ยูโอบี มองภาพรวมการลงทุนปี 68 เผชิญความผันผวนและความเสี่ยง แนะเตรียมรับมือนโยบายภาษี Trump 2.0

<h2>กระแสต่อต้านชาวยิวที่แพร่ระบาดไปทั่วโลกตั้งแต่วันที่ 7 ตุลาคมเป็นเหมือนคำเตือนที่น่าตกใจถึงผลพวงสุดเลวร้ายที่จะเกิดขึ้นในวงกว้างถ้าหากเราไม่ตั้งสติกันให้ดีๆ</h2> &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;นับตั้งแต่ช่วงก่อนสงครามโลกครั้งที่ 2 จะปะทุในทศวรรษที่ 1930 ไม่เคยเลยสักครั้งที่จะเกิดกระแสต่อต้านชาวยิวอย่างเปิดเผยเหมือนกับช่วงหลังจากที่กลุ่ม Hamas โจมตีอิสราเอล สิ่งที่น่าตระหนกเป็นพิเศษก็คือ กระแสต่อต้านชาวยิวแพร่ระบาดอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนในสหรัฐฯ โดยทั้งสถาบันทางวิชาการและภาคประชาชนหลายแห่งต่างพากันวางเฉยแบบไม่รู้ไม่เห็น&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;การโจมตีดังกล่าวถือเป็นการทำลายคุณค่าหลักของประเทศอเมริกา ซึ่งเป็นสิ่งที่ทำให้ประเทศนี้แตกต่าง และประสบความสำเร็จ นอกจากนี้ยังมีเสียงเตือนที่ดังขึ้นเรื่อยๆ ว่า รากฐานในระดับสถาบันของสหรัฐฯ กำลังเน่าเฟะ&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;แต่ผู้คนกลับกำลังรู้สึกว่าสิ่งต่างๆ กำลังคลี่คลายไปทั้งในสหรัฐฯ และในประเทศอื่นๆ&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;เราไม่ได้เห็นกระแสที่เป็นอันตรายนี้มานานแล้วตั้งแต่เมื่อครั้งที่เกิดภาวะเศรษฐกิจตกต่ำครั้งใหญ่ (Great Depression) และเกิดความหลงผิดจากความปั่นป่วนวุ่นวายในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 1 ซึ่งทำลายความเชื่อในหลักสิทธิและเสรีภาพขั้นพื้นฐานของปัจเจกบุคคล&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;หลักกฎหมายอยู่เหนือการกระทำโดยพลการของรัฐบาล นอกจากนี้ยังกัดกร่อนความศรัทธาว่าคุณภาพชีวิตคนจะต้องดีขึ้นเรื่อยๆ มีความรุนแรงน้อยลง และการค้าที่เฟื่องฟูจะค่อยๆ ทำให้สงครามตกยุคไป&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;เมื่อถึงกลางทศวรรษที่ 1930 คนนับล้านๆ ต่างพากันหลงผิดมองแนวคิดเผด็จการของลัทธิคอมมิวนิสต์ นาซี และฟาสซิสม์ เป็นกระแสแห่งอนาคต ทำให้ระบอบเผด็จการมีชัยเหนือประชาธิปไตย และตอนนั้นก็ไม่ต่างอะไรกับในตอนนี้ที่ผู้นำของหลายๆ ประเทศขาดความกล้า เอนเอียงไปมา และไม่สามารถตั้งสติได้&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;และเมื่อถึงจุดที่เคว้งคว้างจนเป็นอันตราย พวกที่ขี้วิตกกังวลก็จะเริ่มมองหาแพะรับบาป ซึ่งลงท้ายก็มักจะนำไปสู่กระแสการต่อต้านชาวยิวในที่สุด&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;เศรษฐกิจโลกในปัจจุบันอยู่ในภาวะที่น่าเบื่อหน่าย และผู้คนก็กลัวกันว่าแนวโน้มในอนาคตดูไม่ดี&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;ซึ่งก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ เพราะผู้นำรัฐบาลส่วนใหญ่และผู้ที่มีอิทธิพลทางเศรษฐกิจไม่เข้าใจว่าอะไรคือสิ่งที่จะช่วยให้เศรษฐกิจเติบโต ซึ่งนั่นก็คือ ค่าเงินที่มีเสถียรภาพ อัตราภาษีที่ต่ำ การลดกฎระเบียบให้น้อยที่สุด และความเคารพในข้อเท็จจริง และวิทยาศาสตร์ที่แท้จริง&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;ทั้งนี้ การไม่เคารพข้อเท็จจริงและวิทยาศาสตร์ที่แท้จริงทำให้เศรษฐกิจในประเทศที่พัฒนาแล้วหลายๆ ประเทศต้องเสียเงินไปเปล่าๆ นับล้านล้านเหรียญสหรัฐฯ และทำร้ายตัวเองด้วยการพยายามลดเลิกการใช้เชื้อเพลิงจากฟอสซิลแล้วหันไปใช้พลังงานจากลมและแสงอาทิตย์แทน ซ้ำร้ายคือ มีการปั่นกระแสอย่างต่อเนื่องว่าโลกเรากำลังจะประสบกับหายนะทางด้านสิ่งแวดล้อมถ้าหากเราไม่เลิกใช้เชื้อเพลิงจากฟอสซิล&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;ความจริงก็คือ มีแนวทางที่ปฏิบัติได้จริงในการรับมือกับความท้าทายทางด้านสิ่งแวดล้อมที่เรากำลังเผชิญอยู่ อย่างที่เราทำมาตลอดหลายสิบปีที่ผ่านมา แต่ความคืบหน้าถูกขัดขวางจากกระแสการเปลี่ยนไปใช้พลังงานหมุนเวียน&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;อันที่จริงกลไกตลาดเสรีเป็นสิ่งที่ใช้การได้เสมอ เพียงแต่ประเทศส่วนใหญ่ในปัจจุบันกลับเลือกใช้นโยบายที่ให้ผลในทางตรงกันข้าม ทั้งนี้อุปสรรคสำคัญก็คือ บรรดาผู้นำประเทศไม่รู้ว่าค่าเงินที่มั่นคงเป็นสิ่งจำเป็นในการที่จะรักษาอัตราการขยายตัวของเศรษฐกิจเอาไว้ ดังนั้น คุณจึงไม่เคยได้ยินผู้กำหนดนโยบาย หรือธนาคารกลางออกมาพูดเรื่องการรักษาเสถียรภาพของค่าเงินเลย&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;ถ้าหากยังไม่มีการปรับนโยบายเศรษฐกิจและสิ่งแวดล้อมที่ผิดทางของประธานาธิบดี Biden ให้กลับเข้ามาอยู่ในทิศทางที่ถูกต้อง ทั้งเราและประเทศอื่นๆ ในค่ายโลกเสรีจะประสบกับภาวะอัตราการขยายตัวต่ำหรือไม่โตเลย ซึ่งจะมีผลพวงคือ ความโกลาหลอลหม่านทางด้านความมั่นคงตามมาด้วย&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;ในทางตรงกันข้าม ความมั่งคั่งครั้งใหญ่ในรอบใหม่ของโลกจะทำให้บรรยากาศในวันนี้ก้าวไปในทิศทางที่ดีขึ้น มันจะช่วยท้าทายสู้กับอุดมการณ์ที่ไม่เชื่อคุณค่าในสิ่งใดที่กำลังแพร่หลายอย่างมากในโลกวิชาการและที่อื่นๆ การโต้กลับจากสังคมไปยังความคิดที่เป็นพิษนี้กำลังผุดขึ้นมาเรื่อยๆ และสิ่งแวดล้อมที่ดีขึ้นนั้นจะทำให้สิ่งเหล่านี้พัฒนาให้ดีขึ้นได้&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;แน่นอนว่าเพียงแค่จังหวะเวลาที่ดีเพียงอย่างเดียวยังไม่พอที่จะแก้ไขความผิดพลาดของทั้งโลก แต่ก็ถือเป็นหนึ่งในปัจจัยสำคัญที่ขาดไม่ได้ ​เรื่องราวอื่นๆ ที่น่าสนใจ :&nbsp;<a target="_blank" href="https://forbesthailand.com/commentaries/thought-leaders/thriving-in-danger" alt="ความเฟื่องฟูในภาวะอันตราย">ความเฟื่องฟูในภาวะอันตราย</a>​ <a target="_blank" href="https://buffet.ookbee.com/magazine/forbes/issue/b16f6311-0750-4ce0-bc84-a71daf4fa879" alt="​​คลิกอ่านบทความฉบับเต็มและเรื่องราวธุรกิจอื่นๆ ที่น่าสนใจได้ที่นิตยสาร Forbes Thailand ฉบับเดือนมีนาคม 2567 ในรูปแบบ e-magazine">​​คลิกอ่านบทความฉบับเต็มและเรื่องราวธุรกิจอื่นๆ ที่น่าสนใจได้ที่นิตยสาร Forbes Thailand ฉบับเดือนมีนาคม 2567 ในรูปแบบ e-magazine</a><div class="se-component se-image-container __se__float- __se__float-none" contenteditable="false"><figure><img src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2024/03/k2eYHZhFhmyHi8JwLNns.jpg" alt="" data-proportion="true" data-align="" data-file-name="k2eYHZhFhmyHi8JwLNns.jpg" data-file-size="0" data-origin="," data-size="300px,auto" data-rotate="" origin-size="500,656" data-image-link="https://buffet.ookbee.com/magazine/forbes/issue/b16f6311-0750-4ce0-bc84-a71daf4fa879" style="width: 300px; height: auto;" data-index="0"></figure></div>

