สหรัฐฯ-จีน กับสงครามเย็นในศตวรรษที่ 21 TRADE WAR, TECH WAR AND COLD WAR

<h2><span style="font-size: 20px;">แม้ว่าระหว่างที่เขียนบทความนี้สหรัฐอเมริกาและจีนได้ผ่อนคลายวาทะและการตอบโต้ที่อาจก่อให้เกิดสงครามการค้าเต็มรูปแบบลงไปแล้ว แต่ด้วยลักษณะการบริหารสงครามทางการค้าที่เอาแน่นอนไม่ได้ จึงไม่มีใครกล้าฟันธงว่าการประหัตประหารกันทางเศรษฐกิจจะไม่เกิดขึ้น โดยเฉพาะเมื่อมีการประนีประนอมอย่างคลุมเครือและปราศจากผลลัพธ์ที่จับต้องได้เช่นนี้</span></h2>
สำหรับชาติในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ โดยเฉพาะประเทศไทยที่มุ่งเน้นการส่งออก ผลที่เกิดจากสงครามการค้าระหว่างสองชาติมหาอำนาจย่อมมองได้แง่มุมเดียวนั่นคือความเสียหาย จีนและสหรัฐอเมริกาเป็นคู่ค้าที่มีขนาดใหญ่ที่สุดของอาเซียนโดยอยู่ในอันดับ 1 และอันดับ 4 ตามลำดับ

ขณะที่เกือบทั้ง 10 ชาติอาเซียนต่างมีความเกี่ยวข้องกับสายโซ่การค้าและอุตสาหกรรมของทั้งสองประเทศอย่างแนบแน่น การส่งออกของประเทศไทยคิดเป็นสัดส่วน 70% ของจีดีพี โดยมีจีนเป็นปลายทางการส่งออกอันดับ 1 ในปี 2560 ด้วยสัดส่วน 12.4% ตามมาติดๆ ด้วย สหรัฐอเมริกาที่ 11.2%

นักวิเคราะห์บางคนอาจแย้งว่า การ <strong>“แตกหัก”</strong> ทางการค้าระหว่างจีนและสหรัฐอเมริกาทำให้เกิดโอกาสสำหรับผู้ผลิตในอาเซียน เนื่องจากชาติมหาอำนาจจะมองหาซัพพลายเออร์ทางเลือกใหม่สำหรับนำเข้าวัตถุดิบและสินค้าสำเร็จรูปอื่นๆ แทนที่การนำเข้าจากแหล่งเดิม ซึ่งก็เป็นจริงในบางกรณี อาทิ การส่งออกเมล็ดถั่วเหลืองในสหรัฐอเมริกาประมาณ 61.2% หรือมูลค่า 1.42 หมื่นล้านเหรียญสหรัฐฯ ที่ถูกส่งออกไปจีนในปี 2559 นั้นถูกระงับโดยทันที

หลังจากจีนประกาศขึ้นกำแพงภาษีนำเข้าถั่วเหลืองจากสหรัฐฯ ถึง 25% และถ้าเรามองกลับมายังอาเซียน อินโดนีเซียกำลังเพิ่มกำลังการผลิตถั่วเหลืองเพื่อตอบสนองต่อความต้องการในประเทศ และอาจเห็นโอกาสที่จะเข้าสู่ช่องว่างในตลาดจีนที่เคยเป็นของสหรัฐฯ มาก่อน  ขณะเดียวกัน ผู้ผลิตสินค้าอิเล็กทรอนิกส์และสิ่งทอในจีนก็อาจเล็งเห็นโอกาสที่เพิ่มขึ้นในการเพิ่มส่วนแบ่งตลาดในสหรัฐฯ เมื่อจีนถอนตัวออกไป

