<h2>หลายคนอาจจะได้ยินผ่านหูเกี่ยวกับตัวเลข 15% ของ Global Minimum Tax (GMT) หรือมาตรการภาษีเงินได้นิติบุคคลขั้นต่ำทั่วโลก มาบ้างในช่วงที่ผ่านมา สำหรับประเทศไทย KKP Research คาดว่าผลกระทบอาจมีไม่มาก เนื่องจากไทยยังมีปัจจัยอื่น ๆ นอกเหนือจากภาษีดึงดูดให้ต่างชาติเข้ามาลงทุน รวมทั้งอัตราภาษีนิติบุคคลและสิทธิประโยชน์ทางภาษีของไทยก็ไม่ได้แตกต่างจากประเทศคู่แข่งมากนัก อย่างไรก็ตาม แม้ผลกระทบจะจำกัด แต่ไทยกำลังเผชิญกับความท้าทายโดยเฉพาะภาคการส่งออก ไทยจึงควรเร่งแก้ปัญหาเชิงโครงสร้าง โดยแบ่งสรรรายได้ภาษีที่รัฐจะจัดเก็บได้เพิ่มขึ้น มาลงทุนกับนโยบายระยะยาวเพื่อเพิ่มขีดความสามารถในการแข่งขัน</h2> ทำไมจึงต้องมีการปฏิรูประบบภาษีโลก &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;KKP Research เริ่มต้นที่แนวคิดเรื่อง Global Minimum Tax (GMT) หรือกำหนดอัตราภาษีเงินได้นิติบุคคลขั้นต่ำ ริเริ่มโดยองค์การเพื่อความร่วมมือและการพัฒนาทางเศรษฐกิจ (OECD) เพื่อบรรเทาปัญหาการแข่งขันลดอัตราภาษีนิติบุคคล ที่หลายประเทศต่างพยายามจูงใจดึงเม็ดเงินลงทุนต่างประเทศ (FDI) ผ่านอัตราภาษีที่ต่ำ นำไปสู่การหลบเลี่ยงภาษีของธุรกิจที่มักโยกย้ายกำไรไปบันทึกในดินแดนภาษีต่ำ (tax haven) แทน ทำให้รัฐบาลสูญเสียรายได้จำนวนมากหลักการและกรอบความคิดของกฎเกณฑ์ภาษีรูปแบบใหม่&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;GMT จะบังคับใช้กับกลุ่มบริษัทข้ามชาติ (MNEs) ที่มีรายได้รวมทั่วโลกมากกว่า 750 ล้านยูโรต่อปีอย่างน้อย 2 ใน 4 รอบปีบัญชี ซึ่งหาก MNEs นั้นมีการเสียภาษีในประเทศใดต่ำกว่า 15% จะต้องถูกเก็บภาษีส่วนเพิ่มเพื่อให้ถึงระดับ 15% ทั้งนี้ GMT ประกอบไปด้วย 3 หลักการ ได้แก่&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;หลักการข้อแรก คือ กฎการจัดเก็บภาษีส่วนเพิ่มภายในประเทศ (Qualified Domestic Minimum Top-Up Tax: QDMTT) ที่ให้สิทธิกับประเทศที่ MNEs ไปดำเนินธุรกิจและเสียภาษีไม่ถึง 15% ในการจัดเก็บภาษีส่วนเพิ่มก่อน เช่น บริษัทสัญชาติสหรัฐอเมริกาที่มาจัดตั้งบริษัทลูกเพื่อดำเนินธุรกิจในไทยและบริษัทลูกในไทยได้รับสิทธิประโยชน์ทางภาษีจนทำให้เสียภาษีเพียง 5% ในกรณีนี้ หากประเทศไทยบังคับใช้กฎ QDMTT ก็จะทำให้สรรพากรของไทยมีสิทธิเป็นลำดับแรกที่จะจัดเก็บภาษีส่วนต่างอีก 10% นำรายได้เข้าประเทศเพิ่มเติม&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;หลักการข้อสอง คือ กฎการรวมรายได้ (Income Inclusion Rule: IIR) ซึ่งจะถูกนำมาใช้ในกรณีที่ประเทศที่บริษัทลูกหรือบริษัทในเครือของ MNEs ไปดำเนินธุรกิจและจัดเก็บภาษีต่ำกว่า 15% ไม่ได้มีการนำกฎเกณฑ์ QDMTT มาใช้ ทำให้สิทธิในการจัดเก็บภาษีส่วนเพิ่มจะตกเป็นของประเทศที่บริษัทแม่หรือนิติบุคคลลำดับสูงสุดอาศัยอยู่แทน และหากประเทศที่บริษัทแม่อาศัยอยู่ไม่ได้มีการนำกฎ IIR มาใช้ สิทธิในการจัดเก็บภาษีส่วนเพิ่มก็จะถูกส่งต่อมายังประเทศของบริษัทแม่ลำดับกลางไล่ลงมาตามลำดับความเป็นเจ้าของ (Chain of Ownership)&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;หลักการข้อสาม คือ กฎการจัดเก็บภาษีส่วนเพิ่มคงเหลือ (Undertaxed Payment Rule: UTPR) ซึ่งถูกนำมาใช้เป็นมาตรการรองรับ (backstop) ในกรณีที่ประเทศของบริษัทในเครือหรือบริษัทแม่ลำดับสูงสุดและลำดับกลางไม่ได้มีการนำกฎเกณฑ์ QDMTT และ IIR มาใช้เลย โดยกฎ UTPR จะแบ่งสิทธิในการจัดเก็บภาษีส่วนเพิ่มให้กับทุกประเทศที่บังคับใช้กฎนี้และมีบริษัทในเครือของ MNEs ไปจัดตั้งอยู่ในประเทศนั้น ๆ โดยภาษีส่วนเพิ่มที่ต้องเก็บเพิ่มจะถูกแบ่งสรรปันส่วนให้กับประเทศเหล่านั้นตามสัดส่วนของมูลค่าสินทรัพย์ที่มีตัวตนและจำนวนลูกจ้าง <div class="se-component se-image-container __se__float-none" contenteditable="false"><figure style="margin: 0px;"><img src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2025/02/TC9AnJLxrNeqe3LaTPPf.jpg" alt="" data-proportion="true" data-align="none" data-index="2" data-file-name="TC9AnJLxrNeqe3LaTPPf.jpg" data-file-size="0" data-origin="," data-size="," data-rotate="" data-rotatex="" data-rotatey="" data-percentage="auto,auto" style=""></figure></div> ไทยได้รับผลกระทบอย่างไรจากมาตรการ GMT&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;ประเทศไทยมีการบังคับใช้พระราชกำหนดภาษีส่วนเพิ่ม พ.ศ. 2567 ตั้งแต่ต้นปี 2568 โดยผลกระทบต่อไทยอาจแบ่งได้เป็น 2 ระดับด้วยกัน คือ ระดับ micro กลุ่มบริษัทข้ามชาติขนาดใหญ่ของไทยที่มีการไปลงทุนในต่างประเทศ โดยเฉพาะกลุ่มที่ได้รับสิทธิประโยชน์ทางภาษีจากประเทศต่าง ๆ หรือแม้กระทั่งในไทยเอง อาจต้องเผชิญกับต้นทุนการทำธุรกิจที่เพิ่มขึ้น ขณะที่ในระดับ macro นั้น เนื่องจากคณะกรรมการส่งเสริมการลงทุน (BOI) มีการให้สิทธิประโยชน์ทางภาษีกับ MNEs ของต่างประเทศที่มาลงทุนในไทย ทำให้ MNEs เหล่านั้นต้องเผชิญกับต้นทุนที่สูงขึ้น ซึ่งอาจทำให้ความน่าสนใจของการมาลงทุนในไทยนั้นลดทอนลงบ้าง&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;อย่างไรก็ตาม KKP Research คาดว่าผลกระทบของการบังคับใช้กฎเกณฑ์ GMT ต่อแนวโน้มการลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศของไทยจะมีไม่มาก เนื่องจากเหตุผล 3 ประการด้วยกัน&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;ประการแรก อัตราภาษีเงินได้นิติบุคคลและนโยบายดึงดูดการลงทุนจากต่างประเทศของไทยและประเทศคู่แข่งมีความใกล้เคียงและไม่ได้แตกต่างกันมาก อัตราภาษีในไทยที่ 20% ถือว่าใกล้เคียงกับอัตราภาษีเงินได้นิติบุคคลของประเทศในแถบภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่อยู่ที่ 17-25% นอกจากนี้ นโยบายต่าง ๆ ที่แต่ละประเทศนำมาใช้เพื่อดึงดูด FDI ก็มีความคล้ายคลึงกัน​<div class="se-component se-image-container __se__float- __se__float-center" contenteditable="false"><figure style="margin: auto;"><img src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2025/02/AtJBkhvu4beHWNGbVBRZ.jpg" alt="" data-proportion="true" data-align="center" data-file-name="AtJBkhvu4beHWNGbVBRZ.jpg" data-file-size="0" data-origin="," data-size="," data-rotate="" data-rotatex="" data-rotatey="" data-percentage="auto,auto" style="" data-index="1"></figure></div> &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;ประการที่สอง ปัจจัยที่ดึงดูด FDI ของไทยไม่ใช่แค่เรื่องสิทธิประโยชน์ทางภาษีเพียงอย่างเดียว แต่มีอีกหลายปัจจัยที่ล้วนแล้วมีบทบาทที่สำคัญยิ่งกว่า