<h2>IOI Properties ของสองพี่น้องเศรษฐีพันล้าน Lee Yeow Chor และ Lee Yeow Seng สร้างชื่อในฐานะหนึ่งในบริษัทยักษ์ใหญ่สัญชาติมาเลเซียที่ลงทุนมหาศาลที่สุดในสิงคโปร์ด้วยโครงการพัฒนาอสังหาริมทรัพย์เรือธงมูลค่า 4 พันล้านเหรียญสิงคโปร์ซึ่งกำลังจะเสร็จสมบูรณ์ในอีกไม่ช้า</h2> &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;ภายใต้ธุรกิจของ IOI Corp. บริษัทซึ่งจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์ กิจการน้ำมันปาล์มถือเป็นธุรกิจหลักที่มีขนาดใหญ่กว่าด้วยมูลค่าหลักทรัพย์ตามราคาตลาดที่ 2.5 หมื่นล้านริงกิต (5.3 พันล้านเหรียญสหรัฐฯ) เทียบกับ IOI Properties Group ซึ่งเข้าระดมทุนในตลาดหุ้นเช่นกันโดยมีมูลค่าประเมิน 1.2 หมื่นล้านริงกิต ขณะที่ Lee Shin Cheng เจ้าของอาณาจักรธุรกิจผู้ล่วงลับเริ่มก้าวเข้าสู่วงการพัฒนาอสังหาริมทรัพย์ในปี 1975 และการเดินหน้าเข้าซื้อกิจการเชิงกลยุทธ์ในช่วงทศวรรษที่ 1980-1990 ช่วยให้ Lee นำพา IOI Corp. สู่การเป็นผู้ผลิตน้ำมันปาล์มที่มีรายได้มากที่สุดอันดับ 3 ของมาเลเซีย&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;บริษัทตกทอดสู่ทายาทโดยถูกจัดสรรปันส่วนให้บริหารดูแลคนละธุรกิจ Yeow Chor ลูกชายคนโตของผู้ก่อตั้ง IOI ขึ้นกุมบังเหียนดูแลกิจการน้ำมันปาล์มตั้งแต่ช่วงทศวรรษที่ผ่านมา ขณะที่ลูกชายคนรอง Yeow Seng นำทัพบริหารธุรกิจอสังหาริมทรัพย์<div class="se-component se-image-container __se__float-center" contenteditable="false"><figure style="margin: auto;"><img src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2024/08/nr33vaUkQoCj2jCV5yUy.jpg" alt="" data-proportion="true" data-align="center" data-file-name="nr33vaUkQoCj2jCV5yUy.jpg" data-file-size="0" data-origin="," data-size="," data-rotate="" data-rotatex="" data-rotatey="" data-percentage="auto,auto" origin-size="720,482" style="" data-index="0"><figcaption><div>Lee&nbsp;Yeow Seng (ซ้าย)&nbsp;Lee Shin Cheng (กลาง)&nbsp;Lee&nbsp;Yeow Chor (ขวา)​</div></figcaption></figure></div> &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;“พ่อของเรามีความหลงใหลในทั้งสองธุรกิจ” Yeow Chor วัย 57 ปี กล่าวผ่านการให้สัมภาษณ์ทางโทรศัพท์ “วงจรการสร้างผลตอบแทนของธุรกิจอสังหาริมทรัพย์สั้นกว่าการเพาะปลูกปาล์มน้ำมันซึ่งใช้ระยะเวลานานกว่าก่อนจะเริ่มสร้างเม็ดเงินรายได้ ปกติแล้วต้องใช้เวลา 5-6 ปีก่อนที่สวนปาล์มจะเริ่มทำกำไรได้เต็มเม็ดเต็มหน่วย”&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;ธุรกิจน้ำมันปาล์มยังเป็นแหล่งรายได้หลักของตระกูล Lee ซึ่งมีทรัพย์สินในครอบครองสุทธิ 5.35 พันล้านเหรียญ ทว่าฝั่งธุรกิจพัฒนาอสังหาริมทรัพย์เริ่มมีบทบาทสำคัญมากขึ้น โดยเข้ามาเพิ่มความสมดุลเพื่อกระจายความเสี่ยงจากธุรกิจน้ำมันปาล์มที่มีความผันผวน รายได้ของ IOI Corp. ร่วงลง 26% เหลือ 1.16 หมื่นล้านริงกิตสำหรับผลการดำเนินงานงวดปีบัญชีที่สิ้นสุด ณ เดือนมิถุนายน ปี 2023 เนื่องจากราคาน้ำมันปาล์มดิบปรับตัวลดลงจากจุดสูงสุดในปีก่อนหน้า ในทางตรงกันข้ามตัวเลขรายได้ของ IOI Properties ยังทรงตัวอยู่ที่ 2.6 พันล้านริงกิตในช่วงเวลาเดียวกัน โดยได้แรงหนุนจากความต้องการพื้นที่สำนักงาน ห้างสรรพสินค้า และโรงแรมที่แข็งแกร่ง&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;ปัจจุบัน IOI Properties เป็นเจ้าของโครงการในจีน มาเลเซีย และสิงคโปร์ที่มีมูลค่ารวมกันกว่า 3.61 หมื่นล้านริงกิต ทั้งนี้สิงคโปร์มีสัดส่วน 64% จากมูลค่าตามราคาตลาดของโครงการอสังหาฯ ทั้งหมด<div class="se-component se-image-container __se__float- __se__float-center" contenteditable="false"><figure style="margin: auto; width: 720px;"><img src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2024/08/3tfvEKEoQmxuYRXqReMg.jpg" alt="" data-proportion="true" data-size="720px,405px" data-align="center" data-file-name="3tfvEKEoQmxuYRXqReMg.jpg" data-file-size="0" origin-size="720,405" data-origin="720px,405px" style="width: 720px; height: 405px;" data-index="1"></figure></div> &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;จุดเริ่มต้นการลงทุนในสิงคโปร์ของ IOI Properties เกิดขึ้นในปี 1996 เมื่อบริษัทเข้าซื้ออาคารเพื่อการพาณิชย์ใน Bugis ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากย่านศูนย์กลางธุรกิจ จากนั้น IOI ได้ลงทุนในโครงการที่พักอาศัยร่วมกับ Ho Bee Land ของ Chua Thian Poh เศรษฐีพันล้านชาวสิงคโปร์ที่เกาะ Sentosa เมื่อปี 2007 นับเป็นเวลา 11 ปีหลังจากรุกตลาดอสังหาฯ สิงคโปร์ครั้งแรก เมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา Lee ตัดสินใจเพิ่มการลงทุนในสิงคโปร์ทั้งจับมือร่วมทุนกับพันธมิตรและลุยเดี่ยวพัฒนาเอง Lee อธิบายว่า เสน่ห์ของสิงคโปร์อยู่ที่การพัฒนาตนเองอย่างต่อเนื่องจากประเทศเกิดใหม่เป็นเมืองศูนย์กลางแห่งภูมิภาค และปัจจุบันกลายเป็นเมืองระดับโลก&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;แม้ IOI Properties จะเดินหน้าขยายฐานธุรกิจในสิงคโปร์แต่บริษัทก็ไม่ได้หยุดพัฒนาตลาดในประเทศบ้านเกิด เมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา IOI Properties ได้พลิกโฉมพื้นที่เพื่อการเกษตรจำนวนมหาศาลของ IOI Corp. ให้กลายเป็นเมืองขนาดย่อม IOI Resort City อภิมหาโครงการของบริษัทใน Putrajaya ประกอบด้วยอาคารสูง 31 ชั้น จำนวน 2 อาคาร ( 1 ใน 2 อาคารเป็นที่ตั้งสำนักงานใหญ่ของเครือบริษัท) อาคาร IOI Square (ที่ตั้งสำนักงานของรัฐบาลหลายหน่วยงาน) โรงแรม 4 แห่ง สนามกอล์ฟขนาด 18 หลุม และ IOI City Mall ห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ที่สุดของมาเลเซียซึ่งมีพื้นที่ 2.5 ล้านตารางฟุต ทั้งนี้ Lee Yeow Seng เผยว่า บริษัทได้ทุ่มทุน 1 พันล้านริงกิตเพื่อขยายพื้นที่เพิ่มเติมอีก 1 ล้านตารางฟุต โดยปัจจุบันห้างสรรพสินค้าแห่งนี้ดึงดูดผู้เข้ามาใช้บริการประมาณ 30 ล้านคนต่อปี<div class="se-component se-image-container __se__float- __se__float-center" contenteditable="false"><figure style="margin: auto;"><img src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2024/08/oUPNw3jPCsp5m2BNZ473.jpg" alt="" data-proportion="true" data-align="center" data-file-name="oUPNw3jPCsp5m2BNZ473.jpg" data-file-size="0" data-origin="," data-size="," data-rotate="" data-rotatex="" data-rotatey="" data-percentage="auto,auto" origin-size="720,676" style="" data-index="2"></figure></div> &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;นอกจากนี้ IOI Properties ยังหวังเจาะตลาดการจัดงานและการประชุมด้วย Sheraton Grand Hotel ขนาด 380 ห้องใน Xiamen เมืองทางตะวันออกเฉียงใต้ของจีน โรงแรมมีกำหนดเปิดให้บริการภายในปีนี้ซึ่งห้องจัดเลี้ยงสามารถรองรับแขกได้ถึง 1,500 คน บริษัทยังมีทั้งโครงการอาคารสำนักงานและห้างสรรพสินค้าใน Xiamen ที่คาดว่าจะแล้วเสร็จในปีนี้ “การลงทุนในโครงการอสังหาฯ ที่จีนเหล่านี้จะสร้างรายได้มหาศาล” Lee กล่าว&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;ลูกชายทั้งสองของผู้ก่อตั้งอาณาจักรธุรกิจ IOI ต่างนั่งเป็นกรรมการในบริษัทที่อีกคนดูแลบริหาร Lee Yeow Chor ซีอีโอของธุรกิจน้ำมันปาล์มกล่าวว่า บทเรียนที่สองพี่น้องได้เรียนรู้จากพ่อของพวกเขาคือ “การขยันลงมือทำ” และหมั่นเดินทางไปเยี่ยมเยียนสถานที่ทำงานของบริษัททั้งสวนเพาะปลูกหรือโรงงานผลิตน้ำมันปาล์มอย่างสม่ำเสมอ “ภาพในอนาคตที่เราวาดหวังคือ การเป็นผู้นำทั้งในธุรกิจน้ำมันปาล์มและอสังหาริมทรัพย์” Lee ผู้พี่กล่าว “ยังมีช่องทางให้เติบโตในทั้งสองธุรกิจ” เรื่อง: JONATHAN BURGOS เรียบเรียง: นวตา สันติวัฒนา เรื่องราวอื่นๆ ที่น่าสนใจ :&nbsp;<a target="_blank" href="https://forbesthailand.com/commentaries/insights/thailand-herbal-market-growth-june-2024" alt="ไทยมีโอกาสแค่ไหนในตลาดสมุนไพรโลกที่ปี 2573 อาจสูงถึง 2.7 ล้านล้านบาท"></a><a href="https://www.forbesthailand.com/asean-biz/people/%e0%b8%99%e0%b8%9e-%e0%b8%aa%e0%b8%b4%e0%b8%97%e0%b8%98%e0%b8%a7%e0%b8%b5%e0%b8%a3%e0%b9%8c-%e0%b9%80%e0%b8%81%e0%b8%b5%e0%b8%a2%e0%b8%a3%e0%b8%95%e0%b8%b4%e0%b8%8a%e0%b8%a7%e0%b8%99%e0%b8%b1%e0%b8%99" alt="นพ.สิทธวีร์ เกียรติชวนันต์ และ นพกฤษฏิ์ นิธิเลิศวิจิตร ซีอีโอดูโอปั้นขายตรงไทยบุกอาเซียน"></a><a href="https://www.forbesthailand.com/asia/world/tan-eng-kee-%e0%b8%a1%e0%b8%ab%e0%b8%b2%e0%b9%80%e0%b8%a8%e0%b8%a3%e0%b8%a9%e0%b8%90%e0%b8%b5%e0%b8%8a%e0%b8%b2%e0%b8%a7%e0%b8%a1%e0%b8%b2%e0%b9%80%e0%b8%a5%e0%b9%80%e0%b8%8b%e0%b8%b5%e0%b8%a2" alt="Tan Eng Kee มหาเศรษฐีชาวมาเลเซีย พาบริษัท Greatech Technology ขยายสู่ระดับโลก">Tan Eng Kee มหาเศรษฐีชาวมาเลเซีย พาบริษัท Greatech Technology ขยายสู่ระดับโลก</a>​<a target="_blank" href="https://www.ookbee.com/shop/magazine/FORBES/833398be-f87c-4d1f-bc2b-1f516f075a7c/forbes-thailand-july-2024" alt="คลิกอ่านบทความฉบับเต็มและเรื่องราวธุรกิจอื่นๆ ที่น่าสนใจได้ที่นิตยสาร Forbes Thailand ฉบับเดือนกรกฎาคม 2567 ในรูปแบบ e-magazine">คลิกอ่านบทความฉบับเต็มและเรื่องราวธุรกิจอื่นๆ ที่น่าสนใจได้ที่นิตยสาร Forbes Thailand ฉบับเดือนกรกฎาคม 2567 ในรูปแบบ e-magazine</a><div class="se-component se-image-container __se__float-none" contenteditable="false"> <figure style="margin: 0px;"> <img src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2024/07/Cz1TWzdy5gYtQ42wydEQ.jpg" alt="" data-proportion="true" data-align="none" data-file-name="Cz1TWzdy5gYtQ42wydEQ.jpg" data-file-size="0" data-origin="," data-size="," data-rotate="" data-percentage="auto,auto" origin-size="320,420" data-rotatex="" data-rotatey="" style="" data-index="3"> </figure></div>

การขยายอาณาจักร 'IOI Properties' ของสองพี่น้องเศรษฐีพันล้านจากมาเลเซีย

100 to Watch บริษัทขนาดเล็กและสตาร์ทอัพมาแรงแห่งเอเชียแปซิฟิก

<h2>Mike Kim มองเห็นโอกาสเติบโตของสตาร์ทอัพ AI ในเอเชีย หลังจากได้เข้ามาดูแลโครงการช่วยเหลือกลุ่มธุรกิจสตาร์ทอัพของกูเกิล หรือ “Google for Startups” ในเอเชียแปซิฟิกที่พร้อมไปด้วยการสนับสนุนของรัฐบาล ขุมไอเดียทางธุรกิจ และกลุ่มเจเนอเรชั่นที่ใช้ชีวิตอยู่บนความเร่งรีบ</h2>
ก่อนที่ Mike Kim จะเข้าร่วม Google for Startups ในตำแหน่งผู้จัดการจนกระทั่งได้รับการเลื่อนขั้นให้เป็นหัวหน้าประจำภูมิภาค เขาเติบโตมาจาก Silicon Valley และได้มีประสบการณ์มากเกือบ 10 ปีในบริษัท Tech ที่สหรัฐอเมริกาอย่าง LinkedIn และ Zynga ก่อนจะย้ายไปทำงานกับ Woowa Brothers บริษัทฟู้ดเดลิเวอรี่สตาร์ทอัพชื่อดังของเกาหลีใต้ ทำให้เขาได้เรียนรู้และเข้าใจวัฒนธรรมอันเร่งรีบของผู้คนที่นั่น Kim จึงเชื่อว่าวิถีการใช้ชีวิตดังกล่าวแสดงให้เห็นถึงศักยภาพการเติบโตของสตาร์ทอัพ AI ที่จะสามารถตอบโจทย์ความต้องการของกลุ่มประชากร Millennials และ Gen Z ได้
“ไม่ว่าจะเป็นเรื่องสุขภาพหรือการเงิน ผู้คนก็สามารถเข้าถึงแหล่งข้อมูลที่ดีที่สุดได้เพียงแค่ปลายนิ้ว นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมพวกเขาถึงเฝ้ารอเทคโนโลยี AI มาก” เขากล่าว
Kim ยกตัวอย่าง AI For Pet บริษัทสตาร์ทอัพ AI จากกรุงโซล เกาหลีใต้ ที่มีการเติบโตอย่างก้าวกระโดดในทวีปเอเชียแปซิฟิก บริษัทสร้างแอปสมาร์ทโฟนตรวจจับโรคตาและโรคผิวหนังในสัตว์เลี้ยงผ่านกล้องของโทรศัพท์และระบบอัลกอริทึม ช่วยให้ผู้ใช้สามารถวินิจฉัยอาการเบื้องต้นได้ทันทีและประหยัดเวลาในการต่อคิวที่คลินิก
AI For Pet เติบโตอย่างรวดเร็วภายในระยะเวลาที่ก่อตั้งเพียง 3 ปี บริษัทได้ระดมเงินทุนจำนวนหลายล้านเหรียญสหรัฐฯ จากนักลงทุนรายใหญ่ หนึ่งในนั้นรวมถึง Industrial Bank of Korea ที่รัฐเป็นเจ้าของ, Korea Asset Investment Securities และ POSTECH Holdings นอกจากเงินลงทุนจากทางฝั่งเอกชนแล้ว AI For Pet ยังได้รับการส่งเสริมจากภาครัฐในรูปแบบของโครงการอบรมเพื่อช่วยเหลือธุรกิจสตาร์ทอัพ หรือ “Shinhan Square Bridge Incheon” ซึ่งอยู่ภายใต้ความร่วมมือของกระทรวง SMEs และ Startups ของเกาหลีใต้ ปัจจุบันบริษัทกำลังเดินหน้าขยายขีดความสามารถในการวินิจฉัยโรคเหงือกและความผิดปกติของข้อต่อ


