สัมผัสศิลปะบนผืนผ้าที่ชวนให้หลงใหล ผ่านบทบาทของ "ธันยลักษณ์ พรหมมณี"

จิรนันท์ สกุลตั้งไพศาล ปั้นหมู่บ้านท่องเที่ยวด้วย "ทุนทางสังคม"

<h2>ในอำเภอแม่ริม ห่างจากตัวเมืองเชียงใหม่ราว 40 นาทีคือที่ตั้งของโฟร์ซีซั่นส์ รีสอร์ท เชียงใหม่ ซึ่งเนรมิตภูมิทัศน์และบรรยากาศของชนบทเมืองเหนือผสานเข้ากับตัวรีสอร์ตและการบริการชั้นเยี่ยม</h2>
โฟร์ซีซั่นส์ รีสอร์ท เชียงใหม่ ต้อนรับเราด้วยบรรยากาศความเขียวชอุ่มของหมู่แมกไม้ใหญ่และการก่อสร้างอาคารด้วยสถาปัตยกรรมไทย บริเวณล็อบบี้และห้องรับประทานอาหาร “ข้าว” อยู่เหนือนาข้าวจำลองและบึงขนาดใหญ่ซึ่งเป็นไฮไลต์ใจกลางของรีสอร์ต

สถาปัตยกรรมไทยของโฟร์ซีซั่นส์ รีสอร์ท เชียงใหม่ลอกเลียนจากบ้านเรือนไทยโบราณแต่ปรับให้มีความร่วมสมัยและอยู่สบายมากขึ้นทั้งภายนอกและภายใน เนรมิตบรรยากาศโดยรวมเสมือนคุณอาศัยอยู่ในหมู่บ้านชนบทที่ทำกสิกรรมเป็นอาชีพหลัก

<figure><img src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/d8543022b1a66603020626e9908a03a3.jpg" alt="" width="638" height="428" /><figcaption> บริเวณ drop-off ทางเข้ารีสอร์ต</figcaption></figure>

พนักงานบริการแต่งกายในชุดผ้าไทยร่วมสมัย ขณะที่พนักงานส่วนอื่นที่ไม่ได้สัมผัสโดยตรงกับลูกค้าอยู่ในชุดเสื้อผ้าม่อฮ่อมซึ่งทำให้เมื่อคุณมองวิวทิวทัศน์แบบพาโนรามาของรีสอร์ต จะเห็นคนมากมายในชุดม่อฮ่อมกระจายทั่วบริเวณ

การสร้างบรรยากาศของโฟร์ซีซั่นส์ รีสอร์ท เชียงใหม่ไม่ได้หยุดแค่การตกแต่งหรือเสื้อผ้า รีสอร์ตนี้จัดแสดงให้พนักงานนำควายคู่หนึ่งเดินไปมาในยามเช้าสร้างความตื่นเต้นให้กับนักท่องเที่ยว หรือจะเป็นพนักงานสานปลาตะเพียนให้ชมสดๆ ในห้องอาหาร พนักงานที่พายเรือไปมาในบึงยามบ่าย รวมไปถึงการเดินขบวนร้องรำทำเพลงกลางทุ่งนาเวลา 5 โมงเย็นของพนักงานชุดม่อฮ่อมที่ทำให้ผู้เข้าพักต้องชะเง้อคอมองจากระเบียงห้อง

ประสบการณ์การเข้าพักกับโฟร์ซีซั่นส์ รีสอร์ท เชียงใหม่จึงมีสิ่งที่แตกต่างจากศิลปะการแสดงที่ถูกนำมาจัดไว้อย่างคาดไม่ถึง

<figure><img src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/080e605ad8c2b96824a871f42f307b8c.jpg" alt="" width="638" height="511" /><figcaption> สระว่ายน้ำวิวภูเขาและสายหมอก</figcaption></figure>

&nbsp;

<figure><img src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/ddba10dc2c7424c513fc9d2520a2128e.jpg" alt="" width="638" height="445" /><figcaption> สระจากุสซีริมนาข้าวและบึงน้ำ</figcaption></figure>

<em>
</em>การจัดภูมิทัศน์โดยรวมของที่นี่ยังน่าประทับใจ อาทิ บริเวณสระว่ายน้ำส่วนกลางเล่นระดับ โดยสระว่ายน้ำปกติด้านบนนั้นจัดวางให้เห็นขอบบึงกับศาลาซ้อนทับกับต้นไม้ใหญ่และหมอกที่ลอยเรี่ยทิวเขาด้านหลัง ขณะที่เพียงเดินลงบันไดไปไม่กี่ขั้น ที่สระจากุสซี่ด้านล่างถูกจัดวางให้ยื่นลงไปข้างนาข้าวริมขอบบึง ให้ความรู้สึกเหมือนได้แช่บ่อจากุสซี่กลางท้องทุ่งแบบที่ในโลกความเป็นจริงไม่สามารถทำได้

