เรื่องที่จะเล่าให้ในฟังวันนี้ เป็นเรื่อง “กับดักความสำเร็จ.. ในอดีต” จริงๆ เรื่องนี้ไม่ใช่เป็นเพียงเรื่องของการลงทุนเท่านั้น แต่ยังสามารถนำไปปรับใช้ได้กับทุกๆ เรื่อง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการเรียน เรื่องการทำธุรกิจ หรือเรื่องการลงทุนด้วยก็ดี

กับดักความสำเร็จ.. ในอดีต คืออะไร? ขอยกตัวอย่าง ข้อแรกเพื่อให้เข้าใจง่ายๆ เมื่อเราเรียนหนังสือเก่งกว่าเพื่อน เรามักจะคิดว่า ตนเองจะต้องประสบความสำเร็จในชีวิตมากกว่าคนอื่น แต่ในโลกของความจริง กลับมีคนเรียนเก่งหลายๆ คน ที่ไม่ได้ประสบความสำเร็จเปรี้ยงปร้างตามที่ใจคิดไว้ ทำให้คนที่เรียนหนังสือเก่ง รู้สึก Fail ในตนเอง และไม่เข้าใจ เพราะความสำเร็จในอดีตมา..

ในโลกของคนทำงาน บางคนที่มีความสามารถในการสร้าง Products ขึ้นมาเพื่อขาย คิดทำธุรกิจเก่งมากๆ และมักจะคิดว่าตนเอง สามารถขายอะไรก็ได้ ปั้นอะไรมาขายก็ได้ หรือเข้าลงมาแล้วสำเร็จแน่นอน ซึ่งจริงๆ แล้วมันก็ไม่ใช่ ในชีวิตจริงมันเป็นได้ทุกอย่างยกเว้นเป็นไปตามแผน ยกตัวอย่าง นักธุรกิจบางคนที่มีชื่อเสียงระดับประเทศ ทำธุรกิจแบบแรกดังเปรี้ยง! ได้ แต่เมื่อได้ขยับมาทำสินค้าอีกประเภทกลับแป้ก!

นั้นเพราะจริงๆ แล้วความสำเร็จ มันมีองค์ประกอบหลายอย่างเข้ามาเกี่ยวข้อง ไม่ว่าจะเป็นเรื่อง Timing ของการทำธุรกิจ มีเรื่องความต้องการของตลาด เป็นต้น ซึ่ง “ความสำเร็จ.. ในอดีต” ไม่ได้เป็นสิ่งที่รับประกันว่า เราจะทำอะไรสำเร็จทุกอย่าง! แต่เรากลับคิดว่าเป็นอย่างนั้นเพียงเพราะเราไปคิดว่าเราเคยทำสำเร็จมาแล้ว สิ่งนี้ คือ เราได้ติดกับดักเรียบร้อยแล้ว..

สำหรับเรื่องการลงทุน  “กับดักความสำเร็จ.. ในอดีต” ถือเป็นเรื่องที่คลาสสิกที่สุด ยกตัวอย่าง คนที่ลงทุนในปี 2008-2009 ซึ่งเป็นช่วงที่ SET ถูกมาก และมีช่วงที่ SET ปรับขึ้นรอบใหญ่ และเผอิญว่า เราได้เลือกลงทุนในหุ้นกลุ่มพลังงาน และอสังหาริมทรัพย์ ที่ทำกำไรได้ 3-5 เท่า จากราคา 1 บาท ขึ้นไป 5 บาท ทำให้รู้สึกภาคภูมิใจในตนเอง ว่าเราเก่งมาก เรารวยแล้ว ประสบความสำเร็จแล้ว และคิดหลงไปว่า ดวงของเรา ถูกโฉลกกับหุ้นพลังงานหรือคิดว่า แนวลงทุนของเรา ถูกโฉลกกับหุ้นอสังหาริมทรัพย์ทำให้ทุกครั้งๆ หรือทุกๆ รอบที่เล่นหุ้น จะเลือกหุ้นสองกลุ่มนี้ แต่ถ้ารอบหุ้นมันไม่ใช่ผลก็ไม่เวิร์ค!

นี่เป็นสิ่งสะท้อนว่า เราได้ยึดติดกับความสำเร็จในอดีตไปแล้ว แต่สถานการณ์จริงภาวะอารมณ์ของตลาดเปลี่ยนได้ตลอดเวลา สนามรบมันเปลี่ยนได้เสมอ ถ้าเมื่อไหร่ที่เรายังคงยึดติดกับ ความสำเร็จในอดีต เราจะเริ่ม งง และเกิดคำถามมากมาย ว่า ทำไม? อะไรๆ ไม่เป็นไปตามแผน ทั้งๆ ที่ทำทุกอย่างเหมือนเดิมเป๊ะ! ซึ่งความผิดพลาดที่เกิดขึ้นในกรณีนี้ คือ การที่เราทำอะไรเหมือนเดิมเป๊ะ ในสถานการณ์ที่เปลี่ยน..

ผมมีมุมมองและแนะนำว่า จะทำอย่างไร เราจึงจะสามารถหลุดพ้นจากกับดักความสำเร็จ.. ในอดีตของตัวเราเองได้? โดยโฟกัสในเรื่องของการลงทุน

มุมมองแรก คือ ปรับมายด์เซ็ตของตัวเราเอง ว่าต้องพร้อมเปลี่ยนตลอดเวลา เป็นนักเรียนตลอดเวลา เพราะเมื่อเราเก่งในบางเรื่อง จนถูกยกให้เป็น ครู อาจารย์ เซียน กูรู หรือเรียกเรา ว่า ท่านผู้รู้ เมื่อเราอยู่ในสถานะที่สูง ต้องเตือนตนเองเสมอ ว่า เราสามารถเปลี่ยนจากครู เป็นนักเรียนได้ตลอดเวลา เราต้องไม่มีหัวโขนตรงนี้ เพราะถ้าเมื่อไหร่ เรายึดติดกับหัวโขน ยึดติดกับตัวตนเดิมๆ เวลานั้นเราจะพัง!

มุมมองที่สอง คือ ต้องเป็นผู้ที่สามารถหักล้างคำพูดของตนเอง ยกตัวอย่างเช่น เราเคยบอกว่าอสังหาฯ คือ The Winner และจะเป็นอีกนาน  แต่หากรอบนี้สถานการณ์มันเปลี่ยนไปแล้ว โดยอาจจะเป็นรอบของหุ้นโรงไฟฟ้า หรือหุ้นโครงสร้างพื้นฐาน สิ่งสำคัญที่เราต้องรีบทำ คือ ต้องกล้าพูด ว่าอสังหาฯ ไม่ดีอีกต่อไปแล้ว ซึ่งการที่ออกมาหักล้างคำพูดของตนเอง จะเป็นการดีต่อเราเองที่สุด เพราะธรรมชาติของตลาดหุ้น จะอยู่ที่ว่า เมื่อตลาดมันเปลี่ยน มุมมองการลงทุนเราต้องเปลี่ยนตาม จะมีแต่เพียง คนบ้า คนที่เสียสติ เท่านั้น ที่ยังคงยึดติดกับเรื่องในอดีต ยังคงมองเห็นภาพเดิม! ซึ่งผมกล้ารับรองว่า ในกรณีเช่นนี้ หากเราไม่กล้าพูดหักล้างคำพูดของตนเอง จะต้องมีผู้อื่น ออกมาพูดหักล้างคำพูดของเราอย่างแน่นอน กรณีนี้จะส่งผลเสียกับเรามากกว่า

