<h2 class="p1">แม้ความรุนแรงของสถานการณ์โรคโควิด-19 เริ่มบางเบาลง หลายประเทศต่างทยอยเปิดเมืองและธุรกิจกลับมาดำเนินการได้บ้าง โดยตัวแปรสำคัญของความเร็วและระดับการฟื้นตัวของเศรษฐกิจโลกคงหนีไม่พ้นการพัฒนาวัคซีน ที่มีวี่แววว่าจะประสบความสำเร็จในอีกไม่ช้า</h2>
อย่างไรก็ตาม ยังมีความเสี่ยงที่โรคระบาดนี้จะไม่หายไปอย่างถาวร เพราะองค์การอนามัยโลกเคยกล่าวว่าโรค โควิด-19 อาจกลายเป็นโรคระบาดเฉพาะถิ่น (Epidemic) เหมือนการติดเชื้อ HIV ไข้มาลาเรีย หรือโรคหัด หากเป็นเช่นนั้น วิถีชีวิตบางอย่างของคนทั่วโลกอาจต้องเปลี่ยนแปลงไปอย่างถาวร เกิดการปรับตัว ปรับแผนธุรกิจ และปรับการลงทุน
โดยธุรกิจกลุ่ม IT และ Health Care ถูกหยิบยกขึ้นบ่อยครั้งว่าเป็นผู้ได้ประโยชน์สูงสุดจากสถานการณ์นี้ และมีแนวโน้มจะไปได้ดีในอนาคต สะท้อนจากดัชนี MSCI Information Technology และ MSCI Healthcare ที่ปรับตัวขึ้น 6.4% และ 3.1% ตั้งแต่ต้นปี ตามลำดับ (ข้อมูล ณ วันที่ 29 พฤษภาคม 2020) ในขณะที่หุ้นส่วนใหญ่ของโลกปรับตัวลดลง
นักเศรษฐศาสตร์ส่วนใหญ่มองว่า แม้เศรษฐกิจจะฟื้นตัวได้ในครึ่งปีหลัง แต่ร่องรอยความเสียหายในอุตสาหกรรมหลักๆ จะลากยาว และต้องใช้เวลาอีก 2-3 ปี ข้างหน้า กว่าจะเห็นมูลค่าเศรษฐกิจกลับมา ณ จุดที่เคยเป็นเมื่อปี 2019 
คำถามหนึ่งที่น่าสนใจคือ เมื่อความต้องการใช้จ่ายทั่วโลกกลับมาหลังโรคโควิด-19 คลี่คลาย จะต้องเตรียมรับมือกับภาวะเงินเฟ้อรุนแรงหรือไม่?
“เงินเฟ้อ” เป็นประเด็นน่าสนใจที่หลายสำนักมองต่างกัน ปัจจัยแรกที่สนับสนุนเงินเฟ้อหนีไม่พ้นการตอบสนองของธนาคารกลางต่างๆ โดยเฉพาะ FED ที่พุ่งเข้ามาอัดฉีดสภาพคล่องเพื่อพยุงระบบเศรษฐกิจอย่างรวดเร็วและตรงจุดกว่าวิกฤตครั้งไหนๆ รัฐบาลทั่วโลกระดมมาตรการใช้จ่ายและกระตุ้นการปล่อยสินเชื่อของธนาคาร โดยขนาดงบประมาณรวมของมาตรการการเงินและการคลังใกล้เคียง 10% ของ GDP โลก
ประเด็นที่สองคือความขัดแย้งจนเป็นตำนานระหว่างจีนและสหรัฐฯ รวมทั้งการแพร่ระบาดของโรคโควิด-19 ทำให้การผลิตและขนส่งสินค้าหยุดชะงัก จุดชนวนการทวนกระแสโลกาภิวัตน์ หลายบริษัทวางแผนลงทุนในหรือใกล้ประเทศตัวเอง โดยเฉพาะบริษัทในประเทศฝั่งตะวันตก เพื่อลดการพึ่งพาจีนและเอเชีย แต่ต้องแลกมาด้วยต้นทุนที่สูงขึ้น ดังนั้น ราคาสินค้าในอนาคตมีโอกาสขยับขึ้น ล่าสุดข้อสรุปการแก้ปัญหาการผลิตน้ำมันล้นตลาดระหว่าง OPEC และพันธมิตรทำให้ราคาน้ำมันมีเสถียรภาพและขยับสูงขึ้น
อย่างไรก็ตาม นักเศรษฐศาสตร์อีกฟากหนึ่งยังถกเถียงกันว่า หรือจริงๆ แล้ว ผลกระทบระยะยาวของวิกฤตนี้คือภาวะเงินฝืด?
พิษโรคโควิด-19 ทำลายความต้องการซื้อสินค้าทั่วโลก โดยเฉพาะน้ำมัน มีการประเมินความต้องการใช้น้ำมันหายไป 20 ล้านบาร์เรลต่อวัน เจ้าของธุรกิจจำใจหั่นราคาสินค้าอย่างหนักเพื่อกระตุ้นยอดขาย แต่ก็ไม่ช่วยเท่าที่ควร เนื่องจากความท้าทายหลากหลายยังปกคลุมตลาด เช่น ความเลื่อมล้ำทางสังคมที่กว้างขึ้นจากการว่างงาน การสูญเสียรายได้ทำให้ผู้บริโภคเข้าสู่โหมดรัดเข็มขัด ส่วนต่างระหว่างการผลิตจริงกับความสามารถที่จะผลิตได้ยังกว้างมาก ซึ่งจะกดดันให้เงินเฟ้อต่ำต่อไป
กรณีศึกษาที่ดีคือญี่ปุ่นที่จมอยู่ในภาวะเงินฝืดเกินกว่าทศวรรษ แม้รัฐบาลและธนาคารกลางจะทุ่มกระสุนหมดหน้าตักก็ไม่สามารถผลักเงินเฟ้อให้เพิ่มขึ้นได้ตามเป้าหมาย ยังไม่นับรวมการเพิ่มภาษีขายเพื่อหารายได้มาบรรเทาหนี้สาธารณะ การขาดความต้องการบริโภคทำให้นอกจากหนี้จะไม่ลดแล้ว ยังซ้ำเติมเศรษฐกิจด้วย
ถึงจุดนี้ เมื่อรวบรวมข้อมูลต่างๆ และการวิเคราะห์ในวงกว้างเชื่อได้ว่า หากไม่เกิดความผิดพลาดทางนโยบายการเงิน เช่น ธนาคารกลางถอนสภาพคล่องออกจากระบบช้าเกินไปหรือขึ้นดอกเบี้ยเร็วเกินไป เราน่าจะกังวลกับเงินฝืดมากกว่าเงินเฟ้อ และภาวะเงินฝืดจะส่งผลกระทบต่อผลประกอบการของธุรกิจต่างๆ อย่างแน่นอนที่สุด นักลงทุนจึงควรให้ความสำคัญกับธุรกิจที่มีความสามารถในการปรับตัว หรืออยู่ในอุตสาหกรรมที่ไปกับกระแสใหม่ของโลกได้ดี โดย
1.ในช่วงเศรษฐกิจกำลังพยายามจะฟื้นตัว แต่มีความเสี่ยงสูง ควรเน้นลงทุนหุ้นหรือหุ้นกู้ของบริษัทขนาดใหญ่ เพราะเงินเยียวยาจากรัฐบาลช่วยเพิ่มสภาพคล่องให้บริษัทขนาดกลางและเล็กอยู่รอดจนผ่านวิฤตเท่านั้น ไม่ได้นำไปลงทุนเพื่อขยายกิจการหรือปรับโครงสร้างธุรกิจ ขณะที่บริษัทขนาดใหญ่จะได้เปรียบเพราะมีอำนาจต่อรองการสนับสนุนและปกป้องจากภาครัฐ รวมทั้งสามารถรับผลกระทบจากต้นทุนที่สูงขึ้นได้มากกว่า

2.เพิ่มการลงทุนในธุรกิจที่สอดคล้องกับ Megatrends หรือกระแสการเปลี่ยนแปลงของโลก ที่จะมีอิทธิพลต่อการดำเนินชีวิตของผู้คนใน 20-100 ปีข้างหน้า ได้แก่ การขยายตัวของเมือง การขาดแคลนทรัพยากร นวัตกรรมและเทคโนโลยี รวมทั้งการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างประชากร โดยควรกระจายลงทุนในหลากหลายธีม (Themes) คอยติดตามและปรับเปลี่ยนธีม เพิ่มธีมใหม่ ลดหรือยกเลิกธีมที่ศักยภาพลดลง เพื่อลดความผันผวนจากวัฏจักรของเศรษฐกิจและตลาดการเงิน โดยยังคงรักษาโอกาสเติบโตของเงินลงทุนไปพร้อมๆ กับการเปลี่ยนแปลงของโลกและพฤติกรรมผู้บริโภค

&nbsp;
<ul>
 	<li>อ่านเพิ่มเติม <a href="https://forbesthailand.com/commentaries/investment-outlook/%e0%b9%80%e0%b8%a8%e0%b8%a3%e0%b8%a9%e0%b8%90%e0%b8%81%e0%b8%b4%e0%b8%88%e0%b8%82%e0%b8%b2%e0%b8%a5%e0%b8%87-%e0%b8%95%e0%b8%a5%e0%b8%b2%e0%b8%94%e0%b8%ab%e0%b8%b8%e0%b9%89%e0%b8%99-%e0%b8%82.html">เศรษฐกิจขาลง “ตลาดหุ้น” ขาขึ้น?</a></li>
</ul>
&nbsp;

<hr />

ไม่พลาดเรื่องราวน่าสนใจอื่นๆ ของเรา ติดตามเราได้ที่ <a href="https://www.facebook.com/ForbesThailandMagazine/">เพจเฟซบุ๊ก Forbes Thailand Magazine</a>

ปรับตัวรับภาวะเงินฝืดหลัง "โควิด-19"

