<h2>"เราจะปฏิรูปภาษีดีหรือไม่" คำถามนี้เป็นจุดตั้งต้นสำคัญที่ทุกระบบเศรษฐกิจต่างสงสัย หากย้อนกลับไปสมัยประธานาธิบดีโรนัลด์ เรแกน ณ เวลานั้น ทฤษฎีเศรษฐศาสตร์ด้านอุปทานมีอิทธิพลต่อการดำเนินนโยบายทางเศรษฐกิจของสหรัฐฯ เป็นอย่างมาก โดยประธานาธิบดีเรแกนแต่งตั้งนายอาร์เธอร์ ลาฟเฟิล เจ้าของทฤษฎีเส้นลาฟเฟิล (Laffer curve) เป็นที่ปรึกษาด้านนโยบายเศรษฐกิจ และดำเนินนโยบายลดภาษีเพื่อกระตุ้นเศรษฐกิจ โดยอ้างว่าจะทำให้รัฐมีรายได้เพิ่มขึ้นในที่สุด</h2>
ทฤษฎีลาฟเฟิลถูกอ้างอิงอีกครั้งในสมัยของประธานาธิบดีโดนัล ทรัมป์ ขณะที่ภาครัฐบาลสหรัฐฯ มีหนี้สินล้นพ้นตัว แต่ประธานาธิบดีทรัมป์ต้องการลดภาษีเพื่อกระตุ้นเศรษฐกิจในประเทศ โดยฝ่ายพรรคริพับลิกันหรือรัฐบาลอ้างว่าแผนการปฏิรูปภาษีนั้นจะทำให้เศรษฐกิจสหรัฐฯ เติบโตได้สูงถึง 3% จากอัตราการขยายตัวระดับศักยภาพที่ไม่ถึง 2% โดยเศรษฐกิจที่เฟื่องฟูจากการลดภาษีจะทำให้รัฐสามารถจัดเก็บรายได้ในปริมาณเพิ่มขึ้น และช่วยลดภาระหนี้สินของภาครัฐบาลจากระดับกว่า 20.6 ล้านล้านดอลลาร์สหรัฐฯ ในปัจจุบันลงได้

<img style="width: 680px; height: 641px;" src="http://forbesthailand.com/uploads/library/5f47fa89450563638c955e1895b15fcd.png" alt="" />

ในทางทฤษฎีลาฟเฟิล การเปลี่ยนแปลงอัตราภาษีอาจส่งผลต่อรายได้ภาครัฐใน 3 รูปแบบ กล่าวคือ 1) ไม่ว่ารัฐจะลดหรือเพิ่มอัตราภาษีก็จะทำให้ภาครัฐจัดเก็บรายได้ได้น้อยลง หรือนัยว่าอัตราภาษีในปัจจุบัน (t*) ทำให้รัฐมีรายได้สูงที่สุดอยู่แล้ว (เส้นสีดำในรูปที่ 1) 2) เมื่อรัฐบาลลดภาษีจะทำให้รัฐมีรายได้น้อยลง ซึ่งเป็นรูปแบบตามความเชื่อของพรรคฝ่ายค้าน หรือพรรคแดโมแครต (เส้นสีน้ำเงิน) และ 3) การลดภาษีจะทำให้รัฐมีรายได้เพิ่มขึ้นในที่สุด (เส้นสีแดงในภาพ) ซึ่งการปฏิรูปภาษีของนายประธานาธิบดีทรัมป์สะท้อนความเชื่อตามรูปแบบที่ 3 นี่เอง

<img style="width: 680px; height: 624px;" src="http://forbesthailand.com/uploads/library/7c2de3d6bdac6735582794026d9b1888.png" alt="" />

รูปแบบการใช้จ่ายของภาคเอกชนสนับสนุนความเชื่อของนายทรัมป์เช่นกัน เนื่องจากชาวอเมริกันจะใช้จ่ายเงินกว่า 93% ของรายได้เพื่อการบริโภค อีกทั้งการใช้จ่ายของภาคเอกชนชาวอเมริกันยังเคลื่อนไหวสอดคล้องกับรายได้หลังหักภาษีเป็นอย่างมาก (รูปที่ 2) โดยหากชาวอเมริกันมีรายได้เพิ่มขึ้น 10% จะมีโอกาสถึง 71% ที่ชาวอเมริกันจะเพิ่มการบริโภคของตนเอง 8% ซึ่งคล้ายคลึงกับกรณีของไทย เมื่อรัฐบาลออกมาตรการช็อปช่วยชาติเพื่อให้การใช้ชาติในช่วงสิ้นปีนำมาลดหย่อนภาษีได้ หรือมาตรการลดหย่อนภาษีจากการท่องเที่ยว ทำให้ประชาชนชาวไทยเร่งใช้จ่ายและท่องเที่ยวเช่นกัน มาตรการเหล่านี้จึงจะช่วยกระตุ้นเศรษฐกิจในประเทศได้ โดยรัฐบาลคาดว่ามาตรการภาษีดังกล่าวจะทำให้รัฐบาลมีรายได้เพิ่มขึ้นในที่สุด

<img src="http://forbesthailand.com/uploads/library/a7b476a73de8afaab1375e31d6e35435.png" alt="" />

สำนักงบประมาณสหรัฐฯ วิเคราะห์ผลกระทบของกฎหมายปฏิรูปภาษีฉบับใหม่นี้ต่อฐานะการคลังแล้ว แต่ผลการวิเคราะห์ยังไม่ครอบคลุมถึงผลกระทบต่อเศรษฐกิจในเชิงมหภาค โดยสำนักงบประมาณสหรัฐฯ ประเมินว่ากฎหมายภาษีฉบับนี้จะก่อหนี้ภาครัฐเพิ่มขึ้นอีก 1.45 พันล้านดอลลาร์สหรัฐฯ จากประมาณ 20.6 ล้านล้านดอลลาร์สหรัฐฯ มาอยู่ที่ระดับ 22.0 ล้านล้านดอลลาร์สหรัฐฯ ในอีก 10 ปีข้างหน้า และทำให้ภาครัฐขาดดุลการคลังเพิ่มขึ้นจากประมาณ 3.6% ต่อ GDP ในปี 2017 มาอยู่ที่กว่า 5.1% ของ GDP ในปี 2027

การปฏิรูปภาษีอาจไม่ได้สนับสนุนการเติบโตทางเศรษฐกิจของสหรัฐฯ หากไม่ได้ทำให้ผลิตภาพแรงงานเพิ่มขึ้น ตามแนวคิดของเจเน็ต เยลเลน ประธานธนาคารกลางสหรัฐฯ คนปัจจุบัน การเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจที่ยั่งยืนในมุมมองด้านตลาดแรงงานจำเป็นต้องเพิ่มผลิตภาพแรงงาน หากกฎหมายปฏิรูปภาษีฉบับใหม่นี้ไม่ได้สนับสนุนการศึกษาหรือเทคโนโลยีซึ่งเป็นปัจจัยสนับสนุนผลิตภาพแรงงานอาจก่อให้เกิดภาวะเงินเฟ้อทดแทน ดังนั้น ธนาคารกลางสหรัฐฯ จำอาจต้องเตรียมพร้อมนโยบายการเงินที่เข้มงวดเพื่อชะลอภาวะเงินเฟ้อต่อไป

การปฏิรูปภาษีของสหรัฐฯ กับทิศทางเศรษฐกิจสหรัฐฯ

<h2>ในปีนี้ เงินบาทแข็งค่ารวดเร็วกว่า 9% จากต้นปี ขณะที่ในช่วง 5 ปีที่ผ่านมาเงินบาทเปลี่ยนแปลงเฉลี่ยเพียง 4.4% ต่อปี สาเหตุสำคัญหนึ่ง คือ ดุลบัญชีเดินสะพัดของไทยที่เกินดุลอย่างมากในปีนี้ โดยในช่วง 10 เดือนที่ผ่านมาของปีนี้ ไทยเกินดุลบัญชีเดินสะพัดถึง 3.9 หมื่นล้านดอลลาร์สหรัฐฯ แต่ที่น่าสังเกตคือ ในปีที่แล้ว ไทยเกินดุลบัญชีเดินสะพัดเช่นกันถึง 4.8 หมื่นล้านดอลลาร์สหรัฐฯ หรือกว่า 12 % ของ GDP แต่เงินบาทในปีที่แล้วกลับแข็งค่าขึ้นเพียง 0.7% เท่านั้น ดังนั้น ดุลบัญชีเดินสะพัดจึงอาจไม่ใช่ตัวแปรเดียวที่มีผลต่อค่าเงินบาท</h2>
ตามทฤษฎีเศรษฐศาสตร์ ดุลบัญชีเดินสะพัดที่เกินดุลจะมีผลให้เงินบาทแข็งค่า เนื่องจากมีเม็ดเงินที่ไหลเข้าไทยในภาคเศรษฐกิจจริงมากกว่าไหลออก และในทางกลับกัน ดุลบัญชีเดินสะพัดขาดดุลจะส่งผลให้เงินบาทอ่อนค่า แต่ข้อมูลเชิงประจักษ์ของไทยกลับไม่ได้สอดคล้องกับทฤษฎีทุกช่วงเวลา ที่เห็นได้อย่างชัดเจน คือ ช่วงปี 2010-2013 (หมายเลข 1 ในภาพที่ 1) บัญชีเดินสะพัดของไทยเกินดุลลดลงอย่างต่อเนื่องและเข้าสู่ภาวะขาดดุลในที่สุด ซึ่งตามทฤษฎี เงินบาทควรค่อยๆ อ่อนค่าลง แต่ข้อมูลกลับชี้ว่าเงินบาทมีแนวโน้มแข็งค่าอย่างต่อเนื่อง และมีเพียงช่วงปลายปี 2013 เท่านั้นที่เงินบาทอ่อนค่าตามทฤษฎี

ข้อสังเกตหนึ่ง คือ นโยบายการเงินของสหรัฐฯ มีอิทธิพลต่อเงินบาทเช่นกัน โดยในช่วงเวลานั้น สหรัฐฯ ประสบวิกฤตซับไพรม์ และธนาคารกลางของสหรัฐฯ ต้องใช้มาตรการผ่อนคลายทางการเงินเชิงปริมาณ (QE) เพื่อเพิ่มสภาพคล่องในประเทศ และมีเงินบางส่วนไหลออกจาสหรัฐฯ เข้าสู่ตลาดเกิดใหม่และไทย ทำให้เงินบาทแข็งค่าขึ้น และด้วยเศรษฐกิจโลกที่ซบเซา ทำให้การค้าขายของไทยในตลาดโลกชะลอลงและเป็นผลให้ดุลบัญชีเดินสะพัดของไทยเกินดุลลดลงด้วย

อิทธิพลของดุลบัญชีเดินสะพัดต่อเงินบาทลดลงอย่างชัดเจนในช่วง 2 ปีที่ผ่านมา (หมายเลข 2 ในภาพที่ 1) เนื่องจากไทยเกินดุลบัญชีเดินสะพัดในระดับสูงต่อเนื่องขณะที่เงินบาทกลับผันผวนขึ้นลงโดยตลอด  และหากเปรียบเทียบกับดัชนีค่าเงินดอลลาร์สหรัฐฯ (เส้นสีน้ำเงินในภาพ) จะพบว่าเงินบาทเคลื่อนไหวตามเงินดอลลาร์มาโดยตลอด โดยเฉพาะในปีนี้ ความเชื่อมั่นของนายโดนัล ทรัมป์ ที่ตกต่ำลงอย่างมาก ทำให้เงินดอลลาร์สหรัฐฯ อ่อนค่า และฉุดให้เงินบาทและเงินสกุลเอเชียส่วนใหญ่แข็งค่าขึ้นมาก (ภาพที่ 2)

<img style="width: 680px; height: 377px;" src="http://forbesthailand.com/uploads/library/70f5014f4b3539d4faacf5c568f1f95d.png" alt="" />

<img style="width: 680px; height: 436px;" src="http://forbesthailand.com/uploads/library/e2c0963e07490c589b98f67af24dd8e5.png" alt="" />

ดุลบัญชีเดินสะพัดจึงอาจไม่ได้มีผลต่อการเปลี่ยนแปลงของค่าเงินบาทโดยตรง แต่เป็นองค์ประกอบหนึ่งที่มีอิทธิพลต่อเงินทุนไหลเข้าไทยในตลาดพันธบัตร โดยประเทศที่มีดุลบัญชีเดินสะพัดเกินดุลมาก คือ ประเทศนั้นมีการออมมากกว่าการลงทุนค่อนข้างมาก สะท้อนการเติบโตทางเศรษฐกิจที่พึ่งพิงต่างชาติและเศรษฐกิจในประเทศยังเติบโตไม่เต็มที่ ทำให้อัตราเงินเฟ้อต่ำ เป็นช่องทางทำกำไรจากส่วนต่างผลตอบแทนและเงินเฟ้อที่ต่ำของนักลงทุนได้ นอกจากนี้ หากเปรียบประเทศเป็นบริษัท ประเทศที่มีดุลบัญชีเดินสะพัดเกินดุลสูงจึงเหมือนกับบริษัทที่มีเงินสดหมุนเวียนในบริษัทปริมาณมาก ทำให้มูลค่าของบริษัทในตลาดสูงกว่ามูลค่าที่แท้จริงทางบัญชี ทำให้ประเทศที่มีดุลบัญชีเดินสะพัดเกินดุลสูงเช่นไทยเป็นประเทศที่น่าลงทุนในรูปพันธบัตรด้วย

เมื่อกลับมาพิจารณาดุลบัญชีเดินสะพัดของไทยเทียบกับภูมิภาคพบว่า ไทยมีดุลบัญชีเดินสะพัดสูงเป็นอันดับต้นๆ ของเอเชียรองจากสิงคโปร์และไต้หวัน (ภาพที่ 3) ทำให้ประเทศเหล่านี้มีเม็ดเงินไหลเข้าในตลาดการเงินเป็นปริมาณมาก ซึ่งน่าจะทำให้ประเทศเหล่านี้มีค่าเงินที่แข็งค่าขึ้นมาก แต่ด้วยเงื่อนไขเรื่องนโยบายการเงินของประเทศทั้งสองที่กำหนดเป้าหมายไว้ที่อัตราแลกเปลี่ยน ไม่ใช่ที่อัตราเงินเฟ้อเช่นไทย ทำให้ค่าเงินของทั้งสองประเทศไม่ได้เปลี่ยนแปลงมากนัก ขณะที่เงินบาทกลับแข็งค่ามากและแข็งค่าที่สุดในภูมิภาค

<img style="width: 680px; height: 472px;" src="http://forbesthailand.com/uploads/library/e763acfdb94d1cbdd76354e86055e99f.png" alt="" />

อย่างไรก็ตาม ในปี 2018 คาดว่าดุลบัญชีเดินสะพัดของไทยอาจไม่ได้เกินดุลมากเท่ากับปีนี้ โดยมีสาเหตุสำคัญมาจากการนำเข้าที่คาดว่าจะเร่งตัวจากราคาน้ำมันที่ค่อยๆ ปรับตัวเพิ่มขึ้น และโครงสร้างพื้นฐานที่ไม่ได้รองรับการขยายตัวอย่างรวดเร็วของภาคการท่องเที่ยว

ราคาน้ำมันที่คาดว่าจะค่อยๆ ปรับตัวเพิ่มขึ้นจะเป็นปัจจัยทำให้บัญชีเดินสะพัดเกินดุลลดลง เนื่องจากจำเป็นต้องนำเข้าน้ำมันในราคาที่สูงขึ้น การวิเคราะห์ความอ่อนไหว (sensitivity analysis) พบว่า หากราคาน้ำมันปรับตัวเพิ่มขึ้นมาอยู่ที่ระดับ 55 ดอลลาร์สหรัฐฯ /บาร์เรลจะทำให้ดุลบัญชีเดินสะพัดที่คาดว่าจะเกินดุลกว่า 4.8 หมื่นล้านดอลลาร์สหรัฐฯ ในปีนี้ ลดลงเหลือเพียง 4.4 หมื่นล้านดอลลาร์เท่านั้น โดยสาเหตุที่คาดว่าจะราคาน้ำมันจะค่อยๆ ปรับตัวเพิ่มขึ้น คือ การลดกำลังการผลิตน้ำมันในตลาดโลกของกลุ่มโอเปก แต่ด้วยราคาน้ำมันที่เพิ่มขึ้นอาจเป็นแรงจูงใจให้สหรัฐฯ เพิ่มกำลังการผลิตเช่นกัน