ผมตระหนักถึงข้อวิตกกังวลนี้เมื่อได้พูดคุยกับหุ้นส่วนในประเทศไทยโดยเฉพาะในธุรกิจเหล็กกล้าซึ่งผู้ผลิตรายใหญ่ได้รับผลกระทบจากกำแพงภาษีในสหรัฐฯ บ้างแล้ว และถูกบีบให้ต้องแข่งขันในตลาดโลกที่กำลังถดถอย

ขณะเดียวกัน ถ้าการค้าของจีนได้รับความเสียหายอันเกิดจากความขัดแย้งกับสหรัฐฯ จนทำให้เศรษฐกิจแดนมังกรชะลอตัวอาจส่งผลต่อเนื่องไปถึงการบริโภคของคนจีนในประเทศและทำให้การเติบโตอย่างก้าวกระโดดในภาคการท่องเที่ยวต่างประเทศซึ่งช่วยกระตุ้นหลายชาติอาเซียนในช่วงหลายปีที่ผ่านมาต้องถดถอย เมื่อปีที่แล้วมีนักท่องเที่ยวชาวจีนเกือบ 10 ล้านคนเดินทางเยือนประเทศไทย นั่นหมายความว่าตัวเลขดังกล่าวอาจลดลง

&nbsp;
<h2 class="p1"><span class="s1">รับฟังความเห็นผู้บริหาร</span></h2>
<strong>Oxford Business Group</strong> ได้พบปะกับผู้บริหารระดับสูงในองค์กรธุรกิจของชาติอาเซียนเพื่อรวบรวมข้อมูลเชิงลึกที่น่าสนใจทั้งในระดับประเทศและระดับโลกที่กำลังกำหนดทิศทางเศรษฐกิจในประเทศ โดยใช้เครื่องมือบารอมิเตอร์ทางธุรกิจในการสำรวจความคิดเห็นของ<strong>ประธานเจ้าหน้าที่บริหาร (Business Barometer CEO)</strong> ซึ่งช่วยให้ได้รับฟังความคิดเห็นในหลากหลายประเด็นสำคัญ

การสำรวจความคิดเห็นล่าสุดในหัวข้อ <strong>“โอบีจีในอาเซียน”</strong> ชี้ให้เห็นว่าความผันผวนของความต้องการของจีนว่าเป็นความเสี่ยงภายนอกที่ใหญ่ที่สุดโดยมีอัตราส่วน 31% ขณะที่การกีดกันทางการค้าตามมาด้วยตัวเลข 20% สำหรับผู้บริหารในประเทศไทย ให้ความสำคัญกับการค้ากับจีนมากถึง 46% และการกีดกันทางการค้า 13% ซึ่งแสดงให้เห็นว่า ผู้บริหารชาวไทยมองว่าอุปสงค์จากจีนมีความสำคัญต่อเศรษฐกิจของประเทศมากกว่าสหรัฐฯ

&nbsp;
<h2 class="p1"><span class="s1">แล้ว</span><span class="s2"> “</span><span class="s1">ไทย</span><span class="s2">” </span><span class="s1">อยู่ในสายตาของ</span><span class="s2"> “Trump” </span><span class="s1">หรือไม่</span></h2>
ถ้ามองดุลการค้าของประเทศไทยกับทั้งสองชาติมหาอำนาจ พบว่าไทยขาดดุลการค้าแบบทวิภาคีกับจีนมากที่สุดที่ 5.1 แสนล้านบาทในปี 2560 แต่มีการค้าเกินดุลกับสหรัฐฯ มากที่สุดเป็นอันดับ 2 อยู่ที่ 3.8 แสนล้านบาทเมื่อปีที่แล้ว

