปรเจกต์ดีแค่ไหน ไม่มีทุนเข้ามา บางทีก็ยากที่จะไปต่อ

บางคนบอกว่า ทำไมไม่ทำแบบ start-up ผมต้องถามกลับว่า ชาวบ้านธรรมดาทั่วไป มีกี่คนที่สามารถทำแบบ start-up ที่ได้ทุนมาจาก venture capital หรือ angel investor ได้ คนกลุ่มนี้ฉลาด ถ้าธุรกิจไม่มี core competencies แข็งแกร่งจริงๆ หรือมี innovation ไม่มีใครกล้าลงทุนหรอก

7.ทรัพยากรถูกดึงออกไปด้วย government spending ที่ไม่ก่อให้เกิดการพัฒนาจริงๆ พูดง่ายๆคือการคอรัปชั่น

GDP = C + I + G + ( X-M )
G คือ Government Spending ที่ส่งผลได้ตรงประสิทธิภาพที่สุด เร็วที่สุด

แต่ปัญหาคือ G ถูกผ่องถ่ายออกไป โดยการคอรัปชั่น ทำให้วงจรตรงนี้ผิดเพี้ยนจากสิ่งที่มันควรจะเป็น

=========================================

การขึ้นค่าแรงขั้นต่ำซึ่งเป็นนโยบายของหลายๆ พรรคตอนนี้ ไม่ได้ช่วยให้คนจนหมดไปจากประเทศไทย มีแต่จะทำให้อำนาจซื้อของเงินลดลง คนจะยิ่งจนลงโดยเฉพาะคนชายขอบ

การแก้ไขปัญหาความยากจน ต้องแก้ที่โครงสร้างทั้งหมด ต้องใช้ระยะเวลาหลายปี และไม่มีใครสามารถทำได้ภายใน 4 ปีแน่นอน

ดังนั้นที่จะบอกคือ วาทกรรมทำให้คนจนหมดประเทศ เป็นเพียงถ้อยคำสวยหรูเพื่อใช้ในการหาเสียง สิ่งที่ภาครัฐจะพอทำได้ ไม่ใช่ให้คนจนหมดประเทศ เพราะเป็นเรื่องที่ต้องใช้ระยะเวลาที่นานกว่า 20 ปี

การสร้างปัญญา (wisdom) และความพอเพียงคือหนทางที่แท้จริงที่จะทำให้คนจนหมดไปจากประเทศไทย

<hr />

<h2>Wisdom + Sufficient Economy</h2>
หนทางเดียวที่จะทำให้ประเทศไทยพ้นจากความยากจน

เราคนไทยโชคดีที่มีพระมหากษัตริย์ที่มีอัจฉริยภาพ มองเห็นถึงปัญหาที่เป็นแก่นฝังรากในสังคมไทย คือคนจน คนชายขอบ คนด้อยโอกาส มีจำนวนมากมายเกินกว่าที่จะผลักดันประเทศให้เป็น welfare state ได้

หนทางเดียวที่จะแก้ไขปัญหาเรื่องนี้ คือใช้หลักเศรษฐกิจพอเพียงและบวกด้วยปัญญาในการจัดการแบบถูกต้อง

คำว่าพอเพียง เป็นความหมายลึกซึ้ง

พอเพียงทั้งในแง่กายภาพ และพอเพียงทั้งทางด้านจิตใจ

ในชนบท ความพอเพียงทางกายภาพคือ

การจัดการที่ดินเพื่อการอยู่อาศัยและมีชีวิตที่ยั่งยืน โดยมีการแบ่งที่เป็นส่วนๆได้แก่ พื้นที่น้ำ พื้นที่ดินเพื่อเป็นการปลูกข้าว พื้นดินเพื่อปลูกไร่นานาพันธุ์ และที่ดินสำหรับอยู่อาศัยและเลี้ยงสัตว์

ปัจจัยในการดำรงชีวิตของมนุษย์ 4 ปัจจัย คือ อาหาร ที่อยู่อาศัย เครื่องนุ่งห่ม ยารักษาโรค

ถ้าเราสามารถให้ปัญญาและวิธีการจัดการให้แก่ชาวบ้านได้ การจัดการที่ดินในทฤษฎีเศรษฐกิจพอเพียง สามารถสร้างปัจจัย 4 ในการดำรงชีวิตได้ครบถ้วน คือมีทั้งอาหาร ( ข้าว พืชไร่ เลี้ยงสัตว์ ) ที่อยู่อาศัย เครื่องนุ่งห่ม ( เลี้ยงไหม ) ยารักษาโรค ( สมุนไพรพื้นบ้าน )

ทำให้ unit หนึ่งครอบครัวพึ่งพาตนเองได้มากที่สุด ถ้าเกิดวิกฤติเศรษฐกิจ หรือค่าเงินเป็นแบบ Venezuela คนที่สามารถพึ่งพาตัวเองได้แบบนี้ จะแทบไม่ได้รับผลกระทบใดๆ เลย

ส่วนภาครัฐมีหน้าที่ในการจัดสรร infrastructure และ facilities เสริมให้ทั่วถึงประชากรทั้งหมด ทั้งในส่วนของการศึกษา การสาธารณสุข การคมนาคม และการให้ความรู้และความเข้าใจ

ในสังคมเมือง เราไม่สามารถจัดสรรที่ดินได้ แต่คนในสังคมเมืองส่วนใหญ่ อยู่ในกลุ่มธุรกิจแบบ พาณิชยกรรมและอุตสาหกรรม ดังนั้น ความพอเพียงของคนในสังคมเมือง คือการใช้ชีวิตให้สมดุลย์ระหว่างรายรับ - รายจ่าย

ไม่สร้างหนี้ ใช้จ่ายให้ประหยัด มีเงินออมเหลือเก็บ ไม่ไหลไปตามกระแสแฟชั่น ไม่ใช้จ่ายเพื่ออวดรวย แต่ใช้เงินเพื่อซื้อสิ่งจำเป็นเท่านั้น

ที่สำคัญคือความพอเพียงทางด้านจิตใจ

บางคนมีเงินเก็บ 2 แสนก็พอใจแล้ว

บางคนมีเป็นพันล้านหมื่นล้านก็ยังไม่พอ

แต่มันเป็นความไม่พอทางด้านจิตใจ ไม่ใช่กายภาพ

เพราะสุดท้ายไม่เคยมีใครเอาไปใช้ได้ทั้งในนรกและสวรรค์ หรือถ้าเชื่อว่าตายแล้วสูญก็เอาไปใช้ไม่ได้อยู่ดี

เนื่องจากอายุขัยของมนุษย์ทุกคนมีจำกัด ถ้าเรามาเปรียบเทียบ ความกลัวตายของมหาเศรษฐีคนนึงที่มีทรัพย์สินแสนล้าน กับคนขอทานข้างถนน เชื่อว่า คนแรกจะกลัวตายมาก เพราะยังใช้เงินไม่หมด และไม่รู้จะใช้ยังไงให้หมด กับอีกคนคงไม่กลัวตายหรือเสียดายชีวิตเท่าคนแรก เพราะเป็นเรื่องสลดกว่าถ้าเงินหมดแล้วยังไม่ตาย บางทีอาจจะอยากตายๆให้มันจบๆไปด้วยซ้ำ

ดังนั้น ความพอเพียงที่แท้จริงจะเกิดขึ้นก็ต่อเมื่อเรารู้สึกเพียงพอ

จุดเริ่มต้นสำหรับการเรียนรู้ สามารถเข้าไปศึกษารายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ <a href="http://www.supertraderrepublic.com">www.supertraderrepublic.com</a> เรียนครบ จบในที่เดียว

7 สาเหตุของความยากจนในสังคมไทย

<h2>จากประสบการณ์ที่เข้ามา ลงทุนหุ้น 17 ปี ผมเจอคนมากมาย ทั้งในส่วนของคนที่ประสบความสำเร็จอย่างมหาศาล ไปจนถึงคนที่ขาดทุนจนไม่เหลืออะไรและออกจากตลาดไป รวมทั้งหลายคนที่ยังพายเรืออยู่ในอ่าง ได้ๆ โดนๆ สลับกันไป พอร์ตไม่ไปไหนสักที</h2>
จริงๆ จุดเริ่มต้นของคนทั้งสามกลุ่มนี้ มีที่มาไม่แตกต่างกัน คือมีความสนใจในการลงทุน และมองว่าตลาดหุ้นเป็นแหล่งที่จะทำให้พวกเขาสามารถทำกำไรหรือหอบความร่ำรวยกลับไปได้

แต่เป็นที่รู้กัน ว่าคนที่ไม่ประสบความสำเร็จมีจำนวนมากกว่า คนที่ประสบความสำเร็จ หลังจากผ่านไปหนึ่งปี สามปี ห้าปี สิบปี หรือวงรอบวัฏจักรเศรษฐกิจรอบหนึ่ง คนที่ยังเหลือรอดและพอร์ตเติบโตจริงๆ มีเปอร์เซ็นต์ที่ยังเหลืออยู่ไม่มากนัก

เหตุใดจึงเป็นเช่นนั้น ?????