<h2 class="p1">ดูเหมือนจะไม่จบง่ายๆ สำหรับการแพร่ระบาดของ COVID-19 ที่สร้างทั้งความตื่นตระหนกให้ผู้คนทั่วโลกและความปั่นป่วนในตลาดการเงิน</h2>
คนทั่วไปหันมาปรับวิถีการใช้ชีวิตอย่างไม่ทันตั้งตัว ไม่มีใครคิดว่าหน้ากากอนามัย แอลกอฮอล์ ตลอดจนคำแนะนำการปฏิบัติตัวให้แข็งแรงจะเป็นเทรนด์ที่มาแรงในปีนี้ 
แน่นอนว่าการใช้ชีวิตด้วยความกังวลส่งผลกระทบต่อธุรกิจและเศรษฐกิจ ปัจจัยเฉพาะของ COVID-19 คือเกิดขึ้นในช่วงท้ายวัฏจักรการเติบโตของเศรษฐกิจโลก เริ่มรับรู้ในช่วงตรุษจีนและในประเทศจีนซึ่งมีบทบาทสำคัญอย่างมากในการขับเคลื่อนเศรษฐกิจโลก
เห็นได้ชัดถึงการคาดการณ์ความเสียหายที่อาจจะเกิดขึ้นกับการค้าขายระหว่างประเทศ เพราะจีนเป็นทั้งผู้ซื้อและผู้ขายรายใหญ่ การบริโภคในประเทศที่มีการแพร่ระบาด การท่องเที่ยวและเดินทาง ตลอดจนจิตวิทยาการลงทุน 
สิ่งที่ยังไม่รู้คือการแพร่ระบาดจะขยายขอบเขตไปถึงไหน และจบลงเมื่อไหร่ รวมทั้งผลกระทบจริงๆ ต่อหน่วยเศรษฐกิจจะมากน้อยแค่ไหน
กระนั้นก็ตาม ความกลัวสะท้อนชัดๆ บนกระดานหุ้นทั้งโลกที่ราคาตกต่ำบนการคาดการณ์ว่ากำไรบริษัทจดทะเบียนจะลดลง สวนทางกับราคาทองคำและพันธบัตรที่เพิ่มขึ้น โดยอัตราผลตอบแทนพันธบัตรสหรัฐฯ อายุ 10 ปี และ 30 ปี ลดลงมาอยู่ระดับต่ำสุดเป็นประวัติการณ์ เช่นเดียวกับทองคำที่ราคาพุ่งทำสถิติสูงสุดในรอบ 8 ปี เมื่อช่วงปลายเดือนกุมภาพันธ์ที่ผ่านมา 
สำนักข่าว CNN จัดทำ Fear &amp; Greed Index ใช้วัดว่าตลาดหุ้นกำลังถูกขับเคลื่อนด้วยความหวาดกลัว (Fear) ซึ่งจะนำไปสู่แรงเทขายหรือความโลภ (Greed) ที่จะช่วยหนุนราคาหุ้น จากเกณฑ์ 0-100 โดย 0 คือนักลงทุนกลัวที่สุด 50 คือค่ากลาง และ 100 คือ นักลงทุนมีความโลภสูงสุด
ปัจจุบัน Fear &amp; Greed Index อยู่ที่กรอบ 20-25 บ่งชี้ถึงแนวโน้มราคาหุ้นโลกมีโอกาสย่อตัวลงจากความกลัว สอดคล้องกับ VIX Index ที่ใช้วัดความผันผวนของตลาดหุ้นสหรัฐฯ แตะระดับ 44.6 เมื่อสิ้นเดือนกุมภาพันธ์ แต่ยังห่างกับช่วงวิกฤตเศรษฐกิจปี 2008 (80.9)
ทั้งนี้ หากใช้ราคาหุ้นเป็นมาตรวัดความรุนแรง การปรับลดลงในช่วง 5-15% ยังนับไม่ได้ว่านักลงทุนกลัวไปถึงวิกฤต แต่แสดงถึงความคาดหวังต่อแรงกระตุ้นเชิงนโยบายโดยเน้นไปที่เครื่องมืออย่างเต็มรูปแบบจากรัฐบาลจีน การลดดอกเบี้ยและอัดฉีดสภาพคล่องจากธนาคารกลางหลักๆ ทั่วโลก
รวมทั้งมาตรการสนับสนุนทางการคลัง ไม่ว่าจะเป็น งบใช้จ่ายภาครัฐหรือการลดภาษี ซึ่งตราบเท่าที่การแพร่ระบาดยังไม่หยุด นักลงทุนคงยังไม่วางใจ เพราะนั่นหมายถึงโอกาสเกิดวิกฤตยังมีอยู่ ตลาดจะดิ่งลงหรือฟื้นขึ้นได้แรงตามข่าวรายวัน ไม่ว่าจะเป็นจำนวนผู้ติดเชื้อรายใหม่ ประสิทธิภาพของการรักษา คำเตือนเรื่องผลประกอบการ การกล่าวถึงเศรษฐกิจถดถอย และนโยบายจากธนาคารกลางและภาครัฐฯ 
ไม่รู้ว่า COVID-19 จะถูกบันทึกเป็นต้นเหตุที่นำไปสู่วิกฤตเศรษฐกิจปี 2020 หรือไม่ ที่รู้คือ COVID-19 เป็นบททดสอบระดับความเสี่ยงที่นักลงทุนหนึ่งๆ จะรับได้
หากที่ผ่านมานักลงทุนเลือกจัดพอร์ตตามผลงานของสินทรัพย์ที่สร้างกำไรดีในปีก่อนหน้า ต้นปีนี้ พอร์ตคงเต็มไปด้วยหุ้น ซึ่งภายในเวลาเพียง 9 วัน ตลาดหุ้นโลก (MSCI World Index) ลดลงทางเดียวถึง 11.5%
หากในช่วงเวลานั้น นักลงทุนปราศจากความกังวลและวันนี้ยังมีความสบายใจที่จะถือลงทุนต่อหรือซื้อเพิ่ม นับว่าเป็นนักลงทุนที่รับความเสี่ยงได้สูงและพร้อมรับผลตอบแทนเมื่อตลาดหุ้นฟื้น
อย่างไรก็ตาม หากในช่วงนี้มีหลากหลายคำถามวนไปมาในหัว เช่น ตลาดจะตกอีกมากไหม ตกถึงเมื่อไหร่ ถ้าตลาดฟื้นจะได้ทุนคืนไหม ขายก่อนดีไหม ถ้าไม่มีใครบอกได้ว่าจะเห็นจุดต่ำสุดเมื่อไหร่ นั่นหมายถึงพอร์ตที่ถืออยู่มีความเสี่ยงเกินตัวนักลงทุน และถึงเวลาที่ต้องทบทวนคาถาบทสำคัญของการลงทุน อันได้แก่
1) มีสภาพคล่องให้เพียงพอ
2) จัดพอร์ตลงทุนในกรอบความเสี่ยงที่เหมาะสมที่จะทำให้ไม่ตื่นตระหนกในช่วงตลาดผันผวนสูง และสบายใจที่จะถือลงทุนได้ในระยะยาวเพื่อสะสมผลตอบแทนอย่างต่อเนื่อง 
3) มีการลงทุนส่วนหนึ่งในสินทรัพย์ที่สร้างรายได้สม่ำเสมอ
4) วางเงินลงทุนส่วนหนึ่งในสินทรัพย์นอกตลาดหลักทรัพย์ เพื่อลดภาวะอ่อนไหวจากการเปลี่ยนแปลงของราคาตลาดระยะสั้นๆ
ปัจจุบัน ความซับซ้อนของระบบเศรษฐกิจและตลาดการเงิน ตลอดจนเครื่องมือและกลยุทธ์ทางการเงินใหม่ๆ ล้วนสนับสนุนให้นักลงทุนที่ไม่พร้อมเรื่องข้อมูลและเวลา หรือไม่ต้องการกังวลกับการติดตามและตัดสินใจลงทุน เลือกใช้ผู้เชี่ยวชาญในการบริหารความมั่งคั่งเชิงรุก สร้างหรือเลือกผลิตภัณฑ์ที่มีกลไกจัดการความเสี่ยงให้เหมาะสมกับภาวะตลาดและตัวนักลงทุน
&nbsp;
<ul>
 	<li>อ่านเพิ่มเติม <a href="https://forbesthailand.com/commentaries/economic-outlook/covid-19-%e0%b8%81%e0%b8%b1%e0%b8%9a%e0%b8%81%e0%b8%b2%e0%b8%a3%e0%b8%96%e0%b8%94%e0%b8%96%e0%b8%ad%e0%b8%a2%e0%b8%82%e0%b8%ad%e0%b8%87%e0%b9%80%e0%b8%a8%e0%b8%a3%e0%b8%a9%e0%b8%90%e0%b8%81%e0%b8%b4.html">COVID-19 กับการถดถอยของเศรษฐกิจไทย</a></li>
</ul>
&nbsp;

<hr />

ไม่พลาดเรื่องราวน่าสนใจอื่นๆ ของเรา ติดตามเราได้ที่ <a href="https://www.facebook.com/ForbesThailandMagazine/">เพจเฟซบุ๊ก Forbes Thailand Magazine</a>

"โรคระบาด" กับพอร์ตลงทุน

<h2 class="p1">ปี 2020 การขยับตัวของเศรษฐกิจโลกมีแนวโน้มฉีกเป็น 2 ส่วน เศรษฐกิจสหรัฐฯ อาจเผชิญกับประสิทธิภาพการผลิตและอัตราการขยายตัวที่ลดลง การเลือกตั้งประธานาธิบดีในช่วงปลายปีถือเป็นความเสี่ยงที่สำคัญ มีแนวโน้มที่จะได้สภาเสียงแตก ทำให้การผ่านร่างกฎหมายหรือนโยบายไม่ราบรื่น นำไปสู่ความเชื่องช้าของการลงทุนในโครงการสำคัญ</h2>
อย่างไรก็ดี นโยบายการเงินยังอยู่ในทิศทางที่ผ่อนคลาย จากความเห็นนักวิเคราะห์ที่รวบรวมโดยสำนักข่าว Bloomberg มีโอกาสสูงที่ธนาคารกลางสหรัฐจะคงอัตราดอกเบี้ยนโยบายไว้ตลอดทั้ง ปี 2020 เพื่อรักษาการเติบโตทางเศรษฐกิจในปีเลือกตั้ง
ขณะที่อีกฟากหนึ่งคือ กลุ่มประเทศอื่นนอกเหนือจากสหรัฐฯ ที่เศรษฐกิจมีแนวโน้มฟื้นตัวขึ้นจากปีก่อน เพราะได้แรงหนุนจากการบรรลุข้อตกลงการค้าระยะแรกระหว่างจีนและสหรัฐฯ ที่จะช่วยให้บรรยากาศและปริมาณการค้าระหว่างประเทศดีขึ้น ส่งผลบวกโดยเฉพาะต่อกลุ่มประเทศเกิดใหม่ที่พึ่งพาการส่งออก ประกอบกับแรงขับเคลื่อนที่เป็นกำลังเสริมในประเทศสำคัญๆ ได้แก่ ปริมาณสินเชื่อที่เพิ่มขึ้น จะช่วยกระตุ้นเศรษฐกิจจีนได้อย่างน้อยในช่วงครึ่งปีแรก ชัยชนะของพรรคอนุรักษนิยมลดความไม่แน่นอนของ Brexit และความเสี่ยงต่อระบบเศรษฐกิจยุโรป รวมทั้งความเป็นไปได้ที่เยอรมนีและสวิตเซอร์แลนด์จะลุกขึ้นมาใช้นโยบายทางการคลังช่วยกระตุ้นเศรษฐกิจผ่านการลงทุนในโครงสร้างพื้นฐานขนาดใหญ่
เศรษฐกิจโลกจะสามารถเลี่ยงภาวะถดถอยได้ต่อ แต่เติบโตได้ไม่มาก หนี้ภาครัฐที่พอกพูนทำให้การใช้จ่ายทางการคลังมีข้อจำกัด เป้าหมายธนาคารกลางทั่วโลกยังเน้นไปที่การผ่อนคลายทั้งคงหรือลดดอกเบี้ย รวมทั้งการเข้าซื้อสินทรัพย์เพิ่ม ซึ่งคาดว่าจะส่งผลต่อตลาดอัตราแลกเปลี่ยนอย่างจำกัด ในสภาวะที่ดอกเบี้ยต่ำ ธุรกิจที่แข่งขันได้จะอยู่รอดและเติบโตได้ตามแนวโน้มของอุตสาหกรรม แต่กำไรไม่น่าจะก้าวกระโดดมาก คำถามคือ ในภาวการณ์อย่างนี้ นักลงทุนควรใช้กลยุทธ์อย่างไร
ทางเลือกข้อแรกคือ ถือเงินสดให้น้อย เพราะเงินสดไม่สร้างผลตอบแทนเป็นกอบเป็นกำ มีแต่จะเสื่อมมูลค่าลง จะช้าหรือเร็วก็เป็นไปตามเงินเฟ้อ ความเสี่ยงที่ราคาสินทรัพย์ทุกชนิดจะพร้อมใจกันปรับลดลงดังเช่นที่เกิดขึ้นในปี 2018 น่าจะมีน้อย ดังนั้น การนำเงินสดไปกระจายลงทุนให้หลากหลายจะสร้างประโยชน์ให้พอร์ตลงทุนได้ดีกว่า
ข้อสอง เพิ่มสินทรัพย์และสกุลเงินในตลาดเกิดใหม่ เศรษฐกิจสหรัฐฯ ที่มีแนวโน้มอ่อนตัวลง และแนวทางของธนาคารกลางสหรัฐฯ ที่คงดอกเบี้ยไว้ต่ำ จะฉุดให้ดอลลาร์สหรัฐฯ อ่อนค่า เป็นโอกาสของสกุลเงินในกลุ่มประเทศเกิดใหม่ที่มีฐานะการคลังแข็งแรง นอกจากนี้ ภาพรวมเศรษฐกิจมหภาคที่ดีขึ้น นโยบายการเงินและการคลังที่เกื้อหนุน ตลอดจนพัฒนาการทางการค้าโลกที่ดีขึ้น จะช่วยส่งเสริมตลาดทุนของกลุ่มประเทศเกิดใหม่ ทั้งนี้ ตลาดหุ้นได้อานิสงส์โดยตรงผ่านการเติบโตในกำไรของบริษัทจดทะเบียน ส่วนตลาดตราสารหนี้ พันธบัตรและหุ้นกู้ทั้งกลุ่มอันดับความน่าเชื่อถือดี (Investment Grade) และกลุ่ม High Yield จะดึงดูดนักลงทุนด้วยระดับดอกเบี้ยที่สูงกว่าที่จะหาได้ในสหรัฐฯ ยุโรป และญี่ปุ่น
ข้อที่สาม การพิจารณาลงทุนในสินทรัพย์นอกตลาด ไม่ว่าจะเป็นหุ้นของบริษัทนอกตลาด (Private Equity) และอสังหาริมทรัพย์ (Private Real Estate) นอกจากจะสร้างผลตอบแทนในระยะยาวแล้ว จะช่วยลดความตื่นตระหนกของนักลงทุนในช่วงที่ตลาดอ่อนไหว และราคาสินทรัพย์ในตลาดหลักทรัพย์ผันผวนหนัก เพราะการเปลี่ยนแปลงราคาของสินทรัพย์นอกตลาดมักเป็นไปตามมูลค่าพื้นฐานมากกว่าผลกระทบทางจิตวิทยาดังเช่นที่เกิดขึ้นบ่อยครั้งในตลาดหลักทรัพย์ อย่างไรก็ตาม สินทรัพย์นอกตลาดต้องการระยะเวลาลงทุนยาว สภาพคล่องน้อย รวมทั้งไม่มีข้อมูลแพร่หลาย ดังนั้น การลงทุนในสินทรัพย์เหล่านี้ควรใช้มืออาชีพมาวิเคราะห์ กลั่นกรอง ลงทุน และติดตามผลให้    
สำหรับพันธบัตรที่สร้างผลตอบแทนที่ดีตลอดทั้งปี 2019 เสน่ห์จะเริ่มลดลงบ้างในปี 2020 เพราะพัฒนาการทางการค้าและการเมือง รวมทั้งนโยบายภาครัฐที่จะออกมา มีแนวโน้มไปทางป้องกันความเสี่ยงต่อวัฏจักรเศรษฐกิจขาลง จึงสนับสนุนสินทรัพย์เสี่ยงมากกว่า ดังนั้น นักลงทุนควรลดสัดส่วนพันธบัตรลงบ้าง แต่อย่าขายทำกำไรออกทั้งหมด เพราะพอร์ตลงทุนยังต้องการพันธบัตรในบทบาทของการกระจายความเสี่ยง เพราะแม้เศรษฐกิจโลกจะเลี่ยงวิกฤตได้อีกครั้ง แต่ยังอยู่ในช่วงท้ายของวัฏจักรการเติบโต (Late Cycle) เช่นเดิม ราคาสินทรัพย์พร้อมจะสั่นไหวตามข้อมูลข่าวสารที่เข้ามากระทบ ดังนั้น การลงทุนแบบระมัดระวัง ที่มีความคล่องตัวในการสับเปลี่ยนตามสถานการณ์ ยังเป็นสิ่งจำเป็น
&nbsp;