อาทิ โครงสร้างพื้นฐานและระบบโลจิสติกส์ที่แข็งแกร่ง โครงสร้างพื้นฐานดิจิทัลที่ทันสมัย ระบบสาธารณูปโภคที่ดี ห่วงโซ่อุปทานที่ครบครัน ทักษะของแรงงานและค่าจ้างที่สมเหตุสมผล เสถียรภาพทางการเมือง และนโยบายส่งเสริมการลงทุนจากภาครัฐ&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;ประการสุดท้าย รัฐบาลจะมีการออกนโยบายมาลดทอนผลกระทบเพิ่มเติม ซึ่งประกอบไปด้วยการขยายระยะเวลาสิทธิประโยชน์การลดหย่อนภาษีเงินได้นิติบุคคล 50% นานขึ้น 2 เท่า แต่ไม่เกิน 10 ปี และการนำเงินรายได้ภาษีที่รัฐจัดเก็บได้เพิ่มขึ้นประมาณ 50-70% ไปสมทบกองทุนเพิ่มขีดความสามารถในการแข่งขัน เพื่อให้ BOI สามารถนำไปใช้ดำเนินมาตรการอื่นเพิ่มเติมเพื่อลดทอนค่าใช้จ่ายให้กับบริษัทข้ามชาติได้&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;ถึงแม้ว่าการปฏิรูปกฎเกณฑ์ทางภาษีระดับโลกนี้อาจจะส่งผลกระทบต่อไทยไม่มาก แต่ปัจจุบันภาคการผลิตของไทยกำลังเผชิญกับความท้าทายอย่างรุนแรง โดยเฉพาะอย่างยิ่งความสามารถในการแข่งขันที่สินค้าส่งออกหลักของไทยในอดีตเริ่มไม่เป็นที่ต้องการของตลาดโลกอีกต่อไป ด้วยกระแสเทคโนโลยีที่เปลี่ยนแปลงเร็ว สอดคล้องกับตัวเลข FDI ของไทยที่เสียส่วนแบ่งให้กับประเทศคู่แข่งมากขึ้น ดังนั้น ถึงแม้ว่าการออกมาตรการมาลดทอนผลกระทบให้กับบริษัทข้ามชาติที่มาลงทุนในไทยอาจมีความสำคัญในระยะสั้น แต่การแบ่งสรรทรัพยากรและรายได้ภาษีที่จัดเก็บได้เพิ่มมาลงทุนกับนโยบายระยะยาวเพื่อเพิ่มขีดความสามารถในการแข่งขันให้กับประเทศจะยิ่งมีความสำคัญ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการปรับเปลี่ยนทักษะแรงงานให้เท่าทันกับเทคโนโลยีใหม่ ๆ และตรงกับความต้องการของโลกยุคปัจจุบัน จะช่วยให้การลงทุนจากต่างประเทศสร้างมูลค่าและประโยชน์ให้กับเศรษฐกิจไทยได้มากขึ้น ภาพ: KKP,&nbsp;<a href="https://unsplash.com/@ritsxn?utm_content=creditCopyText&amp;utm_medium=referral&amp;utm_source=unsplash" style="background-color: initial; font-family: &quot;DB FongNam X&quot;, sans-serif; font-size: 34px; text-align: var(--bs-body-text-align);">Tom Ritson</a> on <a href="https://unsplash.com/photos/aerial-photography-of-city-buildings-DBYV_V5spes?utm_content=creditCopyText&amp;utm_medium=referral&amp;utm_source=unsplash" style="background-color: initial; font-family: &quot;DB FongNam X&quot;, sans-serif; font-size: 34px; text-align: var(--bs-body-text-align);">Unsplash</a> เรื่องราวอื่นๆ ที่น่าสนใจ :&nbsp;<a href="https://forbesthailand.com/news/finance-and-investment/kresearch-thailand-economy-factory-factor-feb-2025" alt="ศูนย์วิจัยกสิกรฯ เผยยอดปิดโรงงานไทยปี 68 เสี่ยงพุ่งต่อเนื่อง โดยเฉพาะ SMEs เหตุเศรษฐกิจแย่-สินค้านอกทะลัก">ศูนย์วิจัยกสิกรฯ เผยยอดปิดโรงงานไทยปี 68 เสี่ยงพุ่งต่อเนื่อง โดยเฉพาะ SMEs เหตุเศรษฐกิจแย่-สินค้านอกทะลัก</a><a href="https://www.facebook.com/ForbesThailandMagazine/" alt="ไม่พลาดบทความและเรื่องราวน่าสนใจอื่นๆ ติดตามเราได้ที่เฟซบุ๊ก Forbes Thailand Magazine">ไม่พลาดบทความและเรื่องราวน่าสนใจอื่นๆ ติดตามเราได้ที่เฟซบุ๊ก Forbes Thailand Magazine</a>

