<h2>เมื่อวันที่ 1 มีนาคม Forbes ประเมินทรัพย์สินสุทธิของ Donald Trump
ไว้ที่ 3.1 พันล้านเหรียญสหรัฐฯ หลังจากตรวจสอบเอกสารมาหลายเดือน และพูดคุยกับแหล่งข้อมูลกว่า 50 แหล่ง แต่หลังจากนั้นหลายตลาดหุ้นทรุดตัวลงอย่างหนัก เราจึงต้องกลับมาทำงานกันใหม่</h2>
เราประเมินว่าไวรัสโคโรนาส่งผลต่อทรัพย์สินของประธานาธิบดีมากแค่ไหน โดยดูจากการเปลี่ยนแปลงของราคาหุ้นในธุรกิจที่ใกล้เคียงกับธุรกิจของเขา อสังหาริมทรัพย์เพื่อการพาณิชย์มีมูลค่าตกลงอย่างชัดเจน หุ้นหลายบริษัทดิ่งลงเฉลี่ย 37% ตั้งแต่วันที่ 1-18 มีนาคม ซึ่งเป็นวันที่เราใช้คำนวณทรัพย์สินสำหรับทำเนียบเศรษฐีพันล้าน มูลค่าทรัพย์สินของบริษัทต่างๆ ในธุรกิจโรงแรมและบริการ เจ้าของอะพาร์ตเมนต์ และธุรกิจสนามกอล์ฟ ก็ถูกฉุดลงคล้ายกัน เราจึงใช้ตัวเลขที่ลดลงเหล่านั้นเป็นแนวทางแล้วหักส่วนลดออกจากมูลค่าทรัพย์สินของ Trump ก่อนไวรัสโคโรนาระบาด จากนั้นตรวจสอบตัวเลขที่เปลี่ยนแปลงไปร่วมกับผู้เชี่ยวชาญในอุตสาหกรรม

ผลที่ได้คือ เราประเมินทรัพย์สินสุทธิได้ 2.1 พันล้านเหรียญ ลดลง 1 พันล้านเหรียญในช่วงไม่ถึง 1 เดือน ตัวเลขนี้ต้องเปลี่ยนอีกอย่างแน่นอน เพราะตอนนี้ทุกดัชนีวิ่งขึ้นวิ่งลงเหมือนกราฟคลื่นไฟฟ้าหัวใจ แต่ Eric Anton นายหน้าอสังหาฯ จาก New York City กล่าวว่า “การวิเคราะห์นี้ให้ผลดีไม่ต่างจากวิธีอื่นๆ ที่ผมนึกออก”

<figure><img class="wp-image-34263 size-full" src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2020/09/Trump-Parc-East-New-York.jpg" alt="" width="416" height="416" /><figcaption> Trump Parc East, New York</figcaption></figure>

อสังหาฯ เพื่อการพักอาศัย (มากกว่า 500 ยูนิตใน 5 รัฐ)

ก่อนไวรัสโคโรนา: 235 ล้านเหรียญ

หลังการระบาด: 148 ล้านเหรียญ

ยิ่งมีการล็อกดาวน์ ห้ามเดินทาง และกักตัวมากขึ้น ก็หมายถึงผู้ซื้อน้อยลง “ผู้ซื้อคงไม่ตัดสินใจลงเงินก้อนใหญ่ที่สุดในชีวิตจากการชมสถานที่ผ่านโลกเสมือน” Jonathan Miller ผู้เชี่ยวชาญด้านอสังหาฯ เพื่อการพักอาศัยใน New York กล่าว

&nbsp;

<figure><img class="wp-image-34266 size-full" src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2020/09/Trump-International-Hotel-Washington-D.C..jpg" alt="" width="416" height="416" /><figcaption> Trump International Hotel Washington, D.C.</figcaption></figure>

ถือครองธุรกิจโรงแรมและการบริการ 

(โรงแรมในกรุง Washington, D.C. และรีสอร์ตในเมือง Miami)

ก่อนไวรัสโคโรนา: 107 ล้านเหรียญ

หลังการระบาด: 38 ล้านเหรียญ 

ระหว่างการแถลงข่าวต่อสื่อมวลชนที่ทำเนียบขาวเดือนมีนาคม ประธานาธิบดี Trump ตอบคำถามเรื่อง ผลกระทบของไวรัสโคโรนาต่อธุรกิจของเขาว่า “ผมมีอัตราส่วนหนี้น้อยมาก ทุกอย่างดีไม่มีปัญหา” แต่สำหรับโรงแรม Trump International Hotel ที่กรุง Washington, D.C. และรีสอร์ต Trump National Doral ในเมือง Miami ไม่น่าจะเป็นเช่นนั้น Deutsche Bank ให้ Trump กู้เงิน 170 ล้านเหรียญเพื่อปรับปรุงโรงแรมใน D.C. และอีก 125 ล้านเหรียญสำหรับรีสอร์ตกอล์ฟใน Miami ซึ่งทำกำไรได้ 9.7 ล้านเหรียญในปี 2018 (วัดจากกำไรก่อนหักดอกเบี้ย ภาษี ค่าเสื่อมราคา และค่าตัดจำหน่าย หรือ EBITDA) “ฟังแล้วเหมือนอัตราส่วนหนี้เยอะพอสมควร” นักวิเคราะห์ธุรกิจโรงแรมและการบริการ Dan Wasiolek กล่าว

&nbsp;

<figure><img class="wp-image-34267 size-full" src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2020/09/Trump-International-Hotel-Waikiki-Hawaii.jpg" alt="" width="416" height="416" /><figcaption> Trump International Hotel Waikiki, Hawaii</figcaption></figure>

ค่าสิทธิและการบริหารโรงแรม

(ข้อตกลงให้สิทธิทำแบรนด์และบริหารโรงแรมในฮาวาย, อุรุกวัย, อินเดีย และที่อื่นๆ)

ก่อนไวรัสโคโรนา: 80 ล้านเหรียญ

หลังการระบาด: 42 ล้านเหรียญ 

หุ้นของทั้ง Hilton, Hyatt และ Marriott ตกเกิน 50% ในช่วงไม่กี่สัปดาห์นี้ เมื่อคิดดูแล้วแบรนด์โรงแรมของประธานาธิบดีก็ไม่น่าจะดีกว่ากันสักเท่าไร

&nbsp;

<figure><img class="wp-image-34268 size-full" src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2020/09/6-East-57th-Street-New-York.jpg" alt="" width="416" height="416" /><figcaption> 6 East 57th Street, New York</figcaption></figure>

อสังหาฯ เพื่อการพาณิชย์

(พื้นที่ค้าปลีกและสำนักงานใน New York และ San Francisco)

ก่อนไวรัสโคโรนา: 1.9 พันล้านเหรียญ

หลังการระบาด: 1.2 พันล้านเหรียญ

ในพอร์ตของ Trump มีอสังหาฯ เพื่อการพาณิชย์ 125,000 ตารางฟุตใกล้ถนนฟิฟธ์อเวนิวในเขต Manhattan แต่เมื่อร้านค้าปิด พื้นที่ค้าปลีกก็มูลค่าตกฮวบ

&nbsp;

<figure><img class="wp-image-34269 size-full" src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2020/09/Mar-a-Lago-Palm-Beach-Florida.jpg" alt="" width="416" height="416" /><figcaption> Mar-a-Lago, Palm Beach, Florida</figcaption></figure>

