<h2>แอนนิตา ร็อดดิก นักธุรกิจระดับโลกผู้ก่อตั้ง The Body Shop กล่าวว่า การสื่อสาร คือ หัวใจของธุรกิจระดับโลก การคุย คือการสื่อสารที่คนในองค์กรใช้ในการแก้ปัญหาให้ธุรกิจเดินไปข้างหน้าการคุยจึงสำคัญมาก วันนี้ผมจึงอยากชวนคิดเรื่องการคุยกัน</h2>
<img class="alignnone wp-image-44046 size-full" src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2021/04/การสื่อสาร_001.jpg" alt="การสื่อสาร" width="387" height="290" />

สำหรับ การสื่อสาร โดยพื้นฐานแล้วการคุยมีหลักๆ อยู่ 2 แบบ แบบแรกคือ <span style="color: #008000;">ถ้าเกิดปัญหาเราจะพยายามหาสาเหตุของปัญหา ดูว่า gap คืออะไร ถ้าเรารู้เราก็จะปิด gap ได้</span> เช่น อยากให้พนักงานมีความสุข จะได้ engage กับงานมากขึ้น เราจะหาว่าตอนนี้ไม่มีความสุขเรื่องอะไรกันบ้าง สาเหตุคืออะไร จะแก้ปัญหาอย่างไร

คุณจะได้คำตอบ เช่น “เงินเดือนน้อย” “งานเยอะกว่าคน” “สู้คู่แข่งไม่ได้” “พนักงานไม่มีใจ” แล้วจะแก้ปัญหาอย่างไร “ต้องตามคู่แข่งให้ทัน” “ปรับทัศนคติหัวหน้า” “คงทำไม่ได้หรอก เพราะไม่มีงบประมาณ” ดูแล้วไม่ค่อยเห็นปิด gap หลายที่จบลงที่คนไม่อยากเสนอแนวทางอะไร คือเงียบไปเลยจะปลอดภัยกว่า

ส่วนการคุยแบบที่ 2 <span style="color: #008000;">มีโครงสร้างคือแทนที่จะไปหาสาเหตุที่ทำให้มีปัญหาและหาทางออก เราจะมาหาสาเหตุความสำเร็จกันแทน</span> โดยตั้งคำถามชวนคิดกันว่า อะไรที่ทำให้คุณมีความสุขในการทำงาน หรือเห็นใครมีความสุขในการทำงาน เขาทำอย่างไร เช่น ในบริษัทแห่งหนึ่งมีคนเล่าว่า เห็นพนักงานคนหนึ่งดูมีความสุขในการทำงาน ทุกคนรัก และไม่ขาดงานเลย เธอเป็นคนเขมร เมื่อเราถามเธอจึงเล่าว่า

“ที่มาทำงานทุกวันเพราะมีเป้าหมายว่า จะมาทำงานเมืองไทยเพียง 10 ปี ตอนนี้เก็บหอมรอมริบเงินเพื่อไปซื้อนาที่บ้านเกิด ในแผนกมีปัญหาหัวหน้าก็สอนให้ตอนเย็นยังมีเล่นกีฬาอีกเลยรู้สึกมีความสุขอยากมาทำงานทุกวัน” นี่แค่คนเดียวเล่า คนในองค์กรเกิดไอเดียว่าจะไปพาทุกคนในองค์กรให้ค้นหาเป้าหมายในชีวิต และหลายเรื่องเล่าถูกนำไปพัฒนาแก้ปัญหาจริงๆ ขึ้นมา เช่น เล่นกีฬาด้วยกัน และการสอนงาน

เมื่อผมให้ทดลองคุยทั้งสองแบบแล้วถามว่า ชอบแบบไหน ส่วนใหญ่จะบอกว่า ชอบการคุยแบบที่ 2 มากกว่า นอกจากทำให้เห็นรูปธรรมแล้ว คนรู้สึกว่าคุยแล้วมีความสุข มองเห็นความเป็นไปได้มากกว่าเกิดการร่วมมือ ปลอดภัยกว่าเมื่อเทียบกับแบบที่ 1

การคุยแบบที่ 2 นี้เรียกว่า <strong>Appreciative Inquiry</strong> ที่เน้นการคุยด้วยการตั้งคำถามและช่วยกันสืบค้นประสบการณ์ดีมาเป็นข้อมูลในการสนทนา ทำให้เกิดแนวทางใหม่ๆ ใช้ในการบริหาร พัฒนาคน องค์กรจนถึงสร้างกลยุทธ์ได้เลย

ปัจจุบันได้รับการยอมรับจากผู้นำและนักบริหารระดับโลกจาก Harvard หรือ MIT แต่ยังเป็นเรื่องใหม่ในบ้านเรา เป็นอะไรที่น่านำมาใช้งานมากครับ คำถามชวนคิดข้อสุดท้ายคือ ตอนนี้องค์กรของท่านคุยด้วยโครงสร้างแบบไหน แล้วท่านอยากทำอะไรให้ต่างออกไป

<img class="alignnone wp-image-44047 size-full" src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2021/04/ภิญโญ-รัตนาพันธุ์_001.jpg" alt="การสื่อสาร" width="230" height="256" />
ภิญโญ รัตนาพันธุ์
ผู้ก่อตั้ง Appreciative Inquiry Institute

<hr />

<a href="https://bit.ly/3rrHyB0">คลิกอ่านฉบับเต็มและบทความทางด้านธุรกิจได้ที่นิตยสาร Forbes Thailand ฉบับเดือนมีนาคม 2564 ในรูปแบบ e-magazine</a>

<img class="lazy alignnone wp-image-43406 lazy-loaded" src="https://i0.wp.com/forbesthailand.com/wp-content/uploads/2021/03/156310000_2780875332127539_4024725996886331200_o.jpg" sizes="(max-width: 300px) 100vw, 300px" srcset="//i0.wp.com/forbesthailand.com/wp-content/uploads/2021/03/156310000_2780875332127539_4024725996886331200_o.jpg 750w, //i0.wp.com/forbesthailand.com/wp-content/uploads/2021/03/156310000_2780875332127539_4024725996886331200_o-229x300.jpg 229w" alt="" width="300" height="394" data-lazy-type="image" data-lazy-src="//i0.wp.com/forbesthailand.com/wp-content/uploads/2021/03/156310000_2780875332127539_4024725996886331200_o.jpg" data-lazy-srcset="//i0.wp.com/forbesthailand.com/wp-content/uploads/2021/03/156310000_2780875332127539_4024725996886331200_o.jpg 750w, //i0.wp.com/forbesthailand.com/wp-content/uploads/2021/03/156310000_2780875332127539_4024725996886331200_o-229x300.jpg 229w" data-lazy-sizes="(max-width: 300px) 100vw, 300px" />

<strong> </strong>

"การสื่อสาร" คือหัวใจของธุรกิจระดับโลก

<h2>ในปัจจุบัน การทำ Agile Transformation หรือการปรับรูปแบบการทำงานขององค์กรให้มีความยืดหยุ่นจนสามารถรับมือการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วได้กลายเป็นสิ่งสำคัญและจำเป็นอย่างยิ่งยวดที่หลายองค์กรกำลังเร่งไปให้ถึงเพื่อชิงความได้เปรียบในการแข่งขัน</h2>
รูปแบบการทำงานแบบ Agile ช่วยให้องค์กรเกิดโครงการใหม่ๆ (Initiative) ได้มากขึ้นและเร็วขึ้นเพื่อการเร่งสร้างนวัตกรรมเข้าสู่ตลาด ดังนั้นด้วยรูปแบบการทำงานที่ปรับเปลี่ยนไปตามบริบทของ Agile Transformation อาทิ การบริหารจัดการโครงการใหม่ๆ ขององค์กรก็ต้องเปลี่ยนตามเช่นกัน

ดังนั้น <span style="color: #008000;">“PMO” หรือ Program Management Office</span> ซึ่งเป็นหน่วยงานในการบริหารโครงการต่างๆ จึงต้องปรับกระบวนท่าเพื่อรับมือความท้าทายต่างๆ และพร้อมที่จะเป็นตัวหลักในการขับเคลื่อนองค์กรไปสู่ Agile Transformation อย่างมีประสิทธิภาพ

<img class="alignnone size-full wp-image-34697" src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2020/09/PMO.jpg" alt="" width="600" height="400" />

เราจึงขอแนะนำ 6 วิธีคิดที่จะทำให้ PMO พาองค์กรไปถึงความสำเร็จสู่กระบวนการAgile Transformation ได้อย่างมีประสิทธิภาพ

<strong>1.</strong><strong>ปรับความคิดเกี่ยวกับบทบาทของตัวเอง</strong>

ผู้ที่ทำหน้าที่ Project Manager ไม่ใช่เป็นเพียงผู้ดูแลโครงการหรือควบคุมงานให้เป็นไปตามแผนการที่กำหนดไว้เท่านั้น แต่ในการกระบวนการ Agile นั้น บทบาทของ PMO จะต้องรวมถึงการดูแลการลงทุนขององค์กร เช่น เงิน หรือทรัพยากร ที่ต้องบริหารจัดการอย่างเหมาะสม เพื่อให้เกิดผลตอบแทนคุ้มค่าที่สุดและสอดคล้องกับกลยุทธ์ขององค์กร หากจะเทียบให้เข้าใจง่ายๆ ก็เหมือนกับผู้จัดการกองทุน ที่มีหน้าที่บริหารพอร์ตลงทุนให้สร้างผลตอบแทนให้ผู้ซื้อกองทุนมากที่สุดเท่าที่เป็นไปได้นั่นเอง