เสียงแว่วที่น่าผวา จากยุคก่อนสงครามโลกครั้งที่ 2

<h2>อภิมหาเศรษฐีอย่าง Bill Ackman วางเดิมพันกับการฟื้นตัวของเศรษฐกิจสหรัฐฯ หลังจากถอดถอนหลักประกันการลงทุนช่วงโควิด-19</h2>
การระบาดของไวรัสโควิด-19 ซึ่งมีการกลายพันธุ์อย่างรวดเร็วนี้บีบบังคับให้บรรดาผู้ประกอบการที่ช่ำชองที่สุดของ Wall Street ต้องปรับตัวอย่างฉับพลันทันทีในวันที่ 18 มีนาคม อภิมหาเศรษฐีอย่าง Bill Ackman ได้ให้สัมภาษณ์กับสถานีโทรทัศน์ CNBC ทางโทรศัพท์ท่ามกลางหน้าจอแสดงราคาหุ้นที่เป็นสีแดงทั้งกระดาน เนื่องจากราคาหุ้นมีการปรับตัวลดลงอย่างต่อเนื่องจากผลกระทบของไวรัสโคโรนาที่ส่งผลให้เศรษฐกิจสหรัฐฯ แทบเป็นอัมพาต บทสัมภาษณ์ของ Ackman นั้นไม่ได้สร้างกำาลังใจให้ผู้ชมเลยแม้แต่น้อย

หากรัฐบาลยังไม่ใช้มาตรการยับยั้งการแพร่ระบาดของไวรัสโคโรนาอย่างเข้มข้นจะทำให้ภาวะชะงักงันทางเศรษฐกิจยังคงดำเนินต่อไปเรื่อยๆ Ackman วาดภาพของธุรกิจจำนวนมากที่จะต้องล้มหายตายจาก ไม่ว่าจะเป็นธุรกิจโรงแรม ผู้ประกอบการธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ ไปจนถึงการเข้าซื้อกิจการในบริษัทที่มีหนี้สินจำนวนมาก ในการสัมภาษณ์สดทางโทรทัศน์ 28 นาทีนั้น Ackman พูดย้ำๆ ถึงรายชื่อของบรรดาบริษัทชั้นนำอยู่ในความสุ่มเสี่ยง

ในช่วงหนึ่งของการให้สัมภาษณ์ Ackman กล่าวว่า “นรกกำลังใกล้เข้ามาแล้ว” ทำให้ราคาหุ้นของบริษัทเหล่านั้นเหวี่ยงตัวไปมาอย่างรุนแรงในระหว่างที่เขาให้สัมภาษณ์ “มหาพิบัติภัยอย่างสึนามิกำลังจะเกิดขึ้น ระบบทุนนิยมอยู่ไม่ได้ถ้าหากมีการปิดเมืองนาน 18 เดือน หากแต่ทุนนิยมยังสามารถขับเคลื่อนได้ถ้าหากมีการปิดเมือง 30 วัน”

Ackman เสนอให้มีการปิดพรมแดน 30 วัน และ “วันหยุดยาว” สำหรับภาคธุรกิจ โดยรัฐบาลจะแบกรับภาระค่าใช้จ่ายของคนอเมริกันเพื่อให้ประชาชนสามารถ “อยู่บ้าน หยุดเชื้อ เพื่อชาติ” ได้บางคนมองว่า การให้สัมภาษณ์ของ Ackman กับ CNBC นั้นเป็นการเรียกร้องให้ภาครัฐนำมาตรการควบคุมการแพร่ระบาดของไวรัสโคโรนาที่มีความเข้มข้นมาใช้โดยด่วน ในขณะที่อีกกลุ่มหนึ่งมองต่างมุมว่า นี่เป็นการสร้างความแตกตื่นในสถานการณ์ที่ยากลำบากอย่างยิ่งนี้

