เครือเซ็นทรัลคว้าสิทธิ์ ‘สเปอร์’ ขายสินค้าที่ ‘ซูเปอร์สปอร์ต’ พร้อมทุ่ม 300 ล้าน เปิดตัวร้านเวอร์ชั่นใหม่

<h2 class="p1">รองเท้าสนีกเกอร์ทรงหนาดีไซน์ย้อนไปในยุค 1990s ที่ปัจจุบันกลายเป็นรองเท้าโปรดของชาวมิลเลนเนียล ซึ่งความหลงใหลในรองเท้าสไตล์เรโทรนี้ได้ปลุก แบรนด์ Fila ให้ฟื้นชีพ และยังส่งให้ Yoon Yoon-soo ร่ำรวยขึ้นมาอย่างไม่คาดคิด</h2>
Yoon Yoon-soo หรือชื่อในภาษาอังกฤษว่า Gene ถูกประเมินว่ามีความมั่งคั่งอยู่ราว 830 ล้านเหรียญสหรัฐฯ ซึ่งเป็นมูลค่าจากจำนวนหุ้นที่เขาถืออยู่ในบริษัท Fila Korea อดีตผู้ถือลิขสิทธิ์จัดจำหน่ายสินค้า แบรนด์ Fila ในเกาหลีใต้ ที่เข้าซื้อบริษัทแม่และบริษัทผู้แทนจำน่ายทั่วโลกได้ในปี 2007 จนสื่อเกาหลีตั้งฉายาให้เหตุการณ์ซื้อกิจการครั้งนี้ว่า “กุ้งกลืนวาฬ”
Yoon เข้าไปดูแลกิจการของ Fila และฟื้นฟูการดำเนินงานของบริษัทจนดีขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งส่งผลให้หุ้นของบริษัทของเขาเติบโตขึ้นด้วย
หัวใจสำคัญที่ทำให้สินค้ากีฬาแบรนด์นี้ฟื้นชีพขึ้นมาได้ คือการดึงสินค้าที่เป็นสัญลักษณ์ของยุค 90 กลับมาทำตลาดอีกครั้ง โดยมุ่งเป้าไปที่กลุ่มลูกค้าที่ต้องการสินค้าสไตล์คลาสสิก
ตัวอย่างคือรองเท้าผ้าใบรุ่น Disruptor 2 ที่ถูกหยิบขึ้นมานำเสนออีกครั้งในปี 2017 ซึ่งแพลตฟอร์มแฟชั่นชื่อดังระดับโลกอย่าง Lyst จัดให้เป็นหนึ่งในรองเท้าผู้หญิงที่ได้รับความนิยมสูงสุดของปี 2018 และ Fila ประมาณการว่าในเดือนมกราคม 2018 รองเท้ารุ่นนี้ถูกขายออกไปมากกว่า 10 ล้านคู่
อย่างไรก็ตาม Yoon ในวัย 73 ปี ปฏิเสธที่จะแสดงความคิดเห็นต่อกรณีนี้ เขากล่าวกับหนังสือพิมพ์ท้องถิ่นเกาหลีใต้เมื่อปี 2017 ว่า สำหรับเขาแล้ว Fila เป็นมากกว่าแค่แบรนด์สินค้ากีฬา “มันเป็นลูกคนหนึ่งที่ผมมีตอนอายุ 45 ปลายๆ” เขากล่าว