อสังหาฯ ที่เชิดหน้าชูตา และอสังหาฯ อื่นๆ

(Mar-a-Lago, ห้องเพนต์เฮาส์ที่ Trump Tower, Trump Winery และสินทรัพย์อื่นๆ)

ก่อนไวรัสโคโรนา: 348 ล้านเหรียญ

หลังการระบาด: 295 ล้านเหรียญ

ทรัพย์สินที่ส่องประกายแวววับที่สุดของ Trump คือคลับ Mar-a-Lago ในเมือง Palm Beach คลับแห่งนี้ยังมีคุณค่าในฐานะของเล่นมหาเศรษฐีมากกว่าจะเป็นธุรกิจจริงจัง ดูเหมือนว่าจะได้รับผลกระทบจากเศรษฐกิจที่ตกต่ำกะทันหันเบากว่ากิจการอื่น

&nbsp;

<figure><img class="wp-image-34270 size-full" src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2020/09/Trump-National-Golf-Club-Hudson-Valley-New-York.jpg" alt="" width="416" height="416" /><figcaption> Trump National Golf Club Hudson Valley, New York</figcaption></figure>

สนามกอล์ฟ  (กอล์ฟคลับ 12 แห่งในสหรัฐฯ และอสังหาฯ 3 แห่งในยุโรป)

ก่อนไวรัสโคโรนา: 271 ล้านเหรียญ

หลังการระบาด: 217 ล้านเหรียญ

ข่าวดีคือ เราเว้นระยะห่างทางสังคมกันได้ง่ายในสนามกอล์ฟ แต่ข่าวร้ายคือคลับราคาแพงดำเนินกิจการไม่ดีในภาวะเศรษฐกิจถดถอย “ค่าใช้จ่ายอย่างแรกที่จะถูกตัดคือ งบตีกอล์ฟ” Jeff Davis กรรมการผู้จัดการบริษัทนายหน้าสนามกอล์ฟ Fairway Advisors กล่าว

&nbsp;

เงินสด

ก่อนไวรัสโคโรนา: 160 ล้านเหรียญ

หลังการระบาด: 160 ล้านเหรียญ

Trump ขายหุ้นที่เขาถือเองไปนานแล้ว และตอนนี้เขาเก็บเงินสดประมาณ 160 ล้านเหรียญไว้อย่างปลอดภัยในบัญชีเงินสด ซึ่งเป็นสิ่งที่ผลประกอบการดีที่สุดในพอร์ตของเขาในตอนนี้

&nbsp;

<hr />

<a href="https://www.ookbee.com/shop/magazine/FORBES/85ec1bec-75ea-41e0-942c-776429c47cf8/august-2020">คลิกอ่านฉบับเต็มได้ที่นิตยสาร Forbes Thailand ฉบับเดือนสิงหาคม 2563 ในรูปแบบ e-magazine</a>

<img class="lazy alignnone wp-image-34227 lazy-loaded" src="https://i0.wp.com/forbesthailand.com/wp-content/uploads/2020/08/COVER-87-AUGUST-OK-.jpg" sizes="(max-width: 300px) 100vw, 300px" srcset="//i0.wp.com/forbesthailand.com/wp-content/uploads/2020/08/COVER-87-AUGUST-OK-.jpg 2400w, //i0.wp.com/forbesthailand.com/wp-content/uploads/2020/08/COVER-87-AUGUST-OK--229x300.jpg 229w, //i0.wp.com/forbesthailand.com/wp-content/uploads/2020/08/COVER-87-AUGUST-OK--768x1008.jpg 768w, //i0.wp.com/forbesthailand.com/wp-content/uploads/2020/08/COVER-87-AUGUST-OK--780x1024.jpg 780w" alt="" width="300" height="394" data-lazy-type="image" data-lazy-src="//i0.wp.com/forbesthailand.com/wp-content/uploads/2020/08/COVER-87-AUGUST-OK-.jpg" data-lazy-srcset="//i0.wp.com/forbesthailand.com/wp-content/uploads/2020/08/COVER-87-AUGUST-OK-.jpg 2400w, //i0.wp.com/forbesthailand.com/wp-content/uploads/2020/08/COVER-87-AUGUST-OK--229x300.jpg 229w, //i0.wp.com/forbesthailand.com/wp-content/uploads/2020/08/COVER-87-AUGUST-OK--768x1008.jpg 768w, //i0.wp.com/forbesthailand.com/wp-content/uploads/2020/08/COVER-87-AUGUST-OK--780x1024.jpg 780w" data-lazy-sizes="(max-width: 300px) 100vw, 300px" />

&nbsp;

ทรัพย์สินของ Donald Trump ถูกไวรัสโคโรนากินไป 1 พันล้านเหรียญ

<h2>ปริศนาลึกลับที่สุดในวงการอสังหาริมทรัพย์ของ New York ถูกไขในเดือนกุมภาพันธ์ เมื่อมีการเปิดเผยว่าเศรษฐีพันล้าน Michael Dell เป็นผู้ซื้อห้องเพนท์เฮ้าส์ในตึก One57 ติด Central Park เมื่อปี 2014 ด้วยราคา 100.47 ล้านเหรียญสหรัฐฯ ซึ่งทำลายสถิติราคาห้องเพนท์เฮ้าส์ ตึกนี้เป็นส่วนหนึ่งในคลื่นลูกใหม่ของอาคารที่อยู่อาศัยแบบ supertall ใน Manhattan ซึ่งในขณะนั้น ตึก One57 (สูง 1,004 ฟุต) เป็นตึกสูงที่สุดและมีราคาขายสูงเสียดฟ้าเช่นกัน</h2>
<img class="alignnone size-full wp-image-9870" src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2019/06/99.1.jpg" alt="" width="638" height="478" />

ทั้งนี้ Dell ไม่ใช่เศรษฐีพันล้านคนเดียวที่เรียก One57 ว่าบ้าน และเมื่อเศรษฐีพันล้านอย่างนักลงทุน Lawrence Stroll ติดประกาศขายบ้านชั้น 85 ของเขาคนอื่นก็มีโอกาสเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของชุมชนสุดพิเศษนี้ได้

<img class="alignnone size-full wp-image-9871" src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2019/06/99.2.png" alt="" width="250" height="250" />

ณ ชั้น 89 และ 90

เจ้าของ: Michael Dell
(สินทรัพย์สุทธิ: 2.4 หมื่นล้านเหรียญ)
แหล่งรายได้: คอมพิวเตอร์ Dell
ราคาซื้อ (2014): 100.47 ล้านเหรียญ
ข้อมูลห้อง: 6 ห้องนอน 6 ห้องน้ำ 10,923 ตารางฟุต
ราคาต่อตารางฟุต: 9,198 เหรียญ

<img class="alignnone size-full wp-image-9872" src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2019/06/99.3.jpg" alt="" width="638" height="425" />

<img class="alignnone size-full wp-image-9873" src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2019/06/99.4.png" alt="" width="250" height="250" />

ชั้น 85 (ประกาศขาย)

LAWRENCE STROLL (2.7 พันล้านเหรียญ)
แหล่งรายได้: ลงทุนในแฟชั่น
ราคาซื้อ (2014): 55.6 ล้านเหรียญ
ราคาขาย: 59 ล้านเหรียญ
ข้อมูลห้อง: 4 ห้องนอน 4 ห้องน้ำ 6,240 ตารางฟุต
ราคาขายต่อตารางฟุต: 9,455 เหรียญ

