<h2>แม้ประธานาธิบดี Donald Trump จะมีจุดมุ่งหมายในการบริหารประเทศด้วยแนวคิด America First แต่ดูท่าว่าชาวอเมริกันส่วนหนึ่งจะไม่ค่อยเห็นด้วยเสียเท่าไหร่ ยกตัวอย่างเช่นกลุ่มเศรษฐีผู้มั่งคั่ง (High Net Worth Individual หรือ HNWI) ที่พากันไปเปิดบัญชีธนาคารในประเทศสวิตเซอร์แลนด์</h2> &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;ความไม่แน่นอนทางเศรษฐกิจสืบเนื่องมาจากการขึ้นเป็นประธานาธิบดีสมัยที่ 2 ของ Trump ส่งผลดีต่อธนาคารสวิสรายต่างๆ สื่อ CNBC และ The Financial Times เผยว่า ชาวอเมริกันจำนวนมากพากันไปเปิดบัญชีธนาคารและการลงทุนในสวิตเซอร์แลนด์ตลอดหลายเดือนที่ผ่านมา โดยธนาคารสัญชาติสวิสนั้นมีชื่อเสียงมายาวนานในด้านความมั่นคงทางการเงิน การคุ้มครองสินทรัพย์ และการรักษาความลับของลูกค้า&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;กระแสการเปิดบัญชีธนาคารในสวิตเซอร์แลนด์มากมายจนสะดุดตาก็จริง แต่ไม่ใช่ปรากฏการณ์แปลกใหม่ ในอดีตเมื่อเศรษฐกิจสหรัฐอเมริกาเผชิญปัญหาสาหัส ก็มักมีชาวอเมริกันย้ายเงินมาไว้ที่สวิตเซอร์แลนด์เช่นกัน&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;ที่ปรึกษาด้านความมั่งคั่งรายหนึ่งบอกกับ The Financial Times ในเดือนที่ผ่านมาว่า สถานการณ์ปัจจุบันนั้นเทียบได้กับช่วงที่เกิดวิกฤตการเงินปี 2007-2008&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;“มันมาเป็นระลอกครับ” Pierre Gabris ซีอีโอ Alpen Partners International บริษัทที่ปรึกษาด้านการเงินสัญชาติสวิสเผยกับ CNBC ว่า “สมัยอดีตประธานาธิบดี Barack Obama ชนะเลือกตั้งก็เกิดระลอกใหญ่ครั้งหนึ่ง พอตอนโควิดก็มาอีกระลอก ตอนนี้นโยบายภาษีทำให้เกิดระลอกใหม่” กระจายความเสี่ยงหนีค่าเงินอ่อน&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;แรงจูงใจในการโยกย้ายเงินอาจแตกต่างกันไปในแต่ละคน แต่เหตุผลที่พบได้ทั่วไปคือการกระจายความเสี่ยงที่เกี่ยวเนื่องกับสกุลเงิน (Currency Diversification) ค่าเงินดอลลาร์สหรัฐฯ อ่อนลงเมื่อเทียบกับค่าเงินหลักอื่นๆ ในปีนี้ โดยตกลงมามากกว่า 8% และแตะจุดต่ำสุดในรอบ 3 ปีเมื่อไม่นานมานี้&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;“ชาวอเมริกันจำนวนมากตระหนักว่า พอร์ตของพวกเขา 100% เป็นเงินดอลลาร์ ดังนั้นพวกเขาจึงกำลังคิดว่า บางทีอาจต้องกระจายความเสี่ยง” Gabris กล่าว และเผยว่าผู้ที่ขอคำปรึกษาในการย้ายสินทรัพย์ไปยังธนาคารสัญชาติสวิสส่วนใหญ่เป็นชาวอเมริกันที่มีพื้นเพจากชาติอื่นๆ อาทิ เชื้อสายอิสราเอล หรือเชื้อสายอินเดีย “หลายคนมีแรงขับเคลื่อนจากความกลัว” เปิดบัญชีในสวิตเซอร์แลนด์&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;สถานทูตสหรัฐฯ ในสวิตเซอร์แลนด์และลิกเตนสไตน์เผยว่า พลเมืองสหรัฐฯ ที่พำนักอยู่ในสวิตเซอร์แลนด์ย่อมมีวิธีการเปิดบัญชีธนาคารได้อย่างง่ายดาย แต่การกระทำเช่นนี้จากต่างประเทศย่อมมีขั้นตอนที่ซับซ้อนกว่า แม้จะถูกกฎหมายก็ตาม&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;การเปิดบัญชีธนาคารในสวิตเซอร์แลนด์อาจต้องมีผู้ช่วยเพื่อให้มั่นใจว่าเป็นไปตามกฎหมายสหรัฐฯ ที่มีสาระสำคัญคือการป้องกันไม่ให้ชาวอเมริกันหลบเลี่ยงภาษีโดยอาศัยผลประโยชน์จากกฎระเบียบของธนาคารในต่างแดน&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;ผู้นำธุรกิจบริหารจัดการความมั่งคั่งขนาดเล็กรายหนึ่งในสหรัฐฯ บอกกับ The Financial Times ว่า หลายปีมานี้ สถาบันทางการเงินสัญชาติสวิสต่างมีความยินดีที่จะร่วมงานกับลูกค้าจากสหรัฐฯ หลังเคยมีปัญหาเกี่ยวกับภาษีที่ทำให้สถาบันทางการเงินเหล่านี้ต้องเสียค่าปรับเป็นมูลค่าหลายพันล้านดอลลาร์ แปลและเรียบเรียงจาก&nbsp;<a href="https://www.fastcompany.com/91319618/why-high-net-worth-americans-are-banking-in-switzerland" alt="Why high-net-worth Americans are banking in Switzerland">Why high-net-worth Americans are banking in Switzerland</a>​ภาพ:&nbsp;<a href="https://unsplash.com/photos/a-building-with-a-glass-front-and-a-red-sign-on-it-9VuC1tliLQY" alt="Riccardo Werder">Riccardo Werder</a>&nbsp;on Unsplash และ AFP​ เรื่องราวอื่นๆ ที่น่าสนใจ :&nbsp;<a href="https://www.forbesthailand.com/world/america/barbara-corcoran-investing-advice-take-risk-with-knowledge" alt="‘กล้าเสี่ยงและลงทุนในสิ่งที่รู้’ วิธีสร้างความมั่งคั่งฉบับ Barbara Corcoran ฉลามแกร่งแห่ง Shark Tank">‘กล้าเสี่ยงและลงทุนในสิ่งที่รู้’ วิธีสร้างความมั่งคั่งฉบับ Barbara Corcoran ฉลามแกร่งแห่ง Shark Tank</a> <a href="https://www.facebook.com/ForbesThailandMagazine/" alt="ไม่พลาดบทความและเรื่องราวน่าสนใจอื่นๆ ติดตามเราได้ที่เฟซบุ๊ก Forbes Thailand Magazine">ไม่พลาดบทความและเรื่องราวน่าสนใจอื่นๆ ติดตามเราได้ที่เฟซบุ๊ก Forbes Thailand Magazine</a>

เศรษฐีอเมริกันไม่มั่นใจ Trump แห่ย้ายเงินไปสวิตเซอร์แลนด์ หวั่นค่าเงินดอลลาร์อ่อนกระทบความมั่งคั่ง

<h2>หมู่เกาะ Hawaii เป็นสถานที่ท่องเที่ยวระดับโลก หรือหลายคนอาจได้ยินว่าเป็นเกาะสวรรค์ แต่พื้นที่บนเกาะเหล่านี้อยู่ภายใต้การครอบครองอสังหาริมทรัพย์ของคนเพียง 37 คน ซึ่งล้วนเป็นเศรษฐีพันล้าน คิดเป็น 11% ของทรัพย์สินส่วนบุคคลทั่วทั้งรัฐ</h2> &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;Oprah Winfrey ช้อนซื้อพื้นที่ 850 เอเคอร์บนเกาะ Maui ปีที่แล้วในราคา 6.4 ล้านเหรียญสหรัฐฯ เพิ่มเติมจาก 1,280 เอเคอร์ที่เธอเป็นเจ้าของอยู่แล้วบนเกาะนี้ ที่ดินของเธออยู่ห่างจากชายฝั่ง (โดยส่วนใหญ่อยู่ติดกัน) ครอบคลุมเนินเขาเขียวขจีไปจนถึงป่าอนุรักษ์บนเนินภูเขาไฟ Haleakala มีวัวเล็มหญ้าอยู่บนที่ดินซึ่งส่วนใหญ่ยังไม่มีการพัฒนาเพราะเธอพยายามจะอนุรักษ์ไว้ “ดูเหมือนสกอตแลนด์ที่อากาศดีมากๆ” Bob Greene ครูสอนฟิตเนสของเธอที่ผันตัวมาเป็นผู้จัดการทรัพย์สินกล่าว &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;Winfrey ซึ่งมาพักอยู่ใน Hawaii ประมาณ 4 เดือนต่อปีซื้อฟาร์มปศุสัตว์บนเกาะ Maui เป็นอย่างแรกเมื่อ 20 ปีก่อน ที่ดินของเธอไม่ได้รับความเสียหายตอนที่ไฟป่าโหมกระหน่ำเกาะนี้เมื่อสิงหาคมปีที่แล้ว ซึ่งเผาทำลายพื้นที่ 6,625 เอเคอร์และคร่าชีวิตผู้คนไป 100 ราย หลังจากเกิดเหตุเธอได้แจกหมอน ผ้าอ้อม และอุปกรณ์อื่นๆ ให้แก่ ผู้รอดชีวิต และได้จัดตั้งกองทุนประชาชนแห่ง Maui (People’s Fund of Maui) ร่วมกับ Dwayne Johnson หรือ “The Rock” โดย Winfrey ได้บริจาคเงินส่วนตัว 10 ล้านเหรียญเพื่อแสดงความมุ่งมั่น&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;แต่การเติบโตอย่างรวดเร็วของอสังหาริมทรัพย์หรูในช่วงโควิดทำให้ราคาที่อยู่อาศัยพุ่งสูงขึ้นอีก และเพิ่มความตึงเครียดระหว่างชาวฮาวายและเจ้าของที่ดินผู้มั่งคั่งซึ่งเป็นคนนอกรัฐ แม้ว่า Winfrey จะพยายามให้ความช่วยเหลือหลังเกิดเพลิงไหม้แต่ก็ยังถูกวิพากษ์วิจารณ์เรื่องที่บันทึกภาพขณะทำการกุศลและการเรี่ยไรเงินจากสาธารณชนซึ่งเธอบอกว่า การโจมตีดังกล่าวกำลังเบี่ยงเบนความสนใจของคน&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;จากสิ่งที่เกิดขึ้นกับเกาะ ส่วนคนอื่นๆ ตั้งคำถามถึงเงินบริจาค 100 ล้านเหรียญที่ Jeff Bezos และ Lauren Sanchez พาร์ตเนอร์ของเขาสัญญาว่าจะให้ ซึ่งเขาเองก็มีที่ดินขนาด 14 เอเคอร์ห่างจากไฟป่าไปทางใต้ 12 ไมล์ โฆษกบอกกับ Forbes ว่า Bezos บริจาคเงินไปแล้ว 15.5 ล้านเหรียญให้องค์กรการกุศล 9 แห่ง&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;คนที่รวยที่สุดของอเมริกาซื้อที่ดินใน Hawaii มาหลายปีแล้ว แต่ไม่มีใครรู้แน่ชัดว่าที่ดินที่พวกเขาครอบครองมีมากขนาดไหน และเพื่อหาความกระจ่างเรื่องนี้ Forbes ใช้เวลาหลายเดือนค้นทะเบียนที่ดินนับพันรายการบน 6 เกาะที่ใหญ่ที่สุดของ Hawaii สิ่งที่พบนั้นน่าตกใจมาก เศรษฐีพันล้านแค่ 37 คนเป็นเจ้าของที่ดินอย่างน้อย 218,000 เอเคอร์ ซึ่งเท่ากับ 5.3% ของที่ดินของรัฐ และ 11.1% ของที่ดินที่ไม่ใช่ของรัฐ อันที่จริงน่าจะสูงกว่านี้ด้วยเมื่อดูจากความพยายามของเศรษฐีพันล้านเหล่านี้ในการปกปิดสิ่งที่ตนครอบครอง พูดง่ายๆ ก็คือ 37 คนนี้คิดเป็น 0.003% ของประชากรทั้งหมด 1.4 ล้านคนของ Hawaii แต่เป็นเจ้าของที่ดินมากกว่า 10%<div class="se-component se-image-container __se__float- __se__float-center" contenteditable="false"><figure style="margin: auto;"><img src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2024/05/wuV2EzHeTiuLLeAPPr5x.jpg" alt="" data-proportion="true" data-align="center" data-file-name="wuV2EzHeTiuLLeAPPr5x.jpg" data-file-size="0" data-origin="," data-size="," data-rotate="" data-rotatex="" data-rotatey="" data-percentage="auto,auto" origin-size="720,480" style="" data-index="0"></figure></div> &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;เศรษฐีพันล้านบางคนมีความผูกพันกับชุมชนมายาวนาน อย่าง Marc Benioff ซีอีโอของบริษัท Salesforce ที่มาเยือน Hawaii ครั้งแรกในปี 1974 เขาได้บริจาคเงิน 100 ล้านเหรียญให้กิจกรรมต่างๆ ทั่วรัฐกว่า 20 ปีที่ผ่านมาและเมื่อเดือนธันวาคมเขากับภรรยาของเขา Lynne ได้บริจาคที่ดิน 282 เอเคอร์เพื่อสร้างที่อยู่อาศัยราคาไม่แพง “ผมรู้สึกได้ถึงความเชื่อมโยงทางจิตวิญญาณที่แน่นแฟ้นกับ Hawaii” Benioff ผู้ซึ่งพยายามนำแนวคิดโอฮาน่า (ohana) ที่แปลว่า ครอบครัวของชาวฮาวายมาปรับใช้ในวัฒนธรรมองค์กรที่ Salesforce บอก “ผมเข้าใจผู้คนและจิตวิญญาณของ Hawaii อย่างลึกซึ้ง พวกเราเรียกมันว่า ‘จิตวิญญาณอโลฮ่า’”&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;ส่วนคนอื่นๆ ดูจะกังวลเรื่องความเป็นส่วนตัวมากกว่า เช่น Mark Zuckerberg ผู้ร่วมก่อตั้ง Meta มีรายงานว่าเขากำลังสร้างหลุมหลบภัยในอาณาเขตของตัวเองซึ่งมีกำแพงล้อมรอบบางส่วน ส่วน Rob Kildow นายหน้าอสังหาริมทรัพย์ที่บอกว่าเคยขี่จักรยานกับ Ken Griffin เศรษฐีพันล้านแห่ง Citadel จำได้ว่าเศรษฐีพันล้านรายหนึ่งที่ปลีกวิเวกอยู่ที่ Hualalai Resort บอกเขาว่า “คนที่นี่ครึ่งหนึ่งไม่รู้ว่าผมเป็นใคร ส่วนอีกครึ่งไม่สนใจผมด้วยซ้ำ”&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;Wayne Tanaka ผู้อำนวยการ Sierra Club of Hawaii องค์กรไม่แสวงหาผลกำไรด้านสิ่งแวดล้อมพยายามมองในแง่ดี “หากประชากรเศรษฐีพวกนี้เอาชนะความอยากอยู่คนเดียวได้ และเริ่มพูดคุยกับผู้คนรอบตัว นั่นอาจจะช่วยเปิดประตูให้พวกเขาตอบแทนรัฐนี้ได้มากกว่า” ในระหว่างนี้เขายอมรับว่า “Hawaii กำลังกลายเป็นสนามเด็กเล่นของคนรวยมากขึ้นเรื่อยๆ” เรื่อง PHOEBE LIU และ MONICA HUNTER-HART เรียบเรียง: พินน์นรา วงศ์วิริยะ ภาพประกอบ: JASON RAISH เรื่องราวอื่นๆ ที่น่าสนใจ :&nbsp;<a href="https://www.forbesthailand.com/world/america/richest-families-in-america-2024" alt="10 อันดับตระกูลที่มั่งคั่งที่สุดในสหรัฐอเมริกา">10 อันดับตระกูลที่มั่งคั่งที่สุดในสหรัฐอเมริกา</a>​<a href="https://buffet.ookbee.com/magazine/forbes/issue/cff663cb-f69a-4970-8286-59647d2b2c12" alt="คลิกอ่านบทความฉบับเต็มและเรื่องราวธุรกิจอื่นๆ ที่น่าสนใจได้ที่นิตยสาร Forbes Thailand ฉบับเดือนเมษายน 2567 ในรูปแบบ e-magazine">คลิกอ่านบทความฉบับเต็มและเรื่องราวธุรกิจอื่นๆ ที่น่าสนใจได้ที่นิตยสาร Forbes Thailand ฉบับเดือนเมษายน 2567 ในรูปแบบ e-magazine</a><div class="se-component se-image-container __se__float- __se__float-none" contenteditable="false"><figure style="margin: 0px;"><img src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2024/04/GFfZhjRqUM2eoVFJEpkN.jpg" alt="" data-proportion="true" data-align="none" data-file-name="GFfZhjRqUM2eoVFJEpkN.jpg" data-file-size="0" data-origin="," data-size="," data-rotate="" data-percentage="auto,auto" origin-size="320,420" data-rotatex="" data-rotatey="" style="" data-index="1"></figure></div>

ใครเป็นเจ้าของหมู่เกาะ Hawaii กัน ?