หลังการให้สัมภาษณ์ของ Ackman มีเพียงการยกระดับมาตรการจำกัดการเดินทางต่างประเทศเท่านั้น New York และรัฐอื่นๆ อีกหลายรัฐได้นำแนวนโยบายห้ามออกนอกเคหสถานมาบังคับใช้เพื่อควบคุมให้ประชาชนอยู่แต่ในที่พักอาศัยของตน รัฐบาลสหรัฐฯ ได้ให้ไฟเขียวมาตรการพยุงเศรษฐกิจมูลค่ารวม 2 ล้านล้านเหรียญสหรัฐฯ และธนาคารกลางสหรัฐก็จะให้การสนับสนุนด้านการเงินแบบไม่จำกัดกับภาคธุรกิจต่างๆ มีเสียงท้วงติงเพิ่มขึ้นทุกวันในสหรัฐฯ ว่า การปิดเมืองซึ่งกินเวลานานเกิน 30 วันจะส่งผลเสียมากกว่าผลดี

ในช่วงเดียวกันนั้นเอง Ackman ได้ประเมินสภาพการณ์ของตลาดที่ย่ำแย่และเศรษฐกิจที่ตกต่ำ (ประกอบกับการตอบสนองของบรรดาผู้ได้รับเลือกตั้ง) และถอยกลับมาพร้อมกับความมั่นอกมั่นใจเขาถอดถอนหลักประกันการลงทุนอันชาญฉลาดที่ทำไว้ตั้งแต่เมื่อปลายเดือนกุมภาพันธ์ หลักประกันการลงทุนซึ่งเป็นสุดยอดเครื่องมือทางการเงินสำหรับนักลงทุนผู้มั่งคั่ง ได้ปกป้องพอร์ตการลงทุนของ Ackman ที่เน้นการลงทุนในหุ้นต่างๆ อย่าง Berkshire Hathaway, Hilton, Lowe’s, Chipotle Mexican Grill, Howard Hughes Corporation และ Agilent จากภาวะตลาดหุ้นที่ตกต่ำอย่างหนักและกะทันหันในเดือนมีนาคมที่ผ่านมา

ในเทปบันทึกการให้สัมภาษณ์กับนักข่าวของ Bloomberg News อย่าง Vonnie Quinn นั้น Ackman เผยถึงมุมมองที่เปี่ยมไปด้วยความหวังของเขาและการทุ่มซื้อหุ้น โดยกล่าวว่า เขาได้สร้างอาณาจักรใหม่ที่ใหญ่ขึ้นใน Starbucks ซึ่งราคาหุ้นปรับตัวลดลงกว่า 1 ใน 3 นับจากต้นปีจนถึงปัจจุบัน และยังได้เพิ่มการถือครองกรรมสิทธิ์ใน Lowe’s, Hilton และ Berkshire “เรากำลังจะฟื้นตัวครั้งใหญ่ เราทุกคนต่างก็รอคอย และวางเดิมพันกับประเทศนี้” Ackman กล่าว เขาให้สัมภาษณ์กับ Quinn ว่า กองทุน Pershing Square ของเขายังคงมีสินทรัพย์ที่เป็นเงินสดอยู่ราว 15% และพร้อมที่จะบุกตลาดตามมุมมองของตัวเขาที่มีต่อการระบาดของโรคร้าย รวมถึงภาวะเศรษฐกิจที่ได้สร้างความเสียหายให้กับภาคธุรกิจ หากแต่กำลังเริ่มกลับมามีเสถียรภาพอีกครั้ง

Ackman กล่าวว่า “เราคิดว่าราคาหุ้นจะพุ่งสูงขึ้นกว่าที่เป็นอยู่ถ้าหากเราบริหารจัดการได้ถูกต้อง ธุรกิจต่างๆ กำลังปรับตัวแล้ว” เขาชี้ให้เห็นว่า ร้านอาหารอย่าง Chipotle ก็หันมาเน้นบริการจัดส่งและยกให้ Lowe’s เป็นราวกับองค์ประกอบสำคัญในโครงสร้างพื้นฐานของประเทศ “ทุกธุรกิจจะมีผลประกอบการที่ดีกว่า ถ้าหากว่าสถานการณ์ที่เกิดขึ้นกินเวลาไม่นานนัก” Ackman กล่าว

ในฐานะนักลงทุนคนหนึ่งซึ่งก่อนหน้านี้เคยพยายามที่จะส่งสัญญาณเตือนภัย ครั้งนี้ Ackman มีสุ้มเสียงที่ระแวดระวังมากขึ้นกว่าเดิม ในระหว่างการให้สัมภาษณ์กับ CNBC เขากลั้นสะอื้นไม่อยู่ เมื่อกล่าวถึงความเสี่ยงของโรคร้ายนี้ต่อบิดาสูงอายุของเขา จากการเปลี่ยนความคิดประกอบกับการเดิมพันครั้งใหญ่ๆ Ackman และ Pershing Square น่าจะสร้างความได้เปรียบ และเป็นอีกปีหนึ่งที่มีโอกาสจะประสบความสำเร็จอย่างยิ่งใหญ่มากกว่าที่เคยทำได้

&nbsp;

 อ่านเพิ่มเติม: <a href="https://forbesthailand.com/news/finance-and-investment/%e0%b8%94%e0%b8%b1%e0%b8%8a%e0%b8%99%e0%b8%b5%e0%b8%84%e0%b8%a7%e0%b8%b2%e0%b8%a1%e0%b9%80%e0%b8%8a%e0%b8%b7%e0%b9%88%e0%b8%ad%e0%b8%a1%e0%b8%b1%e0%b9%88%e0%b8%99%e0%b8%99%e0%b8%b1%e0%b8%81%e0%b8%a5-2.html">ดัชนีความเชื่อมั่นนักลงทุน ต่ำสุดรอบ 5 เดือน</a>

<hr />

<a href="https://www.ookbee.com/shop/magazine/FORBES/85ec1bec-75ea-41e0-942c-776429c47cf8/august-2020">คลิกอ่านฉบับเต็มได้ที่นิตยสาร Forbes Thailand ฉบับเดือนสิงหาคม 2563 ในรูปแบบ e-magazine</a>

<img class="lazy alignnone wp-image-34227 lazy-loaded" src="https://i0.wp.com/forbesthailand.com/wp-content/uploads/2020/08/COVER-87-AUGUST-OK-.jpg" sizes="(max-width: 300px) 100vw, 300px" srcset="//i0.wp.com/forbesthailand.com/wp-content/uploads/2020/08/COVER-87-AUGUST-OK-.jpg 2400w, //i0.wp.com/forbesthailand.com/wp-content/uploads/2020/08/COVER-87-AUGUST-OK--229x300.jpg 229w, //i0.wp.com/forbesthailand.com/wp-content/uploads/2020/08/COVER-87-AUGUST-OK--768x1008.jpg 768w, //i0.wp.com/forbesthailand.com/wp-content/uploads/2020/08/COVER-87-AUGUST-OK--780x1024.jpg 780w" alt="" width="300" height="394" data-lazy-type="image" data-lazy-src="//i0.wp.com/forbesthailand.com/wp-content/uploads/2020/08/COVER-87-AUGUST-OK-.jpg" data-lazy-srcset="//i0.wp.com/forbesthailand.com/wp-content/uploads/2020/08/COVER-87-AUGUST-OK-.jpg 2400w, //i0.wp.com/forbesthailand.com/wp-content/uploads/2020/08/COVER-87-AUGUST-OK--229x300.jpg 229w, //i0.wp.com/forbesthailand.com/wp-content/uploads/2020/08/COVER-87-AUGUST-OK--768x1008.jpg 768w, //i0.wp.com/forbesthailand.com/wp-content/uploads/2020/08/COVER-87-AUGUST-OK--780x1024.jpg 780w" data-lazy-sizes="(max-width: 300px) 100vw, 300px" />