มุมมองที่สาม ถือเป็นสิ่งที่ยืนยันได้เลย ว่า สิ่งไหนที่เคยเวิร์คในอดีต สิ่งไหนที่เคยดีมากๆ ในรอบต่อไปสิ่งนั้น อาจจะไม่ใช่พระเอกอีกต่อไป อาทิ ใครเคยเล่นหุ้นพลังงาน ที่เคยขึ้นมหาศาลในอดีต หรือ หุ้นพลังงานทางเลือก ในช่วง 3-4 ปี ก่อน ที่ในเวลานั้นปรับขึ้นรอบละ 10 เด้ง แต่ในรอบปัจจุบันที่ SET ปรับตัวขึ้น เห็นได้ชัดว่า หุ้นพลังงานทางเลือกไม่ปรับขึ้นเลย กลับเป็นรอบของ หุ้นลีสซิ่ง ที่ขึ้นมาเป็นพระเอก แต่หลังจากนี้ ผมสามารถบอกได้เลยว่า ในรอบหน้า หุ้นลีสซิ่ง จะไม่มาอีก เพราะจุดอิ่มตัวแล้ว!

สิ่งสำคัญอีกประเด็นที่ต้องระวัง คือ ต้องคิดเสมอว่า ในอดีตเคยได้กำไรมาเท่าไหร่ ไม่ได้แปลว่าจะต้องได้กำไรเท่าเดิม เช่น เคยได้หุ้นมา 5 เด้ง ครั้งที่แล้ว จากการซื้อหุ้นแบบนี้ ไม่ได้ยืนยันว่า รอบนี้จะทำได้ 5 เด้ง จากการซื้อหุ้นแบบเดิม ในความจริง อาจจะได้ไม่เท่าเดิม หรืออาจจะได้มากกว่าเดิม

ขอย้ำอีกครั้งครับ ว่า เราต้องพร้อมที่จะเปลี่ยนตลอดเวลา เราต้องเป็นนักเรียนตลอดเวลา และพร้อมที่จะกล้าหักล้างคำพูดตัวเองตลอดเวลา เพื่อที่เราจะเอาชนะ กับดักความสำเร็จ.. ในอดีตของเราให้ได้ เพราะความน่ากลัวที่สุดในเวลานี้ คือเราอยู่ในโลกของ Social Network มี Facebook ดังนั้นสิ่งที่เราพูด สิ่งที่เราแสดงความคิดเห็นออกไป จะกลายเป็นของสาธารณะ แต่การที่เรารู้สึกเสียหน้าหรือยึดติดกับคำพูดเดิมๆ หรือความเชื่อในอดีต โดยเฉพาะภาพความสำเร็จในอดีต จนไม่กล้าแตะต้องมัน .. สิ่งนี้จะดึงเราเข้าติด “กับดักความสำเร็จ.. ในอดีต ของเรา” แน่นอนครับ!

กับดักความสำเร็จ... ในอดีต

<h2>คำถามคลาสสิคที่ทุกคนในวงการหุ้นเจอคือ "ซื้อหุ้นตัวไหนดี" เป็นเรื่องถามง่าย แต่ตอบยาก และไม่แปลกที่คนถูกถามจะกระอักกระอ่วมที่จะตอบเสมอ โดยเฉพาะถ้าไม่รู้จักกันมาก่อน บอกแล้วหุ้นขึ้นก็แล้วไป แต่แค่บอกแล้วหุ้นไม่ขึ้นทันทีมีสิทธิ์โดนด่าอยู่ไม่น้อย คีย์เวิร์ดในที่นี้คือ "ทันที" ซึ่งจากประสบการณ์ตรง ผมว่าผู้ถามส่วนใหญ่ต้องการหุ้นให้ขึ้นทันทีมากกว่าหุ้นที่ต้องรอแม้จะขึ้นมากกว่าก็ตาม. มันน่าแปลกที่ในตลาดหุ้น เงินกำไรกลายเป็นเรื่องที่รอกันไม่ค่อยได้</h2>
และผมสันนิษฐานว่านี่คือหนึ่งในเหตุที่การวิเคราะห์ทางเทคนิคได้รับความนิยมอย่างมากในช่วงที่ผ่านมา. โดยให้คำจำกัดความง่ายๆ ได้ว่าเทคนิคฯ คือ การวิเคราะห์จังหวะซื้อและขายหุ้นจากข้อมูลราคา โดยกราฟราคาหุ้นบอกได้ว่าราคามีแนวโน้มที่จะขึ้นต่อหรือไม่ (ด้วยความแม่นยำระดับหนึ่ง) ภาพที่มักเห็นผ่านสื่อก็จะเป็นนักลงทุนหรือเทรดเดอร์มีจอคอมพ์หลายๆ จอ เปิดกราฟหรือดูราคาวิ่งระหว่างวัน เคาะซื้อเคาะขายกันรัวๆ ให้ความรู้สึกว่านี่คือสิ่งที่มืออาชีพเขาทำกัน.

แต่ภาพดังกล่าวสื่อความจริงเพียวเสี้ยวเดียว และให้ถูกตีความไปผิดอย่างสิ้นเชิง มีเทรดเดอร์ที่นั่งเฝ้าจอตาไม่กระพริบอยู่จริง เดย์เทรดซื้อเช้า-ขายบ่าย แต่นั่นเป็นเพียงส่วนน้อย ส่วนใหญ่จะมีระยะถือมากกว่า 1 วัน เทรดตามรอบหุ้น หรือที่เรียกว่า "สวิงเทรด" ซึ่งเป็นกลุ่มที่มีโอกาสเก็งกำไรได้ส่วนต่างราคาเป็นกอบเป็นกำมากกว่า แต่ในการสวิงเทรดที่จริงแล้วนั้นวางอยู่บนตรรกะที่เป็นระบบมากกว่าการไล่เปิดกราฟหุ้นไปเรื่อยๆ แบบหุ้นมีตัวไหนมีจังหวะซื้อก็ซื้อ.