<h2>SCB CIO คาดเศรษฐกิจสหรัฐจะชะลอตัวลงแบบ Soft landing จากเงินเฟ้อที่ชะลอลงต่อเนื่อง แม้อีก 1-2 ปีถึงจะเข้าสู่เป้าหมายที่ 2%มองในปี 2567-2568 เฟดจะลดดอกเบี้ย 100 และ 120 bps. มาอยู่ที่ 3.4% พร้อมแนะนำหลีกเลี่ยงหุ้นกู้High Yield โดยเฉพาะอสังหาริมทรัพย์จีนจากภาวะหนี้สินสูงและการฟื้นตัวช้า ปรับมุมมองหุ้นญี่ปุ่นและเวียดนามเป็น Neutral และยังคงแนะนำทยอยสะสมหุ้นจีน A-share แนวโน้มมาตรการกระตุ้นเศรษฐกิจแบบเฉพาะเจาะจงในช่วงครึ่งหลังของปี และหุ้นไทยหลังความชัดเจนทางการเมืองมีมากขึ้น</h2>&nbsp; &nbsp;&nbsp;<div class="se-component se-image-container __se__float- __se__float-none" contenteditable="false"><figure style="margin: 0px;"><img src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2023/08/wzS3XJgAvUevVRyQZPgn.jpg" alt="" data-proportion="true" data-align="none" data-file-name="wzS3XJgAvUevVRyQZPgn.jpg" data-file-size="0" data-origin="," data-size="," data-rotate="" data-rotatex="" data-rotatey="" data-percentage="auto,auto" style="" data-index="0" origin-size="6529,4354"></figure></div> &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;ดร.กำพล อดิเรกสมบัติ ผู้อำนวยการอาวุโส และหัวหน้าทีม SCB Chief Investment Office (SCB CIO) ธนาคารไทยพาณิชย์ เปิดเผยว่า SCB CIO ได้ปรับมุมมองที่มีต่อแนวโน้มเศรษฐกิจสหรัฐฯ โดยคาดว่า จะชะลอตัวลงแบบจัดการได้ (Soft landing) จากเดิมที่มองว่าอาจเกิดภาวะเศรษฐกิจถดถอยแบบไม่รุนแรง เนื่องจากอัตราเงินเฟ้อที่มีแนวโน้มชะลอลงต่อเนื่อง แม้จะยังต้องใช้เวลาอีก 1-2 ปีกว่าที่จะเข้าสู่อัตราเป้าหมายเงินเฟ้อที่ 2% ของธนาคารกลางสหรัฐ (Fed) โดยคาดว่าเงินเฟ้อจะเข้าสู่เป้าหมายในช่วงปี 2568 แต่ด้วยตลาดแรงงานโดยเฉพาะในภาคบริการที่ยังแข็งแกร่ง ทำให้เศรษฐกิจสหรัฐฯ ในช่วงปี 2566-2567 มีการชะลอตัวแบบจัดการได้ โดยจากประมาณการล่าสุดของ Fed (มิ.ย. 2566) คาดว่าเศรษฐกิจสหรัฐฯ ในปี 2566-2568 จะเติบโต 1.0%, 1.1% และ 1.8% ตามลำดับ เทียบกับอัตราการเติบโตในระยะยาวเฉลี่ยที่ 1.8%&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;ทั้งนี้ SCB CIO มองว่า จากแนวโน้มเศรษฐกิจแบบ Soft landing บวกกับอัตราเงินเฟ้อที่มีแนวโน้มปรับลดลงช้า ทำให้การลดดอกเบี้ยของ Fed ในรอบนี้จะมีลักษณะค่อยๆ ลดลง (small and slow rate cuts) และน้อยกว่าการลดดอกเบี้ยในครั้งก่อนๆ โดย Fed คาดว่าจะมีการลดดอกเบี้ย 100 และ 120 bps. ในปี 2567-2568 ตามลำดับ ซึ่งจะทำให้ปลายปี 2568 อัตราดอกเบี้ยนโยบาย Fed ยังอยู่ในระดับสูงถึง 3.4% ซึ่งอัตราดอกเบี้ยนโยบายระดับนี้ในช่วงการลดดอกเบี้ยของFedครั้งสุดท้ายเกิดขี้นในปี2551 ในขณะที่อัตราดอกเบี้ยในกลุ่มประเทศตลาดเกิดใหม่ (Emerging markets) โดยเฉพาะประเทศที่เศรษฐกิจและอัตราเงินเฟ้อชะลอมากกว่าคาด น่าจะเริ่มเห็นการลดดอกเบี้ย เช่น จีนและเวียดนามหรือการหยุดขึ้นดอกเบี้ย เช่น ไทย ทำให้ส่วนต่างอัตราดอกเบี้ยที่กว้างระหว่างสหรัฐฯ และประเทศ Emerging ยังคงอยู่ในระยะ 6 เดือนข้างหน้า&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;จากแนวโน้มอัตราดอกเบี้ยที่ยังค้างอยู่ในระดับสูง ในขณะที่เศรษฐกิจชะลอตัว ทำให้ประเทศที่มีบริษัทและครัวเรือนที่มีการก่อหนี้สูงจำนวนมาก มีความเสี่ยงภาวะ Balance sheet recession คือภาวะภาคธุรกิจและครัวเรือนกังวลกับหนี้สินที่อยู่ในระดับสูง ราคาสินทรัพย์ที่ฟื้นตัวช้าหรือปรับลดลงบวกกับแนวโน้มเศรษฐกิจที่ชะลอตัวทำให้รายได้ส่วนใหญ่ไม่ถูกนำมาใช้จ่ายบริโภคและลงทุนรวมถึงไม่กู้ยืมเพิ่มเติม แต่เน้นการจ่ายคืนหนี้เพื่อลดภาระทางการเงิน ซึ่งเคยเกิดขึ้นกับเศรษฐกิจญี่ปุ่นในช่วงปี 2533 และล่าสุดจีนเป็นหนึ่งในประเทศที่ตลาดเริ่มมีความกังวลในประเด็นนี้ อย่างไรก็ตาม เมื่อเทียบกับญี่ปุ่นในช่วงปี 2533 ภาคการธนาคารของจีนในปัจจุบันยังมีฐานะทางการเงินที่แข็งแรงกว่า รวมถึง ราคาสินทรัพย์ของจีนโดยเฉพาะราคาบ้านแม้ฟื้นตัวช้าแต่ไม่ได้ประสบปัญหาราคาร่วงลงรุนแรงเท่ากับที่เคยเกิดขึ้นในญี่ปุ่น&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;ดร.กำพล กล่าวว่า จากมุมมองเศรษฐกิจสหรัฐฯ ที่มีแนวโน้มเป็นภาวะ Soft landing ทำให้เราปรับมุมมองหุ้นกู้ Investment Grade กลับขึ้นมาเป็น Slightly Positive หรือทยอยสะสมได้ แต่ยังคงแนะนำหลีกเลี่ยงการลงทุนในหุ้นกู้ที่มีความเสี่ยงสูง (High Yield หรือ HY) โดยเฉพาะในตลาดหุ้นกู้จีน เนื่องจาก เราเชื่อว่าอัตราเงินเฟ้อที่มีแนวโน้มชะลอลงบวกกับท่าทีของ Fed ในการหยุดขึ้นดอกเบี้ยและแนวโน้มลดดอกเบี้ยในช่วงกลางปี 2567 จะส่งผลให้อัตราผลตอบแทนพันธบัตรทั้งระยะสั้นและยาว ทยอยลดลงในช่วง 6-12 เดือนข้างหน้า อย่างไรก็ตาม เราเชื่อว่าอัตราดอกเบี้ยที่ค้างในระดับสูงในช่วงที่เหลือของปี มีแนวโน้มทำให้ความเสี่ยงด้านเครดิตของหุ้นกู้กลุ่ม HY ยังมีโอกาสขยับสูงขึ้นอีก โดยเฉพาะหุ้นกู้ในกลุ่มธุรกิจที่มีการก่อหนี้สูง เช่น กลุ่มอสังหาริมทรัพย์ในจีน&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;สำหรับมุมมองการลงทุนในตลาดหุ้นทั่วโลก จากการประกาศผลประกอบการไตรมาส 2/2566 ส่วนใหญ่ดีกว่าที่คาด โดยยอดขายสินค้าและบริการของบริษัทในตลาดหุ้นสหรัฐฯ ชะลอตัวลง แต่มีผลประกอบการและกำไรที่ดีกว่าคาดหรือลดลงน้อยกว่าที่คาดการณ์ไว้ เป็นหุ้นของกลุ่มบริษัทขนาดใหญ่ ในNasdaq 100 ตามมาด้วย S&amp;P500 โดยรวมจะดีกว่าหุ้นกลุ่มบริษัทขนาดกลางและเล็ก ใน Russell 2000 ตลาดหุ้นญี่ปุ่นยอดขายสินค้าและบริการชะลอลงเล็กน้อย แต่ผลกำไรยังเติบโตตามอานิสงส์จากการฟื้นตัวของอุปสงค์ในประเทศ การท่องเที่ยวและค่าเงินเยนอ่อนค่า นอกจากจะเติบโตได้มากแล้ว ยังทำได้ดีกว่าคาดอีกด้วย ในขณะที่ตลาดหุ้นยุโรป EuroStoxx600 มียอดขายและกำไรหดตัว ตลาดหุ้นเวียดนาม กำไรจากยอดขายสินค้าและบริการของบริษัทยังคงฟื้นตัวช้า แต่แย่น้อยกว่าที่ตลาดคาดการณ์ และตลาดหุ้นไทย ยอดขายและผลประกอบการหดตัวและต่ำกว่าคาด แรงฉุดหลักมาจากกลุ่มพลังงาน สินค้าบริโภค และอสังหาริมทรัพย์&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;SCB CIO มองว่า ความตึงตัวของ Valuation ของตลาดหุ้นประเทศพัฒนาแล้ว เริ่มปรับลดลงโดยเฉพาะหุ้นสหรัฐฯกลุ่มTech ซึ่งเราแนะนำสับเปลี่ยนเข้าลงทุนในกลุ่มหุ้นทนทานความผันผวน (Defensive) ไปก่อนหน้านี้ ขณะเดียวกันเราได้ปรับมุมมองหุ้นญี่ปุ่นเป็น Neutral (หยุดขายหรือถือไว้) หลังตลาดรับรู้การเปลี่ยนกรอบนโยบายการควบคุมการเคลื่อนไหวของเส้นอัตราผลตอบแทนพันธบัตรรัฐบาลญี่ปุ่นอายุ 10 ปี (Yield Curve Control) ไปพอสมควรแล้ว ขณะที่ในระยะถัดไปยังได้แรงหนุนจากความคืบหน้าการปฏิรูปตลาดหุ้นญี่ปุ่นเน้นเรื่องธรรมาภิบาลมากขึ้นและแนวโน้มการฟื้นตัวของผลประกอบการบริษัท&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;นอกจากนี้ เรายังคงแนะนำทยอยสะสมหุ้นจีน A-share แนวโน้มมาตรการกระตุ้นเศรษฐกิจแบบเฉพาะเจาะจงในช่วงครึ่งหลังของปี และหุ้นไทย ความไม่แน่นอนทางการเมืองและนโยบายเริ่มลดลง ปรับมุมมองหุ้นเวียดนามเป็น Neutral (หลัง Valuation ปรับความตึงตัวลงและงบออกมาแย่น้อยกว่าคาด) สำหรับหุ้นจีน H-share เรายังคงมุมมองเป็น Neutral แม้ Valuation จะถูกลงค่อนข้างมาก แต่ความกังวลประเด็นหุ้นกลุ่มธนาคาร (18% ของมูลค่าตลาดทั้งหมด) ที่ผลประกอบการอาจถูกกระทบจากการลดอัตราดอกเบี้ยและการเข้าช่วยซื้อพันธบัตรรัฐบาลท้องถิ่น รวมถึงหุ้นกลุ่ม Tech (37% ของมูลค่าตลาดทั้งหมด) จากความเสี่ยงด้าน Tech war ที่ยังคงมีอยู่ค่อนข้างสูง &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;อ่านเพิ่มเติม :&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;​​<a href="https://www.facebook.com/ForbesThailandMagazine/" alt="ไม่พลาดบทความและเรื่องราวน่าสนใจอื่นๆ ติดตามเราได้ที่เฟซบุ๊ก Forbes Thailand Magazine">ไม่พลาดบทความและเรื่องราวน่าสนใจอื่นๆ ติดตามเราได้ที่เฟซบุ๊ก Forbes Thailand Magazine</a>​

SCB CIO คาดดอกเบี้ยสูงกลับมาแผลงฤทธิ์ แนะหลีกเลี่ยงหุ้นกู้ High Yield เตรียมจับจังหวะสะสมหุ้น หลังผลประกอบการบริษัทในตลาดหุ้นทั่วโลกส่วนใหญ่ดีเกินคาด