<figure><img class="wp-image-66128 size-full" src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2022/07/AI-For-Pet_2107.jpg" alt="" width="666" height="444" /><figcaption> รูปจาก AI For Pet</figcaption></figure>
จำนวนประชากรสูงอายุในเอเชียที่มีอายุมากขึ้นอย่างรวดเร็วเป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่ทำให้ Kim มองเห็นโอกาสของสตาร์ทอัพ AI รายงานขององค์การสหประชาชาติปี 2019 ชี้ว่าภูมิภาคเอเชียแอซิฟิกนี้มีจำนวนประชากรที่กำลังเข้าสู่สังคมสูงอายุมากที่สุดในโลกถึง 7 ประเทศ ได้แก่ เกาหลีใต้ สิงคโปร์ ไต้หวัน มาเก๊า มัลดีฟส์ ไทย และ ฮ่องกง 
“เมื่อประเทศที่กำลังเข้าสู่สังคมสูงอายุ ไม่ว่าจะเป็นเกาหลีหรือญี่ปุ่น ต้องพึ่งพาฮาร์ดแวร์และวิทยาการหุ่นยนต์มากขึ้น เทคโนโลยีหรือซอฟท์แวร์ในหุ่นยนต์นั้นจะช่วยต่อยอดและพัฒนา AI” Kim กล่าว
“AI จะมีบทบาทอย่างมาก เมื่อถึงเวลาที่บริษัทไม่สามารถหาลูกจ้างได้เพียงพอต่อการทำงาน ดังนั้น ประเทศที่กำลังเผชิญกับการเปลี่ยนแปลงของสัดส่วนประชากร จำเป็นต้องเร่งการพัฒนา AI เพื่อรับมือกับปัญหา”
ที่ญี่ปุ่นมีสตาร์ทอัพ AI ซึ่งกำลังช่วยบริษัทต่างๆ ในการดำเนินงานโดยใช้เทคโนโลยี AI ในเดือนธันวาคมปี 2020 Latona ได้เปิดตัวแอปพลิเคชันชื่อ “OMOTE-Bako” ที่ใช้ซอฟท์แวร์ในการดูแลระบบปฏิบัติการดิจิทัลให้กับโรงแรมและเรียวกัง (โรงแรมขนาดเล็กของญี่ปุ่น) เช่น การจองห้องและการเช็คอิน เมื่อปีที่แล้ว Latona ได้รับเงินลงทุนประมาณ 10 ล้านเหรียญจาก SoftBank Corp. ของมหาเศรษฐี Masayoshi Son และ Sparx Group บริษัทดูแลสินทรัพย์ของญี่ปุ่น
CEO ของ Latona เป็นหนึ่งในกลุ่มผู้ก่อตั้งหญิงในเอเชียที่ได้เข้าร่วมโครงการ "Women Founders" ของ Google for Startups ที่ช่วยเพิ่มโอกาสในการเรียนรู้และสร้างเครือข่ายกับธุรกิจสตาร์ทอัพจากทั่วโลก บริษัทจบหลักสูตรในเดือนพฤษภาคมที่ผ่านมา หลังจากได้รับการเทรนจากเหล่าผู้เชี่ยวชาญในการใช้ผลิตภัณฑ์ของกูเกิล เช่น TensorFlow แพลทฟอร์ม deep learning library 
นอกจากนี้ Kim ยังมองเห็นโอกาสสำหรับกลุ่มสตาร์ทอัพ AI ในวงการอุตสาหกรรมที่เติบโตแบบรวดเร็วอย่าง fintech โดยเฉพาะในอินเดียและแถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ที่ซึ่งผู้คนจำนวนเกือบล้านไม่สามารถเข้าถึงธนาคาร
“คุณสามารถพลิกโฉมวิธีการใช้ธนาคารและการลงทุนแบบเดิมๆ ได้ โดยนำเทคโนโลยี AI เข้ามาช่วย” เขากล่าว และยกตัวอย่างไปที่ NIRA สตาร์ทอัพซึ่งตั้งอยู่ที่เบงกาลูรู เมืองที่เป็นศูนย์กลางทางเทคโนโลยีอยู่ทางตอนใต้ของอินเดีย


<figure><img class="wp-image-66132 size-full" src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2022/07/India_2107.jpg" alt="" width="666" height="444" /><figcaption> ป้าย PAYTM ระบบชำระเงินอิเล็กทรอนิกส์และมือถือของอินเดีย แขวนไว้ที่แผงขายผักริมถนนในมุมไบเมื่อวันที่ 25 กุมภาพันธ์ 2017 รูปโดย PUNIT PARANJPE/AFP ผ่าน GETTY IMAGES</figcaption></figure>
NIRA ก่อตั้งขึ้นในปี 2017 โดย Nupur Gupta และ Rohit Sen หลังจากที่ทั้งสองเคยทำงานกับสถาบันการเงินยักษ์ใหญ่อย่าง Goldman Sachs บริษัทดำเนินแอปพลิเคชันที่ให้สินเชื่อส่วนบุคคลขนาดเล็ก (ประมาณ 100,000 รูปี หรือ 1,250 เหรียญฯ) โดยใช้เทคโนโลยี AI เพื่อเพิ่มความเร็วในการให้คะแนนเครดิตและการพิจารณาสินเชื่อ NIRA เป็นอีกหนึ่งบริษัทสตาร์ทอัพที่เข้าร่วมอบรมกับ Google for Startups ในปี 2019 
ตามข้อมูลของธนาคารโลก เกือบหนึ่งในสี่ของผู้ใหญ่ชาวอินเดียทั้งหมด หรือประมาณ 230 ล้านคน ยังไม่มีบัญชีธนาคาร สำหรับ Kim นั่นเป็นโจทย์ที่ท้าทาย อย่างไรก็ตาม เขาสำทับว่าในความท้าทายนี้ยังมีโอกาสที่ดีสำหรับธุรกิจแฝงไว้อยู่
&nbsp;

แปลและเรียบเรียงโดย สิรินนรี อ๋องสกุล จากบทความ Aging, Unbanked And Impatient: Why Google For Startups’ APAC Head Sees Huge Growth Potential For AI Startups In Asia เผยแพร่บน Forbes.com

อ่านเพิ่มเติม: 
<ul>
 	<li><a href="https://forbesthailand.com/world/america/deepscribe-%e0%b8%aa%e0%b8%95%e0%b8%b2%e0%b8%a3%e0%b9%8c%e0%b8%97%e0%b8%ad%e0%b8%b1%e0%b8%9e-ai-%e0%b8%a3%e0%b8%b0%e0%b8%94%e0%b8%a1%e0%b8%97%e0%b8%b8%e0%b8%99-30-%e0%b8%a5%e0%b9%89%e0%b8%b2%e0%b8%99.html">DeepScribe สตาร์ทอัพ AI ระดมทุน 30 ล้านเหรียญฯ แปลงข้อมูลทางการแพทย์ลงระบบดิจิทัล</a></li>
</ul>

<hr />
<a href="https://www.facebook.com/ForbesThailandMagazine/">ไม่พลาดบทความและเรื่องราวน่าสนใจอื่นๆ ติดตามเราได้ที่เฟซบุ๊ก Forbes Thailand Magazine</a>

ส่องโอกาสธุรกิจสตาร์ทอัพ AI ในเอเชีย

<h2>Ascend Money ก้าวขึ้นเป็นสตาร์ทอัพฟินเทคระดับยูนิคอร์นของประเทศไทย หลังระดมทุน 150 ล้านเหรียญสหรัฐฯ ในรอบ Series C ส่งผลให้มูลค่าบริษัทแตะ 1.5 พันล้านเหรียญเป็นที่เรียบร้อย</h2>
<figure><img class="wp-image-51834" src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2021/09/thumbnail_2021-08-31-Mr.-Suphachai-C.P.-Group-682x1024.jpg" alt="TrueMoney Wallet" width="543" height="815" /><figcaption> ศุภชัย เจียรวนนท์ ผู้ก่อตั้งและประธาน Ascend Money</figcaption></figure>

สำหรับการลงทุนในรอบล่าสุดได้รับการสนับสนุนจาก CP Group ของธนินท์ เจียรวนนท์ มหาเศรษฐีที่ร่ำรวยที่สุดของไทย ร่วมกับ Bow Wave Capital Management และ Ant Group ของ Alibaba 

“ผลกระทบจากวิกฤตโรคระบาดครั้งใหญ่ได้เร่งการเติบโตของเศรษฐกิจดิจิทัลทั่วเอเชียตะวันออกเฉียงใต้” Itai Lemberger ผู้ก่อตั้งและประธานเจ้าหน้าที่ฝ่ายการลงทุนของ Bow Wave Capital Management กล่าวในแถลงการณ์ “เราภูมิใจที่ได้สนับสนุน Ascend Money ในการบรรลุพันธกิจเพื่อขับเคลื่อนการเข้าถึงบริการทางการเงินอย่างครอบคลุม เพื่อการเติบโตอย่างยั่งยืนของภูมิภาค”

โดยบริษัทวางแผนที่จะใช้เงินทุนใหม่นี้เพื่อขยายฐานผู้ใช้แอปพลิเคชัน e-wallet ของ TrueMoney Wallet ด้วยการขยายไปสู่บริการต่างๆ เช่น สินเชื่อดิจิทัล การลงทุนดิจิทัล และการโอนเงินข้ามพรมแดนทั่วเอเชียตะวันออกเฉียงใต้

“บริษัทกำลังขยายแพลตฟอร์มและบริการเพื่อช่วยปรับปรุงการเข้าถึง ความสามารถในการใช้จ่ายและผลกระทบของบริการทางการเงิน” ศุภชัย เจียรวนนท์ ผู้ก่อตั้งและประธาน Ascend Money กล่าวในแถลงการณ์ “เรียกได้ว่า Ascend Money เป็นแพลตฟอร์มทางการเงินแห่งโอกาสสำหรับผู้ที่เข้าไม่ถึงบริการทางการเงินและ SMEs ทั่วภูมิภาค”

ทั้งนี้ ศุภชัย เป็นบุตรชายคนเล็กของธนินท์ ซีอีโอของ CP Group หนึ่งในผู้ผลิตอาหารสัตว์และปศุสัตว์รายใหญ่ที่สุดของโลก โดยมีจุดเริ่มต้นมาจากการที่ เจีย เอ็ก ซอ ปู่ของเขาและน้องชาย ชนม์เจริญ เจียรวนนท์ เปิดร้านขายเมล็ดพันธุ์นำเข้าจากจีนให้กับเกษตรกรไทยในปี 1921 กระทั่งในปัจจุบัน CP เป็นเจ้าของ 7-11 ทั่วประเทศไทย และถือหุ้นในบริษัทผู้ให้บริการเครือข่ายมือถือ True Corp. และมีความสนใจในธุรกิจอสังหาริมทรัพย์

<a href="https://www.forbes.com/profile/chearavanont-brothers/?list=thailand-billionaires&amp;sh=4140068e15d3">ธนินท์</a> วัย 82 ปี ดำรงตำแหน่งประธานและซีอีโอของ CP Group เป็นเวลา 48 ปี ก่อนที่จะตัดสินใจลงจากตำแหน่งในปี 2017 เขาและพี่น้องมีมูลค่าทรัพย์สินสุทธิ 3.02 หมื่นล้านเหรียญ และครองอันดับ 1 ใน<a style="color: #008000;" href="https://www.forbes.com/thailand-billionaires/list/">ทำเนียบมหาเศรษฐีไทยประจำปี 2021</a> ซึ่งเผยแพร่ในเดือนกรกฎาคมที่ผ่านมา

ด้าน Ascend Group เปิดให้บริการ TrueMoney ซึ่งเป็นแพลตฟอร์มการชำระเงินดิจิทัลที่ให้บริการผู้ใช้มากกว่า 50 ล้านคนทั่วประเทศไทย เมียนมาร์ กัมพูชา อินโดนีเซีย ฟิลิปปินส์ และเวียดนาม โดยในปี 2020 มีมูลค่าการทำธุรกรรมมากถึง 1.4 หมื่นล้านเหรียญ

“Ascend Money กำลังขับเคลื่อนสังคมไร้เงินสดและบริการทางการเงินทั่วทั้งภูมิภาคผ่านแอปพลิเคชัน TrueMoney Wallet” ธัญญพงศ์ ธรรมาวรานุคุปต์ ประธานร่วมของ Ascend Money กล่าวในแถลงการณ์ “บริษัทยังได้ขยายพอร์ตโฟลิโอให้ครอบคลุมบริการทางการเงินดิจิทัลอย่างเต็มรูปแบบ ซึ่งรวมถึงสินเชื่อดิจิทัล การออมดิจิทัล และการลงทุนดิจิทัล”

แปลและเรียบเรียงจากบทความ Thailand’s Ascend Money Backed By CP Group Reaches $1.5 Billion Valuation โดย ชญาน์นัทช์ ธนินท์พงศ์ภัค เผยแพร่บน Forbes.com

อ่านเพิ่มเติม: <a style="color: #003300;" href="https://forbesthailand.com/world/asia/ramon-ang-นำ-san-miguel-ลงทุนโครงการยกระด.html">Ramon Ang นำ San Miguel ลงทุนโครงการยกระดับบนทางหลวงริมฝั่งแม่น้ำปาซิก</a>

Ascend Money เจ้าของ TrueMoney Wallet ขึ้นแท่นสตาร์ทอัพยูนิคอร์นแห่งใหม่ของไทย

<h2>Pierre Chen ประสบความสำเร็จในฐานะวิศวกรผู้เก่งกาจ นักธุรกิจระดับโลก และนักสะสมงานศิลปะชิ้นเอกของ Francis Bacon, Pablo Picasso และ Peter Doig </h2>
<figure><img class="wp-image-47830" src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2021/07/main-880.jpg" alt="Pierre Chen" width="720" height="450" /><figcaption> Pierre Chen มหาเศรษฐีเทคโนโลยีไต้หวัน หนึ่งในนักสะสมงานศิลปะชั้นนำของเอเชีย</figcaption></figure>

ล่าสุด เขากำลังขยายอาณาจักรอุตสาหกรรมอิเล็กทรอนิกส์ ซึ่งช่วยให้เขามีทรัพย์สินเพิ่มสูงขึ้น 5 พันล้านเหรียญสหรัฐฯ จากการจัดอันดับทำเนียบมหาเศรษฐีแบบเรียลไทม์ของ Forbes ประจำวันที่ 1 กรกฎาคม และก้าวขึ้นเป็นบุคคลที่ร่ำรวยที่สุดอันดับ 4 ของไต้หวัน หลังนำ Yageo เข้าซื้อกิจการ Chilisin Electronics ในไต้หวันที่มูลค่า 1 พันล้านเหรียญ เพื่อขยายธุรกิจตัวเก็บประจุ

นอกจากนี้ ในเดือนเมษายน Yageo ได้เปิดเผยถึงแผนการจัดตั้งบริษัทร่วมทุนกับ <a style="color: #008000;" href="https://www.foxconn.com/en-us/">Hon Hai</a> Technology Group ของ Terry Gou มหาเศรษฐีชาวไต้หวัน เพื่อสร้างเซมิคอนดักเตอร์ 

ปัจจุบัน Yageo มีมูลค่าตามราคาตลาดอยู่ที่เกือบ 10 พันล้านเหรียญ ขณะที่ Hon Hai เป็นหนึ่งในผู้ผลิตอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์รายใหญ่ที่สุดของโลกและเป็นซัพพลายเออร์ของ Apple ที่มีมูลค่าตามราคาตลาดอยู่ที่ 4.1 หมื่นล้านเหรียญ

ขณะที่ <a style="color: #008000;" href="https://forbesthailand.com/world/asia/terry-gou-foxconn-ร่วมกับ-yageo-ก่อตั้ง-xsemi.html">XSemi</a> บริษัทแห่งใหม่ ซึ่งตั้งอยู่ใน Hsinchu ศูนย์กลางเทคโนโลยีของไต้หวัน ผลิตชิปขายที่ราคาต่ำกว่า 2 เหรียญ “อุตสาหกรรมเซมิคอนดักเตอร์กำลังเผชิญกับการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ที่สุดในรอบ 3 ทศวรรษที่ผ่านมา” Young Liu ประธาน Hon Hai Technology Group กล่าวในแถลงการณ์ “ตอนนี้จึงเป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดในการเริ่มต้นความร่วมมือเชิงกลยุทธ์ในส่วนต่างๆ”

ทว่าความสัมพันธ์ระหว่าง 2 ธุรกิจนั้นมีนอกเหนือจากการผลิตชิป เห็นได้จากเมื่อปีที่แล้วที่ได้มีการผนึกกำลังพันธมิตรเชิงกลยุทธ์เพื่อรวมความสามารถในการวิจัยและพัฒนาทรัพยากรของทั้ง 2 องค์กร “เราสามารถใช้ประโยชน์จากกันและกันได้”  Chen กล่าวระหว่างให้สัมภาษณ์เมื่อเดือนพฤษภาคม 

โดยทั้ง 2 บริษัทมีความชำนาญด้านการผลิต เทคโนโลยี และการวิจัย อีกทั้ง Yageo มีช่องทางการจัดจำหน่ายทั่วโลก และมีบริษัทในเครืออีก 4 แห่งที่ซื้อขายในตลาดหลักทรัพย์ ได้แก่ Kaimei Electronics, Tong Hsing Electronic, Global Testing และ Chilisin Electronics

ไม่นานมานี้ Hon Hai และ Chilisin ของ Chen ได้ย้ายโรงงานการผลิตตามข้อตกลงล่าสุด เพื่อขยายการเข้าถึงไปยังทั่วโลก ขณะที่ความสำเร็จของ Yageo ในการเข้าซื้อกิจการ Kemet ผู้ผลิตชิ้นส่วนอิเล็กทรอนิกส์ในสหรัฐฯ มูลค่า 1.8 พันล้านเหรียญเมื่อปีที่แล้ว มีส่วนช่วยในการขยายฐานลูกค้าของบริษัทไปสู่อุตสาหกรรมยานยนต์ 

นอกจากนี้ ในปี 2019 Yageo ยังได้เข้าซื้อ Pulse ผู้ผลิตอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ในสหรัฐฯ ที่ 740 ล้านเหรียญ และปีที่แล้วได้ลงทุนอีก 10 ล้านเหรียญในบริษัทสตาร์ทอัพรถยนต์ไฟฟ้าที่มีสำนักงานใหญ่ในลอสแองเจลิสด้วย เนื่องจากรถยนต์ไฟฟ้าเริ่มได้รับความสนใจมากกว่าที่เคย สังเกตจากการปรับตัวเพิ่มสูงขึ้นของหุ้น Tesla และการเสนอขายหุ้น IPO ของจีนที่มีมูลค่าสูง เช่น Li Auto และ XPeng ซึ่งทำให้ Chen มองเห็นอนาคตที่สดใสในธุรกิจประเภทนี้

“แน่นอนว่า EV กำลังจะเปลี่ยนอุตสาหกรรมรถยนต์และยานยนต์รุ่นเก่า แม้ EV และยานยนต์ไร้คนขับจะยังไม่ผ่านมาตรฐานอุตสาหกรรม แต่คุณสามารถเห็นแนวคิดใหม่มากมาย เรารู้ว่านี่คือแนวโน้มของตลาดในอุตสาหกรรมนี้” Chen กล่าวในการให้สัมภาษณ์เมื่อปีที่แล้ว “ผมไม่ต้องการให้ EV กลายเป็นโมเดลธุรกิจที่เติบโตเต็มที่หรือประสบความสำเร็จก่อนที่ Yageo จะเข้าสู่อุตสาหกรรม เราจำเป็นต้องเริ่มจากการเข้าใจรูปแบบและข้อกำหนดต่างๆ เพราะผมไม่ใช่ผู้เล่นในตลาด EV แต่เป็นผู้จัดหาส่วนประกอบและโซลูชันที่สำคัญ” 

<figure><img class="wp-image-47833" src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2021/07/https-specials-images.forbesimg.com-imageserve-60dd9f7c9aec46b5815505b7-960x0.jpgfitscale.jpg" alt="Pierre Chen" width="720" height="480" /><figcaption> Terry Gou มหาเศรษฐีชาวไต้หวัน ผู้ก่อตั้ง Hon Hai Technology หรือที่รู้จักในชื่อทางการค้าว่า "Foxconn"</figcaption></figure>

ในทำนองเดียวกัน Hon Hai ก็หันมาให้ความสำคัญกับอุตสาหกรรมยานยนต์ไฟฟ้า เพื่อสร้างการเติบโตให้กับบริษัท ซึ่งล่าสุดในเดือนพฤษภาคมที่ผ่านมาก็ได้ร่วมมือกับ Fisker จากสหรัฐอเมริกาเพื่อผลิตรถยนต์ไฟฟ้า