<img class="alignnone size-full wp-image-9874" src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2019/06/99.5.jpg" alt="" width="638" height="425" />

<img class="alignnone size-full wp-image-9875" src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2019/06/99.6.png" alt="" width="250" height="250" />

ชั้น 82

SILAS CHOU และครอบครัว (2.4 พันล้านเหรียญ)
แหล่งรายได้: ลงทุนในแฟชั่น
ราคาซื้อ (2014): 56.1 ล้านเหรียญ
ข้อมูลห้อง: 4 ห้องนอน 4 ห้องน้ำ 6,240 ตารางฟุต
ราคาต่อตารางฟุต: 8,987 เหรียญ

<img class="alignnone size-full wp-image-9876" src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2019/06/99.7.jpg" alt="" width="638" height="425" />

<img class="alignnone size-full wp-image-9877" src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2019/06/99.8.png" alt="" width="250" height="250" />

&nbsp;

ชั้น 75 และ 76

BILL ACKMAN (1.1 พันล้านเหรียญ)
แหล่งรายได้: กองทุนเฮดจ์ฟันด์
ราคาซื้อ (2015): 91.5 ล้านเหรียญ
ข้อมูลห้อง: 6 ห้องนอน 6 ห้องน้ำ 13,554 ตารางฟุต
ราคาต่อตารางฟุต: 6,759 เหรียญ

เพนท์เฮ้าส์ติดพาร์กของมหาเศรษฐีพันล้าน

<div>
<h2 class="ace-copy-paste-skip-this-tag">ปัญหาเล็กน้อยด้านกฎหมายไม่อาจหยุดยั้ง Ernie Garcia จากการเดินเครื่องอาณาจักรรถใช้แล้ว</h2>
</div>
นับเป็นเวลาหลายปีที่ Ernest “Ernie” Garcia II วัย 60 ปี เบือนหนีสปอตไลต์ แต่หลังจากนั้นเมื่อเดือนเมษายนที่ผ่านมา เขาเดินทอดน่องขึ้นไปบนหนึ่งในเวทียิ่งใหญ่ที่สุดในแวดวงธุรกิจ คือแท่นตีระฆังซื้อขายหุ้นที่ตลาดหุ้น New York 

Carvana ซึ่งสร้างตลาดออนไลน์อันโด่งดังสำหรับซื้อ ขาย และให้สินเชื่อจากรถใช้แล้ว กำลังจะเปิดขายหุ้นให้สาธารณชน และ Garcia ซึ่งเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่สุด อยากดื่มด่ำไปกับช่วงเวลานี้

เมื่อเกือบ 30 ปีก่อน ชะตากรรมของเขาแตกต่างไปอย่างมาก Garcia ซึ่งเป็นนักพัฒนาอสังหาริมทรัพย์ในขณะนั้น รับสารภาพว่ากระทำความผิดข้อหาฉ้อโกงร้ายแรงที่พัวพันกับกรณีอื้อฉาวของบริษัท Lincoln Savings &amp; Loan ของ Charles Keating และโดนคุมประพฤติเป็นเวลา 3 ปี (Garcia จัดแจงเรื่องการซื้ออสังหาริมทรัพย์ที่ทำให้บริษัทแม่ของ Lincoln สามารถยักย้ายเงินออกมาจากธนาคารอย่างไม่ถูกต้อง) 

ในปี 1991 เขาซื้อ Ugly Duckling เครือข่ายธุรกิจให้เช่ารถมูลค่า 1 ล้านเหรียญสหรัฐฯ หลังไม่สามารถทำเงินได้ Garcia เลยเปลี่ยนเกียร์ให้ Ugly Duckling กลายเป็น DriveTime ผู้ขายและผู้ให้สินเชื่อรถใช้แล้ว และเขาก็บังคับพวงมาลัยพาบริษัทผ่านช่วงวิกฤตสินเชื่อซับไพรม์หลายระลอก

ส่วน Carvana เริ่มต้นจากการเป็นส่วนหนึ่งของ DriveTime ก่อนจะแยกธุรกิจออกไปเมื่อ 4 ปีก่อน เมื่อคิดรวมแล้ว หุ้นของ Garcia ในทั้งสองบริษัทมีมูลค่ากว่า 2 พันล้านเหรียญแล้วตอนนี้

Garcia พยายามแยกอดีตชวนกังขาออกจาก Carvana อย่างน้อยก็ในระดับหนึ่ง แม้ว่าเขาไม่เคยทำหน้าที่ผู้บริหารหรือผู้อำนวยการของ Carvana เลย แต่ลูกชายเขา Ernest III กำลังบริหารบริษัทอยู่ในขณะนี้ และทั้งสองอาศัยอยู่ติดกันในเมือง Phoenix

&nbsp;

<hr />

<a href="http://bit.ly/2HaFurN">คลิกอ่านบทความทางธุรกิจอื่นๆ ได้ที่ Forbes Thailand Magazine ฉบับ เมษายน 2561 ในรูปแบบ e-Magazine</a>

<a href="http://bit.ly/2HaFurN"><img style="width: 250px; height: 327px;" src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/97891240d6b165e726b23c91d5985a6d.png" alt="" /></a>

กำลังขับสำคัญ

<h2>หลังจากที่ Zang Toi เดินทางจากมาเลเซียมาถึง New York ได้ไม่นาน เขาก็เปิดตัวแบรนด์เสื้อผ้าเป็นของตนเอง ทุกวันนี้เขาชอบสวมกระโปรงสั้นจับจีบ และยังเป็นเจ้าของผลงานออกแบบเสื้อผ้าให้กับสตรีที่มีชื่อเสียงมากมาย</h2>
&nbsp;

สตูดิโอกลาง Manhattan ของ Zang Toi ดีไซเนอร์ชาวมาเลเซีย ประดับด้วยโคมระย้าคริสตัลพร้อมดอกกล้วยไม้สีขาว และมีชุดราตรียาวตั้งโชว์สนนราคาเริ่มต้นที่ 13,000 เหรียญสหรัฐฯ ในห้องมีภาพขาวดำไซส์เล็กใส่กรอบเงินอยู่ภาพหนึ่งในภาพคือ Zang Toi วัยเด็กกับพี่ชายชะโงกหน้าออกมาจากหน้าต่างชั้นบนของร้านขายของชำแห่งหนึ่ง บานเกล็ดไม้เปิดออก เด็กชายทั้งสองถือประทัดไว้ในมือ

&nbsp;

พ่อแม่ของ Toi เป็นเจ้าของร้านค้าแห่งนี้ ซึ่งตั้งอยู่ในหมู่บ้าน Kuala Kerai ตอนในของคาบสมุทรมลายู Toi เป็นลูกคนเล็กจากจำนวนพี่น้องรวมทั้งสิ้น 7 คน ในวัยเด็กเขามีหน้าที่เติมสินค้าในร้านจดบัญชีรายรับ-รายจ่ายและทำทุกอย่างที่จะช่วยได้ “นั่นแหละที่ปลูกฝังจิตวิญญาณแห่งการเป็นผู้ประกอบการ ผมชอบค้าขายครับ” Toi กล่าว

&nbsp;