<strong>2.</strong><strong>เปิดรับความคิดใหม่ๆ อยู่เสมอ </strong>

กลยุทธ์และวิธีการทำงานที่คุ้นเคยอาจไม่สามารถใช้ได้กับทุกอย่าง ดังนั้น การเปิดรับความคิดสร้างสรรค์ใหม่ๆ จึงเป็นสิ่งที่จะช่วยให้เราทะลุทางตันหาทางแก้ปัญหาให้ธุรกิจได้ โดยการเริ่มจากเปิดใจให้กว้างหรือลองคิดในมุมใหม่ๆ เริ่มจากตั้งคำถามกับตัวเองว่า <span style="color: #993300;">“มีวิธีการอื่นๆ ที่จะช่วยให้ทำงานได้ดีกว่า เร็วกว่า ต้นทุนต่ำกว่า และได้ผลลัพธ์ดีกว่าเดิมอีกหรือเปล่า”</span> รวมถึงเปิดให้คนในทีมได้มีพื้นที่เสนอความคิดใหม่ๆ เกี่ยวกับโครงการ เช่น อาจเปิดช่วงระดมสมองทุกคนมาหาวิธีการที่ไม่เคยทำมาก่อนในการรวบรวมข้อมูล การสื่อสารกับลูกค้า และการเพิ่มความสามารถในการบริหารจัดการโครงการ เป็นต้น

<strong>3.</strong><strong>เข้าใจโครงการอย่างลึกซึ้ง </strong>

ก่อนจะเปิดตัวธุรกิจใหม่ ต่อยอดหรือแตกไลน์ธุรกิจออกไปสู่ด้านอื่นๆ ข้อมูลที่ถูกต้องคือสิ่งที่ผู้บริหารมองหาเพื่อช่วยในการตัดสินใจ โดย Project Manager ที่เข้าใจโครงการภายใต้ความรับผิดชอบของตัวเองอย่างลึกซึ้ง จะกลายเป็นผู้มีบทบาทสำคัญในเชิงกลยุทธ์ ที่จะสามารถแนะนำองค์กรได้ว่าควรเดินไปในทิศทางใด และช่วยผลักดันให้กลยุทธ์สร้างความเปลี่ยนแปลงให้องค์กรประสบความสำเร็จ

<strong>4.สื่อสารกับผู้สนับสนุนโครงการให้มากขึ้น </strong>

ผู้สนับสนุนโครงการ หรือที่เราเรียกกันบ่อยๆว่า “สปอนเซอร์” คือบุคคลหรือกลุ่มบุคคล ที่มีอำนาจในการอนุมัติ ทรัพยากรในการดำเนินงานของโครงการเดินต่อไปได้ ผู้ที่ทำหน้าที่เป็น PMO จึงมักมีความคาดหวังที่ค่อนข้างสูงต่อสปอนเซอร์ในการสนับสนุนโครงการ แต่หลายต่อหลายครั้งที่สปอนเซอร์ไม่สามารถทำได้ตามความคาดหวังของเราเนื่องใจไม่เข้าใจในบทบาทหน้าที่ของเขานัก

ฉะนั้นเพื่อให้แน่ใจว่าจะได้รับการสนับสนุนจากสปอนเซอร์อย่างเต็มที่ PMO จึงควรจะสื่อสารกับสปอนเซอร์ด้วยความถี่และรูปแบบที่เหมาะสม เพื่อให้สปอนเซอร์รับทราบและทำความเข้าใจ รวมถึงการเตรียมข้อมูลรายละเอียดโครงการเพื่อรองรับการตัดสินใจ รวมทั้งหาผู้มีส่วนได้ส่วนเสียอื่นเพิ่มเติม ในกรณีที่สปอนเซอร์อาจไม่มีความสามารถสนับสนุนให้เกิดการเปลี่ยนแปลงสู่องค์กรได้มากนัก

<strong>5.พัฒนาทักษะของตัวเองอยู่เสมอ </strong>

ในยุคปัจจุบันที่เปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็วและแข่งขันกันสูงขึ้นกว่าในอดีต องค์กรหลายแห่งจึงคาดหวังให้บุคลากร ซึ่งรวมถึง PMO ด้วยนั้น มีทักษะหลากหลายและพร้อมปฏิบัติงานได้ในทันที ดังนั้น อย่ามัวแต่ดูแลโครงการอย่างเดียวจนลืมพัฒนาทักษะต่างๆ ที่จำเป็น เช่น แนวทางการบริหารงานแบบ Agile รวมถึงเสริมความรู้ใหม่ๆ ไม่ว่าจะเป็นด้าน ธุรกิจ หรือ เทคโนโลยีต่างๆ อยู่เสมอ

<strong>6.สร้างความเข้าใจว่า </strong><strong>PMO </strong><strong>เป็นหน่วยงานระยะยาว</strong>

หลายองค์กรมองว่า เมื่อจบโครงการหนึ่ง หน้าที่ของ PMO จะสิ้นสุดลงไปด้วย โดยเฉพาะองค์กรที่ทำโครงการพิเศษแค่เฉพาะช่วงใดช่วงหนึ่ง แต่ความเป็นจริงแล้ว ในการพาองค์กรไปสู่การ Agile นั้น PMO มีหน้าที่ช่วยดูแลการดำเนินงานขององค์กรให้เป็นไปตามกลยุทธ์ในระยะยาวเพื่อสร้างธุรกิจที่ยั่งยืน

ด้วยเหตุนี้ จึงต้องสร้างความเข้าใจกับบุคลากรในองค์กรว่า PMO ไม่ใช่หน่วยงานเฉพาะกิจที่อยู่เพียงช่วงสั้นๆ แต่ควรเพิ่มเข้าไปอยู่ในโครงสร้างองค์กรเหมือนหน่วยธุรกิจอื่นๆ เช่น ฝ่ายกลยุทธ์ ฝ่ายการเงิน หรือฝ่ายทรัพยากรบุคคล

สุดท้ายแล้ว จุดเริ่มของการสร้างความเปลี่ยนแปลงก็อยู่ที่เรื่องพื้นฐานอย่างวิธีคิดนั่นเอง และเมื่อปรับวิธีคิดได้ การปลดล็อกขีดจำกัดของธุรกิจในการไปสู่การAgile Transformation ก็ไม่ใช่เรื่องยากอีกต่อไป

<img class="alignnone size-full wp-image-34694" src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2020/09/2020_08_28_PMO_for_Forbes-01-01.jpg" alt="" width="600" height="1059" />

<img class="alignnone wp-image-33338 size-thumbnail" src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2020/08/ฉันทชา-สุวรรณจิตร์-150x150.jpg" alt="" width="150" height="150" />
ฉันทชา สุวรรณจิตร์
ประธานเจ้าหน้าที่ฝ่ายปฏิบัติการ Chief Operation Officer (COO)
บริษัท บลูบิค กรุ๊ป จำกัด (Bluebik)

<article id="post-34018" class="post-34018 post type-post status-publish format-standard has-post-thumbnail hentry category-marketing category-news tag-891 tag-11994 tag-11992 tag-1970 tag-11993">
<div class="body-content post-content-wrap post-detail">
<div>

<hr />

ไม่พลาดบทความด้านกลยุทธ์องค์กรและธุรกิจ ติดตามเราได้ที่ <a href="https://www.facebook.com/ForbesThailandMagazine/">เพจเฟซบุ๊ก Forbes Thailand Magazine</a>

</div>
</div>
</article>

6 วิธีคิดปลดล็อก PMO พาองค์กรสู่ Agile Transformation

[JUST 100] เมื่อองค์กรอเมริกัน “กำกับตนเอง” เพื่อสังคมและสิ่งแวดล้อม

<h2>บทบาทของเจเนอเรชั่นที่ 4 ภายใต้การบริหารของ สุรช ล่ำซำ และเฉลิมโชค ล่ำซำ กับองค์กรที่มีอายุยาวนาน 80 ปีนั้น มีเรื่องราวหลากหลายให้ตัดสินใจเพื่อสร้างความเปลี่ยนแปลงไปจากเดิม</h2>
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นช่วงเวลาที่ล็อกซเล่ย์ต้องเผชิญกับปัจจัยที่ควบคุมไม่ได้ อย่างเช่นปัจจัยภายนอกบริษัททั้งการไหลบ่าของเทคโนโลยียุคใหม่ พฤติกรรมผู้บริโภคที่เปลี่ยน รวมไปถึงสภาพเศรษฐกิจและการเมืองที่ “ท้าทาย” ต่อการทำธุรกิจและการตัดสินใจลงทุนในเรื่องต่างๆ

ทันทีที่ <strong>สุรช </strong>ขึ้นกุมบังเหียนในตำแหน่งกรรมการผู้จัดการใหญ่ เขาได้ส่งสัญญาณปรับโครงสร้างองค์กรเพื่อเปิดโอกาสให้คนรุ่นใหม่เข้ามามีส่วนร่วมในการทำงานมากขึ้น จึงยึดหลักการผสมผสานและยืดหยุ่น

สุรชกล่าวกับ <em>Forbes Thailand </em>ว่า สมัยก่อนล็อกซเล่ย์บริหารงานแบบเป็นไซโล แยกเป็นหน่วยงาน ทรัพยากรไม่ได้ใช้ด้วยกัน แต่จากการทำ Business Transformation เมื่อปีที่แล้ว จุดประสงค์หลักอย่างหนึ่งคือการหันมาใช้ทรัพยากรร่วมกันมากขึ้น ลดความซ้ำซ้อนทั้งในเรื่องบุคลากร และเรื่องอื่นๆ