ให้มองตามความเป็นจริงแล้ว เทคนิคสำนักไหนก็ไม่มีประโยชน์ถ้าราคาหุ้นไม่ไปต่อ เราต้องเข้าใจว่าราคาและพฤติกรรมราคาหุ้นที่เห็น ไม่ได้สะท้อนแค่ปัจจัยพื้นฐานกิจการเท่านั้น แต่สะท้อนแรงเก็งกำไรในตลาดหุ้นด้วย การไล่ราคา-ทำกำไรที่เกิดขึ้นนี่แหละ ทำให้เกิดรอบหุ้น และเพราะไม่ได้จะซื้อขายหุ้นทุกวัน คนที่จะสวิงเทรดต้องอ่านรอบหุ้นให้ออกก่อน. ดังนั้นความเข้าใจกลไก "รอบหุ้น" สำคัญที่สุด ซึ่งการอ่านรอบหุ้นจะต้องดูที่กราฟ SET

เราสามารถสังเกตรอบหุ้นได้จากการจังหวะการพักฐานของ SET ซึ่งช่วงประมาณ 20 ปีที่ผ่านมา มีรอบดังนี้:-

1. วิกฤต ซึ่งคือวิกฤตการเงินครั้งสำคัญๆ เช่น วิกฤตแฮมเบอร์เกอร์ในปี 2008 เฉลี่ยแล้ว SET จะย่อระหว่าง 50-80% แล้วขึ้น

2. พักฐานรอบใหญ่ เฉลี่ยเกิดขึ้นทุกๆ 2 ปี SET จะย่อประมาณ 25% แล้วขึ้น

3. พักฐานรายปี เฉลี่ยเกิดขึ้นทุกปี SET จะย่อระหว่าง 8-10% แล้วขึ้น

4. พักฐานในปี เฉลี่ยเกิดขึ้นทุกๆ 2 เดือน SET จะย่อระหว่าง 1.5-4.0% แล้วขึ้น

*โดยยิ่งพักฐานลึก หลังจากนั้น SET ก็มีโอกาสขึ้นได้ไกล

การอ่านรอบหุ้นคือเรื่องที่ถูกพูดถึงน้อย แต่สำคัญไม่ยิ่งหย่อนกว่าเทคนิคจังหวะซื้อขายหุ้น เพราะจะช่วยให้เรารู้ว่าเมื่อจบรอบการพักฐานแล้ว หุ้นจะมีแนวโน้มขึ้นมากหรือน้อย จะเข้าไปเก็งกำไรเราควรหวังไกลแค่ไหน เพราะอย่างที่บอกเทคนิคสำนักไหนก็ไม่มีประโยชน์ถ้าราคาหุ้นไม่ไปต่อ ขอให้ทุกคนโชคดีกับการลงทุนครับ.

จะเล่นหุ้นต้องรู้รอบหุ้น

จะสะสมของสักชิ้น มักเริ่มจากความสนใจในเรื่องนั้นๆ ไม่ว่าจะเป็น พระเครื่อง นาฬิกา รถ เพชร ฯลฯ อาจเพราะด้วยความชอบเป็นการส่วนตัว หรือเป็นรสนิยมเพื่อแสดงระดับฐานะก็ตามที การสะสมทุกวันนี้เรียกว่าเป็นงานอดิเรกที่ไม่ใช่ทำกันเล่นๆ ของสะสมหลายๆ ชิ้นราคาสูงถึงขั้นที่ต้องมีเงินระดับเศรษฐีถึงจะครอบครองได้ พระเครื่องหรือนาฬิการะดับสิบล้านบาทไม่ใช่ตัวเลขที่สุดโต่งอีกต่อไปแล้ว นอกจากนั้นนักสะสมตัวจริงมักต้องศึกษา ทำความเข้าใจ รู้ลึกรู้จริง ระดับ "แฟนพันธุ์แท้" อธิบายลำดับที่มาที่ไปได้หมด. ซึ่งก็เข้าใจว่าความสุขส่วนหนึ่งก็คือการได้ศึกษาทำความรู้จักของชิ้นนั้นฯ

ข้อสังเกตเรื่องนึงที่น่าสนใจเกี่ยวกับนักสะสมตัวจริงคือ เขาตั้งใจซื้อของชิ้นนั้นๆ มาเพื่อเก็บ ไม่ได้เจตนาจะซื้อมาเพื่อขาย หรือซื้อมาปล่อย แต่ส่วนใหญ่เมื่อขายมักกำไรและกำไรไม่น้อยด้วย เรียกว่าตอนครอบครองก็มีความสุข ตอนขายก็มีกำไร แต่ที่ทำแบบนี้ได้เพราะนักสะสมตัวจริงซื้อของเป็น ไม่มีซื้อซี้ซั้ว และจะ "มองออก" ว่าของชิ้นนี้รับได้ที่ราคาเท่าไร จะไม่เคยซื้อของที่แพงเกินไป และรู้ว่าชิ้นนี้เก็บได้ยิ่งนานมูลค่ายิ่งเพิ่ม ไม่ใช่กลายเป็นแค่ของเก่าเก็บ. นักสะสมที่ดีมักซื้อของด้วย "เงินเย็น" ซื้อมาแล้วไม่ได้รู้สึกมีต้นทุนในการครอบครอง ซื้อได้ไม่เดือดร้อนอะไร นักสะสมมักมีฐานะในระดับนึงอยู่แล้ว หลายๆ คนร่ำรวยเป็นเศรษฐีขึ้นก็จากของสะสมของตัวเอง เหมือนเป็นแจ๊คพ๊อตชีวิตว่าเรื่องที่ชอบเรื่องที่สนใจทำเงินขึ้นมาได้.

กลับมามองในตลาดหุ้นคุณสมบัตินักสะสมที่ว่ามานี้มีความคล้ายกับคุณสมบัติที่ดีของนักลงทุนอย่างน่าประหลาดใจ ไม่ว่าจะเรื่องความสนใจ การเอาใส่ใจในกิจการที่จะเข้าไปลงทุน รู้ลักษณะกิจการ ขั้นตอนการผลิต ลูกค้าคู้ค้า จุดเด่นจุดด้อย งบการเงิน ผู้ถือหุ้น ผู้บริหาร แผนในอนาคต เรียกว่ารู้ลึกรู้จริงไม่แพ้แฟนพันธุ์แท้เลย.และความรู้ลึกรู้จริงอธิบายลำดับที่มาที่ไปได้หมดแบบนี้นี่เอง ก็จะทำให้เขารู้ว่ากิจการดังกล่าวนี้ควรเข้าไปลงทุนหรือไม่ และนักลงทุนตัวจริง จะซื้อหุ้นของกิจการนั้นๆ มาเพื่อเก็บ ไม่ได้เจตนาจะซื้อมาเพื่อขาย หรือซื้อมาปล่อย แต่ในจังหวะที่ขายหุ้นก็มักกำไรและกำไรมหาศาล กำไร 5 เด้ง 10 เด้งไม่แปลก เรียกว่าตอนครอบครองก็ได้ร่วมเป็นเจ้าของกิจการที่ดีมีคุณภาพ และมักได้เงินปันผล ตอนขายก็ทำกำไรได้เป็นกอบเป็นกำ

ที่ทำแบบนี้ได้เพราะนักลงทุนตัวจริงซื้อหุ้นเป็น ไม่ใช่ใครว่าดีก็เอะอะขอซื้อด้วย และ "มองออก" ว่ามูลค่าที่เหมาะสมควรอยู่ที่เท่าไร จะไม่เคยซื้อหุ้นที่แพงไปแล้ว หนำซ้ำมักซื้อตอนที่ราคาหุ้นมีส่วนลด (Margin of safety) ด้วยและรู้ว่าแนวโน้มกิจการลักษณะนี้ถือหุ้นไปยิ่งนานมูลค่ายิ่งเติบโต ไม่ใช่แค่ซื้อซากกิจการมาถือ เช่นกันนักลงทุนที่ดีมักซื้อหุ้นด้วย "เงินเย็น" ซื้อแล้วรอได้ เพราะราคาหุ้นไม่ได้สะท้อนมูลค่าหรือสะท้อนศักยภาพของกิจการที่ควรเป็นทันทีเสมอไป ซื้อแล้วไม่เดือดร้อนอะไร นักลงทุนที่ลงทุนอย่าง "ถูกวิธี" ร่ำรวยเป็นเศรษฐีขึ้นมาทุกคน. มองภายนอกเหมือนชีวิตมีแต่ความโชคดี แต่จริงๆ จากฝีมือล้วนๆ