เจาะกลยุทธ์ SCB WEALTH สร้างความมั่งคั่งฝ่ามรสุมเศรษฐกิจโลก

<h2>SCB CIO ประเมินความไม่แน่นอนการเมืองไทยเป็นความเสี่ยงระยะสั้นเหมาะจับจังหวะลงทุนระยะยาว แนะสะสมกองทุน RMF -SSF หุ้นไทยเน้นกลุ่มท่องเที่ยว บริโภคอุปโภค และโรงพยาบาล จากแนวโน้มฟื้นตัวต่อเนื่อง</h2> <div class="se-component se-image-container __se__float- __se__float-none" contenteditable="false"><figure style="margin: 0px;"><img src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2023/05/MYirAqVSqfJBGbqyvLhU.jpg" alt="" data-proportion="true" data-align="none" data-file-name="MYirAqVSqfJBGbqyvLhU.jpg" data-file-size="0" data-origin="," data-size="," data-rotate="" data-rotatex="" data-rotatey="" data-percentage="auto,auto" origin-size="350,354" style="" data-index="0"></figure></div>&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;กำพล อดิเรกสมบัติ ผู้อำนวยการอาวุโส และหัวหน้าทีม SCB Chief Investment Office (SCB CIO) ธนาคารไทยพาณิชย์ จำกัด (มหาชน) เปิดเผยว่า ขณะนี้มีประเด็นความไม่แน่นอนทางการเมือง 2 ประเด็นที่นักลงทุนต้องจับตา ได้แก่ การจัดตั้งรัฐบาลของไทย และการจัดการเพดานหนี้สาธารณะของสหรัฐฯ ซึ่งถือเป็นความเสี่ยงระยะสั้นต่อตลาด แต่มาพร้อมโอกาสการลงทุนระยะยาว &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;สำหรับประเด็นการจัดตั้งรัฐบาลของไทยยังมีความไม่แน่นอนสูง และอาจใช้เวลานานกว่าปกติ ด้วยเงื่อนไขการลงคะแนนเลือกนายกรัฐมนตรี ที่ต้องมีเสียงสนับสนุน 376 เสียงขึ้นไป จากสภาผู้แทนราษฎร และวุฒิสภา ซึ่งกรอบกฎหมายกำหนดให้ต้องมีการประชุมสภาครั้งแรก ภายในวันที่ 28 ก.ค. นี้&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;อย่างไรก็ตาม การจัดตั้งรัฐบาลใหม่เกิดขึ้น ท่ามกลางเศรษฐกิจไทยที่กำลังฟื้นตัวต่อเนื่อง โดยอัตราการขยายตัวของเศรษฐกิจไทย (GDP) ในปีนี้ ไตรมาสแรก เมื่อเทียบกับช่วงเดียวกันของปีก่อน ( YoY ) เติบโตได้ 2.7% (โดยฟื้นจากไตรมาส 4 /2565 ที่เติบโตได้ 1.4%) และหากพิจารณาการเติบโตเมื่อเทียบกับไตรมาสก่อนหน้า (หลังหักผลของฤดูกาลแล้ว) เศรษฐกิจไทยไตรมาส 1 กลับมาขยายตัวได้ 1.9% (เมื่อเทียบกับไตรมาส 4 / 2565 ที่หดตัว -1.1%) โดยได้รับแรงหนุนหลักจากการบริโภคภาคเอกชน และการท่องเที่ยว ทำให้ความเสี่ยงที่เศรษฐกิจไทยจะเข้าสู่ภาวะเศรษฐกิจถดถอยทางเทคนิคลดลงอย่างมาก&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;ขณะที่มาตรการกระตุ้นเศรษฐกิจของรัฐบาลใหม่ที่จะออกมา ยังมีรายละเอียดไม่มากนัก ซึ่งอาจมีผลต่อเศรษฐกิจน้อยกว่ามาตรการกระตุ้นครั้งที่ผ่านมา เนื่องจากภาครัฐมีหนี้สาธารณะต่อGDPที่สูงอยู่แล้ว (smaller fiscal space) รวมถึงหนี้ภาคครัวเรือนที่สูง ถึง 87% ของ GDP ซึ่งน่าจะเป็นข้อจำกัดทำให้ภาคการเงินยังมีความระมัดระวังในการปล่อยกู้อีกด้วย&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;SCB CIO มองว่า ตลาดหุ้นไทย หลุดพ้นภาวะ earning recession หรือภาวะที่กำไรบริษัทจดทะเบียนเมื่อเทียบช่วงเดียวกันของปีก่อน หดตัวติดต่อกัน 2 ไตรมาส ได้เรียบร้อยแล้ว โดยเชื่อว่า ดัชนีในระดับปัจจุบันรับรู้ความเสี่ยงจากประเด็นการเมืองไปบ้างแล้ว จึงเป็นโอกาสสำหรับการลงทุนระยะยาว โดยเฉพาะการลงทุนในกองทุนรวมเพื่อลดหย่อนภาษี ประเภท กองทุนรวมเพื่อการเลี้ยงชีพ (RMF) และกองทุนรวมเพื่อการออม (SSF)&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;รวมทั้งแนะนำให้สะสมหุ้นกลุ่มท่องเที่ยว บริโภคอุปโภค และโรงพยาบาล เนื่องจากผลประกอบการ มีแนวโน้มฟื้นตัวต่อเนื่อง นอกจากนี้ แนวโน้มราคาต่อกำไรต่อหุ้น forward P/E ratio ของหุ้นไทย ลดลง (derate) จากระดับ 15.4 เท่า ก่อนการเลือกตั้งลงมาที่ 15.0 เท่า (มีค่าความผันผวน -0.5 sd)&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;สำหรับประเด็นปัญหาเพดานหนี้สาธารณะของสหรัฐฯ อาจสร้างความผันผวนให้กับตลาดการเงินโลกได้ โดยคาดว่า ปัญหานี้จะมีผลกระทบต่อเศรษฐกิจสหรัฐฯในระยะสั้นเท่านั้น เนื่องจากตลาดแรงงานสหรัฐฯ ยังแข็งแกร่ง ขณะที่ตลาดหุ้นสหรัฐฯ เข้าสู่ภาวะ earning recession ไปแล้ว เมื่อมีปัจจัยความไม่แน่นอนทางการเมืองนี้เข้ามา ก็อาจทำให้ตลาดผันผวนได้&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;ทั้งนี้ จากฝ่ายบริหารที่ครองโดยพรรคเดโมแครต ในขณะที่ฝ่ายนิติบัญญัติครองโดยพรรคเดโมแครตในสภาสูงแต่พรรคริพับลิกันครองสภาล่าง (divided government) และจำนวนคะแนนเสียงในแต่ละสภาที่มีเสียงส่วนใหญ่ห่างจากเสี่ยงส่วนน้อยไม่มาก (Narrow majorities) ทำให้การผ่านร่างกฎหมายฯ มีแนวโน้มการต่อรองที่ยืดเยื้อ ซึ่งอาจจะมีผลกระทบทางลบเกิดขึ้นได้ หากมีการผิดนัดชำระหนี้ผูกพัน โดย SCB CIO เชื่อว่าน่าจะมีการตกลงกันและผ่านร่างกฎหมายได้ในนาทีสุดท้าย (last minute deal) และมาควบคู่กับการปรับลดงบประมาณใช้จ่ายบางส่วน &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;“เราได้ประเมินทางเลือกในการแก้ไขปัญหาเพดานหนี้สหรัฐฯ ได้แก่ การเพิ่มเพดานหนี้ แต่เราคาดว่าร่างกฎหมายการเพิ่มเพดานหนี้ที่จะผ่านสภาคองเกรส จะมาควบคู่กับแผนการปรับลดรายจ่ายด้านงบประมาณ นอกจากนั้น ในกรณีที่ยังไม่สามารถหาข้อตกลงร่วมกันได้ก่อนเข้าใกล้ X-date ซึ่งเป็นวันที่มาตรการพิเศษและกระแสเงินสดของรัฐบาลสหรัฐฯ จะหมดลง&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;เราคาดว่า ทางการอาจเลือกผ่านกฎหมายการเพิ่มเพดานหนี้เล็กน้อย หรือ ผ่านกฎหมายเลื่อนเพดานหนี้ออกไปชั่วคราวจนถึงวันที่ 30 ก.ย. นี้ โดยต้องพยายามผ่านกฎหมายการเพิ่มเพดานหนี้ควบคู่กับแผนการใช้จ่ายสำหรับปีงบประมาณ 2567”&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;ขณะเดียวกันยังได้เปรียบเทียบการจัดการวิกฤตเพดานหนี้ในปี 2554 ที่ยกเพดานหนี้ไม่กี่ชั่วโมงก่อนเส้นตาย กับปี 2556 ที่ใช้วิธีเลื่อนเพดานหนี้ 1 วันก่อนเส้นตาย พบว่า การจัดการในปี 2554 สร้างความผันผวนต่อตลาดสูงมาก และทำให้ตลาดหุ้นปรับตัวลดลง เนื่องจากการเจรจามีความไม่แน่นอนสูงมาก&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;รวมถึง S&amp;P Global Ratings ปรับลดอันดับความน่าเชื่อถือของสหรัฐฯ ลง (จาก AAA เป็น AA+) โดย 1 เดือนก่อนและหลังการยกเพดานหนี้ S&amp;P500 index ปรับลดลงถึง -12% ส่วนผลตอบแทนพันธบัตรรัฐบาลสหรัฐฯ อายุ 10 ปี (10y UST yield) ปรับลง 1.13 ppt. แต่ผลต่อค่าเงินดอลลาร์สหรัฐฯ มีไม่มากนัก ขณะที่ ปี 2556 S&amp;P500 index ปรับขึ้น +5% และผลต่อ 10y UST yield และเงินดอลลาร์สหรัฐฯ มีค่อนข้างจำกัด&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;ส่วนปัจจัยอื่นที่มีผลต่อการลงทุน ได้แก่ สถานการณ์เงินเฟ้อในยุโรปที่ยืดเยื้อกว่าที่คาดการณ์ ขณะที่เศรษฐกิจยุโรปยังฟื้นตัวได้ดี ทำให้ธนาคารกลางยุโรป (ECB) น่าจะขึ้นดอกเบี้ยต่อ แม้ธนาคารกลางสหรัฐฯ (Fed) จะหยุดขึ้นดอกเบี้ยแล้ว โดยคาดว่า ECB จะขึ้นดอกเบี้ยอีก 2 ครั้ง ครั้งละ 0.25% จนกระทั่งดอกเบี้ยแตะระดับ 3.75% และคงดอกเบี้ยไว้ถึงปลายปี 2566 &nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;ส่วนอัตราดอกเบี้ยของ Fed ยังคงมุมมองว่า น่าจะอยู่ที่ 5.0-5.25% จนถึงปลายปี 2566 เนื่องจากความตึงเครียดในภาคการเงินของสหรัฐฯ ยังคงมีแนวโน้มสูงขึ้น ทำให้โอกาสในการขึ้นดอกเบี้ยต่อมีน้อยลง แต่อัตราเงินเฟ้อที่ชะลอลงช้าและตลาดแรงงานที่ยังแข็งแกร่ง เป็นปัจจัยหลัก ทำให้ Fed ไม่น่าจะลดดอกเบี้ยในปีนี้&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;SCB CIO มองว่า ช่วงเวลาเช่นนี้ เป็นโอกาสจับจังหวะสะสมหุ้นกลุ่มเชิงรับ (Defensive) ในตลาดหุ้นสหรัฐฯ โดยเฉพาะในกลุ่มโครงสร้างพื้นฐาน (Utilities) ซึ่งมีคุณสมบัติผันผวนน้อย (low volatility) มีเงินปันผลรองรับ ขณะที่ มูลค่าหุ้น (valuation) และการเติบโตของกำไรในปัจจุบัน จัดอยู่ในกลุ่มที่มีลักษณะเติบโตและมีราคาสมเหตุสมผล (Growth At Reasonable Price) นอกจากนี้ยังมี กลุ่มบริษัทเทคโนโลยีขนาดใหญ่ (Mega Tech) ที่ได้อานิสงส์จากผลประกอบการที่ยังแข็งแกร่ง อัตราผลตอบแทนพันธบัตรที่ลดลง และได้รับกระทบน้อยจากความเสี่ยงเศรษฐกิจถดถอย&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;ดร.กำพล กล่าวว่า SCB CIO ยังมีการปรับมุมมองหุ้นญี่ปุ่น เป็นทยอยขาย (Slightly negative from Neutral) เนื่องจากตลาดหุ้นญี่ปุ่นตั้งแต่ต้นปี 2566 ปรับตัวขึ้นมาแล้วกว่า 14% โดยได้อานิสงส์หลักจาก ค่าเงินเยนที่อ่อนค่ากว่า 4% เมื่อเทียบกับสกุลเงินดอลลาร์สหรัฐฯ และการเปิดเมือง&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;แต่ในระยะข้างหน้าความเสี่ยงเงินเฟ้อของญี่ปุ่นมีแนวโน้มเพิ่มขึ้น จากการปรับค่าจ้างที่จะเกิดขึ้นในเดือน ก.ค. ซึ่งคาดว่าจะส่งผลให้ธนาคารกลางญี่ปุ่นมีการปรับนโยบายการควบคุมเส้นอัตราผลตอบแทนพันธบัตร (Yield Curve Control) ทำให้อัตราผลตอบแทนพันธบัตรรัฐบาลญี่ปุ่นมีแนวโน้มปรับขึ้น สวนทางกับผลตอบแทนของพันธบัตรรัฐบาลสหรัฐฯ ที่คาดว่าจะลดลงจากการหยุดขึ้นดอกเบี้ยของ Fed และความเสี่ยงเศรษฐกิจถดถอยในสหรัฐฯ ซึ่งจะส่งผลให้ค่าเงินเยนมีแนวโน้มกลับมาแข็งค่าขึ้น อ่านเพิ่มเติม: <a href="https://forbesthailand.com/news/hr/%E0%B8%88%E0%B8%B8%E0%B8%AC%E0%B8%B2%E0%B8%AF-%E0%B9%80%E0%B8%9C%E0%B8%A2%E0%B8%9B%E0%B8%B5-2570-%E0%B8%87%E0%B8%B2%E0%B8%99%E0%B8%A5%E0%B8%94%E0%B8%A5%E0%B8%87-14-%E0%B8%A5%E0%B9%89%E0%B8%B2%E0%B8%99%E0%B8%95%E0%B8%B3%E0%B9%81%E0%B8%AB%E0%B8%99%E0%B9%88%E0%B8%87" alt="จุฬาฯ เผยปี 2570 งานลดลง 14 ล้านตำแหน่ง">จุฬาฯ เผยปี 2570 งานลดลง 14 ล้านตำแหน่ง</a>​<hr class="__se__solid">​<a href="https://www.facebook.com/ForbesThailandMagazine/" alt="ไม่พลาดบทความและเรื่องราวน่าสนใจอื่นๆ ติดตามเราได้ที่เฟซบุ๊ก Forbes Thailand Magazine">ไม่พลาดบทความและเรื่องราวน่าสนใจอื่นๆ ติดตามเราได้ที่เฟซบุ๊ก Forbes Thailand Magazine</a>

นักวิเคราะห์มองการเมืองเสี่ยงระยะสั้น แนะสะสมหุ้นท่องเที่ยว อุปโภค โรงพยาบาล

<h2>ล็อกดาวน์ หรือการประกาศปิดประเทศแบบปูพรม ซึ่งเริ่มบังคับใช้เมื่อราว 1 ปีเศษที่ผ่านมา ในช่วงการระบาดของโรคร้ายที่มีความรุนแรงที่สุดในโลก นับจากการระบาดของไข้หวัดใหญ่สเปนในปี 1918-1920</h2>
"ล็อกดาวน์" ควรเป็นมาตรการระยะสั้นเพื่อป้องกันไม่ให้เกิดปัญหาผู้ป่วยล้นโรงพยาบาล แต่ขณะนี้ผ่านมากว่า 1 ปีแล้ว ข้อบังคับหลายต่อหลายอย่างที่มีระดับความเคร่งครัดมากน้อยแตกต่างกันก็ยังคงอยู่ ถึงแม้ว่ากำลังจะมีการพิจารณายกเลิกมาตรการเหล่านี้แต่ก็เป็นไปอย่างล่าช้าเต็มที ซึ่งจะส่งผลเสียอันไม่ควรเกิด

โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับเด็กนักเรียนและกับสภาพเศรษฐกิจโดยรวมอีกไม่นานประชาชนแทบทุกคนที่ต้องการวัคซีนจะได้รับวัคซีนตามความประสงค์และยิ่งไปกว่านั้นเป็นเวลาหลายเดือนมาแล้วที่เรามีวิธีการักษาที่ได้ผลดียิ่งเพื่อใช้ต่อสู้กับโรคเมื่อผู้ป่วยติดเชื้อไวรัสโควิด-19 ซึ่งมีอาการหนักถูกนำตัวส่งโรงพยาบาล นี่เป็นเหตุผลที่ว่าทำไมจึงควรปลดล็อกดาวน์ในทันที

เป็นที่แน่ชัดตั้งแต่ช่วงฤดูใบไม้ผลิปีที่ผ่านมาแล้วว่าวิธีการรับมือที่ดีที่สุดก็คือ การให้ความสำคัญกับกลุ่มประชากรที่มีความเสี่ยงสูงที่สุดก่อน ซึ่งได้แก่ ผู้สูงอายุ และผู้ที่มีอาการสาหัสอยู่แต่เดิม

อย่างไรก็ดี แทนที่จะปฏิบัติตามหลักวิทยาศาสตร์ดังกล่าว นักการเมืองและบุคลากรทางการแพทย์จำนวนมากเกินควรได้ออกข้อบังคับแบบปูพรมซึ่งไร้ประโยชน์เอาแน่เอานอนไม่ได้หรือไม่รังสรรค์ออกมาอย่างต่อเนื่อง

ประเทศของเราต้องสูญเสียอย่างหนักและเป็นเรื่องที่สุดจะทันที่ยังต้องสูญเสียไม่รู้จักจบสิ้น ครอบครัวผู้มีรายได้น้อยได้รับผลกระทบในสัดส่วนที่มากกว่า เพราะพ่อแม่ไม่สามารถไปทำงานได้ เนื่องจากต้องอยู่บ้านเพื่อดูแลลูกที่ไม่ได้ไปโรงเรียน

เรื่องน่าอายที่สุดก็คือการที่สหภาพครูปล่อยให้โรงเรียนรัฐบาลปิดหรือทำการเรียนการสอน 2 ระบบมาเป็นเวลาเนิ่นนาน ถึงแม้ว่าจะมีข้อเท็จจริงที่ระบุว่า เด็กเป็นกลุ่มที่มีความเสี่ยงต่อไวรัสโควิด-19 ต่ำที่สุด และมีโอกาสเป็นพาหะของโรคติดต่อได้น้อยที่สุดด้วย โรงเรียนเอกชนที่มีมาตรการป้องกันอย่างเหมาะสมได้เปิดทำการเรียนการสอนมานานหลายเดือนแล้วโดยที่ไม่มีอันตรายแต่อย่างใด

จำนวนผู้ป่วยโรคซึมเศร้าและผู้ติดสารเสพติดหลากหลายประเภทเพิ่มมากขึ้น เช่นเดียวกับจำนวนผู้เสียชีวิตจากการฆ่าตัวตายและการใช้ยาเกินขนาดด้วย