<figure><img class="size-full wp-image-7122" src="http://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2019/05/สุรช-ล่ำซำ-ล็อกซเล่ย์.jpg" alt="" width="622" height="800" /><figcaption> สุรช ล่ำซำ ทัพหน้าล็อกซเล่ย์ยุคที่ 4</figcaption></figure>

&nbsp;
<h2>โฟกัสธุรกิจที่ทำเงินและมั่นคง</h2>
แนวคิดของสุรชอยากทำธุรกิจที่สร้างรายได้ต่อเนื่องและมั่นคงได้ด้วยตัวเอง สร้างสมดุลจากเดิมที่พึ่งพิงรายได้จากภาครัฐเป็นหลัก ซึ่งมีความไม่แน่นอนสูง หันมาให้ความสำคัญกับธุรกิจที่สร้างรายได้จากเอกชน รวมถึงเข้าประมูลร่วมในภาคเอกชนเพิ่มมากขึ้น

สอดคล้องกับสิ่งที่ <strong>เฉลิมโชค ล่ำซำ</strong> ซึ่งกำกับดูแลธุรกิจงานโครงการและงานประมูลโดยตรงกำลังพยายามทำอยู่ คือการปรับสมดุลสัดส่วนงานประมูลระหว่างภาครัฐและเอกชน จากเดิมที่ส่วนใหญ่เป็นงานประมูลภาครัฐกว่า 60-70% ปรับใหม่โดยจะขยายงานประมูลในภาคเอกชนให้มากขึ้น เน้นโครงการที่ใช้ทักษะความเชี่ยวชาญ สู้กันด้วยคุณภาพ ไม่แข่งราคา

สุรชบอกว่า <span style="color: #ff0000;">การหันมาเจาะจงในตัวธุรกิจมากขึ้น ยังเป็นการลบคำว่า “ล็อกซเล่ย์ทำทุกอย่าง” ปรับให้เหลือเพียง “ทำบางอย่างและเติบโตขึ้นอย่างมั่นคง”</span> เพื่อสร้างสมดุล ลดความเสี่ยงในเรื่องของการขาดทุน แต่ยังคงไว้ซึ่งความหลากหลายทางธุรกิจ

“...ล็อกซเล่ย์จะทำตัวเป็นโฮลดิ้งเพื่อความคล่องตัว แต่จะเป็นลักษณะ operating-holding company” สุรชกล่าว

&nbsp;
<h2>อาหาร-รปภ.-พลังงานโดดเด่น</h2>
<img class="alignnone size-full wp-image-7093" src="http://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2019/04/ล็อกซเล่ย์-02.jpg" alt="" width="711" height="456" />

ใน 5 กลุ่มธุรกิจนี้ สุรชวางตำแหน่งให้<strong>บริษัท ล็อกซเล่ย์ เทรดดิ้ง</strong> ยังคงเป็นแกนหลักขายสินค้าอุปโภคบริโภค น้ำมันพืช น้ำปลา ข้าว ขายทั้งในประเทศและส่งออกไปต่างประเทศ พร้อมเน้นธุรกิจ Food Distribution มากขึ้น ที่ผ่านมากลุ่มนี้ทำรายได้ราว 3 พันล้านบาท

รวมถึงธุรกิจบริการรักษาความปลอดภัยภายใต้บริษัทรักษาความปลอดภัย <strong>เอเอสเอ็ม แมเนจเมนท์ จำกัด (ASM)</strong> ที่ปัจจุบันมีบุคลากรด้านนี้มากกว่า 7,000 คน ทำรายได้ต่อปีราว 1.5 พันล้านบาท

“อาหารเป็นกลุ่มธุรกิจที่มีอนาคตสำหรับล็อกซเล่ย์ ยังมีโอกาสเติบโตอีกมาก กลุ่มบริการรักษาความปลอดภัย เราจะพัฒนาให้เป็นมากกว่าการรักษาความปลอดภัยในสนามบิน ต่อยอดไปสู่บริการอื่น เช่น เทรนนิ่ง คลีนนิ่ง เป็นธุรกิจเสริมที่เราคิดว่าจะพัฒนาต่อไป”

ส่วนอีก 2 กลุ่ม คือ พลังงาน และเน็ตเวิร์กโซลูชั่น ซึ่งเป็นความรับผิดชอบของเฉลิมโชค ซึ่งเสริมว่า ปีนี้จะเป็นปีที่ล็อกซเล่ย์รุกเข้าไปยังกลุ่มธุรกิจพลังงานมากขึ้น ใช้จุดแข็งจากการเป็นผู้เชี่ยวชาญมาก่อน โดยตั้งบริษัทใหม่ขึ้นมาดูแลให้ชัดเจน วางแผนไกลถึงขั้นดันเข้าตลาดหลักทรัพย์ฯ ให้ได้ภายในปี 2563

<figure><img class="wp-image-7123 size-full" src="http://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2019/05/เฉลิมโชค-ล่ำซำ-ล็อกซเล่ย์.jpg" alt="" width="685" height="800" /><figcaption> เฉลิมโชค ล่ำซำ</figcaption></figure>

“เรา spin off บริษัทที่ทำเรื่องพลังงานโดยเฉพาะ ภายใต้ชื่อ <strong>ล็อกซเล่ย์ เพาเวอร์ ซิสเต็มส์</strong> ทำ sub station ทำสายส่ง และเป็นผู้รับเหมาออกแบบ การบริหารจัดการโรงไฟฟ้าให้ลูกค้า หรือเรียกว่าเป็น EPC ล็อกซเล่ย์เพิ่งเซ็นสัญญาไป 1 โรงมูลค่า

700 กว่าล้านบาท และกำลังคุยอยู่อีก 2-3 โรง ตอบโจทย์กับกลุ่มลูกค้าที่อยากทำโรงไฟฟ้า มีเงินแต่ไม่เคยมีประสบการณ์การทำโรงไฟฟ้าก็มาให้ล็อกซเล่ย์เป็นคนบริหารจัดการให้”

อีกส่วนคือกลุ่มเน็ตเวิร์กโซลูชั่น กลุ่มนี้มีโอกาสและอุปสรรคเกิดขึ้นมากมาย เพราะส่วนหนึ่งพึ่งพาการประมูล แต่สุดท้ายก็สร้างโอกาสให้ล็อกซเล่ย์คว้าโครงการเปลี่ยนเครื่องส่งสัญญาณโทรทัศน์เป็นดิจิทัลให้กับช่อง 5, 9, 11 ขณะที่ปัจจุบันอยู่ระหว่างการรอโอกาสของดิจิทัลเรดิโอ

&nbsp;
<h2>ตุน Backlog หมื่นล้าน</h2>
อย่างไรก็ตาม วันนี้ ล็อกซเล่ย์มี backlog โครงการภาครัฐในมืออยู่แล้วกว่า 1.13 หมื่นล้านบาท ส่วนใหญ่เป็นโครงการที่เกี่ยวกับ system integrator พลังงาน

<span style="color: #ff0000;">สุรชยอมรับว่า ในส่วนของโครงการประมูลที่เป็นหัวใจหลักของล็อกซเล่ย์ ณ วันนี้มีความเสี่ยงอยู่พอสมควร รวมไปถึงขั้นตอนการประมูลที่มีความยากขึ้น คู่แข่งเพิ่มขึ้น ที่สำคัญคือความไม่แน่นอนเพราะมักอิงกับเรื่องของการเมือง</span>

“เราเริ่มคิดลดสัดส่วนการประมูลลงบ้างหรือหันประมูลโครงการที่ไม่ขนาดใหญ่มาก มูลค่าราวหลักสิบหลักร้อยล้านซึ่งจบเร็วกว่า”

&nbsp;
<h2>สร้างสัมพันธ์ที่ดี “คู่ค้า-พาร์ทเนอร์”</h2>
ในโลกธุรกิจ การมี partnership หรือผู้ร่วมทุนที่ดี นับเป็นเรื่องจำเป็นและสำคัญอย่างยิ่ง ล็อกซเล่ย์ไม่เคยละเลยในการคงสัมพันธภาพที่ดีกับบริษัทคู่ค้า พร้อมปฏิบัติอย่างเท่าเทียมกันมาตลอดทุกยุคสมัย

“เราจะเลือกพาร์ทเนอร์ที่เก่ง และรู้จริงในธุรกิจนั้นๆ ต้องเป็น Top 5 เสมอ เพราะที่ผ่านมาล็อกซเล่ย์มีพาร์ทเนอร์ที่ดี จึงทำให้เราเดินต่อไปได้”

<strong>ล็อกซเล่ย์ในเจเนอเรชั่นที่ 4 ยังมองไปถึงการหาพาร์ทเนอร์เพื่อขยายฐานไปยังภูมิภาคอาเซียนเพิ่มเติม</strong> จากปัจจุบันที่ทำอยู่แล้ว เช่น น้ำมันเครื่องคาสตรอล สินค้าหลักที่ล็อกซเล่ย์บุกเบิกตั้งแต่ต้น และปัจจุบันส่งออกไปขายที่ประเทศเมียนมาด้วย รวมถึงในจีน ล็อกซเล่ย์ส่งข้าวหอมมะลิแท้ไปขายโดยสร้างแบรนด์ของตัวเอง ชื่อ “Golden Lotus” หรือในภาษาจีนใช้ชื่อว่า “จินลี่เหลียน” ซึ่งได้รับการตอบรับอย่างดี