1.เพราะคนโดยส่วนใหญ่ เข้ามาเพราะเหตุผลต้องการกำไร และอยากรวยเร็วๆ ดังนั้นมันจึงเป็นแค่ความอยาก แต่ปราศจากการหาความรู้ด้วยตนเองที่เพียงพอ จึงทำให้การลงทุน เป็นไปในแนวทางที่ ทำอย่างไรก็ได้ ให้ฉันได้กำไร วิธีการคิดแบบนี้อันตรายมาก เพราะขาดเหตุผล ขาดความรู้ และขาดวิธีการ ขาดกระบวนการ ดังนั้นจึงทำให้คนกลุ่มนี้ถึงจะเข้ามาทำกำไรในช่วงระยะสั้นๆ แต่สุดท้ายกลับออกไปขาดทุนเกือบทุกคน

ถ้าใครเข้าใจเรื่องของ Accumulation Phase - Public Participation Phase - Distribution Phase จะเข้าใจได้ว่า ช่วงเวลาที่หุ้นราคาถูกนั้น หุ้นตัวนั้นๆ แทบไม่มีคนสนใจ โดยมากมักเป็นช่วงที่หุ้นนั้น มี volume ในการซื้อ-ขายน้อย จะมีคนเพียงไม่กี่คนที่สังเกตเห็น value ที่แท้จริงของมัน และทยอยเก็บสะสม โดยผ่านการวิเคราะห์พื้นฐานของธุรกิจ ศักยภาพในการเติบโต การสะสมของ Smart Money ในช่วงต้น จะดำเนินการอย่างค่อยเป็นค่อยไป มี volume ที่เกิดขึ้นน้อยมาก ถ้าใครไม่สังเกตดีๆจะไม่เห็น เนื่องจากคนส่วนใหญ่ชอบหุ้นที่ขึ้นแรงๆ มากกว่า

เมื่อผ่านช่วง accumulation phase ไปแล้ว การสะสมของหุ้นถูกเก็บจาก smart money จนไม่มีใครอยากขายหุ้นตัวนั้นในช่วงราคานั้นอีก จะทำให้เกิด demand ที่มากกว่า supply ในช่วงราคานั้นๆ ส่งผลให้ ราคาต้องเพิ่มขึ้นไปเรื่อยๆ ตราบใดที่ยังมี demand คงค้างเหลืออยู่ จุดนี้จะเริ่มมีสัญญาณทางเทคนิค ซึ่งเรียกว่า reversal pattern หรือการกลับตัว รวมทั้งในทางทฤษฎี Dow’s Theory จะทำให้กลุ่มที่เป็นนักเทคนิคเห็นว่า หุ้นตัวนั้นเริ่มเป็น uptrend

เมื่อราคาขึ้นไปเรื่อยๆ คนทั่วไปในตลาดจะเริ่มเห็น และเริ่มสนใจเข้ามา บางคนอาจรอดูความชัดเจน บางคนก็ซื้อทางเทคนิค ราคายังขึ้นต่อไปตราบใดที่แรง demand ยังมากกว่า supply และราคามักขึ้นไปจุดสูงสุดตอนที่ทุกคนในตลาดให้ความสนใจ ช่วงนั้นจะมีทั้งบทวิเคราะห์ประมาณการราคาที่ยังมี upsides gain ออกมาให้เห็น และข่าวดีต่างๆ ก็เต็มไปหมด ช่วงนั้นแหละ เป็นช่วงที่เรียกว่า Distribution Phase กลุ่มเงินที่เป็น Smart Money จะขาย ในขณะที่กลุ่มคนส่วนใหญ่เป็นคนซื้อ

ถ้าผลประกอบการดีราคาในส่วนของ distribution phase จะไม่ใช่ราคาสูงสุด ถ้าการเจริญเติบโตที่แท้จริงของบริษัทยังมีอยู่ ราคาอาจขึ้นต่อไปได้เรื่อยๆ แต่ถ้าผลประกอบการออกมาไม่ดี ไม่เป็นไปตามที่คาดหวังไว้ จุดนั้นแหละคือจุดที่ทุกคนเตรียมตัวติด #ดอยได้เลย

เราจะเห็นว่า ในช่วง Accumulation Phase มีจำนวนคนที่ซื้อน้อยที่สุด (เพราะปราศจากข่าวดี และไม่มีสัญญาณกราฟให้ซื้อ) ช่วง Public Participation Phase มีจำนวนคนซื้อรองลงมา (ปราศจากข่าวดี แต่เริ่มมีสัญญาณทางเทคนิค) และจะมีคนซื้อมากที่สุดในช่วง Distribution Phase (หุ้นตัวนั้นมีทั้งสัญญาณทางเทคนิค และข่าวดีเต็มตลาด)

นี่เป็นที่มาว่า ทำไมคนส่วนใหญ่ถึงขาดทุน และทำไมจึงเป็น คนส่วนน้อยที่ได้กำไร
<h2>ความอดทนมีไม่พอ</h2>
ถ้าตลาดเป็นขาขึ้น คนส่วนใหญ่ได้กำไร จะมีคนที่อยู่ภายนอกวงอีกเป็นจำนวนมาก เข้ามาอีกเรื่อยๆ จนวันหนึ่งตลาดกลับตัวเป็นขาลง คนส่วนใหญ่ขาดทุน คนจะเริ่มทยอยออกจากตลาดไปเรื่อยๆ เช่นกัน

โดยในทางปัจเจก บางคนมีความอดทนไม่พอ พอขาดทุน หรือเจอปัญหาในช่วงตลาดเป็นขาลง เขาอาจขาดกลยุทธ์ที่ดีในการจัดการทำให้พอร์ตขาดทุนหนัก และจิตใจเริ่มไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ไม่กล้า stop loss เพราะถือคติ ไม่ขาย ไม่ขาดทุน จนราคาหุ้นลงไปเรื่อยๆ และมักจะ Stop loss ตอนตลาดหุ้นเทกระจาด เพราะความกลัวเข้าขั้นขัดสูงสุด และส่วนใหญ่ราคานั้นเป็นราคาที่อยู่ในโซนที่ต่ำที่สุด

จากประสบการณ์ของผม จะบอกว่า ใครประสบความสำเร็จในการลงทุน หรือมีฝีมือในการเทรด ต้องอยู่รอดและมีกำไรให้ได้ ในหนึ่งรอบวัฏจักรเศรษฐกิจ คือตั้งแต่เศรษฐกิจเป็นขาขึ้นจนกลายเป็นขาลง โดยมากมักจะเกิดในช่วง 10-20 ปีโดยประมาณต่อหนึ่งรอบ

ดังนั้นเหตุผลที่ทำให้ให้คนส่วนใหญ่ยังไม่ประสบความสำเร็จ เพราะโดยส่วนมาก ได้กำไรในตลาดขาขึ้น และไปโดนเอาคืนในตลาดขาลงหมด จนทำให้พอร์ตขาดทุน และไม่อดทนในการสู้ต่อไป และสุดท้ายยอมออกจากตลาดไป ( ทำให้ไม่ได้ประโยชน์ตอนตลาดกลับเป็นขาขึ้นอีกรอบ )
<h2>ขาดการบริหารจัดการ portfolio structure</h2>
การจัดการโครงสร้างของ portfolio เป็นสิ่งสำคัญมากที่จะช่วยให้สามารถทำกำไรอย่างมีเสถียรภาพในระยะยาว (ซึ่งหัวข้อนี้เป็นหัวข้อที่ยาวมาก ผมจะขอเขียนบทความนี้ในภายหลัง) หลายคนตอนซื้อ ตั้งใจลงทุน แต่เวลาขายกลับใช้ mindset แบบ daytrade เพราะพอใจแค่กำไรไม่กี่สเปรดและกลัวว่ามันจะกลับมาขาดทุน ทำให้เวลาได้กำไร ได้กำไรแค่แมวดม พอร์ตไม่ไปไหนสักที

บางคนตอนซื้อ ซื้อแบบ daytrade แต่พอเวลาติดดอย กลับมี mindset แบบ value investor เพราะติดดอย เลยทำใจตัดขาดทุนไม่ได้ เลยหาข้ออ้างในการเป็น Vi จำเป็น

บางคนต้องการ run trend แต่เวลาตลาด correction ลงมา ขายทิ้งหมดเพราะกลัว หรือบางคนอาจจะ run trends แบบไม่รู้จุดออก จนหุ้นกลับตัวเป็นขาลงไปแล้ว ก็ยังไป runtrend ขาลง

การจัดการ portfolio structure จะช่วยป้องกันเราจากความสับสนในเรื่องพวกนี้ได้ เราจะรู้ว่า พอร์ตไหนเป็นแบบ DCA พอร์ตไหนเป็น Passive Income พอร์ตไหนเป็นแบบ value investment พอร์ตไหนเป็นแบบ trend follows พอร์ตไหนเป็นแค่ Scalper หรือ Daytrade

จุดเริ่มต้นสำหรับการเรียนรู้ สามารถเข้าไปศึกษารายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ <a href="http://www.supertraderrepublic.com">www.supertraderrepublic.com</a> เรียนครบ จบในที่เดียว

ทำไมคนส่วนใหญ่ไม่ประสบความสำเร็จในการ "ลงทุนหุ้น"