<figure><img src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/16f507248c494ceaaf88d20b1a468bb6.jpg" alt="" width="638" height="359" /><figcaption> ห้องพักแบบ Upper Garden Pavillion (photo credit: Four Seansons Resort Chiang Mai)</figcaption></figure>

สำหรับด้านในห้องพักสำหรับ 2-3 ท่าน เราได้เข้าพักในห้องแบบ Upper Garden Pavillion ตัวห้องนอนขนาดใหญ่บนเตียงนุ่ม มีห้องน้ำต่อเชื่อมพร้อม walk-in closet ขนาดใหญ่ อ่างอาบน้ำมาพร้อมเกลืออาบน้ำให้ผู้เข้าพักได้แช่ตัวพลางมองสีเขียวของต้นไม้นอกหน้าต่าง ส่วนด้านนอกห้องมีระเบียงศาลากลางสวนสำหรับรับลมธรรมชาติของภาคเหนือ

<figure><img src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/20f5228898c0179856c3233f6359bdc0.jpg" alt="" width="638" height="638" /><figcaption> ห้องน้ำในบ้านพัก พร้อม walk-in closet ห้องอาบน้ำแบบฝักบัว อ่างอาบน้ำ และอ่างล้างหน้าแบบ his&amp;her</figcaption></figure>

ไลน์อาหารเช้าเน้นอาหารตะวันตกเป็นหลัก สเตชั่นเมนูไข่สามารถสั่งไข่เบเนดิกต์ซึ่งปรุงมาอย่างพอดี สเตชั่นชีสมีหลากหลายชนิด และในตู้แช่มีโยเกิร์ต มูสลี่ และสลัดเย็นให้เลือก ต้อนรับยามเช้าอันสดใส

โดยรวมแล้ว ด้วยสิ่งอำนวยความสะดวกที่รีสอร์ตมีให้ทั้งสระว่ายน้ำ สตีมรูม ฟิตเนส สปา เส้นทางเดินสำรวจธรรมชาติรอบรีสอร์ต และบรรยากาศที่ยกชนบทเมืองเหนือมาไว้ภายใน ใครก็ตามที่เข้าพักคงอยากจะซุกซ่อนตัวอยู่ในหมู่บ้านในฝันของโฟร์ซีซั่นส์ รีสอร์ท เชียงใหม่

<img class="aligncenter" src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/32d5e06d3b3f4754e670a870c4de5c7c.jpg" alt="" />

&nbsp;

ภาพ: พัฐรัศมิ์ ว่องไชยกุล

สัมผัส ‘หมู่บ้านในฝัน’ กลางนาข้าวและวัฒนธรรมเมืองเหนือที่ ‘โฟร์ซีซั่นส์ รีสอร์ท เชียงใหม่’

<h2>นอกจากมีชื่อเสียงในฐานะดาราและเซเลบแล้ว เธอยังมีดีเอ็นเอความเป็น 'ผู้ประกอบการ' ที่มีทั้ง passion ความกล้าคิด กล้าทำ กล้าตัดสินใจ กล้าที่จะแตกต่าง รวมทั้งความใส่ใจอย่างละเอียดต่อทุกธุรกิจที่เธอลงทุนลงแรงทำมากที่สุดคนหนึ่ง วันนี้</h2>
&nbsp;
<h2>Passion One “นาฏก” ด้วยรักในนาฏศิลป์ไทย</h2>
นุ่นเริ่มต้นทำธุรกิจเมื่ออายุได้เพียง 20 ปีเศษ โดยธุรกิจแรกที่ทำคือโรงเรียนสอนนาฏศิลป์เล็กๆ นาม <strong>“นาฏก”</strong> (อ่านว่า นาด-ตะ-กะ แปลว่า นาฏศิลป์) ซึ่งเพิ่งปิดตัวลงเมื่อเดือนเมษายนที่ผ่านมา หลังจากเปิดสอนมานานกว่า 12 ปี ด้วยเงื่อนไขทางธุรกิจและทั้งเทรนด์ความสนใจของผู้เรียนที่เน้นหนักไปทางแนวสากลมากกว่านาฏศิลป์ไทย