&nbsp;
<h2>เจน 4 ยอดขายต้องดี กำไรต้องเด่น</h2>
ถามว่าล็อกซเล่ย์เดินทางขึ้นทศวรรษที่ 8 แล้ว ถ้าจะนิยามว่าล็อกซเล่ย์ทำอะไร เฉลิมโชคตอบแทนพี่ชายว่า<strong> “ล็อกซเล่ย์คือบริษัทเทคโนโลยีที่สามารถหาโซลูชั่น</strong><strong>มาให้ลูกค้าได้ ขณะเดียวกันก็มีอีกขาที่เป็น </strong><strong>trading firm ด้วย”</strong> ขณะที่สุรชเสริมว่า “ล็อกซเล่ย์เป็นบริษัทที่ค่อนข้าง adapt ตามกาลเวลาได้เยอะ”

<img class="alignnone size-full wp-image-7124" src="http://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2019/05/ตระกูล-ล่ำซำ.jpg" alt="" width="800" height="530" />

การรับไม้ต่อบริหารธุรกิจในเจเนอเรชั่นที่ 4 ในมุมของสุรช มองว่าต้องบริหารให้ล็อกซเล่ย์ยังเติบโตไปได้ แต่ไม่ใช่แค่เน้นทำยอดขายอย่างเดียว แต่กำไรต้องดีขึ้นด้วย แม้ปี 2561 รายได้ของล็อกซเล่ย์จะไม่ถึงเป้าที่วางไว้ โดยจบที่ 1.35 หมื่นล้านบาท นั่นเพราะเป็นเรื่องของโครงการใหญ่ๆ ที่รอทยอยรับรู้รายได้ ขณะที่ปี 2562 ล็อกซเล่ย์ตั้งเป้ารายได้เพิ่มขึ้น 20% หรือราว 1.65 หมื่นล้านบาท จากการปรับโครงสร้างธุรกิจ และการหันมารุกธุรกิจที่เป็นอนาคต และคาดว่าจะทำกำไร

“อาจมองว่าเรายังขับเคลื่อนช้า แต่ถ้าจะให้เปลี่ยนธุรกิจจากหน้ามือเป็นหลังมือและเลิกธุรกิจบางอย่าง แล้วบอกว่าเราจะทำอย่างเดียวเลยมันยิ่งไม่ใช่ ก็ต้องค่อยๆ ปรับไปให้มันมั่นคงและยั่งยืน” สุรชกล่าว

&nbsp;

ภาพ: ชัยสิทธิ์ จุนเจือดี

<a href="http://forbesthailand.com/people/cover-story/%E0%B8%A5%E0%B9%87%E0%B8%AD%E0%B8%81%E0%B8%8B%E0%B9%80%E0%B8%A5%E0%B9%88%E0%B8%A2%E0%B9%8C-%E0%B8%A3%E0%B8%B5%E0%B9%82%E0%B8%9F%E0%B8%81%E0%B8%B1%E0%B8%AA-8-%E0%B8%97%E0%B8%A8%E0%B8%A7%E0%B8%A3.html">คลิกอ่านประวัติตำนานธุรกิจ 80 ปี "ล็อกซเล่ย์ รีโฟกัส 8 ทศวรรษเจ้ายุทธจักรเทรดดิ้ง"</a>

&nbsp;

<hr />

<a href="https://bit.ly/2Vz02jN">คลิกอ่านบทความฉบับเต็มของ "ล็อกซเล่ย์" ได้ที่นิตยสาร Forbes Thailand ฉบับ มีนาคม 2562 ในรูปแบบ e-Magazine</a>
<a href="https://bit.ly/2Vz02jN"><img class="alignnone wp-image-6384 size-full" src="http://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2019/04/-e1554115232435.jpg" alt="" width="250" height="328" /></a>

เปิดฉากทศวรรษ “รีโฟกัส” ล็อกซเล่ย์

<h2>ต้องยอมรับว่าทุกวันนี้โลกธุรกิจในยุคดิจิทัลมีการเปลี่ยนแปลงแบบก้าวกระโดด ความรวดเร็วกลายเป็นปัจจัยสำคัญในการตอบโจทย์ผู้บริโภค รูปแบบ "การทำงานแบบ Agile" อาจตอบโจทย์ในการสร้างองค์ให้ยั่งยืน</h2>
เนื่องจากพฤติกรรมของผู้บริโภคยุคดิจิทัลเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา และมีความท้าทายใหม่ๆ เกิดขึ้นอยู่เสมอ ส่งผลให้องค์กรยักษ์ใหญ่ต้องพร้อมและตื่นตัวกับการเปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่อง หลายต่อหลายครั้งที่บริษัทสามารถสร้างสรรค์สินค้าหรือบริการที่ตรงใจความต้องการของลูกค้าได้ แต่ทว่าออกมาในเวลาที่ช้าเกินไป ก็ส่งผลให้ไม่ประสบความสำเร็จเพราะความต้องการของลูกค้าได้เปลี่ยนไปแล้ว ดังนั้นผู้ประกอบการและผู้บริหารในยุคนี้จึงต้องเรียนรู้คำว่า <strong>Fail fast,  fail often คือ ยอมรับความผิดพลาดได้หลายครั้ง แต่ต้องผิดพลาดให้เร็วและแก้ไขปรับตัวให้เร็วตามด้วย</strong> เพื่อเรียนรู้ความผิดพลาดจากครั้งก่อนจนสามารถสร้างสินค้าและบริการที่ตอบโจทย์ผู้บริโภคอย่างทันท่วงที

แน่นอนว่าองค์กรยักษ์ใหญ่ทั้งหลายต่างรู้ดีว่าตนเองต้องปรับตัวให้เท่าทันการเปลี่ยนแปลงที่ แต่องค์กรขนาดใหญ่ มักประสบกับปัญหาเรื่องลำดับขั้นตอนการทำงานที่มีอยู่มากมาย โดยแต่ละแผนกทำงานกันแบบ Silo ส่งผลให้เคลื่อนตัวได้ช้า เช่นการจะออกสินค้าหรือบริการใหม่แต่ละที มีลำดับขั้นตอนที่ยุ่งยาก ต้องผ่านการอนุมัติจากหลายฝ่าย ประสานงานได้ยากเนื่องจากแต่ละฝ่ายทำงานแยกกันจนทำให้ทุกอย่างช้าไปหมด กว่าจะออกสินค้าหรือบริการได้ก็ไม่ทันการเสียแล้วจนเกิดความเสี่ยงที่จะโดนบริษัทขนาดเล็กอย่างเช่น Startup ที่มีความสามารถและความคล่องตัวสูงมา Disrupt โดยการออกผลิตภัณฑ์และบริการต่างๆได้รวดเร็วกว่า ถึงแม้ว่าประสบการณ์ที่มีจะไม่เท่าองค์กรใหญ่ๆ แต่เมื่อได้ทดลองปรับเปลี่ยนไปเรื่อยๆ สุดท้ายบริษัทที่มีความคล่องตัวสูงเหล่านี้ก็จะได้ผลิตภัณฑ์หรือบริการที่เหนือกว่าในที่สุด
<h2><strong>
</strong>ฉีกกฎการทำงานแบบเก่าๆด้วย Agile methodology</h2>
<strong>การทำงานแบบ Agile</strong> เริ่มโด่งดังมาก่อนในฝั่งของ IT เนื่องจากก่อนหน้านี้องค์กรส่วนใหญ่มีรูปแบบการทำงานแบบ <strong>Waterfall process</strong> คือมีการวางแผนการทำงานตั้งแต่ต้นจนจบโครงการในรอบเดียว ซึ่งวิธีการทำงานดังกล่าวทำให้องค์กรต้องประสบกับปัญหาหลักคือ กว่าจะเจอความผิดพลาดก็อาจจะสายไปเสียแล้ว เนื่องจากการทำงานแบบ Waterfall เป็นการวางแผนและคิดให้จบในรอบเดียว ไม่มีการย้อนกลับไปที่ขั้นตอนก่อนหน้า ดังนั้นเมื่อเจอเรื่องผิดพลาดตอนที่วางแผนและลงมือทำทุกอย่างไปแล้ว จึงเป็นเรื่องยากที่จะกลับไปแก้ไขที่จุดเริ่มต้น นอกจากนี้การทำงานแบบเดิมๆขององค์กรใหญ่ยังมีลักษณะของการทำงานแยกส่วนหรือ Silo ทำให้การประสานงานระหว่างกันเป็นไปได้ลำบาก

ปัญหาที่เกิดขึ้นจากโครงสร้างการทำงานและกระบวนการแบบเดิมๆ นั้น อาจจะถูกแก้ได้ด้วยวิธีการบริหารแบบใหม่ที่เน้นความคล่องตัวหรือที่เรียกกันว่า <strong>Agile Methodology</strong> ซึ่งเน้นการทำงานในทีมที่ประกอบไปด้วยบุคลากรจากหลายสายงาน (Cross-functional team) ที่เรียกว่า Agile squad และเปลี่ยนวิธีการทำงานจากการกำหนดเป้าหมายแบบมุ่งไปครั้งเดียวเป็นการวางแผนและส่งมอบงานทีละชิ้นๆ เพื่อให้สามารถรับมือกับปัญหาหรือข้อผิดพลาดที่เกิดขึ้นเล็กๆน้อยๆได้ และสามารถแก้ไขได้ทันท่วงที