เราควรเริ่มมองการลงทุนให้เป็นมากกว่าแค่การสร้างผลตอบแทนให้สูงกว่าอัตราเงินเฟ้อ ควรเริ่มมองการลงทุนเป็นการสะสมหุ้นของกิจการดีๆ เก็บไว้ในพอร์ทโฟลิโอ ให้คิดแบบนักสะสม เอาใจใส่รู้ลึกรู้จริงก่อนซื้อ ของดีจริงต้องซื้อเพื่อเก็บ ไม่ซื้อหุ้นที่แพงไปแล้ว ซื้อด้วยเงินเย็นและรอให้ได้. อย่าเป็นเพียง "คนเล่นหุ้น" พยายามอัปเกรดตัวเองขึ้นมาเป็นนักลงทุนตัวจริง. ถือหุ้นไว้ได้ก็ได้ปันผลไปเรื่อยๆ ขายหุ้นไปก็ได้กำไรก้อนโตครับ.

ลงทุนแบบนักสะสม

คนที่เข้ามาเทรดเก็งกำไรหุ้นเดี๋ยวนี้มีจำนวนเพิ่มและหลากหลายขึ้นมาก มีทั้งเดย์เทรดจบในวัน สวิงเทรดกินรอบสั้นๆ ยาวขึ้นมาหน่อยแบบขี่เทรนขึ้นให้สุดก่อนแล้วค่อยขายก็มีไม่น้อย มีข้อดีข้อเสียต่างกันไป เรียกว่าตามความถนัดของแต่ละคน แต่การเก็งกำไรทุกแนวมีส่วนนึงที่เหมือนกันคือ ต้องคัดหุ้น (สแกนหุ้น) ซึ่งทุกวันนี้สะดวกขึ้นกว่าเดิมมาก ทั้งบทวิเคราะห์และโปรแกรมดูหุ้นส่วนใหญ่มีฟังชั่นสแกนหุ้นให้ มีทั้งเงื่อนไขการสแกนจากข้อมูลพื้นฐาน ซึ่งส่วนใหญ่จะใช้อัตราส่วนทางการเงิน ที่เป็นยอดนิยมคือ อัตราส่วนหนี้ต่อทุน (D/E), อัตราส่วนผลตอบแทนต่อส่วนของผู้ถือหุ้น (ROE), อัตราส่วนราคาต่อกำไร (P/E) เป็นต้น การสแกนทางเทคนิคก็ไม่น้อยหน้า ที่เป็นยอดนิยมคือ การคัดหุ้นที่มีปริมาณการซื้อขายโดดเด่น, ราคาตัดขึ้นเหนือเส้นค่าเฉลี่ย (MA) ต่างๆ หรือใช้อินดิเคเตอร์ เช่น MACD เป็นต้น เรียกว่าใช้ไม่หมด

ถ้าไม่ได้เทรดเก็งกำไรอยู่แล้ว เจอศัพท์เทคนิคพวกนี้เข้าไปคงมึนไม่น้อย เข้าใจได้ แต่ไม่ว่าคุณจะเทรดเก็งกำไรหรือลงทุนระยะยาวในหุ้น การรู้ว่าตลาดจะโฟกัสที่หุ้นกลุ่มไหน และใช้ตรรกะอย่างไรในการคัดหุ้นจะเป็นประโยชน์มาก เพราะจะช่วยให้คุณโฟกัสกลุ่มหุ้นได้ถูกรอบที่จะมา. แต่ที่น่าเสียดายและเป็นความตลกร้ายอยู่เรื่องนึงคือ คนที่ใช้ฟังชั่นสแกนหุ้นส่วนใหญ่มักใช้เงื่อนไขเดิมสแกนหาหุ้นในทุกสภาวะตลาด. ตลาดหุ้นแพงก็ใช้เงื่อนไขนี้ ตลาดหุ้นถูกก็ใช้เงื่อนไขนี้ หุ้นขึ้นแรง-หุ้นลงหนักก็ใช้เงื่อนไขนี้ ผลคือ สแกนหุ้นออกมาเวิร์คบ้างไม่เวิร์คบ้าง และนานไปก็จะพาลไม่เชื่อหุ้นที่สแกนออกมาอีกด้วย ที่เป็นแบบนี้ไม่ใช่เพราะไม่มีความรู้ และเพราะขาดความเข้าใจที่ถูกต้องประกอบกับความเคยชิน

ซึ่งแก้ไขได้ไม่ยาก ปัญหามันเหมือนเส้นผมบังภูเขา บอกจุดนิดเดียวแก้ไขได้เลย. 

ในกรณีตลาดหุ้นแพง สมมุติว่า SET ที่ 1,600 จุด จะตีความได้ว่าส่วนใหญ่ที่ซื้อหุ้นกำไรกันแล้ว แปลว่าหุ้นมีโอกาสถูกขายทำกำไรออกมา เราควรสแกนหาหุ้นจากปัจจัยพื้นฐาน หุ้นที่มีความสามารถสร้างกำไรได้ดี (RoE สูง) มีปันผล สำคัญเทรดบน P/E ที่ไม่สูง ถ้า SET ยังไปได้ต่อ หุ้นลักษณะดังกล่าวก็จะมีแนวโน้มขึ้น เพราะคนจะหาจังหวะขายหุ้นแพงและมาซื้อหุ้นถูกแทน. ถ้า SET ถูกทำกำไรลงมา. หุ้นลักษณะดังกล่าวมีแนวโน้มลงน้อยเพราะปันผล และเทรดบน P/E ที่ไม่ได้สูง หรือเรียกว่าหุ้นถูกอยู่แล้ว เป็นต้น

ในกรณีตลาดหุ้นถูก สมมุติว่า SET ที่ 1,200 จุด หุ้นโดนทำกำไรลงมาแล้ว และหุ้นถูกทั้งตลาด สแกนหุ้นจากปัจจัยพื้นฐานจะได้ประโยชน์น้อย เพราะบ่อยครั้งที่ตลาดถูกทำกำไรและพื้นฐานไม่ได้เปลี่ยน. เราควรใช้เงื่อนไขการสแกนทางเทคนิค คัดหุ้นที่มีแรงซื้อโดดเด่นกว่าตลาด อาทิ หุ้นที่ขึ้นราคาขึ้นมากกว่า SET มี Relative Strength (RS) &gt; 1, หุ้นที่ขึ้นสูงสุดในรอบ 1 สัปดาห์ หรือ 1 เดือนที่ผ่านมา (Highest High Value หรือ HHV) หุ้นลักษณะดังกล่าวคือหุ้นที่ถูกไล่ราคา หรือเก็งกำไรขึ้นมาก่อนนั่นเอง.