“ยอมรับว่าใจหาย เพราะเป็นธุรกิจแรกและเป็นสิ่งที่เราชอบ แต่ต้องบอกเลยว่าธุรกิจนี้หินมาก คนที่ลงมาทำนุ่นยังไม่เห็นใครรอดสักราย อย่าว่าแต่รวยเลย ขนาดโรงเรียนสอนร้องเพลงยังอยู่ไม่ได้ แล้วของนุ่นจะอยู่ได้อย่างไร จริงไหม” (ยิ้ม)

ระหว่างที่ทำโรงเรียนสอนนาฏศิลป์ไทย “นาฏก” นั้น นุ่นเคยทำโครงการ “ทูตน้อยวัฒนธรรมไทย” มีการพาเด็กๆ ที่ชนะการประกวดไปจัดแสดงอวดเอกลักษณ์นาฏศิลป์ไทยในต่างประเทศทั้งที่ฝรั่งเศสและอังกฤษ

<figure><img src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/7d40c5702f56adf66f42c6ca35e10109.png" alt="" width="638" height="638" /><figcaption> นุ่น-วรนุช ภิรมย์ภักดี</figcaption></figure>

นุ่นยอมรับว่า การทำโครงการทูตน้อยวัฒนธรรมไทยโดยเฉพาะการได้พาเด็กๆ ไปแสดงฝีมือในต่างประเทศ ถือเป็นความทรงจำระดับครั้งหนึ่งในชีวิตของเด็กๆ เป็นประสบการณ์ที่สนุกมาก แม้จะเหนื่อยมากและไม่ได้ผลกำไรที่เป็นตัวเงินเลย แต่เธอยืนยันว่าความสุขจากการ “ได้ลงมือทำ” นั้น ถือเป็นกำไรแล้ว

&nbsp;
<h2>Passion Two The Peace Condominium</h2>
จุดเริ่มต้นของการตัดสินใจจับธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ด้วยการสร้าง <strong>The Peace Condominium </strong>ของนุ่นในวัยเพียง 27 ปี และยังไม่เคยมีประสบการณ์ในธุรกิจนี้ เกิดจากความที่เธอมีครอบครัวใหญ่ และต้องการสถานที่สักแห่งที่ทั้งครอบครัวจะมาอยู่อาศัยร่วมกัน แต่ด้วยวิธีคิดแบบผู้ประกอบการ จึงคิดว่าน่าจะใช้เงินสร้างบ้านเพื่อครอบครัวนั้น มาลงทุนให้เกิดดอกออกผลด้วยน่าจะดีกว่า

แล้ววันหนึ่งนุ่นก็ได้พบที่ดินผืนที่ต้องการขนาด 182 ตารางวาในซอยลาดพร้าว 15 อันเป็นที่ตั้งของโครงการ The Peace Condominium ในปัจจุบัน

“นุ่นเป็นคนชอบเสี่ยง ถ้าประเมินแล้วว่าสิ่งนั้นมัน ‘พอไหว’ ก็ลองดู...”

<img src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/d9d410c173f316e36634fc4dd69e058d.png" alt="" />

โครงการ The Peace Condominiumจึงถือกำเนิดขึ้นด้วยมูลค่าการลงทุนรวมกว่า 80 ล้านบาท ประกอบด้วยที่ดินที่ซื้อด้วยเงินสดกว่า 10 ล้านบาท และค่าก่อสร้างตกแต่งรวมอีกกว่า 70 ล้านบาท ในจำนวนนี้เป็นเงินกู้เพียง 30 ล้านบาท เป็นคอนโดมิเนียมสูง 7 ชั้น จำนวนรวม 27 ยูนิต ในราคาตั้งแต่ยูนิตละ 3 ล้านต้นๆ ไปจนถึง 6.99 ล้าน

“...อสังหาริมทรัพย์เป็น passion หนึ่งของนุ่น ถ้าต่อไปมีเงินสักก้อนที่จะไม่ทำให้ต้องกังวลปวดหัว และมีคอนเซปต์ดีๆ นุ่นอาจทำอีกก็ได้ แต่ตอนนี้ยังก่อนดีกว่า”