Bill Ackman วางเดิมพันพอร์ตการลงทุนกับการฟื้นตัวของเศรษฐกิจสหรัฐฯ

ยิ่งผ่อนคลายนโยบายเท่าไรก็ยิ่งเป็นผลดีกับเศรษฐกิจเท่านั้น

<h2 class="p1">ทุกวันนี้ "การค้าระหว่างประเทศ" ถูกมองในแง่ไม่ค่อยดีนัก เพราะได้รับการกล่าวโทษว่าเป็นต้นเหตุที่ทำให้เกิดการว่างงานจำนวนมาก และทำให้ความร่ำรวยของสหรัฐอเมริกาลดลง ซึ่งการมองแบบนี้ไม่ถูกต้อง อันที่จริงการค้าระหว่างประเทศก่อให้เกิดทรัพยากร และสร้างงานขึ้นมามากกว่าที่มันได้ทำลายลงไปเสียอีก</h2>
 ตลาดเสรีนั้นมีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นตลอดเวลา มีทั้งธุรกิจที่เปิดใหม่ ปิดตัวลง ขยายตัว หรือหดตัว เทคโนโลยีใหม่ๆ ทำให้เกิดการพัฒนาการทำงานทุกด้านให้ดีขึ้น อัตราการเปลี่ยนงานในตลาดแรงงานสูงมาก โดยในแต่ละปีมีตำแหน่งงานที่ถูกปิดลงไปนับล้านตำแหน่ง แต่ในขณะเดียวกันก็มีตำแหน่งงานที่ถูกสร้างขึ้นมาใหม่เพิ่มขึ้นนับล้านตำแหน่งเช่นกัน
ยกตัวอย่างเช่น ในอุตสาหกรรมรถไฟ หลังสงครามโลกครั้งที่ 2 อุตสาหกรรมนี้มีการจ้างงานสูงที่สุดในสหรัฐฯ โดยมีการจ้างแรงงานมากกว่า 1.4 ล้านคน แต่ปัจจุบันการจ้างงานในอุตสาหกรรมรถไฟของสหรัฐฯ อยู่ที่ประมาณ 170,000 คนเท่านั้น หรือในช่วงปลายทศวรรษที่ 1940 มีการจ้างงานพนักงานเชื่อมต่อคู่สายโทรศัพท์ถึง 350,000 คน ซึ่งต่อมาหน้าที่นี้ก็หายไปเพราะมีการนำอุปกรณ์เชื่อมต่อคู่สายอัตโนมัติมาใช้ เช่นเดียวกับตำแหน่งเสมียนพิมพ์ดีด ในขณะเดียวกัน ทั้งจำนวนตำแหน่งงานและค่าแรงต่างก็เพิ่มขึ้น
 แต่ด้วยเหตุผลทางด้านอารมณ์ความรู้สึก เมื่อบริษัทต่างๆ พากันปิดกิจการหรือลดขนาดองค์กรในสหรัฐฯ ลง เพื่อไปเปิดกิจการในต่างประเทศ ก็สามารถก่อกระแสและส่งผลกระทบทางการเมืองอย่างรุนแรงได้ หากดูจากอุตสาหกรรมสิ่งทอของสหรัฐฯ ซึ่งเคยจ้างแรงงานนับเป็นแสนคนในช่วงต้นทศวรรษที่ 1900 โดยเฉพาะอย่างยิ่งในย่าน New England แต่ต่อมาก็มีการย้ายการผลิตไปยังรัฐทางใต้ ซึ่งทำให้แรงงานของโรงงานในพื้นที่ที่ถูกปิดไปต้องประสบภาวะยากลำบาก แต่ก็ไม่ได้มีการเรียกร้องให้ลงโทษบริษัทที่ย้ายฐานการผลิตไป เพราะยังเป็นการย้ายฐานแค่ภายในสหรัฐฯ
อย่างไรก็ตาม หลังสงครามโลกครั้งที่ 2 เมื่ออุตสาหกรรมสิ่งทอเริ่มย้ายฐานการผลิตไปต่างประเทศ โดยเป้าหมายหลักอยู่ที่ทวีปเอเชีย ประเด็นการนำเข้าสิ่งทอของสหรัฐฯ ก็กลายเป็นประเด็นร้อนแรงขึ้นมา
 เพื่อลดความร้อนแรงทางการเมือง รัฐบาลในยุคนั้นจึงดำเนินโครงการ “ปรับเปลี่ยนทางการค้า” เพื่อช่วยเหลือ “คนงานที่ถูกปลด” โดยในบางช่วงมีการกำหนดโควตาการนำเข้าสินค้าที่เป็นประเด็นอ่อนไหวทางการเมือง และบางทีก็มีการเก็บภาษีนำเข้าสินค้าบางประเภท โดยเฉพาะกลุ่มที่ถูกมองว่ามีการ “ทุ่มตลาด” เกิดขึ้น ซึ่งหมายถึงการนำสินค้าเข้ามาขายในอเมริกาที่ราคาต่ำกว่าต้นทุนในการผลิต ทั้งนี้ การค้ามีแนวโน้มเสรีมากขึ้น
 ในขณะที่ห่วงโซ่อุปทานก็มีการพัฒนาไปมากขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมีการประดิษฐ์เรือขนส่งตู้สินค้าขึ้นมา มีผลให้ต้นทุนการขนส่งสินค้าทางเรือลดลงอย่างมาก และทำให้การค้าโลกขยายตัวถึง 4 เท่าระหว่างปี 1985-2005 ซึ่งหากปราศจากการค้าระหว่างประเทศ อุปกรณ์มือถือในปัจจุบัน ซึ่งมีความสามารถเทียบเท่ากับซูเปอร์คอมพิวเตอร์ในยุคก่อนก็จะไม่เกิดขึ้น และไม่มีทางที่จะมีราคาต่ำอย่างที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ได้
 สิ่งที่ทำให้การค้าระหว่างประเทศตกเป็นเป้าโจมตีก็คือ ภาวะเศรษฐกิจชะงักงันที่เกิดขึ้นหลังวิกฤตปี 2008 แต่อันที่จริงการชะลอตัวของเศรษฐกิจไม่ได้เกิดจากการค้าระหว่างประเทศ แต่เป็นผลจากนโยบายที่ผิดพลาดของรัฐบาล ทั้งในส่วนที่เกี่ยวข้องกับการบริหารการเงิน ภาษี และกฎเกณฑ์ต่างๆ ลองทบทวนดูสิว่าเศรษฐกิจสหรัฐฯ ดีขึ้นแค่ไหนเมื่อมีการปรับลดภาษีในปลายปี 2017 และเมื่อมีการปรับลดความเข้มงวดของกฎเกณฑ์ต่างๆ ลง 
ทั้งนี้ สิ่งเดียวที่ฉุดรั้งเราอยู่ในขณะนี้ก็คือ ความไม่แน่นอนของกรณีพิพาททางการค้าในปัจจุบัน
&nbsp;