หลักการของทำงานแบบ Agile นั้นจริงๆ แล้วไม่ได้ซับซ้อน แต่ทรงพลังมาก โดยหลักการทำงานของ Agile ที่เห็นได้ชัดมักประกอบด้วย
<ul>
 	<li><strong>มีการทำงานแบบ Cross-functional team</strong> คือการนำบุคคลที่มาจากสายงานที่ต่างกัน มานั่งทำงานด้วยกัน ไม่ได้แยกแผนก ซึ่งส่งผลให้การประสานงานเป็นไปได้อย่างง่ายดาย รวมทั้งสามารถรับรู้ปัญหาและแก้ไขได้อย่างรวดเร็ว</li>
 	<li><strong>ทีมมีอำนาจในการในการตัดสินใจและกำหนดทิศทางของงาน </strong>คนที่ได้รับมอบหมายให้ปฏิบัติงานใน Agile squad มักจะได้รับอำนาจในการตัดสินใจที่เพียงพอเพื่อไม่ให้ต้องมีการต้องเข้าสู่กระบวนการที่ล่าช้าขององค์กร โดยคนที่กำหนดทิศทางของสินค้าหรือบริการ หรือ Product Owner ควรมีอำนาจตัดสินใจได้ด้วยตัวเอง เพื่อความสะดวกและรวดเร็วในการทำงาน และไม่ต้องรอผ่านการอนุมัติจากใคร</li>
 	<li><strong>ใช้บุคลากรที่ทำงานเพื่อโครงการนี้โดยเฉพาะ (Dedicated resources)</strong> มีการแต่งตั้งคนที่รับผิดชอบงานในแต่ละส่วน เพื่อโฟกัสใน Scope งานของโครงการที่ได้รับมอบหมายมาไม่ให้</li>
 	<li><strong>ทำงานเป็นชิ้นเล็กๆ </strong>การทำงานแบบ Agile มักกำหนดเป้าหมายระยะสั้น และส่งมอบชิ้นงานเป็นชิ้นเล็กๆแล้วค่อยๆทำเพิ่มไปเรื่อยๆ แล้วหากเจอข้อผิดพลาดหรือการเปลี่ยนแปลง ค่อยปรับเปลี่ยนการทำงานไปเรื่อยๆในแต่ละ รอบสั้นๆที่เรียกว่า Sprint</li>
 	<li><strong>รับรู้สถานะของโครงการได้อย่างชัดเจน</strong> ทุกคนจะต้องสื่อสารและรับรู้ปัญหาที่เกิดขึ้นในโครงการ รวมทั้งความคืบหน้าของโครงการให้ทั้งทีมได้รู้ เพื่อให้เกิดความชัดเจนและการวัดผลที่จับต้องได้</li>
 	<li><strong>เรียนรู้ข้อผิดพลาดและข้อดีได้อย่างรวดเร็ว</strong> เนื่องจากการทำงานเป็น รอบเล็กๆ ทำให้เกิดการเรียนรู้ข้อผิดพลาดจากครั้งก่อนๆ และสามารถหาข้อบกพร่องและข้อดีในการทำงานได้อย่างรวดเร็ว</li>
</ul>
<h2><strong> </strong></h2>
<figure><img class="wp-image-5102 size-full" src="http://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2019/02/Infographic-Forbes-online-20190215-v2.jpg" alt="หลักการ Agile Methodology VS Waterfall Process" width="638" height="850" /><figcaption> หลักการ Agile Methodology VS Waterfall Process</figcaption></figure>

&nbsp;
<h2>Agile มุ่งเน้นความคล่องตัวในการทำงาน แต่ส่งผลบวกในด้านอื่นๆด้วย</h2>
การทำงานในรูปแบบ Agile ไม่ได้ช่วยแค่ในเรื่องของการคล่องตัวในการทำงาน แต่ยังส่งผลให้คุณภาพของงานหรือสินค้าและบริการที่ออกมามีประสิทธิภาพมากขึ้นและตอบโจทย์ความต้องการในตลาดได้ดีกว่า เนื่องจากการให้ทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้องมาอยู่ในทีมเดียวกันทำให้ไม่มีกำแพงระหว่างฝ่าย ทำให้การเกิดการสร้างสรรค์สิ่งใหม่ๆ จากการระดมสมอง ส่งผลให้สินค้าและบริการที่ทำออกมาได้รับการพิจารณาและปรับปรุงจากทุกฝ่ายพร้อมๆ กัน ทำให้เกิดความคิดที่รอบคอบ ตอบโจทย์ความต้องการผู้บริโภคและมีข้อผิดพลาดน้อย ที่สำคัญที่สุดคือการร่วมงานอย่างใกล้ชิดและการสื่อสารที่ชัดเจนทำให้ความสัมพันธ์ของผู้ร่วมงานในทีมดีขึ้นอย่างชัดเจน

&nbsp;
<h2>เลือกที่จะใช้ Agile ในบางโครงการ หรือ เลือกปฏิรูปทั้งองค์กร (Agile at scale) ?</h2>
ไม่ใช่ทุกโครงการที่จำเป็นต้องใช้วิธีการบริหารแบบ Agile แต่ทุกองค์กรควรเรียนรู้วิธีการบริหารลักษณะนี้เพื่อให้สามารถเลือกได้ว่าโครงการหรือส่วนงานไหนควรบริหารแบบ Agile องค์กรที่ต้องการความคล่องตัวที่สูงมากและพร้อมจะเปลี่ยนแปลงขนานใหญ่ อาจตัดสินใจปฏิรูปองค์กร เพื่อใช้ Agile ทั้งองค์กร หรือที่เราเรียกกันว่า Agile at scale ซึ่งต้องใช้ความพยายามเป็นอย่างมากและใช้เวลาในการเปลี่ยนแปลงเป็นเวลานานหลายปี
<h2><strong>
</strong>Agile ไม่ใช่แค่รูปแบบในการทำงานแต่ต้องคำนึงถึงวัฒนธรรมและทัศนคติในการทำงานด้วย</h2>
ความสำคัญของการนำ Agile มาประยุกต์ใช้ คือการปรับวัฒนธรรมการทำงานและทัศนคติของคนในองค์กรให้สอดคล้องกับกรอบการทำงานของ Agile methodology กล่าวคือทีมต้องทำงานโดยมุ่งเน้นประสิทธิภาพและผลลัพธ์ กล้าตัดสินใจ เรียนรู้ที่จะทำงานร่วมกันกับคนในทีมซึ่งมาจากคนละสายงาน และเปิดกว้างกับความคิดของผู้อื่น

ดังนั้นการนำแนวคิดแบบ Agile ไปใช้ ไม่ใช่แค่การนำกระบวนการต่างๆไปบังคับใช้กับทุกคน แต่ต้องเริ่มต้นที่การเปลี่ยนวัฒนธรรมการทำงาน ซึ่งต้องถูกแสดงให้เห็นตั้งแต่ระดับผู้บริหารลงมาสู่ทีม เพื่อให้คนในทีมเห็นตัวอย่างที่ดี และเกิดการปฏิบัติตาม ผลจากการเปลี่ยนแปลงโดยรวมทั้งหมดนี้เองจะเป็นตัวช่วยสำคัญในการผลักดันธุรกิจให้ขับเคลื่อนไปอย่างรวดเร็วในโลกที่ต้องแข่งขันด้วยความคล่องตัว

การทำงานแบบ Agile อาวุธเด็ดในการสร้างองค์กรยุคดิจิทัล

ในปัจจุบันโลกถูกขับเคลื่อนด้วยเทคโนโลยีและข้อมูลมหาศาล ซึ่งองค์กรต่างๆ ก็ได้ให้ความสำคัญกับเรื่องนี้ เนื่องจากองค์กรสามารถนำข้อมูลเหล่านั้นมาใช้เพื่อพัฒนาผลิตภัณฑ์และสร้างโอกาสทางธุรกิจได้ จึงทำให้เกิดเทรนด์อาชีพใหม่ที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการนำข้อมูลมาวิเคราะห์เพื่อประยุกต์ใช้และต่อยอดเชิงธุรกิจในด้านต่างๆ

<strong>JobThai</strong> เว็บไซต์หางานเเละสมัครงานออนไลน์ ได้แนะนำ 3 อาชีพสายเทคโนโลยี พร้อมเผยทักษะที่ต้องมีสำหรับอาชีพดังกล่าว
<h2>1. นักวิทยาศาสตร์ข้อมูล (Data Scientist)</h2>
เรียกได้ว่าเป็นหนึ่งในอาชีพมาแรงของโลกการทำงานสมัยใหม่ ซึ่งอาชีพนักวิทยาศาสตร์ข้อมูล หรือ Data Scientist เป็นนิยามอาชีพที่ค่อนข้างกว้าง บางคนอาจจะดูเรื่อง Analytic อย่างเดียว บางคนต้องนำข้อมูลไปวิเคราะห์เพื่อพัฒนาผลิตภัณฑ์ แต่โดยรวมแล้วก็คือการนำข้อมูลมาวิเคราะห์เพื่อใช้ในการพัฒนาผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ ให้ดีขึ้นนั่นเอง สำหรับอาชีพนี้ค่อนข้างเปิดกว้าง โดยคนที่จะเข้ามาทำอาชีพนี้ได้นั้น ไม่ได้ระบุเจาะจงว่าต้องจบสาขาอะไร แต่ส่วนใหญ่แล้วจะจบมาทางด้านวิทยาศาสตร์เพราะมีทักษะทางด้านการวิเคราะห์ข้อมูลซึ่งสามารถนำมาประยุกต์ใช้กับข้อมูลอื่นได้ หรือจบมาจากสาขาที่เกี่ยวกับสถิติก็ได้เช่นกัน สำหรับผู้ที่สนใจทำงานในสายนี้ต้องมีทักษะสำคัญ ได้แก่