ด้วยเหตุนี้ ผู้ลงทุนใน Yageo จึงได้รับประโยชน์โดยถ้วยหน้า เมื่อ Chen สามารถสร้างผลกำไรจากการขยายธุรกิจ ดังจะเห็นได้จากยอดขายของ Yageo ในปีที่แล้วเพิ่มขึ้นร้อยละ 63 เป็น 2.4 พันล้านเหรียญ ขณะที่กำไรสุทธิท่ามกลางการระบาดใหญ่ทั่วโลกเพิ่มขึ้นร้อยละ 87 เป็น 848 ล้านเหรียญ และคาดว่าปีนี้จะเติบโตได้ดียิ่งขึ้นไปอีก 

โดยในไตรมาสแรกของปี 2021 มียอดขายเพิ่มขึ้นร้อยละ 136 จากปีก่อนหน้าเป็น 465 ล้านเหรียญ และมีกำไรสุทธิอยู่ที่ 179 ล้านเหรียญ เพิ่มขึ้นร้อยละ 113.8 จากช่วงเดียวกัน 

ด้านมูลค่าหุ้นที่ซื้อขายในไทเปของ Yageo ก็เพิ่มขึ้นร้อยละ 48 ในปีที่ผ่านมา ซึ่งทาง Sino-Pac Investment Service คาดการณ์ว่าจะมีโอกาสในการระดมทุนสูงขึ้นกว่าร้อยละ 20

ทั้งนี้ Chen ไม่ได้เติบโตมาจากคครอบครัวที่พร้อมสนับสนุนเงินหลายล้านเหรียญให้กับการลงทุนในธุรกิจอิเล็กทรอนิกส์หรือสะสมงานศิลปะ หากแต่เป็นครอบครัวชนชั้นแรงงานในเมือง Kaohsiung ซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นศูนย์กลางการผลิตของไต้หวัน ในยุครุ่งเรืองทางการค้า มีท่าเรือที่คึกคักถึง 10 แห่งของโลก 

โดยอะพาร์ตเมนต์ขนาด 140 ตารางเมตรในวัยเด็กของเขา ซึ่งอัดแน่นด้วยสมาชิกครอบครัวทั้งหมด 8 คน ตั้งอยู่ในส่วนหนึ่งของเมืองที่อาคารต่างๆ ในปัจจุบันมีสภาพภายนอกที่เป็นคอนกรีตสีซีดและมีหน้าต่างเป็นรั้ว อยู่ติดกับแม่น้ำเลิฟ ซึ่งเป็นแม่น้ำที่ปนเปื้อนด้วยมลพิษจากอุตสาหกรรมจนไม่สามารถใช้อุปโภคบริโภคได้

อย่างไรก็ดี Chen ก็ได้มีโอกาสรับแนวคิดเกี่ยวกับการออกแบบและศิลปะโดยคุณยายผู้รักอิสระซึ่งทิ้งสามีที่เจ้าชู้และผู้เป็นแม่ ซึ่งสอนการออกแบบเครื่องนุ่งห่ม “แกลเลอรีก็เหมือนร้านหนังสือสำหรับผม” เพราะทั้งคู่ต่างเปิดห้องให้จินตนาการได้ Chen กล่าวระหว่างให้สัมภาษณ์ในปี 2015 “เมื่อผมมีเวลาว่าง ผมจะออกไป 2 แห่งนี้ ซึ่งก็คือ ร้านหนังสือและแกลเลอรี่” 

โดยกำไรที่เขาได้รับจาก Yageo ได้มีส่วนช่วยในการขยายรสนิยมในงานสะสม “ผมเริ่มต้นบริษัทจากภายในประเทศ ค่อยๆ กลายเป็นบริษัทระดับภูมิภาค และในที่สุดก็เป็นบริษัทระดับโลก ซึ่งทำให้ผมมีโอกาสมากขึ้นที่จะเชื่อมต่อกับโลกตะวันตก”

ในที่นี้ แม้ Chen จะกล่าวว่าแนวทางในการทำธุรกิจและการสะสมของเขาจะแตกต่างกัน แต่เส้นทางของเขาทั้ง 2 เส้นก็มีความคล้ายคลึงกัน โดย Chen เริ่มต้นจากการผลิตในท้องถิ่นก่อนที่จะขยายความสนใจไปยังต่างประเทศ 

ปัจจุบัน Yageo มีศูนย์การออกแบบและ R&amp;D 15 แห่ง และโรงงานผลิต 42 แห่งทั่วโลก “ผมเป็นคนอยากรู้อยากเห็นมาก ผมชอบสิ่งใหม่และน่าตื่นเต้น” เขากล่าวกับ Forbes ในปี 2015 ถึงการลงทุนที่ล้นหลามเมื่อเร็วๆ นี้ ซึ่งเห็นได้ชัดว่าความหลงใหลของเขาไม่ได้ลดลงเลย

แปลและเรียบเรียงโดย ชญาน์นัทช์ ธนินท์พงศ์ภัค จากบทความ Man On The Move: Latest Acquisition Underscores Taiwan Tech Billionaire Pierre Chen’s Global Ambitions เผยแพร่บน Forbes.com

อ่านเพิ่มเติม: <a style="color: #003300;" href="https://forbesthailand.com/world/america/google-ขาย-ai-มูลค่า-2-5-ล้านเหรียญ-เ.html">Google ขาย AI มูลค่า 2.5 ล้านเหรียญฯ ให้เพนตากอนใช้ในสถานการณ์โควิด-19</a>

Pierre Chen มหาเศรษฐีเทคโนโลยีไต้หวัน หนึ่งในนักสะสมงานศิลปะชั้นนำของเอเชีย

<h2 class="p1">Akatsuki ใช้ความสำเร็จของ เกม Dragon Ball Z เพื่อต่อยอด และขยายเข้าสู่ธุรกิจอื่นๆ</h2>
บริษัทผลิต เกม จาก Tokyo แห่งนี้ต้องขอบคุณเกมดังระดับโลกอย่าง Dragon Ball Z เวอร์ชั่นมือถือที่บริษัทพัฒนาร่วมกับ Bandai Namco ซึ่งทำรายได้ต่อปีให้ Akatsuki ประมาณ 3 ใน 4 หรือ 2.8 หมื่นล้านเยน (254 ล้านเหรียญสหรัฐฯ)
เกมนี้อิงตามการ์ตูนสุดฮิตทั่วโลกที่มีทั้งแบบมังงะ (หนังสือการ์ตูน) และอะนิเมะ (การ์ตูนแอนิเมชั่น) โดยเกมของ Akatsuki มียอดดาวน์โหลด 250 ล้านครั้ง นับตั้งแต่เริ่มเปิดตัวในปี 2015 และความสำเร็จจากเกมนี้ก็ยังพา Akatsuki เข้าจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์ Tokyo เมื่อเดือนมีนาคม 2016 ด้วย
Genki Shiota ผู้ร่วมก่อตั้งและซีอีโอของ Akatsuki เริ่มตั้งบริษัทเมื่อเดือนมิถุนายน 2010 ด้วยเงินทุน 25,000 เหรียญที่ยืมมาจากเพื่อน เกมแรกของเขาคือ Bringing Up My Girl ซึ่งจำหน่ายผ่านบริษัทยักษ์ใหญ่ด้านเกมของญี่ปุ่นอย่าง GREE และเว็บโซเชียลเน็ตเวิร์กสำหรับเกมอย่าง Mobage ของบริษัท DeNa ซึ่ง Shiota กล่าวว่า เมื่อ Akatsuki สร้างเกมเพิ่มขึ้น บริษัทก็มีเกมดังเพิ่มขึ้น แม้จะมีบางส่วนที่ไม่ประสบความสำเร็จ
Shiota และผู้ร่วมก่อตั้ง Tetsuro Koda ซึ่งปัจจุบันเป็นประธานเจ้าหน้าที่ฝ่ายปฏิบัติการของบริษัท พบกันขณะเป็นนักศึกษาฝึกงาน พวกเขากลายเป็นเพื่อนกัน และในที่สุดก็ร่วมกันก่อตั้ง Akatsuki ซึ่งแปลว่า รุ่งอรุณ ในภาษาญี่ปุ่น
ทั้งคู่ได้งานบริษัทหลังจากการฝึกงานสิ้นสุดลง โดย Shiota ทำงานที่ DeNa ส่วน Koda ทำงานที่บริษัทที่ปรึกษา Accenture แต่ทั้งคู่ก็ลาออกหลังจากทำงานได้ไม่ถึง 2 ปีครึ่ง เพราะ Shiota อยากจะเป็นผู้ประกอบการ ส่วน Koda รู้สึกว่างานเดิมไม่ท้าทายพอ


<figure><img class="size-full wp-image-27440" src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2020/03/akatsuki-02.jpg" alt="" width="480" height="600" /><figcaption> Genki Shiota ผู้ร่วมก่อตั้งและซีอีโอของ Akatsuki</figcaption></figure>
“ผมจำได้ว่าบังเอิญเจอ Koda หลังจากไม่ได้เจอกันมาพักหนึ่ง เขาดูหมดไฟ ท่าทางเบื่อหน่าย และไม่รู้จะเอายังไงกับงานตัวเองดี” Shiota เล่า “ผมเลยชวนมาทำบริษัทด้วยกัน เพราะคิดว่าถ้าผมออกปาก เขาต้องมาแน่”
ในช่วงแรก ทั้งบริษัทมีแค่สองคนนี้กับวิศวกรอีกคนที่ช่วยกันทำทุกอย่างตั้งแต่เขียนโปรแกรมเกมจนถึงซ่อมเซิร์ฟเวอร์เมื่อเกมล่ม “บางทีเกมก็ล่มในช่วงที่เราหลับ” Koda เล่า “เราตื่นมาเจอปัญหา ประมาณว่า ‘เอาไงกันดี’ แล้วก็ต้องรีบซ่อม 2-3 เดือนแรกเป็นช่วงที่เราทำเกมแรก ซึ่งกลายเป็นเกมฮิตและสร้างกระแสเงินสดดีใช้ได้ แม้เราจะไม่มีประสบการณ์เลยก็ตาม”
แต่ Shiota เล่าว่า ทุกอย่างไม่ได้ราบรื่นเสมอไป การมีพนักงานเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว และการเปลี่ยนทิศทางในปี 2012 และ 2013 ไปสู่การทำเกมให้เหมาะสมตามแพลตฟอร์มนั้นๆ ซึ่งเป็นการเขียนแอปแต่ละตัวโดยใช้เครื่องมือที่จำเพาะเจาะจงกับระบบปฏิบัติการแต่ละอย่าง เช่น iOS ของ Apple และ Android ทำให้บริษัทต้องแบกภาระเพิ่มขึ้น
“เราเสียเงินเดือนละหลายแสนเหรียญ” Shiota เล่า “ถ้าเกมแรกของเราที่ผลิตตามแพลตฟอร์มนั้นๆ ออกมาช้ากว่านี้แค่ 3 เดือน เราคงล้มละลาย แต่เกมนั้นก็ฮิตพอที่จะสร้างกระแสเงินสดเข้ามาได้อย่างสม่ำเสมอพอดี”
การใช้เงินกู้เป็นแหล่งทุนของบริษัทในช่วงเริ่มต้นเป็นเรื่องสำคัญ เพราะ Shiota อยากสร้างมูลค่าให้บริษัทก่อนที่จะเริ่มระดมทุนจากนักลงทุน Shiota ซึ่งถือหุ้นของบริษัทเกือบ 36% ดูแลด้านการตลาดและการขาย ส่วน Koda ซึ่งมีหุ้นเกือบ 20% และเป็นผู้เขียนโปรแกรมเกมฮิตเกมแรกของ Akatsuki ดูแลงานด้านปฏิบัติการและเทคนิค
ช่วง 3 ปีที่ผ่านมา รายได้ของบริษัทเพิ่มขึ้นเฉลี่ย 71% เป็น 2.8 หมื่นล้านเยน ส่วนกำไรสุทธิพุ่งขึ้น 95% เป็น 7.9 พันล้านเยน ส่งให้ Akatsuki ได้เข้ามาอยู่ในทำเนียบ Best Under A Billion ได้เป็นปีที่ 3 ติดต่อกัน


<figure><img class="size-full wp-image-27441" src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2020/03/akatsuki-03.jpg" alt="" width="720" height="405" /><figcaption> หนึ่งในเกมมือถือของ Akatsuki</figcaption></figure>
Yasuyoshi Mimura นักวิเคราะห์จาก Ichiyoahi Research Institute ใน Tokyo เขียนวิเคราะห์ว่า บริษัทน่าจะรักษาการเติบโตเช่นนี้ต่อไปได้ เนื่องจากเกมแนว RPG เกมล่าสุดอย่าง Romancing SaGa Re;univerSe ซึ่งออกมาเมื่อเดือนธันวาคม 2018 ได้รับความนิยม และ Mimura คาดว่ากำไรสุทธิของ Akatsuki จะเพิ่มขึ้นเป็น 9.9 พันล้านเยนในรอบปีสิ้นสุดเดือนมีนาคม 2020 และจะเพิ่มขึ้นเป็น 1.09 หมื่นล้านเยนในปีต่อไป
เมื่อจำนวนผู้ใช้สมาร์ทโฟนเพิ่มขึ้น ญี่ปุ่นจึงกลายเป็นตลาดเกมมือถืออันดับ 2 รองจากจีน App Annie บริษัทวิจัยตลาดจากสหรัฐฯ กล่าวว่า รายได้ของเกมมือถือในญี่ปุ่นคาดว่าจะเพิ่มเป็น 1.8 หมื่นล้านเหรียญภายในสิ้นปี 2022 จาก 1.4 หมื่นล้านเหรียญในปี 2018
อย่างไรก็ตาม นักวิเคราะห์กล่าวว่า Akatsuki กำลังขยายการลงทุนไปสู่กิจการอื่นๆ นอกเหนือจากเกม ซึ่งทำยอดขาย 95% ให้กับบริษัท (และยอดขายส่วนใหญ่มาจากเกมเดียว) Takao Suzuki นักวิเคราะห์จาก Daiwa Securities ใน Tokyo เขียนวิเคราะห์เมื่อเดือนเมษายนว่า “บริษัทจำเป็นต้องคิดหาวิธีเติบโตอย่างมั่นคง ซึ่งรวมถึงการเติบโตผ่านธุรกิจด้านประสบการณ์แบบสดๆ”
Akatsuki แตกสายธุรกิจเข้าสู่ประสบการณ์แบบสดๆ และความบันเทิง ซึ่งรวมถึงกีฬาอี-สปอร์ตที่ให้ผู้เข้าแข่งขันเล่นวิดีโอเกมเพื่อชิงรางวัลผ่านจอขนาดใหญ่ในสนามที่จัดเป็นเวทีประลอง Shiota กล่าวว่า ในช่วงทศวรรษหน้าเขาคาดหวังให้ธุรกิจใหม่แต่ละประเภทสร้างรายได้ 1 ใน 3 และให้เกมสร้างรายได้ส่วนที่เหลืออีก 1 ใน 3
Akatsuki เน้นย้ำเรื่องการผลักดันธุรกิจใหม่เหล่านี้ ด้วยการเพิ่มจำนวนคนขึ้นอีกเท่าตัวจนมีพนักงานมากกว่า 1,000 คนในปีที่ผ่านมา โดยส่วนใหญ่เป็นพนักงานใหม่ที่จ้างมาทำงานอื่นนอกเหนือจากงานเกม
นอกจากนี้ Akatsuki ยังซื้อบริษัทสัญชาติสเปนคือ League of Professional Esports ซึ่งดูแลลีกที่มีทีมกีฬาอาชีพอย่างสโมสรฟุตบอล FC Barcelona จัดทีมผู้เล่นเข้าร่วมแข่งขันในทัวร์นาเมนต์ภายใต้ป้ายอี-สปอร์ตของสโมสร และบริษัทยังทำสัญญาเป็นพันธมิตรกับทีม Tokyo Verdy ซึ่งเป็นสมาชิกในลีก และเป็นทีมฟุตบอลอาชีพของญี่ปุ่นอีกด้วย
“ธุรกิจของเราคือ การสร้างความเคลื่อนไหว และความตื่นเต้นเร้าใจให้ผู้คน และให้ความสุขแก่พวกเขา” Shiota กล่าว “เราเรียนรู้การใช้เทคโนโลยี การรักษาฐานผู้ใช้งานและการสร้างความบันเทิงให้ผู้คนอย่างต่อเนื่องผ่านเกม และเราพร้อมจะนำความรู้นี้มาใช้ในโลกจริง ไม่ว่าจะในด้านประสบการณ์แบบสดๆ อี-สปอร์ต หรือกีฬาอื่นๆ”
&nbsp;
<ul>
 	<li><a href="https://forbesthailand.com/news/%e0%b8%9c%e0%b8%b9%e0%b9%89%e0%b8%aa%e0%b8%a3%e0%b9%89%e0%b8%b2%e0%b8%87-%e0%b9%80%e0%b8%81%e0%b8%a1-pubg-chang-byung-gyu.html">ผู้สร้าง เกม PUBG “Chang Byung-gyu” หนึ่งในเศรษฐีที่รวยที่สุดของเกาหลีใต้</a></li>
</ul>
&nbsp;

เรื่อง: James Simms เรียบเรียง: ธรรดร โสตถิอำรุง

<hr />

<a href="https://bit.ly/39j1ZrV">คลิกอ่านบทความทางด้านธุรกิจและบทความที่น่าสนใจได้ที่ นิตยสาร Forbes Thailand ฉบับมกราคม 2563 ได้รูปแบบ e-magazine</a>

<img class="alignnone wp-image-25422" src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2019/12/FB080-EBOOK-RES150_Page_001.jpg" alt="" width="301" height="396" />

Akatsuki ต่อยอดความสำเร็จเกมฮิตสู่ธุรกิจอื่น

Andy Li ติดสปีดธนาคารด้วย Silot

<h2>Bitmain บริษัทพัฒนาชิปขุดเงิน คริปโต จากประเทศจีนตกอยู่ในความสนใจของสาธารณชนในช่วงไม่กี่เดือนที่ผ่านมา ท่ามกลางข่าวลือต่างๆ รวมถึงความขัดแย้ง และกระแสข่าวเกี่ยวกับการเสนอขายไอพีโอให้แก่ประชาชนทั่วไปเป็นครั้งแรกที่กำลังจะมีขึ้น</h2>
Jihan Wu ผู้ร่วมก่อตั้ง และประธานเจ้าหน้าที่บริหารร่วมของ Bitmain เข้าครอบครองพื้นที่สื่อได้มากมาย จากชื่อเสียงที่เกิดขึ้นหลังการปรากฏตัวในสังคมออนไลน์นั่นเอง ด้าน Micree Zhan ผู้ร่วมก่อตั้ง และ ประธานเจ้าหน้าที่บริหารร่วมอีกรายของ Bitmain เป็นคนเก็บเนื้อเก็บตัวมากกว่าทั้งที่จริงแล้วเขาถือหุ้นใน Bitmain มากกว่าข้อมูลจากการนำเสนอของนักลงทุนก่อนการขายหุ้นหลุดออกมาว่า Zhan เป็นมันสมองด้านเทคนิคของ Bitmain และเป็นเจ้าของหุ้น 36.58% ส่วน Wu ถือหุ้น 20.5%