อ่านเพิ่มเติม
<ul>
 	<li><a href="https://forbesthailand.com/commentaries/investment-outlook/%e0%b8%a0%e0%b8%b2%e0%b8%a7%e0%b8%b0%e0%b8%aa%e0%b8%87%e0%b8%84%e0%b8%a3%e0%b8%b2%e0%b8%a1%e0%b9%83%e0%b8%99-%e0%b8%95%e0%b8%b0%e0%b8%a7%e0%b8%b1%e0%b8%99%e0%b8%ad%e0%b8%ad%e0%b8%81%e0%b8%81.html">ภาวะสงครามใน “ตะวันออกกลาง” จะไม่ทำให้ราคาน้ำมันสูงเหมือนอดีต</a></li>
</ul>
&nbsp;

<hr />

<a href="https://www.ookbee.com/shop/magazine/FORBES/7ccbe3a1-622d-4b15-ad64-0c7298d701df/february-2020">คลิกเพื่อติดตามบทความทางด้านเศรษฐกิจและธุรกิจอื่นๆ ได้ที่ นิตยสาร Forbes Thailand ฉบับกุมภาพันธ์ 2563 ในรูปแบบ e-Magazine</a>

<img class="alignnone wp-image-26493" src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2020/01/new-COVER-81-FEBRUARY-17-1-63-.jpg" alt="" width="300" height="394" />

การค้าระหว่างประเทศเป็นสิ่งที่ดี

<h2 class="p1">จากบทความ <a href="https://forbesthailand.com/commentaries/thought-leaders/%e0%b9%80%e0%b8%a8%e0%b8%a3%e0%b8%a9%e0%b8%90%e0%b8%81%e0%b8%b4%e0%b8%88%e0%b8%82%e0%b8%ad%e0%b8%87%e0%b8%8a%e0%b8%b2%e0%b8%95%e0%b8%b4-%e0%b8%a7%e0%b8%b4%e0%b8%96%e0%b8%b5%e0%b8%97%e0%b8%b2.html">วิถีทางในอดีตหาใช่เส้นทางสู่อนาคต</a> โดย Steve Forbes ที่พูดถึงเศรษฐกิจของชาติยุโรป ซึ่งเขายังพูดถึงหนังสือ “ลองใช้สามัญสำนึก แทนที่อุดมการณ์ฝ่ายขวาและซ้ายที่ล้มเหลว” โดย Philip K.Howard (สำนักพิมพ์ W.W. NORTON, 25.95 เหรียญ) โดยระบุว่า</h2>
ชื่อหนังสือเล่มเล็กๆ ที่มีเนื้อหาระดับวรรณกรรมขายดี มันบอกถึงเหตุผลว่า ทำไมคนอเมริกันจึงรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างผิดปกติมากกับประเทศของเรา ทุกวันนี้แม้ในท่ามกลางภาวะเศรษฐกิจที่แข็งแกร่ง ครั้งหนึ่งเราเคยเป็นประเทศที่มีวิจารณญาณที่ดีและมีทัศนคติ “ทำได้” แต่เรากลับกลายเป็นดินแดนที่ติดหนึบอยู่ในความเชื่องช้า ไม่เคยมีครั้งไหนที่เราต้องกลัวว่าจะไปสร้างความไม่พอใจให้ใครหรืออะไรเข้าโดยไม่เจตนามากเช่นนี้ สังคมของเราดูจะกลายเป็นสังคมชวนทะเลาะไปเสียแล้ว
เพราะเหตุใดเราจึงถูกกระหน่ำด้วยพายุของกฎเกณฑ์และระเบียบหยุมหยิมที่ไม่รู้จักจบสิ้นมาเป็นเวลาหลายทศวรรษ และผลที่ตามมาในทางการเมืองนั้นร้ายแรง เมื่อผู้คนกำลังรู้สึกมากขึ้นเรื่อยๆ ว่าพวกเขาสูญเสียการควบคุมชีวิตตัวเอง
Howard กล่าวว่า วิกฤตการณ์นี้เริ่มต้นในปลายทศวรรษที่ 60 เมื่อตามโรงเรียนกฎหมายเริ่มมีการแพร่หลายของความเชื่อที่ว่าเราจะอยู่ในสังคมที่ดีกว่าและมีความเที่ยงธรรมกว่า ถ้ามีกฎเกณฑ์ที่จะช่วยลดการใช้ดุลยพินิจส่วนตัว ซึ่งจะช่วยป้องกันการใช้อำนาจตามอำเภอใจ สถานการณ์เลวร้ายลงเมื่อมีการถือกำเนิดของสหภาพรัฐบาล ซึ่งทำให้การปลดบุคลากรที่ทำงานไม่ได้ตามเป้ากลายเป็นเรื่องที่แทบจะเป็นไปไม่ได้
หนังสือเรื่องนี้สั้นแต่อ่านแล้วความดันขึ้นของ Howard ได้โต้แย้งว่า พรรคการเมืองในปัจจุบัน (ที่มักแถลงในสิ่งที่ตรงกันข้าม) ยอมโอนอ่อนให้กับสถานการณ์ที่เป็นอยู่มากเกินกว่าจะสร้างความเปลี่ยนแปลงอย่างเป็นรูปธรรมที่จะทำให้อเมริกากลับคืนสู่ความเป็นวัฒนธรรมที่ตั้งอยู่บนความเป็นจริงอย่างที่เคยเป็นมา
จริงอยู่ที่ว่า ฝ่ายบริหารของ Trump กำลังใช้ความพยายามอย่างต่อเนื่องในการขจัดตัวบทกฎหมายที่บ่อนทำลายเศรษฐกิจ ซึ่งเป็นความพยายามที่สำคัญยิ่งยวดต่อการฟื้นตัวทางเศรษฐกิจตั้งแต่ปี 2017 แต่ความสำเร็จที่ได้รับนั้นยังไม่เพียงพอเมื่อเทียบกับถ้อยคำ 150 ล้านคำ (นี่เป็นแค่ตัวเลขประมาณการเพราะไม่มีใครรู้ตัวเลขจริงๆ) ของกฎระเบียบจากฝ่ายบริหารใน Washington ที่ได้ทำให้ชีวิตของอเมริกันชนเป็นอะไรที่แสนจะจำเจมากว่าครึ่งศตวรรษ


