<div>
<h2 class="ace-copy-paste-skip-this-tag">ปัจจัยสำคัญ 2 ประการที่ขัดขวางการฟื้นตัวทางเศรษฐกิจของสหรัฐอเมริกาคือค่าเงินดอลลาร์ที่อ่อนแอและมาตรการกีดกันทางการค้า ผู้ที่มีอำนาจในการตัดสินใจเชิงนโยบายมักโดนดึงดูดให้ดำเนินการตาม 2 แนวทางนี้และสุดท้ายก็หนีไม่พ้นความเสียหายทางการเมืองที่ไม่น่าอภิรมย์ ทว่าทีมรัฐบาล Trump บางรายยังคิดอยากเสี่ยงเล่นกับไฟ</h2>


</div>
<h2>เงินดอลลาร์ </h2>
ประเทศมหาอำนาจกับสกุลเงินที่อ่อนแอดูเป็นเรื่องสวนทางกัน อย่างไรก็ตาม Steven Mnuchin รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลังสหรัฐฯ ต้องการลดค่าเงินดอลลาร์และให้การสนับสนุนอย่างเปิดเผยซึ่งเขาน่าจะยังไม่ได้คิดไตร่ตรองให้ดี

อเมริกาโชคยังดีที่ประธานาธิบดี Trump ออกมาประกาศจุดยืนในทิศทางตรงข้ามโดยทันที แต่ความจริงที่ว่า Mnuchin และกระทรวงการคลังต้องการให้เงินดอลลาร์อ่อนค่าลงนั้นเป็นเรื่องที่น่ากังวลใจ 

Mnuchin หลงอยู่ในความเชื่อแบบผิดๆ ว่าการที่เงินดอลลาร์อ่อนค่าลงจะช่วยหนุนการส่งออกของสหรัฐฯ และนำไปสู่การฟื้นตัวทางเศรษฐกิจ การมีแนวคิดที่ไม่ถูกต้องและเสี่ยงต่อหายนะชี้ให้เห็นว่าเขาไม่ได้พยายามเรียนรู้เหตุการณ์ตัวอย่างในอดีต

ความจริงที่ไม่อาจโต้แย้งได้คือ ไม่เคยมีประเทศไหนในโลกที่สามารถก้าวสู่ความยิ่งใหญ่และรักษาความยั่งยืนของการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจด้วยการลดค่าเงินของประเทศตน ดังเห็นได้จากประเทศบราซิล อาร์เจนตินา และซิมบับเว รวมถึงเหตุการณ์ครั้งประวัติศาสตร์ของจักรวรรดิโรมันที่เคยครองความยิ่งใหญ่แต่กลับล่มสลายเมื่อเงินเสื่อมค่าลงเรื่อยๆ จากการแก้ปัญหาด้วยแนวทางที่ผิดพลาด ดังนั้น Mnuchin ควรย้อนกลับไปศึกษาเรื่องราวในอดีตให้ดี 

<figure><img style="width: 680px; height: 454px;" src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/75e9f8e97ab6d0cebac33a77d5207665.png" alt="" width="680" height="454" /><figcaption> Steven Mnuchin รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลังสหรัฐฯ ผู้สนับสนุนแนวคิดให้ค่าเงินดอลลาร์อ่อนตัวเพื่อส่งเสริมการส่งออกของสหรัฐอเมริกา (Photo Credit: bloomberg.com)</figcaption></figure>

สิ่งที่น่าเศร้าก็คือ Mnuchin ในฐานะรัฐมนตรีคลังฯ ไม่ยอมเรียนรู้ถึงความผิดพลาดในอดีต สิ่งที่ Nixon, Mnuchin และผู้ที่มีแนวคิดเดียวกันไม่เคยเข้าใจ คือ เงินกับความมั่งคั่งคือคนละเรื่องเดียวกัน 

เงินใช้ในการ “วัด” มูลค่า ในทำนองเดียวกับที่นาฬิกาเป็นตัวบ่งบอกเวลาและตราชั่งใช้วัดน้ำหนัก ลองจินตนาการดูว่าการทำอาหารจะยุ่งยากแค่ไหน หากมาตรฐานหน่วยวัดถ้วยตวงหรือช้อนชาเปลี่ยนไปทุกวันซึ่งไม่ต่างอะไรไปจากค่าเงิน ความผันผวนของค่าเงินทำให้ธุรกิจการค้าและการลงทุนเกิดความไม่แน่นอนและส่งผลต่อการเติบโตของเศรษฐกิจ

เงินไม่มีมูลค่าในตัวเอง แต่เป็นระบบที่อิงอยู่กับความเชื่อถือ เช่นเดียวกับบัตรเข้าชมงาน ตั๋วเข้าชมไม่มีมูลค่าใดๆ แต่สามารถใช้เป็นตัวกลางเพื่อแลกกับบริการ 