อ่านเพิ่มเติม
<ul>
 	<li><a href="https://forbesthailand.com/commentaries/investment-outlook/%e0%b8%9b%e0%b8%b5%e0%b8%8a%e0%b8%a7%e0%b8%94-%e0%b8%a5%e0%b8%87%e0%b8%97%e0%b8%b8%e0%b8%99%e0%b9%84%e0%b8%a1%e0%b9%88-%e0%b8%8a%e0%b8%a7%e0%b8%94.html">ปีชวด…ลงทุนอย่างไรไม่ให้ “ชวด”</a></li>
</ul>
&nbsp;

<hr />

ไม่พลาดเรื่องราวน่าสนใจอื่นๆ ของเรา ติดตามเราได้ที่ <a href="https://www.facebook.com/ForbesThailandMagazine/">เพจเฟซบุ๊ก Forbes Thailand Magazine</a>

ปี 2020 เศรษฐกิจไปไม่ไกล ลงทุนอะไรดี

<h2>“Hunt for Yield” (ไล่ล่าหาผลตอบแทน) พฤติกรรมที่นับวันจะรุนแรงและสุ่มเสี่ยงมากขึ้น ท่ามกลางเศรษฐกิจไม่แน่นอน</h2>
การกดอัตราดอกเบี้ยให้ต่ำลงหรือในบางประเทศถึงขนาดดอกเบี้ยติดลบเป็นผลจากการต่อสู้อย่างยาวนานของธนาคารกลางสำคัญๆ ทั่วโลก ในความพยายามฉุดเศรษฐกิจขึ้นจากวิกฤติเมื่อ 11 ปี ก่อน จนปัจจุบันที่ยังคงพึ่งเครื่องมือเดิมเพื่อพยุงเศรษฐกิจที่ชะลอตัวและมีแววจะถดถอยลงจากผลของสงครามการค้าและความขัดแย้งระหว่างประเทศ สร้างผลข้างเคียงที่อาจกำลังรอซ้ำเติมระบบการเงินโลกในอนาคตอย่างพฤติกรรม “Hunt for Yield” (ไล่ล่าหาผลตอบแทน) ที่นับวันจะรุนแรงและสุ่มเสี่ยงมากขึ้น

เราคุ้นหูกับพฤติกรรม “Search for Yield” (แสวงหาผลตอบแทน) มาก่อน เมื่อดอกเบี้ยต่ำ คนฝากเงินหันมาซื้อพันธบัตร หรือหุ้นกู้คุณภาพดีมีชื่อเสียงเป็นที่รู้จัก มากขึ้น ทั้งเงินฝาก พันธบัตร และหุ้นกู้ รวมเรียกว่า “ตราสารหนี้” ที่นักลงทุนเป็นเจ้าหนี้ มีธนาคาร รัฐบาล และบริษัทเอกชน เป็นลูกหนี้ ในภาวะปกติ ลูกหนี้จ่ายดอกเบี้ยตามงวด ถึงกำหนดก็คืนเงินต้น ด้วยคุณสมบัตินี้นักลงทุนจำนวนมากจึงนับตราสารหนี้เป็นสินทรัพย์ปลอดภัย

แต่ในตราสารหนี้เองก็แบ่งอันดับความน่าเชื่อถือออกเป็น 2 กลุ่ม คือ กลุ่มลงทุนได้ (Investment Grade/ IG ตามความหมายที่ว่านักลงทุนสถาบันที่ต้องควบคุมความเสี่ยงภายใต้กฎเกณฑ์บางประการสามารถลงทุนได้) และ กลุ่มผลตอบแทนสูง (High Yield/HY)

ยิ่งอันดับความน่าเชื่อถือยิ่งสูงเช่น IG ความเสี่ยงในการผิดนัดชำระหนี้ก็ยิ่งต่ำ ถึงตรงนี้ อย่าเข้าใจผิดว่าหุ้น HY ไม่น่าลงทุน เพียงแต่เป็นกลุ่มที่ฐานะการเงินอ่อนแอกว่า IG ให้ดอกเบี้ยสูงกว่าเพื่อชดเชยความเสี่ยงที่สูงกว่า ซึ่งหากเลือกดีๆ ในกลุ่มที่มีอันดับความน่าเชื่อถือต่ำกว่ากลุ่ม IG ไม่มาก ก็น่าสนใจไม่น้อย

“Hunt for Yield” เพิ่มดีกรีความรุนแรงมากขึ้น เพราะเมื่อดอกเบี้ยตลาดลดลงต่อเนื่อง นักลงทุนโยกเงินไปหุ้นกู้ HY มากขึ้น โดยเฉพาะได้แรงจูงใจจากผลตอบแทนในช่วงที่ผ่านมา ปี 2009 ถึง 2018 ขณะที่พันธบัตรสหรัฐฯ ให้ผลตอบแทนเฉลี่ยปีละ 2.1% หุ้นกู้สกุลเงินท้องถิ่นในตลาดเกิดใหม่ทำได้เฉลี่ยต่อปีที่ 8.2% หุ้นกู้ HY สหรัฐฯ สร้างผลงานโดดเด่นเฉลี่ยถึง 11.1% ต่อปี (ผลตอบแทนรวมดอกเบี้ยและกำไรที่เกิดจากราคาตราสารหนี้เพิ่มขึ้น เพราะดอกเบี้ยตลาดลดลง)

นอกจากนี้ ความต้องการของนักลงทุนยังสนับสนุนให้เอกชนออกหุ้นกู้มากขึ้น  มีสถิติที่น่าสนใจคือ 1) หุ้นกู้สหรัฐฯ อันดับความน่าเชื่อถือ BBB (ระดับต่ำสุดของ IG) มีสัดส่วนเพิ่มขึ้นจาก 29% ของปริมาณหุ้นกู้ทั้งหมด ณ สิ้นปี 2008 เป็น 49% เมื่อต้นปี 2019 2) 87% ของหุ้นกู้ HY สหรัฐฯ และสินเชื่อ เป็นกลุ่มที่ปลอดหรือมีหลักประกันน้อย 3) ในฝั่งตลาดเกิดใหม่ มูลค่าตลาดตราสารหนี้เพิ่มขึ้นจาก 2 แสนล้านดอลลาร์สหรัฐฯ ในปี 2008 เป็นมากกว่า 1.2 ล้านล้านดอลลาร์สหรัฐฯ ในปัจจุบัน

ภายใต้ความกังวลต่อเศรษฐกิจ นักลงทุนกลัวราคาหุ้นตกเลยหันมาที่หุ้นกู้ HY โดยมองข้ามความจริงที่ว่าหุ้นกู้ HY ไม่ใช่สินทรัพย์ปลอดภัยและราคาเปลี่ยนแปลงขึ้นลงตามสภาพเศรษฐกิจแม้ไม่อ่อนไหวมากเท่าหุ้น (มีความสัมพันธ์กับสภาพเศรษฐกิจ และตลาดหุ้นมากกว่า IG เพราะความน่าเชื่อถือต่ำกว่า บริษัทผู้ออกมีโอกาสผิดนัดชำระหนี้มากกว่าในช่วงเศรษฐกิจขาลง) หากตลาดเกิดแรงเทขาย หุ้นกู้ HY จะกระทบมากกว่าพันธบัตรและ IG

&nbsp;
<h2>เช่นนั้น นักลงทุนควรทำอย่างไร</h2>
1) ทำความเข้าใจให้ชัดเจนว่าตราสารหนี้ที่ลงทุนคืออะไร พันธบัตรหรือหุ้นกู้ อันดับความน่าเชื่อถือที่บ่งบอกคุณภาพลูกหนี้อยู่ระดับไหน สภาพคล่องซื้อขายเป็นอย่างไร ถ้าลงทุนต่างประเทศก็ต้องรู้สกุลเงิน อย่าพิจารณาเพียงอัตราดอกเบี้ย หรือราคาของหุ้นเท่านั้น

2) กำหนดเป้าหมายของการลงทุน ให้ชัดเจน
<ul>
 	<li>ลงทุนเพื่อให้มีสภาพคล่อง เน้นลงทุนในหุ้นกู้คุณภาพดีระยะสั้น โดยผ่านกองทุนรวมตลาดเงิน</li>
 	<li>ลงทุนเพื่อสร้างรายได้สม่ำเสมอ (หลีกเลี่ยงผลขาดทุนจากการเปลี่ยนแปลงของราคาหุ้นกู้) ซื้อกองทุนที่รวมหุ้นกู้หลายๆ ตัว ครบกำหนดใกล้กัน และถือจนครบอายุ เพื่อรับรายได้สม่ำเสมออาจเป็นรายไตรมาสหรือทุกครึ่งปี ไม่ดูราคารายวัน พอครบกำหนดก็ลงทุนกองทุนใหม่ เช่น กองทุนที่กำหนดระยะเวลาตายตัว (Fix Dated Fund หรือ Term Fund)</li>
 	<li>ลงทุนเพื่อผลตอบแทนรวมระยะยาว ลงทุนในกองทุนที่ลงทุนหุ้นกู้หลายประเทศและอุตสาหกรรม มีผู้เชี่ยวชาญคอยเลือก ติดตาม หาตราสารใหม่ๆ รวมทั้งจัดสัดส่วนช่วงอายุการถือครองหุ้นกู้ (สั้น-ยาว) อันดับความน่าเชื่อถือ (IG-HY) และสกุลเงิน (ดอลลาร์–ท้องถิ่น) เพื่อสร้างผลตอบแทนและกระจายความเสี่ยง ควรเป็นเงินลงทุนยาวและรับความผันผวนได้</li>
</ul>
3) อย่าลืมบทเรียนปี 2008 นักลงทุนตั้งแต่ปี 2009 ยังไม่เคยเจอช่วงตลาดตราสารหนี้ตกแบบจริงจัง เพราะดอกเบี้ยเป็นขาลง ราคาพันธบัตรและหุ้นกู้จึงเพิ่มขึ้นต่อเนื่อง แม้ภาวะถดถอยหรือวิกฤตครั้งต่อไปอาจจะรุนแรงไม่เท่าปี 2008 แต่หากเกิดความวิตก จะเกิดแรงเทขายทั้งพันธบัตร และหุ้นกู้ ได้เช่นกัน