<img style="width: 680px; height: 155px;" src="http://forbesthailand.com/uploads/library/bd35a86214b193662f605b2d5e1aba0d.png" alt="" />

นอกจากนี้ การใช้สนามบินของไทยที่เกินกว่าศักยภาพมานานกว่า 2 ปีอาจทำให้ไทยไม่สามารถรองรับนักท่องเที่ยวต่างชาติได้ทั้งหมดในอนาคต โดยในเวลานี้ สนามบินนานาชาติหลักของไทย 5 แห่งซึ่งรองรับการเดินทางเข้าประเทศของนักท่องเที่ยวต่างชาติประมาณ 95% ถูกใช้เกินกว่าศักยภาพ ทำให้ศักยภาพของสนามบินจำกัดจำนวนนักท่องเที่ยวหรือเม็ดเงินที่ไหลเข้าประเทศได้ อีกทั้งตั้งแต่ปี 2012 เป็นต้นมา รายได้นักท่องเที่ยวต่างชาติต่อหัวคงที่ที่ระดับ 1,500 ดอลลาร์สหรัฐฯ ต่อคนมาโดยตลอด ทำให้รายได้จากการท่องเที่ยวถูกจำกัดและเป็นปัจจัยทำให้ดุลบัญชีเดินสะพัดไม่ได้เกินดุลมากนักด้วย

<img style="width: 680px; height: 303px;" src="http://forbesthailand.com/uploads/library/a6b2300090897ae6a0ff78acc2c0ed9e.png" alt="" />

ดังนั้น แม้ว่าดุลบัญชีเดินสะพัดจะไม่ได้เป็นปัจจัยที่ทำให้เงินบาทแข็งหรืออ่อนค่าโดยตรง แต่เป็นปัจจัยสนับสนุนการตัดสินใจของนักลงทุนพันธบัตร และในปี 2018 นี้ ดุลบัญชีเดินสะพัดของไทยอาจเกินดุลลดลง ซึ่งจะช่วยให้ความน่าสนใจลงทุนของตลาดพันธบัตรไทยลดลง และเป็นเหตุให้เงินบาทไม่ได้มีปัจจัยกดดันให้แข็งค่ามากนัก

ดุลบัญชีเดินสะพัดไม่ได้ตัดสินทิศทางค่าเงินบาทเสมอไป

<h2>สหรัฐฯ ดำเนินนโยบายการเงินที่เข้มงวดมากขึ้น โดยที่ประชุมคณะกรรมการนโยบายการเงินสหรัฐฯ ครั้งล่าสุด ณ เดือนกันยายนประกาศเริ่มลดขนาดงบดุลตั้งแต่ต้นเดือนตุลาคมเป็นต้นมา แม้ว่ามาตรการดังกล่าวจะมีผลให้ปริมาณเงินดอลลาร์ทั่วโลกค่อยๆ ลดลง แต่ตลาดกลับไม่ได้ให้ความสำคัญมากนัก ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะนักลงทุนได้รับรู้ขอบข่ายการดำเนินการของมาตรการดังกล่าวมาแล้วตั้งแต่เดือนมิถุนายน อีกทั้งในช่วงแรกนี้ ขนาดการลดปริมาณเงินดอลลาร์ก็คิดเป็นเพียง 0.22% ของขนาดงบดุลเท่านั้น จึงไม่น่าจะส่งผลต่อค่าเงินดอลลาร์มากนัก</h2>
แม้ว่าตลาดยังไม่ได้ตระหนักถึงอิทธิพลของการลดขนาดงบดุลในช่วงแรก แต่มาตรการนี้ย่อมส่งผลต่อปริมาณเงินทุนเคลื่อนย้ายในตลาดการเงินโลกแน่นอน หากพิจารณาค่าสหสัมพันธ์ระหว่างขนาดงบดุลของเฟดและเงินทุนเคลื่อนย้ายในตลาดการเงินของตลาดเกิดใหม่พบว่า ขนาดงบดุลของสหรัฐฯ ที่เพิ่มขึ้นสอดคล้องกับเงินทุนไหลเข้าตลาดเกิดใหม่ถึง 96%-97% ขณะที่ขนาดงบดุลของประเทศมหาอำนาจอื่นๆ อย่างยุโรปและญี่ปุ่นมีอิทธิพลต่อเงินทุนไหลเข้าตลาดเกิดใหม่น้อยกว่า

การลดขนาดงบดุลของธนาคารกลางสหรัฐฯ (เฟด) จึงชี้ให้เห็นถึงโอกาสที่เงินทุนต่างชาติจะไหลออกจากตลาดการเงินของประเทศตลาดเกิดใหม่และตลาดไทย

<img style="width: 350px; height: 470px;" src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/4fc63d0fbeca2332f03ee4e2151cff05.png" alt="" />

&nbsp;

สิ่งที่เหนือความคาดหมายของตลาดในการประชุมครั้งนั้น คือ สัญญาณการปรับขึ้นอัตราดอกเบี้ยนโยบายอีก 1 ครั้งในปีนี้ ขณะที่ตลาดไม่คิดว่าอัตราเงินเฟ้อสหรัฐฯ (PCE) ที่ต่ำเพียง 1.4% จากอัตราเป้าหมายที่ 2.0% จะทำให้เฟดตัดสินใจขึ้นดอกเบี้ยเป็นครั้งที่ 3 ของปี อย่างไรก็ตาม มติที่ประชุมดังกล่าว ทำให้ตลาดปรับคาดการณ์โอกาสที่เฟดจะขึ้นดอกเบี้ยในเดือนธันวาคมมาอยู่ที่ประมาณ 80% สะท้อนความเชื่อมั่นของตลาดในระดับค่อนข้างสูง

ด้านตลาดล่วงหน้า นักลงทุนในปัจจุบันมองว่าอัตราดอกเบี้ยสหรัฐฯ ในอีก 1 ปีข้างหน้าจะเพิ่มขึ้นมากกว่าที่มองไว้ 1 เดือนก่อนหน้านี้หรือก่อนการประชุม แต่ที่น่าสังเกต คือ หากหักลบการปรับขึ้นดอกเบี้ยในเดือนธันวาคมจะพบว่า นักลงทุนอาจยังไม่ได้คิดถึงการปรับขึ้นดอกเบี้ยของเฟดในปีหน้าเลย เนื่องจากอัตราดอกเบี้ยสหรัฐฯในอีก 1 ปีล่วงหน้าอยู่ที่เพียง 1.58% เท่านั้น ซึ่งอาจมาจากการลดขนาดงบดุลของเฟดเป็นหลัก

<img style="width: 680px; height: 470px;" src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/37a9acccc9a93a813486e459619a9f65.png" alt="" />

สาเหตุหนึ่งที่ทำให้นักลงทุนยังไม่คิดถึงการปรับขึ้นดอกเบี้ยของเฟดอาจเป็นเพราะมีความไม่แน่นอนในองค์ประชุมนโยบายการเงินของสหรัฐฯ นอกเหนือจากประธานเฟดสาขาต่างๆ ที่จะหมุนเวียนเข้ามามีสิทธิออกเสียงในแต่ละปีแล้ว Janet Yellen ประธานเฟดคนปัจจุบันจะหมดวาระลงในเดือนกุมภาพันธ์ปีหน้า ทำให้ตำแหน่งประธานเฟดซึ่งเป็นผู้ชี้นำทิศทางนโยบายการเงินของสหรัฐฯ ว่างลง

<img style="width: 680px; height: 491px;" src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/ed67d586bb1384b38da17983fe734456.png" alt="" />

&nbsp;

ตามระเบียบการคัดเลือก ประธานาธิบดีสหรัฐฯ มีสิทธิเสนอชื่อผู้ที่เหมาะสมต่อตำแหน่งดังกล่าวเพื่อให้วุฒิสภารับรอง Donald Trump ประธานาธิบดีสหรัฐฯ ซึ่งมีท่าทีชัดเจนให้ดอกเบี้ยสหรัฐฯ อยู่ในระดับต่ำจึงอาจเลือกผู้ที่มีทัศนคติแบบเดียวกันเข้าเป็นผู้นำนโยบายการเงินสหรัฐฯ และนั่นอาจทำให้การขึ้นดอกเบี้ยสหรัฐฯ จริงในปีหน้าน้อยกว่าที่คณะกรรมการชุดปัจจุบันตั้งไว้ที่ 3 ครั้ง

ปัจจุบัน รายชื่อผู้ที่มีโอกาสรับตำแหน่งเหลืออยู่เพียง 3 ชื่อ คือ

1. Janet Yellen ประธานเฟคคนปัจจุบัน ซึ่งหาก Yellen ได้รับตำแหน่งต่อไป อาจเพิ่มความเข้มงวดของระเบียบการเงินหลังวิกฤต (Post-crisis financial rules) ซึ่ง Trump คัดค้านอย่างชัดเจน

2. John Taylor อาจารย์จาก Stanford University และเจ้าของกฎเทย์เลอร์ที่มองว่าอัตราดอกเบี้ยนโยบายสหรัฐฯ ควรจะอยู่ที่ 3.75% ในระยะยาวแทนที่จะเป็น 2.75% อย่างที่เฟดปัจจุบันมองไว้ นั่นทำให้คาดว่าหาก Taylor ได้ตำแหน่งอาจทำให้เฟดขึ้นดอกเบี้ยเร็วขึ้นอีก

3. Jerome Powell หนึ่งในสมาชิกคณะกรรมการชุดปัจจุบัน ซึ่งตลาดมองว่าทำให้เฟดชะลอการปรับขึ้นอัตราดอกเบี้ยนโยบาย

จากการให้สัมภาษณ์และท่าทีของ Trump ทำให้ตลาดตัดคู่แข่งเหลือเพียง 2 คน คือ Taylor และ Powell โดยข้อมูลจาก Predictit ชี้ว่า Jerome Powell คือคนที่มีโอกาสได้รับตำแหน่งมากที่สุด ทั้งนี้ Powell ได้รับการสนับสนุนจาก Steven Mnuchin รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลังสหรัฐฯ และคาดว่าแนวทางดำเนินนโยบายดอกเบี้ยต่ำจะทำให้มีเสียงสนับสนุนจากวุฒิสมาชิกฝั่งพรรครีพับลิกันมากที่สุด อย่างไรก็ตาม พรรคริพับลิกันมีเสียงข้างมากในวุฒิสภาเพียง 52 ต่อ 48 เสียง ทำให้ความไม่แน่นอนในการคัดเลือกผู้นำนโยบายการเงินสหรัฐฯ คนใหม่ยังมีต่อไป

ประธานเฟดคนใหม่ และทิศทางนโยบายการเงินสหรัฐฯ ที่อาจเปลี่ยนไป

<h2 class="p1">วิกฤตเศรษฐกิจและการเงินของโลกดูเหมือนจะเวียนกลับมาทุกๆ 10 ปี ย้อนกลับไปเมื่อวันที่ 19 ตุลาคม 2530 โลกเผชิญเหตุการณ์ Black Monday ที่ทำให้ดัชนีตลาดหุ้นดาวน์โจนส์ร่วงลงกว่า 22.6% ในวันเดียว 10 ปีต่อมา เดือนกรกฎาคม 2540 วิกฤตย้ายเข้ามาอยู่ในทวีปเอเชียโดยมีศูนย์กลางอยู่ที่ประเทศไทย หรือที่เรารู้จักกันดีในชื่อ วิกฤตต้มยำกุ้ง ซึ่งลุกลามไปทั่วเอเชีย และต่อมาอีก 10 ปี ในเดือนกันยายน 2551 การล่มสลายของบริษัท Lehman Brothers เป็นการจุดชนวนวิกฤติซับไพร์มในสหรัฐฯ ซึ่งแพร่ลามไปยังทวีปยุโรปก่อให้เกิดวิกฤตหนี้สาธารณะ แล้วในปี 2560 โลกจะต้องเผขิญกับวิกฤตหรือไม่ คนที่อาจจะตอบคำถามนี้ได้ดีที่สุดคงเป็น นายคิม จอง อุน และนายโดนัล ทรัมป์ ผู้นำของเกาหลีเหนือและสหรัฐฯ</h2>
นายคิม จอง อุน ผู้นำเกาหลีเหนือวัย 33 ปีเป็นที่รู้จักของประชาคมโลกมากขึ้นเรื่อยๆ จากท่าทีที่ขึงขังไม่เกรงกลัวอำนาจของสหรัฐฯ โดยตั้งแต่รับตำแหน่งผู้นำ เขาได้ทดสอบอาวุธนิวเคลียร์และขีปนาวุธมามากกว่าสมัยปู่และพ่อของเขารวมกัน  แม้ว่าองค์การสหประชาชาติจะมีมาตรการตอบโต้เกาหลีเหนือด้วยการคว่ำบาตรการค้ามาตั้งแต่ปี 2549 และล่าสุดได้ยกระดับการคว่ำบาตรไปถึงการส่งออกน้ำมันไปยังเกาหลีเหนือและการนำเข้าเครื่องนุ่งห่มจากเกาหลีเหนือของคู่ค้า แต่ดูเหมือนว่ามาตรการเหล่านี้ไม่ได้มีผลต่อเกาหลีเหนืแต่อย่างใด

การลงโทษด้วยการคว่ำบาตรเป็นการจูงใจให้ประเทศที่ถูกลงโทษเต็มใจเปลี่ยนแปลงพฤติกรรม แต่เนื่องจากความไม่เท่าเทียมทางสังคม การเมือง และเศรษฐกิจ ทำให้คนจนมักได้รับผลกระทบจากการคว่ำบาตรมากกว่ากลุ่มคนรวย หรือเรียกง่ายๆ ว่าประชาชนเดือดร้อนมากกว่าผู้นำ นี่จึงอาจเป็นสาเหตุที่กลุ่มผู้นำเกาหลีเหนือดูไม่ได้ร้อนรนต่อบทลงโทษของสหประชาชาติมากนัก นายวลาดีมีร์ ปูติน ประธานาธิบดีรัสเซียยังเคยกล่าวไว้ว่า นายคิม จอง อุน อาจยอมให้ประชาชนของเขาอดอยากจนต้องกินหญ้าต่างข้าวมากกว่าจะยอมหยุดยิ่งขีปนาวุธ อีกนัยหนึ่งอาจสรุปได้ว่า มาตรการของสหประชาชาติไม่เหมาะสมกับการปกครองระบอบเผด็จการ

ในมุมมองของตลาด เราอาจให้ส่วนต่าง TED มาเป็นมาตรวัดความกังวลต่อตลาดที่มีต่อสถานการณ์เหล่านี้ได้ ส่วนต่าง TED คือ ส่วนต่างระหว่างอัตราดอกเบี้ยกู้ยืมระหว่างธนาคารและอัตราผลตอบแทนพันธบัตรรัฐบาลระยะสั้น หากส่วนต่างปรับขึ้นแสดงว่า โอกาสที่ธนาคารจะผิดนัดชำระหนี้ระยะสั้นมีมากขึ้น เรียกง่ายๆ ว่าความเสี่ยงสูงขึ้นนั่นเอง เมื่อพิจารณาส่วนต่าง TED ของเกาหลีใต้และญี่ปุ่นที่ปรับเพิ่มขึ้นในช่วงเดือนสิงหาคม-กันยายนที่ผ่านมา ทำให้พบว่าความขัดแย้งระหว่างสหรัฐฯ และเกาหลีเหนือส่งผลกระทบต่อประเทศข้างเคียงอย่างเกาหลีใต้และญี่ปุ่นด้วยเช่นกัน

ส่วนต่าง TED ของเกาหลีใต้

<img style="width: 680px; height: 388px;" src="http://forbesthailand.com/uploads/library/f1a37d80b7439bd3d9d9116bc2768f6f.png" alt="" />
Source: Bloomberg, CEIC, Reuters Eikon, KBank