ย้อนกลับไปเมื่อปี 1990 Zang Toi สร้างชื่อให้กับตัวเองเมื่อแจ็กเก็ตและกระโปรงสีส้มม่วง และชมพูสด ที่ได้รับแรงบันดาลใจมาจากขนมเค้กกับดอกไม้มาเลเซีย ทำให้เขาได้ปรากฏในบทความตีพิมพ์ในนิตยสาร Vogue ว่าเป็นดาวรุ่งแห่งทศวรรษ นับแต่นั้นเป็นต้นมา เขาก็มีรายชื่อลูกค้ายาวเหยียดไม่ว่าจะเป็น Sharon Stone, Elizabeth Taylor, Melinda Gates, Kirstie Alley, Patti LaBelle และ Ivana Trump รวมทั้งสมาชิกราชวงศ์ซาอุดีอาระเบีย ตลอดจนสมาชิกตระกูล Hearst อีก 1-2 คน

&nbsp;

แม้จะอยู่ในแวดวงธุรกิจนี้มายาวนานถึง 30 ปี แต่ Toi ก็ยังรู้สึกไม่เต็มอิ่ม ในช่วงที่มีการจัดงาน New York Fashion Week เมื่อเดือนที่ผ่านมานั้น เขาจึงเปิดร้านเสื้อ Zang Toi แบบสแตนด์อะโลนขึ้นมาเป็นสาขาแรกโดยเป็นหน้าร้านขนาด 800 ตารางฟุต (72 ตารางเมตร) ตั้งอยู่ที่ Lexington Avenue ใกล้ๆ กับ 75th Street

&nbsp;

นอกจากนี้เขายังทำธุรกิจอื่นไปด้วย ไม่ว่าจะเป็นร้านกาแฟ Zang Toi Café ที่ Kuala Lumpur และยังออกแบบการ์ดอวยพรแบรนด์ Zang Toi ให้กับ Papyrus ซึ่งเป็นกลุ่มธุรกิจเครื่องเขียนทางอเมริกาเหนือ Toi บอกว่าธุรกิจของเขานั้น “มีขนาดเล็ก แต่ทำกำไรได้ดี” โดยมีรายได้ปีละ 5-7 ล้านเหรียญธุรกิจแฟชั่นของ Toi ได้รับแรงบันดาลใจมาจากสมาชิกครอบครัวที่เป็นผู้หญิง อย่างคุณแม่ของเขาก็เป็นคนในยุคที่สวมกี่เพ้าจีนทุกวัน “แม่ของผมไม่ใช่นักช็อปเลยครับ”

&nbsp;

Zang Toi จำได้ว่าเขาซื้อนิตยสาร Vogue ให้กับตัวเองเป็นครั้งแรก จากนั้นจึงทำภาพปะติดตามโจทย์สำหรับใช้ยื่นส่งเข้าสมัครเรียนเขาได้รับการตอบรับจากทั้ง Parsons และ The Fashion Institute of Technology ที่ New York พ่อของเขาบอกว่ามีเงินพอสมทบค่าเล่าเรียนให้ได้ แต่แทบจะไม่พอค่าใช้จ่ายอื่นๆ เลย Toi จึงเดินทางไปยัง Parsons โดยมีเงินติดตัว 300 เหรียญ และลงมือทำงานพิเศษเป็นผู้ช่วยนักออกแบบเสื้อถักอยู่ที่ SoHo เพื่อหาเงินเป็นค่าเช่า ค่าอาหาร และอุปกรณ์ศิลปะ

&nbsp;

หลังจบการศึกษาในปี 1984 Zang Toi ยังคงทำงานให้กับนักออกแบบคนเดิม (Mary Jane Marcasiano) ต่ออีกหลายปีทีเดียวจนกว่าจะเปิดแบรนด์เสื้อผ้าเป็นของตัวเอง หลังจากเปิดธุรกิจมาได้ 2 เดือนเต็ม ผลงานของเขาก็ไปเข้าตาบรรณาธิการ Vogue

&nbsp;

ด้านลูกค้าของ Zang Toi ก็ดูเหมือนจะชื่นชอบเขาทั้งในฐานะนักออกแบบและเพื่อนคนหนึ่งเลยทีเดียว อาทิ Patti LaBelle ศิลปินนักร้องสาวที่สวมเสื้อผ้าของ Zang Toi มากว่า 15 ปี เธอบอกว่า “การตัดเย็บของเขาเข้ากับตัวฉันพอดี" เขาสามารถตัดเย็บเสื้อผ้าที่เผยให้เห็นเมื่อ 3 ปีที่แล้ว LaBelle ขึ้นแสดงในงาน Women of Soul ของทำเนียบขาวต่อหน้าประธานาธิบดี Barack Obama กับสตรีหมายเลขหนึ่ง Michelle Obama เธอสวมเสื้อคลุมของ Zang Toi เป็นเสื้อคลุมสีเขียวประดับลูกปัดร้อยด้วยมือ กางเกงผ้าไหมสีดำและเสื้อสตรี เธอบอกว่าประธานาธิบดีถึงกับกล่าวชมชุดที่เธอสวมในวันนั้น ทุกๆ วันเกิดของเธอ Toi ยังคงส่งดอกไม้ให้เธอทุกครั้ง “เขาเหมือนน้องชายฉัน เขาเป็นคนสำคัญจริงๆ”

<img src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/724352c0b4dcfa40184e9fe3ad5d1dae.png" alt="" />

&nbsp;

ธุรกิจของ Toi มีขนาดเล็ก มีทีมงานรวมเพียง 17 คนเท่านั้น ประกอบด้วยช่างแก้ทรงผ้า ช่างเย็บผ้า ช่างตัด ผู้ช่วย 2 คนและผู้จัดการสำนักงานอีก 1 คน ทำงานกันบนพื้นที่ขนาด 3,000 ตารางฟุตบนชั้น 20 ของอาคารระฟ้าแห่งหนึ่งใน Manhattan นี่คือสิ่งที่เขาภาคภูมิใจ และเขาก็บริหาร จัดการงานประชาสัมพันธ์ด้วยตัวเอง

&nbsp;

ทุกวันนี้ เขาบอกว่าตัวเองเป็น “รัฐบุรุษอาวุโส” แห่งวงการ เขาดีใจเหลือเกินที่ได้เห็นดีไซเนอร์ดาวรุ่งชาวเอเชียแจ้งเกิดในสหรัฐฯ คนแล้วคนเล่า ไม่ว่าจะเป็น ฐากูร พานิชกุล ซึ่งเกิดในประเทศไทย หรือ Jason Wu ซึ่งเกิดที่ไต้หวันและเป็นผู้ออกแบบเสื้อผ้าให้กับ Michelle Obama ในขณะที่เขากับดาวรุ่งดวงใหม่ๆ ที่แจ้งเกิดตามมา มีโอกาสลัดฟ้าไปสร้างชื่อไกลถึง New York แต่ Toi เองกลับมองว่าศูนย์กลางแฟชั่นที่ทรงอิทธิพลเริ่มเปลี่ยนไปและกระจายอยู่ทั่วโลกแล้ว เช่น ประเทศจีน ที่ครั้งหนึ่งมองกันว่าเป็นฐานการผลิตต้นทุนต่ำที่ต้องก้าวผ่านประวัติศาสตร์อันยาวนาน ผ่านการสั่งสมทางวัฒนธรรมหลากหลาย และยุคเศรษฐีใหม่ จนกลายเป็นนครหลวงแห่งแฟชั่น ในปัจจุบันได้ Toi บอกว่าอาจจะต้องใช้เวลา10 ปี 15 ปี หรือ 20 ปี แต่จะต้องเกิดขึ้นแน่นอน