<h2>เซเลบฯ บวกราคาทำยอดขายโตกระฉูด</h2>
การกลับมาโด่งดังอีกครั้งของแบรนด์กีฬานี้ยังเป็นผลมาจากการที่บรรดาเซเลบริตี้สวมใส่สินค้าของแบรนด์ โดยนางแบบสหรัฐฯ อย่าง Kendall Jenner และนักร้องสาว Rihanna ยังสวมใส่เสื้อผ้าที่เผยให้เห็นถึงโลโก้ของแบรนด์ที่ประกอบไปด้วยสีแดง, น้ำเงิน และขาว นอกจากนี้ Fila ยังเป็นแบรนด์ที่ราคาสินค้าไม่สูงมากนัก ทำให้สามารถเข้าถึงผู้บริโภคได้ง่ายขึ้นด้วย
“Fila เปลี่ยนกลุ่มเป้าหมายลูกค้าจากช่วงอายุ 30 และ 40 ปีให้เป็นกลุ่มวัยรุ่นขึ้น ด้วยการหั่นราคาสินค้าลงมา” Na Eun-chae นักวิเคราะห์จาก Korea Investment &amp; Securities Co. บริษัทโบรกเกอร์ในกรุง Seoul กล่าว “นอกจากนี้ แบรนด์ยังมุ่งโฟกัสไปที่สินค้ากลุ่มรองเท้าเป็นหลัก ซึ่งนั่นได้ผลดีทีเดียว”
มูลค่าหุ้นของ Fila ทะยานขึ้นถึง 400% (เปรียบเทียบระหว่างช่วงปลายปี 2018 และกลางปี 2019) มูลค่าของบริษัทในตลาดเพิ่มขึ้นเป็น 4.3 พันล้านเหรียญ ขณะที่ Yoon และครอบครัวครองสัดส่วนหุ้นอยู่ราว 20%
Yoon เป็น late bloomer คนหนึ่งที่จบการศึกษาจากวิทยาลัยในช่วงอายุ 30 เขาเริ่มทำงานที่ Fila ในปี 1991 ด้วยตำแหน่งหัวหน้าฝ่ายธุรกิจเกาหลีใต้ แม้จะได้รับเงินเดือนสูงถึง 1.5 ล้านเหรียญ แต่เขามีวิสัยทัศน์ที่จะสร้างสิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่านั้น ในเดือนมกราคม ปี 2007 เขาเป็นหัวหอกในการกู้เงิน 400 ล้านเหรียญ เพื่อเข้าซื้อกิจการจากบริษัทแม่รวมถึงบริษัทในเครือทั้งหมด และในปี 2010 เขาได้พาบริษัทเข้าจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์เกาหลีใต้
ทั้งนี้ Fila ก่อตั้งขึ้นในอิตาลีเมื่อปี 1911 ก่อนจะถูกซื้อโดยบริษัท private equity สัญชาติสหรัฐฯ อย่าง Cerberus Capital Management ในปี 2003 ความรุ่งเรืองของแบรนด์นี้สิ้นสุดลงในยุค 2000 หลังบริษัทประสบกับยอดขายที่ลดลง ขณะที่ต้นทุนค่าบริหารจัดการทำให้บริษัทมีค่าใช้จ่ายมากเกินไป กระทั่งถึงยุคการบริหารของ Yoon ที่ทำให้สินค้ากีฬาแบรนด์นี้ฟื้นชีพจากความตายขึ้นมาเฉิดฉายอีกครั้ง