ส่วนต่าง TED ของญี่ปุ่น
<img src="http://forbesthailand.com/uploads/library/7c2adb4bae46c981112b084f07026b89.png" alt="" />
Source: Bloomberg, CEIC, Reuters Eikon, KBank

แม้ว่านักวิเคราะห์หลายฝ่ายจะมองว่าโอกาสที่จะเกิดสงครามระหว่างสหรัฐฯ และเกาหลีเหนือมีน้อย แต่ทุกวันนี้ เกาหลีเหนือได้แสดงแสนยานุภาพทั้งการทดสอบวิถีการยิงขีปนาวุธ และทดสอบอาวุธนิวเคลียร์ แต่สิ่งที่เรายังไม่ได้เห็นคือการทดสอบวิถีการยิงและขีปนาวุธพร้อมกัน ซึ่งอาจเป็นอาวุธที่เกาหลีเหนือเก็บไว้เพื่อตอบโต้สหรัฐฯ หากสถานการณ์ตึงเครียดมากขึ้นก็เป็นได้ แต่สำหรับนักลงทุนแล้ว คงไม่จำเป็นต้องรอให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยทุกๆ 10 ปี เพราะเพียงแค่วิวาทะระหว่างผู้นำทั้งสองฝ่ายและการทดสอบขีปนาวุธของเกาหลีเหนือเพียงเท่านี้ ก็ทำให้นักลงทุนทิ้งสินทรัพย์เสี่ยงและเข้าถือเงินกู้ของประเทศที่มีดอกเบี้ยต่ำหรือความเสี่ยงต่ำอย่างเงินเยนและทองคำแล้ว

เกาหลีเหนือ-สหรัฐฯ หรือวิกฤตจะซ้ำรอย

<h2>ในปีนี้ เราเห็นค่าเงินบาทแข็งค่าขึ้นอย่างต่อเนื่องเมื่อเทียบกับดอลลาร์สหรัฐฯ ซึ่งต่างจากมุมมองในช่วงต้นปีที่เราคาดจะเห็นเงินบาทค่อยๆ อ่อนค่าลงเมื่อเทียบกับดอลลาร์สหรัฐฯ โดยในตอนนี้ ค่าเงินบาทแข็งค่าขึ้นจากต้นปีกว่า 7.5% ซึ่งถือเป็นระดับที่แข็งค่าขึ้นมากที่สุดในภูมิภาคเอเชีย ดังนั้น เราจึงจะแกะรอยที่มาของเงินบาทที่แข็งค่าในช่วงที่ผ่านมา พร้อมทั้งวิเคราะห์ทิศทางค่าเงินบาทต่อดอลลาร์สหรัฐฯ ในระยะต่อไป</h2>
อัตราการเปลี่ยนแปลงของค่าเงินสกุลอื่นๆ เทียบกับต้นปี
<img style="width: 680px; height: 390px;" src="http://forbesthailand.com/uploads/library/cb3603cf2895c2a4d7ba04d521eb27e3.png" alt="" />
ที่มา Bloomberg, CEIC, Reuters Eikon, และธนาคารกสิกรไทย

การเคลื่อนไหวของดัชนีค่าเงินดอลลาร์สหรัฐฯ

<figure><img style="width: 680px; height: 368px;" src="http://forbesthailand.com/uploads/library/55ba2ef0059bd716bded187593c48d88.png" alt="" width="680" height="368" /><figcaption> ที่มา Bloomberg, CEIC, Reuters Eikon, และธนาคารกสิกรไทย</figcaption></figure>

&nbsp;

เมื่อค่าเงินบาทนั้นแลกเปลี่ยนกับดอลลาร์ การติดตามความเคลื่อนไหวของค่าเงินบาท เราจึงจำเป็นต้องติดตามการเคลื่อนไหวของเงินดอลลาร์สหรัฐฯ ควบคู่กันไปด้วย เช่นในปีนี้ ดัชนีเงินดอลลาร์สหรัฐฯ ที่ปรับตัวลดลงนั้นมีอิทธิพลต่อเงินบาทที่แข็งค่าขึ้นอย่างมาก โดยดัชนีเงินดอลลาร์สหรัฐฯ ปรับตัวลงถึง 9.6% เมื่อเทียบกับต้นปี ซึ่งต่างจากภาพในช่วงที่ปลายปีที่แล้ว เงินดอลลาร์สหรัฐฯ แข็งค่าขึ้นอย่างรวดเร็วหลังจากนายโดนัล ทรัมป์ชนะการเลือกตั้ง เพราะนายทรัมป์ได้ให้สัญญาในช่วงหาเสียงว่าจะมีมาตรการกระตุ้นเศรษฐกิจสหรัฐฯ จำนวนมาก ทำให้นักลงทุนคาดหวังว่าเศรษฐกิจสหรัฐฯ ในปีนี้จะเฟื่องฟูอย่างมาก

แต่เมื่อเวลาล่วงเลยมาจนเกือบจะถึงไตรมาสสุดท้ายของปี นายทรัมป์กลับยังไม่สามารถออกนโยบายกระตุ้นเศรษฐกิจเป็นชิ้นเป็นมันให้กับชาวอเมริกันได้เลย ทำให้นักลงทุนต่างผิดหวังต่อสหรัฐฯ ประกอบกับความไม่มั่นคงของรัฐบาลทรัมป์ที่เริ่มชัดเจนขึ้น นับตั้งแต่คณะทำงานระดับสูงในรัฐบาลพากันลาออก และสภาสูงสหรัฐฯ ยังตรวจสอบความสัมพันธ์ของนายทรัมป์กับรัสเซีย สถานการณ์การเมืองที่ไม่มั่นคงนี่เองยังส่งผลกระทบให้ธนาคารกลางสหรัฐฯ ที่แนวโน้มชะลอการปรับขึ้นอัตราดอกเบี้ยนโยบายอีกด้วย ปัจจัยเหล่านี้ทำให้เงินดอลลาร์ปรับอ่อนค่าลง และทำให้เงินบาทแข็งค่าขึ้นเมื่อเทียบกับดอลลาร์สหรัฐฯ

นอกจากปัจจัยของสหรัฐฯ แล้ว ปัจจัยในประเทศก็มีส่วนสำคัญที่กดดันเงินบาทด้วย นับตั้งแต่ต้นปี อัตราเงินเฟ้อไทยเฉลี่ยอยู่ในระดับที่ค่อนข้างต่ำเพียง 0.6%YoY เท่านั้น และถือเป็นระดับที่ต่ำที่สุดในภูมิภาค ซึ่งทำให้ผลตอบแทนจากการลงทุนหักลบกับค่าของเงินที่ลดลงหรือเงินเฟ้อแล้วของไทยนั้นอยู่ในระดับสูง จูงใจให้นักลงทุนต่างชาตินำเงินมาลงทุนในไทย โดยเราจะเห็นปริมาณเงินทุนต่างชาติไหลเข้าสู่ตลาดพันธบัตรไทยมากถึง 1.96 แสนล้านบาท ความต้องการเงินบาทที่เพิ่มขึ้นอย่างมากนี้จึงทำให้เงินบาทแข็งค่าขึ้นเมื่อเทียบกับดอลลาร์สหรัฐฯ

ในปีนี้ เราคงได้ยินว่าเศรษฐกิจไทยเติบโตได้อย่างดี นำโดยการส่งออกและการท่องเที่ยวจากต่างประเทศ ปัจจัยนี้แม้ว่าจะเป็นเรื่องน่ายินดี แต่ในอีกแง่หนึ่งนั้นก็เป็นปัจจัยกดดันเงินบาทด้วยเช่นกัน เนื่องจากการส่งออกและการท่องเที่ยวที่เติบโต 8.2% และ 4.4% ในช่วง 7 เดือนแรกของปี ทำให้ไทยมีรายได้ในรูปเงินตราต่างประเทศเพิ่มขึ้น ทำให้ดุลบัญชีเดินสะพัดของเราเกินดุลมากขึ้น หรือเรียกง่ายๆ ว่ามีเงินตราต่างประเทศที่ต้องการแลกกลับมาเป็นเงินบาทมากขึ้น
อัตราเงินเฟ้อเฉลี่ยในช่วง 7 เดือนแรกของปี 2017
<img style="width: 680px; height: 374px;" src="http://forbesthailand.com/uploads/library/4366413fbb2526f625fa818d58bf73fe.png" alt="" />
ที่มา Bloomberg, CEIC, Reuters Eikon, และธนาคารกสิกรไทย

มูลค่าการซื้อสุทธิของนักลงทุนต่างขาติในตลาดพันธบัตรไทย

<figure><img style="width: 680px; height: 386px;" src="http://forbesthailand.com/uploads/library/f62830c4c76ee8f428f731ff9dc08ec9.png" alt="" width="680" height="386" /><figcaption> ที่มา Bloomberg, CEIC, Reuters Eikon, และธนาคารกสิกรไทย</figcaption></figure>

การส่งออกสนับสนุนการเกินดุลของดุลบัญชีเดินสะพัด
<img style="width: 680px; height: 363px;" src="http://forbesthailand.com/uploads/library/e7948716687ae8da489d3fdd5c27b45e.png" alt="" />

<figure><img style="width: 680px; height: 388px;" src="http://forbesthailand.com/uploads/library/4dbcdc2542dd85c4095a2f54027fce4f.png" alt="" width="680" height="388" /><figcaption> ที่มา Bloomberg, CEIC, Reuters Eikon, และธนาคารกสิกรไทย</figcaption></figure>

ดุลบัญชีเดินสะพัดที่เกินดุลเพิ่มขึ้นกดดันเงินบาท

ถึงแม้ว่าเงินบาทในช่วงที่ผ่านมาจะอยู่ในทิศทางแข็งค่า แต่เรามองว่าในช่วงปลายปีนี้ เงินบาทมีโอกาสเปลี่ยนทิศทางกลับมาอ่อนค่าลงได้ โดยปัจจัยหลักมาจากปัจจัยของเงินดอลลาร์สหรัฐฯ ที่จะกลับมาแข็งค่าขึ้นได้อีกครั้ง หลังจากที่ธนาคารกลางสหรัฐฯ เริ่มลดขนาดสินทรัพย์ของตนเองลง โดยเริ่มจากลดขนาดสินทรัพย์เดือนละ 1 หมื่นล้านดอลลาร์สหรัฐฯ ในช่วงไตรมาสสุดท้ายของปีนี้ และจะค่อยปรับลดมากขึ้นเรื่อยๆ มาตรการดังกล่าวจะส่งผลให้สภาพคล่องของเงินดอลลาร์ในระบบเศรษฐกิจลดลง และหนุนให้เงินดอลลารสหรัฐฯ แข็งค่าขึ้น ทำให้เงินบาทในทางกลับกันอ่อนค่าลง โดยเราตั้งเป้าหมายว่าจะเห็นเงินบาทอยู่ที่ 33.50 บาทต่อดอลลาร์สหรัฐฯ ณ สิ้นปีนี้

แกะรอยที่มาของเงินบาทแข็งค่าและมุมมองในระยะต่อไป

<h2 class="p1">ในช่วงที่ผ่านมาทิศทางการเติบโตทางเศรษฐกิจโลกมีแนวโน้มที่ดีขึ้น ซึ่งตลาดก็ได้ปรับประมาณการการเติบโตทางเศรษฐกิจโลกเพิ่มขึ้นมา อย่างไรก็ตาม ถึงแม้เศรษฐกิจโลกจะดีขึ้นแต่อัตราเงินเฟ้อของโลกกลับยังคงทรงตัวอยู่ในระดับต่ำ โดยตลาดเองก็ได้มีการปรับประมาณการของอัตราเงินเฟ้อโลกลงมาที่ 3.0% จากเดิมที่ 3.2% ในปี 2017 ทั้งนี้ สาเหตุหลักที่ทำให้อัตราเงินเฟ้อโลกชะลอลง มาจากเรื่องของราคาน้ำมันโลกเป็นหลัก โดยราคาน้ำมันไม่ได้ปรับเพิ่มขึ้นมากเท่ากับที่หลายฝ่ายคาดการณ์ เนื่องจากการผลิตน้ำมันยังมีมากกว่าความต้องการ ทำให้ยังคงมีอุปทานน้ำมันส่วนเกินอยู่โดยเฉพาะจากการผลิตจากกลุ่ม non-OPEC อย่างสหรัฐฯ ที่เริ่มมีการผลิต shale oil มากขึ้น</h2>
รูปที่ 1. ประมาณการเศรษฐกิจโลก
<img style="width: 680px; height: 364px;" src="http://forbesthailand.com/uploads/library/2d1b7e0d674b641222325e85c300ee8a.png" alt="" />
Source: Bloomberg, CEIC, Reuters Eikon, KBan

รูปที่ 2. ประมาณการเงินเฟ้อโลก
<img style="width: 680px; height: 366px;" src="http://forbesthailand.com/uploads/library/41f33b82ae461052c4f7b03603fed1a3.png" alt="" />
Source: Bloomberg, CEIC, Reuters Eikon, KBank

ด้านแนวโน้มอัตราเงินเฟ้อของไทยปีนี้ก็ดูเหมือนว่าจะโน้มไปทางด้านต่ำมากขึ้นเช่นกัน อัตราเงินเฟ้อของไทยหดตัวลงติดต่อกันสองเดือนนับตั้งแต่เดือนพฤษภาคม โดยล่าสุดอัตราเงินเฟ้อทั่วไปในเดือนมิถุนายนติดลบที่ 0.05% จากเดือนพฤษภาคมที่ติดลบ 0.04% ซึ่งการปรับตัวลดลงของอัตราเงินเฟ้อเป็นผลจากฐานเปรียบเทียบที่สูงซึ่งภาวะภัยแล้งในปีก่อนผลักดันให้ราคาอาหารสดปรับตัวสูงขึ้น ขณะเดียวกันเงินเฟ้อพลังงานก็ชะลอลงตามราคาน้ำมันดิบในตลาดโลก นอกจากนี้ อัตราเงินเฟ้อพื้นฐานที่สะท้อนอุปสงค์ในประเทศยังค่อนข้างทรงตัวเฉลี่ยที่ 0.5-0.6% ซึ่งสะท้อนให้เห็นว่าการส่งผ่านต้นทุนจากราคาพลังงานที่ปรับขึ้นในช่วงต้นปีมีอย่างจำกัด ในขณะที่ความต้องการใช้จ่ายในประเทศยังไม่มีแรงส่งพอที่กระตุ้นเงินเฟ้อได้ ทั้งนี้ ปัจจัยดังกล่าวได้ส่งผลให้หลายฝ่ายมีการปรับประมาณการเงินเฟ้อไทยลงมา โดยทางธนาคารแห่งประเทศไทยได้ประเมินว่าอัตราเงินเฟ้อทั่วไปของไทยปีนี้จะอยู่ที่ 0.8% ลดลงจาก 1.2% ที่คาดไว้ก่อนหน้า ซึ่งจะส่งผลให้เงินเฟ้อของไทยไม่เข้าสู่กรอบเป้าหมายของทาง ธปท. ที่วางไว้ที่ 1-4% เป็นปีที่ 3 ติดต่อกัน

รูปที่ 3. อัตราเงินเฟ้อของไทยเทียบกับหลายกลุ่มประเทศ
<img style="width: 680px; height: 331px;" src="http://forbesthailand.com/uploads/library/1b9046cb6171f582d109c3aaf1878197.png" alt="" />
Source: Bloomberg, CEIC, Reuters Eikon, KBank  

รูปที่ 4. ประชากรและดัชนีราคาผู้ผลิตของญี่ปุ่น

<img style="width: 680px; height: 346px;" src="http://forbesthailand.com/uploads/library/8fef37f272dee9709b34021db2dab5ef.png" alt="" />
Source: Bloomberg, CEIC, Reuters Eikon, KBank