เมื่อเปรียบเทียบข้อมูลสถิติระหว่างรัฐที่ปฎิบัติตามหลักวิทยาศาสตร์ด้วยความรู้ความเข้าใจอย่าง Florida กับรัฐที่ไม่สนใจหลักการใดๆ อย่าง New York จะเห็นได้ว่า Florida ซึ่งปัจจุบันได้เปิดเมืองอย่างเต็มรูปแบบแล้ว มีข้อจำกัดต่างๆ น้อยกว่า New York นับตั้งแต่เริ่มประกาศล็อกดาวน์แล้ว Florida (หรือสมญานามว่า Sunshine State) มีอัตราผู้เสียชีวิตต่ำกว่า New York (หรือ Empire State)

ถึงแม้ว่าจะมีจำนวนประชากรสูงอายุมากกว่าก็ตาม เศรษฐกิจของ Florida กำลังขยายตัว ในขณะที่ New York ยังดิ้นรนข้อเท็จจริงแบบกำปั้นทุบดินก็คือ รัฐที่เปิดกว้างมากกว่าจะมีสถิติทางการแพทย์และผลประกอบการทางเศรษฐกิจที่ดีกว่ารัฐที่เต็มไปด้วยข้อบังคับต่างๆ นานา

ข้อมูลที่กล่าวมาข้างต้นนี้ขัดแย้งกับความคิดเห็นของประธานาธิบดี Biden ในระหว่างการกล่าวสุนทรพจน์ระดับประเทศในเดือนมีนาคมที่ผ่านมา ซึ่งมีใจความตอนหนึ่งว่า บางทีในวันชาติอเมริกาซึ่งตรงกับวันที่ 4 กรกฎาคม การรวมตัวกันของสมาชิกในครอบครัวเป็นกลุ่มเล็กๆ อาจจะปลอดภัย โธ่เอ๋ย! ท่าน ทุกวันนี้พวกเขาก็ปลอดภัยดีอยู่แล้ว

ประธานาธิบดี Biden ควรกระตุ้นให้บรรดาผู้ว่าการรัฐต่างๆ ยกเลิกข้อกำหนดที่ไม่จำเป็นเหล่านี้ในทันทีรวมถึงเปิดโรงเรียนและเวทีเศรษฐกิจอย่างเต็มรูปแบบ และนั่นจะทำให้ความเข้มแข็งของประเทศในภาพรวมดีขึ้นอย่างมหาศาล

<img class="alignnone size-full wp-image-49148" src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2021/08/เยอรมนี.jpg" alt="" width="450" height="325" />
<h3>เกิดอะไรขึ้นกับเยอรมนีกันแน่</h3>
ประเทศที่มีเศรษฐกิจขนาดใหญ่ที่สุดเป็นอันดับ 4 ของโลก และประเทศที่ทรงอิทธิพลมากที่สุดในยุโรปอย่างเยอรมนี ดูเหมือนว่าจะพยายามถอยห่างออกจากการเป็นพันธมิตรอันใกล้ชิดกับสหรัฐฯ ซึ่งเป็นความร่วมมืออันสำคัญยิ่งที่นำมาสู่ชัยชนะในสงครามเย็นเหนือสหภาพโซเวียต ซึ่งในอดีตเคยน่าเกรงขามยิ่งนัก

นี่ถือเป็นข่าวดีสำหรับประเทศจีนและรัสเซียของท่านประธานาธิบดี Vladimir Putin ภายใต้การบริหารประเทศอย่างยาวนานของนายกรัฐมนตรี Angela Merkel เยอรมนี กำลังทำทุกวิถีทางเพื่อรับประกัน โครงการท่อส่งก๊าซ Nord Stream 2 จะแล้วเสร็จซึ่งจะยกระดับการพึ่งพาก๊าซธรรมชาติจากรัสเซียในยุโรปอย่างมหาศาล ทั้งๆ ที่ประธานาธิบดี Putin ไม่เคยลังเลใจที่จะใช้เชื้อเพลิงชนิดนี้เป็นหนึ่งในอาวุธทางการเมืองเลยก็ตามที

ทางเลือกที่ถูกต้องและสมเหตุสมผลมากกว่าสำหรับเยอรมนีน่าจะเป็นการเพิ่มปริมาณการนำเข้าก๊าซธรรมชาติจากสหรัฐฯ ซึ่งพวกเรามีอย่างเหลือเฟือ นอกจากนี้เยอรมนียังควรเสริมความเข้มแข็งให้กับกองทัพที่ขาดแสนยานุภาพของตนเพื่อต่อกรกับรัสเซีย ที่พยายามจะกันยุโรปให้ออกห่างจากสหรัฐฯ สวีเดนกำลังเสริมความเข้มแข็งของกองทัพของตนเอง

เนื่องจากการเคลื่อนไหวอันอุกอาจของรัสเซียต่างจากเยอรมนีซึ่งยังรอช้าอยู่ การกดดันอย่างหนักจากสหรัฐฯ ภายใต้การบริหารประเทศของประธานาธิบดี Trump ทำให้เยอรมนีต้องเพิ่มงบประมาณในด้านการทหาร หากแต่เยอรมนียังไม่ใคร่เต็มใจปฏิบัติตามนักและการดำเนินการดังกล่าวอาจหย่อนยานลง

ถ้าหากว่าประธานาธบิ ดี Biden ไม่ได้ดำเนินการผลักดันเหมือนอย่างที่ประธานาธิบดีคนก่อนหน้าเคยทำการเคลื่อนไหวที่เกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้ ซึ่งเป็นเหมือนลางบอกเหตุร้ายอีกอย่างหนึ่งก็คือความพยายามของเยอรมนีในการผลักดันให้เกิดข้อตกลงด้านการลงทุนระหว่างสหภาพยุโรปกับจีน ซึ่งรัฐบาลจีนมองว่าเป็นหนึ่งในวิธีการบั่นทอนความสัมพันธ์ระหว่างสหรัฐฯ กับยุโรป

จนถึงวันนี้เยอรมนียังคงปฏิเสธที่จะร่วมมืออย่างแข็งขันกับสหรัฐฯ ในการป้องกันไม่ให้จีนได้ครอบครองเทคโนโลยีเชิงกลยุทธ์ ซึ่งตรงกันข้ามกับนโยบายของเยอรมนีที่มีต่อสหภาพโซเวียตในช่วงสงครามเย็นอย่างสิ้นเชิง และเยอรมนียังคงยึดถือแนวทางนี้ ถึงแม้ว่าจีนได้กระทำการละเมิดสิทธิมนุษยชนครั้งใหญ่หลายครั้ง และยังคงดำเนินนโยบายด้านการต่างประเทศที่ก้าวร้าวรุนแรงต่อเนื่อง เช่น การเดินหน้าประกาศศักดาในทะเลจีนใต้ ซึ่งเป็นน่านน้ำสากลที่มีความสำคัญอย่างยิ่ง

นายกรัฐมนตรี Merkel กลับจงใจที่จะรักษาระยะห่างจากทั้งสหรัฐฯ และจีน  ในช่วงสงครามเย็นถึงแม้ว่าสถานการณ์จะมีความแตกต่างกัน หากแต่องค์การสนธิสัญญาแอตแลนติกเหนือ หรือ NATO ซึ่งมีเยอรมนีและสหรัฐฯ เป็นแกนนำต่างจับมือหันอย่างเหนียวแน่น

ตัวอย่างที่สำคัญประการหนึ่งก็คือการที่เยอรมันและสหรัฐฯ ร่วมมือกันอย่างแนบแน่นเพื่อต่อกรกับรัสเซียที่พยายามขู่กรรโชกเยอรมนีให้ละทิ้งความสัมพันธ์ที่แผ่ข้ามมหาสมุทรแอตแลนติกด้วยขีปนาวุธนิวเคลียร์พิสัยกลางในช่วงปลายทศวรรษ 1970 ถึงแม้ว่าจะถูกกดดันอย่างดุเดือดจากรัสเซีย ร่วมกับกระแสต่อต้านจากภายในประเทศ

แต่เยอรมนีภายใต้การนำของนายกรัฐมนตรี Helmut Kohl ผู้น่าเกรงขามก็ยินยอมให้ตั้งฐานยิงขีปนาวุธสหรัฐฯ บนแผ่นดินเยอรมนี การเดินเกมของรัสเซียล้มเหลว ซึ่งเป็นปัจจัยสำคัญที่ทำให้ฝ่ายตะวันตกเป็นผู้กำชัยชนะในสงครามเย็น

รัฐบาลภายใต้การนำของประธานาธิบดี Biden มีงานสำคัญที่ต้องทำนั่นก็คือ การทำให้เยอรมนีตระหนักว่าความสัมพันธ์อันแนบแน่นระหว่างเยอรมนีกับสหรัฐฯ ในทุกด้านเป็นสิ่งที่มีความสำคัญสูงสุดในการรักษาไว้ซึ่งประชาธิปไตยและสวัสดิภาพของโลกเสรีเมื่อต้องเผชิญหน้ากับความกดดันที่เพิ่มขึ้นจากทั้งจีนและรัสเซีย

<img class="alignnone wp-image-48578 size-thumbnail" src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2021/07/Steve-Forbes-02-150x150.jpg" alt="&quot;ล็อกดาวน์&quot;" width="150" height="150" />
บทความโดย
Steve Forbes
Editor-In-Chief แห่ง Forbes

ภาพเปิด: Pixabay.com

<hr />

<a href="https://bit.ly/3dzvauH">คลิกอ่านฉบับเต็ม และบทความทางด้านธุรกิจได้ที่นิตยสาร Forbes Thailand ฉบับเดือนกรกฎาคม 2564 ในรูปแบบ e-magazine</a>

<a href="https://bit.ly/3dzvauH"><img class="alignnone wp-image-47578 size-medium" src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2021/06/Forbes-Thailand-Magazine_พอลล์-กาญจนพาสน์_001-229x300.jpg" alt="" width="229" height="300" /></a>

จงปลด "ล็อกดาวน์" เดี๋ยวนี้

วิกฤต “หนี้ท่วมหัว” ของ บริษัทอเมริกันยักษ์ใหญ่

<h2 class="p1">งานวิจัยเผย หญิงวัยทำงาน โสดเพิ่มขึ้นอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน คาดปี 2030 โสดเพิ่มขึ้นเป็น 45% ส่งผลดีต่อธุรกิจเสื้อผ้า-เครื่องสำอาง-อาหาร-ของแบรนด์เนม-รถยนต์ </h2>
CNN รายงานว่า จำนวนประชากร หญิงวัยทำงาน ที่มีสัดส่วนคนโสดเพิ่มขึ้นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน กำลังจะมีผลกระทบอย่างยิ่งต่อเศรษฐกิจของสหรัฐอเมริกา
งานวิจัยจาก Morgan Stanley ที่อาศัยข้อมูลจากสำนักสถิติแรงงานพบว่า แรงงานหญิงนั้นมีส่วนผลักดันเศรษฐกิจอเมริกาคิดเป็นมูลค่ามากกว่า 7 ล้านล้านเหรียญสหรัฐฯ และภายในปี 2030 หญิงวัยทำงาน ในสหรัฐฯ ที่อายุระหว่าง 25-44 ปีราว 45% จะเป็นผู้หญิงโสด ซึ่งเป็นสัดส่วนที่ใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์
โดยในปี 2018 หญิงวัยทำงาน ในช่วงอายุดังกล่าวเป็นหญิงโสดอยู่ 41%
งานวิจัยของ Morgan Stanley ยังระบุอีกว่า ผู้หญิงมีแนวโน้มที่จะเป็นผู้ซื้อหลักในสินค้าครัวเรือนของอเมริกา และหญิงโสดมีแนวโน้มใช้จ่ายเงินมากกว่าหญิงที่แต่งงานแล้ว
ความเปลี่ยนแปลงทางประชากรนี้ทำให้ธุรกิจบางส่วนได้รับผลประโยชน์ โดยเฉพาะสินค้าในกลุ่มเครื่องแต่งกายและรองเท้า, ผลิตภัณฑ์ดูแลส่วนบุคคล (personal care), อาหาร, สินค้าหรูหรา และยานยนต์ไฟฟ้า ซึ่ง Morgan Stanley ระบุว่าเหล่านี้เป็นสินค้าที่หญิงโสดมีแนวโน้มที่จะจ่ายเงินให้มากที่สุด
ซึ่งในส่วนของเครื่องแต่งกาย แบรนด์สินค้าอย่าง Lululemon Athletica และ Nike จะอยู่ในตำแหน่งที่ดี แม้ว่าประชากรผู้สูงอายุจะทำให้เซ็กเตอร์นี้มีสัดส่วนน้อยลงก็ตาม

<ul>
 	<li><a href="https://forbesthailand.com/news/hr/%e0%b8%aa%e0%b8%96%e0%b8%b2%e0%b8%99%e0%b8%81%e0%b8%b2%e0%b8%a3%e0%b8%93%e0%b9%8c-%e0%b9%81%e0%b8%a3%e0%b8%87%e0%b8%87%e0%b8%b2%e0%b8%99%e0%b8%97%e0%b8%b1%e0%b8%81%e0%b8%a9%e0%b8%b0%e0%b8%aa%e0%b8%b9.html">สถานการณ์ช่วงชิงแรงงานทั่วโลกรุนแรง ไทยยังติดหล่มพัฒนา “แรงงานทักษะสูง”</a></li>
</ul>
คนโสดโดยเฉพาะผู้หญิงใช้เงินไปกับการดูแลตัวเองมากกว่าเพื่อนๆ ที่แต่งงานแล้ว ซึ่ง Morgan Stanley ชี้ว่านั่นทำให้ Sephora ร้านมัลติแบรนด์ที่อยู่ภายใต้การดูแลของ Louis Vuitton Moët Hennessy (LVMH) รวมถึงร้าน Ulta Beauty ได้รับประโยชน์ไปเต็มๆ
ไม่เพียงเท่านั้น โครงสร้างครอบครัวของชาวอเมริกันที่เปลี่ยนไปยังทำให้เกิดธุรกิจแบบร้านอาหารสไตล์ fast-casual อย่างร้าน Chipotle Mexican Grill และ Starbucks เพิ่มมากขึ้น
ท้ายที่สุด Morgan Stanley คาดการณ์ว่า จำนวนผู้หญิงที่ซื้อรถจะมากกว่าปัจจุบัน ซึ่งในขณะนี้สัดส่วนผู้ซื้อรถเป็นผู้ชายมากกว่า แต่เมื่อเวลาผ่านไป ผู้ชายและผู้หญิงจะต่างคนต่างซื้อรถ ซึ่งช่วยเพิ่มยอดขายรถให้เติบโต โดยหุ้นเด่นในกลุ่มรถยนต์ก็คือ Tesla นั่นเอง


<figure><img class="size-full wp-image-15729" src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2019/08/women02.jpg" alt="" width="720" height="480" /><figcaption> งานวิจัยชี้ให้เห็นว่า คนโสดโดยเฉพาะผู้หญิงใช้เงินไปกับการดูแลตัวเองมากกว่าเพื่อนๆ ที่แต่งงานแล้ว</figcaption></figure>
อย่างไรก็ตาม หญิงโสดวัยทำงานไม่ได้ซื้อแค่ลิปสติก, รถ หรือชุดโยคะเท่านั้น
“ครัวเรือนที่มีรายได้น้อย ซึ่งมีแนวโน้มมากกว่าที่จะมีผู้หญิงเป็นผู้นำ จะใช้เงิน 82% ไปกับความต้องการขั้นพื้นฐาน เช่น ที่อยู่อาศัย, อาหาร, การเดินทาง, สุขภาพ และเครื่องแต่งกาย” Lauren Bauer นักวิจัยในงานศึกษาด้านเศรษฐกิจจาก Brookings Institution ระบุ
ทั้งนี้ รายงานจาก<a href="https://www.brookings.edu/wp-content/uploads/2016/08/where_does_all_the_money_go.pdf"> The Hamilton Project </a>ของ Brookings Institution ระบุว่า หากเปรียบเทียบแล้ว ครัวเรือนที่มีรายได้ปานกลางใช้เงินไปกับสิ่งจำเป็นพื้นฐาน 78% โดยค่าที่อยู่อาศัยนั้นกินสัดส่วนมากที่สุดของรายได้ ขณะที่ในครัวเรือนรายได้ต่ำ ค่าที่อยู่อาศัยกินสัดส่วนเกือบครึ่ง ตามด้วยอาหารและการเดินทาง
Bauer กล่าวว่า สัดส่วนของหญิงโสดในตลาดแรงงานมีแนวโน้มเติบโตขึ้นเมื่อผู้หญิงมีการศึกษาระดับปริญญาตรีมากขึ้น, แต่งงานช้า และกว่าจะมีลูกก็มีอายุมากกว่าในอดีตเยอะ โดยราว 80% ของหญิงโสดที่อายุระหว่าง 25-54 ปีเป็นกลุ่มที่กำลังทำงานหรือไม่ก็กำลังหางานทำ
และเมื่อสัดส่วนแรงงานเปลี่ยนไป องค์กรต่างๆ ควรต้องกลับมาทบทวนวิธีการซัพพอร์ตพนักงาน เพราะหนึ่งในอุปสรรคที่ใหญ่ที่สุดสำหรับหญิงทำงานก็คือการได้เข้าถึงสถานรับเลี้ยงเด็ก
“เราต้องพูดถึงการผ่อนคลายแรงกดดันในบ้าน” Pam Jeffords จาก PwC กล่าว ซึ่งหมายถึงนายจ้างต้องพิจารณาเกี่ยวกับการดูแล (ทั้งเด็กและพ่อแม่เด็ก) ในเงื่อนไขการจ้างงานมากกว่าเรื่องผลประโยชน์
“องค์กรต่างๆ ต้องหยุดคิดว่าโครงสร้างครอบครัวมีเพียงรูปแบบเดียวและต้องการการซัพพอร์ตรูปแบบเดียว” Jeffords กล่าว
&nbsp;