<figure><img class=" wp-image-21963" src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2019/09/commonsense.jpg" alt="" width="480" height="452" /><figcaption> หนังสือ Try Common Sense Replacing the Failed Ideologies of Right and Left</figcaption></figure>
ความสำเร็จของ Trump จะยืนยาวแค่ไหน เมื่อพิจารณาจากความพยายามของหลายๆ รัฐบาลก่อนหน้านี้ที่จะขจัดกฎระเบียบส่วนเกินจะพบว่า ความยุ่งยากด้านการแก้ไขกฎหมายจะกลับมาทันทีที่เกิดความเปลี่ยนแปลงทางการเมือง มันเหมือนกับต้นถั่วคุดสึ (วัชพืชที่สร้างปัญหาให้กับสหรัฐฯ มาก) ที่ดูจะไม่มีอะไรหยุดยั้งได้
เป็นต้นว่าคองเกรสได้แต่ทำท่าออกแถลงการณ์ จัดให้มีการไต่สวนพิจารณาและระดมทุน แต่ขณะเดียวกันก็โยนความรับผิดชอบที่แท้จริงให้ผู้อื่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งหน่วยงานด้านบริหาร นี่คือการเมืองแบบข่าวแจก
ความคิดเห็นอิสระจากเจ้าหน้าที่ที่เป็นคนทำงานจริงๆ และเป็นผู้อยู่เบื้องหลังผลงานกลับถูกวัฒนธรรมของการเล่นตามกฎเค้นคอ “เจ้าหน้าที่รัฐ ครู และผู้รับเหมาที่เลวร้ายยังมีงานทำอยู่ต่อไปเพราะพวกเขากรอกแบบฟอร์มถูกต้อง...รัฐบาลทำงานบนความเฉื่อยแฉะ ไม่มีใครต้องการรับผิดชอบกับผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นจริง”
ผลที่ตามมาจากการโถมกระหน่ำของกฎเกณฑ์ไม่ได้จำกัดอยู่แค่ในรัฐบาล ธุรกิจห้างร้านต้องใช้จ่ายเงินและเสียพลังงานสมอง ตลอดจนทรัพยากรมากขึ้นในการพยายามปฏิบัติตามการบังคับควบคุมที่ไร้สมอง Howard อ้างถึงกรณีสวนแอปเปิลทางเหนือของรัฐ New York ที่ต้องปฏิบัติตามกฎ 5,000 ข้อ ที่มาจากโครงการและหน่วยงาน 17 แห่งว่า กฎข้อหนึ่งที่หาสาระไม่ได้ก็คือ เมื่อเก็บแอปเปิลจากต้นแล้ว ต้องใช้ผ้าพลาสติกคลุมรถเข็นที่ใช้ใส่แอปเปิล ไม่เช่นนั้นนกจะมาถ่ายใส่ อย่าลืมว่าแอปเปิลพวกนี้อยู่บนต้นที่ไม่มีอะไรคลุมมานาน 5 เดือนก่อนจะถูกเก็บลงจากต้น และนำไปล้างทำความสะอาดอย่างดีก่อนนำไปเก็บในโรงเรือน!
Alexis de Tocqueville ผู้เขียนหนังสือ Democracy in America ที่ยังร่วมสมัยอย่างมาก ได้คาดการณ์ถึงอันตรายจากการโถมทับของกฎระเบียบหยุมหยิมที่บีบคั้นในระบอบประชาธิปไตยที่กำลังค่อยๆ เสื่อมถอยลงในช่วงทศวรรษของปี 1830 โดยเตือนว่า “เครือข่ายแห่งกฎเล็กกฎน้อยที่ซับซ้อน ระเบียบวาระและข้อกำหนดที่คนธรรมดาที่สุดและคนที่กระตือรือร้นที่สุดไม่อาจเข้าถึงได้...ธรรมชาติของอำนาจเผด็จการในยุคแห่งประชาธิปไตยนั้นไม่ดุร้ายหรือโหดเหี้ยม แต่ระแวดระวังและแทรกแซง”
แล้วต้องทำอย่างไร ต่อไปนี้คือแนวทางบางประการ

<ul>
 	<li class="p1">กำหนดกฎเกณฑ์ด้วยหลักการ ไม่ใช่ด้วยกฎเล่มโต</li>
 	<li class="p1">ย้ายหน่วยงานของรัฐบาลส่วนใหญ่ออกนอก Washington ไปยังเมืองอื่นๆ ทั่วประเทศ วิธีนี้จะทำาให้เจ้าหน้าที่รัฐได้ลงพื้นที่และทำงานกับคนจริงๆ แทนการหลบเลี่ยงอยู่แต่ในออฟฟิศ นอกจากนี้การกระจายอำานาจของรัฐบาลกลางย่อมทำให้บรรดานักล็อบบี้ทำงานได้ยากขึ้น เพราะการเดินทางไปยังหน่วยงานต่างๆ ไม่สามารถทำได้ด้วยการโบกแท็กซี่อีกต่อไป</li>
 	<li class="p1">ยื่นฟ้องคดีแห่งศตวรรษ สหภาพทั้งหลายและกฎหมายที่ร่างขึ้นอย่างไร้ประสิทธิภาพ ทำให้การไล่เจ้าหน้าที่ของรัฐออกเป็นเรื่องที่แทบจะทำไม่ได้ กลายเป็นเรื่องที่บั่นทอนขวัญกำลังใจของคนที่ทำงานอย่างทุ่มเท อีกทั้งยังก่อปัญหาข้าราชการล้นระบบ</li>
</ul>
อาจไม่มีอะไรยับยั้งต้นถั่วคุดสึ แต่การแพร่หลายอย่างที่ไม่เคยเป็นมาของกฎระเบียบที่เบาปัญญาและบีบคั้น รวมถึงหน่วยงานของรัฐบาลที่เฉยชาเฉื่อยแฉะและอยู่เหนือการตรวจสอบ ซึ่งเปรียบได้กับพืชพันธุ์พิษนั้นสามารถยุติและขุดรากรากถอนโคนออกไปได้ แต่ก็อย่างที่หนังสือเล่มนี้ได้บอกชัดเจนว่า ภายใต้เงื่อนไขที่ว่าประชาชนอย่างพวกเราต้องลงมือทำ
&nbsp;

<hr />

<a href="https://bit.ly/2kmIPNv">คลิกอ่านบทความทางด้านเศรษฐกิจและธุรกิจ ได้ที่ นิตยสาร Forbes Thailand ฉบับกันยายน 2562 ในรูปแบบ e-Magazine</a>

<img class="alignnone wp-image-15976" src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2019/09/COVER-76-SEPTEMBER-.jpg" alt="" width="300" height="394" />