<figure><img class="wp-image-25553 size-full" src="https://forbesthailand.com/wp-content/uploads/2019/12/fila02.jpg" alt="" width="720" height="480" /><figcaption> Photo Credit: Fila</figcaption></figure>
กลยุทธ์หนึ่งของ Yoon ที่ถือเป็นอีกหนึ่งกุญแจสำคัญคือการเข้าไปเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่ของบริษัทผู้ผลิตลูกกอล์ฟแบรนด์ Titleist อย่างบริษัท Acushnet Holdings Corp ในปี 2011 โดย Acushnet สามารถจดทะเบียนในตลาดฯ New York ได้ในปี 2016 ซึ่งสามารถสร้างรายได้อย่างงามให้กับ Fila Korea โดยในปี 2018 รายได้รวมของแบรนด์กีฬาแบรนด์นี้อยู่ที่ 3 ล้านล้านวอน (2.6 พันล้านเหรียญ) ซึ่ง 61% เป็นรายได้ที่มาจาก Acushnet
ขณะที่ยอดขายรองเท้าและเครื่องแต่งกายแบรนด์ Fila (ไม่รวม Acushnet) เพิ่มขึ้นมาอยู่ที่ 1.2 ล้านล้านวอนในปี 2018 หรือเพิ่มขึ้น 52% เมื่อเทียบกับปีก่อนหน้า
สำหรับ Yoon เขาไม่เคยคิดว่าจะทำอาชีพเกี่ยวกับรองเท้าสไตล์วินเทจหรือลูกกอล์ฟมาก่อน แม่ของเขาเสียชีวิตด้วยโรคไทฟอยด์หลังจากเขาเกิดได้ไม่นานนัก เขาพบกับความสูญเสียอีกครั้งเมื่อพ่อของเขาจากไปด้วยโรคมะเร็งขณะเขาเรียนชั้นมัธยมปลาย ทำให้เขามีความคิดอยากเป็นหมอ แต่ก็ไปไม่ถึงฝันนั้นเมื่อเขาล้มเหลวกับการสอบเข้าคณะแพทย์ถึง 3 ครั้ง เขาจบเส้นทางการเรียนด้วยการจบการศึกษาจากคณะรัฐศาสตร์และการทูต
ด้วยความที่เรียบจบเมื่ออายุมากแล้ว ทำให้เขาเป็นผู้สมัครที่ไม่น่าสนใจสำหรับงานระดับเริ่มต้นของบริษัทส่วนใหญ่ หลังจากพยายามอยู่หลายครั้ง เขาก็ได้เข้าทำงานที่ J.C. Penney Co. ซึ่งเป็นบริษัทนำสินค้าจากเกาหลีไปขายที่สหรัฐฯ เขาได้พบกับ Fila ในสหรัฐอเมริกา และถูกชักชวนให้เข้ามาทำงานในบริษัทผลิตรองเท้าในเกาหลีใต้ จากนั้นเขาก็ถูกขอให้จัดตั้งและเป็นผู้นำของการดำเนินธุรกิจในเกาหลี กระทั่งเขาสามารถซื้อบริษัทแม่และทำให้แบรนด์นี้กลายเป็นแบรนด์ระดับโลกได้ในที่สุด
ปัจจุบัน Fila ดำเนินงานในกว่า 70 ประเทศทั่วโลก โดยมีการเติบโตอย่างรวดเร็วในหลายตลาด เช่น จีน ที่ซึ่ง Fila Korea ถือหุ้น 15% ในกิจการร่วมค้ากับ Anta Sports Products Ltd.
ส่วน Yoon ผู้ที่ครั้งหนึ่งเคยกล่าวว่าเขาต้องการให้คำจารึกบนหลุมฝังศพพูดถึงว่าเขาทำงานหนักแค่ไหน ดูเหมือนเป็นบุคคลที่เราไม่สามารถตัดสินความสำเร็จของเขาด้วยความมั่งคั่งเพียงอย่างเดียวเท่านั้น
“การสะสมทรัพย์สมบัติที่ได้มาด้วยความไม่ชอบธรรมนั้นไม่มีความหมาย” เขากล่าวกับ Chosun Ilbo หนังสือพิมพ์เกาหลี “เราต้องมองย้อนกลับไปว่าเราสร้างความมั่งคั่งของเราขึ้นมาได้อย่างไร”
&nbsp;

อ่านเพิ่มเติม
<ul>
 	<li><header class="entry-header"><a href="https://forbesthailand.com/news/global/10-%e0%b9%80%e0%b8%a8%e0%b8%a3%e0%b8%a9%e0%b8%90%e0%b8%b5%e0%b9%80%e0%b8%81%e0%b8%b2%e0%b8%ab%e0%b8%a5%e0%b8%b5%e0%b9%83%e0%b8%95%e0%b9%89-2019.html">10 อันดับ “เศรษฐีเกาหลีใต้” 2019 – ติดกับดักสงครามการค้า</a></header></li>
</ul>
&nbsp;

แปลและเรียบเรียงจาก <a href="https://www.bloomberg.com/news/articles/2019-12-29/grab-singtel-team-up-to-bid-for-singapore-digital-bank-license">The Man Who Brought Fila Back From Dead Is Worth $830 Million</a>

<hr />

<article id="post-25476" class="post-25476 post type-post status-publish format-standard has-post-thumbnail hentry category-marketing category-news tag-new-wealth tag-the-1 tag-976 tag-10824 tag-10825 tag-6647 tag-2862 tag-505">
<div class="body-content post-content-wrap post-detail">