<img class="alignnone size-full wp-image-50510" src="https://brandinside.asia/wp-content/uploads/2019/02/Pic_Data-Scientist-e1550745243576.jpg" alt="" width="800" height="604" />
<ul>
 	<li><strong>ทักษะทางตรง (Hard Skills)</strong> ได้แก่ การนำเสนอข้อมูลเชิงภาพ – เมื่อวิเคราะห์ข้อมูลมาแล้ว ต้องสามารถถ่ายทอดข้อมูลเหล่านั้นให้กับคนที่ต้องการจะสื่อสารด้วยเห็นภาพมากที่สุด ซึ่งอาจจะทำออกมาเป็นรูปแบบของกราฟหรือภาพ ซึ่งสิ่งที่สำคัญคือต้องรู้ว่ากราฟหรือภาพแบบไหนเหมาะกับข้อมูลประเภทใดเพื่อทำให้คนทั่วไปเข้าใจมากที่สุด 2.การเขียนโค้ด – ทักษะนี้ถือเป็นทักษะสำคัญมากสำหรับอาชีพนี้ เพราะต้องใช้ในการสร้างโมเดลให้สามารถเก็บและดึงข้อมูลตามที่ต้องการเพื่อนำข้อมูลที่ได้ไปใช้ในการวิเคราะห์และพัฒนาผลิตภัณฑ์ในรูปแบบต่าง ๆ</li>
 	<li><strong>ทักษะทางอ้อม (Soft Skills)</strong> ได้แก่ ทักษะด้านการสื่อสาร – นอกจากการนำเสนอข้อมูลเชิงภาพออกมาในรูปแบบต่าง ๆ แล้ว ต้องมีทักษะในการสื่อสารข้อมูลเหล่านั้นให้คนทั่วไปที่ไม่มีความรู้ด้าน Data Science สามารถเข้าใจได้ 2.ความรู้ด้านธุรกิจ – เป็นทักษะที่ช่วยให้เข้าใจเป้าหมายหรือการพัฒนาผลิตภัณฑ์ที่ทำนั้นว่ามีผลตอบรับเป็นอย่างไร และจะเพิ่มผลลัพธ์ให้กับธุรกิจได้อย่างไร</li>
</ul>
<h2>2. นักภาษาศาสตร์คอมพิวเตอร์ (Computational Linguistics)</h2>
เป็นอาชีพที่ต้องนำทฤษฎีทางภาษาศาสตร์มารวมกับวิทยาการคอมพิวเตอร์ หากพูดให้เข้าใจถึงอาชีพนี้อย่างง่ายๆ ก็คือ การทำให้คอมพิวเตอร์สามารถวิเคราะห์ข้อมูลและเข้าใจภาษา และทำหน้าที่ทางด้านภาษาต่างๆ แทนมนุษย์ได้นั่นเอง เช่น เครื่องแปลภาษาอัตโนมัติ (Machine Translation) หรือ หุ่นยนต์นักสนทนา (Chatbot) ที่สามารถรับคำสั่งจากมนุษย์ได้ เป็นต้น ถือเป็นการนำเทคโนโลยีเข้ามาช่วยให้การทำงานเป็นรูปแบบอัตโนมัติมากขึ้น เพื่อลดขั้นตอนการทำงานของมนุษย์ อย่างไรก็ตามสำหรับผู้ที่จะมาทำงานในสายนี้ต้องมีทักษะสำคัญที่ควรรู้ ดังนี้

<img class="alignnone wp-image-50511" src="https://brandinside.asia/wp-content/uploads/2019/02/Pic_Computational-Linguistics-e1550745263327.jpg" alt="" width="699" height="501" />
<ul>
 	<li><strong>ทักษะทางตรง (Hard Skills)</strong> ได้แก่ ทักษะทางด้านภาษาศาสตร์ – การทำให้คอมพิวเตอร์สามารถเข้าใจภาษาและทำหน้าที่ทางด้านภาษาต่าง ๆ แทนมนุษย์ได้นั้นจำเป็นต้องใช้ทักษะนี้ เพราะข้อมูลทางภาษามีความพิเศษของตัวเอง จึงต้องใช้ทักษะในการวิเคราะห์ที่แตกต่างกันออกไป เช่น การแปลภาษาอัตโนมัติ (Machine Translation) ให้ความหมายออกมาในรูปแบบต่าง ๆ ตามที่ผู้ใช้งานต้องการ หรือ<strong>โปรแกรมในการค้นหา</strong>(Search Engines) ที่จะเห็นได้ว่าทุกวันนี้เราสามารถพิมพ์คำถามตามที่ต้องการลงไปได้เลย ซึ่งระบบก็สามารถเข้าใจและส่งคำตอบกลับมาให้เราได้ ซึ่งสิ่งเหล่านี้ล้วนต้องใช้ทักษะทางภาษาศาสตร์ทั้งสิ้น</li>
</ul>
2.การเขียนโปรแกรม – ทักษะนี้จะทำให้คอมพิวเตอร์สามารถเข้าใจได้ว่ามนุษย์ต้องการอะไร เช่น การทำให้หุ่นยนต์นักสนทนา (Chatbot) สามารถตอบคำถามเราได้ โดยที่เข้าใจได้ว่านี่คือคำถามชนิดใด จะไปหาคำตอบมาได้จากที่ไหน หรือสิ่งที่ต้องการเป็นประโยคคำสั่งหรือไม่ ซึ่งในปัจจุบัน Chatbot สามารถรับคำสั่งจากมนุษย์ได้ไม่ว่าจะเป็นการเปิดไฟ ปรับแอร์ เปิดตู้เย็น เป็นต้น

3.ทักษะทางด้านสถิติ – เป็นงานที่ต้องอาศัยพื้นฐานทางด้านคณิตศาสตร์และสถิติในการศึกษาข้อมูลทางภาษาศาสตร์ที่มีจำนวนมาก เช่น สถิติการใช้คำและประโยคเพื่อวิเคราะห์ความเป็นธรรมชาติในการใช้งานและความถูกต้องตามหลักไวยากรณ์ การใช้ความน่าจะเป็นในการแก้คำกำกวม ซึ่งทักษะเชิงคณิตศาสตร์และสถิติจะช่วยให้เข้าใจถึงกลไกของภาษาหรือเข้าใจธรรมชาติของภาษาได้ดีขึ้น
<ul>
 	<li><strong>ทักษะทางอ้อม (Soft Skill)</strong> ได้แก่ การคิดวิเคราะห์และแก้ไขปัญหา – ต้องอาศัยทักษะนี้ในการวิเคราะห์ข้อมูลทางภาษา เพื่อพัฒนาให้คอมพิวเตอร์สามารถเข้าใจภาษาและวิเคราะห์ข้อมูลทางภาษาในลักษณะต่างๆ ได้ดีขึ้น เช่น การพัฒนาเครื่องแปลภาษาอัตโนมัติ (Machine Translation) อาจจะวิเคราะห์ว่าความหมายที่ต้องแสดงผลออกมานั้นจะเป็นรูปแบบไหน ต้องใช้โมเดลอะไร เป็นต้น</li>
</ul>
&nbsp;
<h2>3. นักพัฒนาด้านปัญญาประดิษฐ์ (Artificial Intelligence Engineer)</h2>
เมื่อ AI หรือเทคโนโลยีด้านปัญญาประดิษฐ์ เริ่มได้รับความนิยมในโลกธุรกิจและยังคงได้รับการพัฒนาอย่างต่อเนื่อง ทำให้อาชีพ AI Engineer มีความต้องการเพิ่มสูงขึ้นตามไปด้วย ซึ่ง AI Engineer คือผู้ที่สามารถนำเอาศาสตร์ด้านปัญญาประดิษฐ์มาประยุกต์ใช้เพื่อพัฒนาธุรกิจหรือผลิตภัณฑ์ โดยการเขียนโปรแกรมหรือชุดคำสั่งด้วยเทคนิคต่างๆ เพื่อทำให้ปัญญาประดิษฐ์สามารถเรียนรู้ได้ด้วยตนเอง และสามารถตัดสินใจในเรื่องที่ซับซ้อนได้อย่างถูกต้องแม่นยำขึ้นเรื่อยๆ สำหรับผู้ที่สนใจทำงานในสายนี้ต้องมีทักษะสำคัญ ได้แก่

<img class="wp-image-50512 aligncenter" src="https://brandinside.asia/wp-content/uploads/2019/02/Pic_AI-Engineer-e1550745282255.jpg" alt="" width="727" height="512" />
<ul>
 	<li><strong>ทักษะทางตรง (Hard Skills)</strong> ได้แก่ การเขียนโปรแกรมและความรู้ด้านภาษาคอมพิวเตอร์ – มีความรู้ด้าน​การเขียนโปรแกรมด้วยภาษาที่นิยมทางด้าน AI เช่น python, java เพื่อสร้างและทดสอบแบบจำลองการเรียนรู้ของ AI ให้สามารถเข้าใจพฤติกรรมและความต้องการของผู้ใช้งานได้ดีขึ้น 2.คณิตศาสตร์ประยุกต์ – เนื่องจากคณิตศาสตร์มีบทบาทสำคัญอย่างมากกับปัญญาประดิษฐ์ ดังนั้นจึงต้องมีความสามารถในการบริหารจัดการข้อมูลที่มีอยู่เป็นจำนวนมากและสามารถนำความรู้ทางด้านคณิตศาสตร์ เช่น ความน่าจะเป็น สถิติ แคลคูลัส มาประยุกต์ใช้กับข้อมูลเหล่านั้น เพื่อวิเคราะห์และออกแบบระบบ</li>
 	<li><strong>ทักษะทางอ้อม (Soft Skills)</strong> ได้แก่ 1.ทักษะการสื่อสาร – การสื่อสารเป็นสิ่งสำคัญกับทุกอาชีพถึงแม้ว่าสายงานนี้จะเน้นการทำงานในเชิงเทคนิคแต่ก็ต้องมีการสื่อสารกันทั้งภายในทีมและกับทีมอื่น ๆ เพื่อให้เข้าใจเกี่ยวกับข้อมูลโดยเฉพาะข้อมูลเชิงเทคนิค 2.เรียนรู้เทคโนโลยีอยู่เสมอ – ต้องมีความรู้ ความเข้าใจ และอัปเดตเทรนด์เกี่ยวกับเทคโนโลยีต่างๆ เพื่อก้าวให้ทันการเปลี่ยนแปลงและสามารถนำเทคโนโลยีเหล่านี้มาประยุกต์ใช้ได้อย่างเหมาะสม</li>
</ul>