ด้วยตรรกะข้างต้นนี้ การสแกนหุ้นก็จะยืดหยุ่นตามสภาวะตลาด และจะมีประสิทธิภาพดีขึ้น. เวลา SET แพง คัดหาหุ้นถูก เวลา SET ถูก คัดหาหุ้นแกร่ง การปรับตรรกะการสแกนหุ้นเพียงเล็กน้อยนี้ ก็จะช่วยให้เรามีแนวโน้มซื้อหุ้นได้ถูกรอบมากขึ้นครับ

ะ

เรื่องควรรู้ก่อนคัดหุ้นเข้าพอร์ทครั้งต่อไป

หนึ่งในประเด็นถกเถียงคลาสสิกที่ว่า เงินซื้อทุกอย่างไม่ได้ ซื้อได้แค่วัตถุซื้อความสุขไม่ได้ ใช้เงินแก้ปัญหาทุกเรื่องไม่ได้ ผมอยู่ฝั่งเห็นด้วยนะ ถูกต้องแก้ปัญหาทุกเรื่องไม่ได้ แต่ในสังคมทุนนิยมที่เราอยู่นี้ ทุกปัญหาที่แก้ได้ด้วยเงิน ถ้าใช้เงินแก้มันจบได้จริง ปัญหาหุ้นส่วนเคลียร์เรื่องผลประโยชน์ได้ก็จบเรื่องนี้ชัด แม้กระทั่งปัญหาครอบครัว สามี-ภรรยา พี่น้อง เคลียร์เรื่องผลประโยชน์ได้ก็จบได้อย่างน่ามหัศจรรย์ ชั่วโมงบินชีวิตต่างกันจะมองเรื่องนี้ต่างกันอย่างสิ้นเชิง ผมเข้าใจได้ว่ายกเรื่องเงินขึ้นมาเป็นประเด็น มันขัดกับอุดมคติของหลายๆ คน เพราะลึกๆ เราไม่อยากถูกตีตราว่ามองเรื่องเงินเป็นใหญ่ แต่จริงๆ แล้วทุกคนมีราคาค่าหัวอยู่ ทุกคนซื้อได้ เราทุกคนถึงทำงานไงครับ รับสัจธรรมนี้ได้เราจะอยู่ในระบบทุนนิยมได้อย่างมีความสุขมากขึ้น

คำว่า ทุนนิยม ผมตีความแบบนี้ครับ นิยมคือนิยมชมชอบ ทุนคือเงิน แปลตรงๆ ทุนนิยม คือ นิยมชมชอบด้วยเงิน แปลเพิ่มในบริบทที่อ่านรู้เรื่องหน่อย คือ มีเงินเลยเลือกได้ มีเงินน้อยซื้อข้าวกิน 1 มื้อได้แต่ตัวเลือกก็จะน้อยหน่อย มีเงินเยอะกิน 1 มื้อเหมือนกันแต่ตัวเลือกเยอะขึ้น ไม่ได้หมายความว่าต้องกินแพงเสมอไปแต่กินแพงได้ถ้าต้องการ นี่คือแก่นของระบบทุนนิยม คนที่มีเงินมากกว่าแปลว่ามีตัวเลือกเยอะกว่า และมีเงินมากกว่าก็จะมีตัวเลือกแก้ปัญหาชีวิตได้เยอะกว่า

เมื่อมีเงินมากพอ ปัญหา 99% ในชีวิตจะหมดไปเพราะมันเคลียร์จบได้ด้วยเงิน ฟังดูดีมากเลยแต่มันไม่ใช่แค่นี้ เพราะการหาเงินก็เป็นปัญหาในตัวมันเองเหมือนกัน. คงไม่ต้องคิดอะไรมากถ้ามีเงินเยอะอยู่แล้ว แต่ถ้าไม่มีเงินถุงเงินถังแล้วจะให้ทำยังไง และนี่คือที่มาของคอนเซ็ปท์ "รวย มั่งคั่ง มั่นคง" พิมพ์เขียวทางการเงินชีวิตที่ผมออกแบบขึ้นในปี 2008 และก็ยังเป็นหลักปฏิบัติมาถึงทุกวันนี้ ทำได้จริงแต่มันใช้เวลาหน่อย

ทุกคนอยากรวยและมุ่งเป้าไปที่การหาเงินให้ได้มากที่สุด ซึ่งไม่ผิด แต่ขึ้นชื่อว่าชีวิต มันมีชั่ว 7 ที ดี 7 หน. ประมาทครั้งเดียวก็กลับบ้านเก่าได้ง่ายๆ เหมือนกัน. หาเงินมาได้มากน้อยมันแล้วแต่จังหวะ สำคัญคือต้องให้เงินอยู่กับเราต่อได้ ต้องมีวิธีปิดประตูรั่วประตูเจ๊งทางการเงินเสมอ เริ่มที่ทำอะไรก็ได้ให้รวยขึ้น ผมเป็นลูกแม่ค้า เห็นแม่เริ่มตั้งแต่รถเข็นขายผลไม้จนเป็นเจ้าของโรงงาน ดังนั้นแพทเทิร์นทำให้รวยที่เห็นชัดที่สุดคือ กินส่วนต่าง ผลิต/ประกอบชิ้นส่วนเพื่อกินส่วนต่าง ภาษาหรูๆ ที่เรียกคือ สร้างมูลค่าเพิ่ม ซื้อมาขายไปเพื่อกินส่วนต่าง เทรดหุ้นเก็งส่วนต่างก็ใช่ด้วยเช่นกัน. เชี่ยวชาญเรื่องไหนก็สร้างอาชีพกินส่วนต่างเรื่องนั้น จับทางได้มันเห็นเงินขึ้นมาได้ไม่ยาก

แต่ขึ้นชื่อชีวิต ระวังแค่ไหนมันมีความเสี่ยงที่จะพลาด เก็งส่วนต่างพลาดคือขาดทุนนั่นแหละครับ ไม่ได้หมายความว่าจะเจ๊งเสมอไปแต่มันใจเสีย ทำให้วิตก รวยขึ้นแต่ไม่อุ่นใจ ดังนั้นต้องแบ่งเงินที่ได้ส่วนหนึ่งมาปิดประเจ๊งจากการขาดทุน โฟกัสในสินทรัพย์สักชิ้นที่สร้างกระแสเงินสดอย่างต่อเนื่องให้เราได้ ผลตอบแทนต่อปีจะได้น้อยกว่าวิธีกินส่วนต่างแต่มันได้ความอุ่นใจ เรียกว่าซื้อเพื่อความมั่งคั่ง พอซื้อแบบไม่คิดขายก็ไม่ต้องสนใจราคาตลาด ไม่ว่าเป็นอสังหาฯ เก็บค่าเช่า หรือซื้อหุ้นสักตัวเพื่อรับปันผลก็ได้ สะสมส่วนนี้เพิ่มขึ้นไปเรื่อยๆ ความวิตกเรื่องเงินก็จะค่อยๆ หมดไป เพราะมีเงินก้อนใหญ่เติมเข้ามาตลอด การศึกษาประวัติศาสตร์การเงินจะช่วยเรื่องนี้ได้มหาศาล จะช่วยให้กล้าซื้อตอนวิกฤต เพราะประวัติศาสตร์ยกตัวอย่างให้เห็นซ้ำแล้วซ้ำอีกว่า ไม่ว่าวิกฤตจะรุนแรงแค่ไหนสุดท้ายทุกอย่างมันต้องไปต่อ. ระบบทุนนิยมไม่ได้พังด้วยวิกฤต วิกฤตคือส่วนหนึ่งของระบบทุนนิยม สังเกตได้ว่าเศรษฐีไทยรวยขึ้นหลังวิกฤต ไม่ใช่เพราะหลบทันแต่เพราะเข้าใจว่ามันไม่ได้พังตลอดไป.