&nbsp;
<h2>Passion Three WORRA: the Passion for Fashion</h2>
นุ่นบอกว่า passion ของเธอนั้นมีหลายมิติ และแน่นอน “แฟชั่น” เป็นหนึ่งในนั้น แบรนด์ <strong>WORRA </strong>ถือกำเนิดขึ้นจากการประดิดประดอยเสื้อผ้าเป็นสไตล์ต่างๆ ตามแฟชั่นที่เธอชื่นชอบและอยากได้แต่ไม่มีขายในเมืองไทย หรือถึงมีราคาก็สูงลิบหยิบไม่ติดมือ

นุ่นตกแต่งแปลงโฉมเสื้อผ้าแบบที่เธอชื่นชอบขึ้นมาใช้เอง จากนั้นก็โพสต์ลง IG มีเสียงตอบรับดี เธอก็ผลิตออกมาขายบน IG ด้วยในแบบ Limited Edition

<span style="color: #ff0000;">หนึ่งในสินค้าที่เธอขายผ่านออนไลน์จนโด่งดังกลายเป็น trend setter ในเวลานั้นก็คือ “หมวกปานามา” ซึ่งเธอเลือกสรรแบบและนำเข้าจากประเทศเอกวาดอร์มาจำหน่าย ตามมาด้วยธุรกิจการทำชุดแต่งงานไอเดียใหม่</span>

นุ่นสนุกกับธุรกิจชุดเจ้าสาวอยู่ 2 ปี และแม้จะมีกำไรดี แต่ก็มีดีเทลจุกจิกและกินเวลาของเธอไปมหาศาล เธอจึงตัดสินใจหยุดธุรกิจนี้ไปก่อน

&nbsp;
<h2>Passion Four WORRA BY WORANUCH the Passion for Beauty</h2>
Passion ล่าสุดคือธุรกิจปัจจุบันที่เปิดตัวสู่ตลาดเมื่อวันที่ 23 มกราคม 2560 ในรูปของผลิตภัณฑ์กลุ่มคอสเมติกส์ภายใต้แบรนด์ <strong>“WORRA BY WORANUCH” </strong>พร้อมด้วย flagship product อย่าง WORRA BY WORANUCH Brightening Day and Overnight Cream ครีมบำรุงผิวทั้งกลางวันและกลางคืนในรูปของเนื้อเจลใสสีฟ้าอ่อน ผลิตจากสารสกัดธรรมชาติและปลอดสารก่อภูมิแพ้ 100% ภายใต้บรรจุภัณฑ์สีดำ-ทองเพื่อตอกย้ำ brand’s positioning ที่กำหนดไว้ให้เป็นกลุ่ม luxury &amp; high-end

<img src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/2c63a26c05fa2df5dce2cfa9838295dc.png" alt="" />

WORRA BY WORANUCH เริ่มต้นด้วยเงินลงทุนประมาณ 20 ล้านบาท ยอดขายหลังเปิดตัว 1 ปีอยู่ที่ 50 กว่าล้านบาทโดยคาดหวังผลประกอบการยอดขายภายในสิ้นปี 2561 อยู่ที่ 150 ล้านบาท ผ่านช่องทางการขายหลักคือ official website www.worraofficial.com และออนไลน์มีเดียอื่นๆ ของบริษัท รวมทั้งมีแผนการทำตลาดส่งออกโดยมุ่งเป้าไปยังประเทศจีน

&nbsp;
<h2>Passion Five The Next WORRA ธุรกิจชุดไทยระดับไฮเอนด์</h2>
Passion สุดท้ายสะท้อนความรักของนุ่นที่มีต่ออีกหนึ่งศิลปะไทย นั่นคือผ้าไทยและชุดเครื่องประดับไทย ที่แม้ว่ายังไม่เปิดตัวในฐานะธุรกิจใหม่ แต่ก็อยู่ในแผนที่นุ่นเตรียมการไว้มานานและตั้งใจว่าน่าจะเป็นรูปธรรมทางธุรกิจได้ภายในไม่เกินปี 2562

“ไม่ได้เกาะกระแสอะไรเลย เพราะที่จริงนุ่นชอบ สนใจ ศึกษา และซื้อหาผ้าไทยกับชุดเครื่องประดับไทยไว้สะสมมานานแล้ว”

<img src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/ce702a8585bdd08a5ba223b4e6f36d82.png" alt="" />

นุ่นอธิบายเสริมว่าผ้าไทยของเธอแตกต่างและมุ่งตอบโจทย์ลูกค้าในระดับไฮเอนด์เพราะราคาแต่ละผืนอยู่ในเกณฑ์เกือบหรือไม่ก็เกินหกหลักทั้งสิ้น