<hr />

<a href="https://www.facebook.com/ForbesThailandMagazine/">ไม่พลาดบทความทางด้านธุรกิจ คลิกติดตามได้ที่ Facebook ForbesThailandMagazine</a>

Hunt for Yield ไล่ล่าผลตอบแทนอย่างมีเป้าหมาย

<h2>ผ่านพ้นไปแล้วกับการประชุมสุดยอดผู้นำ G20 ที่เมือง OSAKA ประเทศญี่ปุ่น ที่นักลงทุนทั่วโลกต่างจับตามอง โดยเฉพาะการพบกันของ ประธานาธิบดีทรัมป์ และ ประธานาธิบดีสี จิ้น ผิง ท่ามกลาง สงครามการค้าจีน-สหรัฐฯ</h2>
ในการเจรจาหาบทสรุปข้อพิพาททางการค้าจีนสหรัฐฯ สู่ "สงครามการค้าจีน-สหรัฐฯ" ที่มีความรุนแรงและยืดเยื้อมากว่า 1 ปี และส่งผลกระทบต่อการขยายตัวของเศรษฐกิจโลกให้ชะลอลงต่อเนื่อง จนธนาคารกลางต่างๆ ต้องทยอยกันออกมาเปลี่ยนท่าทีจากนโยบายการเงินแบบตึงตัวเป็นแบบผ่อนคลายโดยประกาศพร้อมลดดอกเบี้ยเพื่อกระตุ้นเศรษฐกิจอีกครั้งและหลีกเลี่ยงการเช้าสู่ภาวะเศรษฐกิจถดถอย โดยสรุป ผลการประชุมไม่ได้คลาดเคลื่อนไปจากที่ตลาดคาด ประเด็นสำคัญจากการประชุม มีดังนี้
<ol>
 	<li>ตกลงที่จะเริ่มการเจรจาการค้ารอบใหม่ แต่ยังไม่กำหนดกรอบระยะเวลา และเส้นตาย</li>
 	<li>แถลงการณ์ของทั้ง 2 ประเทศค่อนข้างใกล้เคียงกัน สะท้อนความเข้าใจที่ตรงกัน ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นที่ดีในการเจรจา</li>
 	<li>ปธน.ทรัมป์ยุติแผนการที่จะขึ้นภาษีบนสินค้ามูลค่ากว่า 3 แสนล้านดอลลาร์สหรัฐฯ ที่เหลือจากจีน</li>
 	<li>แต่ภาษีนำเข้า 25% บนสินค้ามูลค่า 2 แสนล้านดอลลาร์สหรัฐฯ ที่บังคับใช้ไปแล้วยังคงอยู่</li>
 	<li>ยินยอมให้บริษัทสหรัฐฯ สามารถขายสินค้าให้กับบริษัทหัวเว่ยได้ต่อไป แต่หัวเว่ยยังคงอยู่ในบัญชีดำสหรัฐฯ แปลว่ายังไม่สามารถขายสินค้าไปยังสหรัฐฯ ได้</li>
</ol>
หลังการประชุม G20 เสร็จสิ้นลง ตลาดหุ้นจีนปรับตัวขึ้นราว 2% และค่าเงินหยวนก็ปรับแข็งค่าขึ้น แต่ก็กลับชะลอตัวลงเล็กน้อยในช่วงต่อมา เพราะนักลงทุนยังคงมีความกังวลกับตัวเลขทางเศรษฐกิจของจีนที่บ่งชี้เรื่องการชะลอตัวลง ในขณะที่ทิศทางการกระตุ้นเศรษฐกิจของรัฐบาลจีนยังไม่ชัดเจนมากนัก ส่วนตลาดหุ้นโลกมีการปรับตัวเพิ่มขึ้นเพียงเล็กน้อย เนื่องจากมีการปรับตัวรับการคาดการณ์ผลการเจรจาไปก่อนหน้าการประชุมแล้ว อีกทั้งนักลงทุนบางส่วนกลับมีความกังวลว่า ผลการเจรจาที่มีมุมบวกนี้ อาจส่งผลให้ธนาคารกลางสหรัฐฯ ชะลอการพิจารณาการปรับลดดอกเบี้ย เพื่อกระตุ้นเศรษฐกิจ

การคาดการณ์ถึงผลความสำเร็จในการเจรจาการค้าระหว่างสหรัฐฯ กับจีน ในช่วงต่อจากนี้จนถึงช่วงกลางปีหน้าแบ่งออกเป็นสองค่าย ที่ด้านหนึ่งเชื่อว่าการเจราจาจะยืดเยื้อและไม่สามารถจบลงได้โดยง่ายเนื่องจากความขัดแย้งไม่ได้มีเพียงในระดับการค้า แต่เป็นความขัดแย้งหรือเป็นการทำสงครามเย็นต่อเนื่องไปถึงเรื่องเทคโนโลยี (Tech Cold War) รวมไปถึงสงครามเย็นด้านความมั่นคงและสถานะความเป็นผู้นำโลกของทั้งสองประเทศ

ส่วนอีกค่ายหนึ่งเชื่อว่าการเจรจาการค้าน่าจะจบลงได้ระดับหนึ่งในช่วงปลายปีนี้หรือการปีหน้าก่อนช่างเลือกตั้งประธานาธิบดีสหรัฐฯ เนื่องจากในช่วงที่ผ่านมาทั้งสองประเทศเริ่มรับรู้ถึงความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นกับเศรษฐกิจมากขึ้นเรื่อยๆ ฝ่ายการเมืองเริ่มได้รับแรงกดดันจากภายในประเทศให้แสวงหาข้อตกลงให้ได้ โดยเฉพาะ ประธานาธิบดีทรัมป์ ที่ต้องการผลสำเร็จการเจรจาการค้าไปเป็นแรงสนับสนุนชัยชนะในการเลือกตั้งสมัยที่สองอีกทั้งยังไม่ต้องการเห็นเศรษฐกิจสหรัฐฯ เข้าสู่ภาวะถดถอยในช่วงก่อนการเลือกตั้งอีกด้วย

<figure><img class="wp-image-10772 size-large" src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2019/07/000_1I04TK-1024x682.jpg" alt="US President Donald Trump speaks during a press conference on the sidelines of the G20 Summit on June 29, 2019. (Photo by Jacquelyn Martin / POOL / AFP)" width="640" height="426" /><figcaption> ประธานาธิบดีทรัมป์ บทเวทีแห่งสุดยอดการประชุม G20</figcaption></figure>

เมื่อพิจารณาถึงโอกาสในการปรับลดดอกเบี้ยของธนาคารกลางสหรัฐฯ ตลาดยังเชื่อว่ายังมีโอกาสปรับลดอีก 1-2 ครั้ง หรือเท่ากับลดลงได้ 0.25-0.5% แม้ในช่วงหลังทราบผลการประชุม G20 เนื่องจากยังเชื่อว่าการเจรจาการค้ายังมีความเสี่ยงอีกพอสมควร อีกทั้งยังเชื่อว่าธนาคารกลางสหรัฐฯ จะพยายามดำเนินนโยบายอย่างเต็มที่เพื่อหลีกเลี่ยงการเข้าสู่ภาวะเศรษฐกิจถดถอย หรืออย่างน้อยก็ให้เป็นไปแบบ Soft Landing

โดยในปัจจุบันนักวิเคราะห์ทางการเงินเชื่อว่า โอกาสที่เศรษฐกิจสหรัฐฯ และเศรษฐกิจโลกจะเข้าสู่ภาวะถดถอยมีราว 25-30% แต่หากสงครามการค้าทวีความรุนแรงมากขึ้นจากจุดนี้ ภาวะการถดถอยก็ยากที่จะหลีกเลี่ยงได้แม้ ธนาคารกลางปรับลดดอกเบี้ยลงในช่วงเวลาการเติบโตของโลกที่ชะลอตัวลง หรือช่วงท้ายของวัฏจักรเศรษฐกิจก่อนปรับตัวเข้าสู่ภาวะถดถอยที่เรียกกันว่า Late Cycle นักลงทุนควรมีการปรับพอร์ตลงทุนให้มีความระมัดระวังและมีวินัยมากขึ้น (Humble and Discipline) เช่น
<ol>
 	<li>เน้นการกระจายความเสี่ยงในพอร์ตหลัก โดยให้มีการลงทุนในตราสารหนี้อย่างน้อยเท่ากับหรือมากกว่าการลงทุนในหุ้น แต่ยังคงต้องรักษาสัดส่วนของหุ้นไว้บ้างเผื่อกรณีที่สามารถหลีกเลี่ยงภาวะเศรษฐกิจถดถอยได้</li>
 	<li>การลงทุนในหุ้น อาจใช้กองทุนหรือเครื่องมือที่มีกลไกการควบคุมความเสี่ยง เพื่อลดโอกาสความเสียหายแต่ยังคงได้รับผลตอบแทนในช่วงตลาดขาขึ้น</li>
 	<li>เน้นตราสารหนี้ประเภทหุ้นกู้ระยะยาวขึ้น ที่ยังมีผลตอบแทนสูงกว่าพันธบัตรรัฐบาล (พันธบัตรรัฐบาลจะให้ผลตอบแทนน้อยลงเมื่อดอกเบี้ยลดลง) โดยหุ้นกู้ระยะยาวจะมีราคาปรับสูงขึ้นอีกด้วยเมื่อดอกเบี้ยลดต่ำลง</li>
 	<li>กระจายการลงทุนไปในสินทรัพย์ทางเลือกมากขึ้น เช่น ทองคำ ที่จะปรับตัวได้ดีในช่วงดอกเบี้ยลดลงและค่าเงินสหรัฐฯอ่อนตัว หุ้นนอกตลาด ที่ไม่ผันผวนไปตามตลาดและหวังผลตอบแทนจากการถือครองระยะยาว หรือการลงทุนในหุ้นที่ใช้กลยุทธ์แบบซื้อและขาย (Long Short Strategy) ที่สามารถทำกำไรจากส่วนต่างราคาของหุ้นที่มีลักษณะเป็นผู้ชนะกับผู้แพ้ โดยไม่ขึ้นกับการขึ้นลงของตลาดด้วยเช่นกัน</li>
</ol>

ปรับพอร์ตการลงทุนรับมือวิกฤต สงครามการค้าจีน-สหรัฐฯ

<h2>ขึ้นดอกเบี้ย ส่งท้ายปลายปี 2018 มติที่ประชุมคณะกรรมการนโยบายการเงิน ธนาคารแห่งประเทศไทย หรือ “กนง.” ให้ปรับดอกเบี้ย นโยบายอีก 0.25% จาก 1.50% เป็น 1.75%</h2>
พร้อมปรับลดคาดการณ์การขยายตัวทางเศรษฐกิจ ปี 2019 จาก 4.4% เป็น 4.2% นับเป็นการขึ้นดอกเบี้ยครั้งแรกในรอบ 7 ปี จากการประชุมรวมทั้งหมด 57 ครั้ง ซึ่งเหนือความคาดหมายของตลาด และการตัดสินใจนี้เกิดขึ้นในเวลาเพียง 1 วัน ก่อนหน้าที่ธนาคารกลางสหรัฐจะขึ้นอัตราดอกเบี้ยนโยบายอีก 0.25% เช่นกัน แต่เหตุการณ์หลังเป็นสิ่งที่ตลาดรับรู้มาระยะหนึ่งแล้ว