<h2>มีคำกล่าวว่าในช่วงเวลานี้คือ Period ที่โลกกำลังหมุนเร็วหรือมีการเปลี่ยนแปลงทางด้านเทคโนโลยี เศรษฐกิจ การเมืองและสังคมที่รวดเร็วที่สุดในประวัติศาสตร์มนุษย์ชาติ โดยตัวเร่งที่สำคัญคือเทคโนโลยีที่กำลังเปลี่ยนแปลงเข้าสู่ยุคดิจิทัลอย่างเต็มตัว ซึ่งตัวเร่งนี้เป็นทั้งวิกฤตและโอกาสในการลงทุน</h2>
เห็นได้จากตลาดหุ้นสหรัฐฯช่วงก่อนที่จะมีการปรับฐานครั้งใหญ่ หุ้นที่เป็นตัวนำตลาดคือกลุ่มเทคโนโลยีในตลาด NASDAQ แทบทั้งสิ้น หุ้นหลายตัวทำผลตอบแทนได้หลายร้อยเปอร์เซนต์ อย่าง NETFLIX ซึ่งมีงานสำรวจออกมาว่ากินพื้นที่การใช้อินเทอร์เนตของทั้งโลกไปเกือบหนึ่งในสาม หรือ AMAZON ที่ตอนนี้ผลักดันให้ Jeff Bezos เป็นมหาเศรษฐีอันดับหนึ่งของโลกหรือจะหันมามองเทคโนโลยีใหม่ล่าสุดอย่าง Cryptocurrency ก็ทำให้เกิดเศรษฐีใหม่ (และหลายคนก็หมดตัว) ขึ้นมาได้เช่นกัน

ในสนามรบย่อมมีทั้งผู้แพ้ผู้ชนะ ผู้ที่ปรับตัวได้และปรับตัวไม่ได้ เราจึงได้เห็นหลายบริษัทที่ไม่สามารถต้านทานต่อการเปลี่ยนแปลงของโลก ไม่ว่าจะเป็นเทคโนโลยีที่ตามคู่แข่งหรือตลาดไม่ทันหรือการปรับตัวของผู้บริหารที่ช้าเกินไป ตัวอย่างที่เห็นได้ชัดคือธุรกิจสื่อที่ถูก Disrupt เต็มๆโดย Social Media ต่างๆ ที่สามารถดูได้ฟรี มีคอนเทนท์มากมายหลากหลายและคุณภาพไม่แพ้สื่อเก่า ธุรกิจสื่อหลายรายต้องมีการปรับตัวไม่ว่าจะเป็นการขยายแพลตฟอร์มใหม่หรือการแตกไลน์ไปทำธุรกิจอื่นที่ดูแล้วไม่น่าจะเกี่ยวข้องแต่ก็ทำให้ธุรกิจ Turnaround ได้

การปรับองค์กรเข้าสู่ความเป็นดิจิทัล (Digital Transformation) จึงน่าจะเป็นหนึ่งในปัจจัยสำคัญที่นักลงทุนต้องหันมาศึกษาว่ากิจการที่เราถือหุ้นหรือสนใจในการลงทุนมีการปรับเปลี่ยนเข้าสู่ยุคดิจิทัลแล้วหรือยัง ทั้งในแง่ของโครงสร้างธุรกิจ เช่น เพิ่มรูปแบบรายได้ใหม่ๆเข้ามา พัฒนาเทคโนโลยีที่สามารถให้บริการลูกค้าได้ดีขึ้นและก้าวทันคู่แข่งในตลาด

นอกจากนี้ถ้าสามารถวิเคราะห์ลงได้ลึกถึงระดับไมนด์เซตขององค์กรว่าผู้บริหารและพนักงานมีทักษะและองค์ความคิดของการปรับเปลี่ยนตัวเองสู่องค์กรดิจิทัลด้วยหรือยังจะเป็นการดีมาก เพราะถ้าธุรกิจออกตัวนำไปก่อนแต่คนทำงานไม่ปรับตัวตาม โอกาสที่จะก้าวผ่านช่วงเวลาเปลี่ยนแปลงที่สำคัญนี้คงยาก ตรงนี้เราอาจดูได้จากกิจการที่มีความเป็นระบบเถ้าแก่จ๋าๆหรือมีผู้ถือหุ้นเกินครึ่งยังเป็นคนในตระกูลเริ่มเปิดรับผู้บริหารมืออาชีพจากภายนอกเข้ามาหรือเปิดทางให้มีผู้ถือหุ้นใหม่ที่มีศักยภาพจะขยายธุรกิจได้เข้ามาบ้างหรือไม่หรือยังคงบริหารในรูปแบบและวิธีการเดิมๆที่คุ้นชิ้นมาหลายสิบปี

ผมเชื่อว่าในยุคนี้จะมีเศรษฐีหน้าใหม่เกิดขึ้นได้จากกิจการที่สามารถผ่านช่วง Digital Transformation มาได้ หุ้นบางตัวอาจจะเป็น Growth Stock ตัวใหม่ในตลาดก็ได้ และหุ้นดาวเด่นบางตัวก็อาจจะเป็นเพียงแค่อดีตเพราะไม่สามารถปรับตัวได้ทันต่อการเปลี่ยนแปลง

ส่วนของกลุ่ม Super Trader Holdings ก็ไม่ลืมที่จะปรับเปลี่ยนองค์กรสู่ยุคดิจิทัลด้วยเช่นกัน ตามทิศทางของฟินเทคที่เข้ามามีบทบาทต่อตลาดทุนมากขึ้นและพฤติกรรมของนักลงทุนไทยก็เปลี่ยนแปลงไปทางที่หันมาอยู่ในโลกออนไลน์มากขึ้น

Digital Transformation โอกาสในการลงทุน

<h2>ไม่นานมานี้ได้เกิดเหตุการณ์ที่หุ้นชื่อดังตัวหนึ่งที่สร้างผลตอบแทนการลงทุนได้หลายเท่าก่อนหน้านี้ปรับตัวลดลงอย่างรวดเร็วกว่า 50% ภายในไม่กี่วัน ซึ่งตรงข้ามกับนักวิเคราะห์ต่างคาดการณ์ราคาไว้ค่อนข้างสูง แต่พอหุ้นตกแรงๆก็ปรับลดคาดการณ์ราคาลงตาม จนเกิดเสียงวิจารณ์จากนักลงทุนจำนวนมาก</h2>
<h2>สำหรับตัวผมไม่ขอมีความเห็นโดยตรงต่อหุ้นตัวนั้น แต่ขอให้มุมมองต่อการวิเคราะห์มูลค่าที่แท้จริงของหุ้นหรือ Intrinsic Value ดังนี้</h2>
1. ราคา Target Price ของนักวิเคราะห์กับราคา Intrinsic Value เป็นคนละเรื่องกัน

ราคา Target Price เกิดจากการใช้งบการเงินในหุ้นเติบโต คาดการณ์อัตราการ Growth Rate เป็น % แบบ QoQ หรือ YoY ในกรณีของหุ้นที่ตกแรงๆ ไม่นานมานี้ อัตรา Growth Rate ของ Profit เติบโตสูงมาก ทั้งในส่วนของสาขาที่เพิ่มขึ้น และในส่วนของ SSSG - Same Store Sales Growth ก็เพิ่มขึ้นด้วยเช่นกัน

ดังนั้นนักวิเคราะห์ใช้เลขทุติยภูมิพวกนี้ในการวิเคราะห์แบบ Discount Cashflow แล้วมาทำโมเดลในการหา Target Price ซึ่งตามปกติ สมมติฐานของโมเดลคือต้องมีอัตรา Growth Rate และ SSSG ในแบบตัวเลขคงที่แน่นอน แต่ในโลกแห่งความจริง เราก็รู้อยู่แล้วว่า ไม่มีบริษัทไหนสามารถ Sustain growth rate ให้สูงแบบนี้ไปตลอดแบบคงที่ได้ เพราะเมื่อบริษัทผ่านช่วงการเติบโตไปมากๆ บริษัทจะเริ่มเข้าสู่ช่วงอิ่มตัว และเติบโตลดลงเป็นเรื่องปกติ

เมื่ออัตราการ Growth rate ถูกการปรับค่าลดลง แล้วเกิดความผิดหวังว่าไม่เป็นไปตามสมมติฐาน ราคา Target Price จึงต้องปรับลดลงตาม

2. ราคา Intrinsic Value ต้องคำนวณมาจาก Durable Competitive Advantage ของบริษัทในระยะยาว ต้องมองไปยังอนาคตระดับ 5-10 ปี ไม่ใช่การคำนวณในระยะเวลาแค่ปีต่อปีหรือไตรมาสต่อไตรมาส

Durable Competitive Advantage ไม่ได้มองแค่ Growth Rate หรือ SSSG แต่ต้องมองไปถึง Business Model , Five Force Model Swot Analysis และความสามารถในการสร้างอำนาจการผูกขาดทางธุรกิจ ไม่ว่าจะเป็น ตราสินค้า การควบรวมกิจการ สัมปทาน และนวัตกรรม แล้วใช้ข้อมูลทั้งหมดตรงนั้น มาคำนวณหาราคา Intrinsic Value โดยใช้ค่า PE Benchmark ตามอุตสาหกรรมนั้นๆ (กำไรที่ได้ต้อง Sustainability)