&nbsp;

เรื่อง: Chen May Yee เรียบเรียง: ปาริชาติ ชื่นชม

<hr />

<a href="http://goo.gl/u2N4Vq">อ่านฉบับเต็ม "เกิดมาเพื่อแฟชั่น" ได้ใน นิตยสาร Forbes Thailand ฉบับ ธันวาคม 2560 ในรูปแบบ E-Magazine</a>
<a href="https://goo.gl/u2N4Vq"><img src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/9892ea8dd2d1ef0f1da34a50a8317e02.jpg" alt="" /></a>
<div class="txt-writer"></div>

เกิดมาเพื่อแฟชั่น

<h2>หลังจากสองเชฟชาวฮ่องกงผู้นอบน้อมได้สร้างปรากฏการณ์ด้วยร้านอาหารขนาด 20 ที่นั่งใน Mongkok ตอนนี้พวกเขาพากิจการร้านติ่มซำบุก New York แล้ว</h2>
Tim Ho Wan ซึ่งมีต้นกำเนิดที่ฮ่องกงได้เปิดสาขาใน Lower Manhattan เมื่อเดือนธันวาคมปีที่แล้ว นับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาลูกค้าก็แห่กันมาที่ร้านขนาด 60 โต๊ะนี้อย่างมืดฟ้ามัวดิน เนื่องจากมีข่าวพาดหัวขนานนามร้านนี้ว่าเป็น “ร้านอาหารติดดาว Michelin ที่ราคาถูกที่สุด”

ถึงแม้ว่าร้านสาขานี้จะไม่ได้รับดาว Michelin ไม่เหมือนกับร้านสาขาในฮ่องกงสองสาขาที่ได้รับดาว Michelin จากจำนวนร้านที่มีทั้งหมด 45 สาขาด้วยกัน และถึงแม้ว่าร้านสองสาขานั้นจะไม่ได้เสิร์ฟรายการอาหารที่ได้ดาว Michelin แล้ว แต่ร้านรูปแบบแผงลอยสองแห่งในสิงคโปร์ก็ได้รับดาว Michelin ไปครองเมื่อเดือนกรกฎาคมปีที่แล้ว ซึ่งเป็นครั้งแรกที่การจัดอันดับร้านอาหารซึ่งเริ่มต้นขึ้นที่ประเทศฝรั่งเศสได้มอบดาวอันทรงเกียรติให้กับร้านอาหารรูปแบบแผงลอย

<figure><img src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/3a861b0bbc42888f41f5afe7bf6546fa.png" alt="" width="680" height="521" /><figcaption> ซาลาเปาไส้หมูแดง เมนูยอดฮิต (Cr: David Williams/REDUX)</figcaption></figure>

รายการอาหารที่แพงที่สุดของร้านสาขาฮ่องกงมีราคาเพียง 3.75 เหรียญสหรัฐฯ เท่านั้น ข้อมูลจากคู่มือ Michelin ประจำย่าน Sham Shui Po ระบุว่า “...ไม่ต้องแปลกใจถ้าเห็นลูกค้าเข้าแถวยาวอยู่หน้าร้าน ติ่มซำที่มีให้เลือกถึง 25 ชนิดที่ร้านนี้ราคาไม่แพงและผ่านการปรุงอย่างพิถีพิถัน”

ร้านสาขา New York เป็นความพยายามครั้งแรกของ Tim Ho Wan ในการบุกตลาดตะวันตก โดยที่ร้านมีชื่อเสียงโด่งดังแล้วในเอเชียแปซิฟิกด้วยการเปิดสาขาในมาเก๊า ไต้หวัน สิงคโปร์ มาเลเซีย เวียดนาม ฟิลิปปินส์ อินโดนีเซีย ออสเตรเลีย และประเทศไทย

ร้าน Tim Ho Wan สะท้อนตัวตนของสองเชฟผู้ก่อตั้งได้เป็นอย่างดี ทั้งสองคนไม่ใช่เชฟประเภทที่ติดความหรูหราและมีประวัติเลิศเลออย่างที่เชฟประจำร้านอาหารที่ได้ดาว Michelin มักเป็นกัน Mak Kwai Pui วัย 54 ปีเป็นชายผู้มากความสามารถแต่พูดน้อย Mak เริ่มต้นการเดินทางสายธุรกิจร้านอาหารในขณะที่มีอายุ 15 ปี เมื่อพ่อและลุงของเขาย้ายจากประเทศจีนมาตั้งรกรากอยู่ที่ฮ่องกง เขาเริ่มเข้ามาช่วยงานในครัวและมีโอกาสได้เรียนรู้ศิลปะของการทำติ่มซำโดยเขาให้สัมภาษณ์เป็นภาษาจีนกวางตุ้งผ่านล่ามว่า “พ่อและลุงของผมเป็นเชฟทั้งคู่ และทั้งคู่ก็เป็นคนชักนำผมเข้าสู่ธุรกิจร้านอาหาร นอกจากติ่มซำแล้ว ผมไม่เคยลองทำอาหารประเภทอื่นเลย”

<figure><img src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/288c0f22b7bf80d30370b9434f2828e4.png" alt="" width="680" height="445" /><figcaption> Mak Kwai Pui (ซ้าย) Leung Fai Keung (ขวา) สองเชฟผู้ร่วมก่อตั้ง Tim Ho Wan</figcaption></figure>

ในที่สุด Mak ก็ก้าวขึ้นมาเป็นเชฟประจำห้องอาหาร Lung King Heen ในโรงแรม Four Seasons ในฮ่องกงซึ่งได้ 3ดาวจาก Michelin เขาทำงานที่ห้องอาหารนั้นสี่ปีก่อนที่จะออกมาเปิดร้านอาหารร้านแรกของตัวเองเมื่ออายุ 46 ปี

Mak และเพื่อนร่วมอาชีพอย่าง Leung Fai Keung วัย 53 ปี ซึ่งดูจะเป็นคนพูดน้อยกว่า Mak เสียอีก เริ่มเปิดร้านสาขาแรกในย่านที่มีผู้คนพลุกพล่านอย่าง Mongkok ใน Kowloon ด้วยเงินลงทุนเพียง 13,000 เหรียญ ด้วยความตั้งใจที่จะจำหน่ายติ่มซำคุณภาพเยี่ยมในราคาที่จับต้องได้ ทั้งคู่ตั้งชื่อร้านของตนว่า Tim Ho Wan ซึ่งมีความหมายว่า “เสริมดวง”

ในปีต่อมา ร้านขนาดเล็กซึ่งมีเพียง 20 ที่นั่งนี้ได้ติดดาว Michelin ดวงแรก “เราแค่ทำสิ่งที่เราคุ้นเคย ซึ่งเป็นสิ่งที่เราทำได้ดี เราไม่ใช่ผู้ประกอบการที่มีชื่อเสียง เราเพียงแค่ทำในสิ่งที่เคยทำอยู่เท่านั้นเอง” Leung กล่าว