รวยแล้ว มั่งคั่งแล้ว ก็ยังไม่พอ เพราะขึ้นชื่อว่าชีวิต เราอาจไม่พลาดจากวิกฤตการเงิน แต่ดันพลาดกับวิกฤตชีวิตได้ หนักเข้าเก็งส่วนต่างแต่กลับขาดทุน กระแสเงินสดหดหายไม่เข้ามา มันเป็นไปได้. เลยต้องปิดประตูเจ๊งจากวิกฤตชีวิตเพิ่มขึ้นอีกชั้นด้วยการแบ่งเงินที่ได้ส่วนหนึ่งมาออม สร้างความมั่นคง เผื่อเป็นทุนฉุกเฉินชีวิต ไม่ได้โฟกัสที่ส่วนต่างราคาหรือกระแสเงินสด วางไว้ในสินทรัพย์ที่รักษามูลค่าตัวเองมันได้ เช่น ทองคำ หรืออัญมณี สำคัญคือ สภาพคล่องต้องได้ เพราะจังหวะฉุกเฉินจะต้องแปลงเป็นเงินได้ทันที วางแบบนี้ได้ต่อให้ปัญหาชีวิตมาแต่ยังพอมีเงิน มันไปต่อได้ พอเหลือเยอะมากขึ้นในอดีตอีกตัวเลือกที่เข้าท่าคืออสังหาฯ แม้ว่าต้องระวังเรื่องสภาพคล่องดีๆ แต่เมื่อเริ่มจัดเก็บภาษีที่ดิน ตัวแปร/เงื่อนไขเริ่มเยอะขึ้น จะต้องศึกษาให้ละเอียดหรือมีที่ปรึกษาที่ดีช่วย

"รวย มั่งคั่ง มั่นคง" ไม่ใช่สูตรสำเร็จทางการเงิน แต่การเงินชีวิตสำเร็จได้ด้วยสูตรนี้ เพราะมันปิดประตูเจ๊งทุกด้านแล้ว. ออกแบบชีวิตการเงินดีๆ เมื่อรวยขึ้นชีวิตก็มีตัวเลือกมากขึ้น มั่งคั่งขึ้นมีเงินก้อนใหม่ให้ใช้เรื่อยๆ ไม่
วิตก มั่นคงแม้พลาดทุกข์ใจแต่ชีวิตก็ไปต่อได้ไม่จบแค่นั้น ปัญหาชีวิตที่แก้ไม่ได้ด้วยเงินก็หาวิธีอื่นแก้ไป. ปัญหาชีวิตที่แก้ด้วยเงินก็ใช้เงินแก้

ขอให้พวกเราทุกคน "รวย มั่งคั่ง มั่นคง" กันนะครับ.

โดย “หยง” ธำรงชัย เอกอมรวงศ์  เทรดเดอร์มืออาชีพ
เจ้าของฉายา Freedom Trader  ต้นฉบับเทรดเดอร์
ระดับอินเตอร์ที่เทรดในตลาดต่างประเทศ
====================================
ขอบคุณภาพประกอบข่าวจาก : Bangkok Post

"รวย มั่งคั่ง มั่นคง" คาถาแก้ทุกปัญหาเรื่องเงิน

<h2>หนึ่งในหัวข้อที่ถูกพูดถึงเยอะในแวดวงหุ้นหลายปีที่ผ่าน คือ เรื่องจิตวิทยาการลงทุน มีเป็นหนังสือออกมาก็หลายเล่มอยู่ และมักเป็นในรูปแบบข้อผิดพลาดที่เกิดขึ้นบ่อยๆ กับนักลงทุน รวมถึงข้อแนะนำการแก้ไข ซึ่งเป็นองค์ความรู้ที่เป็นประโยชน์อยู่ เพราะถ้าซื้อหุ้นแล้วมันเสียหายซ้ำซาก เราควรต้องรู้ว่าเหตุมันน่าจะมาจากอะไร ก็จะได้แก้ไขขึ้นมา</h2>
ผมมองว่านี่คือตัวตัดสินใจความสำเร็จการลงทุนของคนๆ นึงเลย แม้กระทั่งหนังสือการลงทุนเล่มคลาสสิคที่ชื่อว่า Trading for a living ที่เขียนโดย Dr. Alexander Elder ก็ได้ให้ความสำคัญกับเรื่องนี้มาก และเขียนว่าจะประสบความสำเร็จในการลงทุน วิธีการมีบทบาทพียง 10% การบริหารเงินทุนมีบทบาท 30% ส่วนจิตวิทยากรลงทุนนั้นมีบทบาทสูงถึง 60% เลยทีเดียว ในไทยจิตวิทยาการลงทุนมักถูกเรียกทับศัพท์เท่ห์ๆ ว่า มายด์เซ็ตการลงทุน

ไม่มีใครเถียงว่าเรื่องมายด์เซ็ตไม่สำคัญ แต่ข้อสังเกตุที่น่าสนใจเรื่องนึงคือ เวลาคุยเรื่องมายด์เซ็ต เรามักได้คำอธิบายกว้างๆ แต่จับต้องไม่ได้ ประมาณว่า มายด์เซ็ตการลงทุนที่ถูกต้อง มาจากการเข้าใจกลไกตลาดหุ้นอย่างถูกต้อง เข้าใจผู้เล่นในตลาด และเข้าใจตัวเอง ซึ่งมันก็ใช่ แต่เราจะไม่สามารถนำคำอธิบายแบบนี้ไปเป็นข้อปฏิบัติได้เลย มันนามธรรมเกินไป

จะเข้าใจกลไกตลาดหุ้น หมายถึงจะต้องเข้าใจกลไกเศรษฐกิจ เข้าใจลักษณะกิจการ หรือเข้าใจเหตุของเม็ดเงินที่เข้ามาในหุ้น ทั้งหมดนี้ไม่น้อยนะ ส่วนจะเข้าใจผู้เล่นในตลาด นั้นหมายถึงใคร ถ้าเป็นกองทุนฯ ก็มีหลายสไตล์ตามนโยบายการลงทุนของเขา ยิ่งผู้เล่นรายย่อยยิ่งหลากหลาย จะต้องเข้าใจทั้งหมดหรือบางส่วนเท่านั้นพอ คำอธิบายที่กว้างไปที่จับต้องไม่ได้ ผลคือนำมาใช้ประโยชน์ไม่ได้นั่นเอง

แล้วมายด์เซ็ตการลงทุนที่ถูกต้องจะอธิบายยังไง มุมมองผมมายด์เซ็ตที่ถูกต้องคือ "สำคัญถูกต้อง" และคอนเซ็ปท์นี้ครอบคลุมไปมากกว่าเรื่องการลงทุน