วิถีทางในอดีตหาใช่เส้นทางสู่อนาคต: ลองใช้สามัญสำนึก

<h2>"เราจะปฏิรูปภาษีดีหรือไม่" คำถามนี้เป็นจุดตั้งต้นสำคัญที่ทุกระบบเศรษฐกิจต่างสงสัย หากย้อนกลับไปสมัยประธานาธิบดีโรนัลด์ เรแกน ณ เวลานั้น ทฤษฎีเศรษฐศาสตร์ด้านอุปทานมีอิทธิพลต่อการดำเนินนโยบายทางเศรษฐกิจของสหรัฐฯ เป็นอย่างมาก โดยประธานาธิบดีเรแกนแต่งตั้งนายอาร์เธอร์ ลาฟเฟิล เจ้าของทฤษฎีเส้นลาฟเฟิล (Laffer curve) เป็นที่ปรึกษาด้านนโยบายเศรษฐกิจ และดำเนินนโยบายลดภาษีเพื่อกระตุ้นเศรษฐกิจ โดยอ้างว่าจะทำให้รัฐมีรายได้เพิ่มขึ้นในที่สุด</h2>
ทฤษฎีลาฟเฟิลถูกอ้างอิงอีกครั้งในสมัยของประธานาธิบดีโดนัล ทรัมป์ ขณะที่ภาครัฐบาลสหรัฐฯ มีหนี้สินล้นพ้นตัว แต่ประธานาธิบดีทรัมป์ต้องการลดภาษีเพื่อกระตุ้นเศรษฐกิจในประเทศ โดยฝ่ายพรรคริพับลิกันหรือรัฐบาลอ้างว่าแผนการปฏิรูปภาษีนั้นจะทำให้เศรษฐกิจสหรัฐฯ เติบโตได้สูงถึง 3% จากอัตราการขยายตัวระดับศักยภาพที่ไม่ถึง 2% โดยเศรษฐกิจที่เฟื่องฟูจากการลดภาษีจะทำให้รัฐสามารถจัดเก็บรายได้ในปริมาณเพิ่มขึ้น และช่วยลดภาระหนี้สินของภาครัฐบาลจากระดับกว่า 20.6 ล้านล้านดอลลาร์สหรัฐฯ ในปัจจุบันลงได้

<img style="width: 680px; height: 641px;" src="http://forbesthailand.com/uploads/library/5f47fa89450563638c955e1895b15fcd.png" alt="" />

ในทางทฤษฎีลาฟเฟิล การเปลี่ยนแปลงอัตราภาษีอาจส่งผลต่อรายได้ภาครัฐใน 3 รูปแบบ กล่าวคือ 1) ไม่ว่ารัฐจะลดหรือเพิ่มอัตราภาษีก็จะทำให้ภาครัฐจัดเก็บรายได้ได้น้อยลง หรือนัยว่าอัตราภาษีในปัจจุบัน (t*) ทำให้รัฐมีรายได้สูงที่สุดอยู่แล้ว (เส้นสีดำในรูปที่ 1) 2) เมื่อรัฐบาลลดภาษีจะทำให้รัฐมีรายได้น้อยลง ซึ่งเป็นรูปแบบตามความเชื่อของพรรคฝ่ายค้าน หรือพรรคแดโมแครต (เส้นสีน้ำเงิน) และ 3) การลดภาษีจะทำให้รัฐมีรายได้เพิ่มขึ้นในที่สุด (เส้นสีแดงในภาพ) ซึ่งการปฏิรูปภาษีของนายประธานาธิบดีทรัมป์สะท้อนความเชื่อตามรูปแบบที่ 3 นี่เอง

<img style="width: 680px; height: 624px;" src="http://forbesthailand.com/uploads/library/7c2de3d6bdac6735582794026d9b1888.png" alt="" />

รูปแบบการใช้จ่ายของภาคเอกชนสนับสนุนความเชื่อของนายทรัมป์เช่นกัน เนื่องจากชาวอเมริกันจะใช้จ่ายเงินกว่า 93% ของรายได้เพื่อการบริโภค อีกทั้งการใช้จ่ายของภาคเอกชนชาวอเมริกันยังเคลื่อนไหวสอดคล้องกับรายได้หลังหักภาษีเป็นอย่างมาก (รูปที่ 2) โดยหากชาวอเมริกันมีรายได้เพิ่มขึ้น 10% จะมีโอกาสถึง 71% ที่ชาวอเมริกันจะเพิ่มการบริโภคของตนเอง 8% ซึ่งคล้ายคลึงกับกรณีของไทย เมื่อรัฐบาลออกมาตรการช็อปช่วยชาติเพื่อให้การใช้ชาติในช่วงสิ้นปีนำมาลดหย่อนภาษีได้ หรือมาตรการลดหย่อนภาษีจากการท่องเที่ยว ทำให้ประชาชนชาวไทยเร่งใช้จ่ายและท่องเที่ยวเช่นกัน มาตรการเหล่านี้จึงจะช่วยกระตุ้นเศรษฐกิจในประเทศได้ โดยรัฐบาลคาดว่ามาตรการภาษีดังกล่าวจะทำให้รัฐบาลมีรายได้เพิ่มขึ้นในที่สุด

<img src="http://forbesthailand.com/uploads/library/a7b476a73de8afaab1375e31d6e35435.png" alt="" />

สำนักงบประมาณสหรัฐฯ วิเคราะห์ผลกระทบของกฎหมายปฏิรูปภาษีฉบับใหม่นี้ต่อฐานะการคลังแล้ว แต่ผลการวิเคราะห์ยังไม่ครอบคลุมถึงผลกระทบต่อเศรษฐกิจในเชิงมหภาค โดยสำนักงบประมาณสหรัฐฯ ประเมินว่ากฎหมายภาษีฉบับนี้จะก่อหนี้ภาครัฐเพิ่มขึ้นอีก 1.45 พันล้านดอลลาร์สหรัฐฯ จากประมาณ 20.6 ล้านล้านดอลลาร์สหรัฐฯ มาอยู่ที่ระดับ 22.0 ล้านล้านดอลลาร์สหรัฐฯ ในอีก 10 ปีข้างหน้า และทำให้ภาครัฐขาดดุลการคลังเพิ่มขึ้นจากประมาณ 3.6% ต่อ GDP ในปี 2017 มาอยู่ที่กว่า 5.1% ของ GDP ในปี 2027

การปฏิรูปภาษีอาจไม่ได้สนับสนุนการเติบโตทางเศรษฐกิจของสหรัฐฯ หากไม่ได้ทำให้ผลิตภาพแรงงานเพิ่มขึ้น ตามแนวคิดของเจเน็ต เยลเลน ประธานธนาคารกลางสหรัฐฯ คนปัจจุบัน การเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจที่ยั่งยืนในมุมมองด้านตลาดแรงงานจำเป็นต้องเพิ่มผลิตภาพแรงงาน หากกฎหมายปฏิรูปภาษีฉบับใหม่นี้ไม่ได้สนับสนุนการศึกษาหรือเทคโนโลยีซึ่งเป็นปัจจัยสนับสนุนผลิตภาพแรงงานอาจก่อให้เกิดภาวะเงินเฟ้อทดแทน ดังนั้น ธนาคารกลางสหรัฐฯ จำอาจต้องเตรียมพร้อมนโยบายการเงินที่เข้มงวดเพื่อชะลอภาวะเงินเฟ้อต่อไป