<figure><img src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/49ead83372be09de6fce4bf17651ff92.png" alt="" width="680" height="449" /><figcaption> Tim Ho Wan มีการเปิดสาขาในไทยเช่นกัน ปัจจุบันมีทั้งหมด 3 สาขา คือ เทอร์มินัล 21, เกตเวย์ เอกมัย และเดอะ สตรีท รัชดา (Cr: M2F)</figcaption></figure>

ปัจจุบัน ร้าน Tim Ho Wan ใน Mongkok ปิดทำการไปแล้ว แต่ Tim Ho Wan ได้เปิดสาขาอีกห้าแห่งรอบๆ Mongkok โดยทุกสาขาบริษัทเป็นเจ้าของเองทั้งหมด ร้านมียอดขายรวมต่อปีสูงเกือบ 20 ล้านเหรียญ โดยมีประมาณการกำไรอยู่ที่ 10% นอกจากนี้ยังมีค่าธรรมเนียมแฟรนไชส์ที่ Tim Ho Wan Group เรียกเก็บจากร้านอาหาร 40 แห่งโดยผ่านพันธมิตรทางธุรกิจ 10 รายใน 10 ประเทศ

Mak และ Leung เป็นเจ้าของกิจการกันคนละครึ่ง “จริงๆ แล้ว เราไม่เคยคิดถึงการขยายสาขาไปต่างประเทศ แต่เรามี (พันธมิตร) ในต่างแดนที่ชื่นชอบการดำเนินธุรกิจของเรา และต้องการเปิดร้านสาขาของ Tim Ho Wan เราไม่มีเทคนิคพิเศษใดๆเลยในการดึงดูดผู้คนเหล่านั้น” Mak กล่าว

Rikki Dee ผู้ประกอบการร้านอาหารซึ่งเป็นเจ้าของร้าน Tim Ho Wan ถึง 7 สาขาในฟิลิปปินส์ มีโอกาสไปเยือนร้านสาขา Mongkok เป็นครั้งแรกเมื่อปี 2010 การได้เห็นผู้คนยอมเข้าคิวรอรับประทานอาหารซึ่งมีขายอยู่ดาษดื่นในฮ่องกงทำให้เขาเกิดความสนใจที่จะนำธุรกิจนี้กลับไปเปิดในบ้านเกิดของตน Dee เป็นผู้คร่ำหวอดในแวดวงธุรกิจอาหารมานานถึง 25 ปี และบริหารร้านอาหาร 138 แห่งในฟิลิปปินส์ภายใต้บริษัท FooDee Global Concepts ของตนเอง

<figure><img src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/80a3aee350a31766c1620be4614fcb19.png" alt="" width="350" height="434" /><figcaption> Rikki Dee เจ้าของบริษัท FooDee Global Concepts ในฟิลิปปินส์ (Cr: www.spot.ph)</figcaption></figure>

มีลูกค้าเข้าร้าน Tim Ho Wan สาขาแรกของ Dee ซึ่งเปิดขายในปี 2013 ประมาณ 1,400 คนต่อวัน ร้านอาหารติดดาว Michelin สาขาแรกในฟิลิปปินส์แห่งนี้ในช่วงหนึ่งเคยเป็นร้านอาหารที่ทำรายได้ต่อตารางเมตรสูงที่สุดในประเทศฟิลิปปินส์ ปัจจุบันจำนวนลูกค้าลดลงเหลือประมาณ 800 คนต่อวันในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์ เขากล่าวว่าแฟรนไชส์ Tim Ho Wan ของเขามียอดขายต่อปีสูงกว่า 10 ล้านเหรียญ คิดเป็นกำไร 10-15%

Mak ซึ่งย้ำอยู่เสมอว่าร้านของตนเป็น “แฟรนไชส์คุณภาพ” กำหนดให้หัวหน้าเชฟของ Tim Ho Wan ทุกคนต้องมีประสบการณ์ในการทำติ่มซำมาก่อน และต้องเข้าคอร์สอบรมเป็นเวลาสี่สัปดาห์ก่อนเริ่มงาน

<figure><img src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/8b41098c6520cc5f0330826a257c3678.png" alt="" width="680" height="483" /><figcaption> เมนูอาหารของ Tim Ho Wan (Cr: โพสต์ทูเดย์ และ M2F)</figcaption></figure>

เมื่อถามว่าทำไม Tim Ho Wan ถึงไม่เปิดสาขาในประเทศจีนแผ่นดินใหญ่ Mak ตอบว่ามีเหตุผลเพียงข้อเดียวนั่นก็คือ มีผู้อื่นนำชื่อร้าน Tim Ho Wan ไปจดทะเบียนในประเทศจีนแล้ว “บางทีเราอาจจะคิดหาทางอื่น หรือแตกไลน์ร้านใหม่ในอนาคต” เขากล่าวเพิ่มเติม

Mak และ Leung เดินหน้าอย่างช้าๆ ด้วยความระแวดระวังอย่างที่เคยทำมาโดยตลอด Mak กล่าวว่า “เราไม่มีแผนการอะไรใหญ่โต แค่ลงมือทำอย่างค่อยเป็นค่อยไปบนพื้นฐานของความเป็นจริง เราคิดว่ากิจการของเราเป็นธุรกิจที่ต้องใช้ทักษะฝีมือ เราไม่ใช่องค์กรขนาดใหญ่ และจะไม่ขยายธุรกิจในรูปแบบที่องค์กรขนาดใหญ่ทำกัน เราต้องการความมั่นคง และต้องการแน่ใจว่าเรามีรากฐานที่แข็งแกร่ง”

&nbsp;

เรื่อง: Grace Chung
เรียบเรียง: ริศา

<hr />

<a href="https://goo.gl/kcoQQx">คลิกเพื่ออ่านฉบับเต็มของ "Tim Ho Wan ปรมาจารย์ติ่มซำ" ได้ในรูปแบบ e-Magazine</a>
<a href="https://goo.gl/kcoQQx"><img src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/1ee8f0c49c6f94ca8ba580d9f0bdf60d.png" alt="" /></a>

Tim Ho Wan ปรมาจารย์ติ่มซำ

หากมีคนตั้งคำถามว่าเมืองหลวงของโลกตั้งอยู่ที่ใด แน่นอนว่า New York เป็นคำตอบที่ตรงใจหลายๆ ท่านเพราะหากพิจารณาจากการเป็นมหานครใหญ่ที่สำคัญของโลก เป็นเมืองที่มีประชากรมากที่สุดในสหรัฐอเมริกา&nbsp;จัดได้ว่าเป็นศูนย์กลางทางเศรษฐกิจ การเงิน วัฒนธรรม และบันเทิงที่สำคัญแห่งหนึ่งของโลก 
 