ไม่พลาดเรื่องราวน่าสนใจอื่นๆ ของเรา ติดตามเราได้ที่ <a href="https://www.facebook.com/ForbesThailandMagazine/">เพจเฟซบุ๊ก Forbes Thailand Magazine</a>

</div>
</article>

Yoon Yoon-soo เศรษฐีผู้ฟื้นชีพ แบรนด์ Fila

<h2>วอริกซ์เปิดตัวชุดแข่งทีมชาติไทยปี 2019 ใช้เทคโนโลยีการผลิตเดียวกับชุดแชมป์เวิร์ดคัพปีล่าสุด ด้าน วิศัลย์ วนะศักดิ์ศรีสกุล ผู้ก่อตั้งและกรรมการผู้จัดการบริษัทวอริกซ์ฯ เผยยอดขายรวมโตราว 21 เปอร์เซ็นต์ คาดสิ้นปีปิด 660 ล้านบาท ตลอด 5 ปีการก่อตั้งโตแบบก้าวกระโดด ภูมิใจเป็นส่วนหนึ่งในการสร้างผลิตภัณฑ์คุณภาพสู่คนไทย และความพร้อมเข้าตลาดหลักทรัพย์ฯ ในปี 2562</h2>
วิศัลย์ วนะศักดิ์ศรีสกุล กรรมการผู้จัดการ บริษัท วอริกซ์ สปอร์ต จำกัด เผยถึงการเปิดชุดแข่งขันทีมชาติไทยประจำปี 2562 ซึ่งมีการเปลี่ยนชุดใหม่ปีละหนึ่งครั้ง ซึ่งในปีนี้ วอริกซ์ ได้นำเทคโนโลยีการผลิตแบบ COMBATEC 7 ซึ่งเป็นเทคโนโลยีในการผลิตเดียวกับชุดทีมชาติในชุดแข่งขันสำหรับนักเตะ ซึ่งในทุกปีชุดแข่งขันจะออกแบบและผลิตเป็น 3 ระดับ คือ ชุดแข่งขันสำหรับนักเตะ เทคโนโลยีการผลิต COMBATEC 7 ในราคา 1,999 บาท, ชุดแข่งขันสำหรับแฟนบอล ใช้เทคโนโลยี COMBACOOL 3 ในราคา 399 บาท และ เสื้อเชียร์ทีมชาติไทย ที่ใช้เทคโนโลยี COMBALITE3 ในราคา 399 บาท

“ความภูมิใจของวอริกซ์คือการผลิตชุดแข่งขันที่เป็นที่พึงพอใจกับผู้บริโภค เรานำเทคโนโลยีการผลิตและเนื้อผ้าคุณภาพสูงในราคาที่เป็นไปได้ ในทุกๆ ปีคุณภาพของชุดแข่งขันในแต่ละรุ่นเราใช้เทคโนโลยีการผลิตที่ทันสมัยเพิ่มขึ้นในทุกๆ ปี” วิศัลย์ กล่าว

วิศัลย์ กล่าวเพิ่มเติมว่าปีนี้เป็นที่สองจากสัญญาทั้งหมด 4 ปี ที่เราได้ลิขสิทธิ์ในการผลิตชุดแข่งขันให้กับทีมชาติไทย ตลอดสองปีที่ผ่านมาเรามีจำหน่ายชุดแข่งขัน (นับเฉพาะเสื้อ) ราว 1 ล้านตัว ซึ่งเป็นสัดส่วนจากการจำหน่ายผ่านหน้าร้านราคา 6 สาขาและการจัดจำหน่ายผ่านช่องทางออนไลน์

สำหรับภาพรวมการเติบโตบริษัท วิศัลย์เผยว่าปี 2561 เราคาดการณ์รายได้ที่ราว 660 ล้านบาท โดยมีสัดส่วน 1 ใน 3 เป็นชุดแข่งขันที่วอริกซ์ได้ลิขสิทธิ์ในการผลิตชุดแข่งขันฟุตบอล โดยมีชุดทีมชาติ ชุดสโมสรประจำจังหวัด และชุดแข่งขันฟุตบอลในกลุ่มประเทศอาเซียนที่เราได้ลิขสิทธิ์ อาทิ สัญญา 6 ปีในได้ลิขสิทธิ์ชุดแข่งขันฟุตบอลเมียนมาเมื่อต้นปี โดยมีกลุ่มนี้ยังรวมไปถึงกีฬาฟุตซอลด้วย  โดย สัดส่วนรายได้ 2 ใน 3 ที่เหลือเป็นการผลิตที่ไม่ใช่กลุ่มกีฬาฟุตบอล อาทิ ชุดแข่งขันแบตมินตัน, ชุดแข่งขันกีฬากอล์ฟ และการผลิตอื่นๆ อาทิ เสื้องานวิ่ง ซึ่งวอริกซ์