ท่ามกลางความกังวลเรื่องเศรษฐกิจโลกจะชะลอตัวและภาวะอันสับสนอลหม่านในตลาดการเงิน ทั้งหุ้น พันธบัตร และอัตราแลกเปลี่ยน นักลงทุนอาจสงสัยว่าอะไรเป็นเหตุปัจจัยที่ทำให้ กนง. ตัดสินใจ ขึ้นดอกเบี้ย หลังจากยืนคงที่ที่ระดับ 1.50% มาตั้งแต่ปี 2011

เบื้องต้น กนง. แสดงความเห็นว่าระบบการเงินของไทยมีความจำเป็นน้อยลงในการพึ่งพานโยบายการเงินแบบผ่อนคลายอย่างมากแบบช่วงที่ผ่านมา เพราะเศรษฐกิจขยายตัวได้ดีต่อเนื่อง และยังมีแรงส่งทั้งจากความต้องการภายในประเทศ  แม้การส่งออกไปต่างประเทศอาจชะลอจากเศรษฐกิจโลกและข้อพิพาททางการค้า เงินเฟ้อแม้จะขยับขึ้นแต่ยังอยู่ในกรอบเป้าหมาย ซึ่งการเปลี่ยนแปลงเชิงโครงสร้างเช่น  E-Commerce การแข่งขันราคา รวมทั้งพัฒนาการของเทคโนโลยี จะทำให้ต้นทุนลดลงและเงินเฟ้อเพิ่มขึ้นช้ากว่าในอดีต สภาพคล่องในระบบสูง อัตราดอกเบี้ยที่แท้จริงต่ำ ภาคเอกชนสามารถระดมทุนได้ โดยรวมแล้วภาวะการเงินอยู่ในระดับผ่อนคลาย มีเสถียรภาพ และยังเอื้อต่อการขยายตัวทางเศรษฐกิจในระยะต่อไป

อีกเหตุผลหนึ่งที่น่าสนใจคือ การขึ้นดอกเบี้ยถือเป็นการสร้างขีดความสามารถสำหรับการดำเนินนโยบายการเงินในอนาคต กล่าวคือ ขึ้นดอกเบี้ย สะสมไว้ก่อน แล้วค่อยกลับมาลดเมื่อต้องการกระตุ้นเศรษฐกิจอีกครั้ง เสมือนการสะสมกระสุนไว้ใช้ยามจำเป็น เตรียมตัวให้พร้อมรองรับความผันผวนของตลาดการเงินโลกที่นับวันจะรุนแรงและซับซ้อนขึ้น นอกจากนี้ การขยับดอกเบี้ยขึ้นยังช่วยลดความเสี่ยงของการสะสมความเปราะบางในระบบ โดยเฉพาะจากพฤติกรรมแสวงหาผลตอบแทนสูงขึ้น ในภาวะที่ดอกเบี้ยต่ำเป็นเวลานาน ซึ่งนำไปสู่การประเมินความเสี่ยงต่ำกว่าที่ควร และการลงทุนในโครงการที่มีความเป็นไปได้ต่ำ
<h2>คำถามถัดไปคือ ธนาคารพาณิชย์จำเป็นต้องขึ้นดอกเบี้ยสินเชื่อตามดอกเบี้ยนโยบายของ กนง.หรือไม่?</h2>
ธนาคารพาณิชย์ไม่จำเป็นต้องขึ้นดอกเบี้ยทั้งในฝั่งเงินฝากและเงินกู้ แม้ กนง. ขึ้นดอกเบี้ยไปแล้ว หรือมีแผนจะปรับดอกเบี้ยขึ้นอีกในอนาคต แต่ธนาคารจะประเมินจากสภาพคล่องในระบบมากกว่า ซึ่งปัจจุบันสภาพคล่องในระบบยังสูง ต่างจากอดีตที่ธนาคารมักขึ้นดอกเบี้ยในเวลาใกล้เคียงกับการปรับขึ้นดอกเบี้ยนโยบายของ กนง. โดยเฉพาะช่วงที่สภาพคล่องตึงตัว และหากความเร็วของการปล่อยสินเชื่อเพิ่มยังไม่สูงมากนัก ธนาคารก็ไม่จำเป็นต้องเร่งขึ้นดอกเบี้ย เพราะต้นทุนการกู้ยืมที่สูงขึ้นจะมาพร้อมภาระหนี้ที่พอกพูน ส่งผลกระทบโดยตรงต่อลูกค้ารายย่อยอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ อย่างไรก็ตาม ธนาคารบางแห่งอาจพิจารณาทยอยปรับดอกเบี้ยในบางผลิตภัณฑ์ เช่น เงินฝากประจำพิเศษ หรือเงินกู้บ้านและกู้รถที่มีระยะเวลาค่อนข้างยาว เป็นต้น

ศูนย์วิจัยกสิกรไทย มองว่า กนง. มีโอกาสจะปรับขึ้นดอกเบี้ยนโยบายอีกเพียงครั้งเดียวในช่วงปี 2019 และให้ความน่าจะปรับขึ้นในเดือนธันวาคม 2019 มากที่สุด เพราะเป็นช่วงที่น่าจะพอประเมินทิศทางเศรษฐกิจและตลาดการเงินภายหลังการเลือกตั้งในเดือนกุมภาพันธ์ได้ รวมทั้งดูว่าการขึ้นดอกเบี้ยครั้งนี้ส่งผลต่อความเชื่อมั่นของผู้บริโภคในระดับใด และภาคเศรษฐกิจที่สำคัญสามารถปรับตัวได้หรือไม่

แน่นอนว่าทิศทางดอกเบี้ยเริ่มเข้าสู่แนวโน้มขาขึ้นอีกครั้ง อุตสาหกรรมที่คาดว่าจะได้รับผลกระทบมากที่สุดคงหนีไม่พ้น ธุรกิจลีสซิ่งและเช่าซื้อ เพราะรายได้หลักมาจากดอกเบี้ยการปล่อยสินเชื่อ ซึ่งมีวิธีคิดแบบอัตราคงที่ ขณะที่ต้นทุนมาจากการกู้ยืมสถาบันการเงินที่มีดอกเบี้ยแบบลอยตัว ส่วนธุรกิจอสังหาริมทรัพย์รายใหญ่และกลางไม่น่าได้รับผลกระทบมากนัก เพราะผู้ประกอบการยังมีทางเลือกในการหาแหล่งเงินทุนอื่น ขณะที่กลุ่มธนาคารอาจได้รับผลกระทบทางบวกหากอัตราดอกเบี้ยสุทธิ หรือ Net Interest Margin (NIM) กว้างขึ้น ทำให้รายได้เพิ่มขึ้นนั่นเอง

จะเห็นได้ว่าการตัดสินใจของ กนง. ครั้งนี้ เป็นทั้งเกราะป้องกันความเสี่ยงของความร้อนแรงทางเศรษฐกิจ และการเตรียมเครื่องมือรับความเปราะบางที่อาจเกิดขึ้นในอนาคต ดังนั้น นักลงทุนควรติดตามตัวเลขเศรษฐกิจสำคัญๆ ทั้งของไทยและโลกอย่างใกล้ชิด เพื่อวางแผนการลงทุนอย่างรัดกุมในปี 2019

&nbsp;

ทำไมไทยปรับขึ้น "ดอกเบี้ย" ? ในเมื่อเศรษฐกิจโลกชะลอ ตลาดหุ้นผันผวน

ในช่วง 9 เดือนแรกของปี 2018 ตลาดหุ้นสหรัฐฯ ถือว่าเป็นตลาดหุ้นที่โดดเด่นให้ผลตอบแทนบวกสูงสุดท่ามกลางตลาดหุ้นภูมิภาคอื่นที่ปรับตัวลงกันถ้วนหน้า แต่ในเดือนตุลาคมเพียง เดือนเดียว หุ้นสหรัฐฯ กลับลำ ร่วงลงหนัก นำโดยดัชนี NASDAQ -10.5% และ S&amp;P500 -5.4% ส่งผลให้ดัชนีที่ใช้วัดความเสี่ยงอย่าง VIX เด้งขึ้นแตะระดับ 23.3% จากระดับ 11.6% ในเดือนกันยายน นักวิเคราะห์หลายสำนักเริ่มออกมาทำนายว่าเศรษฐกิจสหรัฐฯ ได้มาถึงโค้งสุดท้ายของ Late Cycle เรียบร้อยแล้ว

สวนทางกับมุมมองของ Private Banker บางค่ายเช่น Lombard Odier ที่ยืนยันว่ายังไม่เห็นสัญญาณบ่งชี้ถึงจุดสิ้นสุดของการขยายตัวของเศรษฐกิจ แต่กลับมองว่านักลงทุนกำลังเผชิญหรือเข้าสู่ยุคของ “ความผันผวนสูง” ที่จะสร้างความปั่นป่วนต่อตลาดทุน และเพียงกำลังเริ่มเข้าสู่ระยะสุดท้ายของวัฎจักรเศรษฐกิจเท่านั้น โดย 4 ปัจจัยที่นักลงทุนต้องเฝ้าระวัง และเป็นบ่อเกิดแห่งความผันผวนระลอกใหม่มีดังนี้
<ol>
 	<li>อัตราดอกเบี้ยสหรัฐฯ ที่แพงขึ้น การขึ้นดอกเบี้ยของธนาคารกลางสหรัฐ หรือ FED ส่งผลให้ส่วนต่างผลตอบแทนของพันธบัตรรัฐบาลอายุ 2 ปี และ 10 ปีลดลงต่อเนื่อง และจะส่งสัญญาณเศรษฐกิจถดถอยเมื่อส่วนต่างติดลบ ล่าสุดส่วนต่างอยู่ที่ 1% ในขณะที่อัตราดอกเบี้ยที่แท้จริงสหรัฐฯ (อัตราดอกเบี้ยที่หักลบด้วยเงินเฟ้อ) ก็กลับมาแตะระดับราวๆ 0% หลังจากอยู่ในแดนลบมาตั้งแต่วิกฤตเศรษฐกิจปี 2008 นั่นหมายถึง ต้นทุนการกู้ยืมในสกุลดอลลาร์สหรัฐฯ ที่แพงขึ้นนั่นเอง และ ตลาดอาจจะช็อคได้เมื่อดอกเบี้ยที่แท้จริงพุ่งขึ้นอย่างเร็วและแรงอย่างไรก็ตาม Lombard Odier ยังเชื่อว่าดอกเบี้ยที่แท้จริงจะไม่ปรับสูงขึ้นจากระดับปัจจุบันอย่างมีนัยสำคัญ เนื่องจากแรงเทขายของตลาดหุ้นรอบล่าสุดสะท้อนความตื่นตระหนกของนักลงทุนทั่วโลก ซึ่ง FED คงไม่สามารถมองข้ามได้ และต้องระมัดระวังมากขึ้นในการสื่อสารในอนาคต</li>
 	<li>ทิศทางเศรษฐกิจโลกเริ่มอ่อนแรงลง ตัวเลขเศรษฐกิจโดยรวมถือว่าผ่านจุดสูงสุดไปในต้นปีที่ผ่านมา ไม่ว่าจะเป็นตัวเลขการจ้างงานนอกภาคการเกษตร หรือ เงินเฟ้อทั่วไป ดังนั้น ด้วยเลขฐานที่สูงในปีก่อนหน้า ตัวเลขการเติบโตของเศรษฐกิจในปี 2019 ก็จะชะลอตัวลง แต่มองว่าจะยังไม่หดตัวลงจนถึงระดับที่ต้องกังวล อย่างน้อยก็ในช่วงครึ่งปีแรก 2019 เหตุผลหลักที่ส่งผลลบต่อมุมมองเศรษฐกิจโลกคงหนีไม่พ้นข้อพิพาททางการค้าระหว่างสหรัฐฯและจีน รวมถึงนโยบายการเงินของสหรัฐฯที่เข้มงวด ทำให้ดอลลาร์สหรัฐฯแข็งค่าขึ้น ซึ่งก่อนหน้านี้นักวิเคราะห์มองว่าจะส่งผลกระทบโดยตรงต่อจีนจำกัดแต่ล่าสุด ประมาณการการเติบโตของกำไรของบริษัทจดทะเบียนจีนเริ่มชะลอลง เนื่องจากผลกระทบทางอ้อมจากเงินทุนไหลออก และบรรยากาศการลงทุนเริ่มกดดันหนักหน่วงขึ้น รัฐบาลจีนจำเป็นต้องเข้ามาพยุง และรักษาเสถียรภาพของเศรษฐกิจจีนอย่างเร่งด่วน</li>
 	<li>แนวโน้มผลประกอบการของบริษัทจดทะเบียน แม้ว่าผลประกอบการไตรมาส 3 จะแข็งแกร่ง นำโดยบริษัทสหรัฐฯ ที่กำไรสุทธิโดยรวมสูงกว่าคาดการณ์ของนักวิเคราะห์ถึง 4.3% แต่ตลาดหุ้นกลับเผชิญกับแรงเทขายหนัก ขัดกับปัจจัยพื้นฐานที่ดูดี เพราะ ตลาดให้ความสำคัญกับความไม่แน่นอนด้านนโยบายของหลายๆประเทศในระยะสั้นมากกว่า ประกอบกับในช่วงประกาศผลประกอบการที่โดยปกติแรงหนุนจากปริมาณการซื้อคืนหุ้นของบริษัทจะอ่อนแรงลง อย่างไรก็ดี ผลกำไรสุทธิที่แข็งแกร่งของบริษัทสหรัฐฯ ในปี 2018 มาจากนโยบายการลดภาษีนิติบุคคลของ ประธานาธิบดีทรัมป์ที่มีผลบังคับใช้ปลายปี 2017 เป็นหลัก ซึ่งในอนาคต ผลบวกของการลดภาษีนั้นจะเริ่มหายไป</li>
 	<li>ความกังวลต่องบประมาณอิตาลี แม้ว่าเป็นเพียงปัญหาเฉพาะประเทศ แต่นักลงทุนกลับให้น้ำหนักและจับตามองประเด็นนี้ ไม่ใช่เพราะมองว่าปัญหางบประมาณอิตาลีปี 2019 ระหว่างรัฐบาลผสมใหม่อิตาลี และคณะกรรมาธิการยุโรปจะตกลงกันไม่ได้ เพราะ ท่าทีการเจรจาของทั้งสองฝ่ายมีแนวโน้มที่จะประนีประนอมในเร็ววันนี้ แต่ที่น่าจับตามองคืออัตราดอกเบี้ยอิตาลีที่พุ่งสูงขึ้นอย่างรวดเร็ว สะท้อนถึงเสถียรภาพทางการเงินอิตาลีที่แย่ลง เนื่องจากต้นทุนที่สูงขึ้นหมายถึงภาระหนี้ที่หนักขึ้นนั่นเอง</li>
</ol>
ในสภาวการณ์นี้ นักลงทุนยังคงควรเน้นกลยุทธ์การกระจายความเสี่ยง โดยยังไม่ถึงกับจะต้องปรับพอร์ตการลงทุนเข้าสู่โหมดสินทรัพย์ปลอดภัย หรือหันไปถือเงินสด เนื่องจากปัจจัยพื้นฐานทางเศรษฐกิจ และผลประกอบการของบริษัทยังไม่ได้บ่งชี้ว่าจะเข้าสู่ภาวะถดถอยในเร็ววันนี้ ในระหว่างที่รอความชัดเจนด้านนโยบายจากผู้นำในหลายประเทศ