นุ่นตั้งใจนำคอลเล็คชั่นแสนรักทั้งสองมาแปรเป็น <span style="color: #ff0000;">“ธุรกิจให้เช่าชุดไทยและเครื่องประดับไทย” ที่จะมีจุดขายหลักคือการออกแบบตัดเย็บชุดไทยด้วยผ้าไทยสุด unique ในรูปแบบที่ถูกต้องของยุคสมัยต่างๆ ให้สวยงามในระดับเลิศ พร้อมด้วยเครื่องประดับทองคำแท้ที่อ่อนช้อยงดงามด้วยหัตถศิลป์ไทย</span> โดยมุ่งตอบโจทย์กลุ่มเป้าหมายกำลังซื้อสูง ทั้งลูกค้าที่รักผ้าไทย ชุดไทย และลูกค้ากลุ่มงาน wedding

“นุ่นต้องใช้เวลาอีกสักพักในการสะสมผ้าและสั่งชุดเครื่องประดับให้ได้จำนวนมากพอจะนำมาใช้จัดเซต mix &amp; match สำหรับลูกค้า เพราะผ้าแต่ละผืนกว่าจะได้มาต้องใช้เวลาทอราว 6-12 เดือน ก็บอกตัวเองว่าไม่เป็นไร ใจเย็นๆ รอได้ เพราะนั่นเป็นสิ่งที่เรารัก และคิดเสมอว่าเราจะทำธุรกิจอะไรสักอย่าง ต้องเริ่มต้นจากการทำสิ่งที่เราชอบ เรารักเสมอ มันคือ passion”

&nbsp;

เรื่อง: พัทธนันท์ ศิริสิงห์อำไพ
ภาพ: กิตตินันท์ สังขนิยม

My Brand, My Identity, My Passions ของ 'นุ่น-วรนุช ภิรมย์ภักดี'

<h2>สุรภีร์ โรจนวงศ์ ‘ผ้าไทย’ อีกหนึ่งหัตถกรรมไทยที่เปี่ยมด้วยมูลค่าทางปัญญาเครื่องนุ่งห่มที่ถ่ายทอดจิตวิญญาณจากรุ่นสู่รุ่น อีกทั้งยังเป็นงานฝีมือที่มีหลายหน่วยงานอยู่เบื้องหลังคอยส่งเสริมจนแข็งแรงและมีชื่อเสียงขจรไปทั่วโลก</h2>
หากจะค้นหานักธุรกิจหญิงไทยที่น่าจับตามองมีสาวเก่งหลากหลายวงการและหลายร้อยคนที่พกความฉลาดและความสามารถควบคู่มากับความสวยแต่ถ้าเพิ่มคำค้นหาว่าเป็นนักธุรกิจหญิงผู้อยู่เบื้องหลังวงการหัตถกรรมไทยแล้ว ชื่อที่ขึ้นมาเป็นอันดับแรกๆ คือ <strong>สุรภีร์ โรจนวงศ์</strong> ประธานกลุ่มบริษัทใน <strong>เครือเกษร</strong> อีกทั้งเป็นอดีตประธานสภาหัตถกรรมโลกภูมิภาคเอเชียแปซิฟิก (World Crafts Council-Asia Pacific Region: WCC-APR) นายกของสมาคมส่งเสริมและพัฒนาหัตถกรรมอาเซียน ประเทศไทย (ASEAN Handicraft Promotion and Development Association: AHPADA) และนายกสมาคมการค้าส่งเสริมหัตถกรรมไทย (Thai Handicraft Promotion Trade Association: THTA) ยืนยันด้วยระยะเวลากว่า 40 ปีที่เข้ามาผลักดันและอยู่เบื้องหลังในหลายๆ มิติของวงการหัตถกรรมไทย รวมไปถึงระดับโลกด้วย จากความชื่นชอบกลายเป็นความรักและอยากรักษาให้ภูมิปัญญาทำมือที่ส่งต่อกันมาของบรรพบุรุษไทยยังคงอยู่ โดยมุ่งหวังให้หยัดยืนอยู่อย่างมีคุณค่า และมีความหมาย

&nbsp;
<h2>ธรรมนำสู่เส้นทางหัตถกรรมไทย</h2>
จุดเริ่มต้นของการส่งเสริมหัตถกรรมอย่างเรื่องผ้าไทยของสุรภีร์คืออะไร? ดูจะเป็นคำถามที่สุรภีร์ได้บอกเล่ามาหลายสิบครั้งแล้ว แต่เราก็ยังอยากจะให้เธอได้ย้อนเล่ากลับไปเมื่อ 40 กว่าปีก่อนอีกสักครั้ง