ขณะที่เอกสารนำเสนอนักลงทุนก่อนเสนอขายหุ้นของบริษัทเอง ระบุว่า บริษัทจาก Beijing แห่งนี้มั่นใจว่า มูลค่าตามราคาตลาดจะทะยานแตะ 1.4 หมื่นล้านเหรียญสหรัฐฯ เมื่อมีการขายหุ้นให้กับสาธารณชน ซึ่งจะทำให้หุ้นในส่วนของ Zhan มีมูลค่าอย่างน้อย 5.1 พันล้านเหรียญ

ส่วนหุ้นของ Wu จะมีมูลค่าเกือบ 2.9 พันล้านเหรียญ แต่ Forbes ยังไม่เชื่อง่ายๆ หลังจากที่ได้พูดคุยกับนักวิเคราะห์แล้ว เราคาดว่ามูลค่าหุ้นสุทธิของ Zhan น่าจะอยู่ที่ราว 4 พันล้านเหรียญ ส่วนของ Wu จะอยู่ที่เกือบ 2.3 พันล้านเหรียญ ทั้งนี้ Forbes ประเมินมูลค่าของ Bitmain จากอัตราส่วนยอดขายต่อราคาหุ้นของบริษัทในระดับเดียวกัน อาทิ Nvidia, AMD, Qualcomm, Mediatek และ Cisco

Zhan เป็นกำลังสำคัญด้านเทคนิคผู้อยู่เบื้องหลัง Bitmain แต่ไม่ค่อยมีใครรู้จักเขามากนัก เขาคือวิศวกรผู้พัฒนาชิปวงจรเอซิค (ASIC หรือ Application-Specific Integrated Circuit) ที่ใช้กันมายาวนาน และเป็นเครื่องมือขับเคลื่อนให้บริษัทผู้ผลิตชิปขุดเงินคริปโตรายใหญ่ที่สุดแห่งนี้ขยายตัวไปทั่วโลก แต่แม้กระทั่งประวัติใน LinkedIn ยังแทบจะไม่ปรากฏ บอกเพียงว่าเป็น“ประธานเจ้าหน้าที่บริหาร Bitmain” โดยไม่มีการเอ่ยถึงประวัติการศึกษา หรือการทำงานมาก่อนหน้านี้เลย

ขณะที่ Zhan กำลังออกหาข้อมูลตามท้องถนนใน Beijing เขาเข้าไปขอคำแนะนำจาก Wu เกี่ยวกับการระดมทุน ซึ่งในเรื่องนั้น Wu เองก็ไม่มีคำตอบให้ แต่ทั้งคู่ได้กลับมาพบกันอีกครั้งในอีก 3 ปีให้หลัง

<figure><img class="wp-image-4735 size-full" src="http://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2019/02/Jihan-Wu-bitman.jpg" alt="คริปโต" width="638" height="425" /><figcaption> Jihan Wu ปรากฏตัวต่อสาธารณชนจึงกลายเป็นหน้าเป็นตา ให้กับ Bitmain ในทางกลับกัน Micree Zhan ผู้ร่วมก่อตั้งและ ถือหุ้นมากกว่า กลับเก็บเนื้อเก็บตัวเสียอย่างนั้น</figcaption></figure>

Wu ซึ่งอายุน้อยกว่า จบการศึกษาจาก Peking University ในปี 2009 ด้วยปริญญา 2 ใบ คือด้านเศรษฐศาสตร์และจิตวิทยาประวัติทาง LinkedIn ระบุว่า ระหว่างปี 2010 จนถึงปี 2013 เขาดำรงตำแหน่งผู้จัดการการลงทุนในบริษัทร่วมลงทุน China Grand Prosperity Investment ก่อนจะมาเป็นผู้ร่วมก่อตั้ง Bitmain นอกจากนี้ Wu ยังเป็นผู้ร่วมก่อตั้ง 8BTC ซึ่งเป็นศูนย์กลางด้าน Bitcoin ในประเทศจีนที่เปิดตัวเมื่อปี 2011

สี่ปีต่อมา ในปี 2017 Bitmain ทำรายได้ 2.5 พันล้านเหรียญ ข้อมูลการนำเสนอของนักลงทุนระบุว่า ส่วนมากมาจากการขายอุปกรณ์ขุดเงินคริปโต แค่ไตรมาสแรกของปี 2018 Bitmain ทำรายได้ไปแล้ว 1.9 พันล้านเหรียญ บริษัทหวังว่าจะดำเนินการเสนอขายหุ้นในตลาดหลักทรัพย์ฮ่องกงให้เสร็จสิ้นก่อนสิ้นปีนี้ แต่จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีข้อมูลอะไรออกมามากนัก นี่อาจจะเป็นประวัติศาสตร์ก้าวแรกเลยทีเดียว ไม่ใช่แต่เฉพาะสำหรับ Bitmain แต่ยังสำหรับชุมชนเงินคริปโตในภาพรวมด้วย

ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา ธุรกิจนี้พยายามที่จะค่อยๆ กลับเข้าสู่ความสนใจอีกครั้ง หลังจากเคยปลุกกระแสเงินคริปโตมาแล้วเมื่อปลายปี 2017

อย่างไรก็ตาม หลังจากที่ข้อมูลนักลงทุนรั่วไหลออกมาก็พบว่า ตัวเลขยอดขายอุปกรณ์ขุดในปีนี้ยังไม่แน่นอน จนเกิดความกังขาถึงความเป็นไปได้ในการเสนอขายไอพีโอแก่ประชาชนทั่วไปเป็นครั้งแรกมูลค่า 1.4 หมื่นล้านเหรียญ ฉะนั้นจึงควรจับตาดูให้ดี
เรื่อง: Jasmine Teng เรียบเรียง: ปาริชาติ ชื่นชม


<hr />

<a href="http://bit.ly/2Q5729x">ติดตามอ่านฉบับเต็ม “เถ้าแก่ “คริปโต” มหาเศรษฐีนักขุดที่ไม่มีใครรู้จัก” ได้ที่ นิตยสาร Forbes Thailand ฉบับเดือนธันวาคม 2561</a>

<img class="alignnone wp-image-3346" src="http://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2019/01/COVER-DECEMBER-67--780x1024.jpg" alt="สังคมสูงวัย" width="311" height="563" />

เถ้าแก่ "คริปโต" มหาเศรษฐีนักขุดที่ไม่มีใครรู้จัก

<h2 class="p1">จากจำนวนนักธุรกิจเทคโนโลยีที่มีอยู่มาก มีเพียงไม่กี่รายที่พบกับปีแห่งความสำเร็จ Lei Jun กลับมาทวงบัลลังก์ 1 ใน 20 อันดับมหาเศรษฐีผู้ร่ำรวยที่สุดของจีนอีกครั้งด้วยมูลค่าทรัพย์สิน 1.14 หมื่นล้านเหรียญหลังจาก Xiaomi ผู้ผลิตสมาร์ทโฟนยักษ์ใหญ่เข้าจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์ฮ่องกงเมื่อเดือนกรกฎาคมที่ผ่านมา</h2>
แม้จะไม่เข้าเป้าตามคาดหมาย การระดมทุนผ่านตลาดครั้งนี้ยังหนุนให้ Lin Bin ประธานบริษัทกลับมาติดอันดับอีกครั้งหลังจากหลุดโผไป 2 ปีด้วยทรัพย์สินรวม 4.4 พันล้านเหรียญ (และกรุยทางให้ Huang Jiangji, Li Wanqiang และ Hong Feng ติดทำเนียบ 400 อันดับมหาเศรษฐีจีน) นอกจากจะก้าวขึ้นครองตำแหน่งผู้นำแบรนด์สมาร์ทโฟนในอินเดียซึ่งมีขนาดใหญ่เป็นอันดับ 2 ของโลกรองจากประเทศจีน และเป็นหนึ่งในตลาดที่มีแนวโน้มเติบโตสูงที่สุดแล้ว Xiaomi ยังเดินหน้ารุกสู่ธุรกิจเครื่องใช้ไฟฟ้าในบ้าน และบริการด้านการเงินโดยให้บริการผลิตภัณฑ์สินเชื่อส่วนบุคคลในประเทศอินเดีย
ส่วนบริษัทผู้ผลิตสมาร์ทโฟนยักษ์ใหญ่อีกรายอย่าง Huawei แม้จะทำผลงานในอินเดียได้ไม่น่าประทับใจและยังต้องเผชิญอุปสรรคด้านการทำตลาดในสหรัฐฯ เนื่องจากสงครามการค้าขยายวงกว้างขึ้น แต่ก็สามารถโค่น Apple ลงและก้าวขึ้นครองตำแหน่งแบรนด์ที่มียอดจำหน่ายสูงสุดอันดับ 2 ของโลกรองจาก Samsung บริษัทเพิ่งเปิดตัวชิปประสิทธิภาพสูงรุ่นแรกที่มีความสามารถในการประมวลผลด้านปัญญาประดิษฐ์ เช่น เทคโนโลยีจดจำเสียง มูลค่าทรัพย์สินของ Ren Zhengfei ผู้ก่อตั้งบริษัททะยานขึ้น 37% เป็น 3 พันล้านเหรียญ
Apple ดูเหมือนจะเริ่มสิ้นมนตร์ขลัง เมื่อราคาหุ้นของบรรดาบริษัทซัพพลายเออร์พากันร่วงไปตามๆ กัน ความเชื่อมั่นของนักลงทุนต่อ AAC Technologies บริษัทผู้ผลิตชิ้นส่วนลำโพงที่มี Pan Zhengmin เป็นเจ้าของปรับตัวลดลงและฉุดให้มูลค่าทรัพย์สินของเขาหายไป 44% เหลือ 5.3 พันล้านเหรียญ

<ul>
 	<li><a href="http://forbesthailand.com/world/asia/10-%E0%B8%AD%E0%B8%B1%E0%B8%99%E0%B8%94%E0%B8%B1%E0%B8%9A-%E0%B8%A1%E0%B8%AB%E0%B8%B2%E0%B9%80%E0%B8%A8%E0%B8%A3%E0%B8%A9%E0%B8%90%E0%B8%B5%E0%B8%88%E0%B8%B5%E0%B8%99-2018.html">10 อันดับ “มหาเศรษฐีจีน” ประจำปี 2018 ปีแห่งการฟันฝ่ามรสุมเศรษฐกิจแดนมังกร</a></li>
</ul>
ทางด้านราคาหุ้นของผู้ผลิตชิ้นส่วนสำหรับอุปกรณ์เชื่อมต่ออิเล็กทรอนิกส์ Luxshare ผันผวนตลอดปีก่อนทำจุดต่ำสุดในช่วงต้นไตรมาส 3 หลังจากประกาศเสนอขายสัดส่วนการถือหุ้นในบริษัทผู้ผลิตแผงวงจรอิเล็กทรอนิกส์ซึ่งเป็นกิจการในเครือ Wang Laichun และ Wang Laisheng สองพี่น้องนักธุรกิจที่ช่วยกันกุมบังเหียนธุรกิจมีความมั่งคั่งลดลง 1 ใน 3 มาอยู่ที่ 2.1 พันล้านเหรียญ
นอกจากนี้ มหาเศรษฐีที่ธุรกิจอยู่ในทิศทางขาลงยังรวมถึงผู้นำตลาดอุปกรณ์กล้องวงจรปิดอย่าง Gong Hongjia และ Fu Liquan ที่ปัจจุบันถือครองทรัพย์สินมูลค่า 7.3 พันล้านเหรียญ และ 2.7 พันล้านเหรียญ ตามลำดับ ราคาหุ้นของ Hikvision ของ Gong และ Dahua ของ Fu ดิ่งลงเหวเมื่อสหรัฐฯ ประกาศห้ามหน่วยงานรัฐและสัญญาภายใต้โครงการภาครัฐใช้ผลิตภัณฑ์ของบริษัทในเดือนสิงหาคมที่ผ่านมา
โดยอ้างถึงเหตุผล เช่น ช่องโหว่ที่มีผลต่อความมั่นคง และยังดำเนินการพิจารณาคว่ำบาตรสินค้าอื่นเพิ่มเติม ขณะเดียวกัน Ma Xinhui จาก Opple Lighting ผู้ผลิตหลอดไฟ LED ร่วงลงจากอันดับ 79 มาอยู่ที่อันดับ 120 ของทำเนียบมหาเศรษฐีด้วยมูลค่าทรัพย์สินประเมิน 2.2 พันล้านเหรียญ
ทว่าในอีกด้านหนึ่ง กองทัพอากาศสหรัฐฯ เพิ่งประกาศเมื่อเดือนตุลาคมที่ผ่านมาว่าจะดำเนินการซื้อโดรนจำนวน 35 ลำจาก DJI ของจีนโดยให้เหตุผลว่า ราคามีความคุ้มค่าที่สุดหลังเลิกใช้โดรนสัญชาติมังกรไปนาน 1 ปีก่อนหน้านั้น Frank Wang ประธานกรรมการมีมูลค่าทรัพย์สินเพิ่มขึ้นเกือบ 70% เป็น 5.4 พันล้านเหรียญจากการระดมทุนรอบล่าสุดซึ่งได้เม็ดเงินลงทุนไป 1 พันล้านเหรียญในเดือนพฤษภาคมที่ผ่านมา
นอกจากบรรดาเจ้าพ่อแห่งวงการอินเทอร์เน็ตแล้ว มหาเศรษฐีจากธุรกิจพัฒนาและให้บริการซอฟต์แวร์ที่ติดอันดับสูงสุดคือ Wang Wenjing ผู้รั้งอันดับที่ 115 ด้วยทรัพย์สินที่เพิ่มขึ้น 26% เป็น 2.3 พันล้านเหรียญ Yonyou ซึ่งนั่งเป็นประธานกรรมการครบรอบ 30 ปีแห่งการก่อตั้งในปีนี้ ธุรกิจได้เติบโตอย่างไม่หยุดยั้งจนก้าวขึ้นเป็นผู้ให้บริการระบบซอฟต์แวร์ ERP รายใหญ่ที่สุดของจีนพร้อมรุกสู่ Lin Bin ธุรกิจคลาวด์และการเงิน
&nbsp;

<a href="http://www.aisbookstore.com/Shop/Magazine/FORBES/f1065cc2-5b2a-4811-aa7b-20793e378f6b">คลิกอ่านบทความฉบับเต็มของ “China’s Richest” ได้จากนิตยสาร Forbes Thailand ฉบับเดือนธันวาคม 2561</a>

<img class="alignnone wp-image-3346" src="http://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2019/01/COVER-DECEMBER-67--780x1024.jpg" alt="" width="311" height="563" />

&nbsp;

China’s Richest : ศึกเดือดวงการเศรษฐีเทคโนโลยีจีน ในรอบปี 2018

Athena Yang รู้จัก Douyin โดยการแนะนำของแฟนหนุ่ม และไม่ช้าเธอก็ติดหนึบ พนักงานสาววัย 29 ปีของบริษัทการลงทุนแห่งหนึ่งใน Beijing ใช้เวลาช่วงพักกลางวันและช่วงค่ำดูมิวสิกวิดีโอผ่านแอพฯ ซึ่งมีคนมาโพสต์คลิปยาว 15 วินาที

โดยเป็นคลิปที่พวกเขาเต้น ร้องเพลง หรือแม้แต่แต่งหน้า “Douyin มีคลิปตลกๆ และสร้างสรรค์เยอะแยะเลย” Yang เล่า “ดูแล้วสบายใจและคลายเครียดจากงานได้ดี”

Douyin หรือที่รู้จักกันในอีกชื่อว่า Tik Tok พัฒนาขึ้นโดยบริษัท ByteDance Technology ใน Beijing และครอบครองใจคนรุ่นใหม่ ในจีนอย่างรวดเร็วท่วมท้น แอพฯ นี้ทำงานคล้ายแอพฯ ฮิตอย่าง Musical.ly ซึ่ง ByteDance ซื้อไปเมื่อปีที่แล้วในราคา 1 พันล้านเหรียญสหรัฐฯ มันช่วยผู้ใช้งานทำวิดีโอคลิปสั้นๆ ตัดต่อ และโพสต์คลิปของตัวเองโดยใส่เพลงโปรดเข้าไปได้ และมีอัลกอริทึมช่วยโปรโมทคลิปผ่านทางหน้าฟีดที่ผู้ใช้งานแต่ละคนสร้างสรรค์ด้วยตัวเอง 

เมื่อ Douyin กำลังฮิตระเบิด ByteDance ซึ่งเป็นสตาร์ทอัพมูลค่า 2 หมื่นล้านเหรียญ และยังมีแอพฯ ข่าว Toutiao ซึ่งเป็นที่รู้จักเช่นกัน จึงมีข้อได้เปรียบพอให้ท้าชนกับ Tencent เพื่อชิงความเป็นใหญ่ในวงการสื่อและบันเทิงของจีนได้ แต่บริษัทนี้ก็กำลังเผชิญปัญหาคล้ายกับ YouTube

นั่นคือคลิปบางส่วนใน Douyin ก็ล่อเป้าให้ถูกตรวจสอบและเกิดกระแสต่อต้านขึ้นในโลกออนไลน์เนื่องจากความไม่เหมาะสมและอาจมีเนื้อหาอันตราย ซึ่งเป็นปัญหาที่บวกเพิ่มเข้ามาอีกจากปัญหาเรื่องการควบคุมดูแลคอนเทนต์ซึ่ง ByteDance ต้องเผชิญอยู่เดิมความสำเร็จในระยะหลังของ Douyin มาจากกลไกการผลิตเนื้อหา

เว็บนี้ต้องอาศัยทั้งคลิปจากมืออาชีพและมือสมัครเล่นเพื่อดึงดูดคนดูซึ่งไม่ต่างจากแพลตฟอร์มสำหรับวิดีโอขนาดสั้นรายอื่นๆ ของจีนแต่ ByteDance ทำได้ดีกว่าคู่แข่งในประเทศ โดย Douyin จะเชิญเหล่าดาราแห่งโลกโซเชียลให้เข้าร่วมการประกวดวิดีโอออนไลน์ที่บริษัท จัดขึ้นอย่างสม่ำเสมอ ซึ่งคนเหล่านี้จะท้าแข่งกันเองหรือชวนให้ follower ที่ติดตามพวกเขาร่วมโพสต์คลิปของตัวเองในธีมที่กำหนด ทำให้เกิดเทรนด์ไวรัลขึ้นในโลกออนไลน์และช่วยให้แอพฯ เป็นที่นิยมมากยิ่งขึ้น ตัวอย่างเช่น มีครั้งหนึ่งที่ผู้ใช้แอพฯ ประมาณ 70,000 คนแข่งกัน เต้นท่าตลกๆ ในเพลง “Seaweed Dance” ของศิลปินจีน Xiao Quan กระแสครั้งนั้นเป็นแรงบันดาลใจให้เกิดมุกล้อเลียนนับไม่ถ้วนในโลกอินเทอร์เน็ต และมีการจัดแข่งเต้นขึ้นจริงทั่วประเทศจีน