ที่มา
<ul>
 	<li><a href="https://edition.cnn.com/2019/08/29/economy/single-women-economy/index.html?utm_medium=social&amp;utm_term=link&amp;utm_content=2019-08-29T19%3A35%3A33&amp;utm_source=fbbusiness&amp;fbclid=IwAR0AkO-LPqw3TswfYBxQb36xnztNTJ7esIl2hIrsVur4_iXU-IkWrJRCTeQ">There are more single working women than ever, and that's changing the US economy</a></li>
</ul>
&nbsp;

แปลและเรียบเรียงโดย กนกวรรณ มากเมฆ / Online Content Creator

<hr />

ไม่พลาดเรื่องราวน่าสนใจอื่นๆ ของเรา ติดตามเราได้ที่ <a href="https://www.facebook.com/ForbesThailandMagazine/">เพจเฟซบุ๊ก Forbes Thailand Magazine</a>

หญิงวัยทำงาน โสดเพิ่มขึ้นเป็นประวัติการณ์ และกำลังจะเปลี่ยนเศรษฐกิจสหรัฐฯ

<h2>แทบทุกวันจะต้องมีคนใหญ่คนโตจากธุรกิจหรือสถาบันการเงินสักคน ออกมาป่าวร้องด้วยหน้าตายุ่งเหยิงดูราวกับเป็นเรื่องน่าเสียใจ ว่า ระบบทุนนิยม กำลังประสบภาวะวิกฤตและต้องได้รับการสังคายนาให้สามารถอยู่รอดต่อไป รวมทั้งจะต้องไม่ถูกแทนที่ด้วยแนวทางอื่นๆ ตามวิถีสังคมนิยม ความไม่เท่าเทียม</h2>
การเปลี่ยนแปลงของสภาพภูมิอากาศ ผลกำไรจำนวนมหาศาลของบรรดาบริษัทยักษ์ใหญ่ ค่าจ้างที่คงที่ ค่าใช้จ่ายในการดูแลสุขภาพที่เพิ่มสูงขึ้น หนี้สินเพื่อการศึกษาที่อยู่ในปริมาณน่าตกใจ ความโลภโมโทสันของตลาดหุ้นสหรัฐฯ บริษัทไฮเทคยักษ์ใหญ่ที่ร้ายกาจ และอีกมากมาย ทั้งหมดนี้ล้วนแล้วแต่ถูกแจกแจงอยู่ภายใต้ระบบทุนนิยมที่ถูกกล่าวหาว่าเป็นระบบที่ไร้หัวใจและไม่สามารถตอบสนองได้ หาเป็นเช่นนั้นไม่ ตรงกันข้ามปัญหาได้เกิดจากนโยบายรัฐบาลที่ไร้ประสิทธิภาพ และที่แย่ไปกว่านั้นคือความเข้าใจผิดร้ายแรงเกี่ยวกับตลาดเสรี ถึงเวลาแล้วที่ต้องตรวจสอบข้อเท็จจริงเกี่ยวกับระบบที่ถูกมองอย่างเสียๆ หายๆ นี้

ระบบทุนนิยม ธุรกิจการค้าเสรี ตลาดเสรี หรืออะไรก็ตามที่คุณขึ้นป้ายให้กับระบบของเรา เป็นระบบที่ถูกต้องตามหลักศีลธรรม เพราะคนๆ หนึ่งจะประสบความสำเร็จก็ต่อเมื่อสามารถเติมเต็มความต้องการและความอยากของผู้คน ผู้ประกอบการพยายามค้นหาความต้องการของผู้คนเหล่านั้น โดยที่คนพวกนั้นอาจไม่ตระหนักในความต้องการที่ว่ามาก่อนจนกระทั่งผลิตภัณฑ์หรือบริการดังกล่าวออกสู่ตลาด ลองคิดถึง Steve Jobs กับ iPhone และ iPad ของเขา นักธุรกิจพยายามชักจูงให้คุณซื้อสิ่งที่เขานำเสนอ ซึ่งเป็นไปด้วยความยินยอมพร้อมใจถ้าปราศจากการแทรกแซงของรัฐบาล ถ้าพวกเขาทำสำเร็จ พวกเขาอาจ (เฮ้อ!) ร่ำรวยขึ้นมา ส่วนพวกเราก็มีแต่ได้กับได้มีการเพิ่มขึ้นของห่วงโซ่อุปทานที่มีความสลับซับซ้อนกว่าที่เคย ห่วงโซ่เหล่านี้ทำงานได้เป็นอย่างดีเพราะไม่มีผู้มีอำนาจหรือคนกลางมาคอยบงการ

ความผิดพลาดของรัฐบาลสหรัฐฯ คือรากของปัญหาวิกฤตเศรษฐกิจยุคใหม่ ไม่ใช่ข้อบกพร่องอันเป็นพื้นฐานของตลาดเสรี ความตกต่ำทางเศรษฐกิจครั้งใหญ่ มีสาเหตุมาจากกฎหมายการค้า Smoot Hawley Tariff Act ที่เข้มงวด กฎหมายดังกล่าวจัดเก็บภาษีนำเข้าจากสินค้าหลายพันรายการเพิ่มขึ้น นำไปสู่สงครามการค้าที่สร้างความหายนะแก่เศรษฐกิจของหลายประเทศ

อัตราภาษีที่สูงคือเพชฌฆาตความเติบโต ทุกครั้งที่สหรัฐฯ ดำเนินการลดภาษีครั้งใหญ่ จะเห็นเศรษฐกิจพุ่งทะยาน เศรษฐกิจที่ดีขึ้นหลังผ่านพ้นยุค Obama เป็นผลจากการลดภาษีและผ่อนคลายกฎระเบียบ กฎเกณฑ์ที่มากเกินไปเป็นผลเสีย Phillip Howard ผู้เชี่ยวชาญด้านกฎระเบียบอ้างถึงตัวอย่างที่เห็นได้ชัด นั่นคือสวนแอปเปิลทางตอนเหนือของรัฐ New York ที่ต้องปฏิบัติตามกฎมากถึง 5,000 ข้อ จาก 17 โปรแกรม

กฎเกณฑ์พวกนี้สร้างภาระให้กับสหรัฐฯ คิดเป็นเงินถึงราว 2 ล้านล้านเหรียญสหรัฐฯ โดยเฉลี่ยแล้ว ผู้ผลิตแต่ละรายจะต้องจ่ายภาษีประจำปีเป็นเงิน 2,000-4,000 เหรียญต่อคนงาน 1 คน ภาระจากกฎระเบียบคิดเป็นเงิน 20,000-35,000 เหรียญ ทีนี้ไม่แปลกใจแล้วใช่ไหมว่าภาคการผลิตต้องประสบปัญหาจนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้

ธุรกิจการค้าเสรีไม่ใช่ต้นตอหนี้เพื่อการศึกษา ผู้ร้ายคือรัฐบาล รัฐบาลเปิดตัวโครงการที่หวังว่าจะสามารถช่วยเหลือผู้ที่ต้องการจ่ายค่าเล่าเรียน หลักๆ ก็คือทุน Pell Grants และเงินกู้ยืมเพื่อการศึกษา ผลการศึกษาของธนาคารกลางรัฐ New York และผู้ทำการศึกษารายอื่นๆ ยืนยันตรงกันว่ายิ่งสถาบันการศึกษาเก็บเงินผ่านโครงการเหล่านี้มากเท่าไหร่ นักเรียนก็ต้องจ่ายเงินมากขึ้นเท่านั้นบริการด้านสุขภาพราคาแพงไม่ใช่ความล้มเหลวของทุนนิยม

ทางออกของปัญหานี้คือตลาดเสรี ไม่ใช่การควบคุมจากรัฐบาล บริการสุขภาพในอเมริกาเป็นระบบบุคคลที่ 3 นั่นคือรัฐบาล (หลักๆ ได้แก่ โครงการ Medicare และ Medicaid) บริษัทประกัน ตลอดจนนายจ้างรายใหญ่ ไม่ใช่ผู้บริโภค รายได้ของโรงพยาบาลขึ้นอยู่กับว่าพวกเขาจะสามารถเจรจากับบุคคลที่ 3 ได้ดีเพียงใดไม่ได้อยู่ที่ว่าพวกเขาจะสร้างความพอใจให้กับคนไข้ได้มากแค่ไหน สิ่งที่บริษัทผู้ผลิตยาคิดจากค่ายานั้นเล็กน้อยมากเมื่อเทียบกับสิ่งที่คุณเห็นจากใบเสร็จโรงพยาบาล ราคาที่เราต้องจ่ายนั้น มีส่วนหนึ่งที่ถูกนำไปจ่ายให้กับองค์กรจัดการระบบยา (Pharmaceutical Benefit Manager) ซึ่งคิดเป็นสัดส่วนขนาดใหญ่ ถ้าอยากรู้ล่วงหน้าว่าจะต้องเสียเงินเท่าไหร่ในขั้นตอนนี้คงต้องใช้ความพยายามกันอย่างหนักเลยทีเดียว

ในตลาดทั่วๆ ไปนั้น ถ้าคุณสร้างผลิตภาพเหนือคู่แข่ง พวกเขาจะตามทันอย่างรวดเร็ว แต่ไม่ใช่ในธุรกิจการดูแลสุขภาพหรือการศึกษาขั้นสูง

<hr />

<a href="https://bit.ly/2XhaPQ1">คลิกอ่านบทความทางด้านธุรกิจและการลงทุนได้ที่ นิตยสาร Forbes Thailand ฉบับเดือนกรกฎาคม 2562 ในรูปแบบ e-Magazine</a>
<a href="https://bit.ly/2XhaPQ1"><img class="alignnone wp-image-12941 size-medium" src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2019/07/cover-750-1-229x300.jpg" alt="" width="229" height="300" /></a>

ระบบทุนนิยม ยังไม่พัง

<h2>ธนาคารกลางสหรัฐฯ ต้องเก็บแผนขึ้นภาษีครั้งมโหฬารในปีนี้เข้ากระเป๋า หลังจากประธานเฟด Jerome Powell ถูกประธานาธิบดี Donald Trump ตำหนิอย่างรุนแรงเป็นการส่วนตัว</h2>
ธนาคารกลางสหรัฐฯ และบรรดาพันธมิตรต่างก็ย้ำเน้นถึงความสำาคัญในการทำงานเป็นอิสระของสถาบัน ปราศจากการแทรกแซงจากภายนอก โดยตลอดหลายปีที่ผ่านมาธนาคารกลางได้สั่งสมบารมีชนิดที่ว่าผู้ที่ริโจมตีสถาบันนั้น ถ้าไม่ใช่คนเขลาเบาปัญญาก็เป็นแค่คนเพี้ยนๆ นอกวงความคิดเห็นที่มีความรับผิดชอบและน่าเชื่อถือ

ความสำเร็จนี้ต้องผ่านอุปสรรคสำคัญมากมาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งสถานการณ์เงินเฟ้อครั้งเลวร้ายในยุค 70 และต้นยุค 80 ตลอดจนเหตุการณ์ที่นำไปสู่วิกฤตการณ์ปี 2008-2009

อย่างไรก็ตาม ความเป็นจริงที่เกิดขึ้นคือเมื่อเผชิญแรงขับจากฝ่ายบริหารมากเข้า เฟดก็ต้องถอย นี่ไม่ได้หมายถึงอิทธิพลจากฐานันดรที่สี่ตามที่ระบุไว้ในรัฐธรรมนูญแต่เป็นผู้ที่ถูกบงการจากสภาคองเกรส ยิ่งไปกว่านั้น ตามกฎหมายแล้วกระทรวงการคลังเป็นผู้มีหน้าที่กำหนดนโยบายที่เกี่ยวข้องกับเงินดอลลาร์ หาใช่ธนาคารกลางไม่

ความอ่อนแอที่แท้จริงแต่ไม่มีใครเห็นของเฟดมาจากความจริงอันน่าขมขื่นตั้งแต่เริ่มก่อตั้งธนาคารเมื่อปี 1913 ในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 1 รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลังภายใต้การบริหารของประธานาธิบดี Woodrow Wilson แสดงจุดยืนชัดเจนว่าจะต้องคงอัตราดอกเบี้ยไว้ที่ระดับต่ำและมันก็เป็นเช่นนั้น และยังคงเป็นเช่นในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 หลังจากประธานาธิบดี Harry Truman ยืนกรานให้ดำเนินนโยบายอัตราดอกเบี้ยต่ำต่อไป เขาคิดผิด

แต่ก็จนเมื่อหลายปีผ่านไปกับผู้นำเฟด 2 คนที่ยืนกรานหัวชนฝาจึงได้มีการขึ้นอัตราดอกเบี้ย หลายปีหลังจากนั้น กระทรวงการคลังของประธานาธิบดี George W. Bush ต้องการให้ดอลลาร์อ่อนลงและสามารถทำได้สำาเร็จ สิ่งนี้มีบทบาทสำาคัญในวิกฤตสินเชื่อบ้านและภาวะเศรษฐกิจถดถอยในเวลาต่อมาปัญหาหลักไม่ได้อยู่ที่ความเป็นเอกเทศของเฟด แต่อยู่ที่ความเข้าใจอันถ่องแท้ที่ว่าเงินเป็นสิ่งวัดมูลค่าและการวัดมูลค่าจะมีประสิทธิภาพที่สุดต่อเมื่อผูกกับทองคำ