ภาวะอัตราเงินเฟ้อของไทยที่อยู่ในระดับต่ำส่งสัญญาณน่ากังวลมากขึ้น เพราะหากดูในรูป 3 อัตราเงินเฟ้อของไทยอยู่ต่ำกว่ากลุ่มประเทศเกิดใหม่ในเอเซียอยู่มากและอยู่ต่ำกว่ามาเป็นระยะหนึ่งแล้ว อีกทั้งเงินเฟ้อของไทยก็ได้ปรับตัวลดลงมาอยู่ต่ำกว่ากลุ่มประเทศพัฒนาแล้วอีกด้วย โดยหนึ่งสาเหตุสำคัญที่ทำให้อัตราเงินเฟ้อไทยอยู่ในระดับต่ำต่อเนื่องมาจากอุปสงค์ในประเทศที่ยังคงซบเซา ซึ่งหากยังไม่มีการกระตุ้นอุปสงค์ในประเทศ ประเทศไทยอาจจะต้องเจอกับปัญหาอัตราเงินเฟ้อต่ำในระยะยาวแบบญี่ปุ่นก็เป็นได้ เนื่องจากที่ไทยมีปัญหาเชิงโครงสร้างประชากรที่เริ่มเข้าสู่สังคมผู้สูงอายุ โดยจำนวนประชากรของไทยจะเข้าใกล้ระดับสูงสุดในอีก 12 ปีก่อนที่จะเริ่มลดลง

โดยในรูปที่ 4 แสดงให้เห็นว่าจำนวนประชากรของญี่ปุ่นมาอยู่ในระดับสูงสุดในปี 2008 เช่นเดียวกับดัชนีราคาผู้บริโภคซึ่งใช้วัดอัตราเงินเฟ้อ  โดยเมื่อจำนวนประชากรของญี่ปุ่นลดลง ดัชนีราคาผู้บริโภคของญี่ปุ่นก็ปรับตัวลดลงตามเช่นกัน สาเหตุหลักก็เป็นเพราะว่าไม่มีผู้บริโภคในประเทศเพียงพอที่จะมาช่วยเพิ่มอุปสงค์ในประเทศและเป็นแรงส่งต่อเงินเฟ้อได้ นอกจากนี้ ประชากรส่วนมากของญี่ปุ่นยังเป็นผู้สูงอายุ ทำให้พฤติกรรมการใช้จ่ายแตกต่างออกไปโดยเน้นที่การออมมากกว่าการใช้จ่าย

รูปที่ 5. ค่ากลางอายุของคนในประเทศเอเซีย
<img style="width: 680px; height: 331px;" src="http://forbesthailand.com/uploads/library/7f4a56350eab7f4f36d80cc15313e763.png" alt="" />
Source: Bloomberg, CEIC, Reuters Eikon, KBank   

รูปที่ 6. จีดีพีต่อหัวของประเทศเอเซีย

<img style="width: 680px; height: 336px;" src="http://forbesthailand.com/uploads/library/c5e67e1192732fd0e04ef74edcaaf5f9.png" alt="" />
Source: Bloomberg, CEIC, Reuters Eikon, KBank

อย่างไรก็ตามประเทศไทยอาจไม่เป็นเหมือนญี่ปุ่นหมดทุกอย่าง เนื่องจากญี่ปุ่นเป็นประเทศที่เข้าสู่สังคมผู้สูงอายุแต่มีรายได้ต่อหัวสูง ผิดกับไทยที่เข้าสู่สังคมผู้สูงอายุแต่รายได้ต่อหัวยังคงอยู่ในระดับต่ำ ปัจจุบันอายุเฉลี่ยของประชากรไทยอยู่ที่ 38 ปี ขณะที่จีดีพีต่อคนอยู่ที่ 210,488 บาท เมื่อเทียบกับสิงคโปร์แล้ว ประชากรสิงคโปร์มีอายุมากกว่าเรา 2 ปี แต่มีรายได้ต่อหัวสูงกว่าถึง 8.5 เท่า ขณะที่เมื่อเทียบกับมาเลเซีย ประชากรของมาเลเซียมีอายุน้อยกว่าไทย 9 ปีแต่มีรายได้ต่อหัวมากกว่าเรา 1.5 เท่า ทำให้ไทยอาจกลายเป็นสังคมผู้สูงอายุที่มีรายได้น้อยกดดันการใช้จ่ายในประเทศให้ยังคงซบเซาต่อไป

รูปที่ 7. ประชากรไทยจะมาอยู่ในระดับสูงสุดในอีก 12 ปี

<img style="width: 680px; height: 333px;" src="http://forbesthailand.com/uploads/library/24a5a6e519204ab8afc2c80321d34371.png" alt="" />
Source: Bloomberg, CEIC, Reuters Eikon, KBank   

รูปที่ 8. โดยจะมีอายุเฉลี่ยอยู่ที่ 43 ปี
<img style="width: 680px; height: 328px;" src="http://forbesthailand.com/uploads/library/21f6ce5da737074e9b0cf82e2a2bdfd3.png" alt="" />

Source: Bloomberg, CEIC, Reuters Eikon, KBank

ดังนั้นนโยบายเรื่อง Eastern Economic Corridor (EEC) และ Thailand 4.0 ควรจะเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นได้จริงเพื่อเป็นตัวกระตุ้นเศรษฐกิจและอุปสงค์ในประเทศของไทยต่อไปในระยะยาว รูป 7 และ 8 สะท้อนให้เห็นว่าประชากรไทยจะปรับขึ้นมาอยู่ที่ระดับสูงสุดภายใน 12 ปี และค่าเฉลี่ยของอายุประชากรจะขึ้นมาอยู่ที่ 43 ปี สะท้อนให้เห็นว่าประเทศไทยมีเวลาน้อยสำหรับการพัฒนาเศรษฐกิจ

ประเทศไทยกับปัญหาอัตราเงินเฟ้อที่อยู่ในระดับต่ำ

หากจำกันได้ในช่วงเดือนเมษายนที่ผ่านมาทางนายกรัฐมนตรีอังกฤษ Theresa May ได้มีการประกาศยุบสภาและให้จัดการเลือกตั้งใหม่อย่างกะทันหัน ซึ่งเธอได้กำหนดวันเลือกตั้งให้เป็นวันที่ 8 มิถุนายน โดยสาเหตุหลักที่เธออยากให้มีการเลือกตั้งใหม่ก็เพราะว่าเธอหวังว่าพรรคของเธอจะได้ที่นั่งในสภาเยอะขึ้น โดยในเดือนเมษายน หากดูคะแนนความนิยมของพรรค Conservative ของเธอเมื่อเทียบกับพรรคคู่แข่งอย่างพรรค Labour จะเห็นได้ว่า Conservative มีคะแนนความนิยมห่างกับพรรค Labour กว่า 20 percentage point ทั้งนี้ หากพรรค Conservative ได้พื้นที่ในสภามากขึ้นก็จะส่งผลให้การเจรจาข้อตกลงเรื่อง Brexit สามารถผ่านสภาของอังกฤษออกไปได้เร็วขึ้น อย่างไรก็ตามแผนของ Theresa May ในการที่จะได้พื้นที่ในสภาเพิ่มกลับไม่เป็นไปอย่างที่คาดไว้ เมื่อคะแนนความนิยมของพรรคเธอเริ่มลดลงและคะแนนความนิยมที่นำพรรค Labour ก็ค่อยๆ แคบลงมา

ผลการเลือกตั้งในวันที่ 8 มิถุนายนก็ออกมาผิดกับที่ทาง Theresa May หวังไว้ โดยพรรคของเธอกลับเสียที่นั่งในสภาให้กับพรรคคู่แข่งอย่างพรรค Labour มากขึ้น นอกจากนี้ พรรค Conservative ยังเสียเสียงส่วนมากในสภาไปเนื่องจากคะแนนที่นั่งในสภามีไม่ถึง 326 ที่ (ที่นั่งในสภาอังกฤษมีทั้งหมด 650 การที่จะได้เสียงส่วนมากจำเป็นต้องมีที่นั่งมากกว่าครึ่งหนึ่งหรือมากกว่า 325 ที่นั้นเอง) ส่งผลให้พรรค Conservative ต้องไปร่วมกับพรรคเล็กในการจัดตั้งพรรครัฐบาล หรือที่เรียกกันว่าเป็น “hung” parliament เนื่องจากไม่มีพรรคไหนได้คะแนนเสียงส่วนมากในสภาพอที่จะจัดตั้งรัฐบาลได้ โดยทาง Conservative ได้จับมือร่วมกับพรรค Democratic Unionist Party (DUP) ที่มีคะแนน 10 ที่นั่งในสภาในการจัดตั้งพรรครัฐบาล อย่างไรก็ตาม หากเราดูผลคะแนนการเลือกตั้งในครั้งนี้ เราจะเห็นได้ว่าที่นั่งในสภาของพรรค Conservative ลดลงจาก 330 ที่มาอยู่ที่เพียง 318 ที่ ขณะที่ฝั่งของ Labour มีเพิ่มขึ้นจาก 230 ที่มาอยู่ที่ 261 ทั้งนี้ เสียงในสภาของ Conservative ที่หายไปยังจะกดดันเรื่องของการเจรจาในเรื่องของ Brexit ที่เริ่มขึ้นในช่วงปลายเดือนมิถุนายนนี้

คะแนนความนิยมของแต่ละพรรคก่อนการเลือกตั้ง

<img style="width: 680px; height: 365px;" src="http://forbesthailand.com/uploads/library/fc5baec22cc641334da347a4fb66354a.png" alt="" />
Source: Bloomberg, CEIC, Reuters Eikon, KBank

ผลคะแนนการเลือกตั้งอังกฤษเดือนมิถุนายน
<img style="width: 680px; height: 365px;" src="http://forbesthailand.com/uploads/library/44782bec631c8b5911ce27c54f13e900.png" alt="" />
Source: Bloomberg, CEIC, Reuters Eikon, KBank

ประเด็นที่หน้าสนใจอีกเรื่องหนึ่งจากการเรื่องตั้งครั้งนี้คือเรื่องโอกาสการทำประชามติของทางสก็อตแลนด์ โดยเราเห็นว่าคะแนนที่นั่งของพรรค Scottish National Party (SNP) กลับลดลงจาก 54 ที่นั่งมาอยู่ที่ 35 ที่นั่งเท่านั่น ซึ่งนโยบายสำคัญของทางพรรค SNP คือการผลักดันให้มีการทำประชามติเอาสก็อตแลนด์แยกออกจากอังกฤษและสหราชอาณาจักร แต่ดูเหมือนว่าการที่คะแนนเสียงของพรรคลดลงสะท้อนให้เห็นว่าทางประชาชนส่วนมากไม่เห็นด้วยกับการทำประชามติอีกครั้ง

Theresa May ได้เปลี่ยนแนวทางในการเจรจาข้อตกลง Brexit หลังผลการเลือกตั้งออกมาผิดกับที่คาดการณ์ โดยการเลือกตั้งในครั้งนี้สะท้อนให้เห็นว่าคนกลุ่มมากอาจไม่เห็นด้วยกับแนวทางการเจรจาข้อตกลง Brexit ที่ Theresa May ต้องการให้ออกมาเป็นแบบ hard Brexit หรือโอกาสที่จะเจรจากันไม่ได้ โดยก่อนหน้านี้ Theresa May ได้กล่าวว่าทางอังกฤษพร้อมที่จะรักษาผลประโยชน์ของตัวเองโดยต้องการใช้อัตราภาษีแบบ single market กับทางอียูอยู่แต่ขณะเดียวกันก็จะขอเจรจาออกกฎเรื่องผู้อพยพเอง อีกทั้งไม่ต้องการจ่ายเงินให้กับงบประมาณของอียูเท่ากับระดับปัจจุบัน ด้านทางอียูเองก็ไม่ยอมให้ทางสหราชอาณาจักรเจรจาตามข้อตกลงที่ต้องการได้ง่ายเพราะหากยอมก็จะทำให้อีกหลายประเทศในกลุ่มสหภาพยุโรปต้องการออกจากการเป็นสมาชิกสหภาพยุโรปเช่นกัน ทำให้ท่าทีการเจรจาออกมาในเชิงของ “hard” Brexit มากขึ้น

ทั้งนี้ผลการเลือกตั้งล่าสุดที่เห็นคะแนนความนิยมของ Theresa May และพรรค Conservative ลดลงสะท้อนให้เห็นว่าประชาชนเองไม่เห็นด้วยกับท่าทีการเจรจาแบบ “hard” Brexit ซึ่งหากเราเอาการเลือกตั้งครั้งล่าสุดและการทำประชามติเรื่อง Brexit มาเทียบกับ เราจะเห็นได้ว่าเสียงส่วนมากที่เลือกโหวต Bremain หรือต้องการให้ทางสหราชอาณาจักรยังเป็นสมาชิกของยุโรปอยู่นั้นส่วนมากหันไปเลือกพรรค Labour มากขึ้น ส่งผลให้แนวทางการเจรจาของทาง Theresa May อาจต้องเปลี่ยนไปและทำให้ softer ลงมาเป็นแบบ “soft” Brexit มากกว่า

ผลการเลือกตั้งและการทำประชามติในสหราชอาณาจักร
<img style="width: 680px; height: 365px;" src="http://forbesthailand.com/uploads/library/7b58aa6a78f30c47e3f29f209907889b.png" alt="" />
Source: Bloomberg, CEIC, Reuters Eikon, KBank

เราจะเห็นได้ว่าปัจจัยเรื่องความไม่แน่นอนเรื่องการเมืองที่สหราชอาณาจักรปรับเพิ่มขึ้นและกดดันให้เงินปอนด์อ่อนค่าลงไปอย่างรวดเร็วในช่วงที่ผ่านมา โดยการที่พรรค Conservative เสียเสียงส่วนมากในสภาไปอาจส่งผลกระทบต่อการเจรจาเรื่อง Brexit ได้และทำให้การเจรจามีโอกาสที่จะล่าช้าออกไป เพราะข้อตกลงจากฝั่งสหราชอาณาจักรเองจำเป็นต้องผ่านความเห็นชอบจากทางสภาก่อน โดยการเจรจาเรื่อง Brexit ระหว่างสหราชอาณาจักรและสหภาพยุโรปนั้นเริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการเมื่อวันที่ 20 มิถุนายน โดยทั้งสองฝั่งมีเวลาในการเจรจาข้อตกลงกันราว 2 ปี ซึ่งประเด็นด้าน Brexit นี้เองจะยังคงกดดันค่าเงินปอนด์ให้อ่อนค่าลงได้

ผลการเลือกตั้งอังกฤษไม่ส่งผลดีต่อ Theresa May

<h2>คำถามสำคัญที่จะกระทบกับตลาดการเงินในปีนี้คือเรื่องการดำเนินนโยบายการเงินของเฟด ซึ่งรวมทั้งการขึ้นดอกเบี้ยนโยบายและโอกาสที่เฟดจะลดสินทรัพย์ในงบดุลลงภายในปีนี้ โดยเฟดได้มีการปรับอัตราดอกเบี้ยนโยบาย (fed funds rate) ขึ้น 25bps ไปแล้วในช่วงเดือนมีนาคม ซึ่งจาก Dot Plot เดือนมีนาคม (สะท้อนมุมมองการขึ้นดอกเบี้ยของเฟด) ชี้ให้เห็นว่าเฟดมีโอกาสที่จะปรับอัตราดอกเบี้ยขึ้นทั้งหมด 3 ครั้งทั้งปีนี้ โดยการขึ้นดอกเบี้ยอีกครั้งอาจทำได้ในการประชุมเดือนมิถุนายนนี้ หากเราดูความน่าจะเป็น เราเห็นว่าตลาดคาดมองว่าเฟดจะขึ้นดอกเบี้ยในเดือนมิถุนายนอยู่ที่ 100%</h2>
แต่คำถามใหญ่สำหรับการดำเนินนโยบายการเงินของเฟดในปีนี้คือเรื่องการลดสินทรัพย์ในงบดุลของเฟดที่ปัจจุบันมีมูลค่าราว 4.5 ล้านล้านดอลลาร์ โดยตลาดกำลังสงสัยคือเฟดจะลดสินทรัพย์ลงมาเท่าไหร่ ทำอย่างไร และทำเมื่อไหร่