วิศัลย์กล่าวเสริมว่ากลุ่มเป้าหมายสำหรับสินค้าชุดกีฬาของเราอยู่ที่ราว 7 ล้านคน โดยสัดส่วนช่องทางการจัดจำหน่ายราว 39 เปอร์เซ็นต์มาจากร้านสาขา เขาย้ำเสริมว่า สัดส่วนในการจัดจำหน่ายผ่านออนไลน์ มีการเติบโตอย่างมีนัยยะสำคัญ วอริกซ์ทำการจัดหน่ายออนไลน์ผ่านกลุ่ม มาร์เก็ตเพลซ อาทิ ลาซาด้า, ช้อปปี้ รวมถึงการนำเสนอช่องทางใหม่ๆ อย่าง การสั่งซื้อผ่าน 7-Eleven

“ปีนี้เราลงทุนราว 50 ล้านบาทในหลายๆ อาทิการย้ายคลังสินค้าจากนครปฐมไปยังย่านกิ่งแก้ว ใกล้สนามบินสุวรรณภูมิ โดยมีพื้นที่ขยายจากเดิม 800 ตร.ม. เป็น 2,500 ตร.ม. รวมถึงพัฒนาระบบการจัดส่งภายใน รวมถึงการขยายร้านสาขาและการปรับปรุงเว็บไซต์” วิศัลย์ วนะศักดิ์ศรีสกุล กรรมการผู้จัดการ บริษัท วอริกซ์ สปอร์ต จำกัด กล่าวและเสริมว่า

“เป้าหมายปี 2562 เราตั้งเป้ารายได้ที่ 800 ล้านบาท โดยปีหน้าเราขยายตลาดไปยังกลุ่มสินค้า “สปอร์ตแฟชั่น” และ “กลุ่มไลฟ์ไตล์แวร์” ซึ่งเป็นซับแบรนด์ของ วอริกซ์ คาดการณ์จำหน่ายราวไตรมาสสองของปี 2562 และปีหน้าเราขยายการทำการตลาดไปยังกลุ่มอายุใหม่ๆ ทั้งเด็กลงและแก่ขึ้น ซึ่งกลุ่มเป้าหมายเดิมของเราอยู่ที่ช่วงอายุ 18-35 ปี ซึ่งเราอาจจะทำตลาดแตะไปที่อายุ 15-16 ปี ในทำการตลาดไปถึงกลุ่มอายุ 4 ปี”

วอริกซ์เปิดตัวชุดแข่งทีมชาติไทยปี 2019 วิศัลย์ วนะศักดิ์ศรีสกุล คาดสิ้นปีปิดรายได้ราว 660 ล้านบาท

<h2>มหาเศรษฐี Chip Wilson ไม่ได้เป็นเพียงแค่ผู้ถือหุ้นใหญ่และผู้ก่อตั้ง Lululemon เท่านั้น เขายังเป็นนักวิจารณ์ขาใหญ่ที่ผู้บริหารคนอื่นๆ หาได้ใส่ใจความคิดเห็นของเขาไม่</h2>
คาเฟ่ร่มรื่นแห่งหนึ่งในย่านเก่าแก่ของ Vancouver Chip Wilson ผู้ก่อตั้ง Lululemon Athleticaกำลังทอดถอนใจกับชะตากรรมของบริษัทที่เขาเป็นผู้สร้าง “มันไม่มีนวัตกรรมอะไรเลย” เขากล่าวพร้อมกับถอนหายใจเฮือกใหญ่ พลางฉีกครัวซองท์ตรงหน้า