Alexander Hamilton เข้าใจความจริงนี้เป็นอย่างดี มูลค่าที่กำหนดตายตัวไม่ได้จำกัดการเติบโตทางเศรษฐกิจมากไปกว่าการที่หน่วยความยาว 12 นิ้วหรือ 1 ฟุตจะทำได้ในการจำกัดขนาดของอาคาร
<h2>สวิตเซอร์แลนด์กับนโยบายเศรษฐกิจเกรดเอ</h2>
ทำไมสวิตเซอร์แลนด์จึงไม่สามารถเป็นโมเดลเศรษฐกิจที่ดีสำหรับประเทศอื่นๆ ทำไมกองทุนการเงินระหว่างประเทศจึงเพิกเฉยกับบทเรียนจากความสำเร็จระยะยาวของสถาบันเมื่อต้องออกมาตรการช่วยเหลือประเทศที่ประสบปัญหา อัตราเติบโตทางเศรษฐกิจของสวิตเซอร์แลนด์ซึ่งพึ่งพาการส่งออกค่อนข้างมากนั้น ถือว่าอยู่ในเกณฑ์ดีแม้ว่าประเทศรอบข้างจะเติบโตอย่างเชื่องช้า
<ul>
 	<li>ภาษี ประเทศแห่งเทือกเขา Alpine แห่งนี้เข้าใจความสำาคัญพื้นฐานของการลงทุนที่มีต่อความก้าวหน้า จึงไม่มีการเก็บภาษีกำไรจากการขายหลักทรัพย์ (Capital Gains Tax) ใช่แล้ว ภาษีกำไรจากการขายหลักทรัพย์อยู่ที่ศูนย์ ภาษีมูลค่าเพิ่มที่ร้อยละ 7.7 ถือเป็นอัตราที่กระจิริด เมื่อเทียบกับมาตรฐานยุโรป ที่ซึ่งเห็นการจัดเก็บที่เลขสอง 2 หลักเป็นเรื่องธรรมชาติ ภาษีเงินได้นิติบุคคลเฉลี่ยร้อยละ 17.7 นับว่าดีกว่าประเทศส่วนใหญ่ (บริษัทจะถูกจัดเก็บที่อัตราแตกต่างกันขึ้นอยู่กับพื้นที่หน่วยปกครองที่บริษัทตั้งอยู่ ซึ่งอาจเทียบได้กับรัฐหรือจังหวัด อัตราต่ำสุดอยู่ที่ เพียงร้อยละ 11.5) ภาษีเงินได้บุคคลธรรมดา (ทั้งส่วนกลางและท้องถิ่น) อยู่ระหว่างร้อยละ 22-45 ขณะที่อัตราเดียวกันในสหรัฐฯ อยู่ที่ร้อยละ 37 ไปจนถึงกว่าร้อยละ 50 ตามปกติแล้ว ไอเอ็มเอฟและนักเศรษฐศาสตร์ส่วนใหญ่นิยมการเพิ่มภาระแก่ผู้เสียภาษีให้มากเข้าไว้</li>
 	<li>สกุลเงิน ในรอบ 100 ปีที่ผ่านมา ไม่มีประเทศใดในโลกสามารถเทียบเคียงสวิตเซอร์แลนด์ในด้านเสถียรภาพค่าเงิน ไม่ใกล้เคียงเสียด้วยซ้ำ ข้อได้เปรียบที่ไม่ค่อยมีใครให้ค่านี้ที่จริงแล้วสำาคัญอย่างยิ่งยวดต่อความมั่งคั่งทางเศรษฐกิจชั้นเลิศของประเทศเล็กๆ แห่งนี้</li>
</ul>
การสร้างทุน (Capital Creation) และการลงทุนจะรุ่งเรืองที่สุดเมื่อค่าเงินถูกกำาหนดตายตัว ถึงกระนั้น ไอเอ็มเอฟยังเพียรบอกลูกค้าที่มีปัญหาอย่างอาร์เจนตินา ให้ปล่อยค่าเงิน “ลอยตัว” ซึ่งเป็นคำที่สุภาพของการลดค่าเงิน ด้วยเหตุผลบังหน้าว่าเพื่อกระตุ้นการส่งออก

แต่ที่ไร้คำอธิบายคือทำไมสวิตเซอร์แลนด์จึงเป็นประเทศส่งออกสำคัญทั้งที่คนส่วนใหญ่เชื่อว่าค่าเงินฟรังก์สูงกว่าที่ควรจะเป็นระบบของสวิตฯ ซึ่งให้อิสระอย่างมากแก่หน่วยการปกครองทั้ง 26 แห่งในการบริหารงานท้องถิ่น ได้ช่วยให้พลเมืองที่พูดภาษาเยอรมัน ฝรั่งเศส และอิตาลี สามารถอยู่ร่วมกันอย่างสันติและสร้างสรรค์มากว่า 800 ปี

ทำเนียบขาวไม่เคยแพ้เมื่อต้องต่อกรกับเฟด

ถึงเวลาแล้วที่นาย Donald Trump จะเข้ามาเป็นประธานาธิบดีสหรัฐฯ อย่างเป็นทางการ  หลังจากพิธีสาบานตนเมื่อวันที่ 20 มกราคม หลังจากนี้จะถือว่าเป็นการทดสอบว่าสิ่งที่นาย Trump เคยโฆษณาเอาไว้ระหว่างการหาเสียงจะสามารถเกิดขึ้นได้จริงหรือไม่  ในช่วงระหว่างการหาเสียง นาย Trump ได้สัญญากับนักลงทุนเอาไว้หลายประการ อาทิ การเพิ่มการใช้จ่ายของภาครัฐ การปรับลดภาษีทั้งบุคคลธรรมดาและนิติบุคคล การนำงานกลับมาในสหรัฐฯ รวมถึงการลดกฎระเบียบและกฎเกณฑ์ต่าง ๆ ซึ่งจะทำให้การทำธุรกิจง่ายขึ้น ดังนั้น สิ่งที่นักลงทุนจะจับตามองเป็นอย่างมากในระยะต่อไป จะเป็นช่วงเวลา 100 วันแรกของการเข้ามาทำงานของนาย Trump ว่าจะสามารถเอาเร่งการออกนโยบายออกมาได้มากน้อยเพียงใด

ในครั้งนี้ เราขอกลับไปมองย้อนอดีตด้านการเมืองของสหรัฐฯ ถึงความแตกต่างในเรื่องการขยายตัวของเศรษฐกิจสหรัฐฯ ภายใต้การนำของประธานาธิบดีในแต่ละพรรคหากเราย้อนกลับไปดูในช่วง 69 ปีที่ผ่านมา (ระหว่างปี1947-2016) เราจะเห็นว่าอัตราการขยายตัวของ GDP สหรัฐฯ มีความแตกต่างกันโดยค่าเฉลี่ยของ GDP ภายใต้การนำประธานาธิบดีฝั่ง Democrat จะอยู่ที่ 3.84% ขณะที่ภายใต้การนำประธานาธิบดีฝั่ง Republican จะอยู่ที่ 2.67% นั่นหมายความว่าโดยภาพรวม ฝั่ง Democrat เห็นการขยายตัวในระดับที่สูงกว่าถึง 1.17%

ขณะที่หากมองเป็นรายไตรมาส ช่วง 277 ไตรมาสที่เราทำการวิเคราะห์นั้น เราจะเห็นว่า ประธานาธิบดีจากฝั่ง Republican เข้ามาบริหารประเทศเป็นจำนวน 144 ไตรมาส ซึ่งในจำนวนนั้น มี 41 ไตรมาส ที่เราเห็นเศรษฐกิจอยู่ในภาวะถดถอย (Recession) หรือคิดเป็นสัดส่วน 28.5% ขณะที่ในอีก 133 ไตรมาส เป็นการบริหารงานจากฝั่ง Democrat ซึ่งมีจำนวน 11 ไตรมาสที่เห็นเศรษฐกิจสหรัฐฯ อยู่ในภาวะถดถอย หรือคิดเป็นสัดส่วน 18.8% สถิติเหล่านี้แม้อาจไม่สามารถนำมาใช้กับเหตุการณ์ในปัจจุบันได้ดีมากนัก แต่เป็นการบอกว่าโดยปกติแล้วนั้น เศรษฐกิจสหรัฐฯ เห็นขยายตัวได้ดีกว่าภายใต้การบริหารของพรรค Democrat และอาจเป็นการบอกว่ารัฐบาลแบบ Democrat ที่เน้นการเอาทรัพยากรมาบริหารโดยรัฐ อาจมีประสิทธิภาพมากกว่าที่จะให้ภาคเอกชนจัดการทรัพยากรเอง และรัฐเข้ามาช่วยในเชิงของการลดกฎเกณฑ์ อย่างนโยบายของ Republican

<img style="width: 458px; height: 326px;" src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/f6c3894b829c6e3625b62334091e6c38.png" alt="" />

<img style="width: 432px; height: 318px;" src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/f82a7b7803fb279684da5c818061a921.png" alt="" />

เป็นที่สังเกตว่า ไม่ว่าสหรัฐฯ จะถูกบริหารภายใต้พรรคใด เศรษฐกิจดูเหมือนจะมีความแข็งแกร่งด้วยตัวเอง หากเราตัดประเด็นเรื่องการเมืองของสหรัฐฯ ออกไป และมองแต่พื้นฐานของเศรษฐกิจ เราจะพบว่าสหรัฐฯ มีจุดแข็งในเรื่องของตลาดแรงงานที่ฟื้นตัวได้อย่างต่อเนื่อง ในปี 2016 สหรัฐฯ มีการจ้างงานเพิ่มขึ้นสูงถึง 2.2 ล้านตำแหน่ง และทำให้อัตราการว่างงานปรับลดลงมาอยู่ที่ 4.7% ซึ่งถือเป็นระดับที่ต่ำ โดยเฉพาะเมื่อเทียบกับวัฏจักรเศรษฐกิจก่อน ๆ ที่ถือเป็นช่วงที่ดีที่สุดของเศรษฐกิจพัฒนาการดังกล่าวเป็นการบ่งชี้ว่าแม้ว่าจะไม่มีนโยบายการคลังของนาย Donald Trump เข้ามาหนุน เศรษฐกิจก็น่าจะยังสามารถที่จะไปได้ ทำให้เรามองว่า น่าจะเห็นการปรับขึ้นดอกเบี้ยของสหรัฐฯ เพิ่มเติมได้ในปี 2017

<img style="width: 432px; height: 304px;" src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/10c1ba0710fcb07b4169f23686a03ee1.png" alt="" />

<img style="width: 426px; height: 300px;" src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/342c8747fd9cf69c4801a93fb98570fa.png" alt="" />

ทั้งนี้ สิ่งหนึ่งที่ต้องตระหนักเอาไว้ คือ แม้ว่าสหรัฐฯ จะปรับตัวได้ค่อนข้างดี แต่การที่เศรษฐกิจอื่น ๆ ยังมีความเปราะบางอยู่นั้น ทำให้การปรับขึ้นดอกเบี้ยของสหรัฐฯ จะเป็นแบบค่อย ๆ เป็นค่อย ๆ ไป เนื่องจากเรายังอยู่ในโลกโลกาภิวัฒน์ที่ความเชื่อมโยงของโลกมีมากมาย ในปี 2017 แม้ว่าเศรษฐกิจสหรัฐฯ ยังขยายตัวได้ดี ความเสี่ยงข้างหน้าที่เราจะติดตามอย่างใกล้ชิดเป็นความเสี่ยงจากทั้งยุโรปที่จะมีประเด็นเรื่องการเมือง ไม่ว่าจะเป็น BREXIT หรือการเลือกตั้งทั่วไปของประเทศหลัก ๆ ในยุโรปหลายประเทศ รวมถึงความเสี่ยงเรื่องเสถียรภาพทางการเงินของจีน จากการที่เงินทุนไหลออกจากจีนค่อนข้างมากและทำให้เงินทุนสำรองของจีนปรับลดลงมากในช่วงที่ผ่านมา

ประธานาธิบดีTrump กับเศรษฐกิจไทย 

ในช่วงพิธีสาบานตน นาย Trump ได้ชูนโยบายหลักที่เน้น “America First” หรือ  มาเป็นแกนหลัก โดยย้ำว่าเขาจะนำการจ้างงานกลับเข้ามาในประเทศมากขึ้น ช่วยเหลือภาคอุตสาหกรรมที่ได้รับผลกระทบจากการย้ายฐานการผลิต ป้องกันการค้าที่ไม่เป็นธรรม และปกป้องผลประโยชน์ในนโยบายระหว่างประเทศ ซึ่งก็เป็นการย้ำจุดยืนเดิมที่เน้นไปที่ชาตินิยม แน่นอนว่าหากนโยบายการค้าของสหรัฐฯ แบบกีดกันถูกนำมาใช้จริง น่าจะเป็นนโยบายที่มีอิทธิพลในเชิงลบต่อเศรษฐกิจไทยมากที่สุด ในปัจจุบัน เรายังไม่เห็นความชัดเจนในเรื่องนโยบายด้านนี้นัก แต่ก็ถือว่ามีความเสี่ยงในระดับสูง สำหรับในภูมิภาคเอเชียนั้น  เวียดนาม และจีน มีสัดส่วนการส่งออกไปสหรัฐฯ ในระดับที่สูงที่สุด คือ 21% และ 18% ส่วนในกรณีของไทยนั้น สัดส่วนการส่งออกไปยังสหรัฐฯ ใหญ่ประมาณ 11% ของการส่งออกทั้งหมด แม้ดูเหมือนว่าความเสี่ยงไทยจะไม่ได้อยู่ในระดับสูงนัก แต่หากประเมินจากความเสี่ยงจากความเชื่อมโยงทางอ้อม เราจะพบว่า ไทยพึ่งพาการส่งออกไปยังจีนกว่า 11% ของการส่งออกทั้งหมด ทำให้เราคงไม่สามารถหลีกเลี่ยงผลกระทบเชิงลบได้ หากมีการนำนโยบายกีดกันมาใช้

<img style="width: 432px; height: 308px;" src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/92798f7fb7a2668a043e1f2a247879f7.png" alt="" />

<img style="width: 430px; height: 306px;" src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/e3f09aafbf3f7d26b23b0d7fd96c9ee9.png" alt="" />

อีกหนึ่งประเด็นที่จะมีผลต่อไทย และเราได้เห็นผลนั้นไปเรียบร้อยแล้ว คือ การเคลื่อนไหวของตัวแปรในตลาดการเงิน โดยความหวังเรื่องนโยบายของ Trump ที่จะทำให้สหรัฐฯ กลับมายิ่งใหญ่อีกครั้งนั้น ทำให้เงินดอลลาร์ปรับแข็งค่าขึ้นมามาก ขณะเดียวกันยังทำให้เงินอัตราดอกเบี้ยในตลาดพันธบัตรปรับสูงขึ้นเช่นเดียวกัน ซึ่งนั่นหมายความว่าได้ทำให้ต้นทุนทางการเงินของธุรกิจไทยได้ปรับเพิ่มขึ้น โดยทั้งปี 2017 ยังมีโอกาสที่ดอกเบี้ยจะปรับสูงขึ้นได้เพิ่มเติม โดยเฉพาะหากเฟดมีการปรับดอกเบี้ยนโยบายให้สูงขึ้น ซึ่งภาคธุรกิจเองจำเป็นที่จะต้องเตรียมรับมือกับประเด็นนี้เอาไว้

โดยสรุปแล้ว คำถามที่ว่า นาย Trump จะสามารถทำให้สหรัฐฯ กลับมายิ่งใหญ่ได้อีกครั้งหรือไม่นั้น ยังเป็นประเด็นที่ต้องจับตามองในช่วงการทำงาน 100 วันแรกของประธานาธิบดีคนใหม่ ทั้งนี้ แม้ว่านโยบายการคลังส่วนใหญ่จะเน้นไปที่การหนุนเศรษฐกิจสหรัฐฯ แต่หากนโยบายด้านการค้าออกมาในทิศทางที่กีดกัน เรามองว่า แม้จะทำให้สหรัฐฯ กลับขยายตัวได้ดีได้ แต่ก็จะเป็นเพียงระยะสั้นและไม่ใช่การขยายตัวที่ยั่งยืน เป็นเพราะเรากำลังอยู่ในโลกที่เป็นแบบโลกาภิวัฒน์ระดับสูง ซึ่งความเชื่อมโยงมันมากกว่าที่ประเทศใดประเทศหนึ่งจะกีดันผู้อื่น และเติบโตเพียงคนเดียว ตามคำกล่าวที่ว่า “When other sneezes, U.S. will catch a cold” หรือหากเศรษฐกิจอื่นจาม สหรัฐฯ ก็หลีกเลี่ยงการติดหวัดไปไม่ได้

อเมริกาจะกลับมายิ่งใหญ่อีกครั้ง ภายใต้ประธานาธิบดี Donald Trump ได้หรือไม่ และความเสี่ยงของไทยอยู่ตรงไหน

<h2>ย่างเข้าสู่ปีที่ 10 ของการฟื้นตัวทางเศรษฐกิจสหรัฐ หลังจากวิกฤติในปี 2008 ซึ่งถือเป็นวงจรเศรษฐกิจที่ยาวนานเป็นอันดับ 2 ในประวัติศาสตร์ หลังจากวงจรในช่วงปี 1991-2001 ที่กินเวลายาวนานถึง 10 ปี</h2>
โดยปกติ วงจรเศรษฐกิจจะถูกแบ่งเป็น 4 ช่วงเวลา คือ ช่วงวิกฤติ ฟื้นตัว ร้อนแรง และชะลอตัว แต่ปรากฏว่าในระยะหลัง นักเศรษฐศาสตร์ได้ให้นิยามเพิ่มเติมของช่วงรอยต่อระหว่างช่วงฟื้นตัวและร้อนแรงเหมือนในช่วงระหว่างปี 2016-2017 ว่าเป็นช่วงทอง หรือ Goldilocks Economy คือช่วงที่ภาวะเศรษฐกิจเติบโตสม่ำเสมอ ไม่ร้อนแรงจนเกิดเป็นภาวะเงินเฟ้อ และไม่เชื่องช้าจนเกิดภาวะถดถอย