“เริ่มมาจากการปฏิบัติธรรม แล้วก็ทราบว่าที่วัดศรีบัวบาน ตำบลนาราชควาย ในจังหวัดนครพนม กำลังสร้างโบสถ์และกำลังต้องการพระประธานอยู่ ด้วยใจที่ต้องการที่สร้างพระพุทธรูปที่เป็นพระประธาน ก็ได้ไปสร้างในครั้งนั้น ดิฉันเห็นชาวบ้านลำบาก เลยได้ถามไถ่ว่าชาวบ้านทำอะไรทำไมถึงลำบาก เขาก็บอกว่ามันแห้งแล้งมาก ปลูกอะไรไม่ได้ น้ำไม่มี ผู้ชายก็ไม่อยู่ในจังหวัด เพราะต้องไปหางานทำนอกพื้นที่กันหมด ดิฉันก็เลยถามเพิ่มว่าชาวบ้านพอจะทอผ้าได้ใช่ไหม เขาก็บอกว่าได้แล้วก็ถามต่อว่าทำไมไม่ทอขาย เขาก็ตอบว่าไม่รู้จะไปขายใคร ดิฉันก็เลยให้ชาวบ้านทอผ้า และรับซื้อผ้ามาและช่วยหาตลาดให้ อีกทั้งได้สนับสนุนทุนการศึกษาให้ชาวบ้านในกลุ่มนั้นเพื่อจะได้มีความรู้ในการพัฒนาผลิตภัณฑ์อีกด้วย

“การที่ชาวบ้านทำสินค้าขึ้นมาแล้วจะไปขายใครเงินทุนก็ไม่พอ สิ่งเหล่านี้เป็นปัญหาที่เป็นมา เป็นจุดเริ่มต้นทำให้เกิดความพยายามในการส่งเสริมงานหัตถกรรมมาถึงปัจจุบัน กว่า 40 ปี” สุรภีร์กล่าว และแนวคิดในการช่วยเหลือของสุรภีร์นั้นเป็นการช่วยเหลือครบทุกด้าน ทั้งการสอน หาตลาดรวมไปถึงเรื่องชีวิตความเป็น อยู่ของครอบครัว ดังเกิดเป็นโครงการส่งเสริมอาชีพสตรีในชนบทมาตั้งแต่ปีพ.ศ.2512

&nbsp;
<h2>นิยมชมใช้ ‘ผ้าไทย’</h2>
“ดิฉันซื้อผ้าไทยมาตั้งแต่ผืนละ 50 บาท จนมาเป็นร้อยกว่าบาท หลักพัน หลักหมื่น ถ้าชอบก็จะซื้อเพราะส่วนมากมันจะมีผืนเดียว เวลาทำแต่ละครั้งมันค่อนข้างจะ Artistic มาก พอมาทำอีกทีอาจจะแค่คล้ายๆ แต่ว่าไม่เหมือนเดิม ชุดวันนี้ที่ใส่ดิฉันก็ออกแบบ ดิฉันเรียนจบทางด้านคหกรรมศาสตร์ (จาก Cheltenham Ladies Collage ประเทศอังกฤษ) ก็พอที่จะตัดเย็บเป็นบ้าง สามารถทำแพตเทิร์นเองได้แต่ไม่ค่อยมีเวลาที่จะเย็บเท่าไรนัก แต่สมัยสาวๆ ก็เย็บใส่เองตลอด พอเห็นผ้าตาก็จะมองเห็นว่าอันนี้สวย มองออกว่าจะเอาไปทำอะไรต่อส่วนตัวดิฉันชอบใส่อะไรที่สบายๆ แล้วผ้าไทยของเราก็สวยอยู่แล้ว เพียงใส่เครื่องประดับเข้าไปก็สวยเลย แถมยังสามารถใส่ไปได้ทุกที่ทุกงานตั้งแต่เช้าถึงเย็น เข้าห้องน้ำก็ง่าย ผ้าสไบที่ใช้จริงๆ ก็คล้ายกับผ้าขาวม้าผู้ชาย หนาวก็เอาออกมาห่มหรือเอาไว้เช็ดมือได้ อีกทั้งยังซักได้ด้วย”