3. ในฐานะผู้ลงทุน Analyst Consensus จากนักวิเคราะห์เป็นสิ่งที่เราใช้เพื่อประกอบการตัดสินใจเพียงส่วนหนึ่งเท่านั้น ในความเป็นจริงเราต้องรู้จักคำนวณราคา Intrinsic Value ด้วยตัวเอง ไม่ใช่ไปเชื่อนักวิเคราะห์อย่างเดียว พอไม่เป็นไปตามที่คิดก็ไปต่อว่าเขา แบบนั้นผมก็มองว่าอาจจะไม่ค่อยแฟร์เท่าไหร่นัก ผมเองก็มีเพื่อนเป็นนักวิเคราะห์หลายคน

เราจะไม่เสียเวลาไปต่อว่าใครเพราะมันไม่เกิดประโยชน์ เอาเวลาแบบนั้นมาพัฒนาความสามารถในการวิเคราะห์ ความสามารถในการเทรดดีกว่า

4. ในฐานะเทรดเดอร์ เราก็มอง Fundamentalist เป็นส่วนประกอบ แต่เราซื้อขายตามกราฟ ดังนั้นยิ่ง Volatility ยิ่งมาก พวกเรายิ่งชอบ

ช่วงนี้ตลาดหุ้นปรับตัวลดลงมาหนัก ใครที่ยังอยู่รอดได้และพอมีเงินสดอยู่ในพอร์ต หากตลาดลงมาหนักกว่านี้อาจมีโอกาสสร้างผลตอบแทนได้อย่างดีหลังวิกฤตแน่นอน ขอให้ทุกท่านโชคดีในการลงทุนครับ

วิธีการคำนวณ Intrinsic Value ของหุ้นที่แท้จริง

<h2>ประมาณเดือนมีนาคมที่ผ่านมา วงการฟินเทคของประเทศสิงคโปร์ได้เกิดความเคลื่อนไหวสำคัญขึ้นนั่นคือ บริษัท Ayondo ซึ่งเป็นบริษัทเทคโนโลยีด้านการเงินหรือฟินเทคสามารถเข้าจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์สิงคโปร์ได้สำเร็จเป็นรายแรก ซึ่งบริษัทฯ นี้ดำเนินธุรกิจเกี่ยวกับ Social Trading หรือ Copy Trade</h2>
ต้องบอกว่าธุรกิจนี้ไม่ใช่สิ่งใหม่แต่มีมานานแล้ว บริษัทฯที่มีชื่อเสียงอย่างเช่น Etoro หรือ Zulu Trade คนไทยที่เทรดสินค้าต่างประเทศจะรู้จักกันเป็นอย่างดี แต่เราก็ยังไม่มี Social Trading Platform ที่สร้างโดยคนไทยเองเสียที

จนกระทั่งล่าสุด บริษัท ซุปเปอร์เทรดเดอร์ ที่เป็นผู้ดำเนินการแข่งขัน Super Trader Thailand ตลอดระยะเวลา 4 ปีที่ผ่านมาได้จับมือร่วมกับบริษัท Skynet System ในเครือ Asiasoft เปิดตัวแพลตฟอร์ม Social Trading ที่เสร็จสมบูรณ์แล้วทั้งในระบบของ Crypto Trading และตลาดหุ้นไทย กำลังอยู่ระหว่างทดสอบระบบกับการซื้อขายผ่านตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย ขอให้ติดตามความคืบหน้าของเราให้ดีๆ ครับ

ที่ผมบอกว่า Social Trading จะเข้ามาเปลี่ยนแปลงตลาดทุนไทย ก่อนอื่นอยากให้ติดตามข่าวในวงการเทรดเดอร์ไทยในตอนนี้ที่มีประเด็นปัญหาในเรื่องของการวัดมาตรฐานความสามารถของเทรดเดอร์ที่เข้ามาเป็นอาจารย์สอนหลักสูตรต่างๆ ถ้ามี Social Trading Platform ปัญหาเหล่านี้จะไม่เกิดขึ้น เพราะทุกคนที่อยู่ในระบบจะถูกบันทึกผลการเทรดเอาไว้ทั้งหมดและจะถูกนำมาแสดงให้ทุกคนที่สมัครเข้ามาในระบบได้เห็นผลงานซึ่งไม่สามารถโกหกได้เพราะถูกเชื่อมเข้ากับระบบซื้อขายของตลาดหลักทรัพย์โดยตรง

เท่ากับว่าเราจะหาเทรดเดอร์ฝีมือเยี่ยมได้โดยง่ายเพราะระบบจะแสดงผลงานการเทรดให้เห็นทุกวัน ที่สำคัญคือมีความโปร่งใส

นอกจากเห็นผลการเทรดแล้ว คนที่อยู่ในระบบจะสามารถเลือก “ติดตาม” เทรดเดอร์ที่มีความสามารถ (จะเรียกว่า The Master) ได้ในสองรูปแบบคือ เลือกที่จะตามว่าเทรดเดอร์คนนั้นซื้อหรือขายหุ้นหรือสินทรัพย์ใด เพื่อนำไปใช้ตัดสินใจว่าจะซื้อขายตามด้วยตัวเองหรือไม่ หรือเลือกที่จะให้ระบบทำการ “ซื้อขายให้อัตโนมัติ” ซึ่งผู้ติดตามหรือ Follower อาจจะต้องเสียส่วนแบ่งกำไรหรือ Profit Sharing ให้กับผู้เป็น The Master

ผมมองประโยชน์ที่จะเกิดขึ้นเมื่อมี Social Trading ในประเทศไทย อยู่สองข้อหลักๆ คือนี่เป็นโอกาสของนักลงทุนหรือเทรดเดอร์ที่ไม่มีเวลาหรือไม่มีความรู้จะสามารถสร้างผลตอบแทนจากตลาดหุ้นได้ รวมถึงเทรดเดอร์ที่มีฝีมือก็มีโอกาสที่จะสร้างรายได้จนเป็นอาชีพที่มีความมั่นคงได้ รวมถึงจะสร้างประโยชน์ในภาพรวมคือมูลค่าซื้อขายในตลาดหุ้นจะสูงขึ้น โบรกเกอร์จะมีรายได้มากขึ้นแทนที่จะแข่งกันตัดราคาเพียงอย่างเดียว

ที่สำคัญมีโอกาสที่จะสร้างนักลงทุนหรือเทรดเดอร์หน้าใหม่ให้เกิดขึ้นในประเทศไทย เพราะในแพลตฟอร์มจะมีระบบซื้อขายจำลองให้ทดลอง ผสมกับรูปแบบการแข่งขันที่เป็นเกมจะดึงคนรุ่นใหม่ให้สนใจตลาดหุ้นมากขึ้น

ส่วนคำถามว่า Social Trading จะเกิดขึ้นเมื่อใด ปัจจุบันทางการกำลังพิจารณาแนวทางกำกับดูแลเช่น สินทรัพย์และหลักทรัพย์ที่เหมาะสม รูปแบบการคำนวณส่วนแบ่งกำไร ฯลฯ  ผมเชื่อว่าวงการตลาดทุนไทยจะพัฒนาไปอีกขั้นได้อย่างแน่นอนเมื่อ Social Trading ได้เกิดขึ้นแล้ว

Social Trading ก้าวสำคัญของตลาดทุนไทย

<h2>คุณธนินท์ เจียรวนนท์ และ คุณเจริญ สิริวัฒนภักดี นี่คือสองตระกูลที่มีความมั่งคั่งมากที่สุดในประเทศไทย จากการจัดอันดับของ Forbes Magazine ผมดูจาก comment ของคนไทยส่วนใหญ่จะมีความคิดเห็นที่แตกต่างกันในสองมุมมอง ทั้งที่</h2>
1. ศึกษาแนวทางในการทำงาน ว่าเพราะเหตุใด คนทั้งสองจึงประสบความสำเร็จได้ขนาดนี้
2. ตำหนิเรื่องการสร้างอำนาจผูกขาดทางการค้าโดยใช้ทุนมหาศาล

จริงๆ สองเรื่องที่กล่าวมา เป็นเรื่องเดียวกัน แต่มาจากคนละมุมมอง

ถ้าเราว่ากันในหลักเศรษฐศาสตร์ กำไรปกติ (Normal Profit) จะเกิดในธุรกิจโดยทั่วไปที่มีการแข่งขันสมบูรณ์ (Perfect Competition) เพราะในอุตสาหกรรมเดียวกัน เราไม่สามารถได้กำไรที่เกินปกติได้ เพราะถ้าหากเป็นเช่นนั้น จะมีคู่แข่งเข้ามามหาศาล จนทำให้กำไรที่ทำได้ อยู่ในระดับปกติ ในทางตรงกันข้าม ถ้าอุตสาหกรรมใดมีการแข่งขันที่รุนแรงสูงมาก มีการตัดราคากัน หรือมี over supplies ในสินค้าและบริการนั้นๆ จะทำให้ผู้ประกอบการที่สายป่านสั้น บริหารงานไม่มีประสิทธิภาพ ต้องปิดตัวเองไป ทำให้มีจำนวน Supplies ลดลง และภาวะอุตสาหกรรมจะกลับไปที่ normal profits อีกครั้ง มีวิธีการเดียวเท่านั้น ที่จะสามารถสร้าง กำไรที่เกินปกติ ได้ตลอดไป คือการสร้างอำนาจการผูกขาดแบบผู้ขายรายเดียว หรือผู้ขายน้อยราย (Monopoly &amp; Oligopoly) ไม่ว่าจะเป็นผูกขาดโดยสัมปทาน ผูกขาดด้วยทุนขนาดใหญ่ ผูกขาดด้วยแบรนด์หรือตราสินค้า ผูกขาดด้วยนวัตกรรม หรือ ผูกขาดด้วยการทุ่มตลาด