สิ่งที่นักลงทุนทำได้ คือ ลดความเสี่ยงโดยรวมของพอร์ตลงบ้าง เช่น การปรับลดการลงทุนในหุ้นในกลุ่มหรือหุ้นจากภูมิภาคที่มีความผันผวนสูง เช่น หุ้นในกลุ่มประเทศเกิดใหม่ และเพิ่มสัดส่วนการลงทุนในกลยุทธ์การลงทุนแบบไม่พึ่งพิงสภาวะตลาด เช่น กลยุทธ์ Long/Short (เลือกซื้อหุ้นที่เป็น outperformer และขายหุ้นที่เป็น underperformer เพื่อกินส่วนต่าง) ที่สามารถสร้างผลตอบแทนทั้งในช่วงตลาดขาขึ้นและขาลง รวมถึงผลิตภัณฑ์การลงทุนที่มีเงื่อนไขคุ้มครองเงินต้น ก็จะทำให้สามารถลดความกังวลใจจากความผันผวนของตลาดทุนลงได้

4 ปัจจัยเฝ้าระวัง ช่วงตลาดทุนผันผวน

<h2>ผ่านไปไม่ทันไรก็เข้าสู่ไตรมาสสุดท้ายของปี 2018 กันแล้ว นับเป็น 8 เดือนที่เหนือความคาดหมาย บ่อยครั้งที่นักลงทุนได้เห็นราคาสินทรัพย์ต่างๆ ปรับขึ้นลงวันละ 2-3% ทำให้กังวลในทิศทางตลาดที่ยากจะคาดการณ์ หลังจากเกือบหนึ่งทศวรรษที่ทุกคนต่างได้รับผลตอบแทนที่ดีมากจากสินทรัพย์เสี่ยงหลักทั้งหุ้นและหุ้นกู้ ด้วยกรอบความผันผวนที่ต่ำเป็นประวัติการณ์ แต่เมื่อมองไปข้างหน้า เส้นทางการลงทุนอาจไม่สวยงามเช่นอดีต นักเศรษฐศาสตร์หลายสำนักต่างระบุว่ายักษ์ใหญ่อย่างสหรัฐฯ กำลังจะเข้าสู่วงจรเศรษฐกิจที่เป็น Late Cycle และอาจเดินทางสู่ช่วงชะลอตัวตามด้วยภาวะถดถอยในที่สุด จึงเป็นเวลาที่นักลงทุนควรปรับพอร์ตรองรับภาวะใหม่ที่ความผันผวนจะกระโดดสูงขึ้น ฉบับนี้เราจึงขอแนะ 6 เคล็ด (ไม่) ลับสำหรับนักลงทุน ดังนี้</h2>
<h2>1. ทำใจกับผลตอบแทนที่ลดลง</h2>
หลังวิกฤตปี 2008 ประเทศมหาอำนาจต่างออกมาตรการการเงินและการคลัง ทั้งลดดอกเบี้ย อัดฉีดเงินเข้าระบบ รวมทั้งขยายโครงการลงทุนภาครัฐ ฉุดเศรษฐกิจโลกที่ตกต่ำให้ค่อยๆ ฟื้นขึ้น ด้วยภาวะเงินเฟ้อต่ำและสภาพคล่องสูงมากเป็นเวลานาน ทำให้ราคาสินทรัพย์เสี่ยง เช่น หุ้น พุ่งขึ้นได้ต่อเนื่อง สะท้อนในผลตอบแทนของหุ้นโลกที่เฉลี่ยได้ถึง 15.1% ต่อปี ในช่วงมีนาคม 2009 ถึงสิ้นปี 2017 แต่ในช่วง 8 เดือนแรกของปี 2018 หุ้นโลกกลับให้ผลตอบแทนเพียง 4.2% และกระจุกตัวเฉพาะหุ้นสหรัฐฯ ดังนั้น ใน Late Cycle ที่ดอกเบี้ยและเงินเฟ้อต่างขยับขึ้น สภาพคล่องลดลง รวมกับเศรษฐกิจเติบโตไม่สูงเช่นอดีต นักลงทุนควรลดความคาดหวังผลตอบแทนในสินทรัพย์ต่างๆ ลง
<h2>2. เตรียมรับมือกับความผันผวนที่สูงขึ้น  </h2>
หนึ่งข้อสังเกตในปี 2017 คือความผันผวนหรือความเสี่ยงในตลาดการเงินต่ำมาก ยกตัวอย่าง ดัชนี VIX ที่วัดความเสี่ยงตลาดหุ้นสหรัฐฯ ลดลงเหลือเพียง 11% ทั้งๆ ที่ตั้งแต่ปี 2008 ค่าเฉลี่ยของดัชนี VIX อยู่ในกรอบ 15 -20% โดยช่วง 20 ปี ที่ผ่านมาถึงปี 2016 ดัชนี VIX ปิดต่ำกว่า 10% เพียง 4 ครั้ง แต่ในปี 2017 กลับปิดต่ำกว่า 10% ถึง 52 ครั้ง สำหรับปีนี้ ดัชนี VIX ปรับขึ้นเป็น 15% โดยเฉลี่ย และมีแนวโน้มสูงขึ้น จากความไม่แน่นอนทางนโยบายของประธานาธิบดีทรัมป์
<h2>3. ความสัมพันธ์ระหว่างราคาสินทรัพย์มีแนวโน้มลดลง</h2>
เป็นที่เข้าใจกันว่าราคาหุ้นและพันธบัตรมักเคลื่อนไหวในทิศทางตรงข้ามหรืออย่างน้อยจะไม่ตามกัน (ค่าสหสัมพันธ์ติดลบหรือบวกน้อยๆ) ทำให้การจัดพอร์ตโดยผสมผสานทั้งหุ้นและพันธบัตรช่วยลดความผันผวนได้ และในระยะหลังเราเห็นสินทรัพย์เคลื่อนไหวในทางเดียวกันในอัตราที่น้อยกว่าอดีต โดยค่าเฉลี่ยค่าสหสัมพันธ์ระหว่างพันธบัตรสหรัฐฯ และหุ้นสหรัฐฯ ลดลงจาก 0.33 ในช่วงปี 1976-2009 เป็น 0.25 ช่วงปี 2009-2016 ก่อนจะลดเหลือ 0.01 ในปี 2017 นับว่าเป็นข่าวดีสำหรับนักลงทุนเพราะตอกย้ำประโยชน์ของการกระจายความเสี่ยงด้วยการผสมผสานสินทรัพย์ที่ผลตอบแทนสัมพันธ์กันน้อยๆ และช่วยลดความเสียหายจากแรงขายหนักๆ ของสินทรัพย์หนึ่งๆ ในบางขณะ
<h2>4. สร้างพอร์ตตามกรอบความเสี่ยงและมีความยืดหยุ่นในการลงทุน</h2>
แม้การปรับพอร์ตลงทุนให้สอดคล้องกับวงจรเศรษฐกิจเป็นสิ่งสำคัญ แต่เพราะตลาดยากที่จะคาดการณ์ ดังนั้นนักลงทุนควรลดความเสี่ยงโดยการควบคุมความเสี่ยง ไม่ว่าความเสี่ยงนั้นจะเป็นความเสี่ยงด้านการลงทุนที่เกิดจากการประเมินมูลค่าสินทรัพย์ ความผันผวนจากการขึ้นดอกเบี้ยของ Fed หรือความเสี่ยงด้านการเมืองและการเคลื่อนย้ายเงินทุน ทางเลือกที่ง่ายกว่าคือการสร้างพอร์ตตามกรอบความเสี่ยง และปล่อยให้กลไกวัดความเสี่ยงปรับพอร์ตลงทุน
<h2>5. หายใจลึกๆ และตั้งสติ</h2>
เมื่อเข้าสู่โค้งสุดท้ายของตลาดกระทิง ความผันผวนจะเพิ่มขึ้นขณะที่ผลตอบแทนแผ่วลง แม้การลงทุนเชิงรุก (Active) ที่ใช้กลยุทธ์คัดสรรหุ้นเลือกลงทุนมีโอกาสให้ผลตอบแทนส่วนเกินหรือ Alpha ดีกว่าการลงทุนเชิงรับตามดัชนี (Passive) อย่างไรก็ตามจะมีช่วงที่ราคาหุ้นตกซึ่งนักลงทุนต้องหายใจลึกๆ และตั้งสติ
<h2>6. ใช้กลยุทธ์และเครื่องมือการลงทุนที่มีประสิทธิภาพ</h2>
นักลงทุนควรหากลยุทธ์และเครื่องมือการลงทุนที่มีประสิทธิภาพมากขึ้น เช่นเปลี่ยนจากกลยุทธ์แบบดั้งเดิมเป็น Risk Based และเปลี่ยนจากการลงทุนหุ้นตามขนาดเป็น Smart Beta หรือ Factor Investing ที่เน้นพื้นฐาน โดยเลือกกลยุทธ์และเครื่องมือเหล่านี้หลังจากกำหนดผลตอบแทนคาดหวังและกรอบความเสี่ยงได้แล้ว
นักลงทุนก็ต้องจับตาดูต่อไปในอีก 4 เดือนข้างหน้า ว่าปีนี้จะมีสินทรัพย์ใดบ้างที่ชนะเงินเฟ้อ