เปิด 3 อาชีพสายเทคโนโลยีมาแรง พร้อมทักษะที่ต้องมี...รับธุรกิจดิจิทัล

Passion ใหม่ของ ธีรนันท์ ศรีหงส์ ‘ช่วยองค์กรแปลงร่าง’

<h2>ดีลอยท์ บริษัทตรวจสอบบัญชีระดับโลก วิเคราะห์เทรนด์ใหญ่ที่จะเปลี่ยนแปลงการทำงานและส่งผลกระทบถึงการทำธุรกิจในอนาคต</h2>
<strong>สุภศักดิ์ กฤษณามระ</strong> กรรมการผู้จัดการ <strong>ดีลอยท์ ประเทศไทย</strong> เปิดเผยว่า ดีลอยท์ได้มีการวิเคราะห์เทรนด์การเปลี่ยนแปลงในโลกที่จะเป็น <strong>Megatrends</strong> ส่งผลต่อการทำธุรกิจในอนาคต โดยมีทั้งหมด 35 เทรนด์ แบ่งเป็น 3 กลุ่ม ได้แก่ เทคโนโลยี, คน และสังคม-เศรษฐกิจ-สิ่งแวดล้อม

ทั้งนี้ ดีลอยท์ ประเทศไทย ขอหยิบยก<strong> 7 เทรนด์หลัก</strong> ที่เชื่อว่าจะเห็นภาพผลกระทบที่ชัดเจนต่อการทำธุรกิจในอนาคตอันใกล้
<h3>เทคโนโลยี</h3>
<strong>1.ปัญญาประดิษฐ์ หรือ AI</strong> - งานที่มีการทำซ้ำรูปแบบเดิม บริษัทจะเริ่มนำเทคโนโลยี AI และหุ่นยนต์มาใช้ เช่น การทำบัญชี ซึ่งไม่ได้หมายความว่ามนุษย์จะถูกแย่งงานจากหุ่นยนต์ แต่มนุษย์จะทำงานได้ดีขึ้นและเร็วขึ้นจากการมี AI เป็นผู้ช่วย

<strong>2.Augmented Reality (AR)</strong> - ในทำนองเดียวกับ AI คือเป็นเทคโนโลยีที่ช่วยมนุษย์ทำงาน AR จะเป็นผู้ช่วยให้มนุษย์ฝึกทักษะการทำงานได้ง่ายขึ้น ส่งผลให้แรงงาน 1 คนสามารถทำงานได้หลากหลาย ตัวอย่างเช่น แว่น AR สามารถช่วยช่างซ่อมรถยนต์สแกนเครื่องยนต์ แนะนำจุดที่เสียหาย และวิธีซ่อม ซึ่งจะทำให้คนเรียนทักษะเพื่อเป็นช่างได้ง่ายกว่าเดิม

<strong>3.Internet of Things (IoT)</strong> - เครื่องมือเครื่องใช้อิเล็กทรอนิกส์จำนวนมากมีเทคโนโลยี IoT ซึ่งทำให้การเชื่อมต่อเก็บข้อมูลได้มากขึ้น
<h3>คน</h3>
<strong>4.ผู้บริโภคต้องการสินค้าแบบ customized</strong> - คนจะเริ่มต้องการสินค้าที่ออกแบบมาเพื่อตนเองโดยเฉพาะ เป็นสินค้า built-to-order โดยอนาคตอาจมีการส่งคำสั่งไปที่โรงงานให้โรงงานผลิตตามแบบที่ต้องการ หรือเทคโนโลยี 3D Printing อาจเข้ามามีบทบาททำให้ผู้บริโภคสามารถผลิตสินค้าเองที่บ้านได้เลย

<strong>5.เจนวายคือบุคลากรส่วนใหญ่ในตลาดงาน</strong> - เป็นเทรนด์ที่เกิดขึ้นแล้ว ปัจจุบันบุคลากรส่วนใหญ่คือคนเจนเนอเรชั่นวาย ซึ่งมีความต้องการจากนายจ้างและการทำงานแตกต่างจากเดิม <span style="color: #ff0000;">เจนวายต้องการความหลากหลายในการทำงาน และความมั่นคงในอาชีพการงานไม่ใช่ปัจจัยหลักเสมอไปในการเลือกที่ทำงาน</span> <span style="color: #ff0000;">รวมถึงเป็นคนรุ่นที่ต้องเรียนรู้ตลอดชีวิต</span> เพราะเทคโนโลยีที่เปลี่ยนเร็วทำให้เจนวายต้องอัพเดทความรู้ใหม่ๆ อย่างต่อเนื่อง การเรียนจากมหาวิทยาลัยจึงไม่ใช่สูตรสำเร็จอีกต่อไป
<h3>สังคม-เศรษฐกิจ-สิ่งแวดล้อม</h3>
<strong>6.ข้อมูลและความปลอดภัยของข้อมูล</strong> - เราเข้าสู่ยุคแห่งการเก็บข้อมูลทุกสิ่งรอบตัว และข้อมูลมหาศาลนั้นสามารถนำมาใช้ได้กับทุกธุรกิจ ในขณะเดียวกันสังคมก็ตระหนักรู้มากขึ้นถึงการเก็บข้อมูล และเรียกร้องความโปร่งใส ความปลอดภัยของการเก็บข้อมูลส่วนบุคคล

<strong>7.Sharing Economy</strong> - <span style="color: #ff0000;">การให้ยืมหรือให้เช่าสิ่งของแบบ peer-to-peer ง่ายและสะดวกสบายขึ้นมาก สิ่งของหรือสถานที่ที่ไม่ได้ใช้งานจะถูกนำมาให้เช่ามากขึ้น ซึ่งเทรนด์นี้จะส่งผลกับธุรกิจบางประเภทอย่างมาก</span> เช่น หากมีการเช่ารถยนต์มากกว่ามีรถยนต์เป็นของตัวเอง อาจส่งผลกระทบลูกโซ่จนถึงบริษัทประกันภัยรถยนต์ที่จะมีลูกค้าลดลง

เทรนด์เหล่านี้ทำให้บริษัทต่างๆ ปรับตัว รวมถึงดีลอยท์ด้วย โดยบริษัทมีการพัฒนาทั้งด้านเทคโนโลยีและบุคลากร เช่น
<ul>
 	<li><strong>ใช้หุ่นยนต์ตรวจสอบข้อมูล</strong> - บัญชีมีหน่วยข้อมูลนับล้านซึ่งคนอาจไม่สามารถตรวจสอบได้ครบถ้วน แต่หุ่นยนต์ AI สามารถตรวจสอบได้ว่ามีการทุริตในบัญชีในจุดไหน หรือตรวจสอบความเสี่ยง จุดอ่อนของบริษัทลูกค้าผ่านข้อมูลในบัญชี ทั้งนี้ ผู้ตรวจสอบบัญชีจะทำงานร่วมกับหุ่นยนต์โดยนำจุดที่เป็นความเสี่ยงนั้นมาวิเคราะห์เพื่อหาทางแก้ไข</li>
 	<li><strong>บล็อกเชน</strong> - เทคโนโลยีที่ให้ความโปร่งใสในการจัดเก็บข้อมูล ทำให้งานตรวจสอบบัญชีแม่นยำมากขึ้น โดยดีลอยท์มีศูนย์วิจัยบล็อกเชนบนเกาะฮ่องกง เพื่อช่วยลูกค้าในการนำบล็อกเชนไปใช้กับงานบัญชี</li>
 	<li><strong>บุคลากร</strong> - ตามเทรนด์บุคลากรรุ่นใหม่ ดีลอยท์ได้เริ่มปรับตัวไปแล้ว เนื่องจากพบว่าบุคลากรรุ่นใหม่มักจะย้ายงานทุก 2-3 ปี ทำให้เปลี่ยนวิธีประเมินผลงานจากการวัด KPI รายปี มาเป็นการพูดคุยกับหัวหน้างานทุกๆ 2 สัปดาห์เพื่อประเมินความพอใจในการร่วมงานกับทีม</li>
</ul>
ประเด็นเรื่องบุคลากรยังเป็นเรื่องสำคัญขององค์กรทุกแห่ง และความเปลี่ยนแปลงยังคงมีอย่างต่อเนื่อง โดย <strong>สุภศักดิ์</strong> คาดว่าประเทศไทยจะมีลักษณะของ Gig Economy ตามอย่างสหรัฐอเมริกามากขึ้น