ดังนั้นเราจะเห็นได้ว่าธุรกิจที่สามารถสร้างอำนาจการผูกขาดได้ในระดับหนึ่ง ราคาหุ้นจะยืนได้ ถึงราคาลดก็จะลดน้อย

ยกตัวอย่างเช่น AOT PTT BDMS CPALL บริษัทเหล่านี้ล้วนแล้วแต่มีอำนาจในการแข่งขันสูงหรือเป็นผู้ประกอบการรายเดียว อย่าง AOT ก็เป็นผู้บริหารสนามบินหลักๆทั่วประเทศ PTT ก็คือผู้ประกอบการธุรกิจพลังงานรายใหญ่และยังเป็นเจ้าของสัมปทานแหล่งพลังงาน BDMS เป็นโรงพยาบาลขนาดใหญ่ที่มีโรงพยาบาลในเครือจำนวนมากครบทุกตลาดตั้งแต่ระดับล่างถึงบน ส่วน CPALL ก็เป็นร้านสะดวกซื้ออันดับหนึ่งที่มีจำนวนสาขามากกว่าผู้เล่นอันดับสองหลายเท่า

หุ้นพวกนี้ การเติบโตอาจจะไม่หวือหวาระดับ 30-40% อีกแล้วเพราะธุรกิจเติบโตมาจนถึงจุดที่ Stable แล้ว แต่ยังคงเติบโตได้ต่อเนื่อง ตราบใดที่ยังไม่สูญเสียความสามารถในการแข่งขันที่มีอยู่ไป นอกจากนี้เราจะไม่เห็นหุ้นพวกนี้ปรับตัวลดลงรุนแรง เพราะจะมีนักลงทุนกลุ่ม Smart Money เช่นกองทุนทั้งในและต่างประเทศเข้ามาซื้อ เวลาที่ต่างชาติให้ความสนใจหุ้นไทยก็จะเข้ามาซื้อหุ้นกลุ่มนี้ก่อนเพราะธุรกิจเป็นที่รู้จักและมีมาร์เกตแคปขนาดใหญ่

ทฤษฎี Stock Quadrant ที่ผมพัฒนาขึ้นจะให้เกรดกับหุ้นกลุ่มนี้อยู่ในควอดแรนท์ A คือถ้ากราฟยังเป็นขาขึ้นก็สามารถซื้อเมื่อราคาย่อตัวได้ หรือถ้าหยุดเป็นขาลงและกลับตัวเป็นขาขึ้นก็สามารถใส่เงินลงทุนลงไปได้มาก

ลองไปดูหุ้นที่ยังไม่พักฐานแรงในช่วงเดือนที่ผ่านมาดู เราจะพบหุ้นกลุ่มนี้ทรงกราฟยังไม่เสียมากและยังสามารถลงทุนได้ ขอเพียงเราลงทุนหุ้นกลุ่มนี้ โอกาสที่จะแพ้ก็ยากแล้วครับ

หุ้นที่แข็งแกร่งคือบริษัทที่มีอำนาจผูกขาด

<h2>ช่วงนี้กระแสของการลงทุนในพวก Crypto Asset อย่าง ICO กำลังมาแรงอย่างมาก มีทั้งกระแสเชิงบวกและเชิงลบ แต่ดูจะเอียงไปทางลบมากกว่า ประกอบกับผลการสำรวจพบว่าผู้ที่ออก ICO ในปีที่ผ่านมา59% ประสบความล้มเหลว มีทั้งที่ระดมเงินได้ไม่ตามเป้ารวมถึงเจ้าของเชิดเงินหนีไปก็มี</h2>
ต้องยอมรับว่าวิธีการระดมทุนดังกล่าวมีความเสี่ยงสูงทำให้ทางการไทยทั้งกระทรวงการคลังและธนาคารแห่งประเทศไทยต้องออกมาควบคุมดูแลอย่างใกล้ชิด อย่างไรก็ตามทางสำนักงาน กลต. ที่ดูแลเรื่องตลาดทุนกำลังจะออกกฎเกณฑ์ที่จะมาส่งเสริมและควบคุมดูแลการระดมทุนด้วยวิธี ICO ในเร็วๆ นี้ ซึ่งถือว่าเป็นสิ่งที่ดีเพราะในเชิงของวิธีการแล้ว ICO สามารถสร้างประโยชน์ทางเศรษฐกิจได้ แม้ภาพลักษณ์จะออกไปในทางเก็งกำไรก็ตาม

ถ้าพูดถึง ICO ก็ต้องพูดถึงเทคโนโลยี Blockchain ด้วย ในต่างประเทศได้มีการนำ Blockchain มาใช้งานกันอย่างกว้างขวางมากขึ้นโดยเฉพาะในธุรกิจพลังงานที่ผู้ออก ICO สามารถแจกจ่ายพลังงานไฟฟ้าให้กับผู้ที่ลงทุนใน Token ได้ ยังมีเรื่องของ Smart Contact ที่ช่วยให้การทำธุรกรรมออนไลน์ทำได้ง่ายและโปร่งใสมากขึ้น เห็นได้ว่า Blockchain มีประโยชน์อย่างมากและจะก้าวขึ้นมามีบทบาทต่อภาคเศรษฐกิจมากขึ้นในอนาคต มีคำกล่าวว่า www มีความสำคัญอย่างไร Blockchain ก็สำคัญเช่นนั้น

ในแง่ของการเป็นตลาดแรกในการระดมทุน ICO ยังมีส่วนช่วยให้ธุรกิจสตาร์ทอัพรวมถึงธุรกิจภาคเอกชนที่มีขนาดไม่ใหญ่มากนักสามารถระดมทุนได้อย่างรวดเร็วเพื่อนำไปใช้ขยายธุรกิจและยังมีผลตอบแทนให้กับผู้ที่ถือ Token ทั้งในรูปแบบของหุ้น เงินปันผลหรือสิทธิในการใช้สินค้าและบริการ ส่วนผลตอบแทนรอง (แต่ดูเหมือนทุกคนจะโฟกัสที่จุดนี้มากกว่า) นั่นคือผลกำไรที่เกิดจากราคา Token เมื่อเข้าเทรดในกระดานแล้วมีราคาและมูลค่าสูงขึ้น

จะว่าไปแล้ว ICO ก็เหมือนกับการนำบริษัทเข้าจดทะเบียนในตลาดหุ้นครั้งแรกหรือ IPO ที่มีส่วนช่วยเพิ่มมูลค่าทางเศรษฐกิจได้ทั้งทางตรงและทางอ้อม เช่น ทำให้เกิดการจ้างงานมากขึ้น เกิดการลงทุนธุรกิจใหม่ๆ ทำให้เกิดการจับจ่ายซื้อสินค้าและบริการ  ฯลฯ  ปัจจุบันสตาร์ทอัพและเอสเอ็มอีไทยยังมีทางเลือกในการระดมทุนด้วยแนวทางของกองทุนเวนเจอร์แคปปิตอล แต่ต้องใช้เวลาในการพิจารณาจากนักลงทุนค่อนข้างนานอาจไม่ทันต่อการนำไปใช้เป็นทุนในการอยู่รอด ซึ่งการใช้วิธี ICO จะใช้ขั้นตอนและเวลาที่น้อยกว่า

ในมุมของผู้ลงทุนก็มีโอกาสที่จะสร้างผลตอบแทนจากการซื้อขายในตลาดรอง (Exchange) ได้แม้ราคาค่อนข้างมีความผันผวนสูง ถ้าหาก ICO นั้นมีคุณภาพสูงก็มีโอกาสที่จะดึงสภาพคล่องที่มีอยู่ในระบบค่อนข้างสูงมาเป็นทุนให้กับสตาร์ทอัพได้

สรุปแล้วการทำ ICO ไม่ได้มีแต่ด้านลบแต่สามารถสร้างประโยชน์ให้กับภาคเศรษฐกิจจริงได้ แต่ผู้ที่ออก ICO จะต้องมีคุณภาพสูงและมีการดำเนินธุรกิจจริง ไม่ขายฝัน และทางการควรจะเข้ามาควบคุมดูแลการทำ ICO ให้มีหลักเกณฑ์ที่คุ้มครองผู้ลงทุนและคัดกรองสตาร์ทอัพที่จะระดมทุน  ป้องกันการระดมทุนที่ไม่มีคุณภาพ เชื่อว่า ICO จะสร้างประโยชน์ทางเศรษฐกิจได้อย่างดีครับ

ICO กับประโยชน์ทางเศรษฐกิจ

หากเราคิดทุกอย่างให้เป็นเรื่องสร้างสรรค์ เราจะได้ธุรกิจที่ตอบโจทย์คนในชีวิตมากมาย เพราะผมเป็นคนไม่สนใจ Me Too Business หรือธุรกิจที่มีอยู่แล้วเยอะๆ ตามท้องตลาด เพราะสภาวะการแข่งขันมันสูง การตัดราคาจะทำให้ธุรกิจที่ทำตามๆ กันมาปิดตัวลงไป