โค้งสุดท้ายของการลงทุนปี 2018

<h2>ในที่สุดธนาคารกลางยุโรป หรือ ECB ก็พิจารณากำหนดเวลาเริ่มคุมเข้มนโยบายการเงินตามหลังสหรัฐฯ ด้วยการประกาศจะยุติมาตรการเข้าซื้อพันธบัตร (Asset Purchase Program : APP) ภายในสิ้นปีนี้ แต่จะคงอัตราดอกเบี้ยนโยบายไว้เท่าเดิมอย่างน้อยจนถึงกลางปีหน้า</h2>
เป็นที่ทราบกันดีว่า ECB ตั้งเป้าอัตราเงินเฟ้อที่ 2% ซึ่งตัวเลขล่าสุดอยู่ที่ 1.9% หลักๆ มาจากการปรับเพิ่มขึ้นของราคาน้ำมัน ทำให้ราคาสินค้าแพงขึ้น ดังนั้นอัตราเงินเฟ้อนี้อาจไม่มีเสถียรภาพเท่าไหร่นักจึงเป็นเหตุผลหนึ่งที่การประชุม ECB ล่าสุดมีมติคงดอกเบี้ยนโยบาย (Refinance) ไว้ที่ 0% ซึ่งเป็นระดับต่ำสุดเป็นประวัติการณ์ พร้อมกับคงดอกเบี้ยเงินฝากที่ธนาคารพาณิชย์ฝากไว้กับ ECB ที่ -0.40% และคงดอกเบี้ยเงินกู้ที่ 0.25%

แม้ตลาดจะผิดหวังกับตัวเลขเศรษฐกิจของยูโรโซนในไตรมาสแรก แต่ ECB ยังเชื่อว่าเศรษฐกิจยูโรโซนอยู่ในเกณฑ์ที่ดีและจะผลักดันเงินเฟ้อให้ถึงเป้าหมายได้ จึงเริ่มส่งสัญญาณแรก ด้วยการประกาศจะหยุดซื้อพันธบัตร แต่ยังตรึงดอกเบี้ยนโยบาย อย่างไรก็ตาม ตลาดไม่ได้ตีความถึงการคุมเข้มนโยบายทางการเงินมากนัก เพราะในเวลาเดียวกันธนาคารกลางสหรัฐฯ (Fed) ได้ปรับเพิ่มจำนวนครั้งของการขึ้นดอกเบี้ย ในปีนี้จาก 3 เป็น 4 ครั้ง ทำให้นักลงทุนมองว่า ECB ยังผ่อนคลายมากกว่า สะท้อนในส่วนต่างอัตราดอกเบี้ยคาดการณ์ระหว่าง Fed และ ECB ที่กว้างขึ้นอย่างต่อเนื่อง

อีกด้านหนึ่ง ดูเหมือน ECB ยังไม่มั่นใจกับเศรษฐกิจของตนมากนัก และได้ปรับลดคาดการณ์การเติบโตทางเศรษฐกิจของยูโรโซนในปี 2018 ลงจาก 2.4% เป็น 2.1% ส่วนเป้าหมายปี 2019 และ 2020 ยังคงเท่าเดิมที่ 1.9% และ 1.7% ตามลำดับ และถ้าเจาะเศรษฐกิจของประเทศสำคัญ ณ ปัจจุบัน ยังชี้ถึงการชะลอตัว โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเศรษฐกิจหลักอย่างเยอรมนี พิจารณาได้จาก การลดลงของยอดส่งออกเดือนเมษายน และดัชนีความเชื่อมั่นทางเศรษฐกิจ สอดคล้องกับที่สถาบันเยอรมนีเพื่อการวิจัยเศรษฐกิจ (DIW) ออกมาเตือนว่าเศรษฐกิจเยอรมันกำลังถูกปกคลุมไปด้วยเมฆหมอก ทั้งนี้ DIW ได้ปรับลดคาดการณ์การขยายตัวทางเศรษฐกิจของเยอรมนีลงจาก 2.2% เป็น 1.9% ในปี 2018 และจาก 2.4% เหลือเพียง 1.7% ในปี 2019

เศรษฐกิจยูโรโซนยังต้องเผชิญกับปัญหาต่างๆ อาทิ ผลทางอ้อมจากนโยบายกีดกันทางการค้าสหรัฐฯ-จีน ที่ล่าสุด ปธน.ทรัมป์ ได้เรียกเก็บภาษีสินค้านำเข้าหลายอย่างจากจีน และจีนโต้กลับอย่างทันควัน ในมูลค่าที่เท่ากัน นอกจากนี้ ยังมีมาตรการภาษีทางตรงระหว่างสหรัฐฯ-ยุโรป อีกทั้งตลาดยังกังวลกับความเสี่ยงการเมืองในอิตาลี รวมทั้งการขาดดุลการคลัง ที่จะกระทบความเชื่อมั่นของนักลงทุนเพิ่มเติมอีกด้วย การแยกตัวออกจากสหภาพยุโรปของสหราชอาณาจักร (Brexit) ที่จะส่งผลกระทบต่อการค้าและการลงทุนของทั้งสองฝ่าย

แม้มีการกำหนดกรอบระยะเวลาของการคุมเข้ม แต่การดำเนินนโยบายทางการเงินของ ECB ยังคงมีความยืดหยุ่นและปรับเปลี่ยนได้ สะท้อนจากถ้อยแถลงที่ว่า ECB จะยังคงดูทิศทางของข้อมูลทางเศรษฐกิจในระยะต่อไป อย่างใกล้ชิดเพื่อประกอบการตัดสินใจเรื่องวันเวลาที่จะหยุดซื้อพันธบัตรจริงๆ รวมทั้งปรับขึ้นดอกเบี้ยนโยบายด้วย โดยหากแนวโน้มเงินเฟ้อค่อยๆ เพิ่มขึ้น จนอยู่ในระดับเหมาะสมกับเป้าหมาย ECB จะตัดสินใจขึ้นดอกเบี้ย แต่หากทิศทางเงินเฟ้อและการฟื้นตัวของเศรษฐกิจไม่ยั่งยืนเพียงพอ ECB อาจยังไม่สามารถเริ่มมาตรการคุมเข้มใดๆ ได้เลย

เพื่อลดผลกระทบจากเศรษฐกิจมหภาคระหว่างประเทศที่ยังไม่แน่นอน สำหรับการลงทุนในยุโรป นักลงทุนควรให้ความสนใจไปที่หุ้นบริษัทขนาดกลางหรือขนาดเล็ก ซึ่งพึ่งพาการบริโภคภายในประเทศมากกว่าหุ้นบริษัทขนาดใหญ่ที่มักพึ่งพิงรายได้จากการค้าระหว่างประเทศ อย่างไรก็ตาม การทยอยลดลงของปริมาณเงินในระบบจากการลดการอัดฉีดผ่านการซื้อพันธบัตร และการทยอยปรับขึ้นดอกเบี้ยที่จะเกิดขึ้น อาจกดดันราคาสินทรัพย์ที่เคยปรับขึ้นด้วยสภาพคล่องล้นระบบจนมีราคาสูงกว่าปัจจัยพื้นฐาน ให้ลดลงสู่ระดับปกติ

การปรับฐานของราคาหุ้น พันธบัตร และหุ้นกู้ จึงเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงได้ยาก และอาจเกิดขึ้นในเวลาอันใกล้ เพื่อลดความเสี่ยงดังกล่าว นักลงทุนควรลงทุนผ่านทีมผู้จัดการกองทุนที่มีความเชี่ยวชาญและติดตามตลาดอย่างใกล้ชิด เพื่อทำหน้าที่คัดสรรหุ้นตามปัจจัยพื้นฐาน เลือกลงทุนในระดับราคาเหมาะสมในช่วงการปรับฐานราคาที่กำลังเกิดขึ้น เพื่อใช้เป็นโอกาสในการลงทุนในภาวะที่เศรษฐกิจโลกยังเติบโตได้ดี ทั่วถึง ต้นทุนการเงินต่ำ และธุรกิจยังสร้างกำไรได้แข็งแรงและต่อเนื่อง

ทางแยกที่ท้าทายของเศรษฐกิจยุโรป

<h2>ย่างเข้าสู่ปีที่ 10 ของการฟื้นตัวทางเศรษฐกิจสหรัฐ หลังจากวิกฤติในปี 2008 ซึ่งถือเป็นวงจรเศรษฐกิจที่ยาวนานเป็นอันดับ 2 ในประวัติศาสตร์ หลังจากวงจรในช่วงปี 1991-2001 ที่กินเวลายาวนานถึง 10 ปี</h2>
โดยปกติ วงจรเศรษฐกิจจะถูกแบ่งเป็น 4 ช่วงเวลา คือ ช่วงวิกฤติ ฟื้นตัว ร้อนแรง และชะลอตัว แต่ปรากฏว่าในระยะหลัง นักเศรษฐศาสตร์ได้ให้นิยามเพิ่มเติมของช่วงรอยต่อระหว่างช่วงฟื้นตัวและร้อนแรงเหมือนในช่วงระหว่างปี 2016-2017 ว่าเป็นช่วงทอง หรือ Goldilocks Economy คือช่วงที่ภาวะเศรษฐกิจเติบโตสม่ำเสมอ ไม่ร้อนแรงจนเกิดเป็นภาวะเงินเฟ้อ และไม่เชื่องช้าจนเกิดภาวะถดถอย

อย่างไรก็ตามเมื่อเข้าสู่ปี 2018 เพียงไม่นาน ความกังวลจากแนวโน้มการเพิ่มขึ้นของอัตราเงินเฟ้อ ความขัดแย้งทางการเมืองทั้งในและระหว่างประเทศ รวมทั้งการตอบโต้ด้วยมาตรการกีดกันการค้า ที่อาจนำมาซึ่งต้นทุนสินค้าที่สูงขึ้นและเป็นตัวเร่งเงินเฟ้อ ที่อาจเป็นเหตุของการสิ้นสุดของวงจรเศรษฐกิจครั้งนี้ สร้างความปั่นป่วนให้ตลาดหุ้น ซึ่งสะท้อนได้ดีจากการเพิ่มขึ้นของดัชนี VIX ที่เป็นตัวแทนความผันผวนของตลาดหุ้นสหรัฐ จากที่เคยแตะระดับต่ำสุดนับแต่วิกฤติปี 2008 ที่ 9% ในปี 2017 กลับกระชากขึ้นอย่างฉับพลันมาแตะระดับสูงกว่า 37% เมื่อต้นเดือนกุมภาพันธ์

นักวิเคราะห์ส่วนใหญ่ต่างเห็นพ้องว่าการเติบโตทางเศรษฐกิจแบบ Goldilocks นี้อาจสิ้นสุดในอีกไม่ช้า นั่นหมายถึงเศรษฐกิจกำลังเข้าสู่ช่วงการขยายตัวช่วงสุดท้ายหรือ Late-cycle ซึ่งมีลักษณะทั่วไปคือเศรษฐกิจเติบโตในอัตราที่ชะลอลงจากช่วงก่อนหน้า อัตราเงินเฟ้อและดอกเบี้ยยังอยู่ในแนวโน้มขาขึ้น ราคาหุ้นสูงขึ้น และเส้นอัตราผลตอบแทนพันธบัตรแบนราบ (Flattening yield curve) เพราะดอกเบี้ยระยะสั้นเพิ่มขึ้นในอัตราเร่งกว่าระยะยาว

ยังคงเป็นประเด็นถกเถียงว่าเศรษฐกิจสหรัฐ อยู่ระยะแรกหรือปลาย Late-cycle และภาวะกระทิงของตลาดหุ้นจะจบลงปีนี้หรือยังจะวิ่งต่อได้อีก 1 หรือ 2 ปี แม้บทเรียนจากอดีตบอกว่าภาวะถดถอยมักมาแบบไม่ทันตั้งตัว แต่หนึ่งในสัญญาณเตือนภัยที่พอใช้ได้ คือเมื่อดอกเบี้ยระยะสั้นสูงกว่ายาว เส้นอัตราผลตอบแทนพันธบัตรมีลักษณะเป็น Inverted yield curve คือเส้นที่ลาดลงจากซ้ายไปขวา เพราะอัตราดอกเบี้ยระยะยาวต่ำกว่าสั้น บ่งชี้ถึงคาดการณ์ว่าในอนาคตการขับเคลื่อนกิจกรรมทางเศรษฐกิจจะลดน้อยลง ส่งผลให้ความต้องการใช้เงินลดลง อัตราเงินเฟ้อและดอกเบี้ยต่ำลง นั่นคือเศรษฐกิจจะยิ่งชะลอตัวตกต่ำลงเรื่อยๆ และอาจเข้าสู่ภาวะถดถอยในที่สุด