&nbsp;
<h2>มนตร์รักผ้าไทย</h2>
ด้วยเสน่ห์ของผ้าไทยที่แต่ละภูมิภาคต่างก็มีเอกลักษณ์ และลวดลายเฉพาะตัว เสน่ห์ของสีสันและจินตนาการของช่างทอสุดแสนมหัศจรรย์ ทำให้ทุกครั้งที่คุณสุรภีร์ได้ไปลงพื้นที่พบปะชาวบ้านนักทอผ้า ก็อดไม่ได้ที่จะอุดหนุนกลับมาใช้และเก็บสะสมจนมีจำนวนกว่าหมื่นผืน คุณสุรภีร์กล่าวอย่างหนักแน่นว่า <span style="color: #ff0000;">“เราไปชมเฉยๆ ชมแต่ไม่ได้ซื้อ ก็เหมือนปากหวานไม่จริงใจ เราซื้อเขาเพื่อที่เขาจะได้เอารายได้ตรงนั้นไปทำอะไรต่อ ต้องให้กำลังใจเขา ไม่มีใครซื้อ เขาก็อยู่ไม่ได้ ในที่สุดก็เลิกทำ เด็กๆ เห็นพ่อแม่ทำแล้วไม่ได้ร่ำรวยอะไรก็ไม่อยากจะสานต่อ ภูมิปัญญาของรุ่นพ่อแม่ปู่ย่าตายาย แต่จริงๆ แล้วเดี๋ยวนี้ผ้าทอขายกันผืนละเป็นแสนบาทเลยนะคะ"</span>

&nbsp;
<h2>สะสมเพื่อถ่ายทอด</h2>
อีกหนึ่งในปณิธานของคุณสุรภีร์ที่เก็บอยู่ในใจและมีบอกกล่าวกับคนใกล้ตัวเนืองๆ นั้นคือการทำพิพิธภัณฑ์ผ้าเพื่อให้ภูมิปัญญาที่อยู่ในการถักทอยังอยู่คู่ชาวไทย

“พอเรารวบรวมสะสมแล้วทีนี้จะเอาไปไหนต่อก็อยากจะให้เป็นวิทยาทาน ก็เลยอยากทำพิพิธภัณฑ์แต่ถ้าจะทำก็เรื่องใหญ่พอสมควร เราต้องมีสถานที่ต้องมีคนดูแล ซึ่งก็ได้มีคุยๆ กับทางมหาวิทยาลัยศิลปากรแล้ว เขาก็จะทำเป็นห้องพิพิธภัณฑ์ให้ แล้วเราก็ให้ผ้าไปแสดงเพื่อให้เด็กที่เรียนทางด้านนี้หรือใครก็ได้ที่สนใจจะได้ไปดู เราก็จะแบ่งบางส่วนที่มีอยู่ไป นอกจากผ้าซิ่นแล้ว ดิฉันก็ยังมีผ้าคลุมเตียงผ้าอื่นๆ ที่สะสมเอาไว้ด้วย”

พลังใจในการขับเคลื่อนนอกเหนือจากการดูแลงานหลักอย่างห้างเกษรพลาซ่า และบริษัทในเครือให้ดำเนินไปอย่างมั่นคงแข็งแรง งานที่รักทางด้านหัตถกรรมก็ต้องใส่หัวใจและใช้พลังขับเคลื่อนอย่างมากเช่นกัน

ตอนที่ดิฉันเริ่มทำแรกๆ ก็เคยมีท้อเหมือนกัน เหมือนเราพูดกับใครก็ไม่ค่อยรู้เรื่อง แล้วเชื่อไหมคะว่าตอนที่พูดกับใครไม่รู้เรื่องนั้น เคยคิดว่าจะเลิกทำแล้วเหมือนกันแต่เชื่อไหมคะ จังหวะนั้นวิทยุที่เปิดอยู่เขาอัญเชิญพระราชดำรัสพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว พอดีจับใจความได้ว่าท่านทั้งหลายที่คิดว่าทำดีอยู่แล้วอย่าท้อ ดิฉันน้ำตาไหลเลย พูดตอนนี้ก็ยังรู้สึกตื้นตันอยู่เลยก็เลยทำต่อ ไม่ท้อละได้แค่ไหนเอาแค่นั้นสิ่งที่ดีทำไปเลยไม่ต้องรอใครเขาชมแล้วเราได้ทำในสิ่งที่รักด้วย ก็เข้าหลักเรื่องอิทธิบาท 4 เมื่อมีฉันทะ ชอบหรือรักก็เลยเกิดความพยายาม วิริยะ ก็ตามมาไม่รู้สึกเหนื่อยอะไร แล้วจิตตะ ใจก็คิดว่าเอาอันนี้ไปทำอะไรได้ยังไง จะโปรโมตยังไง แล้วก็เอามาปรับปรุง วิมังสา ปรับปรุงแก้ไขให้ดีขึ้นๆ ก็ทำมาเรื่อยๆ”