“นวัตกรรมเป็นสิ่งที่เปลี่ยนวิถีการแต่งกายของผู้คน คนชอบสับสนคำว่า “นวัตกรรม” กับการเปลี่ยนแปลงแบบค่อยเป็นค่อยไป ทั้งที่สองอย่างนี้แตกต่างกันสิ้นเชิง” Wilson กล่าวเสริม

<img src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/ecf64f21ecab527926ddbba28b3f4640.png" alt="" />

ในปี 2013 หลังจากราคาหุ้นของ Lululemon ดิ่งลงร้อยละ 30 พร้อมๆ กับเหตุการณ์ที่นำความเสื่อมเสียมาให้บริษัทหลายต่อหลายครั้ง รวมถึงการเรียกคืนสินค้าจำนวนมากและการแสดงความเห็นต่อเรือนร่างของสตรีโดยขาดความเข้าใจ บริษัทตัดสินใจขับ Wilson ไปให้พ้นทาง

Laurent Potdevin ซึ่งขณะนั้นเป็นประธานบริษัท Toms Shoes เข้ามารับตำแหน่งผู้บริหารคนใหม่ในเวลาไม่นานเขาจัดการเปลี่ยนแปลงทีมบริหารของ Lululemon ตลอดจนไลน์สินค้า และกลยุทธ์การขยายธุรกิจ ภายในสองปีเขาทำยอดขายเพิ่มขึ้นร้อยละ 30 เป็น 2.1 พันล้านเหรียญสหรัฐฯ ราคาหุ้นเพิ่มขึ้นเป็นหุ้นละ 55 เหรียญ จากที่ดิ่งต่ำสุดที่ 37 เหรียญ เมื่อเดือนมิถุนายน ปี 2014 แต่กำไรกลับไม่ฟื้นตาม และราคาหุ้นก็ทำราคาต่างจากที่เคยขึ้นสูงสุดที่ 82 เหรียญ ในปี 2013 อย่างมาก ราคาหุ้นผันผวนตลอดฤดูใบไม้ร่วงและปรับตัวลดลงถึงร้อยละ 25 ของมูลค่าเมื่อเดือนกันยายน ทั้งหมดนี้ล้วนแต่เติมเชื้อไฟให้กับผู้ก่อตั้งที่ถูกขับออกจากตำแหน่ง เขาไม่อาจนิ่งดูดายในสิ่งที่เขาปั้นมากับมือ เขายังถือหุ้นมากพอที่จะมีส่วนร่วมในการตัดสินใจคือร้อยละ 15

<figure><img src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/e330736e62484d21184f15ddb6aa4e96.png" alt="" width="386" height="418" /><figcaption> Laurent Potdevin</figcaption></figure>

Wilson รักแบรนด์ของเขาอย่างหัวปักหัวป่ำ ตั้งแต่เขาก่อตั้ง Lululemon เมื่อปี 1998 Wilson ให้ความสำคัญกับการควบคุมทุกอย่างด้วยตัวเองเขาดูแลการผลิตผ้าที่ใช้ตัดเย็บชุดสำหรับเล่นโยคะทุกขั้นตอน เนื้อผ้าทอจากไลคราและไนลอนที่ให้ความยืดหยุ่นและนุ่มราวกับผ้าฝ้ายที่ทำให้บริษัทเริ่มมีชื่อเสียง

ขณะที่อุตสาหกรรมแฟชั่นประเภท Athleisure ซึ่งเป็นการผสมผสานชุดกีฬากับดีไซน์ที่ทันสมัยเริ่มเป็นที่จับตา Wilson ยืนกรานว่า Lululemon จะต้องบริหารร้านสาขาทุกแห่งเอง สิ่งนี้หมายถึงผลกำไรที่เพิ่มขึ้นและการควบคุมทุกอย่าง วิสัยทัศน์ของเขาหล่อหลอมวัฒนธรรมบริษัทซึ่งส่วนหนึ่งมาจากทฤษฎี EST เรื่อง “การพบตัวตน” ของ Werner Erhard และหลักการเรื่องวัตถุวิสัยของ Ayn Rand