ผมได้แนวความคิดแบบนี้มาจาก ธุรกิจ วงศ์พาณิชย์ จริงๆ มันคือการบริหารเศษขยะ ของเหลือทิ้งที่ไม่ได้ใช้อย่างมีประสิทธิภาพ ต้นเหตุของเรื่องคือ ขยะล้นเมือง เราจะมีวิธีการอย่างไรในการบริหารจัดการของเหลือเหล่านี้ให้มีประสิทธิภาพ  ผมชอบ Business แบบนี้ เพราะมันช่วยสร้างสรรค์สังคมและเศรษฐกิจไปพร้อมกัน

เรามาดูว่าเมืองไทยมีปัญหาอะไรบ้าง

1. ขยะล้นเมือง อันนี้พูดไปแล้วในวงศ์พาณิชย์

2. ความไม่เป็นระเบียบเรียบร้อยในการใช้ถนน

ผมเคยเห็นตัวอย่างของประเทศสิงคโปร์ในการจับคนสูบบุหรี่หรือทิ้งขยะไม่เป็นที่ไม่เป็นทาง เขามีการแต่งตั้ง Agent ที่คอยสอดส่องพฤติกรรมคนแหกกฎเหล่านี้ จับได้ ปรับเงิน ได้ส่วนแบ่งค่าปรับ มีหลายคนออกมาทำเป็น Agent ส่วนตัว ถ้าจะมีธุรกิจที่ทำด้านนี้โดยเฉพาะ ผมเห็นด้วยเป็นอย่างมาก แต่กฎหมายต้องล้อตามไปด้วย

3. เด็กแว้น

ผมว่าน่าจะมี Sponsor เข้ามาจัดการแข่งรถแบบเป็นที่เป็นทางไปเลย มีแข่ง ชิงรางวัล จัดในสนามแข่งจริงๆ ไม่ใช่บนท้องถนนที่จะทำความเดือดร้อนและรบกวนชาวบ้าน

4. ปัญหายกพวกตีกัน

คล้ายกับเด็กแว้นนั่นแหละ คือจัดเป็นเวทีให้ชกแบบ MMA ไปเลย เทรนนิ่งฝึกซ้อมดีๆ ส่วนใหญ่เด็กพวกนี้เดี่ยวๆไม่กล้า ชอบแบบหมาหมู่ ก็จัด Match แบบ Battle Royals ไปเลย 30 - 30 เอาคนเท่ากัน ใครยืนอยู่คนสุดท้าย คนนั้นชนะ หาสปอนเซอร์มา รับรองรายการนี้ดัง

5. สุนัขจรจัด

ปัญหานี้มีความ Sensitive สูงมากในเมืองไทย เพราะมีกลุ่มคนรักสัตว์ ที่อาจจะรักไม่จริง ผมคิดว่าปัญหานี้เกิดขึ้นเพราะมีแต่คนรักหมาแต่ปาก แต่ไม่ทำอะไร ธุรกิจแบบ Adoption หาคนที่อยากเลี้ยงมารับไปต่อ แต่ก่อนที่จะรับไป ก็ขัดสีฉวีวรรณตัวมันให้เรียบร้อยซะก่อน

6. ปัญหายาเสพติด

การแก้ปัญหาตรงนี้ ผมชอบวิธีการแบบประเทศเนเธอร์แลนด์ คือในส่วนที่ห้ามไม่ได้ ทำให้ถูกต้องไปเลย ( กัญชาถูกกฎหมายในประเทศเนเธอร์แลนด์แต่ต้องมีการควบคุมดูแล ) อะไรที่รับไม่ได้ เช่นยาอี ยาไอซ์ ยาบ้า เฮโรอีน สร้างศูนย์บำบัดเพื่อเลิก หรือให้หมอเป็นคนมาควบคุมดูแลคนเสพ ถ้าจะเสพต้องผ่านศูนย์นี้เท่านั้น แต่เน้นให้คนค่อยๆลดค่อยๆเลิกกันไป ในราคาที่ถูกมากๆ รับรองผู้ค้ารายใหญ่ รายย่อย เลิกหมด เพราะทำไม่ได้ มีคู่แข่ง margin ไม่คุ้ม

7. ปัญหาการเล่นการพนัน

ทำให้ถูกต้องแบบ Marina Bay Sand ไปเลย แต่ไม่อนุญาตให้คนไทยเล่น หรือถ้าจะเล่นต้องมีการโชว์หลักฐานที่มาทางการเงินที่จะไม่ทำให้ครอบครัวตัวเองเดือดร้อน รับรองเงินไหลเข้าประเทศอีกเยอะ

8. ปัญหาคอรัปชั่น

ตั้งหน่วยงานเอกชนในการปราบคอรัปชั่น โดยมีค่าปรับเป็นค่าคอมมิชชั่น คิดเป็น % จากงานที่จับได้

ทุกอย่างในโลกมีทางแก้ ถ้าเราเอาความคิดแบบเดิมๆออก แต่ทั้งหมดที่ผมพูดมานี้ รับรองจะไม่มีทางเกิดขึ้น ตราบใดที่กลไกลผลประโยชน์ยังทำงานอยู่ และตราบใดที่คนไทยยังดราม่ากันได้ทุกเรื่อง

คิดให้ต่าง ออกจากกรอบ Me Too Business

<h2>วันนี้ผมพยายามทำความเข้าใจในสภาวะ GDP ของประเทศไทยที่สวนทางกับการทำมาค้าขายของชาวบ้านอย่างรุนแรง ผมทราบมาจากคนรู้จักหลายคนและจากคอมเม้นท์ต่างๆในสื่อว่า ช่วงนี้ค้าขายลำบากมาก เศรษฐกิจฝืดเคืองสุดๆ จะว่าไปแล้วในเชิงของ Competition ในการทำธุรกิจก็ไม่ใช่ปัจจัยเดียว ผมจึงมานั่งวิเคราะห์ตัวแปรแต่ละตัวว่าเป็นอย่างไร</h2>
Consumption การบริโภค

1. มีคนส่วนหนึ่งที่ลดการบริโภคลง เนื่องจากทำมาค้าขายลำบากขึ้น ประหยัดรายจ่าย
2. คนหันมาซื้อสินค้าผ่านทางระบบออนไลน์มากขึ้น ทำให้ช่องทางการค้าแบบปกติหดตัวลง
3. ธุรกิจขนาดใหญ่ พยายามครอบครองในทุก Segment ด้วยช่องทางการจัดจำหน่าย และความได้เปรียบทางด้าน Economy of scale
4. ธุรกิจหน่วยย่อยไม่สามารถปรับตัวเพื่อแข่งขันได้ ทำให้สูญเสียกลุ่มลูกค้าไป

การบริโภคในกลุ่มคนที่มีกำลังซื้อ พวกเขาจ่ายให้กับสินค้าและบริการที่อาจจะแพงกว่า แต่ได้ในส่วนของคุณภาพหรือตราสินค้ามากกว่า ในขณะที่การบริโภคในกลุ่มคนที่มีรายได้ปานกลางหรือมีรายได้น้อยหดตัวลงทำให้วงจรเกิดภาวะเงินฝืดเคืองเข้าไปอีก เงินกระจุกตัวอยู่ในแต่กลุ่มคนรวยและธุรกิจขนาดใหญ่ และทุนขนาดใหญ่เมื่อขายสินค้าได้กำไรไม่ได้นำเงินส่วนนี้เข้ามาบริโภคต่อแต่ถูกเก็บสะสมไว้เพื่อสร้างความมั่งคั่งผ่านการซื้อทรัพย์สินทำให้วงจรของเงินตรงนี้หายไปจากระบบ

Investment - การลงทุน

1. สืบเนื่องมาจากการหดตัวของการบริโภค การลงทุนในกลุ่มผู้ประกอบการรายย่อยหดตัวลง
2. การลงทุนในธุรกิจกระจุกตัวอยู่ในกลุ่มอุตสาหกรรมขนาดใหญ่ แต่เม็ดเงินที่ลงไปก็ยังไม่กระจายอยู่ดี เพราะมีการใช้เครื่องจักรและระบบ Automation มาใช้ในการผลิตมากขึ้น เจ้าสัว CP. ยังเคยให้สัมภาษณ์ว่าต่อไประบบการผลิตจะพยายามนำเครื่องจักรมาแทนคนเพื่อลดต้นทุนการผลิตให้มากที่สุด
3. การจ้างงานถูกกลุ่มแรงงานจากประเทศเพื่อนบ้านมาแชร์ส่วนแบ่งไป ในขณะที่เม็ดเงินไม่ได้ถูกเอามาใช้เพื่อการบริโภคภายในประเทศไทยต่อ แต่ส่งกลับไปยังประเทศบ้านเกิด
4. FDI - Foreign Direct Investment ที่เกิดขึ้นในประเทศไทย ไม่ได้ว่าจ้างบริษัทหรือนิติบุคคลไทย แต่ถูกบริษัทจากจีนตัดราคาในการทำรับเหมาก่อสร้าง และกำไรที่เกิดขึ้นจากธุรกิจ สุดท้ายส่งกลับไปยังสำนักงานใหญ่ที่ต่างประเทศ