ประเทศไทยมีการค้าเกินดุลกับสหรัฐฯ เนื่องจากปริมาณการส่งออกเครื่องจักรกลยาง อาหารทะเล และเครื่องประดับที่สูงมาก ทำให้ไทยเป็นหนึ่งในประเทศที่มีการค้าเกินดุลกับสหรัฐฯ มากที่สุดในกลุ่มประเทศเศรษฐกิจเกิดใหม่ทั่วโลก อย่างไรก็ตาม ความไม่สมดุลทางการค้าระหว่างไทยและสหรัฐฯ อาจนำมาซึ่งข่าวร้าย เมื่อ Trump มองการค้าที่ไม่สมดุลกับไทยอาจบีบให้ไทยยอมดำเนินมาตรการต่างๆ เพื่อแก้ไขภาวะขาดดุล เมื่อปีที่แล้วไทยเป็น 1 ใน 16 ประเทศที่ถูกเพ่งเล็งจากรัฐบาล Trump ในการยกระดับการตรวจสอบเพื่อแก้ไขปัญหาความไม่สมดุลทางการค้า

&nbsp;
<h2 class="p1"><span class="s1">การทำสงครามเพื่ออนาคต</span></h2>
ความตั้งใจอย่างแน่วแน่ของ <strong>Trump</strong> ที่จะลดภาวะขาดดุลการค้ากับจีนเกิดขึ้นท่ามกลางความกังวลต่อแผนแม่บท <strong>“Made in China 2025”</strong> อันดุดันของจีนที่มีเป้าหมายก้าวขึ้นเป็นผู้นำด้านการผลิตและอุตสาหกรรมอันล้ำสมัยอย่างเทคโนโลยีปัญญาประดิษฐ์ (AI) เทคโนโลยีความจริงเสมือน (VR) และหุ่นยนต์ สหรัฐฯ แสดงจุดยืนต่อต้านนโยบายการค้าที่ไม่เป็นธรรมที่เกิดขึ้นในรูปแบบของการอุดหนุนจากรัฐบาลและข้อกำหนดเกี่ยวกับวัตถุดิบในประเทศจีน แต่เห็นได้ชัดว่าสหรัฐฯ มีความกังวลด้วยว่าพวกเขาจะสูญเสียขีดความสามารถทางแข่งขันซึ่งเป็นเรื่องเข้าใจได้

แผนแม่บท Made in China 2025 แสดงถึงภัยคุกคามต่อเศรษฐกิจสหรัฐฯ ในระยะยาวมากกว่าแค่การขาดดุลทางการค้า จีนมีประชากรกว่า 1.4 พันล้านคน จึงอยู่ในตำแหน่งที่ยอดเยี่ยมที่จะพัฒนานวัตกรรม AI และการวิเคราะห์บิ๊กดาต้าเพื่อการใช้งานเชิงพาณิชย์ ถ้าสหรัฐฯ ปล่อยให้จีนก้าวนำหน้าในการพัฒนาเทคโนโลยีเจเนอเรชั่นต่อไป แน่นอนว่าเขาจะพ่ายแพ้สงครามเพื่ออนาคตเนื่องจากนวัตกรรมเหล่านี้มีแนวโน้มที่จะเปลี่ยนไลฟ์สไตล์การใช้ชีวิตและปฏิวัติรูปแบบการดำเนินธุรกิจไปอย่างสิ้นเชิง

&nbsp;

<figure><img style="width: 200px; height: 200px;" src="http://forbesthailand.com/uploads/library/1025f1b944b880cd5be8afbd0304c22f.jpg" alt="" width="200" height="200" /><figcaption> Patrick CookeRegional Editor– Asia, Oxford Business Group</figcaption></figure>

&nbsp;

<hr />

<a href="http://bit.ly/2KBKIko"><span style="color: #008080;">คลิกอ่านบทความทางด้านธุรกิจเพิ่มเติมได้ที่ Forbes Thailand Magazine ฉบับกรกฎาคม 2561 ในรูปแบบ e-Magazine</span></a>
<a href="http://bit.ly/2KBKIko"><img style="width: 250px; height: 328px;" src="http://forbesthailand.com/uploads/library/292bdfcbca9004d0066086342c4cc6e9.jpg" alt="" /></a>

News

Forbes lists

World

Leaderboard

Commentaries

Forbes life

Events