ภาพรวมปัจจุบัน เศรษฐกิจสหรัฐ มีเสถียรภาพจากการขยายตัวสม่ำเสมอ อัตราการว่างงานและระดับดอกเบี้ยต่ำ ราคาสินทรัพย์ เช่น หุ้นและอสังหาริมทรัพย์ ยังเพิ่มขึ้น เส้นอัตราผลตอบแทนยังไม่เป็น Inverted yield curve (แต่ก็มีความลาดชันต่ำ หรืออัตราดอกเบี้ยระยะยาวสูงกว่าสั้นไม่มาก)

อย่างไรก็ตาม มี 3 ปัจจัยเสี่ยง ที่อาจทำให้วงจรครั้งนี้สิ้นสุดเร็วกว่าคาด ประเด็นแรกคือความอ่อนแอในภาคธุรกิจ เพราะที่ผ่านมาภาวะถดถอยมักเกิดหลังช่วงที่ธุรกิจเร่งขยายกิจการจนกระแสเงินสดติดลบ และเมื่อเศรษฐกิจเริ่มชะลอ กำไรจะลดลง ซ้ำเติมสถานการณ์ที่บริษัทขาดแคลนเงินสด จึงเป็นจุดเปลี่ยนให้ธุรกิจขาดทุนและขาดสภาพคล่อง ลดการจ้างงาน ฉุดรั้งการบริโภค และผลักให้เศรษฐกิจโดยรวมตกต่ำ

ณ จุดนี้ เรื่องนี้ยังไม่น่าเป็นกังวลมาก เพราะภาคธุรกิจสหรัฐ มีกระแสเงินสดเป็นบวกและฐานะการเงินแข็งแกร่ง ประเด็นที่สองคือภาวะเงินเฟ้อซึ่งเป็นผลจากการขยายตัวทางเศรษฐกิจในช่วงก่อนหน้า ซึ่งเรื่องนี้ธนาคารกลางสหรัฐมองว่าอัตราเงินเฟ้อจะเพิ่มขึ้นอีกในระยะ 1-2 ปี ข้างหน้า ท้าทายการดำเนินนโยบายทางการเงิน เพราะต้องหาจุดพอดีของระดับและช่วงเวลาในการขึ้นดอกเบี้ย

หากธนาคารกลางดำเนินนโยบายทางการเงินผิดพลาด เช่น ปรับดอกเบี้ยขึ้นเร็วหรือแรงเกินไป ภาวะถดถอยในระยะอันใกล้คงยากที่จะหลีกเลี่ยง ประเด็นสุดท้ายคือการเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจอย่างรุนแรงจากเหตุที่ไม่สามารถคาดการณ์ได้ หากเกิดขึ้นจะส่งผลกระทบหนักต่อความต้องการบริโภคสินค้าและปริมาณทรัพยากร เช่น สงครามโลก สงครามการค้า และความขัดแย้งในแหล่งพลังงาน เป็นต้น

สิ่งที่เลี่ยงได้ยากใน Late-cycle คือความเสี่ยงทั้งในภาคเศรษฐกิจที่แท้จริงและความผันผวนของราคาสินทรัพย์ในตลาดการเงิน เพราะเป็นจุดเปลี่ยนครั้งสำคัญ จากทิศทางนโยบายการเงินและการคลังในเชิงสนับสนุนสภาพคล่องและการฟื้นตัวเพื่อให้เศรษฐกิจเติบโตอย่างแข็งแรง สู่การลดมาตรการพิเศษเพื่อให้ฟันเฟืองทางเศรษฐกิจเป็นไปตามกลไกตลาด และเพิ่มความเข้มงวดเชิงนโยบายเพื่อลดความร้อนแรงของเศรษฐกิจและฟองสบู่ในราคาหุ้นและอสังหาริมทรัพย์ หากจุดใดจุดหนึ่งผิดพลาด ไม่ว่าจะเร็วหรือช้าเกินไป มากหรือน้อยเกินไป ย่อมผลักให้เศรษฐกิจในช่วง Late-cycle เดินเข้าสู่ภาวะถดถอยเร็วขึ้น

สหรัฐฯ กับการเดินทางในโค้งสุดท้ายของวงจรเศรษฐกิจ (Late-Cycle)

<h2>หลังจากเกิดแรงเทขายในสินทรัพย์ทุกประเภททั่วโลก หรือ Global Market Sell-off เมื่อต้นเดือนกุมภาพันธ์ที่ผ่านมา ไม่ว่าจะเป็นราคาหุ้น พันธบัตร หรือน้ำมัน ล้วนติดลบกันถ้วนหน้า ในช่วงสั้นๆ ที่มาพร้อมกับการพุ่งขึ้นของอัตราผลตอบแทนพันธบัตรรัฐบาลสหรัฐฯ อายุ 10 ปี ไปที่จุดสูงสุดในรอบหลายปีเข้าใกล้ 3% และความผันผวนของตลาดหุ้นสหรัฐฯ ที่วัดด้วยดัชนี VIX (Volatility Index) วิ่งขึ้นแตะระดับ 34% จากค่าเฉลี่ยปีที่แล้วที่อยู่เพียง 11%</h2>
ในช่วงเวลาเดียวกัน ตลาดหุ้นหลักๆ ในภูมิภาคเอเชีย เช่น ดัชนี Nikkei 225 ของหุ้นญี่ปุ่นร่วงลงกว่า 8% และดัชนี HSCEI ของหุ้นจีนในตลาดฮ่องกง ดิ่งลงกว่า 12% ในขณะที่ดัชนี MSCI Europe ตลาดหุ้นยุโรปกลับลดลงเพียงประมาณ 5% ด้วยพื้นฐานเศรษฐกิจที่กำลังส่งสัญญาณฟื้นตัวอย่างแข็งแกร่งและกำไรของบริษัทจดทะเบียนที่ยังขยายตัว ช่วยประคองให้นักลงทุนที่ถือหุ้นยุโรปไว้ไม่บาดเจ็บมาก

ความกังวลของนักลงทุนที่จับตาหุ้นยุโรปคงหนีไม่พ้นเรื่องความไม่แน่นอนทางการเมืองและการแข็งค่าของเงินยูโร ซึ่งประเด็นความเสี่ยงจากการเปลี่ยนแปลงทางการเมืองที่จะกระทบเสถียรภาพการอยู่ร่วมกันของสหภาพยุโรปดูจะไม่น่าเป็นห่วงสำหรับปีนี้ แต่แนวโน้มการแข็งค่าของเงินยูโรน่าดูจะต่อเนื่อง โดยในเวลาเพียง 8 สัปดาห์ตั้งแต่ต้นปี เงินยูโรแข็งค่าไปแล้วกว่า 1.9% เทียบกับดอลลาร์สหรัฐฯ

ดังนั้น นักลงทุนควรแสวงหากลยุทธ์ที่จะได้ประโยชน์จากการฟื้นและขยายตัวของเศรษฐกิจยุโรป ขณะเดียวกันก็ลดผลกระทบจากแรงกดดันของค่าเงิน โดยหลีกเลี่ยงหุ้นกลุ่มส่งออกที่พึ่งพารายได้จากต่างประเทศซึ่งส่วนใหญ่เป็นหุ้นของบริษัทขนาดใหญ่และหันมาโฟกัสที่หุ้นของบริษัทขนาดเล็ก (Small Cap หรือ Small Market Capitalization คือบริษัทที่มีมูลค่าตลาดระหว่าง 300-2,000 ล้านเหรียญสหรัฐ หรือ ประมาณ 9,000-66,000 ล้านบาท) เพราะรายได้และกำไรไม่ขึ้นกับการค้าต่างประเทศที่มักจะเสียเปรียบเมื่อเงินยูโรแข็งค่า

นอกจากนี้ธุรกิจของบริษัทขนาดเล็กมักเน้นไปที่การบริโภคในประเทศซึ่งจะได้รับอานิสงส์โดยตรงจากกำลังซื้อที่เพิ่มขึ้นทั้งจากเศรษฐกิจที่เติบโตดีและค่าเงินที่แข็งค่า โดยในสภาวะที่เศรษฐกิจฟื้นตัวต่อเนื่องได้ดี กำไรของบริษัทขนาดเล็กจะขยายตัวอย่างก้าวกระโดด นอกจากนี้ อีกหนึ่งเสน่ห์ของหุ้นของบริษัทยุโรปขนาดเล็กคือ โอกาสการควบรวมกิจการ เพราะบริษัทขนาดเล็กมักเป็นเป้าหมายของบริษัทขนาดใหญ่ที่แสวงหา Know-How หรือเทคโนโลยีใหม่ๆ อยู่เสมอ และส่วนใหญ่การเข้าครอบครองหรือควบรวมกิจการมักมีการจ่ายราคาที่สูงกว่ามูลค่าที่แท้จริง ณ ปัจจุบัน ส่งผลให้ราคาหุ้นบริษัทเป้าหมายสูงขึ้น

นอกจากนี้หุ้นของบริษัทขนาดเล็กมักถูกมองข้ามจากนักลงทุนเพราะมีจำนวนนักวิเคราะห์คอยติดตามผลประกอบการและประเมินมูลค่าน้อยกว่าหุ้นของบริษัทขนาดใหญ่ นักลงทุนจึงขาดข้อมูลและบทวิเคราะห์ที่ดี ดังนั้น บ่อยครั้งที่ราคาตลาดของหุ้นบริษัทขนาดเล็กต่ำกว่ามูลค่าพื้นฐาน

อย่างไรก็ตาม นักลงทุนเริ่มให้ความสนใจหุ้นกลุ่มนี้มากขึ้นหลังการประกาศผลประกอบการดีติดต่อกันหลายไตรมาสและราคาหุ้นกลุ่มบริษัทขนาดเล็กปรับสูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ โดยจากสถิติในรอบ 5 ปี หุ้นของบริษัทขนาดเล็กในยุโรป (MSCI Europe Small Cap Index) สร้างผลตอบแทนสูงกว่าหุ้นของบริษัทขนาดใหญ่ในยุโรป  (MSCI Europe Index) ได้ถึง 44% จะเห็นได้ว่าการยึดติดกับการลงทุนในหุ้นขนาดใหญ่หรือชื่อบริษัทที่คุ้นเคยอาจไม่ตอบโจทย์การลงทุนในสภาวะเศรษฐกิจที่เปลี่ยนไป

ด้านปัจจัยพื้นฐาน แม้ราคาจะปรับขึ้นแต่กำไรก็ปรับขึ้นตามเช่นกัน การคาดการณ์อัตราการเติบโตของกำไรหุ้นบริษัทยุโรปขนาดเล็ก (MSCI Europe Small Cap Index) ยังอยู่ในระดับสูงเมื่อเทียบกับหุ้นบริษัทยุโรปขนาดใหญ่ (MSCI Europe Index) และจากการรวบรวมผลการคาดการณ์พบว่านักวิเคราะห์ส่วนใหญ่คาดว่ากำไรหุ้นบริษัทขนาดเล็กจะเพิ่มขึ้นโดยเฉลี่ย 13-15% ต่อปี ในปี 2018 และ 2019 เทียบกับ 7-8% สำหรับหุ้นบริษัทขนาดใหญ่ (ที่มา Bloomberg) ดังนั้น หุ้นบริษัทยุโรปขนาดเล็กจึงเป็นอีกหนึ่งทางเลือกของการลงทุนที่ไม่ควรมองข้าม โดยควรเลือกลงทุนผ่านกองทุนรวมที่มีทีมงานมืออาชีพคอยคัดสรรบริษัท ติดตามมูลค่าหุ้น ควบคุมความเสี่ยง และปรับพอร์ตอย่างสม่ำเสมอ เพื่อสร้างผลตอบแทนให้เพิกพูนในระยะยาว

News

Forbes lists

World

Leaderboard

Commentaries

Forbes life

Events