Government Spending - การใช้จ่ายภาครัฐ

1. วิธีการบริหารจัดการรายจ่ายภาครัฐล้มเหลว ในขณะที่ รัฐบาลพยายามเก็บภาษีให้ได้มากที่สุดจากเอกชน ทำให้เม็ดเงินจากระบบหายไป แต่การจัดสรรอนุมัติงบประมาณเป็นการจ่ายที่ไม่ก่อให้เกิดรายได้แบบต่อเนื่องที่จะช่วยกระตุ้นเศรษฐกิจแบบอนุกรม ยกตัวอย่างเช่น เอาเงินไปซื้ออาวุธยุทโธปกรณ์ หรือสร้างเสาไฟต้นละ 133,000 บาท
2. การฉ้อราษฎร์บังหลวงในทุกระดับชั้น เราต้องยอมรับว่ามีความพยายามจากหลายส่วนตั้งแต่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นต่างๆและการปกครองส่วนกลาง ที่มีคนพยายามละลายงบประมาณเข้ากระเป๋าตัวเองและกลายเป็นเหมือนเรื่องปกติที่เกิดขึ้นในประเทศไทย หน่วยงานใดที่ใช้งบประมาณไม่หมด ปีหน้าจะถูกตัดงบ ดังนั้นคนในหน่วยงานนั้นจึงพยายามสร้างโครงการต่างๆเพื่อใช้ให้หมด เช่น การสัมมนา ดูงานต่างประเทศ ในขณะที่เครื่องมือแพทย์ขาดแคลน ไม่มีเงินซื้อ จนตูน บอดี้สแลม ต้องวิ่งเพื่อรับบริจาคแทน เงินก็มาจากประชาชนกลุ่มย่อยอยู่ดี

Export - การส่งออกหรือการที่มีคนมาใช้จ่าย เข้ามาเที่ยวในประเทศไทย

ความสามารถในการแข่งขันเราลดลง ถ้าเปรียบเทียบเรื่องต้นทุน เราไม่สามารถสู้ประเทศจีนได้ ในขณะที่ถ้าเปรียบเทียบเรื่องคุณภาพ เราไม่สามารถแข่งขันกับประเทศอุตสาหกรรมได้ คนจีนมาเที่ยวเมืองไทยเยอะแยะ แต่รายจ่ายถูกดึงกลับเข้าไปในกลุ่มคนจีนด้วยกันผ่านทัวร์ศูนย์เหรียญ

Import - การนำเข้าหรือการที่คนไทยไปเที่ยวต่างประเทศ

คนมีเงินยังมีกำลังจ่าย ซื้อสินค้าจากต่างประเทศ ในขณะที่การเที่ยวต่างประเทศเป็นส่วนนึงในชีวิตคนไทย เพราะราคาถูกลง เดี๋ยวนี้มีเงิน 30,000 บาทก็ไปยุโรปได้แล้ว ความสามารถในการแข่งขันระหว่างตราสินค้าท้องถิ่นในประเทศ แพ้สินค้าแบรนด์เนมที่มาจากต่างประเทศ ถึงแม้มีราคาที่ถูกกว่า

ที่ผมเล่ามาเป็นแค่ภาพรวมคร่าวๆ ว่า กำลังเกิดอะไรขึ้นกับบ้านเรา ในที่สุดถ้าวงจรนี้ยังดำเนินต่อไป คนรวยมากๆ ยังสบายยิ่งรวยขึ้น คนพอมีเงินจะรัดเข็มขัดเพราะกลัวจนลง คนทำงานกินเงินเดือนจะถูก early-retirement คนฐานะปานกลางจะกลายเป็นคนจน คนจนจะยิ่งจนลง แต่ยังไม่ตายเพราะสร้างหนี้ได้ คนไม่เลือกงานยังพอมีที่ไป คนเลือกงานจะตกงานมหาศาล อาชญากรรมจะเพิ่มสูงขึ้น แต่ในท้ายที่สุดธุรกิจขนาดใหญ่จะกระทบเพราะกำลังซื้อในระบบมันหายไปทั้งหมด

เศรษฐกิจไทยกำลังดี แต่ทำไมชาวบ้านถึงบ่น

<h2>ช่วงนี้เราจะได้ยินคนพูดว่าเศรษฐกิจไม่ดี ค้าขายลำบาก โดยเฉพาะจากผู้ประกอบการธุรกิจรายย่อย แต่ในความเป็นจริง เศรษฐกิจไม่ได้เกิดปัญหาอะไร เงินไม่ได้หายไปไหน เพียงแต่ว่าเราต้องลงเงินของเราให้ถูกที่ เพราะในยุคที่ดิจิทัลเข้ามาแทนที่ในบางอุตสาหกรรม (Disrupt) ย่อมต้องกระทบต่อผู้คนบางกลุ่มแน่นอน</h2>
หากเราพิจารณาตัวเลขทางเศรษฐกิจ ตอนนี้ GDP ของประเทศไทยยังโตปกติ หนี้เสียหรือ NPL ยังไม่สูงเกินไป อสังหาริมทรัพย์ยังไม่ได้เป็นฟองสบู่ ราคาหุ้นยังไม่ได้สูง Over Price ระดับหนี้สาธารณะไม่ได้อยู่ในเกณฑ์ที่รับไม่ได้ อัตราการว่างงานยังไม่อันตรายConsumer Price Index ยังปกติ ทุนสำรองระหว่างประเทศก็ยังปกติ แต่ที่พ่อค้าแม่ค้ามองเศรษฐกิจไม่ดีอาจจะเป็นเพราะ

1. ผู้คนระมัดระวังในการใช้จ่ายมากขึ้น
2. การแข่งขันสูงในกลุ่ม Red Ocean Business
3. ธุรกิจบางส่วนถูก Disrupt จากโลกที่เปลี่ยนแปลงไป ข้อนี้เห็นได้ชัดว่าบางอุตสาหกรรมถูกดิจิทัลเข้ามาแทนที่ อย่างเช่นธุรกิจสื่อ

สรุปคือ เงินไม่ได้น้อยลง แต่เงินและทุนกำลังเคลื่อนที่เข้าหาผู้ที่มีความสามารถในการปรับตัวและเปลี่ยนแปลงได้ทันท่วงที  เช่นเดียวกันกับตลาดหุ้น ตลาดหุ้นไม่ได้ตก แต่ที่ราคาหุ้นหลายตัวลดลง เพราะเงินกำลังเปลี่ยนที่ยืน ตัวหนึ่งตก อีกตัวขึ้น ใครที่มีความสามารถในการปรับเปลี่ยนพอร์ตได้ทัน คนนั้นก็กำไร ทุกสิ่งทุกอย่างมันไม่ได้อยู่ที่ตลาด มันอยู่ที่ตัวเรา สมองเรา และมือเราเท่านั้น แล้วเราจะมีเงินมากขึ้นได้อย่างไร ? ผมมีคำแนะนำมาให้ดังนี้

1. หยุดก่อหนี้ที่ไม่ก่อให้เกิดรายได้ทุกประเภท เพราะหนี้มีต้นทุน มีดอกเบี้ย และดอกเบี้ยเดินทุกวัน ถ้าเรามีเงินสดเข้ามาแนะนำว่าให้รีบปิดหนี้ที่มีดอกเบี้ยทั้งหมดนี้ให้ได้เสียก่อน แล้วชีวิตคุณจะเบาขึ้น
2. ประหยัดรายจ่าย เลิกวัตถุนิยม เลิกแบรนด์เนม ของแบบนี้มีแต่จะสร้างภาระทางการเงิน
3. เลิกเล่นหวย และเลิกเล่นการพนันทุกชนิด เพราะนอกจากไม่ก่อให้เกิดรายได้แล้วยังทำให้เรามีแต่จนลง ท่องไว้การพนันไม่เคยทำให้ใครรวย
4. เลิกเหล้า เลิกบุหรี่ ไม่ข้องแวะกับยาเสพติด
5. หาคู่ชีวิตที่ช่วยกันทำมาหากินและมีทัศนคติในทางช่วยเหลือเกื้อกูลกัน และที่สำคัญ มีคนเดียวพอ
6. อย่ามีจำนวนบุตรมากเกินไป มีไม่ต้องเยอะ เน้นคุณภาพ การมีบุตรเยอะทำให้เรามีภาระค่ายใช้จ่ายสูงขึ้น
7. พัฒนะทักษะทางวิชาชีพ ให้สามารถทำงานเฉพาะทางได้มากขึ้น เพื่อให้มีโอกาสได้รับค่าแรงสูงขึ้น ท่องไว้ว่าเราต้องมีอะไรที่พิเศษกว่าคนอื่น เขาถึงจะจ้างเรา
8. หารายได้เสริม พยายามเน้นของที่ต้องกินต้องใช้ อย่าลงทุนหนัก อย่ากู้หนี้ดอกเบี้ยแพงมาทำ
9. ศึกษาเรื่องการลงทุน ตั้งแต่วันนี้ คุณได้ใช้มันในอนาคตแน่
10. เข้าร่วมโครงการที่มีประโยชน์ กิจกรรมที่พัฒนาคุณภาพชีวิต
11. เลิกหวังเพิ่งคนอื่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งรัฐบาล ประเทศเราไม่ใช่รัฐสวัสดิการ ต้องยืนบนขาตัวเองให้ได้
12. เลิกกราบไหว้บูชาสิ่งที่งมงายอย่าง วัวสามขา หลักกิโล หมูตัวติดกัน ฯลฯ เพราะมันไม่ได้ทำให้เงินในกระเป๋าเรามากขึ้นเลย
13. อย่าไปสนใจเรื่องคนอื่นมาก โดยเฉพาะเรื่องไร้สาระบนโลกออนไลน์ มันไม่ได้ทำให้ชีวิตคุณดีขึ้น
14. อย่าทำ Me Too Business หรือธุรกิจที่ลอกเลียนแบบคนอื่น ยกเว้นแต่ว่าจะทำให้ได้ดีกว่าเดิม
15. ทำธุรกิจผลิตสินค้าที่คนอื่นชอบ ไม่ใช่เราชอบ ยุคนี้คือยุคของผู้บริโภค
16. เอาดีแค่ทางเดียว แต่เอาให้สุดทาง เพราะโลกนี้ไม่มีที่ให้สำหรับผู้ที่ทำได้หลายอย่างแต่ไม่เด่นสักอย่าง
17. อย่าฝันเฟื่องแต่ไม่เคยทำอะไรเลย
18. เลิกสนใจคำพูดของมนุษย์คิดลบ เพราะจะคอยถ่วงการพัฒนาและจิตใจของเรา
19. รออะไรอยู่ล่ะ ไปลุยได้แล้ว !!!