Douyin จะเลือกคลิปเต้นที่คนชอบมากที่สุดเพื่อนำไปใส่ในหน้าฟีดที่ออกแบบมาโดยเฉพาะ และเหล่าดาราออนไลน์ เช่น Zhou Yue โปรดิวเซอร์เพลงวัย 25 ปี บอกกับ Forbes Asia ว่าพวกเขาหาเงินได้หลายล้านหยวนต่อปีด้วยการทำวิดีโอลง Douyin

โดยกิจการที่ต้องการโฆษณาสินค้าอย่างบริษัทรถยนต์หรือสตูดิโอผู้ผลิตเกมก็พร้อมจ่ายเงินเพื่อให้พวกเขามาช่วยทำเพลงโปรโมทแล้วแชร์บนเว็บ “Douyin ผลิตคอนเทนต์ขนาดสั้นที่คุณภาพดีกว่าแพลตฟอร์มวิดีโอขนาดสั้นรายอื่นๆ ของจีน” Chen Yuetian หุ้นส่วนของ S. Capital ซึ่งเป็นบริษัทการลงทุนในจีนกล่าว “คลิปของเว็บนี้ทันสมัยกว่าและดึงดูดคนรุ่นใหม่ได้มากกว่า”

ข้อมูลของ Analysys International บริษัทที่ปรึกษาใน Beijing แสดงให้เห็นว่า หลังจากเปิดเว็บมาได้ปีครึ่ง Douyin ก็ดึงดูดผู้ใช้งานที่เข้าเว็บอย่างสม่ำเสมอได้ 166 ล้านคน ซึ่งส่วนใหญ่อายุน้อยกว่า 30 ปี และข้อมูลของบริษัทก็เเสดงให้เห็นว่าพวกเขาใช้เวลากับเเอพฯนี้ เฉลี่ย 12.6 ชั่วโมงต่อเดือน ซึ่งเป็นระดับการใช้งานที่แซงหน้าตัวเลข 12.3 ชั่วโมงต่อเดือนของเว็บแชร์วิดีโอชื่อ Kuaishou ของ Tencent ไปแล้ว

เมื่อผู้คนใช้เวลากับ Douyin มากขึ้น WeChat ก็ถูกแย่งความสนใจไป ทั้งที่ Tencent อยากดึงให้คนมาใช้ WeChat เพื่อจะขายคอนเทนต์ให้ได้มากขึ้น 

จากข้อมูลของ Questmobile ซึ่งเป็นบริษัทวิเคราะห์ข้อมูลของจีน ชาวจีนใช้เวลาดูวิดีโอขนาดสั้นคิดเป็น 7.4% ของเวลาทั้งหมดที่ออนไลน์ในเดือนมีนาคม ซึ่งเพิ่มขึ้นจาก 1.5% ในปีที่แล้ว ขณะเดียวกัน เวลาที่ใช้ไปกับบริการส่งข้อความทันทีซึ่ง WeChat เป็นผู้ให้บริการรายใหญ่ก็ลดลงเหลือ 32% จากเดิม 37% ในช่วงเดียวกันของปีที่แล้ว

“แอพฯ วิดีโอขนาดสั้นอย่าง Douyin กำลังกดดัน WeChat” Zhang Xueru นักวิเคราะห์จากบริษัท 86 Research ของ Shanghai กล่าว “แอพฯ เหล่านี้แข่งกันชิงเวลาพักผ่อนของผู้ใช้ และตอนนี้ Douyin ก็ชิงไปได้มากขึ้นเรื่อยๆ”

ByteDance กับ Tencent นำศึกนี้เข้าไปปะทะกันในศาล ทั้งสองบริษัทยื่นฟ้องกันเป็นชุดด้วยข้อหาหมิ่นประมาทและแข่งขันอย่างไม่เป็นธรรม โดย Tencent เรียกค่าเสียหาย 1 หยวน (0.16 เหรียญ) และให้ ByteDance ออกแถลงการณ์ขอโทษต่อสาธารณชนผ่านแพลตฟอร์มของตัวเอง ส่วน ByteDance ก็เรียกค่าเสียหาย 90 ล้านหยวน โดยกล่าวหาว่า Tencent เจตนาบล็อกคอนเทนต์ของ Byte-Dance บนแอพฯ ส่งข้อความสุดฮิตอย่าง QQ

อีกทั้ง Zhang Yiming ผู้ก่อตั้งและประธานของ ByteDance ก็ยังปะทะคารมออนไลน์กับ Pony Ma ผู้ก่อตั้ง Tencent โดยกล่าวหาว่าแอพฯ Weishi ของ Tencent ลอกเลียนโมเดลของ Douyin แต่ทั้ง ByteDance และ Tencent ไม่ตอบคำถามเมื่อ Forbes Asia ขอความเห็นในเรื่องนี้

ขณะเดียวกัน Douyin ก็ยังมีปัญหาอื่น ในฮ่องกงมีผู้ต่อต้าน เนื่องจากคนกลุ่มหนึ่งมองว่าแอพฯ นี้ไม่มีการปกป้องเยาวชนมากพอ จึงมีเยาวชนอัปโหลดคลิปที่มีเนื้อหารุนแรงหรือยั่วยุให้คิดเรื่องเพศเพียงเพื่อจะได้มีชื่อเสียงในโลกออนไลน์ ยิ่งกว่านั้นหนังสือพิมพ์ People’s Daily ซึ่งเป็นสื่อของรัฐบาลก็เรียกร้องให้มีการควบคุม Douyin อย่างเข้มงวดมากขึ้น หลังจากสื่อรายงานว่ามีผู้ใช้บางรายบาดเจ็บหนักเนื่องจากเลียนแบบคลิปที่เห็นในแอพฯ

Douyin จึงตอบรับเรื่องนี้โดยออกคำเตือนต่อสาธารณชนว่าท่าเต้นหรือท่าทางการเคลื่อนไหวในกีฬาบางอย่างเป็นท่าที่ “ผู้ใช้ทุกคนไม่ควรลอกเลียนแบบ” รวมทั้งกระตุ้นให้พ่อแม่ดูแลลูก และกล่าวว่าแอพฯ จะเพิ่ม “ระบบเตือนคลิปเสี่ยง” เข้าไปด้วย

ปัญหาเหล่านี้เข้ามาในขณะที่ ByteDance กำลังมีเรื่องยุ่งติดพันเกี่ยวกับการควบคุมดูแลคอนเทนต์ กระทรวงวัฒนธรรมและการท่องเที่ยวของจีนเพิ่งเริ่มเปิดการสืบสวนบริษัทอย่างเป็นทางการฐานเผยแพร่การ์ตูนชุดหนึ่งซึ่งกระทรวงกล่าวว่าบิดเบือนประวัติศาสตร์จีน (ByteDance ลบการ์ตูนออกและแถลงขอโทษแล้ว) และเมื่อเดือนเมษายน ทางการก็สั่งให้บริษัทปิดแอพฯ แชร์เรื่องขำขันยอดนิยมชื่อ Neihan Duanzi ซึ่งถูกกลุ่มเฝ้าระวังสื่อในจีนวิจารณ์ว่าส่งเสริม

“คอนเทนต์หยาบคายและไม่เหมาะสม” Zhang กล่าวในจดหมายขอโทษต่อสาธารณชนว่าผลิตภัณฑ์นี้ “เดินมาผิดทาง” และสัญญาว่าจะจ้างพนักงาน 10,000 คนมาคอยตรวจตราเว็บไซต์ต่างๆ ของเขา

ในส่วนของการแข่งขันก็ดุเดือดมากขึ้น นอกจาก Tencent แล้วยักษ์ใหญ่วงการอินเทอร์เน็ตของจีนทุกรายก็เริ่มเข้าสู่ธุรกิจคลิปวิดีโอ เพื่อจับตลาดกลุ่มผู้ใช้อายุน้อย เช่น iQiyi ของ Baidu เพิ่งปล่อยแอพฯ มินิวิดีโอของตัวเองที่ชื่อ Nadou ซึ่งใช้ซอฟต์แวร์ที่มีปัญญาประดิษฐ์เป็นพื้นฐานเพื่อจะวิเคราะห์เทรนด์ออนไลน์และตัดต่อคลิปที่เกี่ยวข้องกับเทรนด์นั้น Zhang จาก 86 Research กล่าวว่า เรื่องนี้อาจทำให้ ByteDance ต้องเสริมการตลาดให้แข็งแกร่งขึ้นเพื่อโปรโมทบริการของตัวเอง และอาจกระทบต่ออัตรากำไร

“พวกเขาต้องผลิตคอนเทนต์ดีๆ ให้มากขึ้นเพื่อสร้าง community ในโลกออนไลน์” Zhang กล่าว “การควบคุมดูแลก็เป็นเรื่องหนึ่ง แต่ผลิตภัณฑ์ตัวนี้จะไปได้ไกลแค่ไหนก็ขึ้นอยู่กับว่าจะเพิ่มองค์ประกอบด้านโซเชียลเพื่อดึงผู้ใช้ให้เข้ามาใช้งานได้มากขึ้นหรือเปล่า”

เรื่อง : Yue Wang
เรียบเรียง : ธรรดร โสตถิอำรุง
ภาพปก : China Network/Reuters

<a href="http://www.aisbookstore.com/Shop/Magazine/FORBES/0b3d6b6f-a023-4afc-ba8b-937b8ba540be">คลิกอ่านฉบับเต็มของ "</a><a href="http://www.aisbookstore.com/Shop/Magazine/FORBES/0b3d6b6f-a023-4afc-ba8b-937b8ba540be">ByteDance VS Tencent  : สตาร์ทอัพวิดีโอ Douyin กำลังแย่งวัยรุ่นจีนจากกำมือ WeChat</a><a href="http://www.aisbookstore.com/Shop/Magazine/FORBES/0b3d6b6f-a023-4afc-ba8b-937b8ba540be">" ได้ที่ได้ที่นิตยสาร Forbes Thailand เดือนสิงหาคม 2561 ในรูปแบบ e-Magazine</a>

<a href="http://bit.ly/2vFS9h0"><img class="" src="http://forbesthailand.com/uploads/library/0bbafba6d1ac7ee542952c8eb0e9c4c7.jpg" alt="" width="247" height="916" /></a>
<div></div>

ByteDance VS Tencent : สตาร์ทอัพวิดีโอ Douyin กำลังแย่งวัยรุ่นจีนจากกำมือ WeChat

<h2>แอพพลิเคชั่นชำระเงินของ Lee Seung-Gun สามารถครองใจหนุ่มสาวชาวเกาหลีภายในระยะเวลาอันรวดเร็ว ชายผู้นี้จะสามารถปั้นธุรกิจของเขาให้เป็น Fintech Unicorn ได้สำเร็จหรือไม่</h2>
Viva Republica ถือเป็นฟินเทคสตาร์ทอัพที่ร้อนแรงที่สุดในเวลานี้ของประเทศเกาหลี ด้วยเทคโนโลยีที่พลิกโฉมหน้าการให้บริการทางการเงินแบบที่ไม่เคยปรากฏมาก่อนผ่านแอพพลิเคชั่น “Toss” ซึ่งให้บริการชำระเงินแบบ peer-to-peer การเปิดตัวแอพพลิเคชั่นที่ใช้งานง่ายดังกล่าวของบริษัทในปี 2015 ได้สร้างแรงกระเพื่อมครั้งใหญ่ในโลกการเงิน ดังจะเห็นได้จากการที่บรรดาธนาคารพาณิชย์ต่างเร่งยกระดับการให้บริการเพื่อสร้างความพึงพอใจให้กับลูกค้าเป็นการใหญ่

ส่งผลทำให้ลูกค้าสามารถเข้าถึงผลิตภัณฑ์ทางการเงินต่างๆ ของธนาคารได้อย่างสะดวกรวดเร็วมากขึ้น จากข้อมูลของธนาคารกลางเกาหลีพบว่า ปริมาณธุรกรรมการชำระเงินผ่านโทรศัพท์มือถือในประเทศเกาหลีใต้ได้เพิ่มสูงขึ้นกว่า 4 เท่าในช่วงเวลาดังกล่าว คิดเป็นมูลค่าสูงถึง 4.6 พันล้านเหรียญสหรัฐฯ

กิจการสตาร์ทอัพรายนี้ซึ่งระดมทุนไปได้แล้วถึง 76 ล้านเหรียญยังไม่หยุดความฝันของตนเองไว้เพียงเท่านี้ หลังจากได้เงินลงทุนจำนวน 48 ล้านเหรียญจาก PayPal และนักลงทุนรายอื่นๆ ในเดือนมีนาคม Toss ก็เหมือนเสือติดปีกจากที่เป็นเพียงแค่ “แอพพลิเคชั่นโอนเงินธรรมดา” สู่การเป็น “แพลตฟอร์มสินเชื่อเพื่อการอุปโภคบริโภคที่ครอบคลุม” ซึ่งคาดกันว่าสามารถสร้างรายได้ให้กับ Viva Republica ในปี 2017 ที่ผ่านมาสูงถึงราว 20 ล้านเหรียญส่งผลให้ Toss มีชื่อติดอันดับในฐานะบริการชำระเงินแบบ P2P ที่มีอัตราการเติบโตรวดเร็วที่สุดแห่งหนึ่งในเอเชียด้วยปริมาณธุรกรรมที่มีมูลค่าสูงถึง 1.2 หมื่นล้านเหรียญในปี 2017

Lee Seung-Gun ซึ่งเป็นผู้ก่อตั้งและซีอีโอของ Toss เล่าว่า ด้วยจำนวนผู้ใช้งานประมาณ 12 ล้านคน Toss สามารถสร้างธุรกรรมในปริมาณที่เท่ากันโดยใช้เวลาเพียงครึ่งหนึ่งของ PayPal โดย Toss ตั้งเป้าเป็นกิจการสตาร์ทอัพรายแรกของโลกที่ทำธุรกิจโอนเงินแบบ P2P ที่จะถึงจุดคุ้มทุนภายในอนาคตอันใกล้

Lee ขีดเส้นทางอาชีพของตัวเองหลังจากเริ่มประกอบวิชาชีพทันตแพทย์ได้ไม่นาน ซึ่งรวมถึงช่วงเวลาที่เขาต้องไปเกณฑ์ทหารโดยเขาได้รับมอบหมายให้ประจำอยู่ที่ศูนย์บริการสาธารณสุขบนเกาะแห่งหนึ่งซึ่งตั้งอยู่ไกลโพ้น ในช่วงนั้นเขาไม่ได้สนใจงานที่อยู่นั่นทำให้เขาตัดสินใจตั้งบริษัท Viva Republica ขึ้นภายในช่วงเวลาไม่กี่ปีหลังจากปลดประจำการในปี 2011

ในปี 2017 แอพพลิเคชั่นของเขาติดอันดับที่ 35 ของโลกจากการจัดอันดับบริษัทฟินเทคดาวเด่น 100 อันดับแรกของ KPMG ซึ่งเป็นอันดับที่สูงกว่า Lending Club และ Coinbase ซึ่งได้ชื่อว่าเป็น Fintech Unicorns ของสหรัฐอเมริกาเสียอีก Viva Republica อ้างว่าคนรุ่นใหม่ที่อยู่ในกลุ่มมิลเลนเนียลเกือบครึ่งในเกาหลีใต้ต่างใช้งานแอพพลิเคชั่นของบริษัท

บริการออนไลน์ทางด้านการเงินในเกาหลีเป็นที่โจษจันในเรื่องความล้าหลังที่สร้างความหงุดหงิดรำคาญใจให้กับผู้ใช้งานมาโดยตลอด แต่ความนิยมใช้งานแอพพลิเคชั่น Toss ดูเหมือนจะจุดประกายไฟแห่งนวัตกรรมให้เกิดขึ้นเนื่องจากทำให้ผู้ใช้งานเริ่มมีความคาดหวังมากขึ้น ในปีที่ผ่านมาได้มีการเปิดตัวธนาคารทางอินเทอร์เน็ต 2 รายในเกาหลี นั่นคือ K Bank และ Kakao Bank ซึ่งให้บริการการเงินผ่านช่องทางออนไลน์เท่านั้น

ขณะเดียวกัน บรรดาธนาคารพาณิชย์รูปแบบเดิมต่างเร่งปรับปรุงแอพพลิเคชั่นของตนเองให้ทันสมัยและสะดวกสบายในการใช้งานมากขึ้น ไม่ต้องสงสัยเลยว่าบริการทางการเงินอย่าง Kakao Pay และ Never Pay กำลังรุกคืบเข้ามาเหยียบจมูกเจ้าถิ่นอย่าง Toss

Viva Republica ยอมรับว่า บริษัทไม่มีปัญญาจะทุ่มงบประมาณด้านการตลาดจำนวนมากเพื่อไปแข่งขันกับธนาคารพาณิชย์ยักษ์ใหญ่ที่เป็นเจ้าตลาดเดิมได้ แต่สิ่งที่ทำให้ Toss มีวันนี้เพราะการแนะนำแบบปากต่อปากของผู้ใช้งาน ฐานลูกค้าที่ใช้งานแอพพลิเคชั่น Toss อย่างเหนียวแน่นช่วยทำให้ปริมาณธุรกรรมของบริษัทสูงกว่าคู่แข่งถึงเกือบ 4 เท่า Lee บอกว่า จุดแข็งของแอพพลิเคชั่นคือประสบการณ์ในการใช้งาน

“ตอนแรกผมค่อนข้างเป็นกังวลในเรื่องการแข่งขัน (แต่) ผมคิดว่าคู่แข่งเขาทำทุกอย่างที่จะทำได้อย่างเต็มที่แล้ว ดังนั้น สิ่งที่ผมจะทำได้ คือการให้ความสำคัญในเรื่องตัวผลิตภัณฑ์และผู้บริโภคซึ่งผลตอบรับที่ได้กลับมาถือว่าดีทีเดียว”

ในช่วงแรกที่ทำธุรกิจ บริษัทขาดทุนตลอดสำหรับธุรกรรม P2P ซึ่งเป็นบริการตัวท็อปของบริษัท เนื่องจากบริษัทต้องรับภาระค่าธรรมเนียมการโอนเงินจำนวน 45 เซนต์ต่อธุรกรรมที่ธนาคารเรียกเก็บเอาไว้เองแต่การศึกษาบทเรียนที่ PayPal ใช้ในการสร้างความภักดีต่อแบรนด์และ “ความเหนียวแน่น” ของผู้ใช้งานที่หมั่นตรวจสอบยอดเงินคงเหลือในบัญชีอยู่เป็นประจำทำให้ Toss สามารถเสริมบริการอื่นๆ เข้าไปเพื่อสร้างรายได้เพิ่ม ซึ่งบริการที่ว่ามีทั้งที่เป็นบริการของ Toss เองและบริการที่ Toss ทำร่วมกับผู้ให้บริการรายอื่น