แต่ธรรมชาติของความเป็นจอมบงการไปไม่ได้กับการเติบโตของ Lululemon Wilson รามือจากหน้าที่ซีอีโอตั้งแต่ก่อนที่บริษัทจะเปิดให้จองหุ้น IPO แต่ก็มีเรื่องไม่ลงรอยกับผู้ที่มารับตำแหน่งต่อจากเขาคนหนึ่งในเรื่องที่หยุมหยิมอย่างถุงใส่สินค้า

เมื่อ Potdevin ในวัย 46 ปี มารับตำแหน่งแทน เขากล่าวว่าเขาได้พบกับ “ความยุ่งเหยิงในตัวผลิตภัณฑ์ ความยุ่งเหยิงในตัวผู้ก่อตั้ง” คณะกรรมการบริษัทช่วยให้ Potdevin หายใจหายคอได้คล่องขึ้นด้วยการหาทางลดบทบาทของ Wilson บอร์ดกล่อมให้เขาขายหุ้นที่ถืออยู่ให้กับบริษัทบริหารสินทรัพย์ส่วนบุคคล และตกลงจะไม่วิพากษ์วิจารณ์บริษัทในทางเสื่อมเสียเป็นเวลาสองปี ตลอดจนลาออกจากการเป็นคณะกรรมการ ในที่สุด Wilson หันไปเป็นที่ปรึกษาให้กับบริษัทเสื้อผ้าคู่แข่ง Kit and Ace ซึ่งภรรยาและลูกชายของเขาเป็นผู้ก่อตั้ง

Potdevin นั้นเมื่อมารับตำแหน่งก็ได้เสาะหาขุนพลใหม่มาร่วมทีม “ผมต้องสร้างทีมบริหารใหม่ที่มีศักยภาพพอจะพาบริษัทก้าวไปข้างหน้า” เขาเผย ทีมงานสำคัญคนหนึ่งของเขาได้แก่ Stuart Haseldenซึ่งมารับตำแหน่งประธานเจ้าหน้าที่บริหารด้านการเงิน (CFO) Haselden เพื่อกำหนดตารางงานที่มีประสิทธิภาพมากขึ้น รวมถึงทำการทดสอบผลิตภัณฑ์ที่โรงงานอย่างเคร่งครัด Haselden และผู้บริหารระดับสูงอีกสี่คนต่างก็เข้ามาทำงานกับ Lululemon ในยุคที่ Wilson พ้นจากบริษัทไปแล้ว Potdevin ได้สร้างกลุ่มที่ภักดีกับบริษัทอย่างถวายหัว พวกเขาแทบไม่มีสายสัมพันธ์กับผู้ก่อตั้ง  ในขณะที่โครงสร้างบริษัทในยุคปัจจุบัน

แต่สิ่งที่เหมือนกันเพียงสิ่งเดียวคือวัฒนธรรมของการมีทัศนคติคับแคบ Gina Warren หัวหน้าฝ่ายทรัพยากรมนุษย์คนใหม่ อดีตผู้บริหาร Nike ผู้ที่ชอบพูดจาแบบพึมพำอยู่ในคอ มักกล่าวถึงพนักงานด้วยคำว่า “หมู่พนักงาน” (collective) โครงสร้างบริษัทที่ขอให้บรรดาผู้จัดการเชื่อมั่นในความสามารถของพนักงานใต้บังคับบัญชาที่จะประสบความสำเร็จในบริษัทที่มีโครงสร้างค่อนข้างแบนราบ “โครงสร้างแบบนี้ทำให้เกิดความชัดเจนและทำให้พนักงานมีส่วนร่วม” Duke Stump หัวเรือฝ่ายการตลาดคนใหม่กล่าว

<figure><img src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/d1a64a0a493f1705905ed56bd4b5ac87.png" alt="" width="600" height="200" /><figcaption> Stuart Haselden, Gina Warren, Duke Stump กลุ่มผู้บริหารใหม่ในยุค Laurent Potdevin</figcaption></figure>