&nbsp;
<h2>ทุกวันนี้ยังหยุดทำงานไม่ได้</h2>
“จริงๆ ดิฉันก็พยายามหยุดทำงานแล้วนะคะ (หัวเราะ) แต่ปรากฏว่างานกลับมากขึ้น ก็ไม่เป็นไรก็จะได้สอนให้ลูกน้องรุ่นลูกรุ่นหลานเขาเก่ง ในส่วนของธุรกิจในเครือเกษรกรุ๊ป เราก็เริ่มมีเวิร์กช็อปโดยร่วมกับน้องๆ กลุ่ม The Cave ที่เปิดสอนงานคราฟต์หลายๆ อย่าง ก็มาจัดกิจกรรมกันที่ศูนย์การค้าเกษรอันนี้เป็นสิ่งที่ดิฉันอยากทำมานานแล้ว ก็ดีใจมากๆ

&nbsp;
<h2>หลัก ‘ใช้’ ชีวิต</h2>
ไม่เพียงแค่ใช้ชีวิตในการทำงานอย่างเต็มที่เท่านั้นคุณสุรภีร์ยังใฝ่ใจในเรื่องการปฏิบัติธรรมมาตั้งแต่สาวๆ และปลูกฝังให้ลูกหลาน รวมถึงคนใกล้ตัวมีธรรมะเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวชีวิต และนี่เป็นอีกเคล็ดลับที่ทำให้คุณสุรภีร์ยังมีแรงกายแรงใจสนุกกับงานที่รัก

“ใช้ธรรมะเลย ธุรกิจก็ใช้หลักนี้ได้ เราถือศีล 5 เราไม่ต้องโกหกเราพูดเรื่องจริงอะไรที่ไม่ควรกล่าวเราก็เงียบซะ แล้วต่อจากนั้นเราจะรู้วิธีพูดเองดิฉันอาราธนาศีลทุกวัน ทั้งตอนเช้าและก่อนนอนเหล่านี้จะฝังอยู่ในตัวเลยแล้วก็เป็นพลังเกราะป้องกันภัยให้เราด้วย แล้วปัญญาก็จะเกิด นั่งสมาธิจะทำให้เรามีพลัง ไม่เหนื่อย ทำบุญเท่าที่เราทำได้ แต่ไม่ใช่ว่าหมดเนื้อหมดตัว ทานทำให้เราหมดกิเลส เราต้องกำจัดสิ่งเหล่านี้ออกไป การสวดมนต์ทำให้เรามีพลังดิฉันเริ่มทำมาตั้งแต่สาวๆ ก็มีขี้เกียจบ้าง แต่เรารู้ว่าเราต้องปฏิบัติ เก็บสะสมไปเรื่อยๆ ถ้าทำได้มากก็ดี” คุณสุรภีร์กล่าวทิ้งท้าย

จากความหลงใหลผ้าไทยกลายเป็นแรงบันดาลใจที่ผลักดันให้งานหัตถกรรมไทยสามารถค่อยๆ ยืนหยัดได้อย่างภาคภูมิ วันนี้สุรภีร์พิสูจน์ให้เราได้เห็นแล้วว่า ความเป็นไทยมีดีและอยู่อย่างยั่งยืนได้จริงๆ

&nbsp;

เรื่อง: มานู สะตี ภาพ: สัญญา ธาดาธนวงศ์

<hr />

<a href="http://goo.gl/tFHEVl"><span style="color: #daa520;">คลิกเพื่ออ่านฉบับเต็ม </span><span style="color: #ff0000;"><strong>"</strong>Handicraft สุรภีร์ โรจนวงศ์ SPIRITS นักธุรกิจหญิงผู้อยู่เบื้องหลังงานหัตกรรมไทย<strong>"</strong></span><span style="color: #daa520;"> อ่าน <strong>ForbesLife Thailand Luxury Travel</strong> ฉบับพิเศษประจำเดือนกันยายน 2559 ในรูปแบบ <strong>e-Magazine</strong></span></a>

<a href="https://goo.gl/tFHEVl"><img style="width: 450px; height: 538px;" src="http://www.forbesthailand.com/uploads/library/bf738d4443380d2860a33a4596f6b5fa.png" alt="" /></a>

News

Forbes lists

World

Leaderboard

Commentaries

Forbes life

Events