ปัจจุบันแพลตฟอร์มในการให้บริการของ Toss จะมุ่งเน้นใน 4 ธุรกิจแกนหลัก ซึ่งประกอบด้วย การชำระเงิน การลงทุน สินเชื่อ และประกันชีวิต นอกจากนี้ขอบเขตการให้บริการของบริษัทยังครอบคลุมไปถึงเรื่องการเทรดเงินบิตคอยน์อีกด้วย Toss ตั้งเป้าที่จะเพิ่มจำนวนผู้ใช้งานชาวเกาหลีให้ได้ถึง 30 ล้านราย ควบคู่ไปกับการนำเสนอบริการใหม่ๆ อย่างเช่น การบริหารงบประมาณ ขณะเดียวกันบริษัทก็อยู่ระหว่างการมองหาพันธมิตรทางธุรกิจเพื่อ Toss เตรียมบุกตลาดประเทศฟิลิปปินส์และเวียดนามในอีก 6 เดือนข้างหน้าก่อนจะรุกคืบไปยังประเทศอื่นๆ ในแถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ต่อไป

สิ่งที่เป็นความทะยานอยากของ Lee ในเวลานี้ คือ การทำให้ VivaRepublica เป็น Fintech Unicorn รายแรกในประเทศเกาหลีใต้ ซึ่ง Lee มองเห็นภาพของตลาดโลกการเงินในอนาคตที่การทำธุรกรรมทางการเงินจะเกิดขึ้นบนหน้าจออุปกรณ์ไฮเทคต่างๆ ไม่ใช่การเดินทางไปทำธุรกรรมที่สาขาธนาคารอีกต่อไป Lee พูดต่อว่า “เรื่องดังกล่าวเป็นอนาคตที่เราอยากจะทำให้สำเร็จ และผมคิดว่าฝันนั้นคงไม่ไกลเกินจริงเมื่อดูจากสภาวการณ์ที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน

&nbsp;

<hr />

<a href="http://bit.ly/2HaFurN">คลิกอ่านฉบับเต็ม "Toss แอพฯ สุดฮอต จากแดนกิมจิ" ได้ที่ Forbes Thailand Magazine ฉบับ เมษายน 2561 ในรูปแบบ e-Magazine</a>

<a href="http://bit.ly/2HaFurN"><img src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/97891240d6b165e726b23c91d5985a6d.png" alt="" /></a>

Toss แอพฯ สุดฮอต จากแดนกิมจิ

รังฮาร์ดแวร์ : Shenzhen สวรรค์สตาร์ทอัพนักประดิษฐ์

<h2>ธุรกิจบริการเช่าจักรยานในจีนที่มีมูลค่ารวมกันกว่า 1 พันล้านเหรียญสหรัฐฯ มีปัจจัยอะไรที่ขับเคลื่อนให้ตลาดโตแบบก้าวกระโดด</h2>
ในช่วงปีที่ผ่านมา ธุรกิจสตาร์ทอัพสัญชาติจีนหลายรายได้พากันนำจักรยานสีสันสดใสเป็นจำนวนรวมหลายสิบล้านคันออกมาให้บริการในหลายเมืองทั่วประเทศจีน ค่าเช่าจักรยานเหล่านี้ไม่แพงและเป็นที่นิยมในกลุ่มคนเมืองที่เบื่อหน่ายสภาพการจราจรที่ติดขัดและท้องถนนที่เต็มไปด้วยมลพิษ

Ofo และ Mobike เป็นบริษัทให้เช่าจักรยานที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดในขณะนี้ โดยมีมูลค่ามากกว่า 1 พันล้านเหรียญ และค่าเช่าจักรยานก็ถูกมากเพียง 15 เซ็นต์ต่อการเช่า 30 นาที นอกจากนี้ ผู้ใช้บริการยังสามารถจอดจักรยานไว้ที่ใดก็ได้ตามที่ต้องการ ซึ่งหมายความว่าผู้เช่าไม่จำเป็นต้องมองหาจุดจอดจักรยานที่กำหนดไว้ ซึ่งเป็นปัญหาของบริการให้เช่าจักรยานในเมืองอื่นๆ ทั่วโลก

บริการที่ราคาไม่แพงและมีความยืดหยุ่นนี้เองที่เป็นตัวดึงดูดให้เกิดการเช่าจักรยานหลายสิบล้านครั้งต่อวัน เนื่องจากผู้คนต้องการตัวเลือกในการเดินทางในเมืองต่างๆ ที่มีการจราจรหนาแน่นในประเทศจีน โดยมีลูกค้าจากทุกสาขาอาชีพ ตั้งแต่ผู้ใช้แรงงานไปจนถึงคนรุ่นใหม่ที่ทำงานด้านเทคโนโลยี

<img src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/08fa0aa448c26b6c5e2cbb64d45c325c.png" alt="" />
ทั้ง Ofo และ Mobike บริษัทให้เช่าจักรยานจากจีน ต่างก็เข้ามารุกตลาดในเมืองไทย (Cr: Bangkok Post)

“ฉันเช่าจักรยานเวลาไปซูเปอร์มาร์เก็ตเพราะระยะทางไกลไปสักหน่อยถ้าหากจะเดินไป และถ้าหากจะรอรถประจำทางก็เสียเวลามากเกินไป ฉันสามารถเช่าจักรยานจากที่ไหนก็ได้ และไม่ต้องกังวลกับการหาที่จอด” Jacky He ผู้จัดการฝ่ายการตลาดของบริษัทสตาร์ทอัพด้านอินเทอร์เน็ต วัย 28 ปีกล่าว

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าธุรกิจที่มีโอกาสเติบโตสูงเช่นนี้จะสามารถดึงดูดเม็ดเงินลงทุนมหาศาลหลายร้อยล้านเหรียญ แต่สิ่งที่บรรดานักลงทุนคาดหวังจริงๆ ก็คือ การเข้าถึงลูกค้าที่รู้จักใช้เทคโนโลยี

บริษัทต่างๆ อย่างเช่นยักษ์ใหญ่ด้านอีคอมเมิร์ซสัญชาติจีนอย่าง Alibaba ซึ่งมีบริษัทในเครือที่ทำธุรกิจไฟแนนซ์อย่าง Ant Financial เป็นหนึ่งในผู้ลงทุนของ Ofo และเล็งเห็นถึงโอกาสในการนำเสนอผลิตภัณฑ์และบริการอื่นๆ เช่น แอพพลิเคชั่นเพื่อการชำระเงิน บริษัทเหล่านี้กระหายที่จะเข้าถึงข้อมูลอันมีค่าเกี่ยวกับรูปแบบการเดินทางที่เป็นกิจวัตร และประวัติการเช่าจักรยานของลูกค้า  Zhou Wei ผู้ก่อตั้ง China Creation Ventures กล่าว การใช้ประโยชน์จากข้อมูลดังกล่าวในอีกรูปแบบหนึ่งก็คือการมองเห็นภาพที่ชัดเจนขึ้นเกี่ยวกับประวัติข้อมูลเครดิตของลูกค้าแต่ละคน

<img src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/61f67a94f7458d36c137bcfdcfacc4a4.png" alt="" />

ในประเทศจีนไม่มีผู้ให้บริการจัดอันดับข้อมูลเครดิตที่มีความน่าเชื่อถือ อย่างเช่น Experian และ Equifax เหมือนกับในสหรัฐอเมริกา ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับการที่บริษัทอินเทอร์เน็ตแต่ละแห่งจะพัฒนาบริการในรูปแบบของตนเอง ยกตัวอย่างเช่น Sesame Credit ของ Ant Financial ซึ่งมักจะเป็นข้อมูลแบบไม่เป็นทางการ เช่น อุปนิสัยในการช็อปปิ้งออนไลน์ และพฤติกรรมการใช้โซเชียลมีเดีย “บริการให้เช่าจักรยานเป็นกลยุทธ์ที่มีความสำคัญมากสำหรับ Alibaba และ Tencent โดยเป็นวิธีการเข้าถึงข้อมูลของลูกค้าประจำที่จะขาดไม่ได้เลย” Zhou กล่าว

โอกาสในการเติบโตของผู้ประกอบการอย่าง Ofo เรียกความสนใจได้ในวงกว้าง ในขณะที่หลายธุรกิจต้องเผชิญกับสภาพตลาดที่มีความท้าทายเป็นอย่างมาก

“ปัจจุบันนี้เป็นเรื่องยากสำหรับบริษัทที่จะเติบโตแบบก้าวกระโดด แต่การขยายตัวของธุรกิจให้เช่าจักรยานทุกวันนี้เป็นไปอย่างรวดเร็วมากเมื่อเทียบกับแพลตฟอร์มบริการเช่าจักรยานและบริการส่งอาหารผ่านระบบออนไลน์ในยุคแรกๆ” Helen Wong นักลงทุนของ Qiming Venture Partners ซึ่งให้การสนับสนุน Mobike กล่าว

รายงานของ iiMedia Research บริษัทที่ปรึกษาใน Guangdong ระบุว่าตลาดจักรยานให้เช่าจะมีมูลค่าตามประมาณการแตะ 1.5 พันล้านเหรียญภายในปีนี้ และ 3.5 พันล้านเหรียญภายในปี 2019 ในขณะที่ธุรกิจกำลังขยายตัวเช่นนี้ ผู้ให้บริการเช่าจักรยานสามารถรองรับการเช่าจำนวนกว่า 100 ล้านครั้งต่อวันได้อย่างสบายๆ Cheng Tian นักลงทุนของ Shunwei Capital บริษัทเวนเจอร์ซึ่งมีอภิมหาเศรษฐีผู้เป็นเจ้าของบริษัท Xiaomi อย่าง Lei Jun เป็นผู้ร่วมก่อตั้งกล่าว โดย Shunwei เป็นหนึ่งในบริษัทที่ให้การสนับสนุน Ofo

<img src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/f2fa31e04002741879e97030f6a9daa0.png" alt="" />
ธุรกิจให้เช่าจักรยานของจีนถูกคาดการณ์ว่ามูลค่าตลาดจะเติบโตก้าวกระโดดจาก 1.5 พันล้านเหรียญในปีนี้ สู่ 3.5 พันล้านเหรียญภายในปี 2019 (Cr: Qilai Shen/Bloomberg)

อย่างไรก็ตาม ไม่ใช่ทุกคนที่เห็นพ้องต้องกัน บทความที่ตีพิมพ์โดยบริษัทที่ปรึกษาสัญชาติจีนอย่าง iResearch ระบุว่า Wang Yijian นักวิเคราะห์บนโลกออนไลน์ผู้มีชื่อเสียงโด่งดังได้ตั้งคำถามว่าธุรกิจสตาร์ทอัพเหล่านี้จะสามารถสร้างธุรกิจที่ยั่งยืนได้อย่างไรจากการคิดค่าเช่าจักรยานเพียงแค่ 15 เซ็นต์เท่านั้น หรือบางครั้งผู้ประกอบการเหล่านี้ก็ให้บริการฟรีกับลูกค้าใหม่ด้วยซ้ำไป เขาชี้ให้เห็นว่าจักรยานแต่ละคันมีต้นทุนในการผลิตไม่เกิน 3,000 หยวน (440 เหรียญ)

ทั้งนี้ยังไม่รวมค่าเสียหายที่เกิดจากการใช้งานอย่างผิดๆ หรือการตั้งใจทำให้จักรยานชำรุดที่เกิดขึ้นอยู่บ่อยครั้ง หมายความว่าจักรยานแต่ละคันมักจะมีอายุใช้งานไม่เกินหกเดือน และจำเป็นต้องมีบุคลากรฝ่ายซ่อมบำรุงจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ Ken Xu หุ้นส่วนของบริษัทเวนเจอร์ แคปิตอลอย่าง Gobi Partnersกล่าว

ยิ่งไปกว่านั้น จักรยานเหล่านี้กำลังสร้างปัญหาให้กับชุมชนเมือง โดยผู้ใช้มักจะจอดจักรยานกีดขวางทางเดินเท้าเนื่องจากพวกเขาไม่จำเป็นต้องจอดรถในจุดจอดที่กำหนดไว้ ด้วยเหตุนี้เทศบาลจึงต้องออกข้อบังคับใหม่ๆ มาควบคุมการจอดรถจักรยานและการซ่อมบำรุง

<img src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/1bd51affa23a7fb01d0960551e8c2cc4.png" alt="" />
บางครั้งการจอดจักรยานให้เช่าจำนวนมหาศาลในที่สาธารณะก็เป็นแผนการตลาดเพื่อสร้างการรับรู้แบรนด์อย่างหนึ่งเท่านั้น ไม่ใช่สิ่งสะท้อนจำนวนผู้ใช้แต่อย่างใด (Cr: Bloomberg)

Cheng ให้ความเห็นว่าในบางพื้นที่มีจำนวนจักรยานให้เช่ามากเกินความต้องการ เนื่องจากผู้ประกอบการต้องขนจักรยานมาจอดโชว์ตามท้องถนนอันพลุกพล่านในจีนเพื่อสร้างการรับรู้ให้กับแบรนด์ของตนเอง และสร้างความโดดเด่นเหนือแบรนด์ของคู่แข่ง ทั้งๆ ที่รู้ว่าไม่จำเป็นต้องมีจักรยานจำนวนมากขนาดนั้น

เขากล่าวว่า “ถ้าหากว่าการแข่งขันไม่รุนแรงเช่นทุกวันนี้ ผู้ประกอบการจะสามารถคืนทุนได้ภายในเวลาไม่ถึงปี แต่ปัจจุบันเราต้องรออีก 1-2 ปี จนกว่าสงครามครั้งนี้จะคลายความดุเดือดลง”

&nbsp;

เรื่อง: Yue Wang
เรียบเรียง: ริศา

<hr />

<a href="https://goo.gl/hxJLvV">อ่านบทความทางด้านธุรกิจและการลงทุนได้ที่ Forbes Thailand Magazine ฉบับ กันยายน 2560 ในรูปแบบ e-Magazine</a>
<a href="https://goo.gl/hxJLvV"><img src="http://forbesthailand.com/uploads/library/e09455f207b9668923eadb71ef5fb133.png" alt="" /></a>

ปั่นสู่ลู่ทางธุรกิจ : ตลาดพันล้านของ ‘บริการเช่าจักรยาน’ ในจีน

<h2>Nadiem Makarim ลงมือปั้น Go-Jek จนเติบโตกลายเป็นธุรกิจที่มีมูลค่าทะลุ 1 พันล้านเหรียญแห่งแรกของอินโดนีเซีย</h2>
ณ เวลา 11 โมงเช้าของวันหนึ่งในช่วงกลางเดือนธันวาคม บริเวณนอกอาคาร Pasaraya Grande ย่านจัตุรัส Blok M ในเมือง Jakarta มีกลุ่มคนขับมอเตอร์ไซค์รับจ้างในชุดยูนิฟอร์มสีเขียวสดราว 14 คนกำลังพากันส่งเสียงอย่างตื่นเต้น พวกเขากำลังรอถ่ายรูปกับ Nadiem Makarim ผู้ก่อตั้ง PT Go-Jek Indonesia วัย 32 ปี เขาอยู่ตรงกลางและแต่งกายในเสื้อยืดสีดำที่สกรีนคำว่า “Go-Jek” อยู่ด้านหน้า

พวกเขากำมือยกขึ้นกลางอากาศและพร้อมใจตะโกนว่า “Go-Jek, Go-Jek, Go-Jek” ขณะที่ยกกล้องขึ้นถ่ายรูปเซลฟี่กับ Nadiem กระแสตอบรับของคนขับมอเตอร์ไซค์เหล่านี้เป็นเพียงหนึ่งในปรากฏการณ์อันไม่ธรรมดาของ Go-Jek จากบริษัทขนาดเล็กที่ก่อตั้งขึ้นเมื่อปี 2011

ปัจจุบัน Go-Jek ได้ทะยานขึ้นเป็นบริษัทเทคโนโลยีที่ประสบความสำเร็จที่สุดของอินโดนีเซียอย่างไม่มีข้อกังขาพร้อมทั้งสร้างความเปลี่ยนแปลงในหลายด้าน ข้อแรก บริษัทได้ปฏิรูปช่องทางทำมาหากินของชาวอินโดนีเซียหลายพันคนรวมไปถึงวิธีจัดส่งสินค้าและบริการที่ได้พลิกบทบาทจากบริการวินมอเตอร์ไซค์แบบดั้งเดิม ส่วนข้อที่สอง บริษัทแห่งนี้คือยูนิคอร์นรายแรกของอินโดนีเซียหรือสตาร์ทอัพที่มีมูลค่าประเมินกิจการมากกว่า 1 พันล้านเหรียญ และประเด็นสุดท้าย Go-Jek หนุนให้ผู้ประกอบการธรรมดาที่เคยไร้ชื่อเสียง Nadiem กลายเป็นที่จับตาขึ้นแท่นดาวรุ่งดวงใหม่แห่งวงการเทคโนโลยีอินโดนีเซียที่กำลังเติบโต

ในการให้สัมภาษณ์ที่เกิดขึ้นไม่บ่อยนัก ณ สำนักงานใหญ่แห่งใหม่ของ Go-Jek บนอาคาร Pasaraya Grande ชั้นบนสุด Nadiem อธิบายถึงความสำเร็จของ Go-Jek

Go-Jek มีทั้งหมด 15 บริการ เริ่มตั้งแต่แอพฯ รับ-ส่งข้อความไปจนถึงขนส่งเอกสารและพัสดุ โดยระบบชำระเงินอิเล็กทรอนิกส์ Go-Pay จะเชื่อมโยงและรองรับทุกบริการ ส่วนบริการใหม่ที่ชื่อ Go-Points จะช่วยให้ลูกค้าประจำสามารถสะสมคะแนนหรือรับคะแนนพิเศษเมื่อใช้บริการของ Go-Pay ดังนั้น ผู้ใช้จะสามารถเลือกใช้บริการต่างๆ บนระบบของ Go-Jek สำหรับทุกก้าวของการใช้ชีวิตในแต่ละวัน “เรามีผลิตภัณฑ์และบริการที่หลากหลายพร้อมรองรับทุกความต้องการ” Nadiem กล่าว

เส้นทางของ Go-Jek คล้ายกับผู้บุกเบิกธุรกิจบริการรถโดยสารสาธารณะอย่าง Uber จาก San Francisco ที่ได้ขยายไปยังธุรกิจใหม่ๆ เช่น Eats สำหรับจัดส่งอาหาร Freight เพี่อขนส่งสินค้าและแม้แต่ Moto บริการรถมอเตอร์ไซค์ที่มีรูปแบบคล้ายกับบริการเริ่มแรกของ Go-Jek

<img src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/3145397330266ad88641c5533fa2d4d4.png" alt="" />

Nadiem เกิดมาในครอบครัวที่มีฐานะ มีชีวิตวัยเด็กในหลากหลายประเทศ เขาเกิดที่สิงคโปร์ แต่เติบโตขึ้นที่ออสเตรเลีย สิงคโปร์ สหรัฐฯ และสหราชอาณาจักร “ผมเหมือนนักท่องโลก” เขากล่าว เขาเริ่มก้าวเข้าสู่โลกแห่งการทำงานกับบริษัท McKinsey ใน Jakarta หลังเรียนจบจากBrown University ในสหรัฐฯ เขาทำงานอยู่ 3 ปีและเริ่มมีความคิดอยากเป็นนายตัวเอง ดังนั้นหลังจากว้าปริญญา MBA จาก Harvard University และ ได้เดินทางกลับมายัง Jakarta เพื่อก่อตั้ง Go-Jek ในช่วงต้นปี 2011 ร่วมกับ Michael angelo “Mikey” Moran