ผมเชื่อว่าถ้าลำดับความสำคัญไว้สูงสุด ยังไงสิ่งที่ทำอยู่ก็จะสำเร็จ อย่างเรื่องใกล้ๆ ตัวเช่น การลดน้ำหนัก ซึ่งวิธีลดมันไม่ใช่ความลับเลย คุมอาหารกับออกกำลังกาย แต่คนส่วนใหญ่ทำไม่ได้ ไม่ใช่เพราะไม่รู้วิธี แต่เพราะไม่ได้ให้ความสำคัญการลดน้ำหนักไว้สูงสุด นึกอยากออกกำลังกายก็ออก ขี้เกียจก็หยุด  แต่ถ้าเราจำเป็นต้องลดน้ำหนักถ้าไม่ลดเสียชีวิตแน่ ผมมั่นใจว่าลดได้ทุกคน เพราะคราวนี้มันคือเรื่องความเป็นความตาย หยวนไม่ได้แล้ว

ส่วนในเรื่องการลงทุนเราต้องให้ความสำคัญสูงสุดกับ "การอยู่รอดในตลาด" ก่อน เรียกว่า ทุกการตัดสินใจที่เลือกซื้อ/ขายหุ้น ต้องถามตัวเองก่อนว่า ถ้าพลาดครั้งนี้แล้วจะเจ๊งมั้ย แล้วจึงค่อยหยิบเครื่องมือมาคุมมาลดความเสี่ยงอีกที คอนเซ็ปท์นี้สะท้อนแม้ในกฏการลงทุนของคุณวอเรน บัฟเฟตต์ ที่ว่า ข้อ 1. อย่าเสียเงิน และ ข้อ 2. ให้กลับไปดูข้อ 1 อ่านผิวเผินเหมือนเป็นแค่มุกขำๆ แต่ผมว่ามีความหมายเชิงลึกนะ อย่าเจ๊ง รอดในตลาดให้ได้ก่อน แล้วค่อยมาโฟกัสเรื่องรวย

ตอนเริ่มต้นการลงทุนถ้าไปให้ความสำคัญสูงสุดกับ เรื่องรวย ก่อน อาจทำให้เราละเลยความเสี่ยงที่แฝงอยู่ในการลงทุนครั้งนั้นๆ ได้ และในตลาดหุ้นพลาดหนักๆ เพียงครั้งเดียวก็เพียงพอที่จะทำให้ไม่ต้องลืมตาอ้าปากได้เลยทั้งชีวิต เรื่องราวของคนที่เคยพลาดเจ๊งหมดตัวแล้วฟื้นกลับขึ้นมายิ่งใหญ่ได้นั่นคือส่วนน้อยเกินไปที่จะคาดหวังให้มันเกิดกับตัวเรา อย่าข้ามขั้น มันไม่ได้ช้าขนาดนั้น และวันที่ตลาดร่วงมาแรงๆ จนหุ้นดีๆ ถูกทั้งตลาด ก็จะเป็นโอกาสสร้างความร่ำรวยสำหรับผู้ที่ยังรอดเหลืออยู่เท่านั้น. ขอให้พวกเรารอดในตลาดหุ้นกันได้ทุกคนครับ

ว่ากันด้วยเรื่องมายด์เซ็ตการลงทุน

พอจั่วหัวคำว่า "การลงทุน" ภาพแรกที่ผุดขึ้นในความคิดคนส่วนใหญ่คือ ความร่ำรวย เป็นเศรษฐี ชีวิตดี มีพอร์ตโฟลิโอร้อยล้านพันล้าน ซึ่งว่าไปแล้วคิดแบบนั้นมันก็ไม่ได้ผิดไปซะทีเสียเดียว มันคือผลคือภาพเวลาที่เห็นคนลงทุนประสบความสำเร็จ พอเห็นและเชื่อในผล ก็ไม่แปลกที่จะเริ่มแกะหาเหตุ หรือที่เราเรียกด้วยศัพท์เท่ห์ๆ ทุกวันนี้ว่าหา "โมเดลความสำเร็จ" ของคนๆ นั้น หรือของการลงทุนแนวนั้น นักลงทุนที่ประสบความสำเร็จระดับโลกอย่างวอเรน บัฟเฟตต์, ปีเตอร์ ลินช์ หรือนักลงทุนที่มีชื่อเสียงในประเทศไทยอย่าง ดร.นิเวศน์ เหมวชิรวรากร นี่เรียกว่าถูกแกะ โมเดลความสำเร็จ จากทั้งมือสมัครเล่นและไม่สมัครเล่น จนนำไปเขียนเป็นตำราได้ไม่ยาก

ซึ่งการแกะ โมเดลของคนที่ประสบความสำเร็จในสายอาชีพนั้นๆ เป็นวิธีที่ลัดและเวิร์คมาก เรารู้ชัวร์แล้วว่าคอนเซ็ปท์นี้ใช้ได้ มันถูกพิสูจน์แล้ว ที่เหลือคือแกะในรายละเอียด และสร้างเป็นสูตรขึ้นมา (เขาถึงเรียกว่าสูตรสำเร็จ) อย่างไรก็ดีวันนี้ผมจะไม่ได้มาถกเรื่องหลักการลงทุน มีหนังสือและบทความที่เจาะลึกหลักการลงทุนแต่ละแบบอยู่แล้ว แต่ผมอยากชวนพวกเราตั้งข้อสังเกต ถกประโยชน์และข้อควรระวังของการนำโมเดลความสำเร็จของคนอื่นมาใช้ เพราะหลายๆ ครั้งต่อให้มั่นใจว่าแกะทะลุปรุโปร่งแล้วก็ไม่ได้หมายความว่าจะได้ผลลัพท์เหมือนกันเสมอไป หนำซ้ำพลิกล็อคพลาดท่าเจ๊งได้ด้วยซ้ำ คำถามคือ ทำไมถึงเป็นแบบนั้น

ผมมองแบบนี้ ความคิดและหลักการเรียนรู้ของพวกเราทุกคนถูก "ขึ้นโครง" มาตั้งแต่ในโรงเรียน ซึ่งอย่าเพิ่งตีความเลยเถิดนะอ่านให้จบก่อน การเรียนและระบบโรงเรียนแม้จะไม่สมบูรณ์แบบแต่ก็มีข้อดีในตัวของมัน แต่หนึ่งในข้อสังเกตที่เห็นจากผลผลิตระบบโรงเรียนคือ เจอ 1 โจทย์ แก้ด้วย 1 วิธี เพื่อให้ได้ 1 ผลลัพท์ ซึ่งสำหรับการสอบวัดผลก็ใช่เลย แต่กับทุกคนที่พ้นโรงเรียนมานานพอจะเข้าใจว่า เจอ 1 โจทย์ แก้ได้หลายวิธี แล้วแต่ว่าเป็น ผลลัพท์กับใคร ซับซ้อนขึ้นแต่อธิบายโจทย์ชีวิตได้ดีกว่า ดังน้ันการแกะโมเดลความสำเร็จคนๆ นึง เราต้องแกะให้ทะลุก่อนว่า คนๆ นั้นตีความ ความสำเร็จ (ผลลัพท์) ไว้อย่างไร แล้วจึงค่อยมาฟอร์มเป็น สูตรสำเร็จ