วิธีสร้างความมั่งคั่งในยุค Disrupt Era

ช่วงนี้หลายคนอาจมองว่าเศรษฐกิจไม่ดี ค้าขายไม่ค่อยได้ แต่แท้จริงแล้วเงินไม่ได้หายไปไหนยังวนเวียนอยู่ในประเทศและเป็นจำนวนมาก ข้อมูลจากธนาคารแห่งประเทศไทย ระบุว่าปัจจุบันประเทศไทยมี เงินรับฝากประเภทออมทรัพย์  6,400,744,000,000 ( หกล้านสี่แสนล้านบาท ) ธนบัตรที่หมุนเวียนอยู่ในระบบเศรษฐกิจ  1,528,340,000,000 ( หนึ่งล้านห้าแสนล้านบาท ) เงินรับฝากประเภทประจำก็มีสูงถึง 4,292,745,000,000 ( สี่ล้านสองแสนล้านบาท ) เห็นได้ว่าสภาพคล่องในประเทศยังมีจำนวนมาก แต่ยังไม่ถูกนำออกมาใช้หมุนเวียนในระบบเศรษฐกิจจริง  เพราะไม่รู้ว่าจะนำเงินไปลงที่ไหน

ในแง่การลงทุน ท่ามกลางภาวะดอกเบี้ยที่ต่ำติดดิน คนไทยส่วนหนึ่งจึงติดกับดักผลตอบแทนปลอม (Fake Yield) ที่ถูกโฆษณาชวนเชื่อตามสื่อออนไลน์ชักจูงให้เข้าไปลงทุนโดยหวังผลตอบแทนที่สูง แต่สุดท้ายเป็นเพียงแค่แชร์ลูกโซ่ สาเหตุที่คนกลุ่มนี้สามารถชักจูงผู้คนได้ก็เพราะตัวเลขผลตอบแทนที่สูงซึ่งหาได้ยากในยุคนี้ ส่วนภาคเศรษฐกิจจริง ต้องการการลงทุนโครงการใหญ่จากภาครัฐ ต่อด้วยภาคเอกชนเป็นผู้ลงทุนต่อ ก็จะเกิดการบริโภคตามมา เศรษฐกิจก็จะสามารถฟื้นตัวได้

ในมุมมองของผม การนำบริษัทเอสเอ็มอีหรือขนาดกลางเข้ามาจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์ เป็นวิธีการกระตุ้นเศรษฐกิจได้ทางหนึ่ง เพราะใน Eco System ของการนำบริษัทเข้าตลาดหลักทรัพย์ล้วนแต่เป็นผลบวกต่อทั้งภาคเศรษฐกิจจริงและภาคการลงทุนในตลาดหุ้น

ข้อมูลที่สำคัญข้อหนึ่งจากตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทยระบุว่า ปัจจุบัน 66% ของบริษัทที่จดทะเบียนอยู่ใน SET และ Mai มูลค่าตลาดรวมกว่า 1.7 ล้านล้านบาท เป็นธุรกิจครอบครัว ซึ่งถือว่ามีสัดส่วนค่อนข้างสูง แต่ยังมีธุรกิจครอบครัวอีกจำนวนมากที่ยังไม่นำธุรกิจเข้ามาจดทะเบียน จากประสบการณ์ของผมที่ได้สัมผัสมาพบว่าธุรกิจครอบครัวส่วนใหญ่ยังไม่เข้าใจกลไกของตลาดทุน เช่นกังวลว่าจะเสียอำนาจการบริหาร ไม่อยากเสียภาษีเต็มจำนวน ฯลฯ ตรงจุดนี้ ผมมองว่าเราสามารถแก้ไขได้โดยการให้ความรู้ความเข้าใจที่ถูกต้องกับเจ้าของกิจการ และช่วยเป็นที่ปรึกษาให้กับพวกเขาได้เข้าสู่ Eco System ของตลาดทุนให้ได้

ลองคิดดูว่าถ้าเรานำธุรกิจที่มีศักยภาพทั้งในด้านงบการเงินและการขยายตลาดเข้ามาในตลาดทุน เราจะได้ประโยชน์อะไรบ้าง ที่ชัดเจนคือนักลงทุนจะได้ซื้อหุ้นที่มีคุณภาพ ตลาดหลักทรัพย์ฯ จะได้สินค้าดีๆ มาให้เลือกลงทุน ต่างชาติจะหันมาสนใจบริษัทในประเทศไทย ซึ่งผมจะเล่าถึงมุมมองของนักลงทุนต่างชาติที่มีต่อประเทศไทยในครั้งต่อไป

เศรษฐกิจภาพรวม ประเทศไทยจะสามารถเก็บภาษี Corporate Tax นำมาใช้พัฒนาประเทศได้อีกมาก และจะเกิดการลงทุนของภาคเอกชนอีกมหาศาล ส่วนผู้ประกอบการเอง ก็จะได้แหล่งเงินทุนต้นทุนต่ำมาใช้ขยายธุรกิจ รวมถึงวิศวกรรมทางการเงินอื่นๆมาใช้ Leverage กิจการ เช่น การเพิ่มทุน การออกหุ้นกู้ การตั้งกองทุน Reits,กองทุนโครงสร้างพื้นฐาน ฯลฯ

เมื่อเห็นแล้วว่าการนำกิจการเข้าจดทะเบียนในตลาดหุ้นมีแต่ผลดี ผมจึงได้จัดตั้ง โครงการ Super Corporations ขึ้นเพื่อเป็นศูนย์กลางในการประสานงานระหว่างบริษัทเอกชนที่มีคุณภาพกับผู้มีส่วนเกี่ยวข้องทั้งหมด อย่างเช่น บริษัทหลักทรัพย์ บริษัทที่ปรึกษาทางการเงิน บริษัทที่ปรึกษากฎหมาย บริษัทตรวจสอบบัญชี และเจ้าของบริษัทมหาชนที่จะมาเป็นพี่เลี้ยง จุดประสงค์หลักคือการปั้นบริษัทดีๆ เข้ามาจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์ โดยมุ่งเน้นไปที่ตลาดหลักทรัพย์เอ็มเอไอเป็นหลัก เพราะเป็นแหล่งระดมทุนอย่างเป็นทางการของบริษัทขนาดกลางและเอสเอ็มอีที่ขนาดธุรกิจยังไม่ใหญ่มาก

โครงการนี้อาจเป็นแหล่งระดมทุนให้กับกิจการที่มีศักยภาพโดยนักลงทุนและกองทุนระดับประเทศและต่างชาติพร้อมจะใส่เงินให้ถ้ากิจการของคุณเป็นของจริง หรืออย่างน้อยก็มารับความรู้ไปก่อนว่าการเข้าตลาดหุ้นดีอย่างไร ช่วยหนุนกิจการของตัวเองได้อย่างไร

ประเทศไทยเรา พึ่งพาตลาดเงินหรือสินเชื่อธนาคารในการขยายธุรกิจค่อนข้างมาก สมควรที่จะพัฒนาตลาดทุนโดยเฉพาะส่วนที่เกี่ยวข้องกับธุรกิจขนาดกลางและเอสเอ็มอีให้มากกว่านี้ รับรองได้ว่าทุกภาคส่วนตั้งแต่นักลงทุน เจ้าของธุรกิจ ตลาดทุนและเศรษฐกิจของประเทศจะได้ประโยชน์แน่นอน ด้วยสภาพคล่องในระบบที่มีค่อนข้างมาก

หากเรานำบริษัทขนาดกลางและเอสเอ็มอีเข้ามาสู่ Eco System ของตลาดทุนได้มากกว่านี้ ประเทศไทยจะมีศักยภาพในการดึงดูดการลงทุนของต่างชาติได้มากกว่าสิงคโปร์อย่างแน่นอน เพราะเขาเป็นเพียง Hub ด้านการเงินและการค้า แต่สภาพคล่องในระบบการเงินและศักยภาพในเชิงเศรษฐกิจจริงไม่น่าจะสู้เราได้ ขอเพียงพัฒนาให้ตรงจุด ประเทศเราไปได้ไกลแน่นอน

News

Forbes lists

World

Leaderboard

Commentaries

Forbes life

Events