<h2>TISCO ESU เผยปี 68 เศรษฐกิจโลกโต 3.2% ส่วนเศรษฐกิจไทยโต 3% เพราะแรงส่งดีจากเม็ดเงินอัดฉีดและการลงทุนของภาครัฐในครึ่งปีแรก ส่วนครึ่งปีหลังอาจแผ่วลง และยังมีความเสี่ยงหลายด้านทั้งวิกฤตสงครามการค้า เร่งจับตาเงินเฟ้อพุ่งขึ้นอีกครั้ง ด้านตลาดการลงทุน ยังให้น้ำหนักหุ้นเป็นหลัก โดยเฉพาะหุ้นสหรัฐฯ ในกลุ่มสินค้าฟุ่มเฟือย (Consumer Discretionary) และกลุ่มสถาบันการเงิน (Financials) รวมถึงตลาดหุ้นญี่ปุ่นที่เศรษฐกิจเร่งตัวขึ้น ส่วนหุ้นไทยยังไม่น่าสนใจ เพราะความไม่แน่นอนยังสูงขึ้น รวมถึงปัญหาเชิงโครงสร้างและปัญหาหนี้เสียที่ต้องระมัดระวัง</h2> &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;นายเมธัส รัตนซ้อน นักเศรษฐศาสตร์ ศูนย์วิเคราะห์เศรษฐกิจและกลยุทธ์ทิสโก้ (TISCO ESU) เปิดเผยว่า ปี 2568 เศรษฐกิจโลกมีแนวโน้มเติบโตได้อย่างต่อเนื่องโดยกองทุนการเงินระหว่างประเทศ (IMF) คาดว่า GDP โลกจะอยู่ที่ 3.2% แม้จะมีแรงส่งจากเศรษฐกิจสหรัฐฯ เติบโตดีกว่าที่คาด แต่ยังมีความเสี่ยงทั้งด้านภูมิรัฐศาสตร์ สงครามที่ยังไม่คลี่คลายทั้งในตะวันออกกลาง และรัสเซีย - ยูเครน ที่สำคัญคือ นโยบายการเงิน และการนโยบายด้านการค้าที่จะส่งผลกระทบต่อหลายประเทศทั่วโลก รวมถึงไทย&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;ทั้งนี้ TISCO ESU คาดว่าเศรษฐกิจไทยในปี 2568 GDP จะขยายตัวที่ระดับ 3.0% สูงขึ้นจากปี 2567 ที่คาดว่าจะขยายตัว 2.8% โดยครึ่งปีแรกจะมีแนวโน้มดีกว่าครึ่งปีหลัง เพราะมีผลดีจากการเพิ่มขึ้นของเม็ดเงินลงทุนทั้งภาครัฐและเอกชน การกระตุ้นเศรษฐกิจผ่านโครงการแจกเงิน 10,000 บาท รอบใหม่ที่จะช่วยการบริโภคภายในประเทศ รวมถึงคาดว่าการท่องเที่ยวจะฟื้นตัวใกล้กับช่วงก่อน COVID-19 (แต่อาจชะลอลงจากปี 67)<div class="se-component se-image-container __se__float- __se__float-center" contenteditable="false"><figure style="margin: auto; width: 609px;"><img src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2024/12/xr5594EzSC6djG7PiKdn.jpg" alt="" data-proportion="true" data-size="609px,462px" data-align="center" data-file-name="xr5594EzSC6djG7PiKdn.jpg" data-file-size="0" origin-size="609,462" data-origin="609px,462px" style="width: 609px; height: 462px;" data-index="0"></figure></div> &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;ในด้านความเสี่ยงหลักของเศรษฐกิจไทย มี 2 ส่วนได้แก่&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;1. สงครามการค้ารอบใหม่ ที่ปะทุจากการกีดกันทางการค้าของสหรัฐฯ ซึ่งอาจส่งผลกระทบต่อไทยทั้งทางตรงและทางอ้อม โดยสมมติฐานแรก (1) หากสหรัฐฯ จะตั้งกำแพงภาษีสินค้านำเข้าจากจีนเพิ่มขึ้นที่ระดับ 60% แต่ไม่มีการขึ้นภาษีการนำเข้าสินค้าไทย คาดว่าจะกระทบ GDP ไทยลดลงราว 0.3% ตลอด 4 ปีที่ทรัมป์ดำรงตำแหน่ง และสมมติฐานที่สอง (2) หากสหรัฐฯ จะตั้งกำแพงภาษีสินค้านำเข้าจากจีนเพิ่มขึ้นที่ระดับ 60% และไทยเจอการขึ้นภาษีนำเข้าสินค้าราว 10% จะส่งผลกระทบ GDP ไทยลดลงราว 1.1% ตลอด 4 ปีที่ทรัมป์ดำรงตำแหน่ง (โดยจะกระทบหนักสุดในปี 2569 ที่ราว 0.4%)&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;2. ปัญหาหนี้ครัวเรือนในประเทศที่ทรงตัวในระดับสูง ขณะที่คุณภาพของสินเชื่อที่ด้อยลงต่อเนื่อง เห็นได้จากสินเชื่อที่ต้องกล่าวถึงเป็นพิเศษ (SM: ค้างชำระตั้งแต่ 1 เดือนแต่ไม่เกิน 3 เดือน) ขยับเป็นหนี้เสีย (NPL) มากขึ้นโดยเฉพาะสินเชื่อหมวดยานยนต์ และอสังหาริมทรัพย์ระดับกลาง - ล่าง เพราะอาจส่งผลต่อกิจกรรมทางเศรษฐกิจในระยะถัดไป&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;ขณะที่ด้านนโยบายการเงิน มองว่าธนาคารแห่งประเทศไทย (ธปท.) มีโอกาสปรับลดอัตราดอกเบี้ยนโยบายลงราว 0.25% ในช่วงไตรมาสแรกของปี 2568 มาอยู่ที่ 2.00% เพื่อให้สอดคล้องกับภาวะการเงินในประเทศที่มีความตึงตัวขึ้น แต่ยังมีความเสี่ยงรอบด้านโดยเฉพาะจากปัจจัยภายนอกประเทศ อีกทั้งคาดว่า ธปท. จะมุ่งเน้นการใช้นโยบายการเงินแบบตรงจุด (Targeted Policy) พร้อมกับการรักษาพื้นที่ในการดำเนินนโยบายการเงินในอนาคต (Policy Space) ด้วยท่าทีที่เป็นกลางต่อไป<div class="se-component se-image-container __se__float- __se__float-center" contenteditable="false"><figure style="margin: auto;"><img src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2024/12/PSjaPJXYKsukrUnUQZ7P.jpg" alt="" data-proportion="true" data-align="center" data-file-name="PSjaPJXYKsukrUnUQZ7P.jpg" data-file-size="0" data-origin="," data-size="," data-rotate="" data-rotatex="" data-rotatey="" data-percentage="auto,auto" style="" data-index="1"></figure></div> &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;ส่วนมุมมองราคาน้ำมันดิบ West Texas Intermediate Crude Oil (WTI) คาดว่าจะเคลื่อนไหวในระดับราว 80 เหรียญสหรัฐฯ / บาร์เรลในปี 2568 ใกล้เคียงกับปีนี้ จากแนวโน้มการผลิตน้ำมันในสหรัฐฯ และบราซิลที่มีโอกาสเติบโตได้ช้ากว่าที่ตลาดคาด ขณะเดียวกันปริมาณการผลิตน้ำมันจาก OPEC+ คาดว่าจะเพิ่มขึ้น 300,000-400,000 บาร์เรล/วัน ซึ่งส่งผลให้ตลาดน้ำมันโลกอยู่ในระดับใกล้เคียงสมดุล&nbsp; &nbsp; ด้านตลาดตราสารหนี้ (Fixed Income) มีมุมมองค่อนข้างเป็นกลาง (Neutral) ต่อพันธบัตรระยะยาวในปี 2568 โดยคาดว่าผลตอบแทนพันธบัตรรัฐบาลสหรัฐฯ อายุ 10 ปี (US 10-Year Treasury Bond Yield) จะเคลื่อนไหวในกรอบ 4.5-5.0% สะท้อนแนวโน้มเงินเฟ้อที่เริ่มกลับมาเร่งตัวขึ้นและมีโอกาสทรงตัวใกล้ระดับ 3% จากเงินเฟ้อในภาคบริการและที่อยู่อาศัย ที่ยังคงสูงและหนืดในระดับประมาณ 5%&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;ขณะที่คณะกรรมการ Fed ได้แสดงจุดยืนที่ไม่ต้องการใช้นโยบายการเงินเชิงตึงตัวอย่างหนัก เพื่อนำเงินเฟ้อกลับสู่ระดับเป้าหมายที่ 2% จึงมองว่า Valuation ที่เหมาะสมสำหรับการลงทุนในพันธบัตรระยะยาวคือเมื่อ Bond yield อยู่ที่ระดับประมาณ 4.5% หรือสูงกว่า<div class="se-component se-image-container __se__float-center" contenteditable="false"><figure style="margin: auto;"><img