และที่ตลกร้ายที่สุดคือ เราส่วนใหญ่ตีความว่า การลงทุนหุ้น คือ วิธีการสร้างความร่ำรวยความมั่งคั่ง เพราะดูจากผลลัพท์ก็น่าจะแบบนั้น แต่นั่นใช่โจทย์ของคนที่เราไปแกะวิธีการเขามาใช้รึเปล่า เพราะพอผมยิ่งศึกษายิ่งเห็นว่าไม่ใช่ ให้สังเกตนักลงทุนที่คร่ำหวอดมานานจริงจะไม่ได้พูดเรื่องกำไรหุ้นเท่าไร และไม่ใช่เพราะเหนือเงินแล้วหรือกลัวดูไม่ดีนะ แต่ผมว่านั่นไม่ใช่โจทย์ที่เขาเข้ามาลงทุนจริงๆ ในมุมมองผมนักลงทุนที่ประสบความสำเร็จ โจทย์หลัก ของเขาคือ "การสร้างความมั่นคงทางการเงินในระยะยาว" ซึ่งถ้ามองในวิธีของการลงทุนแบบเน้นคุณค่า มันใช่เลย เลือกกิจการที่มีกระแสเงินสดที่แข็งแกร่ง หนี้ต่ำ มีปันผล มีศักยภาพต่อยอดธุรกิจได้ ในราคาหุ้นที่ไม่ได้สูงเกินไป ซื้อถูกได้ยิ่งดี ส่วนความร่ำรวยจากกำไรส่วนต่างราคาหุ้นนั้นคือ ผลพลอยได้

นั่นคือส่วนที่ต้องมองให้เหมือนต้นแบบโมเดลความสำเร็จ ซึ่งการเข้าใจโจทย์และรู้ "สูตรสำเร็จ" นั้นเปรียบเหมือน ศาสตร์ในการลงทุน อ่านลักษณะกิจการ อัตราส่วนทางการเงิน ฯลฯ แต่อย่างที่เขียนไว้ก่อนหน้า ก๊อปปี้สูตรสำเร็จมาตรงๆ ก็ใช่ว่าจะสำเร็จ มันต้องผนวกกับแนวคิดอีกชุดด้วย คือ ศิลป์ในการลงทุน ซึ่งคนส่วนใหญ่พูดถึงน้อย เพราะมันจับต้องลำบากกว่าและไม่มีทฤษฏีหรือโมเดลความสำเร็จมารองรับ แต่ก็สำคัญไม่น้อยกว่ากันเลย มุมมองผม ศิลป์ในการลงทุนคือการวิเคราะห์ 3 เรื่องประกอบด้วย 1 ช่วงเวลา และ 2 มอง

1 ช่วงเวลา คือ เข้าใจว่าเกมตลาดหุ้นใช้เวลา ไม่ใช่แค่จับหุ้นถูกตัวแค่ 1-2 ปี และเมื่อเวลาผ่านไป ตัวแปรก็เปลี่ยน อาทิ หลังปี 1980 FED เริ่มลดดอกเบี้ยนโยบาย ส่งผลให้ราคาสินทรัพย์ โดยเฉพาะหุ้นและอสังหาริมทรัพย์ พุ่งหลายสิบเท่าตัวใน 30 กว่าปีที่ผ่านมา.. หลายสิบปีก่อนหุ้นอาจต้องมีปันผล 6-8% PE ไม่เกิน 15 เท่า ถึงจะดูน่าสนใจ แต่ปัจจุบันต้นทุนทางการเงินต่ำมากและต่ำมานาน ตัวแปรนี้เปลี่ยน.. ศิลป์ในที่นี้คือเข้าใจว่าต้องปรับตัวแปรสูตรสำเร็จที่ใช้ให้ทันกับปัจจุบัน ไม่งั้นใช้ไปเดี๋ยวพาลจะไม่สำเร็จ

2 มอง มองแรก คือ มองพฤติกรรมผู้เล่นรายอื่น สังเกตดีๆ ตลาดหุ้นแทบจะเปิดสำรับไพ่ให้เราดูตลอด ดังนั้นศิลป์ในที่นี้คือการมองให้ถูกที่ นักลงทุนซื้อหุ้นแต่ละตัวด้วยปัจจัยที่แตกต่างกัน แต่ทุกคนจะต้องยึดกับตัวแปรสักอย่าง อาทิ หุ้น ADVANC ช่วงเติบโต 3G (ปี 2010-2013) ราคาถูกขับเคลื่อนด้วยกำไร แต่ช่วงหยุดเติบโต ราคาจะยืนด้วยอัตราเงินปันผล แปลว่าเมื่อราคาลงจนอัตราเงินปันผลแตะประมาณ 8% หุ้นมักดีดกลับหรือหุ้น PTT ธุรกิจมีส่วนแบ่งการตลาดขายน้ำมันสูงสุดแต่อยู่กำหนดราคาไม่ได้ ผลคือนักลงทุนมักไม่ให้พรีเมียมราคาหุ้นกับการเติบโตเท่าไร เพราะผลตอบแทนจากการลงทุนเพิ่ม (ROIC) จะต่ำ แต่ในทางกลับกันธุรกิจนี้ก็จะไม่เจ๊งไม่ว่าราคาน้ำมันจะเป็นเท่าไรก็ตาม ราคาหุ้นเหมือนจะวิ่งตามราคาน้ำมันโลก แต่ดูเทียบกันจริงๆ สัมพันธ์กันในระดับหนึ่งเท่านั้น กรณีนี้นักลงทุนจะให้น้ำหนักกับมูลค่าทางบัญชีกิจการ แปลว่าเมื่อราคาลงมาเท่ากับมูลค่าทางบัญชีฯ หุ้นมักดีดกลับ เรื่องนี้ใช้เวลา ตลาดหุ้นจะค่อยๆ เปิดไพ่ให้ดูเอง

ส่วนมองที่ 2 คือ มองตัวเอง โจทย์การเงินเราต้องตอบโจทย์ชีวิตเราด้วย เพราะสุดท้ายโมเดลความสำเร็จ หรือสูตรสำเร็จ นั่นมันของคนอื่นเขา.. ตัวแปรชีวิตมันไม่เหมือนกัน อย่าไปก๊อปมาดื้อๆ และหวังผลเหมือนกัน ถ้าวิธีนั้นมันใช้ได้ทุกคนที่อ่านหนังสือของวอเรน บัฟเฟตต์ ก็ประสบความสำเร็จในตลาดหุ้นกันทุกคนแล้ว รู้ศาสตร์การลงทุนให้แจ้ง และรู้ตัวเองมากพอที่จะประยุกต์ศิลป์มาใช้ให้ตรงกับโจทย์การเงินของเรา ให้เวลากับมันมากพอ สุดท้ายเราก็จะประสบความสำเร็จในตลาดหุ้น ด้วย โมเดลความสำเร็จ ในแบบของเราครับ

News

Forbes lists

World

Leaderboard

Commentaries

Forbes life

Events