ในมุมมองของเรานั้น เรื่องขนาดการลดสินทรัพย์ของเฟด ทางเฟดสาขา St. Louis, James Bullard เคยกล่าวว่าหากเฟดจะลดควรลดลงมาอยู่ที่ 2 ล้านล้านดอลลาร์ ครึ่งหนึ่งจากระดับปัจจุบัน เราจึงไปดูว่าเลข 2 ล้านล้านนี้มาจากไหน (โดยหากดูรูปที่ 1) เราจะเห็นสินทรัพย์ของเฟดซึ่งส่วนใหญ่ประกอบไปด้วยพันธบัตรรัฐบาลสหรัฐฯ และ MBS (mortgage-backed securities) ในส่วนของหนี้สินและเงินทุนนั้น (รูปที่ 2) จะเห็นได้ว่ามี 2 ส่วนสำคัญเช่นกันคือส่วนเงินหมุนเวียนในระบบ (currency in circulation) มูลค่าราว 1.6 ล้านล้านดอลลาร์ ที่เกิดจากการเข้าซื้อสินทรัพย์ไม่ว่าจะเป็นตัวพันธบัตรหรือ MBS ซึ่งก็เหมือนกับการใส่เงินเข้าไปในระบบเศรษฐกิจ และอีกส่วนคือ “reserves balance” หรือเงินที่ทางธนาคารพาณิชย์นำมาฝากไว้กับธนาคารกลางซึ่งเงินในส่วนนี้มีมูลค่าราว 2.3 ล้านล้านดอลลาร์ โดยเหมือนเป็นเงินที่ทางธนาคารพาณิชย์นำมาแช่เอาไว้กับทางธนาคารกลางและไม่ได้นำมาปล่อยต่อให้กับระบบเศรษฐกิจทำให้หากลดสินทรัพย์จริงก็อาจจะสามารถลดตัว reserve ส่วนเกินอันนี้ลงไปได้ก่อน

<img style="width: 680px; height: 731px;" src="http://forbesthailand.com/uploads/library/0d7cd2f8517184fa4d77264ea8b5a0a4.png" alt="" />
Source: Bloomberg, CEIC, Reuters Eikon, KBank

<img style="width: 680px; height: 731px;" src="http://forbesthailand.com/uploads/library/2eda1067e01ab90e56317185cdc47ad6.png" alt="" />
Source: Bloomberg, CEIC, Reuters Eikon, KBank
ในส่วนของวิธีการลดสินทรัพย์นั้น หากเฟดหยุดการเข้าซื้อสินทรัพย์ที่จะหมดอายุก่อน (หยุดการ roll-over ตัวสั้น) ก็จะมีผลเท่ากับการขึ้นอัตราดอกเบี้ยนโยบาย ซึ่งการที่เฟดจะหยุดการ roll-over ตัวสั้นและยังคงขึ้นดอกเบี้ยนโยบายอยู่จะส่งผลให้อัตราดอกเบี้ยระยะสั้นพุ่งขึ้นเร็วเกินไป ทำให้โครงสร้างอัตราดอกเบี้ยสหรัฐฯ ชันน้อยลง (เนื่องจากดอกเบี้ยระยะสั้นเพิ่มขึ้นเร็วกว่าระยะยาว) ผลกระทบที่จะตามมาคือจะทำให้ระบบธนาคารไม่อยากปล่อยกู้ เนื่องจากธนาคารมีผลกำไรจากการกู้สั้นและปล่อยยาวเป็นหลัก โดยหาก(ดูรูปที่ 3) นั้น เราจะเห็นได้ว่าราคาต่อมูลค่าทางบัญชี (price to book value) ของธนาคารสหรัฐฯ เคลื่อนไหวไปในทิศทางเดียวกันกับอัตราดอกเบี้ยระยะยาวอย่างผลตอบแทนพันธบัตรรัฐบาลสหรัฐฯ 10 ปี เนื่องจากรายได้หลักของธนาคารมาจากการปล่อยกู้ระยะยาวและ spread ระหว่างดอกเบี้ยสั้นและยาว โดยรายได้ที่มากขึ้นก็ทำให้ราคาต่อมูลค่าทางบัญชีเพิ่มขึ้นเช่นกัน

<img style="width: 680px; height: 421px;" src="http://forbesthailand.com/uploads/library/8298b0cdc01dd8648f3474a85ba1b7fb.png" alt="" />

Source: Bloomberg, CEIC, Reuters Eikon, KBank
<img style="width: 680px; height: 417px;" src="http://forbesthailand.com/uploads/library/8c43dd6f33d58efa9578cbb46aca3419.png" alt="" />
Source: Bloomberg, CEIC, Reuters Eikon, KBank

เราจึงคาดว่าวิธีที่เฟดจะลด balance sheet น่าจะเป็นการทำแบบทางธนาคารกลางญี่ปุ่นอย่างการ target yield curve (คงเส้นอัตราผลตอบแทน) เป็นต้น โดยทางธนาคารกลางญี่ปุ่นคงอัตราดอกเบี้ยระยะสั้นไว้ที่ -10bps และอัตราดอกเบี้ยระยะยาว 10ปีให้อยู่ที่ 0% ซึ่งทำให้เราคาดว่าเฟดน่าจะทำในลักษณะที่คล้ายกัน โดยอาจเป็นการลด duration ของสินทรัพย์ของเฟดลงมา

สำหรับเวลาในการลดนั้น เราคาดว่าเฟดจะยังคงมีท่าทีที่ระมัดระวังในการดำเนินการลดสินทรัพย์ในปีนี้ โดยอาจเป็นแค่การประกาศแผนและแนวทางในการลดออกมาก่อนในปีนี้เพื่อดูการตอบรับของตลาดก่อนที่จะตัดสินใจดำเนินการ ซึ่งอาจทำได้ในปีหน้า ทั้งนี้ที่เรามองว่าเฟดคงจะระมัดระวังในการลดสินทรัพย์ก็เพราะว่าเฟดได้รับบทเรียนจากตอนที่อีซีบีที่ลดสินทรัพย์ไปแล้วเมื่อปี 2012-2014 โดยทางอีซีบีลดสินทรัพย์ขณะที่เฟดยังคงทำ QE อยู่ ทำให้เงินยูโรในตลาดลดลงขณะที่ดอลลาร์เพิ่มขึ้น ผลที่ตามมาคือเงินยูโรปรับแข็งค่าขึ้นเมื่อเทียบกับดอลลาร์ และส่งผลให้อียูกลับมาเจอปัญหาเรื่องเงินฝืดอีกรอบ ซึ่งเรื่องนี้เฟดเองก็กังวลว่าการลดสินทรัพย์จะทำให้ดอลลาร์แข็งค่าจนเกินไป

<img style="width: 680px; height: 467px;" src="http://forbesthailand.com/uploads/library/6aab64155a76f9aefcd62985fda935d6.png" alt="" />
Source: Bloomberg, KBank

<img style="width: 680px; height: 464px;" src="http://forbesthailand.com/uploads/library/d7215254fb87f727a2223523c2baadff.png" alt="" />
Source: Bloomberg, KBank
โอกาสการลดสินทรัพย์ของเฟดปีนี้ จะเป็นอีกแรงส่งสำคัญที่จะดันให้ค่าเงินดอลลาร์ให้กลับมามีทิศทางแข็งค่าอีกครั้ง เนื่องจากปัจจุบันตลาดคาดหวังให้เฟดมีการขึ้นดอกเบี้ยในปีนี้ 3 ครั้งและเริ่มการลดสินทรัพย์ ซึ่งหากเฟดสามารถทำได้ตามที่ตลาดคาดหวังจะเป็นแรงบวกให้กับดอลลาร์หลังจากที่ประเด็นเรื่องการเมืองของทรัมป์เข้ามากดดันค่าเงินดอลลาร์ในช่วงที่ผ่านมา สำหรับค่าเงิน USD/THB เรามองว่าด้วยการดำเนินนโยบายการเงินที่แตกต่างกันของธนาคารแห่งประเทศไทย ซึ่งน่าจะเป็นการคงอัตราดอกเบี้ยเอาไว้ที่ 1.50% ตลอดทั้งปี ขณะที่เฟดจะยังคงปรับอัตราดอกเบี้ยเพิ่มขึ้นทำให้เรายังมองว่าบาทอาจกลับมาอ่อนค่าลงเล็กน้อยได้ในปลายปีเมื่อเทียบกับระดับปัจจุบันที่บาทแข็งค่าลงมาที่กว่า 34.10 โดยเฉพาะหากเฟดสามารถทำได้ตามที่ตลาดหวังในเรื่องการลดสินทรัพย์ในงบดุลลงในปีนี้

(Photo Credit: ภาพเปิดจาก www.federalreserve.gov)

คำถามสำคัญปีนี้คือการลดสินทรัพย์ของเฟด

<h2>การเลือกตั้งประธานาธิบดีฝรั่งเศสในรอบแรกก็ได้ผ่านไปแล้วซึ่งผลออกมาตามการคาดการณ์ของตลาด โดยเมื่อวันอาทิตย์ที่ 23 เมษายนที่ผ่านมา ได้ผู้สมัครที่มีคะแนนเยอะที่สุดสองอันดับแรกได้แก่ Emmanuel Macron, ผู้สมัครอิสระที่มีมุมมองแบบ centrist, และ Marine Le Pen, ผู้สมัครจากพรรค National Front ที่เป็นฝั่ง far-right nationalist และมีนโยบายต่อต้านผู้อพยพและสหภาพยุโรป</h2>
โดย Macron มีคะแนนโหวตราว 24% ขณะที่ Le Pen ได้คะแนนที่ 21.3% ทั้งนี้ ผู้สมัครทั้งสองจะต้องเข้าไปตัดสินในการโหวตรอบที่ 2 อีกทีในวันที 7 พฤษภาคมนี้ ซึ่งจะต้องมีผู้สมัครที่ได้คะแนนมากกว่า 50% ขึ้นไปถึงจะได้ประธานาธิบดีคนต่อไป ทั้งนี้ การเลือกตั้งครั้งนี้เป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ฝรั่งเศสที่ผู้สมัครจากพรรคหลักของฝรั่งเศสไม่ได้เป็นผู้ชนะเข้ามาสู่การเลือกรอบสอง โดยผู้สมัครจากพรรคดังอย่าง Republican, Francois Fillion มาที่ 3 ด้วยคะแนนราว 20% ด้วยผลการเลือกตั้งที่เป็นไปตามการคาดการณ์ของตลาดและสะท้อนภาพเดียวกับผลสำรวจในการเลือกตั้งรอบแรกทำให้ค่าเงินยูโรปรับแข็งค่าขึ้นเมื่อเทียบกับดอลลาร์ราว 2% หลังจากการเรื่องตั้งในรอบแรกจบลง

<img src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/ebec503b725017fe24e12a1f1b0b78d9.png" alt="" />
<img style="width: 680px; height: 456px;" src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/34931c82d943357d905a2b4217b9fcd8.png" alt="" />

ผลสำรวจการเลือกตั้งรอบสองแสดงให้เห็นว่า Emmanuel Macron น่าจะเป็นผู้ที่ชนะการเลือกตั้ง ปัจจุบันผลสำรวจการเลือกตั้งรอบที่สองแสดงให้เห็นว่า Emmanuel Macron ได้คะแนนราว 35% ขณะที่ Marine Le Pen มีอยู่ที่เพียง 15.0% ซึ่งทำให้ดูเหมือนว่าทาง Macron มีโอกาสชนะค่อนข้างมาก อย่างไรก็ตามหากดูที่ผลสำรวจก็จะเห็นได้ว่ายังมีกลุ่มคนจำนวนมากราว 20% ที่ยังไม่รู้จะเทคะแนนให้ใคร ส่งผลให้การเลือกตั้งรอบสองนี้ก็ยังเกิดความไม่แน่นอนอยู่มาก นอกจากนี้ ตลาดก็ได้มีบทเรียนสำคัญเกี่ยวกับการเชื่อผลสำรวจมาตั้งแต่ปีที่แล้ว ตั้งแต่ผลสำรวจเรื่อง Brexit ที่โพลชี้ว่าส่วนมากน่าจะเป็นการอยู่ต่อหรือ Bremain อีกทั้ง กรณีการเลือกตั้งประธานาธิบดีสหรัฐฯ ที่ Donald Trump ผลิกมาชนะ Hillary Clinton ได้ ทำให้ตลาดยังคงมีท่าทีระมัดระวังก่อนการเลือกตั้งรอบที่สองที่จะเกิดขึ้นเร็วนี้

หากถามว่าทำไมการเลือกตั้งของฝรั่งเศสมีความเสี่ยงต่อเสถียรภาพของกลุ่มยูโรโซนนั้น ก็คงเป็นเพราะท่าทีและนโยบายปิดกั้นประเทศของผู้สมัครที่ผ่านเข้ามาในรอบสองอย่าง Marine Le Pen ในฝั่งของพรรค National Front โดยหากดูนโยบายสำคัญของคุณ Le Pen จะเห็นได้ว่าต้องการเปลี่ยนฝรั่งเศสให้เข้าสู่การปิดกั้นประเทศมากขึ้น โดยหากชนะ เธอต้องการให้ฝรั่งเศสมีการทำประชามติเพื่อออกจากการเป็นสมาชิกสหภาพยุโรปและกลับมาใช้สกุลเงินของตัวเองอีกครั้ง นอกจากนี้ เธอต้องการเปลี่ยนกฏหมายผู้อพยพ และต้องการจำกัดสิทธิสังคมอย่างเช่นการศึกษาฟรีให้กับแค่เพียงคนสัญชาติฝรั่งเศสเท่านั้น โดยในช่วงที่ผ่านมากระแสชาตินิยมได้รับความนิยมมากขึ้นเรื่อยๆ ในโลก เริ่มตั้งแต่อังกฤษที่ขอออกจากการเป็นสมาชิกสหภาพยุโรป และการที่ Trump ชนะการเลือกตั้งประธานาธิบดี และก็คงจะปฏิเสธไม่ได้ว่ากระแสต่อต้านผู้อพยพในสหภาพยุโรปก็เริ่มมีมากขึ้นเรื่อยๆ เช่นกันนับตั้งแต่การที่มีผู้อพยพจำนวนมากเข้ามาอาศัยในยุโรป อย่างเช่นผู้อพยพจากซีเรีย โดยหากดูสาเหตุที่คนยุโรปไม่ชอบสหภาพยุโรป หลักๆ เป็นเพราะเรื่องนโยบายผู้อพยพ เนื่องจากมองว่าผู้อพยพเหล่านี้ได้เข้ามาแย่งงาน ซึ่งจะเห็นได้ว่าประเทศที่มีอัตราการว่างงานสูงจะเป็นประเทศที่มีการต่อต้านสหภาพยุโรปและผู้อพยพค่อนข้างมาก นอกจากนี้ การก่อการร้ายในยุโรปที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ยังเป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่ทำให้คนอยากมีการปิดประเทศมากขึ้น อย่างเช่นในฝรั่งเศสเองที่ในระยะหลังมีการก่อการร้ายเพิ่มขึ้นจำนวนมาก โดยล่าสุดก่อนการเลือกตั้ง 3 วัน ก็มีการก่อการร้ายที่ปารีสโดยกลุ่ม IS ซึ่งอาจจะเป็นการเพิ่มคะแนนเสียงให้กับกลุ่มชาตินนิยมและกลุ่มขวาจัดอย่าง Marine Le Pen ได้

<img style="width: 680px; height: 456px;" src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/a5651c9b35a113e0e416b9a32c0719f3.png" alt="" />

<img style="width: 680px; height: 456px;" src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/6ec363eb56805c82c3f579ad38236180.png" alt="" />