src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2024/12/j9KvgvsEfLFShFXZHmDT.jpg" alt="" data-proportion="true" data-align="center" data-file-name="j9KvgvsEfLFShFXZHmDT.jpg" data-file-size="0" data-origin="," data-size="," data-rotate="" data-rotatex="" data-rotatey="" data-percentage="auto,auto" style="" data-index="2"></figure></div> &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;นายคมศร ประกอบผล หัวหน้าศูนย์วิเคราะห์เศรษฐกิจและกลยุทธ์ทิสโก้ กล่าวว่า ในปี 2568 คาดว่าตลาดหุ้นโลกจะผันผวนมากขึ้นทั้งจากมาตรการกีดกันการค้า การตั้งกำแพงภาษี ฯลฯ ซึ่งมีความเสี่ยงที่เงินเฟ้อจะกลับมาเป็นประเด็นอีกครั้ง และเป็นปัจจัยเสี่ยงหลักที่กระทบต่อภาพการลงทุน ขณะเดียวกัน ตลาดหุ้นยังซื้อขายในกรอบ Valuation ที่แพง ประกอบกับบอนด์ยิลด์ที่ทรงตัวอยู่ในระดับสูง กดดันให้อัพไซด์ของตลาดมีจำกัด และเพิ่มความเสี่ยงที่ตลาดจะปรับฐานแรงมีมากขึ้น&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;ดังนั้น ในปี 2568 ทางทิสโก้ยัง “คงน้ำหนักการลงทุนในหุ้นมากกว่าตลาด” (Overweight) โดยเฉพาะ หุ้นสหรัฐฯ ในกลุ่มที่จะได้ประโยชน์จากนโยบายลดภาษีนิติบุคคล และมียอดขายส่วนใหญ่อยู่ในประเทศ ได้แก่ กลุ่มสินค้าฟุ่มเฟือย (Consumer Discretionary) และกลุ่มสถาบันการเงินในสหรัฐฯ&nbsp;โดยกำไรของภาคธนาคารยังมีแนวโน้มเพิ่มขึ้น จากการเพิ่มขึ้นของส่วนต่างดอกเบี้ย ประกอบกับนโยบายสนับสนุนการลดกฎระเบียบในสถาบันการเงินที่จะช่วยเพิ่มศักยภาพในการปล่อยกู้ของภาคธนาคารในระยะข้างหน้า ขณะที่หุ้นในกลุ่ม Tech อาจเป็นเป้าหมายของการขึ้นภาษีตอบโต้สงครามการค้าของสหรัฐฯ&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;นอกเหนือจากตลาดหุ้นสหรัฐฯ ยังให้น้ำหนักการลงทุนในตลาดหุ้นญี่ปุ่นที่จะได้รับผลบวกจากการเติบโตของเศรษฐกิจที่เร่งตัวขึ้น ในขณะที่ความเสี่ยงจากสงครามการค้ามีจำกัด ส่วนหุ้นในตลาดเกิดใหม่อาจต้องเผชิญแรงกดดันจากค่าเงินดอลลาร์สหรัฐฯ ที่แข็งค่า บอนด์ยิลด์ที่ทรงตัวในระดับสูง และแรงกดดันเงินเฟ้อซึ่งจะเป็นอุปสรรคต่อการลดดอกเบี้ยในหลายประเทศ ขณะที่ให้ “ลดน้ำหนักการลงทุน” (Underweight) ในตลาดหุ้นไทย เพราะการเติบโตของกำไรยังไม่ชัดเจนนัก โดยมองว่ากลุ่มที่มีความน่าสนใจน้อยลง ได้แก่ กลุ่มธนาคาร เพราะยังเห็นแนวโน้มอัตราดอกเบี้ยที่ยังลดลง รวมถึง กลุ่มพลังงาน ส่วนกลุ่มหุ้นไทยที่ยังน่าสนใจ ได้แก่ ค้าปลีก ภาพ: TISCO เรื่องราวอื่นๆ ที่น่าสนใจ : <a href="https://www.forbesthailand.com/news/finance-and-investment/bot-policy-interest-rate-18-dec-2024" alt="กนง. มีมติเอกฉันท์ ‘คง’ ดอกเบี้ยนโยบายที่ 2.25% ต่อปี ประเมิน GDP ไทยปี 68 โต 2.9%">กนง. มีมติเอกฉันท์ ‘คง’ ดอกเบี้ยนโยบายที่ 2.25% ต่อปี ประเมิน GDP ไทยปี 68 โต 2.9%</a> <a href="https://www.facebook.com/ForbesThailandMagazine/" alt="ไม่พลาดบทความและเรื่องราวน่าสนใจอื่นๆ ติดตามเราได้ที่เฟซบุ๊ก Forbes Thailand Magazine">ไม่พลาดบทความและเรื่องราวน่าสนใจอื่นๆ ติดตามเราได้ที่เฟซบุ๊ก Forbes Thailand Magazine</a>