ทั้งนี้ Go-Jek เกิดจากไอเดียของ Nadiem ที่ต้องการพัฒนาบริการมอเตอร์ไซค์รับจ้างที่เขาใช้เป็นประจำ ในตอนนั้น Nadiem ใช้บริการวินมอเตอร์ไซค์หลายครั้งในแต่ละวัน ซึ่งเขาพอใจมากกว่าการเรียกแท็กซี่หรือขับรถยนต์ส่วนตัว จนวันหนึ่งเขาเกิดความคิดที่จะตั้งศูนย์บริการลูกค้าที่ผู้โดยสารสามารถกดโทรศัพท์เรียกบริการรถมอเตอร์ไซค์

ในปีเดียวกัน Go-Jek เริ่มอยู่ในกระแสความสนใจเมื่อบริษัทคว้ารางวัลอันดับหนึ่งจากงาน Global Entrepreneur Program Indonesia (GEPI) ในกลุ่มบริษัทนอกธุรกิจเทคโนโลยีประจำปี 2012 โดย Nadiem ได้แรงหนุนครั้งสำคัญเมื่อ Eric Schmidt พูดถึง Go-Jek โดยนำไปเปรียบเทียบกับ Amazon ระหว่างขึ้นกล่าวบนเวทีที่งาน GEPI

หลังจากระดมเงินทุนได้ ส่วนหนึ่ง Nadiem พร้อมเปิดตัวแอพฯ แรกของ Go-Jek ในเดือนมกราคม 2015 โดยรองรับทั้งระบบ iOs และ Android ขณะที่ก่อนหน้านั้นบริษัทดำเนินการผ่านเว็บไซต์และบริการ call center และการปฏิบัติการส่วนใหญ่ยังไม่ได้เป็นระบบอัตโนมัติ โดยมีทีมนักบิดในเครือข่าย 500 คน หลังจากนั้นบริษัทเติบโตอย่างก้าวกระโดดภายใน 6 เดือนมียอดดาวน์โหลดแอพฯ 6 ล้านครั้งและทะลุหลัก 9 ล้าน ณ สิ้นปี

จากการเติบโตทำให้เหล่ามอเตอร์ไซค์รับจ้างแบบดั้งเดิมรวมตัวกันประท้วง Go-Jek ในช่วงต้นปี 2015 ความขัดแย้งนี้ได้นำไปสู่การประกาศระงับบริการ Go-Jek เป็นเวลา 12 ชั่วโมงในเดือนธันวาคม 2015 จากคำสั่งของรัฐมนตรีกระทรวงพาณิชย์ในขณะนั้น แต่ประธานาธิบดี Joko “Jokowi” Widodo ออกมาเพิกถอนคำสั่งด้วยตัวเอง “พวกเขายกเลิกคำสั่งระงับบริการแทบจะในทันที” Nadiem กล่าว

ผู้ให้บริการแอพฯ รถร่วมโดยสารประสบปัญหาเช่นเดียวกัน ในช่วงต้นปี 2016 มีการประท้วงบนถนน โดยบรรดาคนขับแท็กซี่พากันออกมาเดินขบวนบนถนนหลักของกรุง Jakarta พร้อมจุดไฟและปิดการจราจร“มันทำให้เราเป็นบริษัทที่มีความแตกต่างหลังรอดจากหายนะความรุนแรงเหล่านี้” Nadiem กล่าว “เหตุการณ์เหล่านี้สอนให้เรารู้จักควบคุมความกลัวและรับมือกับความวิตกกังวล”

อย่างไรก็ตาม ท่ามกลางอุปสรรคปัญหาดังกล่าวแต่ Go-Jek ยังคงเติบโตอย่างไม่หยุดยั้ง ในเดือนธันวาคม 2016 Go-Jek และ Go-Pay มียอดใช้บริการรวมกันเกือบ 35 ล้านครั้งหรือคิดเป็นมูลค่าราว 1 พันล้านเหรียญ (คำนวณโดยประมาณการเป็นรายได้ต่อปี) และมีการเรียกใช้บริการเฉลี่ยมากกว่า 8 ครั้งต่อวินาที

ข้อมูลจากบริษัทวิจัยการตลาด App Annie เผยว่าปัจจุบันมีการดาวน์โหลดแอพฯ Go-Jek มากกว่า 30 ล้านครั้ง โดยการติดตั้งแอพฯ บน iOs ทะลุ 70% และบน Android มากกว่า 30% ในกลุ่มผู้ใช้โทรศัพท์มือถือในอินโดนีเซีย (บริการรถร่วมโดยสารได้ถูกเปลี่ยนชื่อเป็น Go-Ride)

“เราอาจเป็นแอพฯ ด้านธุรกรรมการบริการที่ครองสัดส่วนมากที่สุดในประเทศในแง่อัตราการเข้าถึงผู้ใช้มือถือ” Nadiem กล่าว ทีมขับรถของบริษัทเพิ่มขึ้นเป็น 200,000 คนและบริการ Go-Pay ของบริษัทซึ่งเปิดตัวไปเมื่อเดือนเมษายน 2016 อาจแตกหน่อธุรกิจเพิ่มเติม “บางธุรกิจของเรากำลังจะแตกลูกแตกหลาน” Nadiem กล่าว

<img src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/dfab4673c8d645986ae240f6251344fb.png" alt="" />

การสนับสนุนครั้งใหญ่ที่สุดเกิดขึ้นในเดือนสิงหาคม 2016 เมื่อบริษัทได้รับเงินทุน 550 ล้านเหรียญจากกลุ่มนักลงทุนต่างชาติ ซึ่งรวมถึง KKR &amp; Co, Warburg Pincus, Farallon Capital และ Capital Group การลงทุนครั้งนี้ถือเป็นหมุดหมายสำคัญในสองประเด็นหลักนั่นคือ จำนวนเงินและนักลงทุน เงินทุนมูลค่า 550 ล้านเหรียญทุบสถิติมูลค่าสูงสุดของการระดมทุนเพื่อเข้าลงทุนในบริษัทเทคโนโลยีแถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้

เป้าหมายที่ชัดเจนสำหรับ Go-Jek คือตลาดอินโดนีเซีย Nadiem ระบุชัดเจนว่า Go-Jek จะไม่ขยายธุรกิจไปยังประเทศในอาเซียนหรือประเทศอื่นๆ เหมือน Grab หรือ Uber แทนที่จะขยายธุรกิจสู่ตลาดต่างประเทศ Nadiem ต้องการตอกย้ำความแข็งแกร่งในตลาดเดิมที่กำลังไปได้สวยอย่างอินโดนีเซียซึ่งเป็นประเทศที่มีขนาดศรษฐกิจใหญ่ที่สุดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้

“Go-Jek พุ่งเป้าไปที่อินโดนีเซียเพราะเรามีความเป็นชาตินิยม” Nadiem กล่าว

นอกจากนี้ Nadiem กำลังเตรียมตัวรับมือการเติบโตครั้งสำคัญดังจะเห็นได้จากการย้ายมายังสำนักงานใหญ่แห่งใหม่ บริษัทเหมาพื้นที่ชั้นบนสุดของอาคาร Pasaraya Grande ซึ่งเต็มไปด้วยโต๊ะและเก้าอี้ที่ยังว่างอยู่ พร้อมแผนสร้างร้านอาหารและระเบียงดาดฟ้ากลางแจ้งสำรับพนักงานที่มีกว่า 1,800 คน ในสำนักงานมีทั้งลังซึ่งจุแน่นไปด้วยน้ำแร่บรรจุขวดพร้อมดื่มสำหรับเติมความสดชื่นและป้ายที่แปะอยู่บนโต๊ะเพื่อบอกว่าแต่ละแผนกอยู่ตรงส่วนไหน

ส่วนบริเวณที่ Nadiem นั่งอยู่ซึ่งเป็นพื้นที่เปิดโล่งไม่ได้กั้นห้องเช่นเดียวกับคนอื่นๆ มีป้ายติดอยู่เช่นกันโดยเขียนสั้นๆ ว่า BOD “เราจะอยู่ในตลาดอินโดนีเซียนี้ไปอีกนาน” Nadiem กล่าว

&nbsp;

<hr />

<a href="https://goo.gl/PHHCQw">คลิกอ่าน "ทะยานสู่ยูนิคอร์นพันล้าน" ได้ที่ Forbes Thailand ฉบับ พฤษภาคม 2560 ในรูปแบบ e-Magazine</a>
<a href="https://goo.gl/PHHCQw"><img src="http://forbesthailand.com/uploads/library/ce332a7d68848adbf8b65d73e9329ca9.png" alt="" /></a>

ทะยานสู่ระดับยูนิคอร์นพันล้าน

<h2>JD.com ฉวยจังหวะที่พฤติกรรมการช็อปออนไลน์ของลูกค้าแดนมังกรกำลังเปลี่ยนแปลงครั้งมโหฬาร ดันตัวเองให้เป็นทางเลือกที่น่าเชื่อถือ เพื่อขึ้นแท่นขวัญใจลูกค้าแทนที่ Alibaba</h2>
เช้า 8.30 น. ของวันนัดประชุมวันหนึ่ง Richard Liu ผู้ก่อตั้งและประธานบริหาร JD.com ห้างค้าปลีกออนไลน์ของจีนเข้าประชุมผู้บริหารประจำวัน ในฐานะลูกค้าที่รู้สึกไม่สบอารมณ์เรื่องของเรื่องก็คือ Liu สั่งไอศกรีมจาก JD.com แต่กลับต้องผิดหวังเพราะไอศกรีมมาถึงในสภาพละลายเล็กน้อย เขาไม่ยอมให้มีการให้บริการแบบขอไปทีเช่นนี้ และประกาศต่อหน้าผู้บริหารที่เข้าประชุมว่า จะไม่มีการขยายธุรกิจจัดส่งของชำที่ก่อตั้งใหม่จนกว่าปัญหาดังกล่าวจะได้รับการแก้ไข ท้ายสุด JD แก้ปัญหาด้วยการเพิ่มเจลเก็บความเย็นในภาชนะจัดส่ง

Liu วัย 42 ปี ตรวจสอบการดำเนินงานของ JD อย่างใกล้ชิดแต่ละวันเขาจะสั่งสินค้าประมาณสองชิ้นเพื่อติดตามความฉับไวในการจัดส่ง ความแข็งแรงทนทานของบรรจุภัณฑ์ และคุณภาพของผลิตภัณฑ์ “คุณควรลองใช้บริการของบริษัทของคุณเองอยู่เสมอไม่เช่นนั้น พนักงานจะมองว่าค่านิยมของบริษัทก็เป็นแค่คติพจน์ลอยๆ ที่ติดไว้บนผนังเท่านั้น” Liu บอกการที่ Liu ให้ความสำคัญกับประสิทธิภาพการให้บริการนับเป็นสิ่งที่ดี เนื่องจาก JD ต้องต่อกรกับคู่แข่งสำคัญอย่าง Alibaba ที่มีชื่อเสียงโด่งดัง (แต่บางคนอาจบอกว่าชื่อเสียมากกว่า) สำหรับ Taobao ซึ่งเป็นตลาดที่แออัดไปด้วยผู้ค้าสินค้าราคาถูกคุณภาพต่ำและของเลียนแบบ ตรงข้ามกับ JD.com ที่เป็นที่รู้จักในฐานะผู้จัดส่งสินค้าของแท้ตั้งแต่ทีวีจนถึงไวน์และเตาไมโครเวฟอย่างรวดเร็วทันใจและเชื่อถือได้ในห่วงโซ่อุปทานที่มีการควบคุมเข้มงวดและต้นทุนสูง

อย่างไรก็ดี ในช่วงที่ผ่านมาไม่มีหุ้นของบริษัทใดมีผลงานเข้าตากรรมการเลย นับจากที่ Alibaba เสนอขายหุ้นให้สาธารณชนครั้งแรก (IPO) เมื่อปี 2014 ราคาหุ้นของทั้งสองบริษัทมีผลตอบแทนต่ำกว่า 8.5% ของดัชนี S&amp;P 500 มาโดยตลอด โดยหุ้น Alibaba ร่วง 3% ส่วน JD.com ดิ่ง 7% กระนั้นดูเหมือน JD อยู่ในตำแหน่งที่มีลู่ทางพลิกสถานการณ์ได้ เนื่องจากมีการคาดหมายว่าบริษัทจะมีรายได้เพิ่มขึ้นราว 30% เป็น 3.7 หมื่นล้านเหรียญในปี 2016 จากการฉวยจังหวะที่รสนิยมของผู้บริโภคจีนเปลี่ยนแปลงอย่างมโหฬารได้เร็วกว่าคู่แข่ง

“ผู้ใช้มีความซับซ้อนมากขึ้น รวยขึ้น และคาดหวังผลิตภัณฑ์ที่มีคุณภาพสูงขึ้น รวมทั้งการจัดส่งและการให้บริการที่ดีขึ้น” Chi Tsang หัวหน้าฝ่ายวิจัยอินเทอร์เน็ตในเอเชียของ HSBC ในฮ่องกงกล่าว

Liu เริ่มสร้างตัวจากแผงลอยในตลาดสินค้าอิเล็กทรอนิกส์ของปักกิ่งในปี 1998 แต่ความลังเลในการต่อรองราคาและการยืนกรานที่จะขายแต่ของแท้ทำให้เขาแทบกระอัก จนกระทั่งเขาเปลี่ยนไปป้อนสินค้าให้แผงอื่นๆ แทน เนื่องจากมีผู้ค้าเพียงไม่กี่เจ้าที่ตุนของมากเท่าเขา การระบาดของโรค SARS ในปี 2003 กลายเป็นจุดเปลี่ยนสำคัญเมื่อผู้คนพากันหลีกเลี่ยงพื้นที่สาธารณะซึ่งทำให้ Liu ฉุกคิดขึ้นมาทันใดว่ามีผู้คนมากมายแค่ไหนที่ต้องการจับจ่ายสบายๆ โดยไม่ต้องออกจากบ้าน

หนึ่งปีต่อมา เขาเริ่มนำสินค้าอิเล็กทรอนิกส์ของตนไปปล่อยบนอินเทอร์เน็ตแต่ไม่นานการจัดส่งเริ่มฟ้องว่ามีปัญหา ลูกค้ามากมายบ่นว่าได้รับของช้า บ้างว่าสินค้ามาถึงมือในสภาพบุบบี้ ปี 2007 Liu ตัดสินใจว่า JD จำเป็นต้องมีเครือข่ายโลจิสติกส์ของตัวเองเพื่อ “ปูทางสำหรับการเติบโตอย่างรวดเร็วในปีต่อๆ ไป”

สินค้าเกือบทั้งหมดที่ JD ขายให้ลูกค้าโดยตรงมาจากเครือข่ายคลังสินค้า 254 แห่ง (สินค้าอื่นๆจำหน่ายโดยผู้ค้าภายนอกที่ได้รับการอนุมัติ โดยที่ JD รับผิดชอบการจัดส่งสินค้าเหล่านั้นกว่า 1 ใน 3) ถัดมาคือกองทัพพนักงานส่งของในเครื่องแบบสีแดงประมาณ 62,000 คน ที่จัดส่งรวดเร็วทันใจด้วยรถสามล้อไฟฟ้าและยานพาหนะอื่นๆ งานของพนักงานเหล่านี้ต้องการความฉับไว เพราะ JD ให้สัญญาว่าถ้าสั่งของในเมืองใหญ่ก่อนเวลา 11.00 น. ลูกค้าจะได้รับ

“เราสอนพนักงานทุกคนให้ปฏิบัติต่อลูกค้าด้วยความเคารพนบนอบ” Liu กล่าว

<img src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/c14214aa58eef36106c588c6cf0db477.png" alt="" />

อันที่จริงแล้ว JD คือสูตรผสมระหว่าง Amazon.com กับ UPS ในเวอร์ชั่นจีน นอกจากนั้น Liu ยังหยิบยืมกลเม็ดเคล็ดลับต่างๆ จากตำราของ Bezos มาใช้ด้วยเขาใช้จ่ายอย่างเต็มที่ส่งผลให้ค่าใช้จ่ายของบริษัทเบ่งบานถึง 8 เท่านับจากปี 2011 เป็น 2.9 หมื่นล้านเหรียญเมื่อปีที่แล้ว เขายังขยายธุรกิจอย่างดุเดือด (นอกเขตเมืองสู่พื้นที่ชนบท) ทดลองเทคโนโลยีใหม่ๆ (อาจใช้โดรนเพื่อเข้าถึงพื้นที่ห่างไกล) และสร้างหน่วยธุรกิจใหม่ๆ (รวมถึงแผนกไฟแนนซ์) และเช่นเดียวกับที่ Amazon ประสบการใช้จ่ายทั้งหมดเหล่านั้น ส่งผลให้ JD ขาดทุน 1.4 พันล้านเหรียญเมื่อปี 2016 หรือเพิ่มขึ้นจากปี 2011 ถึง 630% ในทางกลับกัน Alibaba พึ่งพิงพันธมิตรภายนอกในการขายและจัดส่งสินค้าบนแพลตฟอร์มของบริษัทแบบที่ทำมาตั้งแต่ต้น ซึ่งส่งผลให้บริษัททำกำไรอย่างน่าประทับใจ โดยในปีที่ผ่านมา Alibaba มีกำไรสุทธิกว่า 1.1 หมื่นล้านเหรียญมากกว่าที่เคยทำได้นับจากปี 2013 กว่า 3 เท่า

“เรากำลังขยับเข้าใกล้ความสามารถในการทำไรเข้าไปทุกที” Liu มั่นใจ สอดคล้องกับที่นักวิเคราะห์คาดการณ์ว่า JD จะขาดทุนลดลงอยู่ที่ประมาณ 500 ล้านเหรียญในปี 2016 และ 250 ล้านเหรียญในปีนี้ก่อนที่จะทำกำไรได้ในที่สุดในปี 2018 “ลูกค้าทุกวันนี้ใช้อี-คอมเมิร์ซเพราะให้ความสำคัญกับคุณภาพเป็นอย่างแรก รองลงมาคือบริการ และราคา และผู้บริโภคจีนกำลังต้องการสินค้าที่มีคุณภาพมากขึ้น” Liu ปิดท้าย

<hr />

<a href="https://goo.gl/5Vjh6s">คลิกอ่านบทความทรงคุณค่าทางธุรกิจได้ที่ Forbes Thailand Magazine ฉบับ มีนาคม 2560</a>
<a href="https://goo.gl/5Vjh6s"><img src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/600d1842ba62b7ea65c2ad33b3022a0c.png" alt="" /></a>

มอลล์ออนไลน์ยักษ์ใหญ่แดนมังกร

<h2>JD.com ฉวยจังหวะที่พฤติกรรมการช็อปออนไลน์ของลูกค้าแดนมังกรกำลังเปลี่ยนแปลงครั้งมโหฬาร ดันตัวเองให้เป็นทางเลือกที่น่าเชื่อถือ เพื่อขึ้นแท่นขวัญใจลูกค้าแทนที่ Alibaba</h2>
เช้า 8.30 น. ของวันนัดประชุมวันหนึ่ง Richard Liu ผู้ก่อตั้งและประธานบริหาร JD.com ห้างค้าปลีกออนไลน์ของจีนเข้าประชุมผู้บริหารประจำวัน ในฐานะลูกค้าที่รู้สึกไม่สบอารมณ์