จนทำให้ New York มีอีกชื่อหนึ่งที่เรียกว่าเมืองที่ไม่เคยหลับไหล คำว่า &ldquo;เมืองหลวงของโลก&rdquo; จึงเหมาะสมด้วยประการเหล่านี้ นอกจากนี้ New York ยังเป็นที่ตั้งสำนักงานใหญ่ของบริษัทชั้นนำของโลกมากมายในทุกอุตสาหกรรม เป็นที่ตั้งของตลาดหลักทรัพย์นิวยอร์กหรือ New York Stock Exchange (NYSE) ซึ่งเป็นตลาดหุ้นที่สำคัญที่สุดของโลก ล่าสุดเมื่อปี 2557 มีตัวเลขนักท่องเที่ยวที่เข้ามาเยี่ยมชมมหานครแห่งนี้มีมากถึงประมาณ 56 ล้านคน 
&nbsp; 
โดย 75% ของประชากร New York ไม่มีรถยนต์และใช้รถไฟใต้ดิน (Subway) ในการเดินทางเป็นหลัก รถไฟใต้ดินที่ NYC มีอายุกว่า 100 ปี นับว่าเก่าแก่และใหญ่ที่สุดในโลกเนื่องจากมีจำนวนสถานีทั้งหมด 468 สถานี ในแต่ละวันมีผู้โดยสารใช้รถไฟใต้ดินประมาณ 4.5 ล้านคน (5 เท่าของกรุงเทพฯ) สถานที่ท่องเที่ยวสำคัญของ NYC ที่มีชื่อเสียงไปทั่วโลกได้แก่ ตึก Empire State ย่าน Broadway Wall Street และ Central Park ที่นับว่าเป็นสวนสาธารณะที่มีชื่อเสียงระดับโลก Central Park มีขนาด 3.4 ตารางกิโลเมตร ตั้งอยู่บริเวณกึ่งกลางของเกาะ Manhattan ซึ่งอสังหาริมทรัพย์รอบ Central Park นี้ถือเป็นย่านที่มีราคาสูงที่สุดในอเมริกา 
&nbsp; 
 
สำหรับอสังหาริมทรัพย์ใน Manhattan ยังคงโตต่อเนื่องหลังจากวิกฤตการเงินของโลกในปี 2551 โดยเป็นเมืองแรกที่สามารถฟื้นตัวจากวิฤกตการดังกล่าวได้อย่างรวดเร็ว ปัจจุบันอัตราการอยู่อาศัยใน Manhattan ถือว่าสูงมาก มีห้องว่างมีอยู่เพียงแค่ 2% ซึ่งถือเป็นอัตราที่ต่ำมาก และเชื่อหรือไม่ครับว่าที่ Manhattan นั้นมีเรื่องที่พิเศษกว่าเมืองอื่นคือผู้ที่ต้องการหาห้องเช่าต้องเป็นผู้จ่ายค่านายหน้า ต่างจากเมืองอื่นที่เจ้าของห้องต้องเป็นผู้จ่าย ซึ่งสะท้อนให้เห็นว่าตลาดอสังหาริมทรัพย์ที่นี่ดีแค่ไหน ปัจจุบันเจ้าของห้องจะใช้เวลาเฉลี่ยเพียงแค่ 38 วันเท่านั้นในการหาผู้เช่า 
 
จากตัวเลขล่าสุดพบว่ามีอุปทานคอนโดมิเนียมอยู่ทั้งหมด 5,800 ห้อง หรือเพียงแต่ครึ่งนึงของ 12,000 ห้องเมื่อปี 2551 ทำให้ห้องชุดที่มีอยู่ในตลาดใช้เวลาในการซื้อขายแค่ 3-4 เดือนเท่านั้น ต่ำกว่าจุดสมดุลของตลาดนี้ที่ประมาณ 7-9 เดือนกว่าเท่าตัว ที่สำคัญราคาอสังหาริมทรัพย์ยังอยู่ในขาขึ้น และมีการปรับเพิ่มขึ้นตลอดในช่วง 5 ปีที่ผ่านมา โดยขนาดของห้องชุดที่ได้รับความนิยมมากที่สุดคือ ห้องชุดขนาด 1 และ 2 ห้องนอน ซึ่งมีสัดส่วน 39% และ 31% ตามลำดับ เพราะมีขนาดเหมาะสมกับขนาดครอบครัวของคนที่เข้ามาทำงานใน ส่วนระดับราคาขายที่ครอบครองส่วนแบ่งในตลาดมากที่สุดคือ 5 แสน -1 ล้าน เหรียญสหรัฐ มีสัดส่วน 35% รองลงมาคือระดับราคาที่ 1-2 ล้านเหรียญสหรัฐ ซึ่งมีสัดส่วนที่ 25% 
 
<img class="img-responsive" alt="" class="img-responsive" height="513" src="/uploads/userfiles/images/2015%20October/NEWYORK.jpg" width="560" /> 
ผมคาดการณ์ว่าในปีหน้าราคาอสังหาริมทรัพย์จะยังคงปรับตัวเพิ่มขึ้นแต่ในอัตราที่ลดลง เนื่องจากปัจจัยที่ทำให้ราคาอสังหาริมทรัพย์ใน New York ปรับตัวอย่างต่อเนื่องในช่วงที่ผ่านมาคือคือจำนวนห้องชุดที่เสนอขายในตลาดหรือที่เราเรียกกันว่าสต็อคไม่เพียงพอกับความต้องการ ทำให้ผู้ซื้อแทบไม่มีโอกาสในการต่อรองราคาเลย ปัจจุบันจำนวนสต็อคนี้ค่อยๆ เพิ่มขึ้นแต่ยังน้อยกว่าความต้องการของตลาดอยู่ จึงมีความเป็นไปได้ว่าราคาห้องชุดจะขยับสูงขึ้นจนกว่าจำนวนสต็อคหรือห้องชุดใหม่ที่สร้างเสร็จจะเข้ามาสู่ตลาดมากขึ้น ซึ่งน่าจะใช้เวลาอีกอย่างน้อย 2 ปี 
 
นอกจากนี้ผู้ประกอบการยังได้มีการกว้านซื้อ Air Rights ซึ่งเป็นสิทธิ์ของความสูงในการก่อสร้างอาคารของอาคารใกล้เคียงที่สร้างไม่เต็มขนาดความสูงที่กำหนดในโซนนั้นๆ แล้วนำ Air Rights ที่รวบรวมซื้อมาจากหลายๆ อาคารนั้นมาบวกเพิ่มกับอาคารของตนเอง ทำให้อาคารที่ก่อสร้างจะมีขนาดสูงมากถือเป็นการสร้างจุดขายด้านวิวที่กำลังได้รับความนิยม อย่างไรก็ดีโครงการใหม่เหล่านี้จะมีราคาสูงกว่าโครงการทั่วๆ ไป เพราะมีทั้งต้นทุนในการก่อสร้างอาคารสูงที่สูงกว่าอาคารขนาดปกติ และต้นทุน Air Rights ที่ไปซื้อมาด้วย 
 
อีกไม่นานเราก็คงได้เห็นตึกระฟ้า นอกเหนือจาก ตึก Empire State, ตึก Rockefeller และ ตึก One World Trade Center ที่ออกแบบให้มีความสวยงามแปลกใหม่และก่อสร้างด้วยเทคโนโลยีใหม่มากขึ้นใน New York และการปรับตัวขึ้นของราคาอสังหาริมทรัพย์ก็จะเติบโตเป็นเงาตามตัวเช่นกันครับ 
 
<img class="img-responsive" alt="" class="img-responsive" src="/uploads/userfiles/images/2015%20October/NEWYORK-02.jpg" /> 
ภูมิภักดิ์ จุลมณีโชติ 
กรรมการผู้จัดการ 
บริษัท พลัส พร็อพเพอร์ตี้ จำกัด 
ผู้เชี่ยวชาญด้านบริหารและจัดการอสังหาริมทรัพย์ครบวงจร
<hr />