ความเสี่ยงในการเลือกตั้งของฝรั่งเศสยังคงมีอยู่ โดยเฉพาะหาก Marine Le Pen กลับมาชนะการเลือกตั้งในรอบ 2 เพราะจะกระทบกับเสถียรภาพของสหภาพยุโรป เนื่องจากฝรั่งเศสมีเศรษฐกิจใหญ่เป็นอันดับสองรองจากพี่ใหญ่อย่างเยอรมัน นอกจากนี้ อาจทำให้เกิดกระแสต่อต้านสหภาพยุโรปในอีกหลายๆ ประเทศและต้องการแยกตัวออกมาตาม โดยอีกประเทศหนึ่งที่มีความเสี่ยงก็คืออิตาลีซึ่งจะมีการเลือกตั้งในต้นปีหน้าและกระแสการต่อต้านสหภาพยุโรปเองก็เริ่มได้รับความนิยมมากขึ้นเรื่อยๆ โดยความเสี่ยงต่อความมั่นคงของการรวมกลุ่มสมาชิกสหภาพยุโรปที่ยังไม่แน่นอนจนกว่าการเลือกตั้งจะจบลง ทำให้เรามองว่าค่าเงินยูโรเองน่าจะยังได้รับแรงกดดันอยู่และอาจปรับอ่อนค่าลงเมื่อเทียบกับดอลลาร์ในช่วงใกล้กับการเลือกตั้งฝรั่งเศสในรอบที่สอง ทั้งนี้ หากดูความเสี่ยงของประเทศฝรั่งเศสผ่าน CDS (credit default swap) เราจะเห็นได้ว่าความเสี่ยงของฝรั่งเศสยังคงอยู่ในระดับสูง ซึ่งจะกดดันผลตอบแทนของพันธบัตรฝรั่งเศสต่อเนื่อง

<img src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/47e1ff6b31c1f045e8404201daa121e7.png" alt="" />

<img src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/f046eb6af1d76b082617b97c2fa34bc5.png" alt="" />

การเลือกตั้งประธานาธิบดีฝรั่งเศสและความเสี่ยงต่อกลุ่มยูโรโซน

<h2>หลังจากผ่านเดือนที่มีการประชุมนโยบายการเงินของธนาคารกลางหลักหลายที่ ผลการดำเนินนโยบายการเงินที่แตกต่างกันก็ยังคงมีอยู่ในเศรษฐกิจหลัก โดยทางธนาคารกลางสหรัฐฯ หรือเฟด ได้มีการปรับอัตราดอกเบี้ยนโยบายขึ้น 25bps มาที่ 0.75%-1.00% ในขณะที่ธนาคารกลางญี่ปุ่น หรือ BOJ และธนาคารกลางยุโรป หรือ ECB เลือกที่จะคงนโยบายการเงินที่ผ่อนคลายในปัจจุบันเอาไว้</h2>
ธนาคารกลางยุโรปตัดสินใจคงอัตราดอกเบี้ยนโยบายไว้เท่าเดิม โดยคงอัตราดอกเบี้ยเงินฝากไว้ที่ -0.4% และคงมติการเข้าซื้อสินทรัพย์ภายใต้โปรแกรม QE ที่ 6 หมื่นล้านยูโรต่อเดือนไปจนถึงธันวาคมปีนี้ โดยการตัดสินใจของ ECB ออกมาตามการคาดการณ์ของตลาด เนื่องจากเศรษฐกิจของยุโรปค่อยๆ ปรับตัวดีขึ้นมา ในขณะที่แรงกดดันด้านเงินฝืดเริ่มลดลงเนื่องจากราคาพลังงานที่ปรับเพิ่มขึ้น

อย่างไรก็ตาม การฟื้นตัวของเศรษฐกิจยูโรโซนก็ยังคงมีความเสี่ยงอยู่ โดยเฉพาะในภาคการเมืองของยุโรปที่จะมีการเลือกตั้งจำนวนมาก โดยการเลือกตั้งถัดไปเป็นของฝรั่งเศสในเดือนเมษายน และเยอรมันในเดือนกันยายน ทั้งนี้ การเลือกตั้งมีความเสี่ยงต่อตลาดเนื่องจากกระแสการต่อต้านสหภาพยุโรป และต่อต้านผู้อพยพมีมากขึ้น ด้วยความเสี่ยงที่ยังคงอยู่เราคาดว่าทางธนาคารกลางยุโรปจะคงนโยบายการเงินที่ผ่อนคลายในระดับปัจจุบันเอาไว้ต่อไป
อัตราเงินเฟ้อในยูโรโซน

<img style="width: 680px; height: 344px;" src="http://forbesthailand.com/uploads/library/8571991293b10c2d4b3b4440bea76c87.png" alt="" />
Source: Bloomberg, KBank

ประมาณการณ์ GDP ยุโรปจากธนาคารกลางยุโรป

<img style="width: 680px; height: 382px;" src="http://forbesthailand.com/uploads/library/ecd843a0de110d5616ccb5c1b1c92025.png" alt="" />
Source: ECB, KBank

ด้านทางธนาคารกลางญี่ปุ่นเองก็ตัดสินใจที่จะคงนโยบายการเงินไว้ที่ระดับเดิม โดยคงอัตราดอกเบี้ยนโยบายที่ -0.1% ขณะที่คงเป้าหมายอัตราดอกเบี้ยพันธบัตรรัฐบาลญี่ปุ่นอายุ 10ปี ไว้ที่ 0% ทั้งนี้ ทางธนาคารกลางญี่ปุ่นมองว่าเศรษฐกิจของญี่ปุ่นเริ่มมีการฟื้นตัวอย่างค่อยเป็นค่อยไป แต่ในส่วนของอัตราเงินเฟ้อยังอยู่ต่ำกว่าระดับเป้าหมายของธนาคารกลางอยู่ โดยธนาคารกลางญี่ปุ่นดูอัตราเงินเฟ้อที่หักผลของราคาอาหารสดเป็นหลัก ซึ่งปัจจุบันยังต่ำกว่าระดับ 2% อยู่มาก สะท้อนว่าการใช้จ่ายของญี่ปุ่นอาจยังไม่ฟื้นตัวมากนัก ทำให้ทางธนาคารกลางตัดสินใจคงดอกเบี้ยและนโยบายการเงินไว้เพื่อสนับสนุนการฟื้นตัวของเศรษฐกิจและอัตราเงินเฟ้อ

อัตราดอกเบี้ยนโยบายและค่าเงิน USD/JPY

<img style="width: 680px; height: 383px;" src="http://forbesthailand.com/uploads/library/ee3655a4e8ddbc56083a66bc21cb4a1a.png" alt="" />
Source: Bloomberg, KBank

อัตราเงินเฟ้อของญี่ปุ่นยังอยู่ในระดับต่ำ

<img style="width: 680px; height: 399px;" src="http://forbesthailand.com/uploads/library/87e72f891f730d32289937807ebd1d92.png" alt="" />
Source: Bloomberg, KBank

อย่างไรก็ดีการตัดสินใจของธนาคารกลางทั้งสองไม่ได้ส่งผลต่อตลาดมากหนัก กลับเป็นการประชุมนโยบายการเงินของเฟดที่ทำให้ตลาดกลับผันผวน โดยการประชุมนโยบายการเงินของเฟดในเดือนมีนาคม เฟดมีมติขึ้นอัตราดอกเบี้ยนโยบาย 25bps แต่ยังคงมุมมองการขึ้นดอกเบี้ยปี 2017 ที่ 3 ครั้งเหมือนเดิมทำให้ตลาดผิดหวังต่อมุมมองของเฟด กดดันให้ดอลลาร์และผลตอบแทนพันธบัตรของสหรัฐฯ ปรับลดลงรุนแรง

โดยก่อนการประชุมของเฟด ตลาดหลายฝ่ายมองว่าเฟดอาจมีมุมมองต่อการขึ้นดอกเบี้ยปีนี้ที่รุนแรงขึ้น อาจทำได้ถึง 4 ครั้ง แต่ตลาดก็ผิดหวังเมื่อเฟดยังคงส่งสัญญาณการขึ้นทั้งปีนี้ที่ 3 ครั้ง และยังคงท่าทีการขึ้นอย่างค่อยเป็นค่อยไป เรามองว่าเฟดจะขึ้นดอกเบี้ยในปีนี้อีกครั้งนึงในเดือนกันยายน เมื่อแผนการปฏิรูปภาษีของทรัมป์เริ่มดำเนินการ แต่สิ่งที่ตลาดสนใจอีกอย่างคือเรื่องการลดสินทรัพย์ของเฟดลง ซึ่งปัจจุบันเฟดมีสินทรัพย์สูงถึง 4.5 ล้านล้านดอลลาร์ โดยประธานเฟด Janet Yellen ได้ออกมาให้ความเห็นวานเฟดจะยังไม่มีการลดสินทรัพย์ในเร็วนี้ โดยจะใช้อัตราดอกเบี้ยนโยบายเป็นการสื่อสารนโยบายการเงินฟลักของเฟดต่อไป

Dot Plot เดือนมีนาคมยังคงส่งสัญญาณการขึ้นดอกเบี้ย 3 ครั้ง ในปีนี้

<img src="http://forbesthailand.com/uploads/library/c27587fe5a2311d56fcceb7ce77d4f7c.png" alt="" />
Source: Bloomberg, KBank

โอกาสการขึ้นดอกเบี้ยของเฟดในแต่ละการประชุม

<img style="width: 680px; height: 399px;" src="http://forbesthailand.com/uploads/library/360fac5e597439d4f72ee65f1336872f.png" alt="" />

Source: Bloomberg, KBank

ทั้งนี้ ผลการประชุมนโยบายการเงินของธนาคารหลักของโลกออกมามองเห็นโอกาสที่จะต้องผ่อนคลายน้อยลง ผิดกับเมื่อปีที่แล้วที่ธนาคารกลางหลายที่ผ่อนคลายนโยบายการเงินเพื่อช่วยพยุงเศรษฐกิจ ด้วยภาพอัตราเงินเฟ้อของโลกที่จะปรับเพิ่มขึ้นตามราคาพลังงาน เราจึงมองว่าแรงกดดันจากเงินฝืดในหลายประเทศจะเบาบางลง ในขณะที่เฟดเองก็จะเป็นการขึ้นอัตราดอกเบี้ยนโยบายอย่างค่อยเป็นค่อยไปผ่านการส่งสัญญาณการขึ้น 3 ครั้งทั้งปีนี้ โดยเฟดจะยังกังวลเรื่องการแข็งค่าของดอลลาร์ ซึ่งจะทำให้เฟดไม่สามารถขึ้นดอกเบี้ยอย่างรุนแรง เมื่อแรงกดดันจากเฟดน้อยลงและอัตราเงินเฟ้อปรับเพิ่มขึ้นในหลายที่ เราจึงคาดว่าธนาคารกลางต่างๆ จะคงนโยบายการเงินปีนี้รวมถึงธนาคารกลางแห่งประเทศไทยด้วยเพื่อสนับสนุนการฟื้นตัวของเศรษฐกิจ

ด้วยภาพที่หลายธนาคารกลางจะคงอัตราดอกเบี้ยนโยบายและเฟดจะค่อยๆ ปรับอัตราดอกเบี้ยขึ้น เราจึงมองว่าเส้นอัตราผลตอบแทน หรือ yield curve ของไทยในปีนี้จะมีแนวโน้ม bear steepening เนื่องจากที่อัตราผลตอบแทนพันธบัตรรัฐบาลอายุยาวจะปรับขึ้นมากกว่าอัตราผลตอบแทนพันธบัตรรัฐบาลอายุสั้น โดยอัตราผลตอบแทนพันธบัตรรัฐบาลไทยอายุยาวจะซื้อขายตามแนวโน้มในอัตราดอกเบี้ยสหรัฐฯ อย่างไรก็ตามอัตราผลตอบแทนพันธบัตรรัฐบาลไทยอายุสั้นจะไม่ปรับขึ้นมากเนื่องจากจะเคลื่อนไหวตามอัตราดอกเบี้ยนโยบายไทย  เราจึงแนะนำให้ลดน้ำหนักในพันธบัตรอายุยาวในการลงทุนในตลาดพันธบัตรไทย

เส้นอัตราผลตอบแทน หรือ yield curve ของไทย

<img style="width: 680px; height: 403px;" src="http://forbesthailand.com/uploads/library/2089800af20e7f78fbd9453525fe1af0.png" alt="" />

Source: Bloomberg, KBank

ความผันผวนที่มากขึ้นจากการดำเนินนโยบายการเงินที่แตกต่าง

<h2>ก่อนที่จะไปมองถึงแนวโน้มของเศรษฐกิจไทยในปีระกา เราขอสรุปภาพของปี 2016 ซึ่งเห็นการขยายตัวของเศรษฐกิจไทยที่ 3.2% เป็นอัตราที่เพิ่มขึ้นจากปีก่อนหน้าที่เห็นการเติบโตที่ 2.8% สำหรับปัจจัยหลักที่ขับเคลื่อนการขยายตัวยังคล้ายคลึงกับสิ่งที่เห็นในปี 2015 ได้แก่ การลงทุนของภาครัฐ และการท่องเที่ยว แต่มีประเด็นบวกเพิ่มเติมจากมาตรการกระตุ้นเศรษฐกิจภาครัฐหลายรอบที่มาช่วยหนุนการขยายตัวของการบริโภคภาคเอกชนให้ขยายตัวได้ดีขึ้น ขณะที่การส่งออกกลับมาเป็นบวกได้</h2>
<img style="width: 680px; height: 232px;" src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/e5092838b537a46560ac6338c2ebd9b4.png" alt="" />

หากประเมินเฉพาะในรายละเอียดจากสัญญา ณ ไตรมาสที่ 4 ปี 2016 เราจะพบว่าปัจจัยจากต่างประเทศมีภาพที่เป็นบวกมากขึ้น โดยเฉพาะการส่งออกไทยและการท่องเที่ยว การส่งออก (ในรูปของเงินบาท) ปรับขยายตัว 3.6% จากปีก่อนหน้า ในไตรมาสที่ 4 เทียบกับการปรับขึ้น 0.4% ในไตรมาสที่ 3 ส่งผลให้ทั้งปี 2016 การส่งออกสินค้าไทยไม่หดตัวเป็นครั้งแรกในรอบ 3 ปี ปัจจัยหลักที่สนับสนุนมาจากแรงหนุนของราคาสินค้าโภคภัณฑ์และอุปสงค์จากต่างประเทศที่ปรับตัวดีขึ้น สะท้อนจากปริมาณการส่งออกปรับเพิ่มขึ้น 1.6% และราคาส่งออกปรับเพิ่มขึ้น 2.0% โดยนอกจากมุมของการส่งออกแล้ว ในมุมของการนำเข้าก็ปรับดีขึ้นด้วยเช่นเดียวกัน สะท้อนจากมูลค่าที่เพิ่มขึ้น 6.7% จากปีก่อนหน้า และเป็นการขยายตัวครั้งแรกในรอบ 14 ไตรมาส ซึ่งพัฒนาการดังกล่าวเป็นการสะท้อนถึงแนวโน้มโน้มที่ดีในอนาคต เนื่องจากส่วนหนึ่งเป็นการนำเข้ามาเพื่อผลิตเพื่อการส่งออกในระยะต่อไป

นอกจากนี้ หากประเมินถึงประเภทสินค้าที่เห็นการส่งออกในเชิงบวก น่าจะแบ่งกลุ่มออกได้เป็น 2 กลุ่ม คือ กลุ่มที่เห็นอุปสงค์ดีขึ้น ได้แก่ รถยนต์ อิเล็กทรอนิกส์ รวมถึงเครื่องใช้ไฟฟ้า ส่วนอีกหนึ่งกลุ่มมาจากกลุ่มที่ได้อานิสงค์ราคาน้ำมัน อาทิ ยางพารา พลาสติก เคมีภัณฑ์ หรือปิโตรเคมี สำหรับภาคการท่องเที่ยวนั้น เราจะเห็นว่าการขยายตัวกลับมาดีขึ้นในช่วงสุดท้ายของปี หลังจากที่ช่วงต้นไตรมาสได้รับผลกระทบจากการปราบปรามทัวร์ผิดกฏหมายส่งผลกระทบต่อจำนวนนักท่องเที่ยวจีน นอกจากนี้ การใช้จ่ายเพื่อการท่องเที่ยวของคนในประเทศก็ชะลอลงด้วย เนื่องจากเข้าสู่การไว้ทุกข์ ในปี 2016 เราเห็นจำนวนนักท่องเที่ยวต่างประเทศขยายตัวที่  8.9% ชะลอลงจากปี 2015 ที่จำนวนนักท่องเที่ยวปรับขยายตัวได้ดีมากที่ 20.6% ทั้งนี้ หากประเมินจากมุมมองด้านค่าใช้จ่ายด้านการท่องเที่ยว เราจะเห็นว่าขยายตัวได้ดีกว่าจำนวนนักท่องเที่ยว โดยเพิ่มขึ้น 12.6% ในปี 2016
<img style="width: 680px; height: 224px;" src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/1e3a37e02529cb1f7c744dd67fcc25ab.png" alt="" />