KKP วิเคราะห์ผลกระทบ Global Minimum Tax แนะรัฐคว้าเป็นโอกาสอัดฉีดขีดความสามารถประเทศ

เค้าลางการลงทุนโครงสร้างพื้นฐานของไทยเริ่มเด่นชัดขึ้น หลังจากคณะรัฐมนตรี (ครม.) เห็นชอบ แผนพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานด้านคมนาคมขนส่งปี 2558-2565 ระยะเวลา 8 ปีมูลค่า 2 ล้านล้านบาทไปเมื่อเดือนมีนาคมที่ผ่านมา ซึ่งเน้นการลงทุนอย่างโครงการรถไฟความเร็วสูง (High-Speed Rail Project) ที่มีเม็ดเงินลงทุนสูงกว่า 1 ล้านล้านบาทในช่วง 7 ปีข้างหน้า ทั้งหมดนี้เพื่อเพิ่มขีดความสามารถในการแข่งขันของไทยให้ก้าวเข้าสู่การเป็น ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน (AEC) ในปลายปี 2558 
 
แน่นอนว่า เมื่อเม็ดเงินลงทุนสูงขนาดนี้ รัฐบาลจะพึ่งพางบประมาณเพียงอย่างเดียวคงไม่ได้ เพราะมีข้อจำกัดด้านการเงินและการกู้ยืมเงินตราต่างประเทศ ด้วยเหตุนี้ ทางออกของการลงทุนโครงสร้างพื้นฐานอีกทางหนึ่งที่จะนำมาใช้ได้ คือ การร่วมทุนระหว่างภาครัฐและเอกชน (Public-Private Partnerships หรือ PPPs) โดยรัฐเปิดโอกาสให้เอกชนมีส่วนร่วมในการลงทุนโครงสร้างพื้นฐานทางเศรษฐกิจ (Economic Infrastructure) 
 