	<a href="http://goo.gl/bEVdCh">คลิ๊กอ่าน "จับตาอสังหาฯ New York โดดเด่นเหนือมหานครอื่นทั่วโลก" ฉบับเต็มได้ที่ Forbes Thailand ฉบับ OCTOBER 2015</a> 
	 
	<a href="http://goo.gl/bEVdCh"><img class="img-responsive" alt="" class="img-responsive" height="462" src="/uploads/userfiles/images/2015%20October/COVER--RE.jpg" width="354" /></a>

จับตาอสังหาฯ New York โดดเด่นเหนือมหานครอื่นทั่วโลก

David Koch มหาเศรษฐีที่ร่ำรวยที่สุดแห่ง New York
<h2>มหาเศรษฐีโลกในทำเนียบ World’s Billionaires ประจำปี 2015 ทั้งหมด 1,826 ราย มากกว่า 1 ใน 3 พำนักอาศัยในเมืองระดับมหานคร 20 แห่งทั่วโลก</h2>
<div>อันดับหนึ่งคือ New York City เมืองศูนย์กลางโลกที่มีมหาเศรษฐีใช้เป็นที่พักพิงถึง  78 คน อาทิ อดีตนายกเทศมนตรี Michael Bloomberg หรือเจ้าพ่อธุรกิจสื่อ Rupert Murdoch เป็นต้น ช่วยยืนยันว่าเมืองแห่งนี้ยังเป็นเมืองหลวงแห่งความมั่งคั่งของพื้นพิภพต่อไป นอกจาก New York แล้ว ในสหรัฐฯ ยังมีอีกถึง 11 เมือง ที่มหาเศรษฐีโลกใช้เป็นบ้านไม่ต่ำกว่า 10 ราย เช่น San Francisco, Los Angeles หรือ Dallas จนกลายเป็นประเทศที่เป็นแหล่งชุมชนของมหาเศรษฐีพันล้านมากที่สุดในโลก รวมแล้ว 541 คน</div>
<div></div>
<div>แม้ว่าเมืองในสหรัฐฯ จะยังครองอันดับหนึ่ง แต่ความเติบโตทางเศรษฐกิจในฝั่งเอเชียช่วยทวีจำนวนมหาเศรษฐีโลก ที่อาศัยในซีกโลกตะวันออก ตามเมืองใหญ่ในจีน อินเดีย ฮ่องกง และเกาหลีใต้  จนเกินครึ่งของ 20 เมืองแรกที่เป็นบ้านของมหาเศรษฐีโลกไปแล้ว มากที่สุดคือเมืองศูนย์กลางการเงินของเอเชีย Hong Kong มีเศรษฐีอาศัยรวม 64 คน มากกว่า London และแพ้ Moscow  ไปไม่กี่คน  ส่วนเมืองหลวงของจีน Beijing ตามมาไม่ห่างนัก รวม 45 คน  ใน Mumbai ของอินเดีย และ Seoul ของเกาหลีใต้ มีอยู่ 33 และ 29 คนตามลำดับ ซึ่งทั้งสองประเทศมีจำนวนเศรษฐีโลกเพิ่มขึ้นอย่างมากในปีนี้</div>
<div></div>
<div>แม้จะอยู่ในยุคเติบโตของเมืองในเอเชีย  แต่ Moscow ยังครองเมืองอันดับสอง ของศูนย์กลางที่พำนักมหาเศรษฐีโลก เนื่องจาก 80% ของคนร่ำรวยในรัสเซีย ต่างมารวมกันกินอยู่ในเมืองหลวงของประเทศ  ส่วน London ศูนย์กลางทางการเมืองยุโรป ตกมาอยู่อันดับ 4 รวม 46 คน ปล่อยให้ Hong Kong แซงหน้าไปเรียบร้อย และหากจีนยังมีศักยภาพสร้างเศรษฐีหน้าใหม่เข้าทำเนียบได้เป็นอันดับหนึ่งในปีต่อไป Beijing ซึ่งตามหลัง London เพียง 1 คน ก็จะมีอันดับสูงกว่าเมืองหลวงของอังกฤษในปีหน้าได้อย่างแน่นอน</div>
<div></div>
<div>20 เมืองที่มีมหาเศรษฐีโลกพำนักอาศัย (ในวงเล็บคือจำนวน พร้อมชื่อมหาเศรษฐีอันดับ 1 ของเมือง)</div>
<ol>
 	<li>New York สหรัฐอเมริกา (78) - David Koch 4.29 หมื่นล้านเหรียญ</li>
 	<li>Moscow รัสเซีย (68) - Vladimir Potanin 1.54 หมื่นล้านเหรียญ</li>
 	<li>Hong Kong จีน - Li Ka-shing 3.33 หมื่นล้านเหรียญ</li>
 	<li>London สหราชอาณาจักร (46) - Len Blavatnik 2.02 หมื่นล้านเหรียญ</li>
 	<li>Beijing จีน (45) - Wang Jianlin 2.42 หมื่นล้านเหรียญ</li>
 	<li>Mumbai อินเดีย (33) - Mukesh Ambani 2.1 หมื่นล้านเหรียญ</li>
 	<li>Seoul เกาหลีใต้ (29) - Lee Kun-Hee 1.13 หมื่นล้านเหรียญ</li>
 	<li>Istanbul ตุรกี (28) - Murat Ulker 4.4 พันล้านเหรียญ</li>
 	<li>Paris ฝรั่งเศส (27) Liliane Bettencourt &amp; family 4.01 หมื่นล้านเหรียญ</li>
 	<li>San Francisco สหรัฐอเมริกา (26) - Dustin Moskovitz 7.9 พันล้านเหรียญ</li>
 	<li>Sao Paulo บราซิล (25) - Jorge Paulo Lemann 2.5 พันล้านเหรียญ</li>
 	<li>Shenzhen จีน (25) - Ma Huateng 1.61 หมื่นล้านเหรียญ</li>
 	<li>Taipei ไต้หวัน (24) - Terry Gou 6.1 พันล้านเหรียญ</li>
 	<li>Los Angeles สหรัฐอเมริกา (22) - Patrick Soon-Shiong 1.22 หมื่นล้านเหรียญ</li>
 	<li>Singapore (22) - Robert &amp; Philip Ng 9.6 พันล้านเหรียญ</li>
 	<li>Shanghai จีน (19) - Tsai Eng-Meng 8.9 พันล้านเหรียญ</li>
 	<li>Delhi อินเดีย (17) - Shiv Nadar 1.48 หมื่นล้านเหรียญ</li>
 	<li>Dallas สหรัฐเอมริกา (16) - Andrew Beal 1.17 หมื่นล้านเหรียญ</li>
 	<li>Tokyo ญี่ปุ่น (16) - Tadashi Yanai &amp; family 2.02 หมื่นล้านเหรียญ</li>
 	<li>Jakarta อินโดนีเซีย (15) - Chairul Tanjung 4.3 พันล้านเหรียญ</li>
</ol>
<div></div>
<div>

<hr />

เรียบเรียงจาก <a href="http://www.forbes.com/sites/liyanchen/2015/03/04/billionaire-havens-where-the-worlds-richest-live-in-2015/?utm_campaign=Forbes&amp;utm_source=TWITTER&amp;utm_medium=social&amp;utm_channel=Lists&amp;linkId=12684327">New York To Hong Kong: Cities With The Most Billionaires In 2015</a>

</div>

News

Forbes lists

World

Leaderboard

Commentaries

Forbes life

Events