สำหรับเศรษฐกิจในปีระกา 2017 เราคาดว่าจะยังเห็นภาพของเศรษฐกิจที่ขยายตัวแบบค่อยเป็นค่อยไป โดยมีภาครัฐและการท่องเที่ยวเป็นเสาหลักเช่นเดิม ขณะที่การส่งออกจะมาเป็นอีกหนึ่งปัจจัยสนับสนุนเศรษฐกิจเพิ่มเติม ในมุมมองของสภาพัฒน์ฯ ประเมินว่า เศรษฐกิจไทยจะขยายตัวได้ 3.0-4.0% ขณะที่ธนาคารกสิกรไทยมีความเห็นที่คล้ายคลึงกัน แต่เรามองว่าการขยายตัวในปี 2017 น่าจะอยู่ที่ประมาณ 3.3% ในส่วนของการส่งออก แม้ว่ามุมมองของเราจะเป็นเชิงบวกมากขึ้น แต่ก็ยังมีปัจจัยที่ต้องเฝ้าระวัง อาทิ นโยบายของประธานาธิบดีคนใหม่สหรัฐฯ ที่อาจส่งผลต่อการขยายตัวของเศรษฐกิจทั่วโลก โดยเฉพาะนโยบายที่เน้นเรื่องการปิดกั้นและกีดกันทางการค้า นอกจากนี้ ยังมีประเด็นการเตรียมตัวของสหราชอาณาจักรที่จะออกจากการเป็นสมาชิกสหภาพยุโรป ซึ่งสร้างความไม่แน่นอนแก่ภาวะการลงทุน

แม้ว่าไทยจะไม่ได้ตกเป็นเป้าหลักของนโยบายการกีดกันการค้าจากสหรัฐฯ เนื่องจากมูลค่าการเกินดุลการค้าของไทยกับสหรัฐฯ ไม่ได้สูงจนน่าตกใจเหมื่อนในกรณีของจีน อย่างไรก็ดี หากไทยตกเป็นเป้าจริงๆ ข้อมูลด้านการค้าแสดงให้เห็นว่าอุตสาหกรรมที่อาจได้รับผลกระทบเชิงลบมากที่สุด จะเป็นอุตสาหกรรมอิเล็กทรอนิกส์และเครื่องจักร ในปี 2016 ไทยเกินดุลในอุตสาหกรรมนี้เป็นมูลค่า 7.5 พันล้านดอลลาร์ โดยมาตรการกีดกันทางการค้าที่อาจเกิดขึ้นนั้น จะเป็นประเด็นที่มาสร้างแรงกดดันเชิงลบต่อการส่งออกไทยที่ฟื้นตัวอย่างเปราะบางได้

<img style="width: 680px; height: 243px;" src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/2e18be466e9ac3e6eefb32a3902d2ab8.png" alt="" />

นอกจากผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นโดยตรงต่อต่อการส่งออกแล้ว ยังส่งผลกระทบต่อเนื่องต่อการลงทุน ความไม่แน่นอนโดยเฉพาะในเรื่องประเด็นการเมืองและนโยบายของสหรัฐฯ เป็นประเด็นที่ทำให้การตัดสินใจทางธุรกิจอยู่ในภาวะชะงักงัน สัญญาณหนึ่งที่สะท้อนได้ชัดเจนเป็นเรื่องแนวโน้มของการลงทุน โดยเฉพาะการลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศที่เข้ามาในประเทศไทย ในปี 2016 จะเห็นว่าเม็ดเงินลงทุนผ่าน FDI ปรับชะลอลงจากปี 2015 อย่างต่อเนื่อง โดยทั้งปี 2016 อยู่ที่ 1.08 แสนล้านบาท เทียบกับปีก่อนหน้าที่เห็นเม็ดเงินลงทุนประมาณ 3.05 แสนล้านบาท

สำหรับในปีนี้นั้น เรามองว่าการลงทุนน่าจะยังค่อนข้างซบเซา เนื่องจากความเสี่ยงเรื่องนโยบายที่จะทำให้ภาคธุรกิจไม่ตัดสินใจลงทุนเพิ่มเติม สำหรับความจำเป็นในการลงทุนที่มาจากนักลงทุนไทยเองนั้น เราคิดว่าภาคเอกชนเองยังไม่มีความรีบร้อนนัก สะท้อนจากระดับอัตราการใช้กำลังการผลิตที่ยังไม่ตึงตัวนัก โดยข้อมูลล่าสุดสะท้อนว่า มีเพียงไม่กี่อุตสาหกรรมที่อัตราการใช้กำลังการผลิตเกิน 70% และอาจเห็นโอกาสที่อุตสาหกรรมเหล่านี้จะมีการเริ่มลงทุนบ้าง อาทิ ส่วนประกอบคอมพิวเตอร์ และเครื่องใช้ไฟฟ้า

<img style="width: 680px; height: 262px;" src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/9a980f92f0e40d1d3574da73a2bc73c7.png" alt="" />
โดยสรุปแล้ว ดูเหมือนยังมีปัจจัยเสี่ยงหลายประการที่ทำให้การขยายตัวของเศรษฐกิจไทยในปีระกายังมีความไม่แน่นอน และทำให้การขยายตัวยังเป็นไปได้อย่างช้าๆ เท่านั้น โดยแม้ว่าความเสี่ยงหลักมาจากประเด็นจากต่างประเทศ โดยเฉพาะด้านนโยบายของสหรัฐฯ แต่ถือเป็นประเด็นที่ทุกเศรษฐกิจทั่วโลกคงต้องเผชิญ ทั้งนี้จะเห็นว่าหากเทียบการขยายตัวในเอเชียโดยรวม เศรษฐกิจขยายตัวได้ช้าและรั้งท้ายเศรษฐกิจอื่นๆ ในเอเชีย ดังนั้น คำถามที่สำคัญไปกว่านั้นสำหรับประเทศไทย น่าจะเป็นการที่เราจะพัฒนาเศรษฐกิจจากภายในอย่างไรให้ก่อให้เกิดการขยายตัวแบบเร่งขึ้น และเห็นระดับศักยภาพที่ปรับสูงขึ้นมากกว่า 3% เพื่อให้ประเทศหลุดพ้นจากการเป็นประเทศที่มีรายได้แบบปานกลางได้อย่างไร

เศรษฐกิจไทยปีระกา 2017 ท่ามกลางความเสี่ยงของนโยบายการค้าแบบกีดกันจากสหรัฐฯ

ถึงเวลาแล้วที่นาย Donald Trump จะเข้ามาเป็นประธานาธิบดีสหรัฐฯ อย่างเป็นทางการ  หลังจากพิธีสาบานตนเมื่อวันที่ 20 มกราคม หลังจากนี้จะถือว่าเป็นการทดสอบว่าสิ่งที่นาย Trump เคยโฆษณาเอาไว้ระหว่างการหาเสียงจะสามารถเกิดขึ้นได้จริงหรือไม่  ในช่วงระหว่างการหาเสียง นาย Trump ได้สัญญากับนักลงทุนเอาไว้หลายประการ อาทิ การเพิ่มการใช้จ่ายของภาครัฐ การปรับลดภาษีทั้งบุคคลธรรมดาและนิติบุคคล การนำงานกลับมาในสหรัฐฯ รวมถึงการลดกฎระเบียบและกฎเกณฑ์ต่าง ๆ ซึ่งจะทำให้การทำธุรกิจง่ายขึ้น ดังนั้น สิ่งที่นักลงทุนจะจับตามองเป็นอย่างมากในระยะต่อไป จะเป็นช่วงเวลา 100 วันแรกของการเข้ามาทำงานของนาย Trump ว่าจะสามารถเอาเร่งการออกนโยบายออกมาได้มากน้อยเพียงใด

ในครั้งนี้ เราขอกลับไปมองย้อนอดีตด้านการเมืองของสหรัฐฯ ถึงความแตกต่างในเรื่องการขยายตัวของเศรษฐกิจสหรัฐฯ ภายใต้การนำของประธานาธิบดีในแต่ละพรรคหากเราย้อนกลับไปดูในช่วง 69 ปีที่ผ่านมา (ระหว่างปี1947-2016) เราจะเห็นว่าอัตราการขยายตัวของ GDP สหรัฐฯ มีความแตกต่างกันโดยค่าเฉลี่ยของ GDP ภายใต้การนำประธานาธิบดีฝั่ง Democrat จะอยู่ที่ 3.84% ขณะที่ภายใต้การนำประธานาธิบดีฝั่ง Republican จะอยู่ที่ 2.67% นั่นหมายความว่าโดยภาพรวม ฝั่ง Democrat เห็นการขยายตัวในระดับที่สูงกว่าถึง 1.17%

ขณะที่หากมองเป็นรายไตรมาส ช่วง 277 ไตรมาสที่เราทำการวิเคราะห์นั้น เราจะเห็นว่า ประธานาธิบดีจากฝั่ง Republican เข้ามาบริหารประเทศเป็นจำนวน 144 ไตรมาส ซึ่งในจำนวนนั้น มี 41 ไตรมาส ที่เราเห็นเศรษฐกิจอยู่ในภาวะถดถอย (Recession) หรือคิดเป็นสัดส่วน 28.5% ขณะที่ในอีก 133 ไตรมาส เป็นการบริหารงานจากฝั่ง Democrat ซึ่งมีจำนวน 11 ไตรมาสที่เห็นเศรษฐกิจสหรัฐฯ อยู่ในภาวะถดถอย หรือคิดเป็นสัดส่วน 18.8% สถิติเหล่านี้แม้อาจไม่สามารถนำมาใช้กับเหตุการณ์ในปัจจุบันได้ดีมากนัก แต่เป็นการบอกว่าโดยปกติแล้วนั้น เศรษฐกิจสหรัฐฯ เห็นขยายตัวได้ดีกว่าภายใต้การบริหารของพรรค Democrat และอาจเป็นการบอกว่ารัฐบาลแบบ Democrat ที่เน้นการเอาทรัพยากรมาบริหารโดยรัฐ อาจมีประสิทธิภาพมากกว่าที่จะให้ภาคเอกชนจัดการทรัพยากรเอง และรัฐเข้ามาช่วยในเชิงของการลดกฎเกณฑ์ อย่างนโยบายของ Republican

<img style="width: 458px; height: 326px;" src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/f6c3894b829c6e3625b62334091e6c38.png" alt="" />

<img style="width: 432px; height: 318px;" src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/f82a7b7803fb279684da5c818061a921.png" alt="" />

เป็นที่สังเกตว่า ไม่ว่าสหรัฐฯ จะถูกบริหารภายใต้พรรคใด เศรษฐกิจดูเหมือนจะมีความแข็งแกร่งด้วยตัวเอง หากเราตัดประเด็นเรื่องการเมืองของสหรัฐฯ ออกไป และมองแต่พื้นฐานของเศรษฐกิจ เราจะพบว่าสหรัฐฯ มีจุดแข็งในเรื่องของตลาดแรงงานที่ฟื้นตัวได้อย่างต่อเนื่อง ในปี 2016 สหรัฐฯ มีการจ้างงานเพิ่มขึ้นสูงถึง 2.2 ล้านตำแหน่ง และทำให้อัตราการว่างงานปรับลดลงมาอยู่ที่ 4.7% ซึ่งถือเป็นระดับที่ต่ำ โดยเฉพาะเมื่อเทียบกับวัฏจักรเศรษฐกิจก่อน ๆ ที่ถือเป็นช่วงที่ดีที่สุดของเศรษฐกิจพัฒนาการดังกล่าวเป็นการบ่งชี้ว่าแม้ว่าจะไม่มีนโยบายการคลังของนาย Donald Trump เข้ามาหนุน เศรษฐกิจก็น่าจะยังสามารถที่จะไปได้ ทำให้เรามองว่า น่าจะเห็นการปรับขึ้นดอกเบี้ยของสหรัฐฯ เพิ่มเติมได้ในปี 2017

<img style="width: 432px; height: 304px;" src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/10c1ba0710fcb07b4169f23686a03ee1.png" alt="" />

<img style="width: 426px; height: 300px;" src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/342c8747fd9cf69c4801a93fb98570fa.png" alt="" />

ทั้งนี้ สิ่งหนึ่งที่ต้องตระหนักเอาไว้ คือ แม้ว่าสหรัฐฯ จะปรับตัวได้ค่อนข้างดี แต่การที่เศรษฐกิจอื่น ๆ ยังมีความเปราะบางอยู่นั้น ทำให้การปรับขึ้นดอกเบี้ยของสหรัฐฯ จะเป็นแบบค่อย ๆ เป็นค่อย ๆ ไป เนื่องจากเรายังอยู่ในโลกโลกาภิวัฒน์ที่ความเชื่อมโยงของโลกมีมากมาย ในปี 2017 แม้ว่าเศรษฐกิจสหรัฐฯ ยังขยายตัวได้ดี ความเสี่ยงข้างหน้าที่เราจะติดตามอย่างใกล้ชิดเป็นความเสี่ยงจากทั้งยุโรปที่จะมีประเด็นเรื่องการเมือง ไม่ว่าจะเป็น BREXIT หรือการเลือกตั้งทั่วไปของประเทศหลัก ๆ ในยุโรปหลายประเทศ รวมถึงความเสี่ยงเรื่องเสถียรภาพทางการเงินของจีน จากการที่เงินทุนไหลออกจากจีนค่อนข้างมากและทำให้เงินทุนสำรองของจีนปรับลดลงมากในช่วงที่ผ่านมา

ประธานาธิบดีTrump กับเศรษฐกิจไทย 

ในช่วงพิธีสาบานตน นาย Trump ได้ชูนโยบายหลักที่เน้น “America First” หรือ  มาเป็นแกนหลัก โดยย้ำว่าเขาจะนำการจ้างงานกลับเข้ามาในประเทศมากขึ้น ช่วยเหลือภาคอุตสาหกรรมที่ได้รับผลกระทบจากการย้ายฐานการผลิต ป้องกันการค้าที่ไม่เป็นธรรม และปกป้องผลประโยชน์ในนโยบายระหว่างประเทศ ซึ่งก็เป็นการย้ำจุดยืนเดิมที่เน้นไปที่ชาตินิยม แน่นอนว่าหากนโยบายการค้าของสหรัฐฯ แบบกีดกันถูกนำมาใช้จริง น่าจะเป็นนโยบายที่มีอิทธิพลในเชิงลบต่อเศรษฐกิจไทยมากที่สุด ในปัจจุบัน เรายังไม่เห็นความชัดเจนในเรื่องนโยบายด้านนี้นัก แต่ก็ถือว่ามีความเสี่ยงในระดับสูง สำหรับในภูมิภาคเอเชียนั้น  เวียดนาม และจีน มีสัดส่วนการส่งออกไปสหรัฐฯ ในระดับที่สูงที่สุด คือ 21% และ 18% ส่วนในกรณีของไทยนั้น สัดส่วนการส่งออกไปยังสหรัฐฯ ใหญ่ประมาณ 11% ของการส่งออกทั้งหมด แม้ดูเหมือนว่าความเสี่ยงไทยจะไม่ได้อยู่ในระดับสูงนัก แต่หากประเมินจากความเสี่ยงจากความเชื่อมโยงทางอ้อม เราจะพบว่า ไทยพึ่งพาการส่งออกไปยังจีนกว่า 11% ของการส่งออกทั้งหมด ทำให้เราคงไม่สามารถหลีกเลี่ยงผลกระทบเชิงลบได้ หากมีการนำนโยบายกีดกันมาใช้