การลดค่าเงินดอลลาร์ไม่ต่างจากการโกงน้ำหนัก เหมือนคุณจ่ายเงินซื้อชีส 1 ปอนด์แต่ได้มาเพียง 12 ออนซ์แทนที่จะเป็น 16 ออนซ์ นอกจากนี้ยังทำให้การดำเนินธุรกิจทั้งในสหรัฐฯ และทั่วโลกซับซ้อนขึ้นไปอีก ท้ายสุดคุณอาจต้องควักกระเป๋าจ่าย 15 เหรียญเพื่อแลกกับสินค้าที่ควรมีราคาแค่ 10 เหรียญ บริษัทต่างๆ จะต้องระดมสมองและทุ่มทรัพยากรเพื่อคิดคำนวณวิธีในการป้องกันความเสี่ยงค่าเงินซึ่งหมายถึงค่าใช้จ่ายที่เป็นตัวถ่วงการเติบโตของธุรกิจ

&nbsp;
<h2>การกีดกันทางการค้า </h2>
ประเทศขาดดุลการค้า? สิ่งนี้ไม่ได้บ่งบอกอะไรเลย สหรัฐฯ เผชิญกับตัวเลขขาดดุลการค้ามาแต่ไหนแต่ไร ปัจจัยที่ผลักดันการเติบโตของประเทศตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันคือเงินทุนเพื่อการลงทุนที่หลั่งไหลเข้ามาในประเทศ

ขณะนี้กระแสเงินกำลังไหลกลับเข้าตลาดสหรัฐฯ เนื่องจากนโยบายปฏิรูปภาษีของ Trump การปรับเปลี่ยนข้อตกลงทางการค้าอย่างเช่น ข้อตกลงการค้าเสรีอเมริกาเหนือ (NAFTA) นั้นเป็นเรื่องหนึ่ง แต่การยกเลิกหรือพยายามควบคุมข้อตกลงให้เกิดผลลัพธ์ตามที่ต้องการ เช่น การบีบบังคับให้บริษัทย้ายโรงงานกลับไปยังสหรัฐฯ นั้นนับเป็นคนละเรื่อง

<figure><img style="width: 680px; height: 398px;" src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/bf9b0574405b3db5469d3a81811eb596.png" alt="" width="680" height="398" /><figcaption> การบีบให้บริษัทสหรัฐฯ ย้ายโรงงานกลับประเทศ หรือกีดกันบริษัทต่างชาติที่จะเข้ามาลงทุน ดูเหมือนจะไม่ใช่นโยบายที่ดีในการผลักดันเศรษฐกิจ</figcaption></figure>

ยังรวมถึงนโยบายการค้าที่ไม่โปร่งใส เช่น การกีดกันบริษัทต่างชาติในการเข้าไปทำธุรกิจในประเทศอย่างไม่เป็นธรรมหรือบังคับให้ต้องร่วมทุนกับธุรกิจเทคโนโลยีภาครัฐของจีน รวมถึงการขโมยข้อมูลและล้วงความลับทางการค้าด้วยการเจาะระบบคอมพิวเตอร์

ทั้งนี้ ความร่วมมือทางการค้าระหว่างประเทศควรทำให้อุปสรรคทางการค้าลดลงไม่ใช่ยิ่งทำให้กำแพงสูงขึ้นด้วยการจัดเก็บภาษีสินค้านำเข้าหรือออกนโยบายเพื่อขัดขวางการนำเข้า

แต่ก็ยังไม่เลวร้ายไปเสียทั้งหมดเพราะนโยบายภาษีฉบับใหม่น่าจะช่วยกระตุ้นการลงทุนจากทั้งในและต่างประเทศ ทว่าเราไม่ควรจบลงด้วยการ “ปล่อยโอกาสการทำเงินหลุดมือ” จากการสูญเสียช่องทางการเข้าถึงตลาดที่มีศักยภาพ

ที่สำคัญกว่านั้น อเมริกาต้องหลีกเลี่ยงไม่ให้เกิดสงครามการค้าดังเช่นที่เกิดขึ้นในทศวรรษ 1930 ซึ่งอเมริกาได้ดำเนินการจัดเก็บภาษีในอัตราสูงสำหรับสินค้าหลายพันชนิด จากนั้นสงครามการค้าจึงได้ปะทุขึ้นและตามมาด้วยภาวะเศรษฐกิจถดถอยครั้งใหญ่

&nbsp;

<figure><img style="width: 250px; height: 206px;" src="http://forbesthailand.com/uploads/library/d2985bc45a303bf12c76eda93c0dc740.png" alt="" width="250" height="206" /><figcaption> STEVES FORBES,EDITOR-IN-CHIEF เรียบเรียง: นวตา สันติวัฒนา</figcaption></figure>