TISCO ESU คาดปี 68 เศรษฐกิจไทยโต 3% แนะลงทุนเน้นหุ้นสหรัฐฯ เพราะหุ้นไทยน่าสนใจน้อยลง

<h2>ตั้งแต่ต้นปี 2019 ราคาน้ำมันดิบ West Texas Intermediate (WTI) น้ำมันดิบอ้างอิงที่สำคัญในทวีปอเมริกา ดีดกลับขึ้นมามากกว่า 40% มายืนเหนือระดับ 65 ดอลลาร์สหรัฐฯ ต่อบาร์เรล (ณ วันที่ 22 เม.ย. 2019) เนื่องจากตลาดน้ำมันดิบโลกตึงตัวมากขึ้น ในขณะที่ Supply จากทางผู้ผลิตในกลุ่ม OPEC ได้ลดลงเป็นจำนวนมาก ประจวบกับผู้ผลิตทางฝั่งสหรัฐฯ ก็ไม่สามารถที่จะเพิ่มปริมาณการผลิตน้ำมันดิบมาทดแทนได้เหมือนในอดีต เนื่องจากติดข้อจำกัดด้านการขนส่ง (Pipeline Bottleneck) ในแหล่งผลิต Permian หรือ เราเตรียมเข้าสู่ยุคน้ำมันแพง</h2>
&nbsp;
<h2>OPEC ผลิตน้ำมันดิบต่ำสุดในรอบ 4 ปี</h2>
ปริมาณการผลิตน้ำมันดิบของผู้ผลิตในกลุ่ม OPEC เดือน มี.ค. ลดลงเกือบ 3 แสนบาร์เรลต่อวัน สู่ระดับต่ำสุดในรอบ 4 ปีที่ 30.385 ล้านบาร์เรลต่อวันลดลง ซึ่งเป็นผลมาจาก 1) การเร่งลดปริมาณการผลิตน้ำมันดิบของ 11 ผู้ผลิตในกลุ่ม OPEC (ไม่รวมอิหร่าน ลิเบีย และเวเนซุเอลา ซึ่งได้รับการยกเว้นจากข้อตกลงลดปริมาณการผลิตน้ำมันดิบ) มากกว่าข้อตกลงที่กำหนดไว้ในการประชุม OPEC เดือน ธ.ค. 2018 นำโดยซาอุฯ และสหรัฐฯ อาหรับเอมิเรตส์ที่ลดปริมาณการผลิตน้ำมันดิบไปแล้วถึง 8.3 แสน และ 2.1 แสนบาร์เรลต่อวัน ตามลำดับ (vs. Pledged cut ที่ระดับ 3.39 แสน และ 1.88 แสนบาร์เรลต่อวัน ตามลำดับ) ทั้งนี้เราประเมินว่าปริมาณการผลิตน้ำมันดิบของผู้ผลิตในกลุ่ม OPEC (ไม่รวมอิหร่าน ลิเบีย และเวเนซุเอลา) จะลดลงอีกราว 2.4 แสนบาร์เรลต่อวันเป็นอย่างน้อย จนกระทั่งข้อตกลงนี้จะสิ้นสุดในเดือน มิ.ย. 2019