แล้วมันก็ทำงานได้ดี นักวิเคราะห์คาดว่า Lululemon จะทำรายได้ถึง 2.3 พันล้านเหรียญสหรัฐฯ ในปี 2016 หนึ่งในความสำเร็จของ Potdevin คือเสื้อผ้าบุรุษ ซึ่งเป็นสินค้าที่ Wilson พยายามหลบเลี่ยงมากที่สุดตลอดมา โดย Wilson สร้าง Lululemon ให้เป็นแบรนด์สำหรับสตรี และตอนนี้ ข้อตกลงไม่วิพากษ์วิจารณ์บริษัทในทางเสื่อมเสียหมดอายุแล้ว Wilson ในวัย 61 ปี จึงออกมาแสดงความเห็นต่างๆ นานาอีกครั้ง ในขณะที่ Wall Street ดูจะไม่ใส่ใจเท่าไหร่ “เรากำลังเริ่มเห็นผลของการบริหารงานที่มั่นคงและเราจะได้เห็นว่าบริษัทนี้มีศักยภาพแค่ไหนเมื่อมีความมั่นคง” McClintock นักวิเคราะห์จาก Barclays ให้ความเห็น

สิ่งที่ดูเป็นที่ประจักษ์แจ้งแก่ Wilson คือเขาต้องใช้เงินซื้อสิ่งที่เขาใช้หากินและนั่นก็คือซื้อหุ้น Lululemon คืน เขาต้องร่วมหุ้นกับบริษัทจัดการสินทรัพย์ส่วนบุคคลหรือนักลงทุนอื่นๆ สมบัติมูลค่า 2 พันล้านเหรียญสหรัฐฯ ของเขายังไม่พอจะยึดเอา Lululemon ที่มีมูลค่าตลาด 7.6 พันล้านเหรียญสหรัฐฯ คืนมา แต่นั่นก็ไม่ใช่แผนที่เขาอยากทำ เขาอาจจะใช้เวลาทั้งหมดไปกับการสร้าง Lululemon สไตล์ของเขาเองที่ Kit and Ace ซึ่งมียอดขายราว 70 ล้านเหรียญสิ่งที่เขาเลือกทำและดูจะพอใจที่จะทำคือแค่บ่น

เมื่อสองสามเดือนก่อน Wilson ซื้อป้ายโฆษณาขนาดใหญ่ที่ป้ายรถประจำทางหน้าสำนักงานใหญ่ของ Lululemon ใน Vancouver เพื่อเพิ่มจำนวนคนเข้าเว็บ ElevateLululemon.com Wilson เล่าถึงวิสัยทัศน์ของเขาในการบริหารงานบริษัท “แนวการทำงานของผมคือผมคุยกับบริษัทเพราะซีอีโอที่บริษัทมีอยู่ตอนนี้รวมถึงวิธีการดำเนินงานไม่ได้มีเป้าหมายระยะยาวเป็นแรงผลัก” Wilson กล่าว

ดูไปแล้วการเปิดบริษัทใหม่ในอุตสาหกรรมที่อายุยังน้อยต่างจากการบริหารบริษัทใหญ่ในอุตสาหกรรมที่อยู่ยงมานานแล้วมาก เจ้าของธุรกิจบางรายเข้าใจความจริงข้อนี้ แต่ส่วนใหญ่กลับไม่ นี่เองทำให้ Wilson ต้องเผชิญกับสิ่งที่ตามหลอกหลอนฝันร้ายของคนเป็นพ่อแม่อยู่เสมอ นั่นคือการถูกลูกตัวเองปฏิเสธ

“Chip เป็นผู้ก่อตั้ง ผู้ถือหุ้นใหญ่ เพราะฉะนั้นเขาย่อมมีสิทธิ์แสดงความคิดเห็น” Potdevin กล่าวพลางยักไหล่ “มันไม่ทำให้เราไขว้เขว เพราะนั่นเป็นแค่เสียงนกเสียงกา”

<hr />

<a href="https://goo.gl/5Vjh6s">คลิกอ่านฉบับเต็ม "สร้างมากับมือแต่กลายเป็นแค่ผู้ถือหุ้น" ได้ที่ Forbes Thailand Magazine ฉบับ มีนาคม 2560</a>
<a href="https://goo.gl/5Vjh6s"><img src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/600d1842ba62b7ea65c2ad33b3022a0c.png" alt="" /></a>

News

Forbes lists

World

Leaderboard

Commentaries

Forbes life

Events