<img style="width: 432px; height: 308px;" src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/92798f7fb7a2668a043e1f2a247879f7.png" alt="" />

<img style="width: 430px; height: 306px;" src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/e3f09aafbf3f7d26b23b0d7fd96c9ee9.png" alt="" />

อีกหนึ่งประเด็นที่จะมีผลต่อไทย และเราได้เห็นผลนั้นไปเรียบร้อยแล้ว คือ การเคลื่อนไหวของตัวแปรในตลาดการเงิน โดยความหวังเรื่องนโยบายของ Trump ที่จะทำให้สหรัฐฯ กลับมายิ่งใหญ่อีกครั้งนั้น ทำให้เงินดอลลาร์ปรับแข็งค่าขึ้นมามาก ขณะเดียวกันยังทำให้เงินอัตราดอกเบี้ยในตลาดพันธบัตรปรับสูงขึ้นเช่นเดียวกัน ซึ่งนั่นหมายความว่าได้ทำให้ต้นทุนทางการเงินของธุรกิจไทยได้ปรับเพิ่มขึ้น โดยทั้งปี 2017 ยังมีโอกาสที่ดอกเบี้ยจะปรับสูงขึ้นได้เพิ่มเติม โดยเฉพาะหากเฟดมีการปรับดอกเบี้ยนโยบายให้สูงขึ้น ซึ่งภาคธุรกิจเองจำเป็นที่จะต้องเตรียมรับมือกับประเด็นนี้เอาไว้

โดยสรุปแล้ว คำถามที่ว่า นาย Trump จะสามารถทำให้สหรัฐฯ กลับมายิ่งใหญ่ได้อีกครั้งหรือไม่นั้น ยังเป็นประเด็นที่ต้องจับตามองในช่วงการทำงาน 100 วันแรกของประธานาธิบดีคนใหม่ ทั้งนี้ แม้ว่านโยบายการคลังส่วนใหญ่จะเน้นไปที่การหนุนเศรษฐกิจสหรัฐฯ แต่หากนโยบายด้านการค้าออกมาในทิศทางที่กีดกัน เรามองว่า แม้จะทำให้สหรัฐฯ กลับขยายตัวได้ดีได้ แต่ก็จะเป็นเพียงระยะสั้นและไม่ใช่การขยายตัวที่ยั่งยืน เป็นเพราะเรากำลังอยู่ในโลกที่เป็นแบบโลกาภิวัฒน์ระดับสูง ซึ่งความเชื่อมโยงมันมากกว่าที่ประเทศใดประเทศหนึ่งจะกีดันผู้อื่น และเติบโตเพียงคนเดียว ตามคำกล่าวที่ว่า “When other sneezes, U.S. will catch a cold” หรือหากเศรษฐกิจอื่นจาม สหรัฐฯ ก็หลีกเลี่ยงการติดหวัดไปไม่ได้

อเมริกาจะกลับมายิ่งใหญ่อีกครั้ง ภายใต้ประธานาธิบดี Donald Trump ได้หรือไม่ และความเสี่ยงของไทยอยู่ตรงไหน

<h2>ปีที่ผ่านมาต้องยอมรับว่าเป็นปีทองของการลงทุนอย่างแท้จริง ตลาดหุ้นโลก (MSCI World Index) ปรับเพิ่มขึ้น 34% ตลาดหุ้นไทยปรับเพิ่มขึ้น 36% ทองคำปรับเพิ่มขึ้น 23% และราคาน้ำมัน (Nymex) ปรับเพิ่มขึ้น 58% ซึ่งไม่ใช่เพราะเศรษฐกิจโลกฟื้นตัวอย่างเดียว แต่เป็นผลจากสภาพคล่องที่ล้นโลกจากการอัดฉีดเงินของธนาคารกลางต่างๆ ทั่วโลกด้วย</h2>
ขณะที่การลงทุนในปี 2561 นับเป็นปีที่มีความท้าทายเป็นอย่างมาก เพราะราคาสินทรัพย์เสี่ยงต่างๆ โดยเฉพาะตลาดหุ้นไม่ได้อยู่ในจุดที่ถูก หรืออาจบอกได้ว่าแพงในระดับหนึ่ง โดยดูได้จากตลาดหุ้นส่วนใหญ่ในโลกขึ้นมาซื้อขายกันที่ PER เกินกว่าค่าเฉลี่ย 10 ปีที่ผ่านมา และบางตลาดหุ้นขึ้นมาซื้อขายในระดับสูงที่สุดในรอบ 10 ปี ดังนั้น การจัดพอร์ตการลงทุนนอกจากมองไปที่ชนิดของสินทรัพย์ (หุ้น ตราสารหนี้การลงทุนทางเลือก) จึงจำเป็นต้องมองไปที่สินทรัพย์เฉพาะเจาะจงมากขึ้น ว่าหุ้นจะเป็นของประเทศไหน หุ้นของบริษัทอะไรตราสารหนี้ระยะสั้นหรือระยะยาว หรือสินค้าโภคภัณฑ์ชนิดไหนด้วย เพื่อให้การกระจายความเสี่ยงการลงทุนของพอร์ตการลงทุนมีประสิทธิภาพมากขึ้นท่ามกลางความเสี่ยงที่เพิ่มสูงขึ้น

อย่างไรก็ตาม แม้ว่าตลาดหุ้นโลกจะปรับเพิ่มขึ้นมามากพอสมควร แต่มุมมองเศรษฐกิจโลกยังคงเป็นบวกอย่างต่อเนื่อง Consensus ได้ปรับคาดการณ์เศรษฐกิจโลกปี 2561 ขึ้นอย่างต่อเนื่อง โดยล่าสุดอยู่ที่ 3.7% เพิ่มขึ้นจากปี 2560 ที่อยู่ที่ 3.6% ขณะที่เงินเฟ้ออยู่ในระดับที่ควบคุมได้ที่ระดับ 3.1% ซึ่งไม่เพิ่มขึ้นจากปีที่ผ่านมา ดังนั้น จึงไม่คาดว่าอัตราดอกเบี้ยโลกจะปรับเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ และธนาคารกลางทั่วโลกก็ไม่มีความจำเป็นต้องเร่งดึงเงินออกจากระบบ ทั้งยังเชื่อว่าตลาดหุ้นโลกยังมีโอกาสปรับเพิ่มขึ้นได้ต่อและยังคงเป็นสินทรัพย์ที่ให้น้ำหนักการลงทุนมากที่สุด

<img style="width: 680px; height: 360px;" src="http://forbesthailand.com/uploads/library/aa5c57a80e92eeec5098e28d23a54bad.png" alt="" />

อย่างไรก็ตาม ในส่วนของตลาดหุ้นประเทศที่พัฒนาแล้วควรระมัดระวังการลงทุนในตลาดหุ้นสหรัฐฯ ที่ปรับตัวขึ้นมาค่อนข้างแรงจนระดับ PER และ PBV ขึ้นมาที่ระดับสูงสุดในรอบ 10 ปี แต่สนใจในตลาดหุ้นยุโรปมากกว่าที่เศรษฐกิจมีแนวโน้มปรับตัวดีขึ้น ขณะที่มูลค่าถูกกว่าเมื่อเทียบกับสหรัฐฯ โดย PER ยังต่ำกว่าจุดสูงสุดในรอบ 10 ปี ขณะที่ PBV สูงกว่าค่าเฉลี่ย 10 ปีไม่มาก ในส่วนตลาดหุ้นตลาดเกิดใหม่ตลาดหุ้นอินเดีย (BSE100) มีความน่าสนใจด้วยโมเมนตัมการขยายตัวของเศรษฐกิจที่ดีขึ้นในปี 2561 ในขณะที่ PER ต่ำกว่าจุดสูงสุดในรอบ 10 ปี

ด้านตลาดหุ้นไทย แม้ว่าจะปรับเพิ่มขึ้นถึง 17% ในปี 2560 แต่ยังถือว่า Underperform เมื่อเทียบกับตลาดหุ้นทั่วโลก โดยดัชนีหุ้นโลก (MSCI World Index) ปรับเพิ่มขึ้น 25.5% ในขณะที่ตลาดหุ้นประเทศเกิดใหม่ (MSCI Emerging Index) ปรับเพิ่มขึ้นถึง 39.5% และหากพิจารณาตลาดหุ้นของประเทศเพื่อนบ้านเทียบเคียง เช่น ตลาดหุ้นอินโดนีเซียขึ้น 21.3% และตลาดหุ้นฟิลิปปินส์ขึ้น 23.0% ซึ่งต่างชาติซื้อสุทธิในประเทศเพื่อนบ้านทั้งสองประเทศ เนื่องจากอัตราเงินเฟ้อของไทยต่ำมากเมื่อเทียบกับประเทศอื่นๆ ในเอเชีย ทำให้เงินส่วนใหญ่จากต่างชาติไหลเข้าตลาดตราสารหนี้และพันธบัตรรัฐบาลมากกว่า เพราะมองว่าคุ้มค่าความเสี่ยงมากกว่าการลงทุนในหุ้น

อย่างไรก็ตาม อัตราดอกเบี้ยพันธบัตรรัฐบาลไทยอายุ 10 ปีที่มีแนวโน้มลดลงต่ำมาก โดยอาจจะต่ำกว่าพันธบัตรรัฐบาลสหรัฐฯ อายุ 10 ปีในบางช่วงจะทำให้เกิดแรงจูงใจให้ต่างชาตินำเงินมาลงทุนในตลาดหุ้นไทยมากขึ้นเมื่อเทียบกับตลาดหุ้นประเทศอื่นๆ

นอกจากนี้ ในแง่พื้นฐานเศรษฐกิจไทยถือได้ว่าฟื้นตัวได้ค่อนข้างดีมาตั้งแต่ปี 2560 และคาดว่าจะดีขึ้นต่อเนื่องในปี 2561 จากการฟื้นตัวของการลงทุนภาครัฐและภาคเอกชนเป็นหลัก ขณะที่เศรษฐกิจโลกที่เติบโตจะทำให้การส่งออกและการท่องเที่ยวไทยยังคงเติบโตอยู่ แม้ว่าฐานจะสูงแล้วก็ตามดังนั้น บล.กสิกรไทยเชื่อว่า ตลาดหุ้นไทยยังมีโอกาสปรับเพิ่มขึ้นได้ต่อโดยเป้าหมาย SET Index ตามปัจจัยพื้นฐานปี 2561 อยู่ที่ 1835 จุด ซึ่งถือว่าไม่มี upside จากระดับดัชนีปัจจุบัน

อย่างไรก็ตาม จากการทำสถิติย้อนหลังในช่วงที่สภาพคล่องในตลาดสูงมาก และกระแสเงินต่างชาติที่น่าจะไหลเข้าตลาดหุ้นมากขึ้นพบว่า หากสภาพคล่องไหลเข้าตลาดหุ้นมากขึ้นเป้าหมาย SET Index มีโอกาสขึ้นไปซื้อขายที่กรอบบน 1976 จุดแนะหุ้นกลุ่มธนาคารหุ้นกลุ่มที่น่าสนใจในตลาดหุ้นไทย คือกลุ่มธนาคาร เพราะได้ประโยชน์จากการฟื้นตัวของเศรษฐกิจ

<img style="width: 680px; height: 386px;" src="http://forbesthailand.com/uploads/library/184d6b535459b5b47a0d91a432c95cff.png" alt="" />

ขณะที่ราคาหุ้นของกลุ่มซื้อขายที่ PER ต่ำกว่าค่าเฉลี่ยในรอบ 10 ปี แต่ SET Index กลับขึ้นมาซื้อขายที่จุดสูงสุดในรอบ 10 ปี นอกจากนี้ ยังเชื่อว่ากลุ่มธนาคารขนาดใหญ่จะเป็นเป้าหมายของกระแสเงินจากต่างชาติ ทั้งยังคาดว่าหุ้นกลุ่มค้าปลีกและหุ้นกลุ่มที่ได้ประโยชน์จากการฟื้นตัวของการลงทุนในประเทศยังคงเป็นกลุ่มที่น่าสนใจแม้ว่าราคาหุ้นจะขึ้นมากพอควร แต่ด้วยการเติบโตของกำไรที่ยังของราคา โดยหุ้นที่แนะนำประกอบไปด้วย BBL TISCO CPALL CPN ADVANC STEC AMATA COM7

สำหรับการลงทุนในตราสารหนี้ปี 2561 คาดว่าจะได้รับผลกระทบในเชิงลบจากทิศทางของอัตราดอกเบี้ยที่มีแนวโน้มปรับเพิ่มขึ้น ประกอบกับธนาคารกลางยุโรปมีแผนที่จะลดขนาด QE ทำให้มีโอกาสที่เงินทุนจากการลงทุนในตลาดพันธบัตรส่วนหนึ่งหันมาลงทุนในตลาดหุ้นแทนเพื่อหาผลตอบแทนที่สูงขึ้นทดแทนต้นทุนทางการเงินที่จะปรับเพิ่มขึ้นในอนาคตซึ่งเรียกเหตุการณ์นี้ว่า Searing for Yield ดังนั้นการลงทุนในตลาดพันธบัตรให้เน้นไปที่พันธบัตรระยะสั้น ส่วนการลงทุนทางเลือกแนะนำการลงทุนทองคำ เนื่องจากทองคำจะเป็นสินทรัพย์ที่ขึ้นตามเงินเฟ้อดังนั้น โดยสรุปพอร์ตการลงทุนปี 2561 ยังคงให้น้ำหนักที่ตลาดหุ้น 70% (ใน 70% แบ่งเป็นตลาดหุ้นไทย 50% และตลาดหุ้นต่างประเทศ 20%) ตลาดตราสารหนี้และ/หรือกองทุนอสังหาริมทรัพย์ 25% และการลงทุนทางเลือก (ทองคำ) 5%

<img style="width: 496px; height: 680px;" src="http://forbesthailand.com/uploads/library/63431f0dfa65e20bf956f06cb3e0d76c.png" alt="" />

อย่างไรก็ตาม แม้ว่า บล.กสิกรไทยยังมองตลาดสินทรัพย์เสี่ยงยังมีโอกาสลงทุนที่ดีในปี 2561 แต่ต้องระมัดระวังในการลงทุนและติดตามสถานการณ์ต่อเนื่อง เนื่องด้วยราคาสินทรัพย์เสี่ยง โดยเฉพาะตลาดหุ้นปรับตัวขึ้นมาค่อนข้างมาก ขณะที่ความเสี่ยงด้านเศรษฐกิจยังคงอยู่ วิกฤตเศรษฐกิจโลกขนาดใหญ่ยังมีโอกาสเกิดขึ้นได้น้อยจากข้อมูลปัจจุบัน แต่ด้วยสภาพคล่องที่มากในโลก ได้ก่อให้เกิดหนี้ในประเทศต่างๆ มากขึ้นตามไปด้วยส่วนอัตราดอกเบี้ยที่เริ่มปรับเพิ่มขึ้นจะสร้างปัญหาให้กับภาคเอกชนหรือแม้แต่ภาครัฐในบางประเทศประสบปัญหาทางการเงินและก่อให้เกิดวิกฤตเศรษฐกิจโลก เหมือนทุกวิกฤตที่ผ่านมาหรือไม่ ดังนั้นการกระจายความเสี่ยงไปในสินทรัพย์ต่างๆ ถือว่าเป็นหนทางที่ดีในการรับมือกับความเสี่ยงต่างๆ ที่อาจเกิดขึ้นในอนาคตได้ดีที่สุดการลงทุนมีความเสี่ยง ผู้ลงทุนควรศึกษาข้อมูลก่อนการลงทุนทุกครั้ง

&nbsp;

<hr />

<a href="http://goo.gl/AcjWXL">คลิกอ่านบทความทางด้านการลงุทนเพิ่มเติม ได้ที่ Forbes Thailand ฉบับ มีนาคม 2561 ในรูปแบบ e-Magazine</a>
<a href="https://goo.gl/AcjWXL"><img style="width: 250px; height: 328px;" src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/2545e71c2cb14faa6f01ed8584cc5dca.png" alt="" /></a>

News

Forbes lists

World

Leaderboard

Commentaries

Forbes life

Events