.

แผนภาพที่ 1: ปริมาณการผลิตน้ำมันดิบของผู้ผลิตในกลุ่ม OPEC ลดลงสู่ระดับต่ำสุดในรอบ 4 ปี

<img class="alignnone size-full wp-image-6938" src="http://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2019/04/01-re.jpg" alt="" width="638" height="295" />

Source: Bloomberg, EIA, TISCO Economic Strategy Unit (ESU)

และ 2) ปัญหาทางเศรษฐกิจและการเมืองในเวเนซุเอลาที่รุนแรงมากขึ้น ไม่ว่าจะเป็นการถูกสหรัฐฯ คว่ำบาตรไม่นำเข้าและส่งออกน้ำมันดิบกับทางเวเนซุเอลาในช่วงปลายเดือน ม.ค. ที่ผ่านมา และล่าสุดในช่วงต้นเดือน มี.ค. ประเทศเวเนซุเอลาประสบปัญหาไฟดับนานหลายวัน ซึ่งฉุดให้ปริมาณการผลิตน้ำมันดิบของเวเนซุเอลาลดลงสู่ระดับต่ำสุดเป็นประวัติการณ์ที่ 8.9 แสนบาร์เรลต่อวัน หากไม่นับช่วงหยุดงานประท้วงในช่วงปลายปี 2002 ซึ่งเป็นผลมาจากปัจจัยชั่วคราวระยะสั้น ขณะเดียวกัน สหรัฐฯ ไม่สามารถเพิ่มปริมาณการผลิตน้ำมันดิบเพื่อชดเชย OPEC ได้เหมือนในอดีต

ในอดีตหากตลาดน้ำมันดิบโลกประสบภาวะขาดแคลน (Oil Supply Deficit) เนื่องจาก Supply ของผู้ผลิตในกลุ่ม OPEC ลดลง ไม่ว่าจะด้วยความตั้งใจผ่านการดำเนินนโยบายของกลุ่ม OPEC หรือเหตุสุดวิสัยทางธรรมชาติหรือทางการเมืองก็ตามที ทางผู้ผลิตในฝั่งสหรัฐฯ จะรีบเร่งผลิตน้ำมันดิบเพิ่มขึ้นมาชดเชยส่วนดังกล่าว และแย่งส่วนแบ่งทางการตลาด (Market Share) ไปจากกลุ่ม OPEC แต่ในรอบนี้กลับต่างออกไป ทางผู้ผลิตจากฝั่งสหรัฐฯ ไม่สามารถเร่งผลิตเพื่อมาชดเชยได้ เนื่องจากติดข้อจำกัดด้านการขนส่งน้ำมันดิบผ่านท่อ (Pipeline Bottleneck) ในแหล่งผลิตน้ำมันดิบ Permian ซึ่งส่งผลให้ผู้ผลิตต้องชะลอการลงทุนในการผลิตน้ำมันดิบ โดยสังเกตได้จากจำนวนแท่นขุดเจาะน้ำมันดิบในสหรัฐฯ ที่ลดลงต่อเนื่องตั้งแต่ปลายปี 2018

&nbsp;

แผนภาพที่ 2: ปริมาณการผลิตน้ำมันดิบของสหรัฐฯ ในปี 2019 ทรงตัว หลังจำนวนแท่นขุดเจาะน้ำมันดิบของสหรัฐฯ ลดลงตั้งแต่ปลายปี 2018
<h2><img class="alignnone size-full wp-image-6939" src="http://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2019/04/02-re.jpg" alt="" width="638" height="397" /></h2>
Source: Bloomberg, TISCO Economic Strategy Unit (ESU)