การปฏิรูปภาษีของสหรัฐฯ กับทิศทางเศรษฐกิจสหรัฐฯ

<h2>กูรูทิสโก้เตือน ทรัมป์ คว้าชัยเลือกตั้งสหรัฐฯ กดดันตลาดหุ้นกลุ่มตลาดเกิดใหม่ แต่ตลาดหุ้นสหรัฐฯ จะ Outperformส่วน “ทอง-เยน-บอนด์” จะได้รับแรงหนุนทุนไหลเข้าสินทรัพย์ปลอดภัย แต่อาจเกิดขึ้นในระยะสั้นๆ แนะจับตาการดำเนินนโยบายของทรัมป์ในระยะยาว</h2>
&nbsp;

<figure><img style="width: 250px; height: 200px;" src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/28f6c2d7ca1a57d569325ec713a33199.jpg" alt="" width="250" height="200" /><figcaption> คมศร ประกอบผล</figcaption></figure>

คมศร ประกอบผล หัวหน้าฝ่ายกลยุทธ์การลงทุน ศูนย์วิเคราะห์เศรษฐกิจและกลยุทธ์ทิสโก้ กล่าวว่า ชัยชนะของโดนัล ทรัมป์  (Donald Trump) ผู้สมัครพรรครีพับลิกัน น่าจะกดดันราคาสินทรัพย์เสี่ยง โดยเฉพาะตลาดหุ้นในกลุ่มตลาดเกิดใหม่ ซึ่งจะถูกกระทบจากนโยบายกีดกันทางการค้า เช่น การตั้งกำแพงภาษีนำเข้าสินค้าโดยเฉพาะจากจีน และเสนอให้ทบทวนข้อตกลงทางการค้า ทั้ง NAFTA (North American Free Trade Agreement) และ WTO (World Trade Organization) ใหม่อีกครั้ง นโยบายดังกล่าวนับเป็นความเสี่ยงที่สำคัญต่อเศรษฐกิจโลก โดยเฉพาะในยุคปัจจุบันที่การค้าโลกอยู่ในภาวะซบเซา

ด้านค่าเงินดอลลาร์สหรัฐฯ น่าจะอ่อนค่าลงเมื่อเทียบกับค่าเงินเยน และยูโร แต่จะแข็งค่าขึ้นเมื่อเทียบกับค่าเงินบาทและเงินสกุลอื่นๆ ในตลาดเกิดใหม่ ส่วนทองคำ ค่าเงินเยน และพันธบัตรรัฐบาลสหรัฐฯ น่าจะได้รับผลบวกจากกระแสเงินทุนที่ไหลเข้าสินทรัพย์ปลอดภัย

ราคาน้ำมัน น่าจะได้รับผลบวกจากท่าทีที่แข็งกร้าวขึ้นของสหรัฐฯ ต่อกลุ่มประเทศตะวันออกกลาง โดยนายทรัมป์อาจพิจารณายกเลิกข้อตกลงนิวเคลียร์กับอิหร่าน ซึ่งจะส่งผลให้อิหร่านต้องลดการส่งออกน้ำมันลงและทำให้อุปทานน้ำมันในตลาดโลกกลับมาตึงตัวขึ้น ส่วนราคาถ่านหินจะได้รับผลบวกจากนโยบายสนับสนุนการใช้ถ่านหิน ซึ่งในทางกลับกันจะส่งผลลบต่อราคาก๊าซธรรมชาติซึ่งเป็นสินค้าทดแทน

เศรษฐกิจสหรัฐฯ ในภาพรวมอาจได้ผลบวกจากมาตรการกระตุ้นทางการคลัง เช่น การลดภาษี ซึ่งนายทรัมป์เสนอให้ลดอัตราภาษีรายได้บุคคลธรรมดาขั้นสูงสุดลงเป็น 25% จาก 39.6% และลดภาษีนิติบุคคลลงเป็น 15% จาก 35% ซึ่งนโยบายดังกล่าวน่าจะช่วยกระตุ้นเศรษฐกิจได้ในระยะสั้น แต่ในระยะยาวการลดภาษีลงต่ำเกินไปก็อาจเป็นการเพิ่มหนี้ภาครัฐ และเป็นความเสี่ยงต่อฐานะการคลัง ซึ่งอาจทำให้ต้นทุนการกู้ยืมของรัฐบาลสหรัฐฯ เพิ่มสูงขึ้นในอนาคต

ตลาดหุ้นสหรัฐฯ น่าจะ Outperform ตลาดหุ้นอื่นๆ เนื่องจากค่าเงินดอลลาร์ที่กลับมาอ่อนค่า ประกอบกับนโยบายลดภาษีจะช่วยสนับสนุนกำไรของบริษัทจดทะเบียน ในขณะที่ตลาด Emerging Market จะถูกกดันจากความเสี่ยงต่อการค้าโลกจากนโยบายของนายทรัมป์ และปัจจัยเสี่ยงอื่นๆ ในช่วงที่เหลือของปี เช่น การทำประชามติแก้ไขรัฐธรรมนูญของอิตาลี ในวันที 4 ธ.ค. และการประชุม Fed ในวันที่ 14 ธ.ค. ซึ่งเราคาดว่า Fed จะขึ้นดอกเบี้ย 25bps

อย่างไรก็ตาม การเคลื่อนไหวของตลาดดังกล่าวอาจเป็นแค่เพียงระยะสั้น แต่ในระยะยาวยังต้องจับตามองว่านโยบายต่างๆ ที่ทรัมป์เสนอไว้ในช่วงหาเสียงจะสามารถนำไปปฎิบัติจริงได้มากน้อยเพียงใด

&nbsp;

<figure><img style="width: 250px; height: 200px;" src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/495f8d4113ce84340c0475a7932665a1.jpg" alt="" width="250" height="200" /><figcaption> ธิติ ตันติกุลานันท์</figcaption></figure>

ขณะที่ ธิติ ตันติกุลานันท์ ประธานกรรมการบริหาร บริษัทหลักทรัพย์ กสิกรไทย จำกัด (มหาชน) มองชัยชนะของโดนัล ทรัมป์ว่า ไม่น่าจะเป็นผลดีต่อเศรษฐกิจโลก เศรษฐกิจสหรัฐอเมริกา และเศรษฐกิจไทย ซึ่งเป็นความเสี่ยงที่นักลงทุนต้องจับตาและเตรียมรับมือกับความเปลี่ยนแปลง พร้อมวิเคราะห์เส้นทางเศรษฐกิจสหรัฐฯ และโลกหลังเลือกตั้งประธานาธิบดีสหรัฐฯ ใน Forbes Thailand Magazine ฉบับ November 2016

&nbsp;

News

Forbes lists

World

Leaderboard

Commentaries

Forbes life

Events