เหตุผลบางส่วนที่ทำให้การร่วมทุนระหว่างภาครัฐและเอกชนจึงได้รับความนิยม? นั่นเป็นเพราะ PPPs ช่วยรัฐประหยัดต้นทุนการลงทุน การให้เอกชนเข้าร่วมลงทุนช่วยให้รัฐเกิดความคล่องตัวในการจัดสรรงบประมาณและค่าใช้จ่าย ถือเป็นการแบ่งเบาภาระและลดปริมาณเงินที่รัฐจำเป็นต้องกู้มาจัดทำโครงสร้างพื้นฐาน อีกทั้ง PPPs เพิ่มโอกาสและช่องทางในการทำธุรกิจให้แก่ภาคเอกชน นำไปสู่การนำเสนอการให้บริการสาธารณะที่มีประสิทธิภาพ ซึ่งส่งผลดีแก่ผู้บริโภค 
 
ล่าสุด เมื่อวันที่ 25 มิถุนายนที่ผ่านมา มีราชกิจจานุเบกษาประกาศคณะกรรมการนโยบายการให้เอกชนร่วมลงทุนในกิจการของรัฐ เรื่อง แผนยุทธศาสตร์ให้เอกชนร่วมลงทุนในกิจการของรัฐ พ.ศ. 2558-2562 ออกมาแล้วว่า จะเปิดโอกาสให้เอกชนมีส่วนร่วมในการลงทุน (Opt-out) 6 กิจการ และรัฐส่งเสริมให้เอกชนมีส่วนร่วมในการลงทุน (Opt-in) 14 กิจการ โดยมูลค่าการลงทุนทั้งสิ้นราว 1.41 ล้านล้านบาท ซึ่งกติกาของการเปิดให้เอกชนเข้าร่วมลงทุน จะเป็นไปตาม พระราชบัญญัติว่าด้วยการให้เอกชนเข้าร่วมงานหรือดำเนินการในกิจการของรัฐ พ.ศ. 2556 หรือเรียกสั้นๆ ว่า พ.ร.บ. ร่วมทุนปี 2556 (กฎหมาย PPPs) 
<img class="img-responsive" alt="" class="img-responsive" height="478" src="/uploads/userfiles/images/August%202015/insights-2.jpg" width="650" /> 
ในการแก้ไขปรับปรุงกฎหมายฉบับนี้ยังได้ศึกาการดึงเอกชนเข้าร่วมลงทุนโครงสร้างพื้นฐานจากประเทศต่างๆ ที่ประสบความสำเร็จ ไม่ว่าจะเป็นอังกฤษหรือเกาหลีใต้ สำหรับบ้านเราหากลองเจาะลงไปดูรายละเอียดของพ.ร.บ. ร่วมทุนปี 56 จะเห็นความชัดเจน 5 ด้านหลักๆ ด้วยกัน ดังนี้ 
 
1.มีหน่วยงานกำกับดูแลชัดเจน 
2.การพิจารณาโครงการมีความรวดเร็วขึ้น 
3.มีสัญญามาตรฐานชัดเจน 
4.โครงการมีความน่าเชื่อถือและมีมูลค่ามากขึ้นเพราะมีที่ปรึกษาดูแล 
5.มีกลไกที่อำนวยความสะดวกในการลงทุน โดยกฎหมายกำหนดมาตรการพิเศษ 
&nbsp; 
 
<img class="img-responsive" alt="" class="img-responsive" src="/uploads/userfiles/images/August%202015/Janist-re.jpg" /> 
จนิษฐ อาภรณ์รัตน์ 
ผู้อำนวยการสายงานภาษีและกฎหมาย 
บริษัท PwC ประเทศไทย
<hr />
<a href="http://goo.gl/5xHloU">คลิ๊กอ่านฉบับเต็ม "เจาะ พ.ร.บ. ร่วมทุนปี 56 ความหวังลงทุนโครงสร้างพื้นฐานไทย" ได้ที่ Forbes Thailand ฉบับ August 2015</a>

News

Forbes lists

World

Leaderboard

Commentaries

Forbes life

Events