&nbsp;

<hr />

<a href="http://bit.ly/2HaFurN">คลิกอ่านบทความทางธุรกิจอื่นๆ ได้ที่ Forbes Thailand Magazine ฉบับ เมษายน 2561 ในรูปแบบ e-Magazine</a>

<a href="http://bit.ly/2HaFurN"><img style="width: 250px; height: 327px;" src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/97891240d6b165e726b23c91d5985a6d.png" alt="" /></a>

อย่าทำเสียเรื่อง... ‘ค่าเงินอ่อนตัว’ และ ‘กีดกันการค้า’ สองประสานพังเศรษฐกิจสหรัฐฯ

<h2>ตลาดปลากระป๋องครึ่งปีแรก 2560 ติดลบ 3% วิกฤตหนักครั้งแรกในรอบ 30 ปี เจาะรายละเอียดพบยอดขายหดแรง 10% ในช่องทางขายผ่านร้านค้าดั้งเดิม สะท้อนภาพเกษตรกร-คนชนบทกำลังซื้อตกต่ำ ขณะที่ยอดขายผ่านร้านสะดวกซื้อโตพุ่ง 20%</h2>
สุวิทย์ วังพัฒนมงคล ผู้อำนวยการฝ่ายการตลาด บริษัท ไฮคิวผลิตภัณฑ์อาหาร จำกัด เปิดเผยว่า ยอดขายปลากระป๋องทั้งตลาดช่วงครึ่งปีแรก 2560 เกิดภาวะยอดขายติดลบเป็นครั้งแรกในรอบ 30 ปี โดยติดลบ 3% จากช่วงเดียวกันปีก่อน หรือคิดเป็นมูลค่าที่ลดลงประมาณ 113 ล้านบาทจากยอดขายครึ่งปีแรกปี 2559 ที่มีมูลค่า 3,750 ล้านบาท

โดยรายละเอียดตลาดติดลบครั้งนี้ พบว่าเกิดจากยอดขายหดตัวแรงในช่องทางขายร้านค้าดั้งเดิม (Traditional Trade) หดตัวเกือบ 10% จากช่วงเดียวกันปีก่อน ในขณะที่ยอดขายผ่านทางโมเดิร์นเทรด เช่น ร้านสะดวกซื้อ ห้างสรรพสินค้า ยังเติบโต โดยเฉพาะช่องทางร้านสะดวกซื้อซึ่งเติบโตถึง 20% สะท้อนให้เห็นว่า กำลังซื้อในต่างจังหวัดกลุ่มเกษตรกรซึ่งเป็นผู้ซื้อหลักของปลากระป๋องลดลง

<figure><img style="width: 340px; height: 437px;" src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/21def9cf5b9448c1aa403e11dc8798ec.png" alt="" width="340" height="437" /><figcaption> สุวิทย์ วังพัฒนมงคล ผู้อำนวยการฝ่ายการตลาด บริษัท ไฮคิวผลิตภัณฑ์อาหาร จำกัด</figcaption></figure>

“ภาวะตลาดปลากระป๋องติดลบไม่เคยเกิดขึ้นมานาน 30 ปีแล้ว อาจจะเกิดจากช่วงไตรมาส 1 ไม่ใช่หน้าเก็บเกี่ยวผลผลิต และราคาพืชผลเกษตรยังไม่ดีนัก ประชาชนมีหนี้ครัวเรือนสูง ทำให้ขาดกำลังซื้อ สำหรับครึ่งปีหลังมองว่าตลาดจะกลับมาฟื้นตัวหรือไม่ขึ้นอยู่กับการกระตุ้นเศรษฐกิจของรัฐบาลจะได้ผลมากน้อยเพียงใด โดยเฉพาะภาคเกษตรกรรม ขึ้นอยู่กับราคาพืชผลเป็นหลักและภัยพิบัติน้ำท่วม" สุวิทย์กล่าว

ด้านยอดขายช่วงครึ่งปีแรก 2560 เฉพาะปลากระป๋องแบรนด์โรซ่าซึ่งเน้นเจาะกลุ่มตลาดชนชั้นกลางยังเติบโต 3% แต่แบรนด์ไฮคิวซึ่งเน้นกลุ่มรากหญ้าติดลบถึง 10% อย่างไรก็ตาม สุวิทย์มองว่าจะยังไม่ใช้กลยุทธ์จัดโปรโมชันเร่งยอดขายเพิ่มเพราะปลากระป๋องเป็นสินค้าที่ได้กำไรต่ำอยู่แล้ว จะวางแผนประคองตัวให้ผ่านพ้นช่วงวิกฤตนี้ไปก่อน

News

Forbes lists

World

Leaderboard

Commentaries

Forbes life

Events