&nbsp;
<h2>Upside ของราคาน้ำมันดิบน่าจะจำกัดแล้ว ... แต่คาดว่าจะทรงตัวในระดับสูงได้ในช่วงครึ่งแรกของปีนี้</h2>
เรามองว่า Upside ของราคาน้ำมันดิบน่าจะจำกัดแล้ว หลังราคาน้ำมันดิบได้สะท้อนการตึงตัวของตลาดน้ำมันดิบโลกไปมากแล้ว โดยประเมินจากการที่นักลงทุนกลุ่ม Hedge Funds ได้กลับมาลดสถานะ Long น้ำมันดิบในตลาดซื้อขายล่วงหน้าเป็นครั้งแรกในรอบ 9 สัปดาห์ ในช่วงกลางเดือน เม.ย. ที่ผ่านมา

อย่างไรก็ตาม ราคาน้ำมันดิบน่าจะสามารถทรงตัวอยู่ในระดับสูงได้ในช่วงครึ่งแรกของปีนี้เป็นอย่างน้อย จากการเดินหน้าลดปริมาณการผลิตน้ำมันดิบของกลุ่ม OPEC+ อย่างต่อเนื่องจนถึงสิ้นเดือน มิ.ย. นี้ ประกอบกับปัญหาทางเศรษฐกิจและการเมืองที่ยังคงกดดันต่อปริมาณการผลิตน้ำมันดิบของอิหร่าน ลิเบีย และเวเนซุเอลา และปริมาณการผลิตน้ำมันดิบของสหรัฐฯ ที่ชะลอตัวลงในช่วงนี้

&nbsp;

แผนภาพที่ 3: นักเก็งกำไรกลับมาขายน้ำมันดิบครั้งแรกในรอบ 9 สัปดาห์ (16 เม.ย. 2019)

<img class="alignnone size-full wp-image-6940" src="http://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2019/04/03-re.jpg" alt="" width="638" height="380" />

Source: Bloomberg, TISCO Economic Strategy Unit (ESU)

&nbsp;
<h2>มองไปข้างหน้า ... ราคาน้ำมันดิบเสี่ยงปรับฐานลงในช่วงครึ่งหลังของปีนี้</h2>
ปัจจัยบวกจากทางฝั่ง OPEC และสหรัฐฯ ต่อราคาน้ำมันดิบในช่วงครึ่งแรกของปี คาดว่าจะกลับมาเป็นปัจจัยลบที่ฉุดให้ราคาน้ำมันดิบปรับฐานลงในช่วงครึ่งหลังของปีนี้ โดยเราคาดว่าผู้ผลิต Shale Oil ในสหรัฐฯ จะกลับมาเร่งลงทุนสร้างแท่นขุดเจาะน้ำมันดิบเพื่อที่จะเพิ่มปริมาณการผลิตน้ำมันดิบ หลังท่อขนส่งน้ำมันในแหล่ง Permian จะเริ่มทยอยสร้างเสร็จตั้งแต่ไตรมาส 3 ของปีนี้ไปจนถึงสิ้นปี 2020 ดังนั้น Supply น้ำมันดิบของสหรัฐฯ จะเพิ่มสูงขึ้น และไหลทะลักเข้าสู่ตลาดน้ำมันดิบโลก และในขณะเดียวกัน คาดว่าผู้ผลิตในกลุ่ม OPEC จะไม่ขยายระยะเวลาของข้อตกลงลดปริมาณการผลิตน้ำมันดิบออกไป (สิ้นสุด ณ สิ้นเดือน มิ.ย. 2019) ซึ่งหมายความว่า OPEC จะสามารถกลับมาเร่งผลิตน้ำมันดิบเพิ่มขึ้น เพื่อรักษาไม่ให้สัดส่วนทางการตลาด (Market Share) ลดลงไปมากกว่านี้

&nbsp;

บทความโดย
วีระพันธ์ โรจน์ณัฐกุล
Strategist, TISCO Economic Strategy Unit (ESU)

News

Forbes lists

World

Leaderboard

Commentaries

Forbes life

Events