อย่างไรก็ตามเมื่อเข้าสู่ปี 2018 เพียงไม่นาน ความกังวลจากแนวโน้มการเพิ่มขึ้นของอัตราเงินเฟ้อ ความขัดแย้งทางการเมืองทั้งในและระหว่างประเทศ รวมทั้งการตอบโต้ด้วยมาตรการกีดกันการค้า ที่อาจนำมาซึ่งต้นทุนสินค้าที่สูงขึ้นและเป็นตัวเร่งเงินเฟ้อ ที่อาจเป็นเหตุของการสิ้นสุดของวงจรเศรษฐกิจครั้งนี้ สร้างความปั่นป่วนให้ตลาดหุ้น ซึ่งสะท้อนได้ดีจากการเพิ่มขึ้นของดัชนี VIX ที่เป็นตัวแทนความผันผวนของตลาดหุ้นสหรัฐ จากที่เคยแตะระดับต่ำสุดนับแต่วิกฤติปี 2008 ที่ 9% ในปี 2017 กลับกระชากขึ้นอย่างฉับพลันมาแตะระดับสูงกว่า 37% เมื่อต้นเดือนกุมภาพันธ์

นักวิเคราะห์ส่วนใหญ่ต่างเห็นพ้องว่าการเติบโตทางเศรษฐกิจแบบ Goldilocks นี้อาจสิ้นสุดในอีกไม่ช้า นั่นหมายถึงเศรษฐกิจกำลังเข้าสู่ช่วงการขยายตัวช่วงสุดท้ายหรือ Late-cycle ซึ่งมีลักษณะทั่วไปคือเศรษฐกิจเติบโตในอัตราที่ชะลอลงจากช่วงก่อนหน้า อัตราเงินเฟ้อและดอกเบี้ยยังอยู่ในแนวโน้มขาขึ้น ราคาหุ้นสูงขึ้น และเส้นอัตราผลตอบแทนพันธบัตรแบนราบ (Flattening yield curve) เพราะดอกเบี้ยระยะสั้นเพิ่มขึ้นในอัตราเร่งกว่าระยะยาว

ยังคงเป็นประเด็นถกเถียงว่าเศรษฐกิจสหรัฐ อยู่ระยะแรกหรือปลาย Late-cycle และภาวะกระทิงของตลาดหุ้นจะจบลงปีนี้หรือยังจะวิ่งต่อได้อีก 1 หรือ 2 ปี แม้บทเรียนจากอดีตบอกว่าภาวะถดถอยมักมาแบบไม่ทันตั้งตัว แต่หนึ่งในสัญญาณเตือนภัยที่พอใช้ได้ คือเมื่อดอกเบี้ยระยะสั้นสูงกว่ายาว เส้นอัตราผลตอบแทนพันธบัตรมีลักษณะเป็น Inverted yield curve คือเส้นที่ลาดลงจากซ้ายไปขวา เพราะอัตราดอกเบี้ยระยะยาวต่ำกว่าสั้น บ่งชี้ถึงคาดการณ์ว่าในอนาคตการขับเคลื่อนกิจกรรมทางเศรษฐกิจจะลดน้อยลง ส่งผลให้ความต้องการใช้เงินลดลง อัตราเงินเฟ้อและดอกเบี้ยต่ำลง นั่นคือเศรษฐกิจจะยิ่งชะลอตัวตกต่ำลงเรื่อยๆ และอาจเข้าสู่ภาวะถดถอยในที่สุด

ภาพรวมปัจจุบัน เศรษฐกิจสหรัฐ มีเสถียรภาพจากการขยายตัวสม่ำเสมอ อัตราการว่างงานและระดับดอกเบี้ยต่ำ ราคาสินทรัพย์ เช่น หุ้นและอสังหาริมทรัพย์ ยังเพิ่มขึ้น เส้นอัตราผลตอบแทนยังไม่เป็น Inverted yield curve (แต่ก็มีความลาดชันต่ำ หรืออัตราดอกเบี้ยระยะยาวสูงกว่าสั้นไม่มาก)

อย่างไรก็ตาม มี 3 ปัจจัยเสี่ยง ที่อาจทำให้วงจรครั้งนี้สิ้นสุดเร็วกว่าคาด ประเด็นแรกคือความอ่อนแอในภาคธุรกิจ เพราะที่ผ่านมาภาวะถดถอยมักเกิดหลังช่วงที่ธุรกิจเร่งขยายกิจการจนกระแสเงินสดติดลบ และเมื่อเศรษฐกิจเริ่มชะลอ กำไรจะลดลง ซ้ำเติมสถานการณ์ที่บริษัทขาดแคลนเงินสด จึงเป็นจุดเปลี่ยนให้ธุรกิจขาดทุนและขาดสภาพคล่อง ลดการจ้างงาน ฉุดรั้งการบริโภค และผลักให้เศรษฐกิจโดยรวมตกต่ำ

ณ จุดนี้ เรื่องนี้ยังไม่น่าเป็นกังวลมาก เพราะภาคธุรกิจสหรัฐ มีกระแสเงินสดเป็นบวกและฐานะการเงินแข็งแกร่ง ประเด็นที่สองคือภาวะเงินเฟ้อซึ่งเป็นผลจากการขยายตัวทางเศรษฐกิจในช่วงก่อนหน้า ซึ่งเรื่องนี้ธนาคารกลางสหรัฐมองว่าอัตราเงินเฟ้อจะเพิ่มขึ้นอีกในระยะ 1-2 ปี ข้างหน้า ท้าทายการดำเนินนโยบายทางการเงิน เพราะต้องหาจุดพอดีของระดับและช่วงเวลาในการขึ้นดอกเบี้ย

หากธนาคารกลางดำเนินนโยบายทางการเงินผิดพลาด เช่น ปรับดอกเบี้ยขึ้นเร็วหรือแรงเกินไป ภาวะถดถอยในระยะอันใกล้คงยากที่จะหลีกเลี่ยง ประเด็นสุดท้ายคือการเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจอย่างรุนแรงจากเหตุที่ไม่สามารถคาดการณ์ได้ หากเกิดขึ้นจะส่งผลกระทบหนักต่อความต้องการบริโภคสินค้าและปริมาณทรัพยากร เช่น สงครามโลก สงครามการค้า และความขัดแย้งในแหล่งพลังงาน เป็นต้น

สิ่งที่เลี่ยงได้ยากใน Late-cycle คือความเสี่ยงทั้งในภาคเศรษฐกิจที่แท้จริงและความผันผวนของราคาสินทรัพย์ในตลาดการเงิน เพราะเป็นจุดเปลี่ยนครั้งสำคัญ จากทิศทางนโยบายการเงินและการคลังในเชิงสนับสนุนสภาพคล่องและการฟื้นตัวเพื่อให้เศรษฐกิจเติบโตอย่างแข็งแรง สู่การลดมาตรการพิเศษเพื่อให้ฟันเฟืองทางเศรษฐกิจเป็นไปตามกลไกตลาด และเพิ่มความเข้มงวดเชิงนโยบายเพื่อลดความร้อนแรงของเศรษฐกิจและฟองสบู่ในราคาหุ้นและอสังหาริมทรัพย์ หากจุดใดจุดหนึ่งผิดพลาด ไม่ว่าจะเร็วหรือช้าเกินไป มากหรือน้อยเกินไป ย่อมผลักให้เศรษฐกิจในช่วง Late-cycle เดินเข้าสู่ภาวะถดถอยเร็วขึ้น

สหรัฐฯ กับการเดินทางในโค้งสุดท้ายของวงจรเศรษฐกิจ (Late-Cycle)

ข้อมูลน่าผิดหวังที่คุณอาจยังไม่รู้คือ สหรัฐอเมริกามีการฟื้นตัวกระท่อนกระแท่นและอ่อนแอที่สุดนับจากปี 1949 ซึ่งหลังจากวิกฤตเศรษฐกิจครั้งใหญ่สิ้นสุดลงราวกลางปี 2009 อัตราการเติบโตเฉลี่ยของจีดีพีอยู่ที่เพียง 2.1% และที่แย่ไปกว่านั้น แนวโน้มการขยายตัวยังอยู่ในทิศทางขาลงโดยในไตรมาส 2 ของปี 2016 นี้อัตราเติบโตอยู่ในระดับต่ำเพียง 1.2%

ลองมาดูข้อมูลอัตราการเติบโตเฉลี่ยต่อปีของจีดีพีในช่วงปีที่ผ่านมาจะเห็นได้ว่าตัวเลขการเติบโตเหมือนการสะท้อนของลูกบอลที่ตกถึงพื้นซึ่งการเด้งกลับแต่ละครั้งนั้นแผ่วแรงลงเรื่อยๆ ในแต่ละรอบ สาเหตุคืออะไร? ปีนี้เป็นปีแห่งการเลือกตั้งประธานาธิบดีของสหรัฐฯ และเรามักจะเลือกโยนความผิดให้พรรคฝ่ายตรงข้ามที่เราชิงชัง ยุคประธานาธิบดี Carter (พรรคเดโมแครต), Reagan (พรรครีพับลิกัน) และ Bush I (พรรครีพับลิกัน) เศรษฐกิจโตช้ากว่าเล็กน้อยแต่ดีกว่าปีที่อดีตประธานาธิบดี Clinton ขึ้นบริหารซึ่งมีผลงานดีกว่า Bush II (พรรครีพับลิกัน) ที่ทำได้ดีกว่า Obama (พรรคเดโมแครต)

ถ้าการเมืองไม่สามารถอธิบายถึงความผันผวนที่เกิดขึ้นได้ หรือคำตอบจะอยู่ที่เรื่องภาษี? ประเด็นนี้ก็ไม่ชัดเจนเช่นกัน ขณะที่มีการกำหนดให้เสียภาษีในระดับต่ำแต่จัดเก็บจริงได้สูงในช่วงการบริหารของ George W. Bush ดังนั้นจะเห็นได้ว่ามันเป็นเรื่องที่คลุมเครือน่าสับสนสาเหตุหลักก็คือ...

• ประเทศทั่วโลกวิ่งไล่ทันสหรัฐฯ สงครามโลกครั้งที่ 2 ทิ้งความเสียหายไว้มากมาย ประเทศต่างๆ ที่เสียหายต่างใส่เกียร์เพื่อตามคู่แข่งอย่างสหรัฐฯ ให้ทัน อย่าง เยอรมัน ญีปุ่น จีน สิงคโปร์

• การยกเลิกระบบมาตรฐานทองคำในปี 1971 เมื่อไร้ทองคำหนุนหลัง ค่าเงินดอลลาร์มักจะถูกหรือแพงเกินไป หรือหมายถึงเงินดอลลาร์ไม่มีความเสถียรและคาดการณ์ได้ยาก สิ่งนี้ทำให้ธนาคารกลางสหรัฐฯ มีอำนาจมากเกินไป

• กฎหมายและระเบียบข้อบังคับที่เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง ดังที่ Patrick McLaughlin และ Richard Williams จาก Mercatus Center มหาวิทยาลัย George Mason University รวบรวมข้อมูลไว้ โดยผมจะใช้ตัวเลขกลมๆ เพื่อให้เห็นภาพได้ง่ายขึ้น ทั้งสองอธิบายว่าจำนวนข้อกฎหมายของประเทศเพิ่มขึ้นถึง 1,700% นับจากปี 1950 ส่วนกฎหมายและข้อบังคับในด้านเศรษฐกิจเพิ่มขึ้น 700% ในช่วงเวลาเดียวกัน

โดย
<img style="width: 200px; height: 233px;" src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/432321de160377a3103b9e50b008a56e.png" alt="" />
RICH KARLGAARD
ผู้พิมพ์ผู้โฆษณาของ Forbes

<hr />

<a href="http://goo.gl/fFyN78">คลิกอ่านฉบับเต็ม "เหตุใดการเติบโตของเศรษฐกิจสหรัฐฯ ถึงอยู่จุดวิกฤต?" ได้ที่ Forbes Thailand ฉบับ DECEMBER 2016 ในรูปแบบ e-Magazine</a>
<a href="https://goo.gl/fFyN78"><img style="width: 250px; height: 327px;" src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/0204b3f8180980348e2ec4579732a69d.png" alt="" /></a>

เหตุใดการเติบโตของเศรษฐกิจสหรัฐฯ ถึงอยู่จุดวิกฤต?

เรียบเรียง: เอมวลี อัศวเปรม

ตลาดหุ้นในสหรัฐฯ และทั่วโลกเปิดทำการสัปดาห์แรกของปีได้เลวร้ายที่สุดในประวัติศาสตร์ George Soros พ่อมดทางการเงินกล่าวว่า “นี่เตือนให้ผมนึกถึงวิกฤตการณ์ที่เกิดกับเราเมื่อปี 2008” ภาวนาว่าเขาคิดผิด บริษัทที่มีมูลค่าแบรนด์อันดับหนึ่งของอเมริกาและของโลกอย่าง Apple ผ่านพ้นสัปดาห์แรกอันแสนทุลักทุเลด้วยยอดขายต่ำกว่าที่เคยสุดสูงสุดในปี 2015 ถึง 28% Apple เข้าสู่ภาวะตลาดซบเซาเป็นครั้งแรกในรอบ 8 ปี

ในแง่ภูมิรัฐศาสตร์โลก ข่าวก็ไม่สู้ดีนัก การเผชิญหน้าระหว่างซาอุดิอาระเบีย (พันธมิตรสำคัญคือสหรัฐฯ) และอิหร่าน (พันธมิตรสำคัญคือรัสเซีย) กำลังจะกลายเป็นความขัดแย้งที่มีการใช้อาวุธ เกาหลีเหนืออ้างว่าได้ทำการทดลองระเบิดไฮโดรเจน ซึ่งเป็นไปเพื่อความยุติธรรมทางสังคม ยุโรปกำลังรับมือกับผู้อพยพนับล้านจากซีเรียอย่างยากลำบาก ชาวอเมริกันส่วนใหญ่เชื่อว่า ISIS เป็นภัยคุกคามของสหรัฐฯ

และสุดท้าย การรณรงค์หาเสียงเลือกตั้งประธานาธิบดีสหรัฐฯ ปี 2016 ก็ชวนให้หวั่นใจไปล่วงหน้า การทำนายผลของผู้รู้ประจำทำเนียบขาวเมื่อปีกลายดูจะไร้ประโยชน์ เมื่อต้องเผชิญกำแพงแห่งความไม่แน่นอนและมัวหม่น ในปี 2016 เราจะยังมีความโชคดีในความโชคร้ายเหล่านี้หรือไม่ คำตอบคือมีสิ อย่างน้อยก็ห้าประการต่อไปนี้

• เศรษฐกิจจีนจะไม่พัง ถ้าเรามองแค่ความตกต่ำของตลาดหุ้นเซี่ยงไฮ้ คำทำนายว่าด้วยความเลวร้ายของเศรษฐกิจจีนของ James Chanos และ Gordon Chang สองนักวิจารณ์ขาประจำของจีน ก็ดูจะถูกต้อง แต่เศรษฐกิจจีนไม่ได้มีแค่ตลาดหุ้น เพราะหุ้นจีนส่วนใหญ่ก็ถือโดยพลเมืองชาวจีน สิ่งที่คุณเห็นที่จีนตอนนี้เป็นแค่ความตื่นตระหนก ฟองสบู่ถูกทำให้พองโตโดยบรรดานักเล่นหุ้นตกขบวนที่ลงทุนแค่หวังเสี่ยงโชคแบบการพนัน ในทุกวัฒนธรรม ทุกยุคสมัย นักพนันล้วนแต่พ่ายแพ้ นี่ก็เป็นอีกครั้งหนึ่ง

ภาคเศรษฐกิจแท้จริงของจีนเติบโตช้าลงจาก 8-10% ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาเหลือ 6% ภาคอุตสาหกรรมยิ่งซึมหนัก ซึ่งอย่างไรก็ตาม ที่ยังไปได้สวยก็คือ ธุรกิจซอฟต์แวร์ ภาคบริการ รวมถึงเศรษฐกิจฝั่งผู้ประกอบการและผู้บริโภคภายในประเทศ นับว่าความเลวร้ายครั้งนี้ของเศรษฐกิจจีนได้รับการวิเคราะห์ผิดไปอีกประเด็น