เรื่องของเรื่องก็คือ Liu สั่งไอศกรีมจาก JD.com แต่กลับต้องผิดหวังเพราะไอศกรีมมาถึงในสภาพละลายเล็กน้อย เขาไม่ยอมให้มีการให้บริการแบบขอไปทีเช่นนี้ และประกาศต่อหน้าผู้บริหารที่เข้าประชุมว่า จะไม่มีการขยายธุรกิจจัดส่งของชำที่ก่อตั้งใหม่จนกว่าปัญหาดังกล่าวจะได้รับการแก้ไข ท้ายสุด JD แก้ปัญหาด้วยการเพิ่มเจลเก็บความเย็นในภาชนะจัดส่ง

Liu วัย 42 ปี ตรวจสอบการดำเนินงานของ JD อย่างใกล้ชิด แต่ละวันเขาจะสั่งสินค้าประมาณสองชิ้นเพื่อติดตามความฉับไวในการจัดส่ง ความแข็งแรงทนทานของบรรจุภัณฑ์ และคุณภาพของผลิตภัณฑ์

“คุณควรลองใช้บริการของบริษัทของคุณเองอยู่เสมอไม่เช่นนั้น พนักงานจะมองว่าค่านิยมของบริษัทก็เป็นแค่คติพจน์ลอยๆ ที่ติดไว้บนผนังเท่านั้น” Liu บอก

การที่ Liu ให้ความสำคัญกับประสิทธิภาพการให้บริการนับเป็นสิ่งที่ดี เนื่องจาก JD ต้องต่อกรกับคู่แข่งสำคัญอย่าง Alibaba ที่มีชื่อเสียงโด่งดัง (แต่บางคนอาจบอกว่าชื่อเสียมากกว่า) สำหรับ Taobao ซึ่งเป็นตลาดที่แออัดไปด้วยผู้ค้าสินค้าราคาถูกคุณภาพต่ำและของเลียนแบบ ตรงข้ามกับ JD.com ที่เป็นที่รู้จักในฐานะผู้จัดส่งสินค้าของแท้ตั้งแต่ทีวีจนถึงไวน์และเตาไมโครเวฟอย่างรวดเร็วทันใจและเชื่อถือได้ในห่วงโซ่อุปทานที่มีการควบคุมเข้มงวดและต้นทุนสูง

อย่างไรก็ดี ในช่วงที่ผ่านมาไม่มีหุ้นของบริษัทใดมีผลงานเข้าตากรรมการเลย นับจากที่ Alibaba เสนอขายหุ้นให้สาธารณชนครั้งแรก (IPO) เมื่อปี 2014 ราคาหุ้นของทั้งสองบริษัทมีผลตอบแทนต่ำกว่า 8.5% ของดัชนี S&amp;P 500 มาโดยตลอด โดยหุ้น Alibaba ร่วง 3% ส่วน JD.com ดิ่ง 7%

กระนั้นดูเหมือน JD อยู่ในตำแหน่งที่มีลู่ทางพลิกสถานการณ์ได้ เนื่องจากมีการคาดหมายว่าบริษัทจะมีรายได้เพิ่มขึ้นราว 30% เป็น 3.7 หมื่นล้านเหรียญในปี 2016 จากการฉวยจังหวะที่รสนิยมของผู้บริโภคจีนเปลี่ยนแปลงอย่างมโหฬารได้เร็วกว่าคู่แข่ง

“ผู้ใช้มีความซับซ้อนมากขึ้น รวยขึ้น และคาดหวังผลิตภัณฑ์ที่มีคุณภาพสูงขึ้น รวมทั้งการจัดส่งและการให้บริการที่ดีขึ้น” Chi Tsang หัวหน้าฝ่ายวิจัยอินเทอร์เน็ตในเอเชียของ HSBC ในฮ่องกงกล่าว

Liu เริ่มสร้างตัวจากแผงลอยในตลาดสินค้าอิเล็กทรอนิกส์ของปักกิ่งในปี 1998 แต่ความลังเลในการต่อรองราคาและการยืนกรานที่จะขายแต่ของแท้ทำให้เขาแทบกระอัก จนกระทั่งเขาเปลี่ยนไปป้อนสินค้าให้แผงอื่นๆ แทน เนื่องจากมีผู้ค้าเพียงไม่กี่เจ้าที่ตุนของมากเท่าเขา

การระบาดของโรค SARS ในปี 2003 กลายเป็นจุดเปลี่ยนสำคัญเมื่อผู้คนพากันหลีกเลี่ยงพื้นที่สาธารณะซึ่งทำให้ Liu ฉุกคิดขึ้นมาทันใดว่ามีผู้คนมากมายแค่ไหนที่ต้องการจับจ่ายสบายๆ โดยไม่ต้องออกจากบ้าน

หนึ่งปีต่อมา เขาเริ่มนำสินค้าอิเล็กทรอนิกส์ของตนไปปล่อยบนอินเทอร์เน็ตแต่ไม่นานการจัดส่งเริ่มฟ้องว่ามีปัญหา ลูกค้ามากมายบ่นว่าได้รับของช้า บ้างว่าสินค้ามาถึงมือในสภาพบุบบี้ ปี 2007 Liu จึงตัดสินใจว่า JD จำเป็นต้องมีเครือข่ายโลจิสติกส์ของตัวเองเพื่อ “ปูทางสำหรับการเติบโตอย่างรวดเร็วในปีต่อๆ ไป”

สินค้าเกือบทั้งหมดที่ JD ขายให้ลูกค้าโดยตรงมาจากเครือข่ายคลังสินค้า 254 แห่ง (สินค้าอื่นๆจำหน่ายโดยผู้ค้าภายนอกที่ได้รับการอนุมัติ โดยที่ JD รับผิดชอบการจัดส่งสินค้าเหล่านั้นกว่า 1 ใน 3)

ถัดมาคือกองทัพพนักงานส่งของในเครื่องแบบสีแดงประมาณ 62,000 คน ที่จัดส่งรวดเร็วทันใจด้วยรถสามล้อไฟฟ้าและยานพาหนะอื่นๆ งานของพนักงานเหล่านี้ต้องการความฉับไว เพราะ JD ให้สัญญาว่าถ้าสั่งของในเมืองใหญ่ก่อนเวลา 11.00 น. ลูกค้าจะได้รับของในวันเดียวกัน

“เราสอนพนักงานทุกคนให้ปฏิบัติต่อลูกค้าด้วยความเคารพนบนอบ” Liu กล่าว

<img src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/c14214aa58eef36106c588c6cf0db477.png" alt="" />

อันที่จริงแล้ว JD คือสูตรผสมระหว่าง Amazon.com กับ UPS ในเวอร์ชั่นจีน นอกจากนั้น Liu ยังหยิบยืมกลเม็ดเคล็ดลับต่างๆ จากตำราของ Bezos มาใช้ด้วย เขาใช้จ่ายอย่างเต็มที่ ส่งผลให้ค่าใช้จ่ายของบริษัทเบ่งบานถึง 8 เท่านับจากปี 2011 เป็น 2.9 หมื่นล้านเหรียญเมื่อปีที่แล้ว เขายังขยายธุรกิจอย่างดุเดือด (นอกเขตเมืองสู่พื้นที่ชนบท) ทดลองเทคโนโลยีใหม่ๆ (อาจใช้โดรนเพื่อเข้าถึงพื้นที่ห่างไกล) และสร้างหน่วยธุรกิจใหม่ๆ (รวมถึงแผนกไฟแนนซ์)

และเช่นเดียวกับที่ Amazon ประสบการใช้จ่ายทั้งหมดเหล่านั้น ส่งผลให้ JD ขาดทุน 1.4 พันล้านเหรียญเมื่อปี 2016 หรือเพิ่มขึ้นจากปี 2011 ถึง 630% ในทางกลับกัน Alibaba พึ่งพิงพันธมิตรภายนอกในการขายและจัดส่งสินค้าบนแพลตฟอร์มของบริษัทแบบที่ทำมาตั้งแต่ต้น ซึ่งส่งผลให้บริษัททำกำไรอย่างน่าประทับใจ โดยในปีที่ผ่านมา Alibaba มีกำไรสุทธิกว่า 1.1 หมื่นล้านเหรียญมากกว่าที่เคยทำได้นับจากปี 2013 กว่า 3 เท่า

“เรากำลังขยับเข้าใกล้ความสามารถในการทำไรเข้าไปทุกที” Liu มั่นใจ สอดคล้องกับที่นักวิเคราะห์คาดการณ์ว่า JD จะขาดทุนลดลงอยู่ที่ประมาณ 500 ล้านเหรียญในปี 2016 และ 250 ล้านเหรียญในปีนี้ก่อนที่จะทำกำไรได้ในที่สุดในปี 2018 “ลูกค้าทุกวันนี้ใช้อี-คอมเมิร์ซเพราะให้ความสำคัญกับคุณภาพเป็นอย่างแรก รองลงมาคือบริการ และราคา และผู้บริโภคจีนกำลังต้องการสินค้าที่มีคุณภาพมากขึ้น” Liu ปิดท้าย

&nbsp;

<hr />

<a href="http://www.ookbee.com/Shop/Magazine/FORBES/509ec3a7-8163-45f3-99d4-3a4d51b44dd1">คลิกอ่านบทความฉบับเต็มของ "มอลล์ออนไลน์ ยักษ์ใหญ่แดนมังกร" ได้ที่ Forbes Thailand Magazine ฉบับ มีนาคม 2560</a>
<a href="http://www.ookbee.com/Shop/Magazine/FORBES/509ec3a7-8163-45f3-99d4-3a4d51b44dd1"><img src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/600d1842ba62b7ea65c2ad33b3022a0c.png" alt="" /></a>

JD.com มอลล์ออนไลน์ ยักษ์ใหญ่แดนมังกร

<h2>Meitu ขึ้นแท่นอันดับหนึ่งในใจสาวๆ วัยรุ่นชาวจีน และอีกไม่นานจะถึงเวลาที่เจ้าของบริษัทวัยกลางคนยิ้มรับความสำเร็จ</h2>
เคล็ดลับการถ่ายรูปเซลฟี่ให้ออกมาสวยเป๊ะ สำหรับสาวๆ ชาวจีนพวกเธอรู้กันดีว่า แค่ต้องถือสมาร์ทโฟนทำมุมสูง 45 องศาพอดิบพอดี เพื่อให้รูปออกมาดูดีที่สุด หรือหากยื่นคางออกมาอีกหน่อยให้เห็นแนวขากรรไกรชัดเจนขึ้น จะช่วยให้หน้าดูเรียวลง ทั้งยังซ่อนคางสองชั้นได้ และที่สำคัญที่สุด คือ การใช้ MeituPic ในการปรับแต่งผิวให้ดูขาวเนียนเจิดจรัส

Meitu ก่อตั้งขึ้นในปี 2008 โดย Cai Wensheng ผู้ประกอบการที่สั่งสมประสบการณ์มาจากหลากหลายธุรกิจ ก่อนจะบริหารบริษัทจนขึ้นแท่นเป็นผู้นำตลาดแอพพลิเคชั่นปรับแต่งภาพเซลฟี่ในประเทศจีน ส่วนหนึ่งที่แอพฯ แต่งรูปได้รับความนิยมอย่างมหาศาล เนื่องจากกระแสความคลั่งไคล้ผิวขาวเรียบเนียน และตากลมโต โดยในหมู่สาวๆ ชาวจีนเริ่มฉีดโบทอกซ์ หรือเดินทางไปเกาหลีใต้ เพื่อทำศัลยกรรมเสริมความงามผิวพรรณ ตั้งแต่วัย 20 กว่า ในกลุ่มคนหนุ่มสาวยุคใหม่ Meitu ได้รับการขนานนามว่า zipai shenqi หรือ “เครื่องมือขั้นเทพสำหรับรูปเซลฟี่”

ความนิยมที่เกิดขึ้นนี้ แม้แต่เว็บไซต์ยักษ์ใหญ่ของจีนยังไม่สามารถเทียบได้ จากข้อมูลของ Meitu เปิดเผยว่า แอพพลิเคชั่นของบริษัทมียอดผู้ใช้งานประจำ 360 ล้านคนต่อเดือน ซึ่งผู้ใช้เหล่านี้ปรับแต่งรูปภาพเฉลี่ยเดือนละประมาณ 3.9 พันล้านรูป โดย MeituPic เป็นแอพฯ ในหมวดรูปภาพและวิดีโอยอดนิยมที่มีจำนวนดาวน์โหลดมากที่สุดบน App Store ระบบ iOS ของจีนนับตั้งแต่ปี 2013

ตามรายงาน “โปรแกรมรวมสถิติและวิเคราะห์ข้อมูล” ของ App Annie โดยตัวเลขทางการเงินล่าสุด Meitu มีมูลค่าประเมินอยู่ที่ 3.7 พันล้านเหรียญ ทำให้ Cai กลายเป็นมหาเศรษฐีที่มีมูลค่าทรัพย์สินในครอบครองมากกว่า 1 พันล้านเหรียญ ซึ่งนักลงทุนที่ได้ร่วมลงทุนก่อนหน้านี้มีทั้งผู้ผลิตอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ยักษ์ใหญ่อย่าง Foxconn, IDG Capital Partners และ Tiger Management โดยบริษัทอาจประกาศเสนอขายหุ้น IPO ในช่วงปลายปีนี้

Cai ไม่กังวลกับการแข่งขันในธุรกิจเท่าไหร่นัก ทุกนาทีต้องมีผู้ใช้งานต้องการแต่งเสริมเติมสวย โดยวันนี้เขาดังขวัญใจชาวจีนรุ่นใหม่อย่าง Angelababy มาเป็นพรีเซนเตอร์จะช่วยผลักดันธุรกิจอีกแรงหนึ่ง

“ผมไม่แน่ใจว่ามีคนอื่นคาดคิดว่าเซลฟี่จะกลายเป็นธุรกิจที่มาแรง” Jeffrey Towson ศาสตราจารย์ด้านการลงทุนจาก Guanghua School of Management มหาวิทยาลัย Peking University กล่าว “พวกเขามาได้ถูกที่ ถูกเวลา”

แม้ Meitu จะได้รับความนิยม และดึงดูดผู้ใช้งานที่ชื่นชอบการแต่งรูปแต่ Meitu ยังไม่มีแผนทำเงินจากธุรกิจที่ชัดเจน Cai หลีกเลี่ยงการขายพื้นที่โฆษณาบนแอพฯ เพื่อไม่ให้ผู้ใช้งานเกิดประสบการณ์ที่ไม่น่าพึงพอใจทำให้ Meitu มีรายได้ส่วนใหญ่จากการขายสมาร์ทโฟนที่ออกแบบเพื่อเอาใจคอเซลฟี่โดยเฉพาะ ด้วยคุณสมบัติที่โดดเด่น ซึ่งผลิตขึ้นในจำนวนจำกัด Nicole Peng นักวิเคราะห์จาก Canalys ประเมินว่าสมาร์ทโฟนของบริษัทที่มีราคาเริ่มต้นจำนวน 2,199 หยวน (325 เหรียญ) มียอดจัดขายประมาณ 200,000 เครื่องต่อปีนับจากปี 2013 เทียบกับ Xiaomi ของจีนที่มียอดขาย 70 ล้านเครื่องเมื่อปีที่ผ่านมา

Cai กล่าวว่า Meitu ไม่ได้เร่งผลิตสมาร์ทโฟนอย่างเต็มกำลัง แม้จะมี Foxconn เป็นคู่สัญญารับจ้างผลิตโทรศัพท์ที่สามารถขายหมดอย่างรวดเร็วทุกล็อต หากแต่ Cai ต้องการมุ่งความสนใจไปที่แอพพลิเคชั่นมากกว่านักลงทุนกล่าวว่าแม้ธุรกิจยังไม่ทำกำไรเป็นกอบเป็นกำ แต่ฐานกลุ่มลูกค้าแฟนพันธุ์แท้ที่มีจำนวนมหาศาลของ Meitu เพียงพอที่จะให้ผลคุ้มค่าต่อการลงทุนตามที่ประเมินไว้

ในปีนี้ Cai จะขยายกิจการไปสู่ธุรกิจซื้อขายสินค้าผ่านระบบออนไลน์และเกมออนไลน์ รวมถึงเป้าหมายเจาะตลาดต่างประเทศมากขึ้น โดยหวังว่าลูกค้าในเอเชียและประเทศอื่นๆ จะชื่นชอบแอพพลิเคชั่นที่มีจุดเด่นเฉพาะ เช่น BeautyPlus ที่สามารถปรับแต่งสีผิวในรูปภาพแบบอัตโนมัติภายในคลิกเดียว ซึ่งในเดือนมีนาคมที่ผ่านมาบริษัทได้เข้าลงทุนมูลค่า 5 ล้านเหรียญใน Migme บริษัทผู้ผลิตและพัฒนาโปรแกรมด้านสื่อสังคมออนไลน์ที่ให้บริการในประเทศแถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ซึ่งจะช่วยเสริมลูกเล่นการปรับแต่งภาพให้กับ Meitu นอกจากนั้น Meitu ยังต้องการขยายธุรกิจไปยังสหรัฐฯ โดยเปิดตัว AirBrush แอพพลิเคชั่นสำหรับปรับแต่งรูปในปีที่ผ่านมา

อย่างไรก็ตาม บริษัทกำลังเผชิญกับปัญหาใหญ่ที่ท้าทายกว่าในประเทศบ้านเกิด เมื่อ Meitu พยายามสร้างแพลตฟอร์มการแบ่งปันวีดีโอชื่อ Meipai เพื่อให้ผู้ใช้งานจำนวนมากแบ่งเวลาใช้งานสินค้าอื่นๆ ของบริษัท เช่น แอพฯกล้องถ่ายรูป Selfiecity และ Pomelo สำหรับถ่ายรูปเซลฟี่ ขณะที่แอพ Meipai สามารถเชื่อมโยงผู้ใช้งานไปยังหน้าเว็บซื้อขายออนไลน์ของ Meitu ในอนาคต ทำให้ Cai ต้องหาทางแย่งชิงตลาดจาก Tencent บริษัทยักษ์ใหญ่ผู้ครองพื้นที่เครือข่ายสังคมออนไลน์ของจีน รวมถึงต้องรับมือการแข่งขันจาก Miaopai ซึ่งมี Weibo เป็นหนึ่งในนักลงทุน แต่ Meipai ก็ยังมีฐานผู้ใช้งานประมาณ 170 ล้านราย

<img src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/053499f71f870af68b86523c20160114.png" alt="" />

&nbsp;

เรื่อง: YUE WANG เรียบเรียง: นวตา สันติวัฒนา

<hr />

<a href="http://goo.gl/WtgACX">คลิ๊กอ่าน "จับกระแสเซลฟี่" ฉบับเต็มได้ที่ Forbes Thailand ฉบับ AUGUST 2016 ในรูปแบบ e-Magazine</a>
<a href="http://goo.gl/WtgACX"><img src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/94742b79a37358f34d2263e45ceebcc0.png" alt="" width="240" height="316" /></a>

News

Forbes lists

World

Leaderboard

Commentaries

Forbes life

Events