เห็นได้ว่าขณะนี้การหาบุคลากรทำงานเต็มเวลาจะยากกว่าเดิม แต่การจ้างงานแบบสัญญาจ้างหรือฟรีแลนซ์ทำได้ง่ายกว่า ซึ่งจะทำให้บริษัทเล็กที่เป็น outsource ให้บริษัทใหญ่เติบโตดี ในขณะที่บริษัทใหญ่จะมีการจ้างงานแบบเต็มเวลาน้อยลง และมีภาระสวัสดิการพนักงานน้อยลงด้วย

<figure><img src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/c84ab06f652bbafc71257ffd2e1150fb.jpg" alt="" width="638" height="638" /><figcaption> สุภศักดิ์ กฤษณามระ กรรมการผู้จัดการ ดีลอยท์ ประเทศไทย</figcaption></figure>

สำหรับดีลอยท์ ประเทศไทย <strong>สุภศักดิ์</strong> กล่าวว่า ปี 2561 ดีลอยท์ตั้งเป้ารายได้ 2,008 ล้านบาท เติบโตขึ้น 12% จากปีก่อน แบ่งเป็นรายได้จากส่วนตรวจสอบบัญชี 1,070 ล้านบาท เติบโต 11% และจากส่วนงานที่ปรึกษา 938 ล้านบาท เติบโต 13%

โดยบริษัทยังมีกลุ่มลูกค้าหลัก 4 กลุ่ม ได้แก่ ภาคการผลิต ธนาคาร พลังงาน และการสื่อสาร และมองว่าจากเทรนด์ต่างๆ ดังกล่าวจะทำให้มีกลุ่มลูกค้าใหม่ๆ ที่น่าสนใจเพิ่มขึ้น เช่น บริการทางการแพทย์ โลจิสติกส์ ปิโตรเคมี คอสเมติกส์ และอีคอมเมิร์ซ

ดีลอยท์วิเคราะห์ 7 เทรนด์ใหญ่ที่จะเปลี่ยนธุรกิจ-แรงงานในอนาคต

<h2>สำหรับคนทำงานระดับบริหารจำนวนมาก เวลาหนึ่งวันนั้นยังแทบไม่เพียงพอสำหรับทำงานให้เสร็จสิ้น มิต้องพูดถึงผู้บริหารระดับซีอีโอซึ่งเป็นผู้รับผิดชอบสูงสุดต่อความสำเร็จหรือล้มเหลวขององค์กร ความท้าทายสำคัญของพวกเขาคือการที่ถูกจำกัดด้วยเวลาเพียง 24 ชั่วโมงต่อวันเหมือนกับทุกๆ คน แต่มีขอบเขตความรับผิดชอบในการบริหารงานที่มากมายยิ่งกว่า</h2>
งานวิจัยล่าสุดจาก <strong>Harvard Business Review</strong> ติดตามศึกษาวิธีการบริหารเวลาให้มีประสิทธิภาพอย่างสม่ำเสมอของผู้บริหารคนสำคัญขององค์กร นักวิจัยได้แก่<strong> Michael E.Porter</strong> และ<strong> Nitin Nohria</strong> ติดตามศึกษาซีอีโอทั้งหมด 27 คนในระยะเวลา 3 เดือน

ผู้ช่วยของเหล่าผู้บริหารที่เข้าร่วมการศึกษาจะได้รับการฝึกให้ลงข้อมูลเกี่ยวกับผู้บริหารท่านนั้นๆ ว่ามีการใช้เวลาอย่างไร ใช้เวลาไปกับอะไรและกับใคร ซึ่ง Porter กับ Nohria ได้ใช้ข้อมูลเหล่านี้มาวิเคราะห์จนได้เป็นข้อเท็จจริงและเทรนด์ที่น่าสนใจของการใช้เวลาของผู้บริหาร

&nbsp;
<h3>ตำแหน่งซีอีโอมาพร้อมกับชั่วโมงการทำงานอันยาวนาน</h3>
ในฐานะผู้นำองค์กร ไม่ใช่เรื่องน่าแปลกใจที่จะต้องทำงานมากกว่าพนักงานส่วนใหญ่ในบริษัท ตามรายงานวิจัย ผู้บริหารระดับซีอีโอนั้นทำงานเฉลี่ย 9.7 ชั่วโมงต่อวันทำงาน และยังเพิ่มอีกเฉลี่ย 4 ชั่วโมงต่อวันสำหรับวันหยุดสุดสัปดาห์ แม้แต่ในวันหยุดเทศกาลหรือพักร้อน เหล่าผู้นำก็ไม่หยุดทำงาน โดยมีค่าเฉลี่ยใช้เวลาทำงาน 2 ชั่วโมงครึ่งต่อวันหยุดเทศกาล

<span style="color: #ff0000;">สรุปในภาพรวมแล้ว ซีอีโอทำงานเฉลี่ย 62.5 ชั่วโมงต่อสัปดาห์ ซึ่งมากกว่าพนักงานประจำทั่วไปที่ทำงาน 40 ชั่วโมงต่อสัปดาห์ถึง 50%</span>

<img src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/c8b6b55234b3178b5226932a9693c36d.png" alt="" />
<h3>พนักงานระดับปฏิบัติการและลูกค้าคือคนที่ได้รับความสนใจจากผู้บริหารน้อยที่สุด</h3>
ด้วยสายธารแห่งการประชุม การวางกลยุทธ์ และภารกิจรัดตัวต่างๆ ที่ไหลบ่าไม่หยุด ทำให้ผู้นำองค์กรมีแนวโน้มสูงที่จะละเลยผู้มีส่วนได้ส่วนเสียบางกลุ่มไปทั้งโดยตั้งใจและไม่ได้ตั้งใจ ค่อนข้างน่าประหลาดใจที่คนบางกลุ่มที่มักจะถูกละเลยมากที่สุดคือพนักงานระดับปฏิบัติการที่เป็นผู้พบเจอกับลูกค้าโดยตรงและตัวลูกค้าเอง

อ้างอิงจากงานวิจัย ซีอีโอจะใช้เวลาไปกับพนักงานระดับปฏิบัติการทั่วไปเพียง 6% ของเวลาทั้งหมดที่มี สิ่งนี้จะทำให้เกิดความท้าทายทันทีที่ผู้บริหารต้องการทราบอย่างชัดเจนเกี่ยวกับการบริหารงานภายในองค์กรหรือภาพลักษณ์วัฒนธรรมองค์กร

<span style="color: #ff0000;">ยิ่งน่าตกใจขึ้นไปอีก เมื่อมีช่วงเวลาเพียง 3% ของผู้บริหารที่ใช้ไปกับลูกค้า แม้แต่ตัวผู้บริหารที่เข้าร่วมการวิจัยนี้ยังตกใจกับตัวเลขข้อเท็จจริงที่เกิดขึ้น</span> การให้ความสำคัญแลกเปลี่ยนประสบการณ์กับลูกค้าเพียงน้อยนิดนี้จะทำให้เกิดความท้าทายเช่นกัน เนื่องจากผู้บริหารไม่เห็นภาพที่ชัดเจนว่ามุมมองจากฝั่งลูกค้าเป็นอย่างไร

&nbsp;
<h3>ผู้บริหารให้ค่ากับการประชุมที่ได้พบตัวจริง</h3>
การวิเคราะห์ยังพบกุญแจในการทำงานของซีอีโอ นั่นคือพวกเขาหรือเธอจะให้ความสำคัญกับการประชุมที่ได้พบปะกันจริงๆ และมักจะหลีกเลี่ยงไม่ให้การประชุมทางโทรศัพท์หรือวิดีโอคอลกลายเป็นวิธีประชุมหลักในการทำงาน เกือบ 61% ของชั่วโมงการทำงานของผู้บริหารจะถูกใช้ไปกับการพบปะพูดคุยกับบุคคลต่างๆ เนื่องจากผู้บริหารมองว่าการสร้างความสัมพันธ์เป็นเรื่องจำเป็น

ถ้าหากมีนัดประชุมกับผู้เกี่ยวข้องในภาคส่วนต่างๆ ที่ไม่ได้ทำงานอยู่ในออฟฟิศบริษัท ซีอีโอจะไม่ลังเลในการออกจากออฟฟิศเพื่อไปสร้างเส้นทางธุรกิจข้างนอก ตามรายงานวิจัยนี้พบว่า มากกว่า 50% ของการทำงานของเหล่าผู้บริหารเกิดขึ้นนอกออฟฟิศ ซึ่งหมายรวมถึงการไปประชุมกับผู้เกี่ยวข้อง เช่น พันธมิตรธุรกิจ ลูกค้า นักลงทุน

&nbsp;
<h3>พวกเขาจำเป็นต้องมีเวลาส่วนตัวเหมือนกับเราทุกคน</h3>
สถิติที่น่าประหลาดใจสุดท้ายจากการวิจัยนี้ คือการค้นพบว่าผู้บริหารใช้เวลาถึง 28% เพื่อทำงานในบรรยากาศเป็นส่วนตัว ไม่มีผู้คนแวดล้อม ซึ่งตัวเลขที่ค่อนข้างสูงถึง 1 ใน 4 ของการทำงานนั้นน่าประหลาดใจเมื่อคิดว่าซีอีโอมีประชุมและการสั่งการมากมายแค่ไหน โดยช่วงเวลาทำงานส่วนตัวเหล่านี้ก็คือเวลาที่ซีอีโอจะใช้ทำงานต่างๆ ที่คั่งค้างให้เสร็จสิ้นนั่นเอง

&nbsp;

<em>แปลและเรียบเรียงจาก New Harvard Study Reveals How CEOs Really Spend Their Work Time โดย Mark Hall เว็บไซต์ Forbes.com</em>

News

Forbes lists

World

Leaderboard

Commentaries

Forbes life

Events