• หุ้นสหรัฐฯ จะไม่ล่มสลาย เป็นไปได้หรือที่ตลาดหุ้นสหรัฐฯ ดิ่งลงจากจุดสูงสุดเมื่อเดือนพฤษภาคมปีก่อนถึง 20% เป็นไปแล้ว กลายเป็นตลาดหมีชัดๆ แต่นั่นเทียบไม่ได้สักนิดกับเมื่อครั้งตลาดหุ้นดิ่งเหว 57% ในช่วงปี 2007-2009 แม้บรรดาบล็อกเกอร์การเงินผู้กระหายยอดวิวจะพากันร้องแรกแหกกระเชอว่าตลาดล่มแล้ว ตั้งสติกันหน่อย หลังจากตลาดหุ้นตกลงถึงจุดต่ำสุดเมื่อเดือนมีนาคม 2009 เราผ่านพ้นวิกฤตตลาดหมี (ที่ดัชนีลดลง 20% จากจุดสูงสุดก่อนหน้า) มาแล้วครั้งหนึ่งในปี 2011 จะเจออีกครั้งก็ไม่เห็นต้องตกใจ

• ตลาดงานจะยังเติบโตต่อไป ค่าจ้างก็เช่นกัน เชื่อได้ว่าหนึ่งปีนับจากนี้ การจ้างงานจะเพิ่มขึ้น 2.5 ล้านตำแหน่ง หนังสือพิมพ์พากันประโคมข่าวค่าจ้างคงที่ในปี 2015 แต่ที่จริงแล้ว ข้อมูลของ Brian Wesbury and Bob Stein แห่ง First Trust Advisors บอกว่าเพิ่มขึ้น 2.5% (ถ้าคุณสงสัยว่า Wesbury and Stein อาจจะเป็นกระบอกเสียงให้รัฐบาล Obama คุณก็คิดไม่ผิดจากความจริงเท่าไหร่)

• ผู้สมัครตำแหน่งประธานาธิบดีสหรัฐฯ อภิปรายเรื่องภาษีและกฎหมาย ปาหี่ที่เห็นกันในปี 2015 จะเริ่มเข้มข้นมากขึ้น ไฮไลต์จะอยู่ที่นโยบายเศรษฐกิจ เห็นด้วยหรือไม่กับการกำหนดรหัสภาษีอย่างง่าย เห็นด้วยหรือไม่กับการยกเลิกสวัสดิการด้านสุขภาพ ObamaCare พระราชบัญญัติปฏิรูปการบัญชีบริษัทมหาชนและนักลงทุน และกฎระเบียบกำกับดูแลการซื้อขายตราสารอนุพันธ์ เห็นด้วยกับการควบคุมสรรพากรและหน่วยงานด้านสิ่งแวดล้อม ตลอดจนการฟื้นฟูกฎหมายหรือไม่

ผลกระทบของกฎหมายสุดโต่งและความซับซ้อนของภาษีที่มีต่อธุรกิจขนาดเล็ก ถูกนำมาอภิปรายในการเลือกตั้ง ซึ่งเป็นสิ่งที่ดี อันที่จริง เจ้าของธุรกิจขนาดเล็กเองก็เป็นส่วนหนึ่งในกลุ่มผู้มีสิทธิ์ออกเสียงที่ขึ้นชื่อว่าเป็น “ชนชั้นกลางหัวรุนแรง” ที่กำลังโกรธขึ้ง พวกเขาอาจเป็นผู้ชี้ขาดการเลือกตั้งครั้งนี้

• ดิจิทัลจะไม่ใช่แค่ดิจิทัลอีกต่อไป สุดท้ายนี้ สำหรับเมฆดำทึบที่ปกคลุมเหนือเศรษฐกิจสหรัฐฯ และเศรษฐกิจโลก โปรดรับรู้การมาถึงของประดิษฐกรรมและความพยายามอันบ้าบิ่นทั้งหลาย เริ่มจากบริษัทเอกชนที่ดำเนินธุรกิจด้านอวกาศสัญชาติอเมริกัน ทั้ง Jeff Bezos (Blue Origin) และ Elon Musk (SpaceX) ต่างก็เปิดตัวกระสวยอวกาศแบบใช้ซ้ำ เป็นเรื่องน่ายินดีที่ได้เห็น Bezos และ Musk หัวหอกแห่งวงการเทคโนโลยี พร้อมใจกันลงทุนสร้างสิ่งที่จับต้องได้ (สำหรับ Musk เคยทำมาสองครั้งแล้วกับ Tesla Motors) ดิจิทัลกำลังมีตัวตน น่าตื่นเต้นดีแท้ ที่ดิจิทัลจะไม่ใช่แค่เรื่องของสื่อสังคมออนไลน์หรือแอพฯ อันชาญฉลาดบนโทรศัพท์อีกต่อไป แต่กำลังแหกคอกที่ถูกโปรแกรมไว้ ตอนนี้ดิจิทัลคือรถยนต์ไร้คนขับที่จะช่วยลดจำนวนผู้เสียชีวิตบนท้องถนนในสหรัฐฯ ได้ถึงปีละ 30,000 ราย โดรนเพื่อการพาณิชย์จะช่วยเกษตรกรรมเพิ่มประสิทธิภาพและผลิตอาหารเลี้ยงคนมากขึ้น หุ่นยนต์ที่สามารถทำงานอันตรายแทนมนุษย์ หรือนาฬิกาและสายรัดข้อมือจะทำหน้าที่ดูแลสุขภาพ internet of things จะหมายความตรงตามนั้น อินเทอร์เน็ตเพื่อสิ่งต่างๆ ไม่ใช่แค่จำนวน bits bytes หรือ pixels สลัดความอึมครึมซึมเศร้าเสียเถอะ จงมีชีวิตอยู่ในช่วงเวลาแสนดีนี้

<img class="img-responsive" src="/uploads/userfiles/images/JULY%202015/FO090814_015.jpg" alt="" width="227" height="234" />
RICH KARLGAARD
ผู้พิมพ์ผู้โฆษณาของ Forbes
กับผลงานหนังสือเล่มล่าสุด
TEAM GENIUS: THE NEW SCIENCE OF HIGH-PERFORMING ORGANIZATIONS

<hr />

<a href="http://goo.gl/lvtWCi">คลิ๊กอ่านบทความเพื่อจุดประกายไฟฝันทางด้านธุรกิจ จาก Forbes Thailand ฉบับ APRIL 2016 ในรูปแบบ E-Magazine</a>
<a href="http://goo.gl/lvtWCi"><img class="img-responsive" src="/uploads/userfiles/images/APRIL%202016/COVER-Resize.png" alt="" width="259" height="339" /></a>

ฟ้าหลังฝนในปี 2016

<h2>ราคาทองคำในไตรมาส 4  มีแนวโน้มขาลงมากกว่าขาขึ้น โดยมีปัจจัย ได้แก่ นโยบายการเงินของธนาคารกลางสหรัฐ และธนาคารกลางยุโรป  ความต้องการทองจากจีนและอินเดีย  แรงซื้อขายของกองทุนอีทีเอฟทองคำ รวมทั้งความขัดแย้งทางการเมืองที่เกิดขึ้นในยูเครนและตะวันออกกลาง</h2>
ปีนี้ทองคำกลับมาให้ผลตอบแทนเป็นบวกอีกครั้ง หลังจากปีที่แล้วราคาทองคำในรูปเงินดอลลาร์สหรัฐลดลง 28% แรงซื้อทองคำในฐานะสินทรัพย์ปลอดภัยช่วยพยุงราคาไว้จากสถานการณ์รุนแรงที่เกิดขึ้นในยูเครนและตะวันออกกลาง ทำให้มีความต้องการทองคำถือทองเพื่อกระจายความเสี่ยงจากพอร์ตของนักลงทุนสถาบัน สะท้อนให้เห็นจากแรงเทขายทองคำจากกองทุนอีทีเอฟทองคำในช่วงครึ่งปีแรกของปีนี้ที่ลดลงเหลือเพียง 42 ตัน เทียบกับครึ่งปีแรกของปีที่แล้วที่มีแรงเทขายอย่างหนักถึง 580 ตัน

อย่างไรก็ดีราคาทองคำถูกกดดันจากเงินดอลลาร์ในไตรมาส 3 ที่แข็งค่าขึ้นอย่างรวดเร็วเนื่องมาจากตัวเลขเศรษฐกิจสหรัฐที่ออกมาแข็งแกร่ง บางตัวออกมาสูงกว่าช่วงก่อนเกิดวิกฤตในปี 2551 ด้วยซ้ำ และความวิตกกังวลในการปรับขึ้นอัตราดอกเบี้ยของเฟด ทั้งนี้เศรษฐกิจสหรัฐมีแนวโน้มฟื้นตัวในลักษณะ V shape โดย ในไตรมาส 2 ขยายตัว 4.2% หลังจากที่หดตัวลง 2.1% ในไตรมาส 1 ขณะที่ไตรมาส 2 เศรษฐกิจยูโรโซนไม่ขยายตัวและเศรษฐกิจญี่ปุ่นหดตัวลง 1.7% ทำให้เงินดอลลาร์เทียบกับเงินยูโรและเงินเยนแข็งค่าขึ้น

<img class="img-responsive" src="http://www.forbesthailand.com/uploads/userfiles/images/%E0%B9%8CNEWS/Chart1.png" alt="" />

แนวโน้มราคาทองคำในไตรมาส 4  ขึ้นอยู่กับนโยบายการเงินของธนาคารกลาง (เฟด) และธนาคารกลางยุโรป  (อีซีบี) ความต้องการทองรูปพรรณและทองแท่งจากจีนและอินเดีย  แรงซื้อขายของกองทุนอีทีเอฟทองคำ รวมทั้งสถานการณ์ความขัดแย้งทางการเมืองที่เกิดขึ้นในยูเครนและตะวันออกกลาง

นโยบายการเงินของเฟดและอีซีบี  มีแนวโน้มที่จะใช้นโยบายที่แตกต่างกันคนละขั้ว แต่จะมีผลลัพธ์เหมือนกันคือเงินดอลลาร์เมื่อเทียบกับเงินยูโรแข็งค่าขึ้นที่จะเป็นปัจจัยกดดันต่อราคาทองคำ จากเศรษฐกิจสหรัฐที่มีแข็งแกร่งขึ้นทำให้เฟดเริ่มคุมเข้มนโยบายการเงินไม่ว่าจะเป็นการถอนมาตรการคิวอี ที่จะสิ้นสุดในเดือนตุลาคมนี้ และการปรับขึ้นอัตราดอกเบี้ยครั้งแรกหลังจากที่ตรึงอัตราดอกเบี้ยในระดับที่ต่ำยาวนาน 6 ปีนับตั้งแต่เกิดวิกฤตแฮมเบอร์เกอร์ ซึ่งตลาดคาดการณ์ว่าเฟดจะปรับขึ้นอัตราดอกเบี้ยประมาณกลางปีหน้า ขณะที่ อีซีบี มีนโยบายการเงินที่มีแนวโน้มผ่อนคลายมากขึ้นโดยมีเป้าหมายที่จะกดให้ค่าเงินยูโรอ่อนค่าลงและอัตราดอกเบี้ยอยู่ในระดับที่ต่ำเพื่อกระตุ้นเศรษฐกิจและแก้ไขปัญหาเงินฝืด ไม่ว่าจะเป็นนโยบายดอกเบี้ย มาตรการ LTRO รวมไปถึงอาจใช้มาตรการ QE ในอนาคต โดยอัตราเงินเฟ้อของยูโรโซนลดลงอย่างต่อเนื่องและต่ำสุดในรอบ 5 ปี ส่วนเศรษฐกิจของยูโรโซนถึงแม้ว่าหลุดจากภาวะถดถอยตั้งแต่ไตรมาส 2 ของปีที่แล้ว แต่ชะลอตัวลงในปีนี้เนื่องจากได้รับผลกระทบจากวิกฤตยูเครน

<img class="img-responsive" src="http://www.forbesthailand.com/uploads/userfiles/images/%E0%B9%8CNEWS/Chart2.png" alt="" />

แรงซื้อขายทองจากอินเดีย จีน และกองทุนอีทีเอฟทองคำ แรงขับเคลื่อนความต้องการทองคำมาจากอินเดียและจีนที่เป็นผู้บริโภคทองคำรายใหญ่รวมกันเกินกว่าครึ่งของความต้องการทั่วโลก อินเดียดูเหมือนมีปัจจัยสนับสนุนให้ความต้องการแข็งแกร่งกว่าจีนในไตรมาส 4 ในปีนี้คนอินเดียได้ซื้อทองถูกกว่าปีที่แล้ว และเศรษฐกิจของอินเดียที่มีแนวโน้มฟื้นตัวหลังได้รัฐบาลใหม่ที่มีนโยบายกระตุ้นเศรษฐกิจน่าจะปัจจัยที่ช่วยกระตุ้นแรงซื้อได้ รวมทั้งเทศกาลดิวาลี (เทศกาลแห่งการเฉลิมฉลอง จับจ่าย และมอบของขวัญเป็นเวลา 5 วัน ปีนี้เริ่มวันที่ 23 ตุลาคม) จะช่วยกระตุ้นแรงซื้อด้วย

ราคาทองในอินเดียที่ถูกลงมาจาก 3 ประเด็น คือ ราคาทองตลาดโลกที่ลดลง ค่าเงินรูปีที่กลับมาแข็งค่าขึ้น และค่าพรีเมี่ยมที่ลดลงอย่างมาก ถึงแม้รัฐบาลอินเดียยังไม่มีการปรับลดภาษีนำเข้าทองคำ แต่ยังมีความหวังอยู่เพราะอัตราภาษีนำเข้าที่สูง 10% ในปีที่แล้ว ทำให้มีการลักลอบนำเข้าทองคำผิดกฎหมายในปริมาณมาก ซึ่งทางสภาทองคำโลกประเมินว่ามีราว 200 ตัน หรือราว 1 ใน 5 ของความต้องการทองคำรวม ขณะที่แนวโน้มความต้องการจากจีนในไตรมาส 4 คาดว่าจะไม่แข็งแกร่งมากนัก เนื่องจากเศรษฐกิจจีนยังมีแนวโน้มชะลอตัวลงจากที่รัฐบาลจีนมีแนวนโยบายปฏิรูปเศรษฐกิจ รวมทั้งนโยบายปราบปรามคอรัปชั่นทำให้การซื้อทองเพื่อเป็นของขวัญในการติดสินบนลดลง

สำหรับความต้องการทองแท่งเพื่อการลงทุนของจีนคาดยังคงเบาบาง เนื่องจากแนวโน้มราคาทองคำในปีนี้มีทิศทางไม่ชัดเจนและแกว่งตัวในกรอบแคบทำให้นักลงทุนทำกำไรได้ค่อนข้างยาก ส่วนกองทุนอีทีเอฟทองคำที่ส่วนใหญ่เป็นการลงทุนของนักลงทุนสถาบันชาติตะวันตกมีแรงเทขายที่ลดลงอย่างมีนัยสำคัญในปีนี้ นับว่าช่วยพยุงราคาทองคำได้ อย่างไรก็ดีนักลงทุนสถาบันและเฮดจ์ฟันด์ยังมีมุมมองต่อราคาทองคำในเชิงลบ ดังนั้นในไตรมาส 4 คาดการณ์จะยังไม่เห็นแรงซื้อที่มีกลับเข้ามาอย่างชัดเจน

การส่งสัญญาณปรับขึ้นอัตราดอกเบี้ยของเฟดที่คาดว่าจะเกิดขึ้นในไตรมาสนี้ก่อนที่จะมีการปรับขึ้นจริงในช่วงกลางปีหน้า น่าจะเป็นปัจจัยหลักที่มีผลต่อราคาทองคำไตรมาส 4  ส่วนสถานการณ์รุนแรงที่เกิดขึ้นในยูเครนและตะวันออกกลางเป็นปัจจัยที่ทำให้ราคาทองคำมีความผันผวน โดยจะทำให้มีแรงซื้อกลับเข้ามาเป็นระยะในช่วงที่มีข่าวเหตุการณ์รุนแรง ราคาทองคำอาจถูกแรงเทขายในระยะสั้นในช่วงที่เฟดส่งสัญญาณปรับขึ้นอัตราดอกเบี้ยก่อนที่ราคาจะเริ่มมีแนวโน้มปรับตัวขึ้นได้

คาดการณ์ว่าจุดต่ำสุดของราคาทองคำจะอยู่ที่บริเวณ 1,240-1,250 ดอลลาร์/ออนซ์เป็นระดับที่น่าสนใจในการเข้าซื้อ ซึ่งถือว่าราคาทองคำมี downside risk ต่ำ ขณะที่จุดสูงสุดไตรมาส 4 คาดจะอยู่ที่ 1,350-1,360 ดอลลาร์/ออนซ์
<div>

<hr />

ธนรัชต์ พสวงศ์ กรรมการผู้จัดการ บริษัทฮั่วเซ่งเฮง โกลด์ ฟิวเจอร์ส จำกัด

</div>

News

Forbes lists

World

Leaderboard

Commentaries

Forbes life

Events